Plötuumsögn

  - Titill:  Trúður í felum

  - Flytjandi:  Stella Hauks

  - Einkunn:  **** (af 5)

  Söngvaskáldið og trúbadorinn Stella Hauks varð sextug í lok síðasta árs.  Vinir og velunnarar hennar samfögnuðu tímamótunum með því að hljóðrita 12 söngva hennar og gefa út á hljómplötu.  

  Fyrir mörgum árum sendi Stella frá sér sína fyrstu plötu.  Sú plata var hrá og einföld í alla staði.  Hún kynnti Stellu sem ágætt söngvaskáld með sterk persónuleg sérkenni sem söngkona.  Röddin hrjúf og söngkonan skýrmælt.

  Nýja platan virðist vera hljóðrituð svo gott sem "live" í hljóðveri.  Mér telst til að 14 tónlistarmenn leggi sitt af mörkum.  Fasti kjarninn er bassaleikarinn Tómas M. Tómasson,  gítarleikararnir Eðvarð Lárusson og Magnús R. Einarsson, trommuleikarinn Birgir Nielsen og söngkonan Andrea Gylfadóttir.  

  Það er djammstemmning í flestum lögum.  Sú stemmning birtist strax í upphafslaginu,  Hvað með það?.  Þar fer Eðvarð Lárusson á gott og grimmt spunaflug á rafgítar.  Að öðru leyti er það lag og platan í heild á ljúfum lágstemmdum nótum.  Hrá "live" stemmningin hentar söngvum Stellu afskaplega vel.   

  Ég hlusta yfirleitt ekki eftir textum fyrr en eftir að hafa melt laglínur og flutning.  Laglínur Stellu eru grípandi og snotrar.  Vinalegar og notalegar.  Fremur einfaldar í um það bil þriggja hljóma uppskrift.  Sumar með töluverðum kántrýkeim.  

  Frá fyrstu spilun hljóma lögin vel.  Öll viðkunnanleg.  Þegar síðar meir textarnir voru kannaðir kom í ljós að þeir eru bitastæðir;  ljóðrænir og geta staðið sjálfstæðir sem fyrirtaks ljóð.  Þetta eru vangaveltur um lífið og tilveruna,  efa, kvíða og eftirsjá í bland við ástir,  samkynhneigð,  vonir og kæruleysi.  

  Hvað með það - hvað með það -

  lífið heldur áfram í dag.

 Þannig segir í viðlagi upphafslagsins.  

  Söngraddir Stellu og Andreu Gylfa eru ólíkar.  Rödd Andreu silkimjúk, björt,  hvíslandi og stelpuleg.  Rödd Stellu dekkri og svipar meira til Marianne Faithful.  Þessi munur ljær plötunni fjölbreytta áferð.  Ég heyri ekki betur en Hafþór Ólafsson úr dúettinum Súkkat syngi í laginu  Von.  Hans er þó hvergi getið á umbúðum plötunnar.  Von er sterkasta lag plötunnar.  Bongotrommur og flautuspil gefa því seyðandi og draumkenndan blæ.  

  Heildarniðurstaðan er sú að vel hafi tekist til með plötuna.  Efniviðurinn er góður og líflegur lausbeislaður flutningurinn klæðir hann hið besta.  

 

 

 

 

 

 

 

 Mynd: Óskar Pétur Friðriksson