Skegg og jólasveinninn

  Í kvöld hitti ég gamlan félaga.  Það eru nokkuð mörg ár síðan við hittumst síðast.  Kannski aldarfjórðungur eða svo.  Svo vill til að í millitíðinni höfum við báðir leyft skeggi að vaxa að mestu óáreitt.  Ég hef að vísu alltaf skorið skegg við yfirvör. Hann hinsvegar leyfir skegginu að vaxa yfir munn sér.  Kallar það "að samkjafta".  

  Á dögunum gekk hann framhjá leikskóla í nágrenni sínu. Krakkar þar kölluðu til hans:  "Hæ,  manni!"  Hann svaraði því engu.  Það espaði krakkana upp. Þeim fjölgaði sem kölluðu til hans:  "Hæ, manni!"  Hann hélt sínu striki framhjá leikskólanum án þess að virða krakkana viðlits. Þá heyrir hann einn krakkann kalla yfir hópinn:  "Kallinn getur ekki talað.  Hann er með skegg í munninum!"   

--------------------------

  Ég kíkti inn á bókasafnið í Kringlunni í dag. Þar sem sat og las breska Q-músíkblaðið gekk fast upp að mér lítill drengur.  Kannski 3ja eða 4ra ára.  Hann horfði rannsakandi á mig. Ég sagði lágt:  "Hó, hó, hó!".  Stráksa lét sér hvergi bregða heldur horfði ennþá alvarlegri á mig.  Alveg þétt upp við mig.  Mamma hans kom og dró hann burt. Hann hélt þó áfram að stara á mig og þráaðist við að fylgja mömmunni.  Já,  ég er dálítið líkur jólasveininum með mitt síða hvíta skegg.  Þetta er í annað skiptið sem svona gerist með nokkurra daga millibili.   

Grænfriðungar eyðilögðu 2000 ára gamlan friðlýstan dýrgrip

 Tveir tugir grænfriðunga (Greenpeace) eiga yfir höfði sér átta ára fangelsi í Perú.  Þeir eru sakaðir um að hafa eyðilagt 2000 ára gamlan friðlýstan dýrgrip.  Það er svokölluð Nazca teikning á jörð.  Hún er afgirt.  Aðgangur er bannaður.  Enda nýtur teikningin sín aðeins úr lofti séð. 

  Grænfriðungarnir brutu sér leið inn á svæðið í skjóli nætur.  Þar máluðu þeir á jörðina textann  "Time for Change!  The Future is Renewable.  Greenpeace".       

  Embættismenn í Perú segja að grænfriðungar hafi valdið ómetanlegum skaða.  Verksummerki eftir skemmdarvargana verði sýnileg næstu mörg hundruð árin.  Jafnvel 1000 ár.

  Ástæða skemmdarverksins var að koma skilaboðum til alþjóðlegrar loftlagsráðstefnu í Perú.   

Hóta að sprengja jólatré í S-Kóreu í loft upp

  Í Suður-Kóreu hefur verið hafist handa við að reisa 30 feta hátt jólatré á stórri hæð skammt frá landamærum Kóreu-ríkjanna. Það er reyndar dálítið villandi að kalla fyrirbærið jólatré.  Þetta er stálgrindarturn sem verður þakinn ljósaseríum,  ljósastjörnum og allskonar.  Ljósin verða tendruð 23. desember og lýsa í tvær vikur.

  Yfirvöld í N-Kóreu eru æf af reiði yfir þessu jólaskrauti.  Þau skilgreina það sem ósvífna og grófa sálræna ögrun í sinn garð.  Ekki vegna þess hvað jólaskrautið er ljótt heldur af því að augljóslega sé verið að hæðast að helsta stolti N-Kóreu,  ljósaturni sem stendur þarna í mílu fjarlægð.

  Yfirvöld í N-Kóreu hóta því að ef ekki verði þegar í stað hætt við jólaskrautið þá sé þeim nauðugur einn kostur að verja æru sína með því að sprengja það í loft upp.  

  Þau taka það fram að þetta hafi ekkert að gera með trúarbrögð.  Það er að segja að á toppi jólaskrautsins verði kross (í stað kyndilloga í n-kóreska ljósaturninum).  Né heldur að jólaskrautið tengist jólunum, rótgróinni ásatrúarhátíð sem síðar fleiri trúarhópar samfagna.  

  Í N-Kóreu er haldið upp á jólin. Að vísu á öðrum forsendum. 24. desember er haldið upp á fæðingardag mömmu Kim Jong Il.  Pabbi hans er eilífðarleiðtogi ríkisins.  Engu breytti um þá stöðu er hann andaðist á gamals aldri fyrir einhverjum áratugum.  Hann heldur ennþá styrkum höndum um stjórnartaumana.  Kim Jong Il hljóp undir bagga með föður sínum eftir andlátið í erfiðustu verkefnum.  Svo hart gekk Kim Jong Il fram í að liðsinna pabbanum að hann sprakk vegna vinnuálags fyrir nokkrum árum.  Hann bugaðist af vinnu og dó.  Ekki einu sinni daglegt og gríðarlega mikið koníakssötur í bland við bjórþamb tókst að slá á vinnusemina.  Og það þótt að hann tætti jafnan af sér hvert kvöld öll föt eftir að koníakið fór að hrífa.

  Í kjölfar afmælishátíðar mömmu Kim Jong Il fylgir frídagur vegna stjórnarskrárafmælis N-Kóreu.        

 

  

Jón Þorleifsson og slagsmál

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   Jón Þorleifsson,  verkamaður og rithöfundur,  var mikil barnagæla.  Sjálfur eignaðist hann engin börn.  Hann var einhleypur alla ævi.  Börn löðuðust að Jóni.  Hann kom fram við þau eins og jafningja og gat endalaust leikið við þau.  Þó að hann væri orðinn háaldraður þá lét hann sig ekki muna um að velta sér um gólf eða skríða á fjórum fótum þegar það hentaði leiknum.  Synir mínir og systkinabörn mín elskuðu Jón.  Það var ætíð fagnaðarfundur þegar Jón kíkti í heimsókn.  Skipti þá engu máli þó að hann kæmi stundum dag eftir dag. 

  Einhverju sinni var leikurinn þannig að litlir plastkallar voru látnir slást.  Hvort að þeir hétu Action Man,  He-Man,  Hulk eða eitthvað annað.  Synir mínir stýrðu sitthvorum plastkallinum.  Jón þeim þriðja.  Hans kall var fyrst og fremst í því hlutverki að verja sig í stað þess að sækja fram.  Sennilega var það þess vegna sem sonur minn spurði Jón:  "Hefur þú aldrei verið í slagsmálum?"

  Jón svaraði strangur á svip:  "Nei,  aldrei.  Ég hef óbeit á öllu ofbeldi.  Slagsmál eru andstyggð!"

  Ég blandaði mér í umræðuna.  Sagðist hafa heyrt af slagsmálum Jóns við nasista á Eyrarbakka eða þar um slóðir.

  Jón spratt á fætur og andlitið ljómaði við upprifjunina.  Hann lagði handarbakið á barkann á sér og sagði hróðugur:  "Ég sló nasistann með spýtu af alefli á barkann.  Hann steinlá og var ekki til frekari stórræða þann daginn!"

__________________________________________

Fleiri sögur af Jóni:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1409699/

Af hverju eru engir nissar á Íslandi?

 

  Í Færeyjum og víðar gegna nissar mikilvægu hlutverki í aðdraganda jólanna,  hátíðar ljóss og friðar.  Nissar eru smávaxnir jólaálfar.  Þeir eru mjög margir og allt leikur í höndunum á þeim. Þar fyrir utan eru þeir gríðarlega vinnusamir.  Til að mynda eru það þeir sem sjá að uppistöðu til um að gleðja börn með því að setja glaðning í skóinn hjá sofandi börnum.  Gott ef það eru ekki nissarnir sem framleiða handgerðu leikföngin sem sum börn fá í jólagjöf.    

  Það myndi létta mjög álagi af íslensku jólasveinunum ef að þeir hefðu nissa sér til aðstoðar.  Það er spurning hvort að hægt sé með gylliboði að lokka nokkra nissa til Íslands. Þeir eru fljótir að fjölga sér,  eins og kanínan.  Ef ekki tekst að fá nissa til Íslands með góðu þá með illu.

     

Jólasveinar

  Ég skrapp í Bykó í gær og smakkaði þar á glæsilegu jólahlaðborði.  Það er tvöfalt girnilegra en jólahlaðborð Húsasmiðjunnar.  Samt 190 kr. ódýrara.  Þar sem ég sat í rólegheitum - snæddi hangikjöt og maulaði laufabrauð með - gekk ungt par framhjá ásamt lítilli stelpu.  Sú var á að giska 2ja eða 3ja ára.  Hún snarstoppaði við hliðina á mér,  benti vísifingri á mig og kallaði hátt til mömmu sinnar:  "Sjáðu!"  Mamman fór að hlæja og dró stelpuna frá mér.  Ég heyrði þær nefna jólasveininn.  

  Fólkið settist við borð skammt frá.  Stelpan var sett í háan barnastól.  Hún tók varla augun af "jólasveininum".  Ég glotti til hennar.  En hún starði alvörugefin og undrandi á mig.  Eins og hún væri hissa á að sjá jólasveininn.

  Þetta er hvorki í fyrsta né síðasta sinn sem börn taka mér sem jólasveini eftir að skeggið á mér hvítnaði.  Fyrir nokkrum árum gerði systir mín sér áramótaferð úr sveitinni til Reykjavíkur.  Með í förum var um það bil 4ra ára sonur hennar.  Sá hafði ekki áður séð mig.  Ég kíkti til þeirra.  Hafði ekki verið þar lengi þegar sími systur minnar hringdi.  Strákurinn svaraði.  Eldri bróðir hans var á línunni.  Sá yngri hóf samtalið með því að segja:  "Jólasveinninn þekkir mömmu.  Hann er í heimsókn hjá okkur!"  

 

----------------------------------------------------

Íslenska jólatréð tekur sig vel út í Þórshöfn í Færeyjum:

 

 

     

Föndurdagatal Hurðaskellis og Skjóðu

Plötuumsögn

 

 

  - Titill:  LIVE in Garðabær

  - Flytjandi:  Marel Blues Project

  - Einkunn:  ****

 

  Er Marel ekki framleiðandi tækjabúnaðar í Garðabæ fyrir fiskvinnslur?  Ég hélt það.  En Marel er líka blúshljómsveit í Garðabæ.  Tilviljun?  Veit það ekki.

  Liðsmenn Marel Blues Project eru:  Brynjar Már Karlsson (bassi),  Haukur Hafsteinsson (trommur og söngur), Haraldur Gunnlaugsson (gítar og söngur) og Jóhann Jón Ísleifsson (gítar).  Platan er skráð sem hljómleikaplata (live).  Og það í Garðabæ.  Fjölmennasta kaupstað landsins án pöbba,  skemmtistaðar eða annarrar aðstöðu til skemmtanahalds.  Það er hvergi hægt að kaupa bjór í þessum 14 þúsund manna bæ.  Jú,  reyndar er hægt að kaupa sænskan bjór með mat í IKEA.  

  Á móti aðstöðuleysinu og bjórleysinu vegur þessi fína blúshljómsveit,  Marel Blues Project.  Hún ræðst ekki á garðinn þar sem hann er lægstur heldur spreytir sig á mörgum af þekktustu perlum blússögunnar.  Það segir kannski eitthvað að næstum því öll lögin á plötunni eru til í "orginal" útgáfu í mínu fátæklega blúsplötusafni (innan við 100 plötur).    

  Platan hefst á ballöðunni "Three O´Clock Blues" eftir BB King.  Sagt hefur verið um BB King að hann segi meira með einum teygðum gítartóni en allir hríðskotagítaraleikarar heims til samans með sínum hraðskreiðustu tónstigaklifrum.  Þetta vita Makrel Blues Project liðar og halda sig blessunarlega við útfærslu BB King (þeir Eric Clapton afgreiddu þetta líka á dúettplötu sinni "Riding With The King").  Hafsteinn syngur af innlifun og fer vel með.  Hljómurinn á plötunni er hreinn og tær.  Lifandi flutningurinn er eins og best verður á kosið.

  Næsta lag er "29 Ways" eftir Willie Dixon.  Hraðskreiður djassaður rythma-blús.  Andrea Gylfa syngur kröftuglega, smá hás og "töff".  Hún fer á kostum.  Sigurður Perez Jónsson blæs í saxafón og Sævar Garðarsson í trompet.  Stuðlag.  Blásararnir setja skemmtilegan og djassaðan svip á flutninginn.

  Því næst er það "Meaning Of The Blues".  Ég þekkti þetta lag bara sem ljúfan djass.  Með heimavinnu (leit á youtube) fann ég útfærslu Joe Bonamassa á laginu.  Hún er auðheyranlega fyrirmynd Marel Blues Project.  Þetta er í humátt að metal-blús. Söngvari er Einir Guðlaugsson og Sveinn Ingi Reynisson er á orgel.  Einir hefur sterka söngrödd og beitir öskursöngstíl í áreynslumeiri köflum.

  Í fjórða laginu taka ljúfmennska og mildi við.  Rakel María Axelsdóttir syngur "Bring It On Home To Me" eftir Sam Cook. Þetta lag er víðfrægt í flutningi The Animals,  Bítlabræðranna Jóns Lennons og Páls Magnússonar,  svo og bandaríska blúsdúettsins sem talaðist ekki við en starfaði (í óvild) saman áratugum saman,  Brownie McGhee og Sonny Terry.  Aftur setja blásararnir áðurnefndu sterkan ballöðusvip á flutninginn.  Rakel María syngur lagið vel. Af látleysi til að byrja með (og inn á milli) en gefur svo bærilega í þegar á líður.  

  Við tekur "Ain´t Doin´ Too Bad" eftir Deadric Malone.  Brynhildur Óskarsdóttir syngur.  Hratt rytma-blús lag. Enn og aftur setja blásarnir sterkan svip á lagið.  Brynhildur afgreiðir lagið með stæl.  

  Sjötta lagið er "Crossroads" eftir Robert Johnson.  Þetta er virkilega bratt dæmi.  Eric Clapton hefur gert því góð skil í hálfa öld.  M.a. með The Cream, Derek & The Dominos og ótal sólóhljómleikum. Marel Blues Project gefur engan afslátt.  Valgarð Thoroddsen syngur af öryggi og innlifun.  

  Þá er röð komin að Billie Holiday "djass-standardinum" "Lady Sings The Blues".  Engin afgreiðir það betur en Andrea Gylfadóttir.  Virkilega glæsilegt.  Hún er á ljúfu tónunum framan af en sveiflar sér síðan snyrtilega í hása koktóna í bland. Yndislegt.       

  Margir hafa spreytt sig á "Stormy Monday" eftir T-Bone Walker.  Þar á meðal íslenska hljómsveitin Eik á áttunda áratugnum.  Hér syngur Brynhildur Oddsdóttir það í ballöðu-stíl.  Allt notalega lágstemmt. Engu að síður kraumar kraftur undir handan við hornið. Saxinn er á góðu flugi.  Trompetinn blíðkar áhersluna þegar fram vindur.      

  "Give Me Some Reason" eftir Tracy Chapman er eitt girnilegasta og sterkasta blúslag síðustu áratuga. Það rífur í.  Marel Blues Project heldur sig við upprunaútgáfuna.  Sem er gott.  Það voru sérkenni hennar;  hrynjandinn og stemmningin,  sem sveipuðu lagið þeim heillandi ljóma sem stimplaði það inn.  Rakel María syngur.  Þetta er uppáhasldslag mitt á plötunni.  Til gamans má geta að á þútúpunni (youtube) má finna skemmtilega afgreiðslu höfundar,  Tracy Chapman,  og Eiríks Klappmanns (Eric Clapton) á laginu.   

  Óvænt er mætt til leiks lagið "Personal Jesus" úr smiðju bresku tölvupoppsveitarinnar Depeche Mode.  Ég er tvístígandi varðandi þetta lag.  Sem ekki aðdáandi Depeche Mode en hrifinn af flutningi Jóns Reiðufés (Johnny Cash) á laginu þá,  já,  í flutningi MBP er það ekki að gera mikið fyrir mig.  Söngur Snorra Þorkelssonar er samt alveg ljómandi góður.  Kannski er þetta lag ágætt hvað varðar fjölbreytni plötunnar?

  "Mama Talk To Me" eftir JB Lenoir er afturhvarf til gamla blúsins.  Haraldur Gunnarsson syngur. Töluvert rokkaðra en "orginalinn".

  Margoft hef ég heyrt gítarleikara stæra sig af því að geta spilað Jimi Hendrix alveg eins og Jimi Hendrix. Þá gleymist að Hendrix var frumkvöðull í gítarleik.  Hann kom með nýja afstöðu til gítarleiks.  Það er alveg hægt að herma eftir gítarleik hans.  En snilli hans lá í nýrri útfærslu á gítarleik.  Hann var líka góður lagahöfundur og frábær túlkandi.  Það toppar enginn Jimi Hendrix.  Marel Blues Project veit það. Afgreiðir "Purple Haze" lipurlega í Hendrix-stíl.  Söngvari er Einir.

  Svipað má segja um Janis Joplin.  Andrea Gylfa og MBP afgreiða "Piece Of My Heart" glæsilega.  Andrea er ekki að herma eftir Janis.  En fylgir stemmningunni.  Er á mildum nótum þar sem við á,  hás á réttum stöðum og fer nálægt öskursöngstíl í átakamestu köflum.          

  Lokalag plötunnar er "My Man" eftir Hauk Hafsteinsson.  Rakel María syngur. Billie Holiday-djössuð lágtempruð sveifla.  

 Heildarniðurstaða:  Virkilega áheyrileg og vel heppnuð blúsplata. Allir hljóðfæraleikarar eru góðir og söngvarar eru hver öðrum ekki bara góðir heldur frábærir.  Stemmningin er "lifandi flutningur".  Þannig er góður blús.

 

           

                    

  

  

            

       

Dóri DNA lýgur

  Á Rás 2 er daglega boðið upp á gríninnskot frá grínistanum Dóra DNA.  Steypuvélin kallast "sketsarnir".  Þeir eru alveg ágætlega fyndnir.  Það vantar ekki.  Í nýlegu innskoti dregur Dóri DNA nafngreinda dagskrárgerðarmenn Rásar 2 sundur og saman í góðlátlegu háði.  Ekkert að því.  Í niðurlaginu segir:  "Við ætlum að hlusta á fáránlega slappt færeyskt lag sem mun aldrei "meika" það.  Okkur drullusokkunum á Rás 2 finnst það bara einum of krúttlegt."  

  Að þessu sögðu er "Ormurin langi" með færeysku hljómsveitinni Tý spilað.  Það er haugalygi að þetta lag muni aldrei "meika" það.  Hérlendis var þetta vinsælasta lagið 2002.  Seldist í 4000 eintökum.  Og er ennþá að seljast hér.  Á sama tíma var það vinsælasta lagið í Færeyjum.  

  Hljómsveitin Týr er í dag stórt nafn á alþjóðamarkaði víkingametals.  Hún kemur fram á stærstu þungarokkshátíðum heims.  Hún fer einnig létt með að túra um heiminn sem aðalnúmer hvort sem er í Evrópu eða Ameríku.  Fyrir nokkrum árum náði Týr 1. sæti ameríska CMJ vinsældalistans.  Hann mælir spilun í öllum framhaldsskólaútvarpsstöðvum í Bandaríkjunum og Kanada.  CMJ er iðulega hérlendis kallað "bandaríska háskólaútvarpið".  

  Það er sama hvort að kíkt er í plötubúðir í Þýskalandi,  Finnlandi eða Hollandi.  Plötur Týs er þar að finna í annars fátæklegu úrvali sem samanstendur einungis af allra vinsælustu plötum allra vinsælustu flytjanda.

  Myndbönd með Tý njóta hylli.  "Sinklars Visa" hefur verið spilað 2 milljón sinnum.  "Hold The Heathen Hammer Hig" hefur verið spilað næstum 4 milljón sinnum.  Þetta kallast að vera búinn að "meika" það. 

  Skamm, skamm, Dóri DNA; að gera lítið úr vinsældum, afrekum og sterkri stöðu Týs hérlendis og á heimsmarkaði. 

 

  

Dóri DNA lætur Rás 2 heyra það

Andri á Færeyjaflandri - leiðrétting - útskýring

 

  Sjónvarpsþáttaserían Andri á Færeyjaflandri hefur heldur betur slegið í gegn.  Situr sem fastast á Topp 10 yfir það sjónvarpsefni sem flestir horfa á hverju sinni.  Enda bráðskemmtileg og fróðleg.   Á Fésbókinni hneykslast óþarflega margir á því að samtöl Andra við Færeyinga fara fram á ensku.  

 

  Förum yfir það.  Áratugum saman stunduðu margir Færeyingar sjó við Íslandsstrendur.  Áratugum saman hlustuðu Færeyingar til sjós og í Færeyjum á íslenska útvarpið. Færeyingar skildu íslensku. það var auðvelt fyrir Færeyinga að spjalla við Íslendinga á íslensku.  

  Þetta breyttist 1991.  Þá fauk langbylgjumastur íslenska útvarpsins út í veður og vind.  Íslenska útvarpið datt út.  Í kjölfarið lengdi færeyska útvarpið dagskrá sína úr stuttri daglegri útsendingu yfir í langa útsendingu.  Að auki hömstruðu Færeyingar gervihnattadiska og fóru að fylgjast með mörgum útlendum sjónvarpssendingum.

 

  Þegar ég fór fyrst til Færeyja,  1993,  var auðvelt að ræða við Færeyinga á íslensku.  Þeir skildu mig og ég skildi þá.  

 

  Á þessari öld hefur orðið mikil breyting.  Færeyska hefur færst hratt frá íslensku.  Útlendu sjónvarpsefni er kennt um.  Líka því að Færeyingar sækja í æ ríkari mæli framhaldsnám til Danmerkur.  Náminu fylgir iðulega lengri búseta í Danmörku áður en aftur er snúið heim til Færeyja (oft með dönskum maka). 

 

  Ungir Færeyingar skilja í dag ekki íslensku.  Íslendingar skilja í dag ekki færeysku.  

 

  Færeyskir fjölmiðlar hafa oft samband við mig.  Vilja ræða tiltekin fréttnæm mál eða hafa almennt viðtal.  Ég skil færeysku ágætlega.  Ég tala líka einfalda færeysku. En alltaf setja Færeyingarnir þennan fyrirvara:  "Til að forðast misskilning skulum við spjalla á ensku."  Vissulega eru ótrúlega mörg orð þau sömu í færeysku og íslensku en hafa ólíka merkingu. Ég þekki mörg dæmi þess.  

 

  Andri Freyr talar dönsku. Færeyingar eru nánast tvítyngdir.  Þeir tala dönsku eins og innfæddir.  Málið er að helmingur Færeyinga hefur andúð á dönskum yfirvöldum,  dönskum embættismönnum og dönsku. Nýleg skoðanakönnun í Færeyjum leiðir í ljós að ungir Færeyingar hafna dönskunámi og vilja að enska sé tekin upp sem annað tungumálanám í staðinn.   

 

   

  

  

     

Snobb og heimska

  Ég átta mig ekki að öllu leyti á fólki sem borgar á aðra milljón króna fyrir úr.  Né heldur á fólki sem borgar á sjöunda hundrað króna fyrir eftirlíkingu af Rolex-úri. Ég hef aldrei átt úr sem kostar meira en 10 þúsund kall. Ég veit að vísu ekki hvað úrið kostaði sem ég fékk í fermingargjöf fyrir 44 árum. Það var ekkert dýrt.  Í dag á ég ekki úr.  Bara farsíma sem kostaði 4000 kall.  

  Úr er bara lítið tæki sem sýnir manni hvað klukkan er.  Útlit þess skiptir litlu máli.  Ef hægt er að kaupa úr á 2000 kall og það dugir í 10 - 15 ár þá er það góður kostur.  Það er bull að kaupa milljón króna úr sem endist ævilangt.

 Fyrir nokkrum áratugum pantaði kunningi minn sér frá Tælandi ódýra eftirlíkingu af Rolax úri.  Þegar hann hitti ókunnugt fólk var hann stöðugt að taka um úrið,  líta á það og best fannst honum ef tíminn barst í tal.  Þá sagði hann:  "Rolaxinn segir að klukkan sé...".  Ég varð aldrei var við að nokkur manneskja áttaði sig á því í hvað hann var að vísa.  Að minnsta kosti nefndi enginn úrið við hann.  

 Fyrir aldarfjórðungi eða svo kom á markað bílasími.  Hann var stór hlunkur með mörgum ljósum og var áberandi í innréttingu bílsins.  "Rolex" vinurinn keypti þá ódýra eftirlíkingu.  Ég giska á að miðað við verðlag í dag hafi hún kostað kannski 10.000 - 15.000 kall.  Ljósin á eftirlíkingunni voru áberandi.  En eftirlíkingin var ekki sími.

  Það er kannski gróft að kalla svona snobb heimsku.  Viðkomandi er ekki heimskur.  En snobb er ekki gáfulegt.  Og það er dýrt.  

    

Sá strax að úrið var falsað