Þetta verðið þið að sjá!

  Þetta stórfenglega snjólistaverk er eitthvað sem allir verða að sjá.  Það fylgir ekki sögunni hvar það er.  Málið er bara að leita það uppi.  Kannski með því að fara sjóleiðina til útlanda:

  Ef veðurfar leyfir það ekki þá er gripið til flugsamgangna:

  Svo framarlega sem fuglinn gerir ekki árás.  Þetta á að sleppa ef flugvélin er öflug og ræður við dæmið.  Því næst er að fá sér reiðhjól og hjóla á áfangastað.  Verra er þegar undirlendi er ekki eins og Danmörku og Hollandi:  Lárétt og slétt.  Það þarf lagni til að hjóla um holt og hæðir:

  Mestu skiptir þó að vera bólusettur gegn óværum í útlöndum:

Bráðskemmtilegar tillögur um öðruvísi sumarfrí

  Nú er sá tími runninn upp að fólk fer að velta fyrir sér hvert eigi að fara og hvað skuli gera í sumarfríinu.  Eða páskafríinu.  Það er ekkert gaman að gera alltaf nákvæmlega það sama.  Hér eru nokkrar tillögur um smá öðruvísi upplifun í fríinu:

  Það er rosalega hressandi að sofa utan í þverhníptum hamri í 2ja - 3ja kílómetra hæð yfir jörðu og anda að sér fersku og súrefnisríku fjallalofti.  Við þessar aðstæður er hræðsla óþörf við að vakna upp með svöng og grimm rándýr að éta mann um miðja nótt.  Engir úlfar.  Engir ísbirnir.  Það eina sem þarf að passa upp á er að velta sér ekki um of í svefni.  Það gæti orðið slæm bylta.

  Nú er byrjað að framleiða kajaka á Íslandi.  Vandamálið er að íslenskir fossar eru ekki nógu reisulegir fyrir þetta ævintýri:  Að stökkva í kajaka fram af klettasnös ofan í freyðandi fosshylinn.  Til að þetta sé virkilega gaman þarf stökkið að vera minnsta kosti 500 metrar.

  Það er eitthvað rosalega heillandi við að trítla upp eftir snjórönd sem nær nokkurra kílómetra hæð.  Kikkið fær maður af því að þræða sjálfa snjóröndina þannig að útsýni sé gott yfir báðar hliðar.  Það er upplagt að byrja daginn á þessu.  Fara svo í kajak um kvöldið og sofa í hengirúminu á nóttunni. 

  Það þarf að vera með þokkalega jafnvægistilfinningu til að klifra upp þessa steinahrúgu.  Ef klaufalega er að farið veltur hún á hliðina.  Þannig er hún ekki eins tignarleg.  En það er skemmtileg áskorun að halda jafnvægi á henni eins og hún er þarna.

  Þegar tvær manneskjur ferðast saman er sanngjarnt að þær þrengi ekki hvor að annarri.  Gefi gott olnbogarými og sýni fyllstu tillitssemi í hvívetna.

 

Útlent stórblað hvetur til Íslandsferða

   Í sunnudagsblaði The New York Times er að finna fjögurra blaðsíðna grein sem ber yfirskriftina "41 staður til að heimsækja árið 2011".  Staðirnir 41 eru taldir upp í númeraðri röð eftir því hvað þeir þykja  spennandi að sækja heim.  Ítarleg greinargerð fylgir upptalningunni á hverjum stað fyrir sig (hér er textinn mikið styttur). 

  Í fyrsta sæti er Santiago.  Þessi höfuðborg Chile er sögð vera í mikilli uppbyggingu og uppsveiflu eftir 2 jarðskjálfta á innan við ári.  Annar upp á 8,8 á Richter.  Veitingastaðir,  söfn,  hótel og annað slíkt hafa verið nútímavædd.  Þarna hefur verið tekin í notkun 200.000 fermetra tónlistarhöll.  Helsta árlega rokkhátíðin í Bandaríkjunum síðustu tvo áratugi,  Lollapalooza,  verður í fyrsta skipti haldin utanlands.  Einmitt í Santiago.  Ýmislegt fleira er upp talið Santiago til ágætis sem fyrsta vali á utanlandsferð í ár.

  Í öðru sæti eru San Juan eyjar í Washington ríki í Bandaríkjunum.  Það eru veitingastaðir,  ósnortin náttúra og fleira sem gerir eyjarnar áhugaverðar.

  Í 3ja sæti er Koh Samui á Tælandi. Aðdráttarafl þessarar eyju samanstendur af hvítri strönd,  kóralrifum,  pálmatrjám,  spennandi veitingastöðum og detox-heilsusetri.

  Í 4ða sæti er Ísland.  Hrun íslensku krónunnar 2008 hefur gert þessa ótrúlega fallegu eyju mun ákjósanlegri áfangastað en áður.  Þjónusta sem áður kostaði 200 dollara á Íslandi kostar aðeins 130 dollara í dag.  Um leið og náttúruunnendur ferðast til Íslands vegna heitu vatnslindanna.  jökla,  eldfjallalandslags og Norðurljósanna þá hafa Íslendingar stigið stórt menningarskref með byggingu tónlistar- og ráðstefnuhallarinnar Hörpu,  sinfóníu- og óperuhús.  Opnunardagskrá Hörpu í maí hefst á hljómleikum Sinfóníuhljómsveitar Íslands og íslenskra rokkhljómsveita.  Í mars verður 3ja íslenska tískufestivalið haldið,  DesignMarch.  Í október ár hvert er hin svala Iceland Airwaves popphátíð haldin.  

  Það er ástæðulaust að þylja hér upp staðina í næstu 37 sætum sem The New York Times mælir með að verði heimsóttir í ár.  Fæstir ná að ferðast til fleiri en þessara fjögurra staða í ár.  En ef það gengur rúmlega upp á er Mílan á Ítalíu í fimmta sæti.

Íslensk plata í toppsæti í áramótauppgjöri bandarísks poppblaðs

 

  Í New York eru blaðavagnar út um allar gangstéttir.  Þeir eru eins og stórir pylsuvagnar.  Nema hvað framhliðin er hlaðin dagblöðum og tímaritum.  Einnig eru drykkir og nammi seld í þessum vögnum.  Það er líka allt morandi í innisjoppum með ennþá meira úrvali af dagblöðum og tímaritum,  sem og einhverju nammi og drykkjum. 

  Það merkilega við þessa sölustaði er að yfirleitt er þar aðeins eitt bandarískt poppmúsíkblað til sölu,  Rolling Stone.  Hinsvegar er fjöldi breskra poppmúsíkblaða í boði á þessum stöðum. Til að mynda Uncut,  Mojo,  Classic Rock,  NME,  Clash,  Record Collector,  Q og svo framvegis.  Ég átta mig ekki á því hvers vegna svona gott úrval af breskum poppmúsíkblöðum er að finna þarna en einungis eitt bandarískt.

  Í Bandaríkjunum er gefinn út aragrúi af poppmúsíkblöðum.  Þau er aftur á móti aðeins að finna í allra stærstu bókabúðum.  Eitt slíkt heitir Under the Radar.  Í nýjasta hefti þessa tímarits er að finna ýmsa skemmtilega áramótalista.  Meðal annars yfir bestu plötur ársins 2010.  Við hlið leiðara blaðsins er birtur listi hvers yfirmanns blaðsins fyrir sig yfir bestu plöturnar.  Aftar er í blaðinu er síðan sameiginlegur listi reiknaður út frá listum 22ja blaðamanna blaðsins.

  Til gamans birti ég hér lista Lauru Studarus,  aðstoðarritstjóra Under the Radar:

1   Jónsi:  Go

2   Sufjan Stevens:  The Age of Asz

3   Club 8:  The People´s Record

4   Beach House:  Teen Dream

5   Arcade Fire:  The Suburbs

6   Local Natives:   Gorilla Manor

7   Delphic:  Acolyte

8   Mark Ronson & The Business Intl.:  Record Collection

9   Charlotte Gainsbourg:   IRM

10  Sharon Jones & The Dab Kings:  I Learned the Hard Way 

Íslenskur tónlistarmaður í hávegum í New York

  Það voru mér smávægileg vonbrigði að hitta ekki á neina spennandi hljómleika á meðan ég dvaldi í Nýju Jórvík.  En yfirdrifið nóg framboð var og er hinsvegar á söngleikjum á Breiðvangi (Broadway).  Þar báru hæst  American Idiot  eftir bandarísku popp-pönksveitina  Green Day  og  Rain  sem byggir á lögum bresku  Bítlanna.  Liðsmenn Green Day fara sjálfir með hlutverk í  American Idiot.  Billy Jo Armstrong  fékk lofsamlega umsögn hjá gagnrýnendum,  sem voru samstíga í að gefa söngleiknum 3 stjörnur (af 5).

  Green Day tríóið er aðeins of poppað fyrir minn smekk.  Þar fyrir utan eru söngleikir ekki mín bjórdós.  En Green Day er í hópi allra vinsælustu hljómsveita heims síðustu árin. 

  Ég tvísté í 2 sek á meðan ég hugsaði mig um hvort ég ætti að skella mér á  Rain.  Titillagið er flott með Bítlunum.  Þegar á reyndi ætla ég frekar að reyna að komast einhvertíma á hljómleika með Bítlunum sjálfum en eftirhermum. 

  Meðal hljómleika sem boðið er upp á í New York þessa dagana og eru mest auglýstir fara fremst í flokki breska hljómsveitin  Gang of Four  og síðan breska söngkonan  Ari Up.  Bæði fyrirbærin voru hluti af bresku pönkbyltingunni á áttunda áratugnum. 

  

  Gang of Four kom með nýjan og ferskan stíl,  fönk-pönk,  inn í pönkið.  Jafnframt lögðu þeir til fleiri nýjunar á borð við anti-gítarhetju-stíl og leiðandi samspil trommu- og bassaleiks.  Áhrif frá Gang of Four eru enn í dag sterk í rokkinu og bergmála í tónlist  Franz Ferdinands,  Red Hot Chili Peppers og slíkra.  Vandamálið með Gang of Four er það að fyrstu 2 plötur hljómsveitarinnar voru flottar en allar seinni plötur eru aðeins venjulegt popp.  

  Ari Up var söngkona kvenna-reggí-pönksveitarinnar  The Slits.  Hún var kærasta  Joes Strummers í  The Clash  áður en sú hljómsveit sló í gegn. 

  Ennþá eldri popparar og hljómsveitir eru með hljómleika í New York um þessar mundir:  Gamli bandaríski blúsjálkurinn  Johnny Winter og bandarísku hippasveitirnar  Lovin´ Spoonful  og  Blood, Sweat & Tears.  Nokkrir þekktir djassistar:  Wayne Shorter,  Keith Jarrett  og  Bill Evans (sennilega saxófónleikarinn því samnefndur píanóleikari og mikill snillingur er dauður).

  Svo eru það hljómleikar með bandarísku nýgítarsveitinni The Smithereens,  sænsku söngkonunni Robyn,  bandarísku söngkonunni  Lauryn Hill,  bandaríska þjóðlagarokkaranum  Tao Rodriguez Seeger  og íslenska tónlistarmanninum  Ólafi Arnalds.  Þau hafa öll sungið og spilað á Íslandi nema Tao.  Lauryn er tengdadóttir Bobs heitins Marleys og sló í gegn með hljómsveitinni The Fugees.  Tao er barnabarn söngvahöfundarins fræga Petes Seegers ("Turn,  Turn,  Turn",  "Where Have All The Flowers Gone?",  "If I Had A Hammer",  "The Bells Of Rhymney"...).  Tao og  James McColl,  aðalsprauta bresku hljómsveitarnnar  Bombay Bycicle Club,  eru náskyldir.  Amma James,  Peggy Seeger,  er systir Petes Seegers.  Bombay Bycycle Club var aðalnúmerið á Iceland Airwaves síðasta haust.

  Af auglýsingum og kynningum í New York má ráða að Ólafur Arnalds og Lauryn Hill séu álíka þekkt á þessum slóðum.  Eini munurinn er sá að inn á auglýsingar um hljómleika Laurynar er búið að bæta við:  "Uppselt!"

  Það segir eitthvað um hvað Ólafur Arnald er vel kynntur í New York að myndbandið hér fyrir neðan hefur fengið hátt í 700 þúsund heimsóknir. 

Íslendingur á forsíðu útlends stórblaðs

   .Það er eitthvað "spes" við að sjá plötur með íslenskum flytjendum í útlendum plötubúðum og að rekast á forsíðufréttir af Íslendingum í útlendum stórblöðum.  Ég veit ekki hvað veldur þessum viðbrögðum.  Kannski hefur það eitthvað með þjóðrembing að gera.  Hvað sem það annars er þá var gaman að spranga um götur New York borgar í vikunni og sjá í öllum blaðaverslunum forsíðufrétt í sunnudagsblaði The New York Times af íslensku þingkonunni Birgittu Jónsdóttur.  The New York Times er aðal dagblaðið þarna úti.

  .Tilefni fréttarinnar af Birgittu er að bandarísk stjórnvöld stefndu samskiptavefnum Twitter til að gefa sér upp allar upplýsinga um Birgittu og notkun hennar á Twitter.  Það er að segja fyrst og fremst upplýsingar sem almennir lesendur Twitter sjá ekki,  svo sem einkapóst.

  .Fréttin í The New York Times er ítarleg,  skrifuð af tveimur blaðamönnum og hálfrar blaðsíðu framhald hennar er birt innan í blaðinu.  Meðal annars er rætt við Birgittu og birt ljósmynd af henni og önnur af Julian Assange,  stofnanda WikiLeaks.

 

New York, New York

 

  Ég hef lagt í vana minn að heimsækja New York af og til.  Síðasta föstudag gerði ég mér erindi þangað.  Sem var eiginlega dálítið kæruleysi.  Ég var nýkominn frá Danmörku og er að fara til Færeyja um mánaðarmótin.  Ég þarf einhvernvegin að reyna að venja mig af þessu flakki.  Það kemur niður á vinnunni og seðlaveskinu.  Þar fyrir utan eru ekki nema 34 ár frá því ég kastaði síðast kveðju á NY búa.  Í millitíðinni er ég reyndar búinn að fara nokkrum sinnum til Suðurríkja BNA,  sem eru eins og önnur heimsálfa miðað við Norðurríkin.  Að vísu laumaðist ég til Boston fyrir 2 árum.  Boston er örlítið fyrir norðan NY og um margt lík NY.  Bara mun smærri í sniðum.

  NY er sennilega mesta / blandaðasta fjölmenningarsamfélag heims.  Um þriðjungur NY búa er fæddur utan BNA.  Ég man ekki hlutfallið en minnir að meirihluti NY búa eigi foreldra fædda utan BNA.  Þarna eru alvöru Kínahverfi,  ítalskt hverfi,  svertingjahverfi o.s.frv.  Þegar gengið er um aðalgötuna,  Broadway,  er ekki þverfótað fyrir asískum veitingastöðum,  grískum,  ítölskum,  frönskum og svo framvegis.  Maður er umlukinn skýjakljúfum og risastórum ljósaskiltum með hreyfimyndum í skærum litum sem æpa á mann úr öllum áttum.  Áreitið frá þeim er yfirþyrmandi.  Ég gæti trúað að þetta slagi í LSD vímu. 

  "Borgin sem aldrei sefur" getur átt við um þetta.  Hinsvegar hljóðnar verulega á götum úti upp úr klukkan 7 á kvöldin.  Þá loka flestar flestar verslanir og dregur úr umferð og gangandi vegfarendum.  Þegar nálgast miðnætti er komin ró á.  En það er auðvelt að rekast á matvöruverslanir sem eru opnar allan sólarhringinn,  apótek og veitingastaði.  Svo ekki sé talað um næturklúbba.

.

  Glæpatíðni á hverja 100.000 íbúa í NY er lág í samanburði við aðrar stórborgir í Bandaríkjunum.  En há í samanburði við aðrar vestrænar borgir.  Ef ég man rétt eru íbúar NY yfir 8 milljónir.  Svíar eru tæpar 10 milljónir (til að setja hluti í samhengi).  Íbúar BNA eru um 4,6% af jarðarbúum.  Þar sitja í fangelsum um fjórðungur allra fanga heimsins.  Algengt hlutfall glæpamanna á vesturlöndum er 60 - 70 á hverja 100.000 íbúa.  Mig minnir að hlutfallið á Íslandi sé 40 - 50 á hverja 100.000 íbúa.  Í BNA er hlutfallið 700 á hverja 100.000 íbúa.  Enda gekk töluvert á í NY á meðan ég dvaldi þar:  Morð,  morðtilraunir og allskonar.  Samt upplifði ég mig alveg öruggan þarna á mínu rölti um Broadway.  Gaf mig á tal við fólk af ýmsum kynþáttum og skemmti mér vel.  Mikill meirihluti NY búa eru demókratar,  eins og í Boston.  Þegar ég var í Boston fyrir tveimur árum var öllum sem ég átti orðastað við illa við Brúsk þáverandi forseta.  Og nefndu það iðulega að fyrra bragði.  Í NY voru menn meira tvístígandi í afstöðu til Husseins Obama en létu þess getið að þeir væru demokratar.   

Kvikmyndarumsögn

 - Titill:  Klovn: The Movie

 - Sýningarstaðir:  Sam-bíóin

 - Einkunn: **** (af 5)

.

  Flestir þekkja eflaust dönsku sjónvarpsþættina  Klovn  (Trúður).  Þeir eru fyndnir og þegar best lætur rosalega fyndnir.  Frank (Klovn) er klaufskur í mannlegum samskiptum.  Barnalegur og laginn við að koma sér í vandræðalegar aðstæður.  Casper,  besti vinur hans,  er sjálfhverfur töffari;  kvensamur,  slóttugur og tækifærissinnaður.  Saman mynda þeir frábært tvíeyki. 

  Það hefur ekki alltaf gefist vel að yfirfæra fyndna sjónvarpsþætti í bíómyndaform.  Dæmi um slíkt eru Mr. Bean og Ali G.  Hér gengur hinsvegar allt upp.  Klovn The Movie  er virkilega fyndin bíómynd.  Vel upp byggð með mörgum góðum hápunktum og fyrirsjáanlegum en hressilegum endi.  Þarna eru margar senur pínlegar fyrir persónurnar.  Frank og Casper eru sannfærandi í sínum hlutverkum.  Áhorfendur finna til samúðar.  Ósjaldan mátti heyra áhorfendur hrópa:  "Æ, nei!",  "Úps!",  "Guð minn góður!" og annað álíka á milli hláturgusanna.  Sum atriðin eru nokkuð gróf og alls ekki barnvæn.  Í frjálslynda Baunaveldi er myndin leyfð til sýningar fyrir eldri en 11 ára.  Íslensku teprurnar hafa aldursmarkið 14 ára. 

  Það má ekki skemma fyrir væntanlegum áhorfendum með því að vísa í tilteknar senur.  Þó er óhætt að gefa upp söguþráðinn.  Hann gengur út á að félagarnir halda í sögulegt ferðalag.  Frank rænir með sér í ferðalagið ungum dreng til að sannreyna fyrir sér og kærustunni að hann sé hæfur í föðurhlutverk.  Sumar senur eru á við það besta í sjónvarpsþáttunum.  Myndin í heild er samt ekki að öllu leyti á við bestu sjónvarpsþættina.  En nálægt því.  Þetta er tvímælalaust ein af bestu myndum ársins 2011. 

  Ég hvet fólk til að sjá hana í bíósal:  Á stóru tjaldi með góðum hljómgæðum og hlæja með salnum sem grenjar úr hlátri undir fyndnustu senunum. 

Jólafrí í Kaupmannahöfn

.

  Ég dvaldi í snjó og frosti í kóngsins Kaupmannahöfn yfir jól og áramót.  Fram til þessa hef ég gist á eða við göngugötuna Strikið þegar leið hefur legið á þessar slóðir.  Að þessu sinni ákvað ég að prófa að gista í jaðri Kastrup flugvallar.  Það var gott uppátæki.  Gistiheimilið heitir Copenhagen Airport Hostel.  Þetta er ódýrt, skemmtilegt og vel staðsett farfuglaheimili.  Nóttin kostar 15 evrur (x 155 íslenskar krónur =  2325).  Það er þægilegt að geta gengið út úr flugstöðinni og rölt að CAH gistiheimilinu án þess að blanda leigubíl í málið.

.

  Skáhalt gegn CAH er "súpermarkaður",  svipaður Hagkaupi eða Nóatúni.  Hann er opinn alla daga ársins.  Skáhalt á móti CAH er einnig ítalskur veitingastaður með fjölbreytt úrval af pizzum,  allskonar steikum,  hamborgurum og fleiru.  Fram til klukkan 4 eftir hádegi eru þar í boði ýmis hádegisverðartilboð á 49 DKR (x 22 íslenskar krónur = 1078) með aðalrétti + frönskum kartöflum og gosdrykk.  Fyrir þá sem vakna ekki svona svakalega snemma eru þessir réttir frá 65 DKR (1430 ísl. kr.).  Um það bil 50 metrum lengra er annar ítalskur veitingastaður með svipað verðlag.  Þessir staðir hafa bearnasie sósu (einnig þekkt sem hollensk sósa) með flestum réttum.  Það er einhver ofmetnasta og ómerkilegasta sósa sem til er.  Að uppistöðu til bara fita.  En allt annað sem þarna er á borð borið er ljómandi gott.

.

  Örfáum húsum frá CAH er barinn Graceland.  Þar er Elvis Presley og upphafsárum rokksins gert hátt undir höfði.  Nafn staðarins er tengt nafni eigandarins,  konu að nafni Grace.  Í Gracelandi er billjard-borð og fleira til skemmtunar.  Þetta er vel sóttur og "kósý" staður.  Örstutt þar frá er bensínstöð með ágætu úrvali af matvöru,  mjólkurvörum,  bjór,  brauðmeti og allskonar.  Einnig er þar boðið upp á heita rétti á borð við pylsur,  hamborgara og einhverskonar pizzu afbrigðum.

.

  Á þeim 10 dögum sem ég var Kaupmannahöfn gerði ég mér aðeins einu sinni ferð í miðbæinn.  Þar greip ég upp nokkra diska með norsku rokkurunum í Dimmu Borgum,  bresku rokkurunum Judas Priest,  danska djass-bassasnillingnum Niels Henning Örsted Pedersen og einhverjum slíkum en ekki öllum jafn flottum.  Til að mynda keypti ég samlokuplötu (2ja platna) með dönsku Tussu-drengjunum (Töse drengene).  Mig minnti að þeir hafi pönkað og spilað reggí í árdaga.  Sennilega misminnti mig með pönkið.  Á plötunum er bara leiðinda létt popp en slatti af þokkalegu reggíi.  Þeir drengir (og söngkona) fá plús fyrir að syngja einungis á dönsku. 

  Ég setti mér þá reglu að kaupa enga plötu sem kostaði meira en 50 DKR (1100 ísl. kr.).  Nýjar plötur eru yfirleitt á 3300 ísl. kr.  Plötusafnið mitt fitnaði aðeins um 10 diska.

.

  Almennt verðlag á Strikinu er hærra en í nágrenni Kastrup.  Það skipti mig ekki máli.  Ég er ekkert fyrir búðarölt.  Kaupi mér aldrei neitt á ferðalögum erlendis nema daglegar nauðsynjavörur og geisladiska.  Hægt er að taka strætisvagn númer 30 beint frá CAH til miðbæjar Kaupmannahafnar.  Ég veit ekki hvort nýlega hafi orðið breyting á strætisvagnaleiðum eða hvað olli því að ítrekað varð ég var við að fólk tók strætisvagn númer 35 og þurfti að skipta um vagn á miðri leið.  Sem er svo sem ekkert vandamál.  En mun einfaldara er að taka vagn númer 30.   

.

  Mér skilst að það gangi strætó beint frá CAH til fríríkisins Kristjaníu.  Mér þykir ekkert varið í hass-vímu svo ég lét ekki reyna á það.  Hinsvegar fóru sumir þangað og undruðust úrvalið í sölubásunum.  Fyrir tveimur árum eða svo bannaði danska ríkisstjórnin sölu á hassi í Kristjaníu.  Leikar fóru þannig að lögreglan gafst upp á að gera söluborðin upptæk.  Í hvert sinn sem löggan gerði rassíu spruttu upp ennþá fleiri söluborð en áður.  Óopinbera afstaðan er sú að hass-salan í Kristjaníu sé illskárri en hrekja hasssöluna í fangið á herskáum vopnuðum glæpagengjum mótorhjólabófa sem selja sterkara dóp og hika ekki við að beita morðum til að vernda sölusvæði sín.  Í Kristjaníu taka hipparnir engum vettlingatökum þá sem þar reyna að selja eitthvað annað en kannabis-afurðir.         

.

  Verð á helstu dönskum bjórtegundum,  Tuborg og Carlsberg,  í 330 ml flöskum er 2,83 DKR (62,3 ísl. kr.).  Að vísu þarf þá að kaupa 30 flösku kassa (84,95 DKR = 1869 ísl. kr.).  Sem er ekkert nema hið besta mál.  Þá þarf ekki að fara út í búð nema í hæsta lagi einu sinni á dag. 

  Ég sá í dagblöðum bjórkassann auglýstan á 79 DKR (1738 ísl. kr.).  Ég veit ekki hvar þær verslanir eru staðsettar og sá ekki ástæðu til að fjárfesta í leigubíl til að eltast við þau tilboð.

  Eigandi CAH á íslenska móður.  Svo skemmtilega vill til að afi hans er vinur minn,  Guðmundur "Papa Jazz" Steingrímsson trommuleikari.  Ég vissi ekki af þessu þegar ég bókaði gistingu á CAH.  Það var ekki fyrr en Dennis fór að spjalla á fésbók við móðurbróður sinn,  Steingrím trommara Milljónamæringanna,   sem þetta kom í ljós. Ég hannaði fyrir Steingrím umslag á plötu með þáverandi hljómsveit hans, Súld.  Dennis er hress og glaðvær eins og afi hans.  Glaðværð Dennis og starfsfólks hans á sinn þátt í því hvað andrúmsloftið á gistiheimilinu er vinalegt og þægilegt.  Ég mæli eindregið með þessu gistiheimili,  Cobenhagen Airport Hostel.

 

 http://www.copenhagenairporthostel.com/

 

Öruggast að eiga Lödu

  Ég er með undir höndunum tölur yfir þær bílategundir sem helst verða fyrir barðinu á bílaþjófum í Danmörku.  Tölurnar eru úr samantekt frá því í fyrra yfir bílategundir sem mest var stolið af 2008.  Þetta breytist lítið sem ekkert á milli ára.  Sú bílategund sem oftast var stolið er Mercedes Benz.  455 slíkum var stolið yfir árið.  Það jafngildir að svo gott sem einn af hverjum 100 stoltum dönskum Mercedes Benz bíleigendum hafi verið rændur.

   Dani sem á Benz er í 400% meiri hættu á að bíl hans verði stolið heldur en sá sem á Volvo eða Opel.   

  Þær bílategundir sem var rænt næst oftast á eftir Benzinum eru BMW og Audi.   Danir sem aka um á Lödu eru í minnstri hættu gagnvart bílaþjófum.  Aðeins 2 Lödum var stolið 2008.  Það þykir líklegra að þeim hafi verið stolið af einhverjum á fylleríi eða til að nota við innbrot heldur en að þær hafi verið selfluttar til Austur-Evrópu til endursölu.

  Ég veit ekki hver afstaða a-evrópskra er til bíla.  Hinsvegar sagði fyrrverandi tengdafaðir minn,  Bandaríkjamaður,  mér eitt sinn að ríka fólkið í Bandaríkjunum kaupi sér Benz.  Fólkið sem er ekki ríkt en vill láta aðra halda að það sé ríkt kaupi sér Volvo. 

Stolnir bílar Dana í Austur-Evrópu