Kvikmyndarumsögn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  - Titill:  Albatross

  - Handrit og leikstjórn:  Sævar S.  Sölvason

  - Leikendur:  Pálmi Gestsson,  Ævar Örn Jóhannsson,  Finnbogi Dagur Sigurðsson, Birna Hjaltalín Pálmadóttir,  Gunnar Kristinsson...   

  - Tónlist:  Halldór Gunnar Pálsson (og vinsæl íslensk dægurlög)  

  - Einkunn: ***1/2

  Söguþráðurinn hljómar ekkert áhugaverður:  Ung stúlka á Ísafirði reddar reykvískum kærasta sumarvinnu á golfvelli í Bolungarvík.  Þar ber til tíðinda að Golfsamband Íslands hefur hug á að halda golfmót á staðnum.  Eða á Ísafirði.  Golfvöllurinn í Bolungarvík uppfyllir ekki alveg öll skilyrði.  En næstum því.  Það þarf aðeins að græja nokkra hluti.

  Einnig ber til tíðinda að kærastan tekur upp á því að slíta sambandinu.  "Taka hlé" kallar hún það.    

  Söguþráðurinn er hálfgert aukaatriði.  Það eru samskipti vinnufélaganna á vellinum,  vallarstjórans og fleiri er koma við sög sem telur.  Þetta er gamanmynd og dálítið drama í bland.  Mörg skondin atvik koma upp og sum töluvert fyndin.  En þetta er líka hlý og manneskjuleg mynd.  Áhorfandinn finnur til samúðar með helstu persónunum.  Líka þeim groddalegu.  Það koma upp óvæntir snúningar í framvindunni og spenna á milli persóna og því hvort að tekst að halda mótið í Bolungarvík eða missa það til Ísafjarðar.         

  Vestfirska landslagið leikur stórt hlutverk með sínum tignarlegu fjöllum.  Samt er hvergi ofgert í því.  Myndataka er góð.  Alltaf sól og sumarylur í Bolungarvík.  Tónlistin er fín.  "Gúanóstelpan" með Mugison smellpassar við dæmið.  Pabbi hans,  Muggi,  leikur vonda kallinn og fer vel með.  Hann er kynntur skemmtilega til leiks með tilvísun í "Dollaramyndirnar".  Ef ég væri neyddur til finna eitthvað að þá er aðeins hægt að nefna að beita hefði mátt skærum örlítið grimmar á sumar senur.  Og þó.  Þetta er alveg ljómandi eins og það er.

  Pálmi Gestsson á stjórnuleik sem vallarstjórinn. Mikið mæðir á Ævari Arnari Jóhannssyni sem aðkomumanninum í Bolungarvík.  Hann kemst vel frá sínu.  Sem og allir aðrir.    

  Ég mæli með því að fólk leggi leið sína í kvikmyndahús og eigi notalega kvöldstund horfandi á skemmtilega mynd fyrir alla aldurshópa.  

 

 

Kvikmyndarumsögn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 - Titill:  Hrútar

 - Handrit og leikstjórn:  Grímur Hákonarson

 - Helstu leikarar:  Sigurður Sigurjónsson,  Theodór Júlíusson,  Guzzi (Gunnar Jónsson),  Charlotte Böving,  Jörundur Ragnarsson...

 - Einkunn: ****

  Áður en kvikmyndin Hrútar var tekin til sýningar í íslenskum kvikmyndahúsum vann hún til verðlauna í Cannes í Frakklandi.  Það er helsta kvikmyndaráðstefna/hátíð heims.  Fyrst var myndin valin úr hópi fjögur þúsund kvikmynda og síðan verðlaunuð.  Fyrsta og eina íslenska kvikmynd til að ná þessum árangri.  Og það verðskuldað.  

 Vandamálið sem fylgir er að áhorfandi í íslensku kvikmyndahúsi býst við miklu. Þegar á reynir fer myndin rólega af stað.  Við kynnumst bræðrum,  einyrkjum,  á tvíbýli í sveit.  Þeir hafa ekki talast við í fjóra áratugi.  Þetta er alvanalegt í sveitum á Íslandi.  Ekki endilega alveg eins.  Í Skagafirði þekkti ég mæðgin sem bjuggu ein í sama húsi.  Sonurinn talaði ekki við mömmu sína í áratugi.               

  Í Hrútum fáum við ekki upplýst hvað olli þagnarbindindi bræðranna. Enda aukaatriði.  

  Frá fyrstu mínútum myndarinnar er glæsileg myndataka áberandi.  Reyndar er allt glæsilegt en rembingslaust við myndina:  Tónlist notuð á áhrifaríkan hátt (samin af Atla Örvarssyni);  íslenskt veður á stórleik.  Blessunarlega er - aldrei þessu vant - engin áhersla lögð á fallegt íslenskt landslag.  Landslagið í myndinni er sviplítið og "venjulegt".  

  Er líður á myndina taka við skondin atvik,  óvænt framvinda og af og til spennandi senur.  Allt hjúpað hlýju og samúð með persónum.  Mest hvílir á leik Sigga Sigurjóns.  Hann er frábær í sínu hlutverki.  Trúverðugur,  brjóstumkennanlegur og ekta bóndi.  Hann kann öll réttu handbrögðin.  Það leynir sér ekki að hann hefur verið í sveit og hefur bóndann í sér.  

  Fjárhópur og hundur leika vel og sannfærandi.  Einkum hundurinn. 

  Kynningarklippan (treilerinn) skemmir smá fyrir því sem gæti verið óvænt uppákoma er annar bróðurinn skýtur á rúður hins.  Samt er nóg eftir sem gerir myndina áhrifaríka.  

  Orðið sem lýsir myndinni best er "magnað".  Þetta er mögnuð mynd.  Ég mæli með henni sem magnaðri upplifun í bíósal.   

 

Kvikmyndarumsögn: Dásamleg mynd

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  - Titill:  Bakk

 - Handrit:  Gunnar Hansson

 - Leikstjórn:  Gunnar Hansson og Davíð Óskar Davíðsson

 - Leikendur:  Gunnar Hansson,  Víkingur Kristjánsson,  Saga Garðarsdóttir,  Ágústa Eva...

 - Tónlist:  Snorri Helgason

 - Einkunn: ****

  Í fljótu bragði hljómar ekki spennandi kvikmynd um fólk að bakka bíl hringinn í kringum Ísland.  En kvikmyndin Bakk er góð skemmtun.  

  Myndin hefst á því að ungur leikari frá Hellissandi,  Gísli (Gunnar Hansson),  er á sviði í leikhúsi í Reykjavík.  Hann er í lítilvægu hlutverki.  Er "drepinn" í upphafssenu og leikur dauðan mann á sviðinu þaðan í frá.  Þetta reynist vera táknrænt fyrir raunverulegt lífshlaup hans.  Hann er með allt niðrum sig.  Hann er ekki endurráðinn hjá leikhúsinu.  Konan sparkar honum.  Hann flýr vestur til pabba síns á Hellissandi. Pabbinn hefur meiri metnað fyrir hans hönd en hann sjálfur.  

  Í fljótfærni hörfar Gísli undan stjórnsemi pabbans með því að ákveða að bakka bíl í kringum Ísland. Tilgangurinn - í og með - er að safna peningum fyrir langveik börn.  Hann suðar í og neyðir æskuvin sinn,  Viðar (Víkingur Kristjánsson) til að slást með í för. Á leiðinni taka þeir upp puttaferðalang sem heitir því fagra nafni Blær (Sara Garðarsdóttir).

  Ferðalagið verður viðburðarríkt.  Samt ekki þannig að eins og sé verið að troða atburðum inn í söguna.  Framvindan er öll trúverðug og lipur.  Sagan rennur eðlilega áfram.  Ekki átakalaus en eins og búast mátti við eftir á að hyggja.

  Þar komum við að einum helsta styrkleika myndarinnar:  Persónusköpun er svo sterk að áhorfandinn fær þegar í stað samkennd með öllum persónunum.  Gallar þeirra og kostir er eitthvað sem við þekkjum í kunningjahópi okkar.

  Annar styrkleiki myndarinnar er að hún er verulega fyndin.  Ég hef ekki hlegið jafn oft upphátt í bíóhúsi síðan ég sá Klovn og Bjarnfreðarson.  Ég stóð mig ítrekað að því að garga úr hlátri.  

  Jú, jú.  Það slæðast með fimmaurabrandarar og endurnýttir góðir brandarar.  Það jaðrar við að vera ofnotað flotta stilbragðið að hafa viðmælanda næst myndavél úr fókus í samtölum en viðmælanda lengra frá í fókus.  Á móti kemur að allt er þetta afgreitt svo skemmtilega að útkoman er harla góð.  Leikararnir vinna hvern leiksigur á fætur öðrum.  Valinn maður í hverju rúmi.  Mest mæðir á Gunnari Hanssyni og Víkingi Kristjánssyni.  Þeir fara á kostum.  Eins og allir aðrir.

  Í bland við brandarana er sagan drama í aðra röndina.  Allt í réttum hlutföllum og í góðum takti myndina út í gegn.  

  Kántrýblús-skotin þjóðlagakennd tónlist Snorra Helgasonar leikur stórt og áhrifamikið hlutverk.  Skemmtileg og vel við hæfi tónlist.  Hún neglir í mark í öllum tilfellum. Gerir mikið fyrir myndina.  Líka fagurt íslenskt landslag.

  Ég mæli með og hvet til þess að fólk fari í bíó og upplifi góða kvöldskemmtun.  Virkilega vel heppnuð mynd.  Sem lærður grafískur hönnuður er ég að auki hrifinn af "lógói" myndarinnar.

           

Fegursta kona heims er á sextugsaldri

  Útlent tímarit,  People,  hefur lagst í mikla rannsóknarvinnu til að finna út hver sé fegursta kona heims.  Niðurstaðan er afhjúpuð í tölublaði sem kom á markað í fyrradag,  miðvikudaginn 22. apríl.  Svo ótrúlegt sem það hljómar þá fann tímaritið fegurstu konu heims í Bandaríkjunum.  Ólíklegt er að það tengist því að tímaritið sé bandarískt.  Það er óháð og frjálst. En þetta er þeim mun merkilegra að bandarískar konur eru aðeins rúmlega 2% af jarðarbúum.

  Samkvæmt vísindalegri könnun og rannsókn People er fegursta kona heims kvikmyndaleikkonan Sandra Bullock.  Hún er á sextugsaldri.  Niðurstaðan verður ekki vefengd.  Sandra er hugguleg.  Hún ber þess sterk merki að vera hálf þýsk.

  Svo skemmtilega vill til að bróðurdóttir mín,  tæplega tvítug Fjóla Ísfeld,  hefur löngum verið talin ótrúlega lík Söndru Bullock.  Það bendir til þess að hún muni líta svona út á sextugsaldri:

  

   

Kvikmyndarumsögn

 

  - Titill:  Fúsi

  - Handrit og leikstjórn:  Dagur Kári

  - Leikarar:  Gunnar Jónsson,  Ilmur Kristjánsdóttir,  Margrét Helga Jóhannsdóttir,  Arnar Jónsson,  Sigurjón Kjartansson...

  - Einkunn: ***1/2

  Gunnar Jónsson (þekktur úr Fóstbræðrum) leikur Fúsa,  hálf fimmtugan mann sem býr ennþá heima hjá mömmu sinni (Margrét Helga Jóhannsdóttir). Hann er hrekklaus einfeldningur og ljúfmenni. Mamman er ákveðnari.  Og veitir ekki af.

  Fúsi er hleðslumaður á Keflavíkurflugvelli (hleður og afhleður farangur í og úr flugvélum).  Sjálfur hefur hann aldrei farið til útlanda.  Tilveran er í föstum skorðum.  Lífið gengur sinn vanagang.  

  Fúsi er lagður í einelti á vinnustaðnum.  Hann tekur því með jafnaðargeði.  Þetta er bara vinnustaðagrín, að hans mati.

  Fúsi kynnist Sjöfn (leikin af Ilmi Kristjánsdóttur).  Hún á við erfið vandamál að stríða.  Fúsi sogast inn í hennar tilveru.  Þar með tekur líf hans nýja stefnu. Hann þarf að kljást við sitthvað annað en tindátaleik og vangaveltur um hernað síðari heimstyrjaldarinnar.  

  Í fyrri hluta myndarinnar bregður fyrir nokkrum broslegum tilvikum.  Er á líður tekur dramatíkin yfir.  Framvindan er hæg.  Þannig kemst tilvera Fúsa vel til skila.

  Gunnar fer á kostum í hlutverki Fúsa.  Samúðin er með honum.  Hann er sannfærandi og trúverðugur í alla staði.     

  Myndin er hlý og notaleg.  Frumsamda tónlistin er snyrtilega afgreidd af Slowblow.  Hinsvegar þykir mér lagið "Islands in the Stream" með Dolly Parton og Kenny Rogers vera leiðinlegt.  Engu að síður má umbera það í samhengi við sögu myndarinnar.

  Ég mæli með myndinni um Fúsa sem "feel good" kvöldskemmtun í bíósal.  Þetta er ljúf,  lágstemmd og skemmtileg mynd.    

   

 

Woodstock og forvitnilegar launagreiðslur

  Haustið 1969 var haldin merkilegasta og frægasta tónlistarhátíð dægurlagasögunnar.  Hún fór fram dagana 15. til 17.  ágúst.  Hátíðin var og er kennd við Woodstock í útjaðri New York.  Upphaflega var hún skipulögð út frá áætlun sem gerði ráð fyrir 15 þúsund gestum.  Þegar nær dró virtist áhugi vera það mikill að gert var ráð fyrir allt að 25 þúsund manns.  Þegar á reyndi mætti næstum hálf milljón.  Nákvæmari tala mun vera 475 þúsund manns.

  Allt fór í klessu.  Allt fór úr skorðum.  Aðstaða annaði engan veginn þessu mannhafi.  Hvorki varðandi hreinlætismál,  mat og drykk né gistiaðstöðu.  Til viðbótar rigndi hátíðin niður í svaðið.  Jarðvegur varð eitt allsherjar leðjusvað.

  Þrátt fyrir ömurlegar aðstæður fór allt fram í mestu friðsæld.  Það komu ekki upp svo mikið sem deilumál á milli manna.  Þetta var út í eitt ást,  friður og tónlist.

  Woodstock-hátíðin hafði mikil áhrif á stöðu tónlistarfólksins sem þar kom fram.  Allir urðu stórstjörnur.  Sumir voru það áður.  Það er gaman og forvitnilegt að skoða launalista þeirra sem komu fram á Woodstock.  Hann er ekki að öllu leyti til samræmis við stöðu þessa sama fólks á markaðnum síðar.  En segir margt um stöðu þeirra á markaðnum haustið 1969.  

  Þessir tónlistarmenn fengu hæstu greiðslur:

1.  Jimi Hendrix  18.000 dollarar

  Slúðursagan segir Hendrix hafa verið svo dópaðan á Woodstock að hann hafi ekkert munað eftir þátttöku sinni þar.  Kannski ekki rétt en samt trúverðugt.

  2.  Blood,  Sweat & Tears  15.000 dollarar

  Bandarísk hljómsveit sem var - ásamt Chicago - brautriðjandi í djass-rokki á þessum árum.  

  3.  Joan Baez  10.000 dollarar

  Bandaríska vísnasöngonan Joan Baez var ofurvinsæl á sjöunda áratugnaum og fram þann áttunda.  Hún var fyrst dægurlagapoppara til að skreyta forsíðu frægasta fréttablaðs heims,  Time.  Fjöldi laga og platna með Joan Baez rataði ofarlega á vinsældalista.  Allt lágstemmd og ljúf tónlist.  

  Til gamans má geta þess að á sínum tíma kom Jóhanna frá Bægisá (eins og Nóbelsskáldið Laxness kallaði hana) Bob Dylan á framfæri í kjölfar þess að þau urðu kærustupar.  

  3.  Creedence Clearwater Revival  10.000 dollarar

  4.  The Band  7500 dollarar

  4.  Janis Joplin 7500 dollarar

  4.  Jefferson Airplane  7500 dollarar

  5.  Sly & Thwe Family Stone  7000 dollarar

  6.  Canned Heat  6500 dollarar

  7.  The Who 6250 dollarar

  8.  Rtchie Heavens 6000 dollarar

  9.  Arlo Guthrie  5000 dollarar

  9.  Grosby,  Stills,  Nash & Young  5000 dollarar

 10.  Ravi Shankar  4500 dollarar

 11.  Johnny Winter  3750 dollarar

 12.  Ten Years After  3250 dollarar

 13.  Country Joe & The Fish  2500 dollarar

 13.  Greatful Dead  2500 dollarar

 14.  Incredible String Band  2250 dollarar

 15.  Mountain 2000 dollarar

 15.  Tim Hardin  2000 dollarar

  Tíu til viðbótar fengu lægri greiðslur.  Þar á meðal Joe Cocker,  Melanie og Santana.       

Gerum út á íslenskar heimsstjörnur

Kvikmyndarumsögn

 

 

 - Titill:  Dumb and Dumber To

 - Leikstjórar:  Peter og Bobby Farrelly

 - Leikarar:  Jim Carrey og Jeff Daniels

 - Einkunn: **1/2 (af 5)

 Fyrir tuttugu árum kom á markað bandarísk gamanmynd,  Dumb and Dumber.  Hún var fersk og innihélt nokkrar eftiminnilegar fyndnar senur.  2003 leit dagsins ljós myndin Dumb and Dumberer.  Hún á að hafa gerst á undan Dumb and Dumber og sýna persónurnar yngri.  Með öðrum leikurum og öðrum leikstjóra.  Dumb and Dumberer var og er misheppnuð og ófyndin gamanmynd.

 Nú er komin á hvíta tjaldið myndin Dumb and Dumber To.  Hún skartar sömu aðalleikurum og Dumb and Dumber.  Jafnframt eru leikstjórar þeir sömu.

 Söguþráðurinn skiptir litlu máli.  Hann skapar engar væntingar um framvindu né spennu (en á samt að framkalla spennu).  Stöku brandarar, skondin tilsvör og leikur hins kanadíska Jims Carreys bera myndina uppi. Ofleikur Jims er skemmtilegur og allt að því "sannfærandi".  Ofleikur Jeffs Daniels er ósannfærandi en venst er líður á myndina.

 Fjöldi brandara er þokkalega fyndinn.  Enn fleiri eru nær því að vera broslegir.  Með slæðist bull, della og aulahúmor sem höfðar til barna en ekki fullorðinna.  Það sýndi sig af viðbrögðum áhorfenda í salnum. Börn og fullorðnir hlógu ekki undir sömu senum í myndinni.

  Handritshöfundar eru sex.  Áreiðanlega flestir í því hlutverki að semja brandara fremur en bæta þunnan söguþráð.  Myndin gengur, jú, út á brandarana.   

 Takturinn í myndinni er þægilega hraður og jafn út í gegn. Það er alltaf stutt í næstu spaugileg tilsvör og aðra brandara. Margar senur eru allt að því endurtekning á senum úr fyrstu myndinni. Einnig er nokkuð um leiftur (flash back) úr þeirri mynd.  Upphafslagið er hið sama,  Boom Shack-A-Lack með indverskættaða spaugfuglinum Apache Indian.  Flott ragga-muffin lag með blús-hljómagangi.

 

        

Heimskur, heimskari á toppinn

Kvikmyndarumsögn

 

 

   - Titill:  París norðursins 

  - Handrit:  Huldar Breiðfjörð 

  - Leikstjórn:  Hafsteinn Gunnar Sigurðsson

  - Leikarar:  Björn Thors,  Helgi Björnsson,  Sigurður Skúlason,  Nanna Kristín Magnúsdóttir

  - Einkunn: *** (af 5)

 

  Myndin segir frá fjórum alkahólistum,  körlum á Flateyri.  Þeir hittast reglulega á AA fundum.  Að auki tengjast þeir á ýmsan hátt.  Þrír eru kviðmágar,  einn er faðir konu kviðmáganna.  Tveir í hópnum eru feðgar.  Þannig mætti áfram telja.

 

  AA fundirnir eru formlegir,  kjánalegir og vandræðalegir.  Allir vita allt um hvern annan.  Faðir konunnar er leiðtoginn og sá ábyrgðarfulli.  Hann slær um sig með tilvitnunum í bækur og misgáfulegum eigin kenningum.   Þar falla mörg spaugileg gullkorn.  Dæmi um það er þegar feðgarnir eru ósamstíga.  Faðirinn,  Veigar,  hefur flutt inn á son sinn,  Hugin.  Leiðtoginn leggur hart að Hugin að láta af meðvirkni og gera uppreisn.  Þegar hann ætlar herða upp hugann og setja Veigari stólinn fyrir dyrnar kemur í ljós að hann á afmæli þann dag.  Huginn lætur þá kyrrt liggja.  Er hann skýrir leiðtoganum frá því þá sýnir hann því skilning með kenningunni:  "Það eru mannréttindi að fá að eiga afmæli."   

 

  Sigurður Skúlason er klæðskerasaumaður í hlutverk leiðtogans.  Það er líklegt að hlutverkið hafi verið skrifað með hann í huga.  Hann er utan kvikmyndarinnar rödd útvarpsstöðvarinnar sem kallast í daglegu tali "Alkastöðin".   

 

  Helgi Björns og Björn Thors fara á kostum sem feðgarnir.  Báðir mjög trúverðugir í sínum hlutverkum. 

 

  Galli kvikmyndarinnar er að fátt ber til tíðinda.  Það er enginn spennandi söguþráður.  Myndin gæti hætt hvar sem er án þess að skilja eftir spurningar.  

  Á móti vega mörg brosleg samtöl og smávægileg fyndin tilvik.  Svo sem eins og þegar Veigar fer á rölt með hjólreiðahjálm á höfði.  

 

  Stórbrotið landslag með tignarlegum fjöllum rammar myndina glæsilega inn. 

  Myndin er aldrei leiðinleg.  Hún er meira skemmtileg.  Tónlist Prins Póló er frábær.  Það má setja spurningamerki við að lagið flotta,  titillagið, sé tvíspilað með stuttu millibili í myndinni.  Það er samt nógu flott til að réttlæta uppátækið. 

  Þeir sem hafa gaman af táknmáli í kvikmyndum fá sitthvað fyrir sinn snúð.  Huginn hleypur 10 km á dag.  Það undirstrikar stöðugan flótta hans frá óþægilegum aðstæðum.  Hann stendur aldrei með sjálfum sér,  hvort heldur sem er í kvennamálum eða gagnvart frekum föður.  Nöfn feðgana,  Hugins og Veigars,  fela í sér skilaboð.   

 

  Það er alveg hægt að mæla með París norðursins sem notalegri kvöldskemmtun í kvikmyndahúsi.            

   

Pamela Anderson lausgirt í Kaupmannahöfn

  Kanadísk-bandaríska leikkonan,  Pamela Anderson,  var sem kunnugt er í Færeyjum í síðustu viku.  Í þarlendum fréttamiðlum var hún oftar titluð sem klámdrottning eða klámleikkona.  Burt séð frá því þá gekk henni brösuglega að komast til og frá Færeyjum.  Þess vegna dvaldi hún lengur í Færeyjum en upphaflega var ætlað og sömuleiðis töluvert lengur í Kaupmannahöfn en áætlað var.  

  Í Kaupmannahöfn bjó hún á lúxushóteli með stórum svölum.  Það vakti athygli og undrun annarra hótelgesta hvað hún girti sig illa.  Margir gátu ekki setið strák sínum og smelltu mynd af klæðaburðinum.  Til að gæta velsæmis birti ég aðeins siðsömustu myndina.

  Í heimalandi Pamelu,  Bannríkjum Norður-Ameríku,  eru á sumum stöðum háar fjársektir og jafnvel fangelsun við því að vera illa girt.   

 

------------------------------------------------------------------