Plötugagnrýni

15.12.2015 | 18:47

- Titill: Örlagagaldur

- Flytjandi: Kalli Tomm

- Einkunn: ****

Það var saga til næsta bæjar þegar rokksveitin Gildran í Mosfellsbæ snéri upp tánum fyrir tveimur árum. Hljómsveitin hafði átt farsælan feril í næstum hálfan fjórða áratug. Að auki höfðu trommuleikarinn Karl Tómasson og söngvarinn Birgir Haraldsson starfað saman í vinsælum hliðarverkefnum. Til að mynda í hljómsveitunum 66 og Gildrumezz.

Viðbrögð Karls við nýrri stöðu voru þau að hefja sólóferil. Nokkuð bratt. Trommuleikari sem hafði hvorki samið lög né sungið. Hann henti sér út í djúpu laugina. Snarar fram út hendinni sólóplötu með frumsömdum lögum er hann syngur dável. Söngröddin er lágstemmd, látlaus og þægileg.

Athygli vekur að Kalli trommar sjálfur aðeins í einu lagi - svo ágætur trommuleikari sem hann er. Ásmundur Jóhannsson og Ólafur Hólm Einarsson sjá um trommuleik og áslátt að öðru leyti. Eðalfínir í sínu hlutverki eins og allir aðrir sem að plötunni koma.

Lögin bera engin merki þess að vera byrjendaverk. Þvert á móti. Þau hljóma eins og samin af þaulreyndum höfundi sem leikur sér með formið og vinnur í því. Framvinda þeirra er ekki fyrirsjáanleg við fyrstu hlustun. En þau vinna hratt á við ítrekaða spilun. Flott lög, hlýleg og notaleg. Mig grunar að þau séu samin í slagtogi við kassagítarpikk.

Tvö lög eru eftir Jóhann Helgason. Eitt eftir Guðmund Jónsson (Sálin). Þeir tveir eru í fremstu röð íslenskra lagahöfunda. Það segir mikið um ágæti plötunnar að lög þeirra stinga ekki í stúf.

Eins og fleira sem vekur undrun við plötuna þá er hún róleg og ljúf. Á um margt samleið með lítt rafmögnuðum vísnasöngvum. Hljómsveitarferill Kalla liggur, jú, í hörðu og háværu rokki. Textarnir skerpa á samleið með vísnasöng. Þeir eru að uppistöðu til vel ort ljóð sem geta flest hæglega staðið styrk á eigin fótum. Höfundar eru Vigdís Grímsdóttir, Bjarki Bjarnason og Kalli sjálfur.

Uppröðun laga er sérdeilis vel heppnuð. Þegar hlustað er á plötuna í heild þá styðja lögin hvert annað. Opnunarlagið, Gríman grætur, er ekki poppaðasta lag plötunnar - ólíkt því sem venja er á plötum. Þess í stað er það ofur rólegt og fallegt með kontrabassa, flottri röddun Jóa Helga, kassagítar gítarsnillingsins Tryggva Hübners og settlegu orgelspili Ásgríms Angantýssonar. Lokaagið, Takk fyrir það, er ekki hefðbundin "sing-a-long" ballaða heldur stemma strípuð niður í söng Kalla og kontrabassa Þórðar Högnasonar. Það er virkilega töff.

Það er ekki fyrr en í þriðja lagi, titillaginu, sem leikar æsast. Rafgítar Guðmundar Jónssonar er ágengur. Hann kallast á við ásækið Hammondorgel Jóns Ólafssonar. Gestasöngvari er Siggi "kjötsúpa". Hann skilar sínu glæsilega. Þetta er sterkasta lag plötunnar.

Fleiri góðir söngvarar leggja hönd á plóg og setja svip á plötuna. Þar á meðal Jóhann Helgason, Kristjana Stefánsdóttir og Einar Hólm Ólafsson. Vert er að geta þess að plötuumbúðir eru virkilega falleg hönnun hjá Pétri Baldvinssyni. Þetta er vel heppnuð plata í alla staði og skemmtileg.

Meginflokkur: Tónlist | Aukaflokkar: Ljóð, Menning og listir, Útvarp | Breytt 17.12.2015 kl. 08:28 | Facebook

Athugasemdir

Flottur, ég heyrði frábært lag af plötunni í dag, vona að hún verði gerð að plötu vikunnar. Kom frekar á óvart hvað hann er flottur söngvari.

Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 15.12.2015 kl. 18:53

Kalli alltaf flottur bitinn eða óbitinn!!

Sigurður I B Guðmundsson, 15.12.2015 kl. 20:16

Flottur trommari sem hefur bitið það í sig að tromma ekki sjálfur á eigin sólóplötu, sem mér finnst galli. Annar mosfellingur, Ólafur Hólm er vissulega alveg magnaður trommari. Það var þó enn sárara að meistari Gunnar Jökull trommaði ekki á trommusett á sinni einu sólóplötu, sem hefði vissulega gert þá sérstöku kult plötu áhugaverðari til eignar og spilunar.

Stefán (IP-tala skráð) 16.12.2015 kl. 08:28