Fátækleg minningarorð um Ingólf Júlíusson

  Marg verðlaunaði ljósmyndarinn og gítarleikari hljómsveitarinnar Q4U,  Ingó (Ingólfur Júlíusson), kvaddi þennan heim núna.  Kannski ekki óvænt.  En samt fyrr en svartsýnustu lýsingar á veikindum hans gáfu til kynna.  

  Á síðasta ári greindist Ingó með bráðahvítblæði.  Hann var þegar í stað settur í meðferð til að ráða bug á því.  Hann svaraði ekki meðferð.  Alls gekk hann í gegnum þrjár meðferðir.  Þær voru sársaukafullar og erfiðar í alla staði.  Eftir að þriðja meðferð reyndist árangurslaus fyrr á þessu ári var áætlað að Ingó ætti eftir eitt ár ólifað.

  Ingó tók niðurstöðunni af ótrúlegu æðruleysi.  Hann hafði húmor fyrir henni og gerði gott úr öllu.  Sagði það vera forréttindi að fá að vita kveðjustund og fá svigrúm til að ganga frá lausum endum.  Eftir að meðferðum lauk á Landspítalanum og Ingó dvaldi heima sagðist hann hafa uppgötvað hvað vinna hans sem "free-lance" ljósmyndara hafi haldið honum löngum að heiman.  Það var honum kærkomið að fá að dvelja heima með ungum dætrum sínum og eiginkonu í stað þess að þeytast út um allt land og erlendis fjarri þeim í ljósmyndaverkefnum.  "Þetta er yndislegur tími," sagði Ingó um dvölina heima.  Hann sagðist vera þakklátur fyrir að fá þetta tækifæri til að verja tímanum með fjölskyldunni.  Fyrir veikindin áttaði hann sig ekki á því hvað hann var mikið fjarverandi.

  Ég kynntist Ingó fyrst þegar við vorum samtímis í Færeyjum 2002.  Ingó var að gera myndbönd fyrir færeysku hljómsveitina Tý.  Áður þekkti ég vel eldri bróðir hans,  Árna Daníel,  hljómborðsleikara Q4U.  Þrátt fyrir að Ingó væri töluvert yngri en ég þá hitti ég fyrir í honum einskonar sálufélaga.  Við hlustuðum á sömu músík,  vorum báðir í Ásatrúarfélaginu,  elskuðum Færeyjar og þannig mætti áfram telja.  Við urðum góðir vinir og brölluðum margt saman.  Fórum m.a. nokkrum sinnum saman til Færeyja og tókum ítrekað þátt í færeyskum fjölskyldudögum á Stokkseyri. 

  Ósjaldan sátum við á vinnustofu Ingós í JL-húsinu við Hringbraut,  sötruðum bjór og hlustuðum á músík.   Inn á milli spilaði Ingó lög með systurbörnum sínum í Nóru og lög með Q4U.  

  Ingó var einstaklega skemmtilegur ferðafélagi.  Ingó sá alltaf broslegar hliðar á öllu.  Hann sá aldrei neitt neikvætt við neitt.  Jafnvel þó að hitt og þetta sem við áætluðum klúðraðist þá gerði Ingó gott úr öllu og sá aðeins spaugilega hlið á hlutunum.  

  Eins og sorgin er mikil að kveðja Ingó þá ylja minningarnar um hann.  Góðmennska hans,  húmor,  æðruleysi gagnvart veikindunum og hvað hann var yndisleg manneskja í alla staði skilja eftir þakklæti fyrir að hafa kynnst þessum frábæra manni.  Eiginlega frábærustu manneskju sem ég hef kynnst.  Þessa lýsingu á Ingó hef ég sagt frá því löngu áður en hann veiktist.  Ég veit að allir sem kynntust Ingó hafa sömu sögu að segja. 

  Frá fyrsta degi sem ég kynntist Ingó hef ég skilgreint hann sem einn minn albesta vin.  Ofur skemmtilegur náungi sem mátti aldrei neitt aumt sjá öðru vísi en hlaupa undir bagga.  Mjög upptekinn við að hjálpa öllum og öllu.  Alltaf að redda hlutum fyrir aðra fyrir horn.  Hann vann á Fréttatímanum,  Fréttablaðinu og DV.  Þetta var eins með umbrot á bókum.  Hann tók að sér verkefni og það sem á öðrum bæjum var 2ja mánaða vinna afgreiddi Ingó á hálfum mánuði.  Að vísu með því að vinna 16 tíma á sólarhring. 

     Ég votta fjölskyldu Ingós dýpstu samúð.  

  

  Myndband frá Ingó:   

  Hér er myndband sem Victor Orri Valgarðsson tók á hljómleikum er haldnir voru nýverið til fjáröflunar fyrir Ingó og fjölskyldu.  Fyrir ókunnuga kann það að virka sem ósmekklegt að birta þetta myndband í kjölfar fráfalls hans.  En fyrir okkur sem þótti ofur vænt um Ingó þá er það nákvæmlega svona sem við viljum minnast hans:  Rifja upp jákvæðni hans, glaðværð og húmor.  Alltaf að gera gott úr öllu.  Sjá aðeins broslegar hliðar á þessari sorglegu niðurstöðu. 

      

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 22.4.2013 kl. 23:32]

Þeir deyja ungir sem guðirnir elska.  Blessuð sé minning hans.

[Wim Van Hooste (IP-tala skráð) 23.4.2013 kl. 07:59]

Rock in Reykjavik 2.0 The good days ... http://www.youtube.com/watch?v=kLHaHsFDwM0

[Ólafur Björn Ólafsson, 23.4.2013 kl. 16:55]

Blessuð sé minning hans.

Kynntist honum lítillega fyrir nokkru, einmitt í JL húsinu en hann kom stundum niður til okkar þar sem ég var að vinna og áttum við oftar en ekki ágætisspjall um heima og geima.

Hans verður saknað...

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 23.4.2013 kl. 18:05]

Mikið eruð þið báðir glæsilegir á myndinni þarna Jens minn vá!!!!

[Theódór Norðkvist, 23.4.2013 kl. 21:53]

Votta vinum og aðstandendum Ingólfs samúð mína. Man eftir hvað Q4U var áberandi. Þekki bróðir Ellýjar lítillega, Sveinbjörn heitir hann ef ég man rétt, hress náungi.

[Jens Guð, 23.4.2013 kl. 22:42]

  Ásthildur Cesil (#1),  þessa setningu sagði Ingó einmitt stundum þegar ég heimsótti hann á Landspítalann. 

[Jens Guð, 23.4.2013 kl. 22:44]

  Wim Van,  thanks for the video. 

[Jens Guð, 23.4.2013 kl. 22:45]

  Ólafur Björn,  ég hitti Ingó einmitt stundum þegar hann var að kaupa hádegismat í Nóatúni í JL-húsinu. 

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 23.4.2013 kl. 22:45]

Þið eruð bara flottastir, það er á hreinu.

[Jens Guð, 23.4.2013 kl. 22:46]

  Ásthildur Cesil (#4),  það var dálítil víkinga stemmning á okkur.  Eða Ásatrúarfélagsstemmning. 

[Jens Guð, 23.4.2013 kl. 22:53]

  Theódór,  ég þekki ekki bróðir Ellýjar.  Held ég.  En í gamla daga rak ég pönkrokkplötubúð,  Stuð,  og upp til hópa voru og eru pönkarar almennt yndælis fólk.