Rokkstjörnur sem vilja ekki orður og upphefðartitla

  Fyrir nokkrum mánuðum bloggaði ég um nokkrar rokkstjörnur sem hafnað hafa viðtöku á orðum,  upphefðartitlum og öðru slíku pjatti og prjáli.  Um það má lesa með því að smella á þennan hlekk:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1319151/

   Rokkstjörnur með þessa afstöðu eru ekki týpurnar sem gala um þetta á torgum.  Fyrir bragðið ratar það ekki í fréttir þegar rokkstjarna hafnar glingri heldur spyrst út hægt og bítandi.  Kannski aldrei í einhverjum tilfellum.

  Það er leki víðar en hjá Hönnu Birnu.  Nú hefur lekið út að bítlinum George Harrison stóð til boða árið 2000 að vera heiðraður með OBE orðunni úr hendi Bretadrottningar.  Harrison hafnaði móttöku á glingrinu. 

  Blaðamaðurinn Ray Connolly þekkti George Harrison vel alveg síðan á sjöunda áratugnum.  Uppljóstrunin kemur Ray ekki á óvart.  Það hefði ekki verið líkt Harrison,  þá 56 ára,  að veita orðu viðtöku.  Honum þótti allt svoleiðis vera ómerkilegt snobb. 

  1965 fengu George Harrison og Bítlarnir MBE orðu úr hendi Bretadrottningar.  Það vakti gríðarmikla athygli.  Á þeim tímapunkti voru hinir ungu Bítlar upp með sér af heiðrinum.  Síðan hefur mikið vatn runnið til sjávar.  Bítillinn John Lennon skilaði sinni orðu með hávaða og látum 1970.  Það var í stíl við persónuleika Lennons.  Það var ekki í anda George að skila sinni MBE orðu.  En hann gerði ekkert með hana.  Það leikur grunur um að hann hafi einfaldlega hent orðunni í ruslið.  Að minnsta kosti urðu engir varir við hana.

  Ray bendir á að það hafi verið ósmekklegt að bjóða Harrison OBE þremur árum eftir að bítillinn Paul McCartney var aðlaður með Sir-titlinum.  Það er skilgreint meiri upphefð að fá Sir-titil en OBE orðu.  Engu að síður hefði það verið ólíkt Harrison að þiggja Sir-titil. 

  Einkasonur Harrisons,  Dhani tengdasonur Íslands,  og ekkja Harrisons,  Olivia,  neita að tjá sig um þetta mál.  Fyrst að George tjáði sig aldrei opinberlega um þetta sjá þau ekki ástæðu til að gera það heldur.

  Hér flytur Harrison lag sem fleiri en hann hafa síðar skráð sig höfund fyrir,  "Eyjan mín.  Eyjan mín fagra græna":

Hvaða poppstjörnur eru þekktastar?

 

  Í helgarblaði breska Sunday Times er áhugaverð frétt um vinsældir breskra tónlistarmanna í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Staða breskra tónlistarmanna er sterk í Bandaríkjunum.  Og reyndar í heiminum öllum ef út í það er farið.  Bandaríski tónlistarmarkaðurinn er - eðlilega - nokkuð sjálfhverfur.  Flestir helstu músíkstílar dægurlagatónlistar eiga uppruna í þeim suðupunkti fjölmenningar sem einkennir bandaríska tónlist og heimspoppið.  Blús,  djass,  rokk,  kántrý,  blúgrass,  rokkabilly,  soul,  gospel og hipp-hopp á allt uppruna í Bandaríkjunum,  svo aðeins sé fátt eitt talið.

  Á sjöunda áratugnum héldu breskir rokkarar innreið í bandaríska tónlistarmarkaðinn.  Í júní 1964 áttu bresku Bítlarnir 6 af 6 vinsælustu lögum í Bandaríkjunum.  Í árslok 1964 reyndust Bítlarnir hafa selt 60% af öllum seldum plötum í Bandaríkjunum.  Næstu ár á eftir urðu að auki The Rolling Stones,  Kinks,  Animals,  Who,  Manfred Mann og fleiri breskar hljómsveitir stórveldi í Bandaríkjunum.  Talað var um þessar ofurvinsældir breskra hljómsveita í Bandaríkjunum sem "bresku innrásina".

  Allar götur síðan hafa breskir popparar og breskar hljómsveitir verið með sterka stöðu á bandaríska markaðnum.  Án þess að vera endilega samstíga heimsmarkaðnum.  Á pönkárum síðari hluta áttunda áratugarins náði forystusveit breska pönksins,  Sex Pistols,  ekki árangri í Bandaríkjunum.  En The Clash varð þar stórveldi ásamt The Police og Billy Idol.

  Í dag er ein af hverjum 8 seldum plötum í Bandaríkjunum með breskum flytjanda.  Í Sunday Times er því haldið fram að vinsældir breskra tónlistarmanna í Bandaríkjunum sé ekki bundin við sjálfa músíkina heldur heilli persónuleiki breskra tónlistarmanna ekki síður.  

  Bandarískur almenningur er ekki þekktur fyrir að hafa góða og yfirgripsmikla þekkingu á því sem er í gangi utan Bandaríkjanna.  Hann er samt nokkuð vel að sér þegar kemur að tónlist.  

  96% Bandaríkjamanna þekkja John Lennon.  Hann er sá breski tónlistarmaður sem flestir Bandaríkjamenn kunna deili á. Þetta er verulega merkilegt vegna þess að "aðeins" 90% kannast við Bítlana,  hljómsveit Johns Lennons.  

  Í 3ja sæti er annar Bítill,  Paul McCartney.  82% Kana vita deili á honum.

  Í 4ða sæti er þriðji Bítillinn,  George Harrison.  Það kemur ekki á óvart.  Harrison er stærra nafn í Bandaríkjunum en utan Bandaríkjanna.  Hann var fyrstur Bítla til að ná á sólóferli lagi í 1. sæti bandaríska vinsældalistans.  Fyrir margt löngu heyrði ég í Kanaútvarpinu á Íslandi þátt um George Harrison.  Á þeim tímapunkti var hann einnig sá Bítill sem átti síðasta toppsæti á bandaríska vinsældalistanum.  Til viðbótar var Harrison liðsmaður í bandarísku súpergrúppunni Traveling Wilburys (með Dylan,  Tom Petty,  Roy Orbison og reyndar breskum Jeff Lynne).  Hér flytja þeir Harrison og Lynne lag Þjóðverjans Kurts Weills,  September Song.  Þetta var fyrsta lagið sem Bítlarnir hljóðrituðu en upptakan er ekki til.  

 

  Fimmta þekktasta breska dægurmúsíkfyrirbæri í Bandaríkjunum eru ásatrúarfélagar okkar í Led Zeppelin.  The Rolling Stones er í 25. sæti.  

  

Glæsilegur pakki

 

   Bæði erlendis og hérlendis höfum við ótal oft orðið vitni að því að hljómsveitir eða einstaklingar verði ofurvinsælar stjörnur um hríð en fatist flugið og endi í geymslu hjá tröllum.  Bubbi er augljóst dæmi.  Hann flaug með himinskautum á níunda áratugnum.  Plötur hans seldust í um og yfir 20 þúsund eintökum.  Hann naut ofurvinsælda og virðingar.  Rödd hans hafði vægi.  Í dag seljast nýjar plötur frá honum ekki neitt.  Þrátt fyrir að plöturnar séu spilaðar grimmt í aðal útvarpsstöð Jóns "Baugs" Ásgeirs,  Bylgjunni.  Eða kannski að hluta einmitt þess vegna.  Eða eitthvað.

  Aðrir eiga langan farsælan feril sem hvergi sér fyrir enda á.  Raggi Bjarna er dæmi um það.  Annar til er Herbert Guðmundsson,  Hebbi.  Hann hefur í meira en fjóra áratugi verið áberandi í tónlistarsenunni.  Á áttunda áratugnum söng hann með helstu rokksveitum landsins.  Allt frá Tilveru og Eik til Pelicans og Kan.  Um miðjan níunda áratuginn kom hann fram með eitt sívinsælasta lag íslensku rokksögunnar,  ofursmellinn Can´t Walk Away.  Þar var ekki látið staðar numið.  Fjöldi annarra smella fylgdu í kjölfarið - alveg fram á þennan dag:  Svaraðu,  Hollywood,  Eilíf ást,  Time,  Vestfjarðaróður...   

  Hver ný plata með Hebba selst í 5 - 6 þúsund eintökum.  Nýjasta platan er glæsilegur pakki.  Hún heitir  Flakkað um ferilinn.  Þetta er yfirlitsplata með tuttugu af hans vinsælustu lögum.  Með í pakkanum eru tuttugu myndbönd á DVD.  Þar af meirihlutinn tekinn upp á hljómleikum.  Í veglegum umbúðum er að finna fjölda skemmtilegra ljósmynda af Hebba allt frá barnsaldri og unglingsárum í bland við nýjar og nýlegar.

  Pakkann má panta á www.herbert.is/verslun eða kaupa í næstu plötubúð.  

 

Vaxandi vinsældir íslenskrar hljómsveitar í útlöndum

  Fyrir mánuði síðan sagði ég frá vaxandi vinsældum íslensku hljómsveitarinnar Q4U í útlöndum.  Um það má lesa með því að smella á slóðina:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1339108/             Vinsældunum hefur fylgt umfjöllun í útlenskum fjölmiðlum.  Hér eru dæmi (kannski þarf að smella á mynd til að hún stækki:

 

  Vinsældum íslensku pönksveitarinnar Q4U hefur fylgt að fjöldi fyrirbæra vill kenna sig við hljómsveitina.  Allt frá framleiðendum krema og úra til verslana. 

Spennandi plata

  Í lok janúar kemur út heldur betur spennandi 7“ vínylplata.  Þar skiptast á lögum tvær af mögnuðustu hljómsveitum landsins,  Sólstafir og Legend.  Um er að ræða flutning Sólstafa á laginu „Runaway Train“ - sem Legend gaf út á plötunni „Fearless“ - og flutning Legend á laginu „Fjöru“.  "Fjara" er vinsælasta lag Sólstafa.  Það er af plötunni „Svartir Sandar“.

  Kanadíska plötufyrirtækið Artofact stendur að útgáfunni og útgáfudagurinn er 24. janúar.  Nú þegar er þó hægt að heyra bæði lögin á netinu.  Lag Sólstafa má streyma á Pitchfork.com og lag Legend á Lastrites.es.

  Þessa dagana eru Legend að semja fyrir nýja plötu sem fylgir eftir „Fearless“ - er kom út 2012 og fékk gríðalega góða dóma út um allan heim.  Landaði dúettnum magnaða meðal annars útgáfusamningi hjá Artoffact.

  Sólstafir eru um þessar mundir að leggja lokahönd á upptökur fimmtu plötu sinnar.  Hún er væntanleg næsta sumar. Platan fylgir eftir „Svörtum Söndum“, sem náði miklum vinsældum um allan heim. Sólstafir hefa verið á tónleikaferðarlagi nánast látlaust síðan platan kom út í október 2011.  Framundan er eitt viðburðaríkasta sumar hljómsveitarinnar til þessa þar sem hún er bókuð á tónleikahátíðir nánast um hverja einustu helgi. Þar á meðal eru stórhátíðir eins og Sweden Rock, Rock Hard, Hellfest, Graspop og auðvitað hið eina sanna Eistnaflug. "Ég sé fram á að búa í ferðatösku frá og með maí", segir bassaleikarinn Svavar Austmann, og bætir við: "En það er svo sem ekkert nýtt.  Það er búið að tilkynna um 15 tónleikahátíðir nú þegar og það eiga fleiri eftir að bætast við."

Hægt er að heyra ábreiðu Sólstafa á Legend laginu „Runaway Train“ hér:
http://pitchfork.com/reviews/tracks/16473-runaway-train/

Og ábreiðu Legend á Sólstafa laginu „Fjara“ má heyra hér:
http://lastrit.es/articles/685/legend---fjara

Hér er svo flutningur Legend á "Runaway Train":

og flutningur Sólstafa á "Fjöru": 

Plötuumsögn

  - Titill:  Trúður í felum

  - Flytjandi:  Stella Hauks

  - Einkunn:  **** (af 5)

  Söngvaskáldið og trúbadorinn Stella Hauks varð sextug í lok síðasta árs.  Vinir og velunnarar hennar samfögnuðu tímamótunum með því að hljóðrita 12 söngva hennar og gefa út á hljómplötu.  

  Fyrir mörgum árum sendi Stella frá sér sína fyrstu plötu.  Sú plata var hrá og einföld í alla staði.  Hún kynnti Stellu sem ágætt söngvaskáld með sterk persónuleg sérkenni sem söngkona.  Röddin hrjúf og söngkonan skýrmælt.

  Nýja platan virðist vera hljóðrituð svo gott sem "live" í hljóðveri.  Mér telst til að 14 tónlistarmenn leggi sitt af mörkum.  Fasti kjarninn er bassaleikarinn Tómas M. Tómasson,  gítarleikararnir Eðvarð Lárusson og Magnús R. Einarsson, trommuleikarinn Birgir Nielsen og söngkonan Andrea Gylfadóttir.  

  Það er djammstemmning í flestum lögum.  Sú stemmning birtist strax í upphafslaginu,  Hvað með það?.  Þar fer Eðvarð Lárusson á gott og grimmt spunaflug á rafgítar.  Að öðru leyti er það lag og platan í heild á ljúfum lágstemmdum nótum.  Hrá "live" stemmningin hentar söngvum Stellu afskaplega vel.   

  Ég hlusta yfirleitt ekki eftir textum fyrr en eftir að hafa melt laglínur og flutning.  Laglínur Stellu eru grípandi og snotrar.  Vinalegar og notalegar.  Fremur einfaldar í um það bil þriggja hljóma uppskrift.  Sumar með töluverðum kántrýkeim.  

  Frá fyrstu spilun hljóma lögin vel.  Öll viðkunnanleg.  Þegar síðar meir textarnir voru kannaðir kom í ljós að þeir eru bitastæðir;  ljóðrænir og geta staðið sjálfstæðir sem fyrirtaks ljóð.  Þetta eru vangaveltur um lífið og tilveruna,  efa, kvíða og eftirsjá í bland við ástir,  samkynhneigð,  vonir og kæruleysi.  

  Hvað með það - hvað með það -

  lífið heldur áfram í dag.

 Þannig segir í viðlagi upphafslagsins.  

  Söngraddir Stellu og Andreu Gylfa eru ólíkar.  Rödd Andreu silkimjúk, björt,  hvíslandi og stelpuleg.  Rödd Stellu dekkri og svipar meira til Marianne Faithful.  Þessi munur ljær plötunni fjölbreytta áferð.  Ég heyri ekki betur en Hafþór Ólafsson úr dúettinum Súkkat syngi í laginu  Von.  Hans er þó hvergi getið á umbúðum plötunnar.  Von er sterkasta lag plötunnar.  Bongotrommur og flautuspil gefa því seyðandi og draumkenndan blæ.  

  Heildarniðurstaðan er sú að vel hafi tekist til með plötuna.  Efniviðurinn er góður og líflegur lausbeislaður flutningurinn klæðir hann hið besta.  

 

 

 

 

 

 

 

 Mynd: Óskar Pétur Friðriksson  

Íslensk tónlist í Barselona

  Þetta er framhald á síðustu tveimur færslum.

  Einu verslanir sem ég sniðgeng ekki á ferðum erlendis eru plötubúðir.  Það er samt ekki jafn gaman og á árum áður að kíkja í plötubúðir í útlöndum.  Sú tíð er nánast liðin að maður rekist á eitthvað óvænt og spennandi í þessum búðum.  Í dag selja þær eiginlega bara plötur allra vinsælustu flytjenda.  Lítið þekktir flytjendur sinna sínum markaði í gegnum netið.  

  Á vegi mínum í Barselona urðu þrjár plötubúðir.  Allar á sama blettinum við Katalóniutorg.  Í aðeins nokkurra metra fjarlægð hver frá annarri.  Það er alltaf forvitnileg að sjá hvaða íslenskar plötur fást í útlendum plötubúðum.  Í Barselona reyndust það vera:

Björk (margar plötur.  Allar sólóplötur og einhverjar remix og smáskífur að auki)

Sigur Rós (margar plötur)

Emilíana Torríni  (nýja platan,  Tookah)

Ólöf Arnalds  (nýja platan,  Sudden Elevation)

Múm (margar plötur)

  Þetta þýðir að viðkomandi flytjendur njóti töluverðra vinsælda í Barselona.  Við vitum svo sem að Björk, Sigur Rós og Emilíana Torríni eru vinsæl víða um heim.  Ólöf Arnalds er stærra nafn á heimsmarkaði en margur heldur.  Til að mynda er hún töluvert nafn í Skotlandi og einnig þekkt í Englandi.  Það kom mér á óvart að rekast á plöturnar með Múm í Barselona.  

  

Íslensk hljómsveit nýtur vaxandi vinsælda erlendis

  Hljómsveitin Q4U varð til í rokkbyltingunni 1980 - 1983,  frjóasta og orkumesta tímabili íslensku rokksögunnar.  Tímabili sem í dag er kennt við kvikmyndina og plötuna  Rokk í Reykjavík. 

  Auglýsingar um myndina og framhlið umslags plötunnar skreytti ljósmynd af Ellý,  söngkonu Q4U.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Á þessu tímabili naut Q4U mikillar athygli og vinsælda.  Vinsælasta lag Q4U,  Böring,  er sívinsæl klassík.  

  Eins og flestar aðrar hljómsveitir í  Rokki í Reykjavík  lagðist Q4U í dvala.  Liðsmenn hennar fóru að spila og syngja með öðrum hljómsveitum.  Af og til reis hljómsveitin úr dvala og er enn að.  

  Fyrir nokkrum árum tók að berast póstur til Q4U frá Þýskalandi.  Í póstunum var upplýst að í Þýskalandi ætti Q4U harðsnúinn aðdáendahóp.  Einhverjir höfðu rekist á efni með Q4U á þútúpunni og heilluðust.  Leikar fóru þannig þýski aðdáendahópurinn keypti 300 eintök af diski með heildarútgáfu á lögum Q4U.  Það voru mun fleiri eintök en seldust af disknum hérlendis.  

  Þjóðverjarnir lögðu hart að Q4U að koma í hljómleikaferð til þýskalands.  Áður en til þess kom barst Q4U póstur frá Brasilíu.  Þar var annar harðsnúinn aðdáendahópur Q4U.  Brassarnir lögðu enn harðar að Q4U að koma í hljómleikaferð til Brasilíu.  Jafnframt vildu Brassarnir fá að gefa út "Best of" plötu með Q4U.  Þeir fengu leyfi til þess.  "Best of" platan kom út fyrir tveimur árum og seldist í 1000 eintökum í Brasilíu.  

  Á meðan liðsmenn Q4U veltu vöngum yfir hugsanlegri hljómleikaferð til Brasilíu og Þýskalands tók að berast póstur frá Bandaríkjunum.  Þar var enn einn harðsnúni aðdáendahópurinn.  Sá hópur grátbað Q4U um að koma í hljómleikaferð til Bandaríkjanna.  Þá var komin upp sú staða að halda í hljómleikaferð til Þýskalands,  Brasilíu og Bandaríkjanna.  Ljóst var að það yrði töluverður pakki.  Kannski 2ja - 3ja mánaða túr.  Það var snúið mál.  Liðsmenn hljómsveitarinnar voru í fastri vinnu sem erfitt var að hlaupa úr.  Jafnframt foreldrar barna á ýmsum aldri.  Allt niður í ung börn.  

  Túrinn var eiginlega þegar afskrifaður er Ingólfur gítarleikari veiktist af hvítblæði fyrir 15 mánuðum.  Hann féll frá í vor og er sárt saknað.  

  Nýverið kom út í Bandaríkjunum vinyl-plata með Q4U.  Hún er kölluð "Deluxe Edition 1980 - 1983".  Hún inniheldur 16 lög frá þessum árum.  Umslagið er hið sama og á Ep-plötu sem kom út með Q4U 1983.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   Það er vel til útgáfunnar vandað í alla staði.  Plötunni fylgir textablað og allar helstu upplýsingar um hljóðritanir á hverju lagi fyrir sig.  Mér þykir líklegt að vinylplatan sé til sölu í helstuplötubúðum á Íslandi - sem á annað borð selja vinyl. 

Skemmtileg grein í héraðsfréttablaðinu Feyki

  Þessi bloggfærsla er dálítið staðbundin (lókal).  Feykir heitir héraðsfréttablað Skagfirðinga og Húnvetninga.  Frábært vikurit sem upplýsir okkur brottflutta af því landssvæði um það sem helst ber til tíðinda í Skagafirði og Húnavatnssýslu.  Til viðbótar við margt annað sem gaman er að lesa um,  svo sem mataruppskriftir og skagfirska fyndni (Dreifarinn). 

  Í nýjasta hefti Feykis er viðtal við gamlan Skagfirðing: 
---------------------------

Jens Guð skrifar um færeysku söngkonuna á Íslandi

 

Hjá Æskunni er komin út bók eftir Jens Guð, sem í Skagafirði er betur þekktur undir nafninu Jens Kristján. Þrátt fyrir að vera löngu brottfluttur er þessi landsþekkti bloggari og skrautskriftarkennari Skagfirðingur að ætt og uppruna. Bókin sem hann skriftar fjallar um færeysku söngkonuna Eivöru og ber titilinn Gata, Austurey, Færeyjar, EIVÖR og færeysk tónlist.

-Ég er fæddur (1956) og uppalinn á Hrafnhóli í Hjaltadal. Sonur Guðmundar Stefánssonar og Fjólu Kr. Ísfeld. Bærinn á Hrafnhóli brann 1979. Þá flutti fjölskyldan til Akureyrar. Nema Sæunn systir mín. Hún tók saman við Hallgrím Tómasson á Sauðárkróki, settist þar að og eignaðist með honum tvo syni. Sjálfur var ég kominn suður í nám í Myndlista- og handíðaskóla Íslands þegar bærinn á Hrafnhóli brann,“ segir Jens.

Hin nýútkomna bók fjallar að uppistöðu um færeysku söngkonuna Eivöru, sem er vinsælasti erlendi tónlistarmaðurinn á Íslandi ef miðað er við plötusölu. Hérlendis selur hún um 10 þúsund eintök af hverri plötu. Miðað við vinsældir Eivarar hérlendis má ætla að bókin verði vinsæl. Hún er einnig seld í Færeyjum. Viðræður eru um að bókin verði þýdd yfir á dönsku og norsku.

Jens segist ennþá vera Skagfirðingum að góðu kunnur. -Flestir íbúar Hjaltadals og Viðvíkursveitar þekkja mig. Ég var tvo vetur í gagnfræðaskóla á Steinsstöðum. Flestir í Lýtingsstaðahreppi þekkja mig þess vegna. Það var nokkur samgangur á milli nemenda í Steinsstaðaskóla og Varmahlíðarskóla. Við krakkarnir í Hjaltadal lærðum sund á Sauðárkróki með krökkunum í Hofsósi og Hofshreppi.

Öll haust vann ég í Sláturfélagi Skagfirðinga á Sauðárkróki, þar sem pabbi var forstjóri. Pabbi var oddviti í Hólahreppi, lengi formaður ungmennafélagsins Hjalta og meðhjálpari á Hólum í Hjaltadal. Ég hef alltaf skilgreint mig sem Skagfirðing þrátt fyrir að hafa átt heima í Reykjavík síðastliðna áratugi. Til viðbótar þessari upptalningu á ég stóran frændgarð þvers og kruss um Skagafjörðinn. Þegar ég ferðast um Skagafjörðinn í dag þá þekki ég meirihlutann af öllum sem ég hitti.

Auk þess að vera landþekktur bloggari og hafa áður gefið út bækur er Jens kunnur fyrir skrautskriftarnámskeið sem hann hefur haldið vítt og breytt um landið. – Um nokkurra ára skeið kenndi ég skrautskrift fyrir Farskóla Norðurlands vestra. Ég þekkti ekki alltaf alla nemendur í upphafi námskeiðs. En jafnan kom í ljós þegar á leið að ég þekkti foreldra þeirra, maka eða aðra nátengda. Ég hef einnig verið með fjölmörg skrautskriftarnámskeið í Húnavatnssýslu og þekki marga þar.

 -------------

  Nánar: 

http://www.feykir.is/archives/77325

Bestu plötur ársins 2013

Það er svoooo gaman að skoða lista yfir bestu plötur ársins 2013 í áramótauppgjöri fjölmiðla.  Hér er niðurstaða 3ja breskra tímarita.  Fyrsta röðin er listi Uncut.  Fremri sviginn vísar í lista Mojo.  Aftari sviginn vísar í lista Q. 

1. (14) (12) My Bloody Valentine – m b v

2. (3)  (3) David Bowie – The Next Day
3. (9)  (-) Nick Cave & the Bad Seeds – Push the Sky Away

 

4. (5)  (9) John Grant – Pale Green Ghosts
5. (19) (18) Laura Marling – Once I Was An Eagle

 

6. (39) (-) Roy Harper – Man and Myth

 

7. (1) (27) Bill Callahan – Dream River
8. (-) (36) Kurt Vile – Wakin’ On a Pretty Daze

.

 

9. (4)  (1) Artic Monkeys – AM
10. (-) (25) Boards of Canada – Tomorrow’s Harvest

 

11. (-)  (-) Matthew E White – Big Inner (was this not 2012?)
12. (12) (34) Prefab Sprout – Crimson/Red
13. (2)  (4) Daft Punk – Random Access Memories
14. (-) (37) The National – Trouble Will Find Me
15  (47) (-) Julie Holter – Loud City Song
16. (-)  (-) Thee Oh Sees – Floating Coffin
17. (38) (26) Kanye West – Yeezus
18. (-)  (-) Parquet Courts – Light Up Gold
19. (-)  (-) Endless Boogie – Long Island
20. (7) (2) Vampire weekend – Modern Vampires of the City

.

.

Í Q er Kveikur með Sigur Rós í 45. sæti. 

Fleiri listar:

  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1333848/

  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1336363/