Stórkostleg leiksýning

 

- Titill:  Ferðalag Fönixins - um listina að deyja og fæðast á ný

- Höfundar og flytjendur:  María Ellingsen,  Eivör,  Reijo Kela

- Sýningarstaður:  Borgarleikhúsið

- Einkunn: ****

.

   Það var kominn tími til að kíkja á danssýningu.  Já,  í fyrsta skipti á ævi sem er að nálgast 60 árin.  Kannski ekki samt beinlínis danssýningu.  Að minnsta kosti ekki hefðbundna danssýningu.  Held ég. 

  "Ferðalag Fönixins" er leikhúsviðburður um goðsöguna um Fönixinn.  Ég þekki þá sögu ekki alveg út í hörgul.  Kannast bara rétt svo við hana í stærstum dráttum.  Af afspurn sem ég hef einhvern veginn heyrt út undan mér í tilvitnun í hana af og til.

  En það skiptir ekki miklu máli hversu vel leikhúsgestir þekkja söguna.  Tónlist Eivarar ber sýninguna uppi.  Alveg mögnuð tónlist.  Eivör er á heimavelli í að semja og flytja leikhústónlist.  Það á virkilega vel við hana að spinna og túlka með tónlist það sem er að gerast á sviðinu.

.

  Sviðið er ekki hefðbundið svið.  Það er á gólfinu í miðju leikhússins.  Gestir sitja umhverfis það.  Leiksýningin hefst á hringlaga völundarhúsi.  Völundarhúsið er teiknað á gólfið með hrísgrjónum eða hveiti eða einhverju svoleiðis. 

  Leikararnir og höfundar verksins,  Maria Ellingsen og finnski dansarinn Reijo Kela,  hefja leik á því að tipla um völundarhúsið undir tónlist Eivarar.  Eivör tónar lög sin án texta og spilar á hin ýmsu hljóðfæri:  Stundum syngur hún undurblítt og spilar á kassagítar.  Stundum rokkar hún með rafgítar.  Það er alltaf gaman að heyra Eivöru rokka á rafgítar.  Lokalagið,  gullfallegt,  syngur hún við texta Þórarins Eldjárns,  "Deyjandi ást".  Lagið er eftir Rumi sem var uppi,  kátur og hress,  á þrettándu öld.

  Leikmyndin er einföld.  3 járndrumbar (einn er kannski trjádrumbur) vofa yfir sviðinu.  Sá í miðið varpar ljósi sem leikur um tíma stórt hlutverk.  Finninn "brestur í dans" af minnsta tilefni.  Þau María veltast um sviðið og hendast um það.  Stundum dregur María Finnann.  Stundum dregur hann Maríu um sviðið.  Þetta er eins og ágætasta "myndbandsskreyting" við magnaða tónlist Eivarar.  Næsta víst er að einhver af lögunum í sýningunni eiga eftir að dúkka upp á plötu eða plötum Eivarar.

  Það er synd að einungis 4 sýningar séu í boði af þessu leikverki.  Ég var á næst síðustu sýningunni.  Það var troðið út úr dyrum.  Fjöldi gesta gerði sér að góðu að vera fyrir aftan stólaraðirnar.  Það var í fínu lagi.  Það fór vel um alla.  Og allir skemmtu sér vel.  Það skiptir mestu máli.

.

Athugasemdir

[Óli minn, 26.5.2011 kl. 00:41]

Ég held ég bíði eftir myndinni.

[Harpa Björnsdóttir, 26.5.2011 kl. 13:54]

Sammála, þetta var flott sýning. Og hver og einn gat lagt sína túlkun í orðalaust innsetningarverkið.....dans, flug, fæðing, dauði..... fyrir mér var þetta líka um samskipti kynjanna, eilífa sögu, og þá staðreynd að í samskiptunum nuddast af okkur kantarnir, og við rísum sterkari upp......söngur Eivarar í lokin var einfaldlega stórkostlegur.....ég fékk gæsahúð......

[Jens Guð, 26.5.2011 kl. 19:22]

Óli minn, ég bíð líka eftir henni.

[Jens Guð, 26.5.2011 kl. 19:22]

  Harpa,  ég tek undir hvert orð hjá þér,  skólasystir.