Kvikmyndarumsögn

  - Titill: Can´t Walk Away

  - Tegund:  Heimildarmynd um tónlistarmanninn Herbert Guðmundsson

  - Framleiðendur/myndatökumenn:  Ómar Örn Sverrisson og Friðrik Grétarsson

  - Sýningarstaður:  Egilshöll Sambíó

  - Einkunn: ****

  Titill myndarinnar,  "Can´t Walk Away",  vísar til vinsælasta lags Hebba (Herbert Guðmundsson).  Lags sem náði ofurvinsældum um miðjan níunda áratuginn.  Varð íslenskt einkennislag "80´s".  Gekk svo í endurnýjun lífdaga um aldarmótin.  Fór á þvílíkt flug að það fer enn með himinskautum.

  Lagið kemur eðlilega við sögu í myndinni.  Hinsvegar snýst myndin ekki um það.  Þess í stað er farið yfir viðburðarríkt lífshlaup Herberts frá barnæsku.  Tónlistarferill hans er rakinn í bland við annað sem á daga hefur drifið.  Í einkalífinu hafa skipst á skin og skúrir:  Brostin hjónabönd, fangelsisvist, eiturlyfjafíkn, eignamissir og gjaldþrot.  Hebbi dregur ekkert undan.  Reynir ekkert að fegra sinn hlut.    

  Myndin er heppilega hrá og látlaus; blanda af gömlu sjónvarpsefni, frásögnum samtíðarmanna og því að kvikmyndatökuvélar fylgdu Hebba eftir eins og skuggi hvert fótmál síðustu fimm ár.  Hún er hröð og þétt.  Hvergi slakað á.  Það er eitthvað í gangi á hverri mínútu. Allt á fullu allan tímann.

  Jákvæðni Hebba er aðdáunarverð.  Hann tekur öllu mótlæti af æðruleysi og vill öllum vel.  Leitar alltaf að björtu hliðunum.  Hann er góð og yndislega manneskja.  Myndin kemur því til skila.     

  Gaman var að fylgjast með viðbrögðum áhorfenda.  Mikið hlegið og undir lokin braust í tvígang út ákaft lófaklapp.  Á leið út úr Egilshöll heyrði ég ungan mann segja:  "Þetta var  þrusu skemmtileg mynd!"  Félagar hans tóku undir það.  Ég geri það líka.  Hvet alla sem tök hafa á að skottast í Egilshöll Sambíó.  Það er góð skemmtun.  

 

               

Kvikmyndin um Hebba frumsýnd í kvöld

  Gríðarmikill spenningur er fyrir heimildarmyndinni um tónlistarmanninn sívinsæla Herbert Guðmundsson.  "Can´t Walk Away" heitir hún, eftir þekktasta lagi hans.  Sýningar hefjast á myndinni klukkan 20.00 í kvöld,  í Egilshöll Sambíó.  Næsta sýning er klukkan 22.00.   

  "Trailerinn" má sjá HÉR   

  Nánar um sýningartíma og lýsingu á myndinni má sjá HÉR 

Ný íslensk kvikmynd - mikil tilhlökkun

  Um næstu helgi hefjast sýningar á splunkunýrri íslenskri kvikmynd. Hún heitir "Can´t Walk Away".  Sýningarstaðurinn er Egilshöll Sambíó.  Þetta er heimildarmynd um einn ástsælasta tónlistarmann þjóðarinnar í hálfa öld,  Herbert Guðmundsson.

  Hebbi, eins og hann er jafnan kallaður, á að baki skrautlegan tónlistarferil og ennþá skrautlegra lífshlaup þar fyrir utan.  Fljótlega eftir fermingu var hann farinn að syngja með áberandi hljómsveitum.  Raddsviðið er breitt.  Litbrigði söngraddarinnar svipar til Johns Lennons en Hebbi varð einnig þekktur fyrir að afgreiðs Led Zeppelin-lög alveg eins og Robert Plant.  

  Þekktustu hljómsveitir Hebba á áttunda áratugnum voru Tilvera, Eik og Pelican.  Á fyrri hluta níunda áratugarins söng hann vinsælt lag, "Megi sá draumur rætast", með hljómsveit sinni Kan.  1985 kom út 3ja sólóplatan,  "Dawn of the Human Revolation".  Hún inniheldur lagið "Can´t Walk Away".  Það sló þvílíkt í gegn.  Allar götur síðan er það einkennislag níunda áratugarins, þess tímabils sem kallað er 80´s. 

  Fram til þessa dags hafa komið út vinsælar plötur og smellir frá Hebba.  Nægir að nefna "Hollywood", "Svaraðu kallinu",  "Time", "Eilíf ás" og "Sumarið er stutt". 

  Í einkalífinu hafa skipst á skin og skúrir:  Ástarsambönd og hjónabönd hafa brotlent; eiturlyfjaneysla, fangelsun, gjaldþrot, atvinnuleysi, róttæk trúskipti, ísbúðarekstur, harðvítugar nágrannaerjur og þannig mætti áfram telja.

 

 

 

 

 

 

...

Kvikmyndarumsögn

  -  Titill:  Eiðurinn

  -  Leikstjóri:  Baltasar Kormákur

  -  Handrit:  Ólafur Egill Egilsson og Baltasar Kormákur

  -  Leikarar:  Baltasar Kormákur,  Gísli Örn Garðarsson,  Hera Hilmarsdóttir og Margrét Bjarnadóttir

  -  Tegund:  Drama,  spennutryllir

  -  Einkunn: ****

  Afar fær hjartaskurðlæknir (Baltasar) er á góðum stað í lífinu.  Hann á glæsilega konu (Margrét Bjarnadóttir) og tvær dætur;  aðra 18 ára (Hera Hilmarsdóttir) og hina á barnsaldri.  Hann erfir stóran og glæsilegan sumarbústað eftir föður sinn.  Nokkru síðar bankar ógæfan á dyr:  Dóttirin tekur saman við eldri eiturlyfjasala (Gísli Örn).  Hún sogast inn í harða eiturlyfjaneyslu og flosnar upp úr námi.  

  Fyrstu viðbrögð læknisins eru að siga lögreglunni á kærastann.  Sá tekur því illa.  Reynir samt að ná sanngjörnu samkomulagi við kallinn.  Leikar þróast út í kalt stríð þeirra á milli.  Þar með færist fjör í leikinn.  Töluverð spenna hleðst upp og heldur áhorfandanum föngnum til enda - þrátt fyrir að framvindan sé stundum fyrirsjáanleg.  Tempóið er á millihraða en þétt.  Óhugnaður er meira undirliggjandi en í nærmynd.  Smekklega útfærður og trúverðugur sálfræðitryllir.

  Öll myndræn umgjörð er vandlega valin.  Reykjavík og nágrenni eru grá, köld og þakin snjóföli.  Stóri sumarbústaðurinn er dökkur og myrkur innandyra. 

  Myndataka Óttars Guðnasonar er til fyrirmyndar;  frekar lágstemmd en skreytt nokkrum flottum skotum úr lofti (úr þyrlu).  Fagmennska hvar sem niður er borið.  

  Helstu leikendur fara á kostum.  Þeir eru sannfærandi í öllum aðstæðum og samtöl eru eðlileg (blessunarlega að öllu leyti laus við ritmálið sem lengst af hefur háð mörgum íslenskum kvikmyndum).    

  Nú er lag að bregða sér í bíó; sjá virkilega góða og umhugsunarverða mynd um vandamál sem margir foreldrar þurfa að kljást við.         

Kvikmyndarumsögn

  -  Titill:  Hell or high water

  -  Helstu leikarar:  Jeff Bridges,  Chris Pine og Ben Foster

  -  Sýningarstaðir:  Háskólabíó,  Laugarásbíó og Borgarbíó á Akureyri

  -  Einkunn:  ***1/2

  -  Tegund:  Drama, spenna, kúrekamynd

  Tveir bræður í Texas fremja bankarán í nokkrum smábæjum á svæðinu.  Lögreglan reynir að átta sig á hegðunarmynstri þeirra;  hvar þá beri niður næst.  

  Að undanskildum bankaránunum er myndin hæg og næsta tíðindalítil lengst framan af.  Menn spjalla og sötra bjór.  Smám saman kynnumst við bakgrunni og sögu persónanna.  Öðlumst skilning á hegðun þeirra.  

  Í síðasta hluta myndarinnar færist fjör í leikinn.  Töluverð spenna magnast upp og margt gengur á.  Þrátt fyrir hamaganginn þá er framvindan trúverðug eftir það sem áður hefur komið fram. Munar þar nokkru um sannfærandi leik.  Jeff Bridges hefur aldrei áður leikið jafn vel.  Hefur hann þó átt hnökralausan feril til áratuga.

  Kvikmyndatakan er hin ágætasta.  Fleiri og lengri senur eru teknar inni í bílum á ferð en af bílum utanfrá.  Mikið er lagt upp úr því að sýna stórar auðar Texasslétturnar.  Að auki er áhersla á mörg önnur Texassérkenni,  allt frá orðatiltækjum, fasi, framkomu og klæðnaðar til bílakosts og byssugleði.  Svo vel tekst til að ég fékk "flashback" til áttunda áratugarins er ég dvaldi um sumar í Texas.  Reyndar er myndin að mestu filmuð í Nýju-Mexíkó,  sem er ofan í Texas og skartar sama landslagi.

  Áherslan á Texas undirstrikar og skerpir á trúverðugleika sögunnar.  Einnig býður það upp á nokkra brandara.  Þeir laða fram bros fremur hlátrasköll.

  Ég mæli með Hell or high water sem ágætis kvöldskemmtun í kvikmyndahúsi.  Hún ýtir smá á vangaveltur um framgöngu spilltra fégráðugra peningastofnana,  örlög frumbyggja,  fátækragildrur og eitthvað svoleiðis.

  Tónlistin er í höndum Ástrala,  Nicks Cave og Warrens Ellis. Ég tók ekki beinlínis eftir henni.  Hún fléttaðist það vel undir án söngs.  Hinsvegar tók ég eftir þremur sungnum kántrýlögum í flutningi annarra.  

 

Áttræð goðsögn í Hörpu

  Bandaríska söngvaskáldið Kris Kristofferson er með hljómleika í Hörpu í haust.  2004 hélt hann skemmtilega hljómleika í Laugardalshöll.  Þar hrjáði hann nýr og innbyrðis falskur gítar.   Það kom ekki alveg nógu vel út.  Þannig lagað.  Hann er oft og tíðum pínulítið falskur söngvari.  Það er bara flott.  En virkar illa með fölskum gítar.

  Kris flýgur léttilega inn á níræðis aldur eftir örfáa daga.  Hann á frábæra ferilsskrá.  Bæði sem kvikmyndaleikari,  söngvaskáld og söngvari.  Hann er eitt af stærstu nöfnum kántrý-deildarinnar.  Hans tónlistarferill nær einnig langt inn í rokksöguna. 

  Hann er meðhöfundur fyrsta Clash-lagsins,  "Rock and Roll Time".  Lags sem kom út 1976 á frábærri plötu Rogers McGuinns,  "Cardiff Rose",  ári áður en fyrsta plata The Clash kom út.  Frábært lag!

  Eitt þekktasta lag Kris er "Me and Bobby McGee" í flutningi Janis Joplin. Þau voru elskendur.  Janis sagði frá því að hann hafi verið eina manneskjan í hennar lífi sem toppaði hana í áfengisdrykkju. Hún slátraði daglega nokkrum flöskum af Southern Comfort.  Kris fór létt með sama skammt og bætti við nokkrum flöskum af sterkara víni.  Bara til að skerpa á.

  Ótal margar stórstjörnur hafa sungið lög Kris inn á plötur með góðum árangri.  Allt frá Johnny Cash til Jerry Lee Lewis.  

Líka Ríó tríó.  

  Kris hefur sterkar taugar til Skandinavíu.  Afi hans og amma voru Svíar (eins og álykta má af nafni hans).  Hann kann hrafl í sænsku og þykir gaman að sænska er auðskiljanleg í Færeyjum.  Kris er sannur Færeyingavinur og hefur sungið inn á plötu með færeyska kántrý-kóngnum Halli Joenson.  

 

Kris Kristofferson í Hörpu

Eins og snýtt úr nösum foreldranna

  Sjaldan fellur eggið langt frá hænunni.  Afkvæmi eru samsett úr erfðaefnum foreldranna;  forrituðum genum.  Fyrir bragðið má oft þekkja afkvæmin af sauðsvip foreldranna.  Þó er allur háttur þar á.  Stundum eru sum afkvæmi lík mömmu sinni á tilteknu aldursskeiði en lík pabba sínum á öðru aldursskeiði.  Eða ömmu sinni eða afa.  

  Hér eru nokkur skemmtileg dæmi af þekktum bandarískum og enskum skemmtikröftum og börnum þeirra. Þeir eru:  Meryl Streep,  Tom Hanks,  John Lennon,  Goldie Hawn,  John Ritter,  Vanessa Paradis og Donald Sutherland.  

Varasamar vídeóleigur

  Allir eru utan við sig af og til.  Kannski er einhver stigsmundur á milli einstaklinga á því sviði.  Kannski kippir fólk sér mismikið upp við það að vera utan við sig.  Sumir taka varla eftir því þó að þeir séu meira og minna utan við sig alla daga.  Aðrir taka það mjög nærri sér.  Þeim hættir til að velta sér upp úr því með áhyggjusvip.

  Rannsóknir hafa leit í ljós að unglingar eru alveg jafn oft utan við sig og eldra fólk.  Þá erum við ekki að taka með í dæmið alvarleg elliglöp á borð við alzæmer.

  Fyrir mörgum árum tilkynnti vinur minn - eldsnemma að morgni - lögreglu að bíl hans hafi verið stolið um nóttina.  Hann hringdi jafnframt í mig og sagði tíðindin.  Alla næstu hálftíma fram að hádegi hringdi hann í mig með kenningar um bílstuldinn.  Hann var sannfærður um að bíllinn yrði seldur í varahluti.  Næst var hann sannfærður um að bíllinn hafi verið fluttur til Vestmannaeyja.  Og svo framvegis.  

  Síðasta símtalið þennan dag kom um hádegisbil.  Lögreglan fann bílinn.  Hann stóð fyrir utan myndbandaleigu í göngufæri frá heimili mannsins.  Gátan var ekki flóknari en það að hann hafði tekið sér þar myndbandsspólu á leigu kvöldið áður.    

 

Gleymdi barninu á vídeóleigu

Kvikmyndarumsögn

  - Titill:  Klovn Forever

  - Höfundar og leikarar:  Frank Hvam og Casper Cristensen

  - Einkunn:  **** (af 5)

  Dönsku sjónvarpsþættirnir Klovn hafa notið mikilla og verðskuldaðra vinsælda hérlendis og víðar.  Enda sérlega vel heppnaðir.  Grínið er grátt og stundum á ystu nöf.  Það er einnig mannleg taug í skopinu sem laðar fram samkennd með persónunum.

  Fyrir fimm árum var uppskriftin útfærð í kvikmynd,  Klovn The Movie.  Þar var grínið tekið ennþá lengra í grófari átt.  Mörgum aðdáanda sjónvarpsþáttanna var brugðið.  Jafnvel í sjokki.  Aðrir þurftu að horfa í tvígang á myndina til að kyngja gríninu og ná öllum bröndurunum.  Myndin var og er virkilega fyndin.  

  Nýja myndin,  Klovn Forever,  er einnig kölluð Klovn 2.  Hún er allt að því framhald af fyrri myndinni.  Gerist í rauntíma fimm árum síðar.  Frank er orðinn ráðsettur fjölskyldumaður,  tveggja barna faðir.  Casper er fráskilinn faðir fullorðinnar dóttur. Hann flytur til Bandaríkja Norður-Ameríku.  Frank heimsækir hann.  Það skiptast á skin og skúrir í stormasömum samskiptum þeirra.  Jafnframt er verið að gefa út bók um þá vinina.  Söguþráðurinn er lítilfjörlegur.  En það skiptir litlu máli. 

  Myndin sveiflast á milli þess að vera gargandi fyndin,  drama og allt að því spenna í bland. Ýmislegt óvænt ber til tíðinda.  Tempóið er nokkuð jafnt út í gegn.  Fyrri myndin er ekki slegin út.  Núna er áhorfandinn á varðbergi.  Veit við hverju má búast.  

  Aðdáunarvert er hvað Frank er góður skapgerðarleikari.  Hann túlkar með svipbrigðum frábærlega vel áhyggjur,  sorg,  örvæntingu,  gleði og allt þar á milli.

  Klovn Forever er skemmtileg mynd.  Ég mæli með henni.

            

  

Klovn Forever forsýnd - MYNDIR

Kvikmyndarumsögn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 - Titill: Everest

 - Leikstjóri:  Baltasar Kormákur

 - Leikarar:  Ingvar E. Sigurðsson,  Jason Clarke

 - Einkunn: ****

 Everest er stórmynd í öllum skilningi orðsins.  Mikið er í hana lagt.  Nostrað við öll smáatriði.  Útkoman er sannfærandi.  Þrívíddin hjálpar.  Samt er ekki beinlínis gert út á hana.  Myndin skilar sér áreiðanlega einnig vel í tvívídd.

  Myndin hefur verið hlaðin lofi í heimspressunni.  Fjöldi stærstu fjölmiðla heims hafa "spanderað" á hana fimm stjörnum.  

  Everest byggir á raunverulegum atburði.  Hún segir sögu nokkurra fjallgönguröltara sem fórust á einu bretti á fjallinu Everest í Nepal 1996.  Það er óheppilegt að vita hvernig fer í lokin þegar um spennumynd er að ræða.  Já,  Everest er að hluta til spennumynd.  Þrátt fyrir vitneskju um framvinduna þá tekst að laða fram spennu.  Aftur og aftur.  

  Myndin er löng,  röskir tveir klukkutímar. En áhorfandinn tekur ekki eftir tímalengdinni.  Hann lifir sig inn í myndina.  Nægilega margt ber til tíðinda og sjónarspilið er svo áhrifaríkt að hann er er límdur við bíótjaldið.

  Fjallið er hrikalegt,  stórbrotið og yfirþyrmandi. Það er stórfengleg og áhrifarík upplifun út af fyrir sig að sjá það.  Tökur fóru fram í Alpafjöllum.  Í vinnslu eru þær færðar yfir á Everest.  Hvergi er hnökra að finna á þeim vinnubrögðum - fremur en öðru.

  Undir lokin kemur við sögu dálítið væmið fjölskyldudrama.  Fyrir minn smekk er það ekkert skemmtilegt.  En hvað væri kvikmyndin Titanic án væmninnar á seinni stigum?

  Fjallarölt svona almennt er gott, hollt og gefandi skaðlaus upplifun.  Þeir sem rölta upp Everest eru hinsvegar fífl.  Dauðinn er við hvert fótspor.  Tilgangsleysið er algjört.  Þetta er eins og að leika sér að rússneskri rúllettu.  Þetta er heimska.  Við getum kallað það dirfsku að leggja líf sitt í verulega hættu að ástæðulausu.  Það er dirfska fífls,  fífldirfska.  Það á ekki að hetjuvæða þessi fífl.  Þvert á móti.  Myndin afhjúpar hið besta hve tilgangslaust og heimskulegt rölt er upp á hættuleg fjöll.

  Tónlistin í myndinni er snyrtilega unnin.  Eins og allt annað.  Þegar líður á myndina eru flestir fjallaröltarar orðnir sannfærandi hásir.  Einn hóstar trúverðugum lungnaveikishósta frá upphafi myndar.  Öll svona smáatriði eru fullkomlega útfærð. 

  Ég mæli með því að fólk horfi á Everest í kvikmyndasal.  Þar nýtur glæsilegt landslagið sín og þrívíddin (D-3).