Sorglegustu söngvar sögunnar

  Þegar ég var krakki,  kannski 4ra til sex ára,  naut lagið "Söngur villiandarinnar" mikilla vinsælda (jú,  ég var einu sinni krakki.  Ég sver það).  Söngvarinn syngur í orðastað villiandar sem lendir í hremmingum vegna grófs ofbeldis byssuóðs veiðimanns.  Textinn er sorglegur.  Ég fór ætíð að skæla þegar lagið var spilað í útvarpinu.  Eldri bróður mínum þótti það verulega fyndið.  Hann vaktaði alla dægurlagaþætti í útvarpinu.  Þegar "Söngur villiandarinnar" var hljómaði kom bróðir minn hlaupandi með útvarp til mín.  Og ég grét með það sama af vorkunn yfir dapurlegum örlögum villiandarinnar.

  Útbreiddasta tónlistarblað heims,  hið bandaríska Rolling Stone,  var fyrir nokkrum mínútum að opinbera val lesenda sinna á sorglegustu söngvum allra tíma.  Niðurstaðan er þessi:

1  Tears In Heaven með Eric Clapton

  Tilefni þessa sönglags er verulega dapurlegt.  Fjögurra ára sonur Erics féll út um glugga á 53. hæð í blokkaríbúð og lést.  Eric tókst á við sorgina með því semja þennan kveðjuóð til sonar síns.  Það hvarflaði ekki að Eric að lagið yrði ofursmellur sem toppaði vinsældalista víða um heim,  sem varð í reynd.  Þetta var aðeins kveðja sem hann varð að koma frá sér og hrópa út í loftið.  Honum þykir gott að syngja lagið.  Það er honum "heilun".   

   

2  Hurt með Nine Inch Nails

  Textinn fjallar um þunglyndi, heróínfíkn söngvarans og sjálfsvígshugsanir.  Johnny Cash krákaði (cover song) lagið síðar og túlkaði frábærlega.  Gerði það að sínu.  Enda þekkti hann yrkisefnið að eigin raun. 

3  Everybody Hurts með REM

  Eins og með fleiri REM söngva er textinn óljós.  Margir túlka hann sem frásögn af ástarsorg.  Einkum unglingar þegar hvolpaást steitir á skeri.  

4  Cat´s In The Craddle með Harry Chapin

5  Something In The Way með Nirvana

6  He Stoped Loving Her með George Jones

7  Black með Pearl Jam

8  Sam Stone með John Prine

9  Nutshell með Alice in Chains

10  I´m So Lonesome I Could Cry með Hank Williams

  Þessi niðurstaða kemur mér að sumu leyti á óvart.  Til að mynda kemst "Seasons In The Sun" með Terry Jacks ekki á blað.  Sá söngur hefur oft verið kallaður sorglegasta sönglag sögunnar.  Reyndar án þess að vísað sé í neitt því til staðfestingar.  Slúðursögur voru í gangi á sínum tíma um að í Bretlandi og í Bandaríkjum Norður-Ameríku hafi verið gripið til ráðstafana svo að dauðvona fólk á sjúkrahúsum og elliheimilum yrði ekki vart við þetta sorglega sönglag.   

Athugasemdir

[Sigurður Þór Guðjónsson, 3.10.2013 kl. 00:10]

Hef aldrei jafnað mig á sorglegum afdrifum villiandarinnar sem eru mér svo sannarlega í barnsminni! 

[Jón Steinar Ragnarsson, 3.10.2013 kl. 06:22]

Litill drengur, ég einskis barn er, til eru fræ, guð minn góður koma engin skip í kvöld, ó pabbi minn kæri og frostrósir eru aðeins nokkur af sjálfsvorkunnarhittum fyrri tíðar sem ég man í svip. Lög til að drepa sig við. Lagði til að safnplata með þeim titli yrði gerð.

Það virðist sem músikkbransinn á sjötta og sjöunda áratugnum hafi haft grasekkjur og heimadrekkandi húsmæður sem meginmarkhóp, ef þú spyrð mig.

Kannski geturðu tekið saman lista yfir þetta.

[Stefán (IP-tala skráð) 3.10.2013 kl. 10:52]

Nokkur í viðbót: I don't like Mondays með Boomtown Rats, en söngvari þeirra Bob Geldof samdi textann um fjöldamorð, sem 16 ára bandarísk stúlka framdi í skólanum sínum og kenndi Mánudegi um.  Hið gullfallega All My Love með Led Zeppelin, en söngvari þeirra Robert Plant samdi textann til 5 ára sonar síns sem hann hafði misst. Annað ekki síður gullfallegt lag er Changes með ,, prinsum myrkursins " Black Sabbath, að mestu samið á píanó af trommaranum sídrukkna Bill Ward og fjallar textinn um sáran skilnað hans. Texti um skilnað á kanski ekki heima í svona umfjöllun, en skilnaðir geta vissulega verið afar sársaukafullir og meistari Ozzy túlkar sársauka vinar síns með einstaklega fallegum söng.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 3.10.2013 kl. 10:56]

Man ennþá litla krakkahjartað mitt gráta við söng villiandarinnar, líka Ó pabbi minn kæri, eitt lag sem ég get ekki hlustað á núna er mig minnir coenlag, he called me the sweet rose, but my name was Elisa Day.  Það er svo mikið hryllingsofbeldi í þessum texta að ég annað hvort slekk á útvarpinu eða kem mér í burtu ef aðrir eru að hlusta.

[Sigurður I B Guðmundsson, 3.10.2013 kl. 11:40]

Vona að þú hafir náð gleði þinni  aftur þegar lagið um "Bimbó" var spilað!!

[Grrr (IP-tala skráð) 3.10.2013 kl. 20:25]

http://www.youtube.com/watch?v=4WBZwLkvpFI

Þetta lag hefur ansi illræmda sögu.

Ef að ég man rétt, þá hefur Björk sungið þetta lag.

[Jens Guð, 3.10.2013 kl. 20:56]

  Sigurður Þór,  segjum tveir!

[Jens Guð, 3.10.2013 kl. 20:58]

  Jón Steinar,  þeir Freyr Eyjólfsson og Magnús R. Einarsson sendu frá sér plötu með þessum titli fyrir nokkrum árum. 

[Jens Guð, 3.10.2013 kl. 21:00]

  Stefán,  takk fyrir þessa fróðleiksmola.

[Jens Guð, 3.10.2013 kl. 21:17]

  Ásthildur Cesil,  lagið sem þú vísar til er með Ástralanum Nick Cave,  þeim hinum sama og hefur verið að semja tónlist við leikverk Vesturports.  Nick Cave er mikill og góður sögumaður í textum sínum.  Þarna dregur hann upp fallega ástarsögu í fyrri hlutanum en stillir svo óvænt upp á móti fegurðinni ljótu morði.  Nick Cave málar í sterkum litum.

  Lagið er á plötunni "Murder Ballads".  Fyrir margt löngu sagði mér fróður Nick Cave aðdáandi að flestar eða allar sögurnar á plötunni ættu sér fyrirmynd úr raunveruleikanum.  

[Jens Guð, 3.10.2013 kl. 21:18]

  Sigurður I.B.,  það var þannig sem tókst að hugga mig. 

[Jens Guð, 3.10.2013 kl. 21:19]

  Grrr,  takk fyrir þetta.  Ég man ekki eftir þessu lagi með Björk. 

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 3.10.2013 kl. 23:06]

Já ég var einmitt að hugsa um Nick Cave, en ákvað á síðustu stundu að þetta væri Coen.  Svo sannarlega er þetta málað sterkum litum, og sterkum fyrir mig.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 4.10.2013 kl. 02:31]

Eftirfarandi er sorglegasta lag sem eg veit um. Og þá í túlkuninni og í því samhengi sem það er flutt sérstaklega. Textinn er, að mínu mati, í stuttu máli, um að maðurinn hittir fyrir vonleysið,tilgangsleysið, tómið, líkt og af tilviljun. Ég þekki þig ekki segir maðurinn og hélt að þú værir ekki lengur til. Þetta er nú samt ég sjálfur segir vonleysið og tilgangsleysið og ég missi aldrei stjórnina. Maðurinn hristir hausinn yfir þessu og kveður og heldur heim og leitar að formi og tilgangi - en án árangurs. Eitthvað hefur breyst í grundvallaratriðum. Hann er orðinn í raun hluti af vonleysinu og tilgangsleysinu sem hann mætti í byrjun textans. Hefur runnið saman við tilgangsleysið og tómið.

Flutningurinn er síðan svo yfirþyrmandi í samhenginu þar sem söngvarinn er eins og úr annarri vídd þó hinir líkt og hafi óljósan grun.

http://www.youtube.com/watch?v=yjVkk22wHtw

[Grrr (IP-tala skráð) 4.10.2013 kl. 21:26]

Hér er það

http://www.youtube.com/watch?v=kr7PtJAesA8

[Jens Guð, 5.10.2013 kl. 17:32]

  Ásthildur Cesil,  textinn er vissulega "brútal".

[Jens Guð, 5.10.2013 kl. 17:41]

  Ómar Bjarki,  textinn er dáldið sýrður.  En eins og þú bendir á þá fær maður nýja mynd af honum þegar Kurt heitinn syngur þetta.

[Jens Guð, 5.10.2013 kl. 17:42]

   Grrr.  einmitt.