Anna á Hesteyri og Sævar Ciesielski

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   Ég var og er jafnaldri - eða því sem næst - þeirra sem saklaus voru dæmd fyrir morð á Geirfinni og Guðmundi.   Ég vissi deili á þessum jafnöldrum.  Varð var við þá á skemmtistöðum.  Einhverju sinni keypti ég bjórkassa af Sævari (smygluðum - að ég held - ofan frá bandarísku herstöðinni í Keflavík).  Þarna á fyrri hluta áttunda áratugarins var sala á bjór bönnuð á Íslandi.  Bjórinn var talinn vera stórhættulegur fyrir land og þjóð.  Gæti jafnvel framkallað ölvunarástand.  

  Ég fylgdist vel með fréttum af því þegar þetta fólk var handtekið (reyndar fyrir annað) og síðar sakað um morðin.  Síðdegisblöðin Vísir og Dagblaðið fóru mikinn.  Ruglið og bullið óx dag frá degi.  Nánast frá fyrsta degi áttaði maður sig á því að ekki stóð steinn yfir steini.  Þetta var fár sem í dag má líkja við Lúkasarmálið á Akureyri.  Fjöður varð að hænu og dellan fór í hæstu hæðir.  Allt sem snéri að rannsókn málsins var í skötulíki.  Öll framvindan var skrípaleikur út í eitt.

  Það sem verra var er að í ljós kom að ungmennin sættu grófum mannréttindabrotum.  Meðal annars pyntingum og kynferðisofbeldi.  Eftir óralanga einangrunarvist og gæsluvarðhald sem aðeins á sér hliðstæðu í 3ja heims ríkjum harðstjóra og í Guantanamó var unga fólkið dæmt til margra ára fangelsisvistar með rökum sem héldu hvergi vatni.  

  Þeir einir réttlæta dómana sem komu að málum við að fremja réttarmorðin og aðstandendur þeirra.  Já, og vitaskuld Brynjar Nielsson væntanlegur dómsmálaráðherra (nema hann skræli fylgið þeim mun meir af Sjálfstæðisflokknum).

  Víkur þá sögu að Önnu frænku minni á Hesteyri.  Hún skemmti sér við að horfa á Spaugstofuna í sjónvarpi á laugardögum.  Anna hreifst mjög af skemmtilegu rónunum Boga og Örvari.  Hún tók ástfóstri við þá.  

  Anna hringdi í frænku okkar í Reykjavík og sagðist vita fátt skemmtilegra en róna.  Vegna þess að Anna bjó ein og var baráttumanneskja gegn áfengi þá datt henni í hug að gaman væri að fá róna í einskonar afvötnun á Hesteyri.  Hún myndi leiða þeim fyrir sjónir að áfengi sé óhollt og þeir gætu hjálpað henni við bústörf í staðinn.

  Svo einkennilega vildi til að frænka okkar Önnu bjó í fjölbýlishúsi og þar var ekkjumaður.  Hann var langdrukkinn.  Skemmtilegur náungi.  Spaugsamur og kattþrifinn.  Frænka okkar sendi hann til Önnu.  Þar uppfyllti kallinn hugmyndir Önnu um skemmtilega róna.  Kallinn hófst handa við tiltekt á Hesteyri (og veitti ekki af eins og kom síðar fram í sjónvarpsþættinum "Allt í drasli").  Hann var jafnframt ágætur kokkur.  Anna var alsæl með þennan róna.  Í kjölfar hafði hún samband við lögregluna og bauðst til að taka að sér fleiri róna.

  Þannig kom það til að Sævar Cielsielski varð húskarl hjá Önnu frænku á Hesteyri.  Mínum heimildum ber ekki saman um hvernig það atvikaðist.  Ein útgáfan snýr að því að Sævar hafi verið í einhverjum vandræðum er hann kom með Norrænu erlendis frá.  Önnur útgáfa er sú að hann hafi verið á leið frá Íslandi með millilandaflugi á Egilsstaðaflugvelli.  Hvor útgáfan sem er rétt þá kom Sævar í lögreglufylgd í Hesteyri og varð skjólstæðingur Önnu frænku.

  Sævar þurfti reglulega að sækja lyf í Neskaupsstað.  Hann keypti sér áfengi í leiðinni.  Hann var þess vegna meira og minna "mjúkur" á Hesteyri.  Anna þekkti ekki áfengislykt og tók ekkert eftir því að Sævar var að staupa sig.  Sævar hafði stjórn á því að verða ekki verulega fullur.  Önnu grunaði ekkert.  Hún stóð í þeirri trú að hún væri að halda honum edrú á Hesteyri.

  Bæði fyrir og eftir dvöl Sævars á Hesteyri hýsti Anna sennilega um tug annarra manna sem hún taldi sig vera með í afvötnun.  Sævar var hennar uppáhald.  Hann spilaði á gítar og þau sungu saman íslenska slagara á hverju kvöldi.  Oft fram á nótt.   Anna var dálítið laglaus (án þess að vita það).  Sævar var lagvissari en söngstíll hans var ekki fágaður.  

  Anna átti það til að hringja í ættingja og leyfa þeim að heyra músík þessa sérkennilega dúetts.  Anna hringdi líka í ættingja til að spjalla og er leið á samtal gaf hún það til Sævars.  Vildi að hann kynntist ættingjunum.  Í einu símtali við mig viðraði hann hugmyndir um að fara í auglýsingabransann.   Ég vann þá á auglýsingastofu.  Hann sagðist vera búinn að vinna við dúk- eða parketlagningar (að mig minnir) en langi til að láta reyna á teiknihæfileika.  Hann langaði til að kaupa auglýsingastofu.  Af því varð þó ekki.

  Mér finnst eins og Sævar hafi oftar en einu sinni dvalið á Hesteyri.    

  Sævar Ciesielski var sá maður sem Önnu á Hesteyri þótti vænst um af öllum sem þar dvöldu.  Henni þótti hann mjög skemmtilegur;  "hlýr maður og góður," sagði hún.  Anna lenti í miklum vandræðum með suma aðra.  Til að mynda óþverrann Steingrím Njálsson.      

  

Fleiri sögur af Önnu frænku:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1288207/

   

„Ekkert hjarta“ í Sævari

Kvikmyndarumsögn

.

 - Kvikmynd:  Jagten

 - Leikstjóri:  Thomas Vinterberg

 - Leikarar:  Mads Mikkelsen,  Thomas Bo Larsen,  Annika Wedderkopp o.fl.

 - Kvikmyndahús:  Háskólabíó

 - Einkunn:  ****1/2 (af 5)

.

  Danskar kvikmyndir sem berast til Íslands eru jafnan virkilega góðar.  Nægir að nefna Adams epli,  Klovn,   Blinkende lygter (Blikkljós),  Pusher,  I Kina spidser de hunde...  Það er eiginlega alltaf ástæða til að skreppa í bíó þegar dönsk mynd er í boði. 

  Í Jagten segir frá vinsælum leikskólakennara,  Lúkasi.  Stelpa í leikskólanum,  Klara,  dóttir besta vinar Lúkasar,  heyrir eldri bróðir sinn og vin hans nefna "typpi út í loftið".  Skömmu síðar verður stelpan ósátt við Lúkas og skrökvar að leikskólastjóranum að Lúkas hafi verið með "typpið út í loftið".  Hún veit í óvitaskap ekki um hvað hún er að tala.  

  Þetta hrindir af stað afdrifaríkri atburðarás.  Lögreglan er sett í málið.  Fleiri leikskólabörn kannast við að Lúkas hafi áreitt þau kynferðislega.  Lúkas er rekinn úr vinnunni,  útskúfaður úr samfélaginu;  ofsóttur og óvelkominn.  

  Það er farið afskaplega vel með þetta viðkvæma viðfangsefni.  Áhorfandinn veit af sakleysi Lúkasar.  Samúðin liggur hjá honum í þessari átakanlegu stöðu.  Samúðin liggur líka hjá óvitanum Klöru og foreldrum,  sem vilja að sjálfsögðu vernda börnin fyrir barnaníðingi.  

  Klara gerir sér illa grein fyrir því sem er að gerast.  Hún reynir varfærnislega að draga bullið í sér til baka án þess að játa á sig lygi.  Hún tekur upp á því að bera því við að hún muni ekki eftir neinu.  Það er túlkað þannig að börn þurrki út óþægilegar minningar.

  Myndin er sorgleg en á smekklegan hátt er nokkrum bröndurum laumað með.  Hún skilur mann eftir hugsi með áleitnar spurningar í kollinum.  Jagten er ekki vörn fyrir grun og ásakanir um meint barnaníð.  Því er komið á framfæri að það sé afar sjaldgæft að börn skrökvi barnaníði upp á einhvern.  En það kemur samt fyrir.  Jagten dregur upp sannfærandi og trúverðuga framvindu.  Sakleysislegt bull í barni framkallar nokkuð eðlileg viðbrögð hjá leikskólastjóra.  En málið stækkar hægt og bítandi eftir því sem fleiri koma að því og eftir því sem fleiri taka til máls.  Myndin deilir á ófagleg vinnubrögð rannsakenda málsins.  Spurningar þeirra eru leiðandi og lítil börn reyna að koma sér úr óþægilegum aðstæðum með því að þóknast spyrjandanum.  

  Íslendingar búa svo vel að hafa Barnahús til að taka viðtöl við börn í svona málum.  Danir eru ekki eins heppnir.   

  Mads Mikkelsen á stjörnuleik í hlutverki Lúkasar.  Annika Wedderkopp sem leikur Klöru litlu er frábær. 

  Jagten er uppfull af snyrtilegum táknum sem gefa sögunni dýpt.  Myndin hefst að hausti til.  Þá er Lúkas veiðimaður.  Hann hefur fulla stjórn á aðstæðum og fellir villtan hjört.  Danska orðið jagten þýðir veiðin.  Vetur gengur í garð,  sól lækkar á lofti samtímis því sem stöðugt syrtir í álinn hjá Lúkasi.  Á sólrisuhátíðinni jólum verður smá viðsnúningur.  Besti vinurinn áttar sig á því að Lúkas er saklaus.  Það birtir til hægt og bítandi.  

  Í lok myndarinnar er Lúkas ekki lengur skotmark.  Hann er að vori aftur orðinn veiðimaður,  eða réttara sagt er að fylgja syni sínum inn í manndómsvígslu sem felst í því að verða veiðimaður.  Myndin endar á því að Lúkas verður næstum því fyrir voðaskoti.  Hann sleppur svo hársbreidd munar.  Alveg eins og í hremmingunum þegar hann var ásakaður um barnaníð og ofsóttur eins og bráð veiðimanna.  En fékk að lokum uppreista æru.  

  Ýmsum öðrum táknum er telft fram sem áhorfandinn varla tekur eftir.  Undirmeðvitund tekur hugsanlega betur eftir þeim.  Til að mynda verður augnlitur föður Klöru blár þegar hann áttar sig í kirkju á því að Lúkas sé saklaus.  Fyrir og þess utan er hann brúneygur.  Aftur þegar faðirinn heimsækir Lúkas á jólunum er augnliturinn blár.  Jagten er uppfull af svona táknum.  

  Ólíklegt er að danskir kvikmyndagerðaframleiðendur þekki til íslenska Lúkasarmálsins.  Það mál snéri að sögusögn um að hundurinn  Lúkas hafi verið sparkaður til dauða á Akureyri.  Umræðan óx upp í það að haldin var í Reykjavík minningarathöfn um hundinn.  Þegar öll kurl komu til grafar þá hafði hundurinn Lúkas aðeins brugðið sér í gönguferð upp í fjall og var sprelllifandi.  Nafn fórnarlambs fársins í Jagten heitir Lúkas.   

  Ég hvet fólk til að kíkja á Jagten.  Það hafa allir gott af því að velta þessum hlutum fyrir sér.  Myndin er þar að auki svo góð, ágeng og stuðandi að hún hreyfir hraustlega við áhorfandanum.

  Í myndbandinu hér fyrir ofan er enskur undirtexti.  Í Háskólabíói er íslenskur undirtexti. 

.

www.stigamot.is

www.aflidak.is

www.drekaslod.is

www.blattafram.is 

 

Viðbjóður í Ohio

 

  Nauðgunarmálið í Ohio er ljótara en virðist vera af léttvægum fréttum af því.  Forsagan er sú að fórnarlambið, 16 ára stelpan,  átti í ástarsambandi við vinsælan boltaleikmann í Steubenville í Ohio.  Svo sagði hún honum upp.  Hann trylltist.  Dældi smáskilaboðum (sms) á vini sína um að hann sætti sig ekki við umsögnina.  Orðrétt sagði hann:  "Það segir mér engin upp".  Hann sór þess eið að rústa stelpunni. 

  Hún var leidd í gildru.  Sameiginlegur vinur stelpunnar og stráksins fullvissaði stelpuna um að hótanir boltabullunnar væru marklausar.  Hann fékk hana til að mæta í gleðskap.  Hún var sótt í bíl og þar boðið upp á drykk.  Sá drykkur var göróttur og stelpan missti þegar í stað ráð og rænu.  Eftir það var henni nauðgað af fjölda drengja.  Henni var rænulausri dröslað á milli partýa þar sem henni var ítrekað nauðgað.  Gerendur skemmtu sér vel við að taka upp myndbönd af því og deila myndum af því á fésbók.  Rosalega fyndið að því er þeim þótti.  Til eru myndbönd af gerendum segja flissandi frá þessu skemmtiefni.

  Vondu fréttirnar ofan í vondu fréttirnar er að samfélagið í Steubenville stendur að hluta með nauðgurunum.  Boltabullurnar þar eru í hávegum.  Þær standa undir tekjum sveitafélagsins.  

www.stigamot.is

www.aflidak.is  

 

„Hún sagði aldrei skýrt nei“

Grínverksmiðja ríkisins rassskellt - einu sinni enn!

  Mannanafnanefnd ríkisins hefur til fjölda ára (næstum 15) barist með kjafti og klóm fyrir því að stúlku nokkurri sé gert að heita Stúlka.  Ástæðan er sú að stúlkan vill heita Blær.  Foreldrar hennar vilja sömuleiðis að hún heiti Blær.  Aðrir ættingjar,  vinir og kunningjar stúlkunnar vilja líka að hún heiti Blær.  Enda er nafnið Blær afskaplega fallegt nafn,  hvort heldur sem konur eða karlar bera það.  Nú hafa dómstólar bæst í hóp þeirra sem telja það til sjálfsagðra mannréttinda að stúlkan þurfi ekki að gegna nafninu Stúlka heldur fái að heita því nafninu sem hana langar til,  Blær.   

  Grínverksmiðja ríkisins hefur þar með verið rassskellt eina ferðina enn.  Brandarar hennar eru fúlir og engum til gleði.  Hún er og hefur alltaf verið til óþurftar.  Það hlýtur að renna upp sá dagur að einhver stjórnmálamaður taki upp á því að forða landsmönnum undan forsjá Grínverksmiðju ríkisins.  

  Nú taka væntanlega við há útgjöld og tímafrek vinna hjá Blæ og foreldrum hennar við að afla nýs vegabréfs og annarra pappíra með nafni Blævar í stað nafnsins Stúlku.  Kostnaður ríkissjóðs,  sameiginlegs sjóðs Blævar, foreldra hennar og annarra Íslendinga,  vegna þessa eina staka brandara Grínverksmiðju ríkisins er sennilega á aðra milljón króna.  Engum þótti brandarinn góður.  Nema útlendingum.  Þeim þykir reyndar tilvist Grínverksmiðju ríkisins vera ennþá betri brandari.

  Þessi brandari er bestur:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1278566/

  Blær,  til hamingju með að þú megir nú bera  lögformlega þitt fagra nafn,  Blær.  Eitt blæbrigðafegursta nafn í nafnaskrá Hagstofu Íslands.  

Fær að heita Blær

Grínverksmiðja ríkisins rassskellt

.

  Í lok sjöunda áratugarins flutti heimsfrægur píanóleikari,  Vladimir Ashkenazy,  frá Rússlandi til Íslands.  Eiginkona hans var og er íslensk..

  Á þessum árum vissu fáir í heiminum að Ísland væri til.  Þeir örfáu sem könnuðust við nafnið Ísland vissu ekkert um land og þjóð.  Það taldist til tíðinda hérlendis ef útlending bar að garði.  Hvað þá að útlendingur vildi búa á Íslandi.  Svo ekki sé minnst á þegar heimsfrægur útlendingur settist að á Íslandi.

.

  Vladimir tók strax virkan þátt í menningarlífi Íslendinga.  Meðal annars ýtti hann úr vör Listahátíð sem allar götur síðan hefur verið stórt dæmi í íslensku menningarlífi. 

.

  1972 sótti Vladimir Ashkenazy um íslenskan ríkisborgararétt.  Þá voru íslensk mannanafnalög þannig að nýbúa var gert að taka upp rammíslenskt nafn.  Vladimir Ashkenazy var bent á að það væri lítið mál að breyta nafninu í Valdimar Áskellsson.  En, nei.  Vladimir Ashkenazy taldi að það myndi slátra ferli sínum.  Nafnið Vladimir Ashkenazy hefði viðskiptavild á heimsmarkaði.  Það myndi enginn mæta á tónleika með Valdimar Áskelssyni.  

.

  Þetta var snúin staða.  Íslensk stjórnvöld gerðu sér grein fyrir því að Íslandi væri mikill akkur í því að þessi heimsfrægi píanósnillingur væri íslenskur ríkisborgari.  Þrautalending varð sú að lögformlega var nafnið Vladimir Ashkenazy samþykkt af íslenskum embættismönnum  sem íslenskt heiti.  

.

  Mörgum árum síðar flutti til Íslands austurískur kvikmyndagerðarmaður,  Ernst Kettler.  Þegar hann sótti um íslenskan ríkisborgararétt var honum gert að taka upp íslenskt nafn.  Fornafnið Ernst var ekki vandamál.  Það var þegar í mannanafnaskrá sem viðurkennt íslenskt nafn.  Seinna nafnið,  Kettler, átti ekki að vera neitt vandamál heldur.  Ernst Ketill hljómaði næstum eins.  Ernst Kettler var ósammála.  Nafnið Ernst Kettler var með viðskiptavild í kvikmyndabransanum.  Engu að síður: Embættismenn vísuðu í mannanafnalög.  Ernst yrði að taka upp lögformlegt íslenskt nafn til að fá íslenskan ríkisborgararétt.  

.

  Þá upphófst þref.  Því lauk með því að Ernst Kettler fór yfir öll viðurkennd nöfn í mannanafnaskrá ríkisins.  Niðurstaðan varð sú að hann sótti um að taka upp nafnið Vladimir Ashkenazy.  Það var löglegt íslenskt nafn.

.

  Umsókn Ernst Kettlers setti mannanafnanefnd, ráðuneyti og Hagstofu í klemmu.  Eftir mikinn vandræðagang varð niðurstaðan sú að lögum var breytt.  Felld voru úr gildi lög um að nýbúar yrðu að taka upp rammíslensk nöfn. 

  Hér er dæmi um ágætt myndband úr smiðju Ernst Kettlers.  Þorrinn gengur í garð. 

.

Grínverksmiðja ríkisins

 Mannanafnanefnd íslenska ríkisins er aðhlátursefni út um allan heim.  Jafnvel víðar.  Mannanafnanefnd ríkisins er dæmi um svo mikið óþurftarfyrirbæri að störf hennar og niðurstöður geta ekki orðið annað en kjánalegar og meiriháttar spaugilegar.  Reyndar var það aðeins tilviljun á sínum tíma að þessi nefnd varð mannanafnanefnd ríkisins en ekki dýranafnanefnd ríkisins.  Áköfuðustu forsjárhyggjusinnum þyrsti í ríkisrekna nafnanefnd.  Hending réði því að þeir náðu (fyrst) samkomulagi um mannanafnanefnd.

 

  Dæmi um brandara mannanafnanefndar ríkisins er að maður má heita Morgan Jón Sveinsson en stranglega er bannað að heita Jón Morgan Sveinsson.  Helst mælir grínverksmiðja ríkisins með heitinu Ljótur Vagn Jónsson. 

 

  Annar brandari er að konu er harðbannað að heita því fagra nafni Blær.  Virkilega blæbrigðafagurt nafn.  Þess í stað er henni gert - af mannanafnanefnd ríkisins - að heita Stúlka.  Nafnið Stúlka er svo sem ágætt á meðan kona er á þeim aldri þegar stelpur eru kallaðar stúlkur.  En það verður hallærislegt þegar öldruð kona heitir Stúlka.  Og ennþá hallærislegra þegar gömul kona er skikkuð af grínverksmiðju ríkisins til að heita Stúlka. 

  Á morgun verður birt á þessum vettvangi spaugileg frásögn sem afhjúpar betur en margt annað fáránleika grínverksmiðju ríkisins.  Það er enginn vandi að "gúgla" ókeypis góða brandara.  Það þarf ekki vel launaða ríkisnefnd til að vinna það verk að framleiða brandara.  Engu að síður má grínverksmiðja ríkisins njóta sannmælis um að hún vinnur fyrir kaupinu sínu.  Brandarar hennar eru gulls ígildi.  Þeir toppa alla aðra brandara.  Vandamálið er að brandararnir eru á kostnað annarra. 

.

     

„Þarf að muna að ég heiti Stúlka“

Rasistar í löggunni

  Ég á marga vini.  Það er gaman.  Einn vina minna flutti til Íslands sem flóttamaður frá Víetnam fyrir mörgum árum.  Hann talar ágæta íslensku.  Eins og frægt og nýlegt myndband úr Smáralindinni sýnir þá mæta Íslendingar af asísku bergi brotnir stundum dónaskap af hálfu Íslendinga með evrópskan svip.  Það eru rasistar á Íslandi. 

  Vinur minn þessi sem nefndur er til sögunnar var eitt sinn stoppaður af lögreglunni þegar hann ók í rólegheitum eftir Dalvegi í Kópavogi.  Lögreglumaðurinn ávarpaði hann með spurningunni:  "Talar þú íslensku?" 

  "Já, dálítið," svaraði vinurinn í hógværð.

  "Þú verður að læra íslensku almennilega ef þú ætlar að vera á Íslandi, drengur,"  skipaði lögreglumaðurinn.  Og það valdsmannlega.  Því næst spurði hann háðskur:  "Kanntu að lesa?"

  Jú,  vinurinn kannaðist við það undanbragðalaust.  Þá spurði lögreglumaðurinn:  "Af hverju keyrir þú þá á yfir 50 km hraða þegar á skiltinu þarna stendur 50?"

  Vinurinn sagðist vita hver væri hámarkshraði þarna og að hann hafi talið sig vera á löglegum hraða.  Hann hafi þó ekki fylgst með hraðamælinum.  Honum hafi þótt hraðinn vera um eða undir hámarkshraða og ekkert verið að pæla í því.  Hann fylgdi aðeins hraða annarra bíla þarna.

  Hann gerði engan ágreining við hraðamælingu lögreglunnar.  Það var skrifuð skýrsla og allt gekk sinn vanagang.  Nema að þegar kom að því að ganga frá sekt þá kom í ljós að í skýrsluna var skráð að hann hafi ekið örlítið of hratt á Dalbraut í Kópavogi.  Það er engin Dalbraut í Kópavogi.  Það er til Dalbraut í Reykjavík,  á Dalvík, á Akranesi og víðar.  Leikar fóru þannig að skýrslan var úrskurðuð ómarktæk og sektin felld niður.

  Lögreglumaðurinn valdmannslegi og háðski hafði lesið vitlaust á götumerkingu á Dalvegi. 

  Spurning er hvort að lögreglumaðurinn hefði ávarpað mann með vestrænt útlit á sama hátt?  Skipað honum að læra almennilega íslensku,  spurt hvort að hann væri læs og kallað mann á fertugsaldri dreng?  Ég held ekki.  Ég held ekki heldur að íslenskir lögreglumenn séu almennt rasistar  Margir lögregluþjónar eru gott fólk.   

„Hættu að vera dónalegur“

Langveikt barn skammað fyrir tölvunotkun

  Langveik stúlka flutti ásamt fjölskyldu sinni til Akureyrar fyrir tveimur árum.  Hún verður 12 ára eftir mánuð.  Hún fór í Brekkuskóla.  Þar hefur hún sætt einelti.  Það var mjög erfitt fyrir hana að koma úr fámennum sveitaskóla - þar sem kennarar og nemendur eru eins og ein stór fjölskylda - og fara í fjölmennan skóla,  þekkja enga þar og mæta verulega neikvæðu viðmóti.  Ofan á veikindin. 

   Þrátt fyrir veikindin er stúlkan einstaklega jákvæð, glaðlynd og margt til lista lagt.  Í síðustu viku var hún enn og aftur veik heima.  Gat ekki mætt í skólann.  Skólasystkini hennar var á fésbók,  sá að stelpan var þar líka og klagaði í kennarann.  Þegar hún mætti í skólann skammaði kennarinn hana fyrir að hafa verið á fésbók.  Sagði að veikt barn eigi að hafa hljótt um sig og ekki vera á fésbók.

  Stelpan var miður sín yfir þessu.  Og líka fyrir að vera skömmuð fyrir framan óvinveitt skólasystkini sem leita að öllum veikum blettum á langveiku barninu.  Þetta hafði þegar í stað neikvæðar félagslegar afleiðingar.  Kennarinn var þannig þátttakandi í einelti.

  Skólastjórinn segist ekki vilja tjá sig um einstök mál.  Atvikið verði rannsakað.  Hugsanlega snúist málið um aldursmörk notenda fésbókar.  Vonir standa til að niðurstaða rannsóknarinnar liggi fyrir ekki síðar en í apríl.  Það er rosalega flókið að rannsaka svona mál.  Aðallega vegna þess að það þarf að spyrja kennarann um atvikið. 

  Þetta vekur upp margar spurningar.  Veik börn mega tala í síma.  Þau mega fá heimsóknir.  Þau mega teikna.  Þau mega spila á hljóðfæri.  En þau mega ekki vera á fésbók.

  Skólasystkinið sem klagaði,  jafnaldri,  mátti vera á fésbók - að því er virðist átölulaust.  Enda ekki langveikt barn.  

  Er það hlutverk skólasystkina og kennara að ráða því hvernig veikt barn styttir sér stundir heima?  Ef skólasystkini og kennari finna sig knúin til að ráðskast með það er þá ekki eðlilegra að tala við foreldrana fremur en ráðast að barni - sem á erfitt uppdráttar í skólanum - með niðurlægjandi hætti?

  Meira má lesa hér um málið:  http://www.akureyrivikublad.is/akvbl/frettir/2012/12/01/skommud-fyrir-tolvunotkun/ 

Passa sig á löggunni

  Löggan í Texas er dálítið skæð.  Margar poppstjörnur hafa ekki áttað sig á því og farið flatt á samskiptum við hana.  Djassaði kántrý-boltinn Willie Nelson er í hópi fjölmargra poppara sem hafa verið "böstaðar" í Texas.  Og það tvívegis fyrir að hafa hass í fórum sínum.  Það kostaði hann dágóðar upphæðir í formi sekta.

  John Popper í Blues Traveller er annar.  Líka með hass í sínum fórum.  Síðar var hann "böstaður" með byssur í Wasington (fjóra riffla, níu skammbyssur, Taser-byssu og fleiri svoleiðis leikföng).

  Kántrý-boltinn Ray Price var "böstaður" í Texas með hass.  Það kostaði hann tæpar 90 þúsund krónur. 

  Poppstjarnan Matthew McConaughey var böstuð með maríjúana og var nakin á rölti innan um kannabisjurtir sínar þegar laganna verðir í Texas handtóku hann. 

  Kántrý-boltinn frá Alabama,  Ty Herndon,  var "böstaður" í Texas.  Hann náði að afgreiða dæmið í samfélagsþjónustu.

  Gítarleikari Puddle of Mud,  Wes Scantlin,  lenti í vondum málum þegar hann varð uppiskroppa með áfengi í flugvél í Texas.  Hann var ósáttur og endaði í handjárnum í Austin í Texas. 

  Michale Graves,  forsprakki hinnar ágætu pönksveitar Misfits,  var í Texas "böstaður" með hass.  Dálítið neyðarlegt vegna þess að hann er yfirlýstur og "aktífur"  íhaldsmaður sem fordæmir dópneyslu.  Sínum augum lítur hver á silfrið. 

  Kántrýboltinn ljúfi,  Randy Travis, hefur lent í margháttuðum vandræðum í Texas.  Hann er mikill Jesú-kall og sækir kirkjur.  Ekki alltaf án þess að gutli vín í belg.  Hann hefur lent í áflogum fyrir utan kirkjuna sína oftar en einu sinni.  Þar á meðal hefur hann átt það til að slást fyrir utan kirkjuna sína allsnakinn.  Og klessukeyra á bíl sínum fyrir utan kirkjuna.   Líka nakinn.  Svo og hótað að skjóta lögreglumenn og eitthvað svoleiðis.  Einnig nakinn.  Þess á milli lofsyngur hann Jesú.  Amen. 

  Pönkararnir Paul Wall og Baby Bash voru "böstaðir" af löggunni í Texas.  Þeir voru með hass.

  Svo eru það allar hinar poppstjörnurnar sem löggan í Texas hefur "böstað":  Snoop Doggy Dog (sem núna heldur því fram að hann sé Bob Marley endurfæddur),  You Gotti,  Lyl Whine,  Fiona Apple,  Curren$y,  Wheelchair Sport Camp... Listinn er langur. 

  Lærdómurinn sem má læra af þessu er að löggan í Texas hefur augun hjá sér og er þefvís á dóp.  Löggan í Texas gefur ekki afslátt. 

Færeyingar eru yndislegt fólk

 

  Ég kom fyrst til Færeyja 1993.  Þá var kreppa í Færeyjum.  Ég skrapp með Norrænu í helgarferð ásamt syni mínum.  Vegna kreppunnar var lágt ris á Færeyingum. 

  .

  Næst fór ég til Færeyja 1998.  Það bar þannig til að færeyskur tómstundaskóli fékk mig til að halda þar námskeið í skrautskrift.  Það var fyrir tilstilli færeyskrar konu sem var við nám í Háskóla Íslands.

.

  Elskulegheit Færeyinga voru næstum yfirþyrmandi.  Eitt lítið dæmi.  Á lokakvöldi námskeiðs tilkynntu nemendur að þeir vildu gefa mér jólagjöf (þetta var í desember).  Orgeli var rúllað inn í kennslustofuna og námskeiðshópurinn söng fyrir mig raddaða útgáfu af "Heims um ból" (sem á færeysku heitir "Gleðileg jól").  Námskeið mitt var kvöldnámskeið.  Hópurinn hafði tekið sér frí um daginn til að æfa sönginn með organista.

.

  Um það leyti sem námskeiðinu lauk þetta kvöld birtist Rasmus Rasmussen og félagar hans í þungarokkshljómsveitinni Diatribes.  Þeir höfðu heyrt útvarpsviðtal við mig.  Þar kom fram að ég væri áhugasamur um þungarokk.  Þeir buðu mér á hljómleika með Diatribes í æfingarhúsnæði hljómsveitarinnar.  Ég var eini áheyrandinn.  Þetta voru einkahljómleikar fyrir Íslendinginn.  Þar tókst góður vinskapur við Rasmus og félaga hans í hljómsveitinni sem varir enn.

.

  Annað dæmi:  18 ára stelpa sem var á námskeiðinu bankaði upp hjá mér á sunnudeginum (frídegi).  Hún og mamma hennar vildu sýna mér Kirkjubæ, sem er fornt setur skammt frá Þórshöfn.  Þar vörðum við síðdeginu.

  Ég hef kennt skrautskrift á námskeiðum á Íslandi í 32 ár.  Sjaldnast næ ég að kynnast þátttakendum utan námskeiðstímans.  Þessu er öðru vísi varið í Færeyjum.  Fjöldi þátttakanda hefur haldið góðu sambandi við mig alla tíð eftir að námskeiði lauk.

.

  Enn eitt dæmi:  Ég heimsótti plötubúðina Tutl.  Fann þar ýmsar áhugaverðar rokk- og djassplötur. Sennilega hátt í 20 plötur. Þegar ég ætlaði að borga fyrir plöturnar sagði afgreiðslumaðurinn:  "Það er svo gaman að Íslendingur hafi áhuga á færeyskri músík að búðin gefur þér þessar plötur."

  Ég tók það ekki í mál en sagðist þiggja magnafslátt.  Niðurstaðan varð sú að ég fékk 20% afslátt.

.

  Svona hafa samskiptin við Færeyinga verið.  Síðar hafði ég milligöngu um að færeyska þungarokkshljómsveitin Hatespeech hélt hljómleika á Íslandi.  Og 2002 hafði ég milligöngu um að hljómsveit Rasmusar,  Makrel, tók þátt í Músíktilraunum Tónabæjar.  Einnig tók ég þátt í því að koma hérlendis á kopp "Færeysku bylgjunni" með Tý, Clickhaze,  Eivöru,  pönksveitinni 200 og fleirum.  Það var Kiddi kanína sem bar hita og þunga af því dæmi öllu.  Ég bara hjálpaði til.  Kiddi var potturinn og pannan í "Fairwaves".

.

  Það var reiðarslag þegar Rasmus varð fyrir hrottalegri líkamsárás á skemmtistaðnum Glitni í Þórshöfn 2006.  Sú saga er kunn.  Heift sumra Færeyinga í garð samkynhneigðra stangast á við elskulegheit Færeyinga almennt. 

.

  Við Íslendingar höfum ekki efni á að berja okkur á brjóst í fordæmingu á Færeyingum.  Það er ekkert svo langt síðan Hörður Torfason þurfti að flýja land vegna kynhneigðar.  Hann sætti morðtilraun ásamt öðrum grófum ofsóknum.  Ég man ekki hvort það var á þessu ári eða í fyrra sem trans-manneskja var lamin á Íslandi.  

.

  Í "kommentakerfi" á íslenskum netsíðum, á fésbók og víðar hafa menn fordæmt Færeyinga vegna þess sem Rasmus mátti þola.  Menn hafa krafist stjórnarslita við Færeyja og annað í þá veru.  Fordæmt Færeyinga sem svartnætti miðalda.  

.

  Það hefur orðið gífurleg viðhorfsbreyting í Færeyjum frá 2006.  Kúvending.  Mjög hröð kúvending.  

  .

  Dæmi:  Fyrsta Gay Pride gangan í Færeyjum var 2007.  Aðeins örfáir tugir mættu í gönguna.  Flestir búsettir erlendis (Íslendingar og Danir).  Í sumar þrömmuðu á sjötta þúsund Gay Pride í Færeyjum.  Það er sennilega hæsta hlutfall íbúafjölda í heimi utan Gay Pride á Íslandi.  Íbúar Færeyja eru 48 þúsund.

.

  Í desember 2006 var lögum breytt í Færeyjum.  Nýju lögin banna ofsóknir gegn samkynhneigðum.  Lögin voru samþykkt með 17 atkvæðum gegn 15.  Þeir 17 lögþingsmenn sem samþykktu nýju lögin eru fulltrúar meirihluta Færeyinga.

.

  Öll rokkmúsíksenan í Færeyjum studdi nýju lögin ásamt meginþorra ungra Færeyinga. 

.

  Sá færeyskur lögþingsmaður Færeyja sem telst vera í forsvari fyrir ofsóknum gegn samkynhneigðum,  Jenis av Rana, hefur tapað verulegu fylgi í prósentum talið.  Hans flokkur var með 3 lögþingsmenn en er nú aðeins með 2.  Jenis nýtur aðeins 6% fylgis í dag.  Það er af sem áður var.

.

  Fyrir tuttugu árum voru 90% Færeyinga andvígir því að samkynhneigðir gætu skráð sig í sambúð (skrásets parlags samkyndra).  Í dag eru 3/4 Færeyinga fylgjandi því að samkynhneigðir geti skráð sig í sambúð.  Það er borðliggjandi að lög þar um verði samþykkt.

...

  Það segir margt að á annað þúsund manns fylgdi Rasmusi til grafar á laugardaginn í Þórshöfn á laugardaginn. 

..

  Við megum ekki heimfæra þær ofsóknir sem Rasmus mátti sæta yfir á Færeyinga almennt.  Alls ekki.  Færeyingar eru yndislegt fólk.  Í Færeyjum eru svartir sauðir alveg eins og á Íslandi.   Meginþorri Færeyinga er gott fólk..

.

  Á myndinni fyrir ofan eru Rasmus og borgarstjóri Reykjavíkur,  Jón Gnarr.  Lagið á myndbandinu hér fyrir neðan er flutt af færeysku söngkonunni Dortheu Dam.