Merkilegur listi söngvara Flaming Lips yfir plöturnar sem breyttu lífi hans

  Bandaríska hljómsveitin Flaming Lips er ein sú stærsta í alt-rokkdeildinni (framsækið rokk).  Hún hefur margoft verið nefnd til Grammy-verðlauna og iðulega landað verðlaunagripunum.  Hún hefur tvívegis haldið hljómleika á Íslandi fyrir troðfullu húsi.

  Í breska tónlistarblaðsins Music Radar opinberar aðalkallinn í Flaming Lips,  Wayne Coyne, lista yfir plöturnar sem breyttu lífi hans.  Plöturnar í 1. og 2. sæti koma ekki á óvart. Hinsvegar vekur platan í 3. sætinu verðskuldaða athygli.

1.  Strawberry Fields Forever smáskífan með Bítlunum

2.  Hvíta albúmið með Bítlunum

3.  Debut með Björk 

  Listann í heild má sjá hér

Stríð hefur aldrei verið háð vegna trúarbragða

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Virtur og vinsæll enskur biskup,  Mark Davies,  hefur vakið athygli fyrir þá skemmtilegu kenningu / fullyrðingu að stríð hafi aldrei verið háð vegna trúarbragða.  Rót stríðs sé alltaf syndir mannsins.  Aldrei trúarbrögð.  

  Það má alveg vera rétt.  Kveikjan að kenningu biskupsins er fordæming hans á sönglagi Johns Lennons,  Imagine.  Í snoturlega ljóðrænum texta sönglagsins telur John Lennon upp helstu ástæður fyrir styrjöldum:  Landamæri,  græðgi,  hungur og trúarbrögð.  

  Biskupinn sakar John Lennon um að falsa söguna með því að kenna trúarbrögðum um stríð.  

  Til gamans má geta að Alheimskirkjuráðið fór á sínum tíma formlega fram á það að fá að nota sönglagið Imagine sem einkennissöng.  Reyndar með ósk um að fá að breyta "no religion" í "one religion".  Kjaftfori bítilinn hafnaði því með ókurteisu svari um að Alheimskirkjuráðið væri ekki að fatta uppskrift textans.  

  Imagine er jafnan ofarlega á lista yfir bestu söngva dægurlagasögunnar.  Þetta dægurlag var útgefið 1971 og hefur stimplað sig rækilega inn sem sívinsælt.  Árlega krákar (cover song) fjöldi tónlistarmanna það inn á plötu.  Sömuleiðis er það ítrekað spilað í útvarpi ár hvert.

  Breska járnfrúin Margrét Thatcher notaði það sem einkennislag í kosningabaráttu eitt árið. Rök hennar fyrir valinu voru þau að í eina skiptið á ævinni sem Lennon kaus í þingkosningum þá kaus hann Íhaldsflokkinn (nýrík Bítla-rokkstjarna).   

  Eftir morðið á Lennon gaf Yoko Ono mannréttindasamtökunum Amnesty International sönglagið Imagine.  Allar höfundargreiðslur af laginu renna óskiptar til Amnesty International.  Þær eru svo háar árlega að þær toppa öll önnur fjárframlög til Amnesty International.  

  Ég veit ekki hvort að ég kann söguna rétt.  Mig minnir að popparinn George Michael eigi hvíta píanóið sem Lennon spilaði á.  Gítarleikarinn Þorleifur Ásgeirsson hafi svo dvalið á Lennon-svítunni í Liverpool og Sverrir Stormsker spilað á það heila nótt.  Það var einhvernveginn þannig.  

  Óháð því hvar nákvæmlega lagið er staðsett á lista yfir bestu sönglög síðustu aldara þá ætla ég að nánast allir,  hversu gamlir sem þeir eru,  þekki þennan sívinsæla slagara.   

 

 

 

Fær ekki að vera við jarðarförina

Bestu íslensku plöturnar 2014

  Vegna fjarveru frá tölvu yfir jól og áramót hef ég ekki skilað áramótauppgjöri varðandi bestu plöturnar 2014.  Inn í það spilar að þetta er fyrsta árið til áratuga þar sem enginn fjölmiðill leitaði eftir áramótauppgjöri mínu.  Þess vegna var ekkert sem "hastaði".  Hinsvegar hafa einstaklingar verið að spyrja mig að því hver sé besta plata ársins 2014.  Svarið er  Ótta  með Sólstöfum.

  Fast á hennar hæla er Skálmaldarplatan  Með vættum 

Síðan hver á fætur annarri:  Prins Póló - Sorry  (Samt er Paradís Norðursins ekki á plötunni).

  Ein allra merkilegasta platan 2014 er  Árleysi árs og alda. Þetta er spikfeit safnplata;  21 lag við mögnuð kvæði Bjarka Karlssonar.  Flytjendur eru allt frá Skálmöld og Vinum Dóra til Erps Blaz Roca,  Megasar og Steindórs Andersen.  Að ógleymdum allsherjargoðanum Hilmari Erni Hilmarssyni.  Þungarokk,  blús,  rapp,  kvæðasöngur...  Pakkinn inniheldur m.a. margverðlaunaða metsölu ljóðabók Bjarka,  Árleysi alda. 68 bls. bókin er skreytt snilldar teikningum Matthildar Árnadóttur.  Hún er 14 ára en var 13 ára þegar hún afgreiddi þær.      

Dimma - Vélráð

Gæðablóð - Með söng í hjarta

Gísli Þór Ólafsson - Ýlfur

Íslensk tónlist í Dublin

 

  Á ferðum mínum í útlöndum gleðst ég ætíð gríðarlega yfir því að vera áhugalaus um búðaráp.  Ég skil ekki ferðamenn sem verja dvöl sinni í útlöndum að uppistöðu til inni í fataverslunum,  snyrtivöruverslunum,  skóbúðum og svo framvegis.  Snúa svo aftur heim til Íslands,  klyfjaðir töskum troðfullum af dóti sem er ódýrara að kaupa í íslenskum búðum.  Og borga að auki 5000 kall undir hverja tösku við innritun.  

  Mér þykir skemmtilegra að taka því rólega á veitingastöðum;  smakka ýmsa rétti,  lesa dagblöðin og ræða við heimamenn.  Þess á milli er nauðsynlegt að fara á pöbbarölt;  prófa nýjar bjórtegundir og spjalla við heimamenn.  Skemmtilegast er að hitta á pöbba með "lifandi" tónlist.

  Þegar líður á dvöl hellist yfir mig löngun í að kanna úrval íslenskrar tónlistar í þarlendum plötubúðum.  Í Dublin kíkti ég inn í þrjár plötubúðir.  Þær eru sama marki brenndar og flestar plötubúðir í miðbæ:  Úrvalið er óspennandi.  Fyrst og fremst er boðið upp á plöturnar sem tróna í efstu sætum vinsældalista ásamt plötum frægustu nafna dægurlagasögunnar (Bítlarnir,  Rolling Stóns,  Bob Dylan,  Presley,  Clash,  Bob Marley...).  Plötur lítið þekktra tónlistarmanna finnast varla í plötubúðum í dag.  Ólíkt því sem áður var (fyrir daga netsins).  Þessi þróun hefur dregið úr aðdráttarafli plötubúða.  Á móti vegur að hún gefur úrvali íslenskra platna í erlendum plötubúðum aukið vægi.

  Í öllum plötubúðum sem ég hef heimsótt í útlöndum til margra ára er gott úrval af plötum Bjarkar, Sigur Rósar og Emilíönu Torrini.  Írskar plötubúðir eru þar engin undantekning.  Ég keypti eintak af plötu Sykurmolanna  Too Good To Be True.  Ég var búinn að týna gamla eintakinu mínu. Í Dublin kostaði eintakið um 1200 kall.  

  Aðrar íslenskar plötur í Dublin:  Tveir titlar með Ásgeiri Trausta eru í boði.  Annar er þriggja platna pakki. Í búðunum voru mörg eintök af pakkanum í rekkanum.  Það bendir til þess að sala á honum sé góð.      

 Að auki er hægt að kaupa plötur með Hafdísi Huld svo og allsherjargoða Ásatrúarfélagsins og Alex-verðlaunahafanum, Hilmari Erni Hilmarssyni.  Ég vissi að Hafdís Huld er þokkalega vinsæl í Englandi.  En ég vissi ekki að hún væri einnig vinsæl á Írlandi.  

  Ég skimaði eftir plötum með Of Monster And Men og Ólöfu Arnalds.  Án árangurs.  Hinsvegar hitti ég bæði bandaríska konu og ítalskan mann sem dvöldu á sama hóteli og ég í Dublin;  þau hafa dálæti á OMAM en vissu ekki að hljómsveitin væri íslensk.

  Plötur Ólafar Arnalds njóta vinsælda í Skotlandi og Englandi.  Þær vinsældir virðast ekki hafa teygt sig til Írlands.

  Íslenskir þátttakendur í Söngvakeppni evrópskra sjónvarpsstöðva virðast ekki ná hilluplássi í evrópskum plötubúðum.  

Jólagjafaklúður

 

   Ég fagnaði vetrarsólstöðum (jólum,  hátíð ljóss og friðar og áramót í Dublin á Írlandi.  Kúplaði mig alveg út af skagfirska efnahagsvæðinu.  Var ekki í neinu tölvusambandi.  Hafði það gott í sólinni og góða veðrinu í Dublin.  Sötraði Guinness bjór á kvöldin.  Hann er ótrúlega bragðgóður ferskur úr krana.  Froðan er sælgæti.  Pöbba-stemmningin er frábær.  Á sama tíma og pöbbum fækkar á Englandi þá fjölgar þeim á Írlandi.  Maður sest við borð og svo koma aðrir að borðinu.  Þeir byrja strax að spjalla eftir að hafa sagt "skál!" eða "How are you?".  Þetta er vinalegt samfélag.

  Víða er "lifandi" tónlist. Hljómsveitir sem spila þessa vel þekktu pöbba-söngva:  "Whisky in the Jar",  "Dirty Old Town" og svo framvegis. Einhver sagði mér að pöbb væri stytting á "public house" (samkomuhús).  

  Skoðanakönnun leiddi í ljós að helmingur jólagjafa á Írlandi missir marks.  Kannski er það líka svo á Íslandi.  Og þó.  Óvinsælustu jólagjafirnar á Írlandi eru jólaundirföt og ilmvötn. 60% írskra kvenna segjast ekki nota ilmvatn sem þær fá í jólagjöf.  Þær skilgreina ilmvatn sem "verstu" jólagjöfina.  25% þeirra segjast ekki nota baðherbergisvörur sem þær fá í jólagjöf.  Þessar gjafir fara bara í ruslið.  Eða eru endurnýttar á næsta ári sem jólagjöf til annarra.

 40% írskra karlmanna nota aldrei jólasokka sem þeir fá í jólagjöf. 

    

Plötuumsögn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 - Titill:  Ýlfur

 - Flytjandi og höfundur laga:  Gísli Þór Ólafsson

 - Textar:  Geirlaugur Magnússon, Gísli Þór Ólafsson og Gyrðir Elíasson

 - Einkunn: **** 

 

  Í fyrra sendi Gísli Þór Ólafsson frá sér plötuna Bláar raddir.  Um hana má lesa með því að smella hér .  Ýlfur er eins og beint framhald af henni.  Efnistök eru að mestu þau sömu. Gísli Þór og Sigfús Arnar Benediktsson skipta á milli sín hljóðfæraleik,  sem fyrr.  Sá fyrrnefndi spilar á kassagítar og bassa.  Hinn á rafgítar,  hljómborð og trommur.

 Lögin eru flest komin til ára sinna,  16 - 18 ára.  Þau eru mörg hver frekar seintekin.  Kannski í og með vegna þess að ekki eru alltaf skörp skil á milli laglínukafla (vers) og viðlags.  En öll vinna þau glæsilega á við ítrekaða hlustun. Fegurð laglínunnar skríður fram.  Þegar best lætur nær hún góðu skriði.  Aðeins tvö lög er hröð og rokkuð.  Annarsvegar er það hið bráðskemmtilega Fleiri nátta blús.  Hrífandi pönkað nýbylgjurokk.  Hefði smellpassað í  Rokk í Reykjavík.  Hinsvegar er það Síðasti blús.  Einnig hið ágætasta lag.    

  Eitt af mörgu sem er heillandi við plötuna er að Gísli Þór rembist ekki við að syngja fagurfræðilega vel.  Hann leyfir sér að skæla röddina og hafa hana allavega.  Jafnvel fara pínulítið í humátt að Megasi. Eða þannig.  Honum virðist vera þetta eðlislægt.  Söngstíllinn gefur tónlistinni ævintýralegan blæ.

  Gísli Þór á helming söngtextanna.  Fjórir eru eftir Guðlaug Magnússon og einn eftir Gyrði Elíasson.  Allir standa vel fyrir sínu sem sjálfstæð úrvals ljóð (óháð tónlistinni).               

  Fegurstu lög plötunnar eru Óttusöngur,  Og einn blús til tanja og Milli drauma.  Það er einhver stemmning sem leiðir huga að Tom Waits.  Samt ekki eins áberandi og á Bláum röddum.  Kannski er maður orðinn vanari sjálfstæðum stíl Gísla Þórs og þarf ekki að líkja honum við aðra (nema í viðleitni til að staðsetja hann fyrir þá sem ekki hafa heyrt í honum).

 Sýnishorn:  HÉR og HÉR

 

 

     

  

Færeyingar trompuðu óskalög þjóðarinnar! Allir sigurvegararnir eru af færeyskum ættum!

  Íslendingar völdu um síðustu helgi óskalag þjóðarinnar.  Úrslitin komu ekki á óvart:  Óskalag þjóðarinnar er "Þannig týnist tíminn" eftir Bjartmar Guðlaugsson.  Valið var fyrirsjáanlegt. Það þurfti ekki mikla spádómsgáfu til að sjá niðurstöðuna fyrir.

  Röðin á lögunum sem röðuðust í sæti 2 og 3 var heldur ekki óvænt.  Þetta lá nokkurn veginn fyrir.  Kannski samt spurning um sæti til eða frá.  

  Í dag var ég í viðtali á Útvarpi Sögu um óskalög þjóðarinnar. http://www.utvarpsaga.is/eldri-thaettir-2.html (fletta þarf upp á Síðdegisútvarpi 1. hluta 8. desember).

 Undir lok spjallsins áttaði ég mig skyndilega á því að höfundar allra 3ja sigurlaga óskalaga þjóðarinnar eru af færeyskum ættum.  

  Höfundur óskalags þjóðarinnar,  "Þannig týnist tíminn",  Bjartmar Guðlaugsson,  er hálfur Færeyingur.  Mamma hans er Færeyingur.

  Lag Magnúsar Þórs Sigmundssonar,  Ást,  kom þétt upp að sigurlaginu.  Pabbi hans er Færeyingur.  

  Lagið sem var númer 3 er "Söknuður" eftir Jóhann Helgason.  Amma hans er Færeyingur. 

  Íslenskir söngvahöfundar af færeyskum ættum eru ekki mikið fleiri en sigurvegararnir þrír.  Íslenskir söngvahöfundar sem eiga engin tengsl við Færeyjar skipta hundruðum.  Úrslitin geta ekki verið tilviljun.     

  

______________________________________________________________________________________

    Steinn Kárason

   7. desember kl. 18:39

 

Bókin Eivør, Gata, Austurey, Færeyjar og færeysk tónlist eftir Jens Guð er skemmtileg og fræðandi bók sem ég mæli með.

Óskalag þjóðarinnar

  Þjóðin hefur talað.  Hún hefur valið óskalagið sitt.  Niðurstaðan kom ekki á óvart.  Þvert á móti.  Hún blasti við.  Allt benti ótvírætt í þá átt að "Þannig týnist tíminn" eftir Bjartmar Guðlaugsson væri óskalag þjóðarinnar.  Að vísu er óvenjulegt að nýtt lag skáki öllum lögum sem notið hafa ástsældar þjóðarinnar í áratugi og margar kynslóðir eiga hlýjar minningar um. En þetta er ekki lögmál.  Nýtt lag getur búið yfir aðdráttarafli sem trompar eldri og rótgrónari lög.  Það gerir "Þannig týnist tíminn".  Það höfðar jafn sterkt til allra aldurshópa og er tímalaust í stíl.          

 Það var gott uppátæki hjá Sjónvarpinu að hefja leit að óskalagi þjóðarinnar.  Með því var kastljósi beint að sögu íslenskra dægurlaga.  Umsjónarmenn leitarinnar,  píanóleikarinn Jón "Góði" og Ragnhildur Steinunn, stikluðu á stóru í sögunni og komu að mörgum skemmtilegum fróðleiksmolanum.  Allt á léttu nótunum.  Enda mega svona þættir ekki vera annað en lauflétt skemmtun.  

 Það var vel til fundið að taka hvern áratug fyrir í sitthverjum þættinum.  Þannig var fundið óskalag hvers áratugar fyrir sig.  Í lokaþættinum var hið endanlega óskalag valið úr sigurlögum hvers áratugar.  

  Vegna sérvisku minnar og músíksmekks - sem liggur meira í pönki og hörðu rokki en léttpoppi - þá lá ég ekki yfir þáttunum.  En tékkaði á þeim á vod-inu.  Þannig gat ég hraðspólað yfir lögin sem höfðuðu ekki til mín.  Samt var alveg gaman að "hlera" öll lögin.

  Á Fésbókinni sá ég að sumir voru ósáttir við að upprunaútsetningum laga var ekki fylgt út í hörgul.  Þar er ég á öðru máli.  Það var kostur að fá örlítið ferskan flöt á lögin.  Þannig reyndi meira á styrkleika laglínunnar. Líka á styrkleika söngvaranna.  Ekki skal vanmeta að Páll Rósinkranz túlkaði sterkt lag,  vinningslagið, með glæsibrag.   

  Gagnrýnisraddir tapsárra með ofmat á sínum lögum voru fyrirsjáanlegar.  Á síðari áratugum koma fram þúsundir nýrra laga á hverjum áratug.  Á fyrri áratugum eru það hundruð.  Auðvitað er grábölvað að eiga ekki eitt af 5 eða 10 af topplögum tiltekinna áratuga.  Þá er gott að hugga sig við þá ranghugmynd að fyrir klíkuskap hafi vinalög verið valin á kostnað sinna úrvals laga.  Þar fyrir utan er engin ástæða til að taka leitinni að óskalagi þjóðarinnar sem einhverju öðru en skemmtilegum samkvæmisleik.    

 Það þarf ekki að fara mörgum orðum um óskalag þjóðarinnar,  "Þannig týnist tíminn".  Úrslitin segja allt sem segja þarf.  Hinsvegar má segja um höfundinn,  Bjartmar,  að hann hefur ekki aðeins í óskalaginu heldur fjölda mörgum öðrum söngvum sannað einstakan hæfileika til að eiga samtal við þjóðarsálina.  Laglínurnar eru afar grípandi, söngrænar,  einfaldar og fallegar þar sem það á við.  Eða hressilegar þegar sá gállinn er á honum.  Textarnir hitta beint í mark.  Stundum kaldhæðnir.  Stundum ádeilukenndir. Oft broslegir. "Súrmjólk í hádeginu" laðar fram samúð með leikskólabarni.  "Fimmtán ára á föstu" spyrðir rómantík unglingabókmennta saman við heimilisofbeldi og basl. Allir þekkja týpuna Sumarliða (Sumarliði er fullur).  Margir þekkja af eigin raun "Vottorð í leikfimi".  Þannig má áfram telja. "Týnda kynslóðin" (Manna beyglar alltaf munninn...), "Ég er ekki alki" (fyrir 5 aura)...  

  Til hamingju með viðurkenninguna,  kæri vin.  Það er ekki vont hlutskipti að vera höfundur óskalags þjóðarinnar.  

 

Plötuumsögn

 

 

  - Titill:  LIVE in Garðabær

  - Flytjandi:  Marel Blues Project

  - Einkunn:  ****

 

  Er Marel ekki framleiðandi tækjabúnaðar í Garðabæ fyrir fiskvinnslur?  Ég hélt það.  En Marel er líka blúshljómsveit í Garðabæ.  Tilviljun?  Veit það ekki.

  Liðsmenn Marel Blues Project eru:  Brynjar Már Karlsson (bassi),  Haukur Hafsteinsson (trommur og söngur), Haraldur Gunnlaugsson (gítar og söngur) og Jóhann Jón Ísleifsson (gítar).  Platan er skráð sem hljómleikaplata (live).  Og það í Garðabæ.  Fjölmennasta kaupstað landsins án pöbba,  skemmtistaðar eða annarrar aðstöðu til skemmtanahalds.  Það er hvergi hægt að kaupa bjór í þessum 14 þúsund manna bæ.  Jú,  reyndar er hægt að kaupa sænskan bjór með mat í IKEA.  

  Á móti aðstöðuleysinu og bjórleysinu vegur þessi fína blúshljómsveit,  Marel Blues Project.  Hún ræðst ekki á garðinn þar sem hann er lægstur heldur spreytir sig á mörgum af þekktustu perlum blússögunnar.  Það segir kannski eitthvað að næstum því öll lögin á plötunni eru til í "orginal" útgáfu í mínu fátæklega blúsplötusafni (innan við 100 plötur).    

  Platan hefst á ballöðunni "Three O´Clock Blues" eftir BB King.  Sagt hefur verið um BB King að hann segi meira með einum teygðum gítartóni en allir hríðskotagítaraleikarar heims til samans með sínum hraðskreiðustu tónstigaklifrum.  Þetta vita Makrel Blues Project liðar og halda sig blessunarlega við útfærslu BB King (þeir Eric Clapton afgreiddu þetta líka á dúettplötu sinni "Riding With The King").  Hafsteinn syngur af innlifun og fer vel með.  Hljómurinn á plötunni er hreinn og tær.  Lifandi flutningurinn er eins og best verður á kosið.

  Næsta lag er "29 Ways" eftir Willie Dixon.  Hraðskreiður djassaður rythma-blús.  Andrea Gylfa syngur kröftuglega, smá hás og "töff".  Hún fer á kostum.  Sigurður Perez Jónsson blæs í saxafón og Sævar Garðarsson í trompet.  Stuðlag.  Blásararnir setja skemmtilegan og djassaðan svip á flutninginn.

  Því næst er það "Meaning Of The Blues".  Ég þekkti þetta lag bara sem ljúfan djass.  Með heimavinnu (leit á youtube) fann ég útfærslu Joe Bonamassa á laginu.  Hún er auðheyranlega fyrirmynd Marel Blues Project.  Þetta er í humátt að metal-blús. Söngvari er Einir Guðlaugsson og Sveinn Ingi Reynisson er á orgel.  Einir hefur sterka söngrödd og beitir öskursöngstíl í áreynslumeiri köflum.

  Í fjórða laginu taka ljúfmennska og mildi við.  Rakel María Axelsdóttir syngur "Bring It On Home To Me" eftir Sam Cook. Þetta lag er víðfrægt í flutningi The Animals,  Bítlabræðranna Jóns Lennons og Páls Magnússonar,  svo og bandaríska blúsdúettsins sem talaðist ekki við en starfaði (í óvild) saman áratugum saman,  Brownie McGhee og Sonny Terry.  Aftur setja blásararnir áðurnefndu sterkan ballöðusvip á flutninginn.  Rakel María syngur lagið vel. Af látleysi til að byrja með (og inn á milli) en gefur svo bærilega í þegar á líður.  

  Við tekur "Ain´t Doin´ Too Bad" eftir Deadric Malone.  Brynhildur Óskarsdóttir syngur.  Hratt rytma-blús lag. Enn og aftur setja blásarnir sterkan svip á lagið.  Brynhildur afgreiðir lagið með stæl.  

  Sjötta lagið er "Crossroads" eftir Robert Johnson.  Þetta er virkilega bratt dæmi.  Eric Clapton hefur gert því góð skil í hálfa öld.  M.a. með The Cream, Derek & The Dominos og ótal sólóhljómleikum. Marel Blues Project gefur engan afslátt.  Valgarð Thoroddsen syngur af öryggi og innlifun.  

  Þá er röð komin að Billie Holiday "djass-standardinum" "Lady Sings The Blues".  Engin afgreiðir það betur en Andrea Gylfadóttir.  Virkilega glæsilegt.  Hún er á ljúfu tónunum framan af en sveiflar sér síðan snyrtilega í hása koktóna í bland. Yndislegt.       

  Margir hafa spreytt sig á "Stormy Monday" eftir T-Bone Walker.  Þar á meðal íslenska hljómsveitin Eik á áttunda áratugnum.  Hér syngur Brynhildur Oddsdóttir það í ballöðu-stíl.  Allt notalega lágstemmt. Engu að síður kraumar kraftur undir handan við hornið. Saxinn er á góðu flugi.  Trompetinn blíðkar áhersluna þegar fram vindur.      

  "Give Me Some Reason" eftir Tracy Chapman er eitt girnilegasta og sterkasta blúslag síðustu áratuga. Það rífur í.  Marel Blues Project heldur sig við upprunaútgáfuna.  Sem er gott.  Það voru sérkenni hennar;  hrynjandinn og stemmningin,  sem sveipuðu lagið þeim heillandi ljóma sem stimplaði það inn.  Rakel María syngur.  Þetta er uppáhasldslag mitt á plötunni.  Til gamans má geta að á þútúpunni (youtube) má finna skemmtilega afgreiðslu höfundar,  Tracy Chapman,  og Eiríks Klappmanns (Eric Clapton) á laginu.   

  Óvænt er mætt til leiks lagið "Personal Jesus" úr smiðju bresku tölvupoppsveitarinnar Depeche Mode.  Ég er tvístígandi varðandi þetta lag.  Sem ekki aðdáandi Depeche Mode en hrifinn af flutningi Jóns Reiðufés (Johnny Cash) á laginu þá,  já,  í flutningi MBP er það ekki að gera mikið fyrir mig.  Söngur Snorra Þorkelssonar er samt alveg ljómandi góður.  Kannski er þetta lag ágætt hvað varðar fjölbreytni plötunnar?

  "Mama Talk To Me" eftir JB Lenoir er afturhvarf til gamla blúsins.  Haraldur Gunnarsson syngur. Töluvert rokkaðra en "orginalinn".

  Margoft hef ég heyrt gítarleikara stæra sig af því að geta spilað Jimi Hendrix alveg eins og Jimi Hendrix. Þá gleymist að Hendrix var frumkvöðull í gítarleik.  Hann kom með nýja afstöðu til gítarleiks.  Það er alveg hægt að herma eftir gítarleik hans.  En snilli hans lá í nýrri útfærslu á gítarleik.  Hann var líka góður lagahöfundur og frábær túlkandi.  Það toppar enginn Jimi Hendrix.  Marel Blues Project veit það. Afgreiðir "Purple Haze" lipurlega í Hendrix-stíl.  Söngvari er Einir.

  Svipað má segja um Janis Joplin.  Andrea Gylfa og MBP afgreiða "Piece Of My Heart" glæsilega.  Andrea er ekki að herma eftir Janis.  En fylgir stemmningunni.  Er á mildum nótum þar sem við á,  hás á réttum stöðum og fer nálægt öskursöngstíl í átakamestu köflum.          

  Lokalag plötunnar er "My Man" eftir Hauk Hafsteinsson.  Rakel María syngur. Billie Holiday-djössuð lágtempruð sveifla.  

 Heildarniðurstaða:  Virkilega áheyrileg og vel heppnuð blúsplata. Allir hljóðfæraleikarar eru góðir og söngvarar eru hver öðrum ekki bara góðir heldur frábærir.  Stemmningin er "lifandi flutningur".  Þannig er góður blús.

 

           

                    

  

  

            

       

Vinsælasta bókin á Íslandi í dag

  Fyrir viku eða svo spáði ég því á þessum vettvangi að jólapakkinn í ár yrði "Árleysi árs og alda".  Annað kom ekki til greina.  Pakkinn samanstendur af frábærri ljóðabók verðlaunahöfundarins Bjarka Karlssonar og hljómplötu með 21 sönglagi.  Þar eru söngvar Bjarka afgreiddir af Skálmöld,  Blaz Roca,  Vinum Dóra,  Megasi,  Steindóri Andersen og svo framvegis.  Frábær plata.  Í pakkanum er einnig hljóðbók á geisladiski.  Ljóðabókin er myndskreytt bráðskemmtilegum teikningum Margrétar Matthildar Árnadóttur.  Hún var aðeins 13 ára þegar hún teiknaði flottu myndirnar.

  Spá mín um vinsældir pakkans hefur gengið eftir.  Hann er í 1. sæti yfir söluhæstu bækurnar á Íslandi í dag.  Ef pakkinn væri skilgreindur sem hljómplata þá er hann söluhæsta platan í dag.

  Fyrri færslan: 

 http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1517452/