Jón Þorleifs og arfur

  Hér fyrir neðan má finna hlekk á fyrri bloggfærslur mínar um Jón Þorleifsson,  rithöfund og verkamann.  Þar er tíundað ósætti Jóns við ættingja sína.  Það var einhliða af hálfu hans.  Á síðustu æviárum sniðgekk hann ættingja sína með öllu.

  Svo gerðist það að bróðir hans féll frá.  Jón taldi það ekki koma sér við.  Það olli vandræðum varðandi dánarbúið.  Bróðirinn var einhleypur og barnlaus.  Jón var einn af hans nánustu ættingjum og erfingjum.  Jón vildi ekkert af dánarbúinu vita.  Það var sama hvort að ættingjar eða skiptastjóri dánarbúsins hringdu í Jón.  Hann skellti tólinu á þá um leið og þeir kynntu sig.

  Þetta tafði um margar vikur að hægt væri að ganga frá dánarbúinu.  Að lokum bankaði upp hjá Jóni ungur maður giftur frænku Jóns.  Hann var með lausnir á vandamálinu sem Jón sættist á.  Tilbúna pappíra um að Jón afsalaði sér sínum hluta af arfinum.  Gott ef ekki var framsali til einhvers tiltekins góðgerðarfélags.  

  Þegar Jón sagði mér frá þessu - alvarlegur á svip - orðaði hann það þannig:  "Ég gat ekki annað en tekið vel í erindi þessa unga manns.  Hann virtist vera nokkurn veginn í lagi.  Enda er hann ekkert skyldur mér."

------------------------------------------------------------------------------

  Tekið skal fram að ég þekki til margra ættingja Jóns.  Þeir eru mikið úrvals fólk í alla staði.

  Fleiri sögur af Jóni HÉR