Sea Shepherd-liðar halda áfram að stela í Færeyjum

  Sem kunnugt er þá hafa bandarísku hryðjuverkasamtökin Sea Shepherd haldið til í Færeyjum frá því í júníbyrjun.  Þau gefa sig út fyrir það að vera hugsjónafólk með sterka réttlætiskennd.  Það sé siðferðislega rangt að veiða hvali.  Þeir séu gáfaðir og leggi mikið upp úr sterkum fjölskyldutengslum.  Hvorutveggja er della. Hvalir eru heimskir (meira að segja heimskari en gullfiskar).  Fjölskyldubönd ná ekkert út fyrir nýborna kálfa.

  Athygli vakti að þegar SS-liðar mættu til leiks í Norrænu,  skipi Smyril Line.  Þar voru þeir staðnir að stórfelldum þjófnaði á matvælum í matsal skipsins.  Þeir beittu fagmannlegum sjónhverfingum er þeir fylltu heilu ferðatöskurnar af stolnum matvælum. 

  Komið til Færeyja hélt þetta pakk áfram að stela.  Rændi bjór úr verslun í Nolsey.  Færeyingar gerðu góðlátlegt grín að þessu.  SS-liðarnir þykjast vera boðberar réttlætis eru í raun siðlausir þjófar. 

  Færeyingar eru óvanir þjófnaði.  Þeir skilja hús sín eftir ólæst.  Meira að segja þegar þeir fara í 6 vikna sumarfrí til útlanda þá læsa þeir ekki húsum sínu.  Færeyingar stela ekki.  Ef að þú kemur að húsi í Færeyjum þá er þar engin dyrabjalla eða bankbúnaður. Þú gengur inn í húsið og leitar uppi heimilisfólk.  Ef að enginn er heima þá er þér velkomið að kíkja í ísskápinn og finna þér bjór eða matarsnarl.  Að vísu á það bara við um þá sem koma lengra að.  Nágrannar sækja ekki í ísskápinn.  Það væri dónaskapur. 

  Víkur þá sögu að Sandey.  Þar er opið mannlaust skýli fyrir ferðamenn.  Þeir geta áð þar,  farið í sturtu, notað salernisaðstöðu og svo framvegis.  Þessa aðstöðu hafa liðsmenn bandarísku SS-hryðjuverkasamtakanna misnotað gróflega.  Þeir fóru ránshendi um skýlið.  Stálu þar öllu steini léttara.  Þar á meðal öllum klósettpappírsbirgðunum.  Svona ósvífni er Færeyingum framandi nýlunda. 

  Bæjarstjórinn á Sandi hefur brugðið á það ráð að banna SS-hryðjuverkahópnum gengi að skýlinu.  Til áréttingar hefur þessi texti verið settur upp við skýlið:

  Meira um þjófa SS:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1405591/   

  Upphaflega ætluðu SS-liðar að vera í Færeyjum fram í miðjan ágúst.  Þeir virðast ætla að dvelja þar lengur.  Sennilega vegna þess að á morgun hefst Sjómannadagurinn í Klakksvík.  Hann stendur í sex daga.  Meðal dagskrárliða er að skera marsvín (grind).  Kenna ungu fólki handbrögð við það.  Þetta þýðir að sækja þarf hval út á sjó.  SS-hryðjuverkahópurinn er grunaður um að ætla sér hlutverk í því dæmi.  Hefur kallað út hraðskreiðan mótorbát.  Dönsk herskip eru mætt á svæðið til verndar færeyskum hvalveiðibátum.   

Skápahommar afhjúpa sig

 

  Ég, gagnkynhneigður karl á efri árum, hef aldrei látið kynhneigð fólks trufla mig.  Ekki fremur en húðlit,  augnlit,  kynþátt eða trúarafstöðu.  Fólk er allavega.  Fjölbreytni regnbogans gefur mannlífinu lit.  Þeir sem láta kynhneigð annarra trufla sig eru þeir einir sem eiga í vandræðum með eigin kynhneigð.  Skápahommar aðallega.  Aðrir eru ekkert að pæla í kynhneigð annarra.  Það segir sig sjálft.   Og ótal dæmi staðfesta það.  

  Það er ekkert nema kostur fyrir okkur gagnkynhneigða karla að sem flestir aðrir karlar séu hommar.  Þá eru þeir ekki að togast á við okkur um fallegar konur.  Á móti vegur þegar fallegar konur séu lesbíur.  Þá er málið að vera líka lesbía.   

   

Ótrúleg ummæli í athugasemdakerfum

Pamela Anderson strandaglópur í Færeyjum

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í júní ætluðu bandarísku hryðjuverkasamtökin Sea Shepherd að slá sér upp með árás á 48 þúsund manna samfélag í Færeyjum  Átakið kallast Grind Stop 2014.  Það gengur út á að stöðva veiðar Færeyinga á marsvínum (grind).  

 

  Eins og segir í afbökuðu orðatiltæki þá hefur allt farið afsíðis sem getur farið afsíðis.  Félagar í SS fjölmenntu til Færeyja.  Hluti þeirra var staðinn að stórtækum og grófum þjófnaði á matvælum í skipinu Norrænu og aftur í verslun í Nolsoy í Færeyjum.   Þar stálu hryðjuverkamennirnir bjór.  Trúverðugleiki um gott siðferði flaug út um gluggann.  Hafi hann verið til staðar.  Sem er óvíst.  Þess í stað urðu liðsmenn Sea Shepherd aðhlátursefni í Færeyjum.  

 

  Iðulega ná Færeyingar marsvínavöðum yfir sumartímann.  Þó er allur gangur á því.  Í sumar hefur fátt borið til tíðinda í þeim efnum.  Liðsmenn SS hafa staðið í erindisleysu í fjöru í Færeyjum,  gónt út á haf án þess að verða varir við hval.  Fyrr en í fyrradag.  Þá varð vart við marsvín úti fyrir Haraldssundi.  Veður var óhagstætt.  Þess vegna voru mótorbátar ekki ræstir út.  Hinsvegar sigldi skip SS til móts við hvalina og fældi þá úr sundinu.

 

  Sýslumaður Norðureyjanna hefur kært uppátækið.  Þar er um formlega stjórnsýsluaðgerð að ræða.  

 

  Til tíðinda dró um síðustu helgi.  Þá tilkynnti kanadíska leikkonan Pamela Anderson komu sína til Færeyja.  Erindið var að vekja athygli heimsins á (misheppnuðu) átaki SS gegn hvalveiðum Færeyinga.  

 

  Pamela er heimsfræg leikkona og Playboy fyrirsæta.  Líka fræg fyrir að hafa verið eiginkona trommuleikara glysrokksveitarinnar Mötley Crue,  Tommy Lee.  

 

  Pamelu gekk illa að komast til Færeyja.  Hún flaug til Danmerkur en komst ekki þaðan á auglýstum tíma.  Sem átti að vera fyrr í vikunni.  Hún slapp loks til Færeyja í dag og hélt þar blaðamannafund.    

  Ljóskan er illa að sér um samgöngur til og frá Færeyjum.  Færeyingar reka eitt flugfélag,  Atlantic.  Frábært flugfélag sem gaman er að ferðast með (ókeypis bjór).  Það er oft uppbókað.  Einkum í kringum hátíðir á borð við Ólafsvökuna sem fór fram í þessari viku.   

 

  Nú er Pamela strandaglópur í Færeyjum.  Ekkert laust flugsæti næstu daga.  

 

  Pamela grætur það ekki.  Á blaðamannafundinum í dag sagðist hún vera dolfallin yfir fegurð Færeyja.  Sjálf alin upp á eyju í Kanada og sé því eyjastelpa.

 

  Á fundinum hélt hún því fram að hvalir séu gáfaðar skepnur sem leggi mikið upp úr nánum fjölskyldutengslum.  Fjölskyldan sé hornsteinn í þeirra tilveru.

 

 Þetta er rangt hjá kellu.  Hvalir eru heimskir.  Jafnvel í samanburði við Tommy Lee.   Fjölskyldutengsl þeirra ná lítið út fyrir nýfædda kálfa.     

   

  Pamela leyfði fyrirspurnir á blaðamannafundinum.  Hún lýsti jafnframt yfir áhuga á að skiptast á skoðunum við færeyska hvalveiðimenn eftir blaðamannafundinn.   Allt gekk þetta lipurlega fyrir sig.  Allir voru kurteisir og yfirvegaðir.   Eins og Færeyinga er von og vísa.  Sjálf var Pamela ljúf sem lamb.  Hún sýndi viðmælendum sínum virðingu,  hlustaði á þeirra skoðun en hvikaði hvergi frá sínum viðhorfum.  

 

  Þrátt fyrir að ekki hafi náðst niðurstaða sameiginlegs viðhorfs þá skoraði Pamela prik með fagmannlegri og góðri framkomu.  Hún er atvinnuleikkona.   

   

 

Er Ísland bráðum að skríða inn á 21. öldina?

   Íslenska mannanafnalöggan er aðhlátursefni út um allan heim.  Réttilega og verðskuldað.  Íslenska áfengislöggjöfin er annað aðhlátursefni.  

  Hvað er svona merkilegt við bjór og annað áfengi að það kalli á strangari reglur umfram súkkulaði?  Hvað er svona merkilegt við það að skipta um dekk á vörubíl?  Aldursmörk á þeim sem kaupa áfenga drykki eru óvirk.  Það vita allir.  Hver sem er 14 eða 15 ára kemst léttilega yfir áfenga drykki.  Í mörgum tilfellum reyndar með kaupum á landa,  brugguðum í klósettskál eða við aðrar sóðalegar aðstæður.  

  Hvað er svona nauðsynlegt við að hafa höft og reglur um áfenga drykki?  Hvers vegna er sala á áfengum drykkjum utan veitingastaða rígbundin við að ríkisstarfsmenn afgreiði það?  Á hvern hátt eru ríkisstarfsmenn hæfari til að selja og afhenda áfenga drykki en aðrir?

  Hvers vegna þarf að einskorða sölu á áfengum drykkjum utan veitingastaða við aldur og ríkisreknar verslanir?  Það þarf ekki einu sinni að vísa til ágætrar  reynslu nágrannaþjóða af sölu á áfengum drykkjum í matvöruverslunum.   Bjór og vín eiga að lúta sömu frjálsu reglum og sala á súkkulaði.   

  Sú var tíð að mjólk og mjólkurvörur voru seldar í ríkisverslunum.  Forræðishyggjumenn ottuðust að úrval á mjólkurvörum myndi hrynja ef sala á þeim yrði gefin frjáls.  Einnig að verðið myndi rjúka upp úr öllu valdi.   Hver er reynslan? 

  Sú var tíð að ríkið sá um sölu á útvarpstækjum.  Forræðishyggjumenn óttuðust að úrval á útvarpstækjum myndi hrynja ef einkaaðilum væri hleypt að sölunni.  Sömuleiðis að verð á útvarpstækjum myndi rjúka upp úr öllu valdi.  Hver er reynslan? 

 

„Svo mikil forræðishyggja á Íslandi“

Í fangelsi fyrir að safna regnvatni

 

  Í alríki Husseins í Vesturheimi eru margar vistaverur og margt bannað.  Þess vegna er það kallað Bannríki Norður-Ameríku.  Ríkin 50 sem mynda alríkið eru mörg hver afar ólík hvert öðru.  Þau eru með sín eigin lög og eigin reglur um margt.   Til að mynda eru áfengislög ólík,  svo og lög um giftinga- og ökuprófsaldur.  Bara svo örfá dæmi séu nefnd.  Að því leyti og fleiru svipar þetta til Evrópusambandsins.  

  Í Oregan-ríki á vesturströnd BNA var stórtækur glæpamaður dæmdur í fangelsi og fjársekt fyrir að safna regnvatni.  Hann safnaði því í tank inni á sinni landareign.  Með því braut hann gróflega gegn lögum um einkarétt Vatnsveitunnar til að höndla með viðskipti á vatni.  Með því að nota regnvatnið hafði glæpamaðurinn fé af Vatnsveitunni vegna þess að þá keypti hann ekki af henni það magn af vatni er hann þurfti.  

  Vatnsberinn ósvífni var umsvifalaust dæmdur í mánaðarlanga fangelsisafplánun.  Honum var jafnframt gert að greiða hátt í 200 þúsund króna sekt.  Sem er ekki upp í kött á Nesi til samanburðar við lögfræði- og dómskostnað.  

  Við dómsuppkvaðningu mætti fjöldi manns.  Hópurinn bar mótmælaspjöld vatnsberanum til stuðnings.  Hussein Obama er vitaskuld kennt um lögin sem dæmt var eftir.  Þau hafa verið í gildi í 89 ár og eru bundin við Oregan en ekki alríkið.  Í sumum öðrum ríkjum,  svo sem Maryland og Florida,  eru íbúar skattaðir fyrir regnvatn.  Í staðinn mega þeir safna því og jafnvel nota það.   

    

Obama þykir sá lélegasti

Sítt hár bannað

  Í upphafi áttunda áratugarins lá leið mín í svokallaðan Héraðsskóla á Laugarvatni (3ja og 4ða bekk gaggó).  Áður en haldið var af stað áleiðis barst bréf frá skólastjóranum.  Þar upplýsti hann að drengjum væri stranglega bannað að vera með sítt hár.  Slíkum peyjum yrði umsvifalaust snúið við á hlaði skólans og sendir til baka með næstu rútu.  Þetta væri af illri nauðsyn til að forða skólanum frá bráðum lúsafaraldri.

  Það var auðvelt að hafa fullan skilning á þessari varúðarráðstöfun.  Það er enginn leikur fyrir skólastjóra að sitja uppi með hálft annað hundrað af nemendum og starfsfólki löðrandi í lús.  Og vont til afspurnar fyrir skólann.

  Þegar mætt var í skólann blasti við að helmingur nemenda var með mjög sítt hár.  Það voru stelpurnar.  Skólastjórinn mat stöðuna þannig að engin hætta væri á lús í stelpnahári.   Sem reyndist rétt.  Enginn varð var við lús á Laugarvatni.

   Um vorið bar svo við að skólastjórinn greip einhverjar stelpur glóðvolgar með sígarettu í munnviki.  Það kostaði brottrekstur úr skólanum.  Við það snöggreiddist móðir einnar stúlkunnar.  Hún hellti sér yfir skólastjórann.  Sakaði hann um að vera úr tengslum við nútímann.  Hann stjórnaði skólanum eins og fasisti.  Væri með sama viðhorf og Hitler til reykinga og hársíddar á drengjum.  

  Skólastjóranum var verulega brugðið undir reiðilestrinum.  Hann boðaði þegar í stað alla nemendur á fund.  Þar lýsti hann því yfir að hann ætlaði ekki að sitja undir ásökunum um að stjórna skólanum með fornaldarhugmyndum.  Þess vegna hefði hann tekið skyndiákvörðun um að endurskoða rækilega skólareglur og nútímavæða skólann.  Daginn eftir myndi hann hringja í Menntamálaráðuneytið og óska eftir því að fá að hausti nýjan og ungan kennara sem væri síðhærður hippi og helst að hann spilaði bítlagarg í hljómsveit.

  Okkur nemendum til furðu þá stóð skólastjórinn við þetta.  Hann afnam í hasti reglur um hársídd og "leyfði" nemendum að reykja í laumi.  Einni kennslustofunni var breytt í æfingarpláss fyrir rokkhljómsveit, Frostmark, og hún fyllt af græjum.  Þá var gaman.  Þangað til ég var rekinn fyrir fjörlegt fyllerí.  Það var ekkert umburðarlyndi gagnvart því.  Það var ekki eins gaman.  En gaman samt.

Tekist á um hárið í hæstarétti

Fúsk leikmanna

 

  Margir hafa tekið eftir því hvað forsetar Bandaríkja Norður-Ameríku eldast hratt í embætti.  Þegar þeir setjast í forsetastól geislar af þeim æskuljómi.  Þeir eru strákslegir í útliti og til orðs og æðis.  Er þeir fara úr forsetastóli er annað upp á teningnum.  Þá eru það hokin og útslitin gamalmenni sem staulast á braut.  Hárið hefur gránað (sumir fela það með ósannfærandi hárlit),  hrukkur marka ennið,  baugar undir augum.  Í stað brosandi galgopasvips er kominn alvörugefinn áhyggjusvipur.  Ástæðurnar fyrir breytingunni eru einmitt áhyggjur.

  Bandarískir forsetar burðast ætíð með gríðarlegar áhyggjur.  Þessa dagana nær Hussein Obama,  forseti Bandaríkjanna,  varla að festa blund á nóttunni.  Áhyggjurnar halda fyrir honum vöku.  Ekki síst yfir því hvað illa gengur að drepa fanga í Bandaríkjunum.  Fangadrápin einkennast af fúski áhugamanna um dráp.  Treglega gengur að fá vandvirka fagmenn í verkið.    

  Á sama tíma hefur Hussein ennþá stærri áhyggjur af því að Íslendingar drepa hval.  Bandarískir embættismenn hleypa Íslendingum ekki inn á alþjóðlega ráðstefnu um sjóinn - vegna siðleysis og hvalréttindabrota Íslendinga.  Þeir skella aftur hurðinni á nefið á Íslendingum.  Allt vegna þeirrar villimennsku Íslendinga að drepa hval.     

  Á móti vega góðar fréttir af því að hvaladráp Bandaríkjamanna ganga mun betur og snurðulausar fyrir sig en fangadrápin.  Svo vel ganga þau að Bandaríkjamenn drepa fleiri hvali en nokkur önnur þjóð í heiminum.  Það kitlar stoltið að vera númer 1.  

Aftökuteymið algörlega vanhæft

Fara verður varlega að álfabyggðum

  Ég treysti ekki Ragnhildi Jónsdóttur til að túlka rétt afstöðu álfa til vegastæðis nýs Álftanesvegar í Garðahrauni.  Ég hef sannfrétt af álfum sem eru ekkert áfjáðir í að hopa vegna vegaframkvæmda.  Þeir eru eins og álfar út úr hól(i) þegar kemur að svona stóru verkefni.  Hvað með huldufólkið þarna?  Hefur það ekkert að segja?  Má vaða með skítugum skóm yfir það?  Ég veit um einn huldumann sem á huldu-Land Rover bíl.  Það kemur þessu máli ekkert við.  En huldubíllinn er góður.  Og sparneytnari en margur Land Rover.  Það munar 17%.

  Undanfarin 2 ár hefur verið unnið að byggingu Hofs (bænahúsi Ásatrúarmanna) í Efra-Ási í Hjaltadal í Skagafirði.  Hofinu er ekki ætlað að höfða til ferðamanna.  Það er fyrst og fremst til heimabrúks fyrir íbúa í Efri-Ási.  Þeir sækja styrk til Óðins, Týs,  Þórs og allra hinna aðal guðanna.  

   Svo skemmtilega vill til að ég er fæddur og uppalinn í Hjaltadal.  Þekkti að góðu einu Sverri,  föður bóndans í Efri-Ási.  Eitt sinn sat Sverrir ásamt fleirum fyrir utan hús í Efri-Ási eftir hádegismat þegar í hlað renndi trúboði frá Fíladelfíu.  Sá tilkynnti heimamönnum að hann væri að selja guðs orð.  Sverrir spurði:  "Selur þú það eftir vigt eða orðafjölda?"  Trúboðinn snérist á hæli og brunaði burt án frekari orðaskipta.  

 

Álfakirkjan verður færð

Útlendingahræðsla

 

  Jón heitinn Þorleifsson,  verkamaður og rithöfundur,  var ekki rasisti í þeim skilningi að honum væri illa við útlendinga.  Hann var oftast réttsýnn og mannréttindasinnaður.  Það var fjarri honum að sýna fólki af öðrum kynþáttum andúð og ókurteisi.  Að vísu voru djasstónlist og blús eitur í hans beinum.  Ekki vegna þess að það væri blökkumannatónlist heldur vegna þess að þetta var bandarísk músík.  Hann hafði horn í síðu bandaríska hersins á Miðnesheiði.  Einhverra hluta vegna setti hann rokkið ekki undir sama hatt.  Sennilega vegna þess að fjölmargir breskir og íslenskir tónlistarmenn spiluðu rokk.

  Jón hafði ekkert gaman af rokki en dáðist að vinsældum bresku Bítlanna,  Stóns og fleiri á heimsmarkaði.  Það hlakkaði í honum yfir því að breskir rokkarar væru vinsælli á alþjóðavettvangi en bandarískir.  Jón fylgdist með framvindunni og var nokkuð vel að sér um bresku rokkarana.  Einkum Bítlana.  Hann var óvenju vel að sér um Bítlana miðað við að músík þeirra höfðaði ekki til hans.  

  Reyndar var Jón fjölfróður um ótal margt.  Hann kunni ekkert erlent tungumál.  En  fylgdist vel með íslenskum fjölmiðlum.  Oftar en einu sinni og oftar en tvisvar var Jón í heimsókn heima hjá mér þegar spurningaþættir á borð við Útsvar og Gettu betur voru í sjónvarpinu.  Jón gaf keppendum þar ekkert eftir.  Var iðulega snöggur til rétts svars.  

  Á seinni hluta síðustu aldar bjó Jón háaldraður í íbúð við Hlemm.  Á þeim tíma var dálítill straumur af fólki frá Asíu til Íslands.  Aðallega víetnömskum flóttamönnum og kvenfólki frá Tælandi og Filippseyjum.   Jón beit það í sig að kínverska eiturlyfjamafían væri búin að leggja undir sig Hlemm-svæðið.  Þar voru á stuttum tíma komin fjögur asísk veitingahús.  Jón taldi að stutt væri í að kínverska eiturlyfjamafían myndi leggja Ísland undir sig.  

  Rök hans voru:  "Af hverju þrífast íslensk veitingahús ekki við Hlemm?  Af hverju gengur kínverskum veitingahúsum betur?  Getur verið að þar sé selt eitthvað fleira en matur?  Hvar segir löggan að eiturlyfjasala fari helst fram?  Er það ekki við Hlemm?  Hvers vegna hreiðra Kínverjar um sig við Hlemm af öllum stöðum?  Hvað dregur þá að Hlemmi?  Fyrir hvað er kínverska mafían þekkt út um allan heim?  Er það ekki fyrir eiturlyfjasölu?  Ég er ekki fæddur í gær.  Ég legg saman 2 og 2.  Ég er búinn að átta mig á því hvað er í gangi."

  Þegar ég maldaði í móinn og gerði lítið úr hræðslu Jóns við kínversku eiturlyfjamafíuna sagði hann:  "Þú áttar þig á alvöru málsins þegar leigumorðingjar kínversku eiturlyfjamafíunnar fara að taka til sinna ráða.  Þetta eru engin lömb að leika sér við." 

  Þarna - fyrir aldarfjórðungi eða svo - átti Jón sér mörg skoðanasystkini sem deildu með honum hræðslu við að kínverska eiturlyfjamafían væri að leggja íslenska dópmarkaðinn undir sig.  Nokkrum árum síðar færðist hræðslan yfir á rússnesku mafíuna.  Það tímabil stóð stutt yfir.  Það færðist eldsnöggt yfir á litháísku mafíuna.  Í undirheimum Reykjavíkur - þar sem handrukkun komst í tísku - þótti árangursríkt um tíma að hóta því að menn myndu fá heimsókn frá litháísku mafíunni.  

  Í dag gráta framsóknarkellingar - þar á meðal Savíð - sárt undan eigin hræðsluáróðri gegn múslímum.  

 

-------------------- 

Fleiri sögur af Jóni Þorleifs: 

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1225402/

   

Segir umræðuna viðbjóðslega

Af hverju strýkur fólk af elliheimilum?

 

  Iðulega má sjá og lesa í blöðum fréttir af gömlu fólki sem strýkur af elliheimilum.  Oftast til að komast í einhvern gleðskap.  Þetta vekur upp margar áleitnar spurningar:  Hvers vegna strýkur fólk af elliheimilum?  Af hverju þarf það að strjúka?  Hvað er til ráða svo draga megi úr stroki fólks af elliheimilum?

  Hugsanleg lausn er að leyfa fólkinu að vera frjálst ferða sinna.  Þá getur það ekki strokið.  Það bara fer þegar því langar til að bregða sér bæjarleið.   

  Önnur lausn er að bjóða reglulega upp á partý inni á elliheimilum.  Villt partý með þungarokki, dópi og fjölbreyttu kynlífi.   

 

Strauk af elliheimili fyrir partí