Til hamingju, Andrea snillingur!

  Samtónn,  FTT,  TÍ,  FÍH og FHF hafa nú í annað sinn veitt svokallað Bjarkarlauf þeim sem ötulast hafa stuðlað að vexti og viðgangi íslenskrar tónlistar.  Í fyrra fékk Árni Matthíasson,  blaðamaður Morgunblaðsins,  Bjarkarlaufið.  Hann var virkilega vel að þeim kominn.  Í ár fellur Bjarkarlaufið í skaut Andreu Jónsdóttur.  Hún er ekki síður vel að viðurkenningunni komin.

  Andrea hefur starfað við útvarp næstum svo lengur sem ég man.  Lengst af á rás 2 og þar áður á rás 1 þegar sú rás var eina íslenska útvarpsstöðin.  Ég held að poppþátturinn  Á nótum æskunnar  hafi verið fyrsti fasti útvarpsþátturinn hennar.  Þar kynnti hún það nýjasta í rokkmúsík þess tíma.

  Þó ég ávarpi Andreu í fyrirsögn þá veit ég að hún les ekki blogg.  Það er allt í lagi.  Hún er jafn frábær fyrir því.

  Andrea hefur löngum verið plötusnúður á skemmtistöðum.  Þekktust er hún kannski fyrir að halda uppi fjöri á Dillon.  Hún hefur sömuleiðis skrifað um músík í áraraðir.  Síðast fyrir poppblaðið Sánd. 

  Íslensk músík hefur alltaf staðið henni nærri og hún lagt drjúgt að mörkum við að kynna íslenska músík.  Ég hef sterkan grun um að hún hafi verið hvatamaður að tilurð kvennahljómsveitarinnar Grýlurnar.  Hún tók líka saman merkilega plötu um íslenskt stelpnarokk. 

  Ég man ekki hvernig Andrea orðaði það svo skemmtilega að fordómar séu í lagi en miklir fordómar séu hið versta mál.  Sjálf hefur Andrea merkilegt fordómaleysi gagnvart músík.  Hún hefur góðan músíksmekk en jafnframt umburðarlyndi gagnvart, ja,  því sem ég kalla vondri músík.  Hún gefur allri músík "sjéns".  Þannig er hún.  Jákvæð og umburðarlynd.  Og yndisleg manneskja.   

Frábær saga

  Þessari broslegu sögu hnupla ég af bráðskemmtilegu bloggi Kristínar Bjargar Þorsteinsdóttur,  skólasystur minnar frá Laugarvatni ( www.konukind.blog.is ).  Til að fanga söguna þarf að hafa í huga að fjölskyldan var í útlöndum.  Ég grenjaði út hlátri þegar ég las söguna.  Hún kemur þér áreiðanlega í gott skap líka:

Hver gefur hverjum hvað?

Á afmælisdeginum dró Gulli upp úr pússi sínu gjöf frá sér og stelpunum.

Ég opnaði full forvitni (og var mjög hissa á að hann skildi geta smyglað þessu út án þess að ég sæi) og í skartgripa kassanum lá fallegt silfurhálsmen með íslenskum steini.

Í undrun minna sagði ég - Nei frá Jens - Guð -

Nei, frá mér og stelpunum - mælti þá minn maður.........

Að ritskoða sjálfa/n sig

 

  Tjáningarfrelsi er gott fyrirbæri.  Íslendingar - eins og aðrir norðurlandabúar - búa við mesta tjáningarfrelsi í heimi,  samkvæmt mælingu stofnunar sem kallast Free Press.  Það er gott.  Verra er að stofnunin mælir ekki þá tegund ritskoðunar sem kallast sjálfsritskoðun.

  Vinkona mín hefur verið að blogga hér á moggablogginu.  Hún hefur tjáð sig um ýmis hitamál í þjóðfélaginu.  Á vinnustað hennar hafa skoðanirnar sem hún viðrar á blogginu fallið í grýttan jarðveg.  Jafnvel svo að í kjölfar sumra bloggfærslnanna hefur andað köldu til hennar.

  Nú er sú staða uppi í þjóðfélaginu að allt umhverfis konuna er verið að skera niður og segja upp fólki.  Hún er lent í þeirri stöðu að þurfa að ritskoða sjálfa sig til að veikja ekki stöðu sína á vinnumarkaði.  Reyndar hefur hún stigið það stórt skref í ritskoðuninni að hún er hætt að blogga,  komin í bloggfrí,  þangað til um hægist. 

Jóna Ágústa Gísladóttir

  Þegar ég byrjaði að blogga í fyrravor vissi ég ekkert hvað blogg er.  Ég hélt að þetta væri ágætur vettvangur til að eiga orðastað við ættingja og vini.  Sem það reyndar er.  En ég sá ekki fyrir að þetta væri líka vettvangur til að lesa sér til skemmtunar bloggfærslur ókunnugs fólks. 

  Fljótlega uppgötvaði ég að gaman var að kíkja á bloggfærslur Ásthildar Cesil,  Jennýar Önnu,  Gurríar Har og margra annarra.  Jafnframt uppgötvaði ég að í bloggheimi voru gömul skólasystkini á borð við prakkarann (Jón Steinar),  Krístínu Björgu,  Ippu og gamlir kunnigjar úr rokkbransanum eins og Kiddi Rokk og Jakob Smári.

  Áður en langt um leið tók ég eftir að ein af þeim bloggsíðum sem ég heimsótti daglega var www.jonaa.blog.is.  Jóna skrifar einstaklega góðan og áhugaverðan texta um einhverfan son sinn.  Pennafærni hennar er aðdáunarverð.  Frásagnir hennar snerta mann.  Ég held að ég muni það rétt að bloggsíða hennar hafi verið sú fyrsta af örfáum sem ég hef haft frumkvæði af að óska eftir bloggvináttu.  Þannig var auðveldara að smella á það sem mig langaði að lesa á daglegum blogglestrarrúnti.

  Það kom ekki á óvart þegar upplýst var að von væri á samantekt á úrvali (best of) af bloggi Jónu Á. í bókarformi.  Bókin er komin út og er kærkomin lesning.  Meiriháttar flott bók,  vel skrifuð,  einlæg og í aðra röndina bráðskemmtileg.  Í hina röndina jákvæð og upplýsandi um einhverfu,  sem ég vissi ekki neitt um.  Það er mannbætandi að lesa þessa bók.  Þetta er bók sem fólk á að kaupa fyrir sig til að lesa og einnig til að gefa vinum og vandamönnum.  

 

Missið ekki af frábærum útvarpsþætti á morgun (laugardag)

  Einn alskemmtilegasti þáttur í íslensku útvarpi er síðdegisþáttur Markúsar Þórhallssonar og Halldórs Einarssonar á Útvarpi Sögu á laugardögum,   Í vikulokin.  Þátturinn hefst klukkan 13:00.  Klukkan 14:00 dregur til tíðinda.  Þá verður fjallað um þjóðsagnapersónuna frábæru og náttúrubarnið Önnu á Hesteyri.  Það eru yfirgnæfandi líkur á að gamli maðurinn sem hér bloggar mæti til leiks og taki þátt í umfjöllun um þessa stórkostlegu frænku.  Pabbi Önnu og afi minn voru bræður.  Anna er ævintýri og umfjöllun um hana getur ekki orðið annað en ævintýralega skemmtileg.

  Fyrir þá sem eru utan útsendingarsvæðis Útvarps Sögu er um að gera að hlusta á netinu www.utvarpsaga.is

Rúnar Júlíusson - Örfá minningarorð

  Hr.  Rokk er fallinn frá,  mesti eðaltöffari íslensku rokksögunnar en jafnframt mesta ljúfmennið.  Ferill hans var einkar farsæll.  Ungur maður sló hann í gegn sem söngvari og bassaleikari vinsælustu hljómsveitar landsins,  Hljóma,  á fyrri hluta sjöunda áratugarins.  Í lok áratugarins tók hann þátt í stofnun fyrstu íslensku "súpergrúppunnar",  Trúbrots.  Að nokkrum árum liðnum voru Hljómar endurreistir.  Þá gafst Guðmundi Rúnari Júlíussyni loks næði til að semja lög.  Fyrsta lagið hans,  Tasko Tustada,  er besta lagið á plötunni  Hljómar ´74.  Þetta lag er sömuleiðis eitt af bestu lögum íslenskrar dægurlagamúsíkur.

  Á síðari hluta áttunda áratugarins og næstu ár þar á eftir var Rúnar mest í léttpoppi.  Hann var orðinn plötuútgefandi og vann með Hemma Gunn,  Gylfa Ægissyni og gerði út hljómsveitina Geimstein,  samnefnda plötufyrirtækinu.  Áður gerði hann nokkrar plötur með poppsveitinni Ðe Lonlí Blú Bojs og sendi frá sér sólóplötu.

  Á níunda áratugnum gerðu ungir pönkarar og nýrokkarar rækilega uppstokkun á íslenska poppmarkaðnum.  Með Bubba Morthens í fararbroddi gengu nýir tímar í garð.  Eldri popparar áttu erfitt uppdráttar árum saman og það andaði köldu í þeirra garð.  Þetta snerti Hr.  Rokk lítið og hann stofnaði með Bubba rokksveitina GCD.  Sú hljómsveit naut mikilla vinsælda.  Einnig söng Rúnar inn á plötu með nýrokksveitinni Unun. 

  Rúnar starfaði mikið með yngri tónlistarmönnum,  sonum sínum,  hljómsveitinni Fálkum og í fyrra söng hann inn á lag með ungum rappara.

  Rúnar gerði engan mannamun.  Hann umgekkst alla á sama hátt.  Alþýðlegur,  jákvæður,  elskulegur og pínulítið eins og kærulaus.  Hann er einn örfárra í rokkbransanum sem ég hef aldrei heyrt neinn viðhafa um eitt einasta neikvætt orð.  Þvert á móti eru samferðamenn ákafir í að hlaða á hann lofi.  Það voru forréttindi og mannbætandi að kynnast þessum úrvalsdreng.  Við deildum sameiginlegum áhuga á reggae-músík áður en reggae varð "in".  Við vorum báðir miklir aðdáendur Jimmy Cliff.  Og reyndar líka rokkara á borð við Hendrix og Led Zeppelin.

  Þegar tekin eru lengri blaðaviðtöl við tónlistarmenn er venjan sú að þeir fái að lesa viðtalið yfir fyrir birtingu.  Rúnar sá enga ástæðu til að yfirfara viðtöl við sig fyrir birtingu.  "Ef ég hef sagt eitthvað klaufalegt þá verður það bara að standa.  Maður fer ekkert að falsa það eftir á,"  var viðkvæðið hjá honum.

  Ég votta aðstandendum Rúnars samúð mína.

Æsispennandi prjónabók

  Aldeilis flestum að óvörum nema höfundunum sjálfum var að koma út splunkuný íslensk prjónabók,  Prjóniprjón.  Þetta er hörkuspennandi bók sem inniheldur 35 óvæntar,  litríkar,  snjallar og skemmtilegar uppskriftir sem henta byrjendum jafnt sem lengra komnum.  Hér er komin jólagjöf handa strákum og körlum á öllum aldri.  Áreiðanlega munu konur á ýmsum aldrei taka bókinni fagnandi líka.

  Prjóniprjón er eftir Halldóru Skarphéðinsdóttur og Ragnheiði Eiríksdóttur (ekki þá sem kennd er við hljómsveitina Unun).  Prjón/n er í hvers manns kjöltu þessa dagana.  Enda fátt meira róandi en handleika prjóna.  Sömuleiðis eiga margir notalega samveru yfir prjóni.  Þar fyrir utan er bráðhollt og örvandi fyrir hugsun og sköpunargleði að finna nýjar leiðir og lausnir í prjónaskap..

Útgáfugleði Prjóniprjóns verður í Nálinni, Laugavegi 8, föstudaginn 5. desember kl. 17.30-19. Allir eru velkomnir.  Partýið heldur síðan áfram á Café NoCo, Odengatan 47 í Stokkhólmi, daginn eftir,  laugardaginn 6.  desember kl. 10-13.

Um höfundana:

.
Halldóra býr ásamt fjölskyldu sinni í Sveppaskógi norður af Stokkhólmi í húsi fullu af garni og prjónar af lífi og sál á milli þess sem hún sinnir vísindastörfum við háskólann í Stokkhólmi. Kjörorð: "Meira prjón - meiri gleði".

.

Ragnheiður er hjúkrunarfræðingur og starfar sem nýsköpunar- og þróunarstjóri hjá BHM. Hún hefur ýmislegt fleira í pokahorninu og vill beita svipaðri hugmyndafræði á áhugamálin sín þrjú; prjón, kynlíf og eldamennsku.  
Kjörorð: "Prjón, frelsi og hamingja".  

.

Bókin er gefin út af höfundunum sjálfum og fæst í hannyrðaversluninni Nálinni, Laugavegi 8.  Einnig er hægt að panta bókina í póstkröfu á [e-mail].  

Jólabækurnar í ár

  Jólabækurnar eru farnar að streyma í hús sem aldrei fyrr.  Einhverra hluta vegna eru allar nýju bækurnar sem ég les þessa dagana frásagnir af daglegu lífi fólks eða ævisögur af einhverju tagi.  Það er hið besta mál.  Þetta eru eftirfarandi bækur:

Ég hef nú sjaldan verið algild - Ævisaga Önnu á Hesteyri.  Skráð af Rannveigu Þórhallsdóttur.  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/712385/

Sá einhverfi og við hin.  Skráð af Jónu Á.  Gísladóttur,  www.jonaa.blog.is.

Tabú - Ævisaga Harðar Torfa.  Skráð af Ævari Erni Jósepssyni.  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/729597/

Gullstokkur gamlingjans.  Æskuminningar Vilhjálms Hjálmarssonar á Brekku.  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/713864/

Töfrum líkast - Saga Baldurs Brjánssonar töframanns.  Skráð af Gunnari Kr.  Sigurjónssyni.

Eric Clapton - Sjálfsævisaga. 

  Þessum bókum mun ég öllum gera ítarleg skil á næstu dögum.  Ég er aðeins kominn með eina splunkunýja plötu í hús.  Það er  Spegill sálarinnar  með  Herberti Guðmundssyni.  Ég er að hlusta á hana á fullu og skrifa fljótlega umsögn.

Langbest á fiskinn

  Í áraraðir hef ég heyrt íslensku kryddblöndunni  Best á lambið  hælt í bak og fyrir.  Ekki síst í Færeyjum.  Þar nýtur hún mikilla vinsælda.  Vegna þess að ég bý einn þá nenni ég ekki að elda.  Fyrir bragðið þekki ég  Best á lambið  einungis af afspurn.  Einnig er til  Best á kjúklinginn  og  Best á fiskinn. 

  Í gær datt ég í lukkupottinn.  Mér var boðið í mat þar sem á borðum var ofnbakaður fiskur með  Best á fiskinn.  Þvílík snilld.  Þegar ég var að rifja áðan upp þennan gómsæta veislumat laust niður í huga minn þessi hugsun:  "Ég verð að láta vini mína,  vandamenn - og jafnvel fleiri - vita af þessari frábæru kryddblöndu.  Annars er maður ekki vinur í raun."

www.bestalambid.is

 

Anna á Hesteyri - í heyskap

 

  Eftirfarandi frásögn af Önnu á Hesteyri skrifaði Þóra Guðnadóttir í gestabókarfærslu hjá mér.  Ég hef grun um að fáir lesi gestabókarfærslur.  Þess vegna set ég frásögnina hér inn:

  Fyrir nokkrum árum vorum við,  ég og maðurinn minn,  á ferðalagi og fórum í Mjóafjörð.  Það var gott veður,  þurrt en sólarlaust.  Allt í einu geystist inn á veginn fyrir framan okkur kona í síðu svörtu pilsi og veifaði báðum höndum.  Við stoppuðum og hún kynnti sig sem Önnu á Hesteyri.  Bað okkur að hjálpa sér með að ná saman heyi því það væri svo rigningalegt og hún svo slæm í "sírunni". Maðurinn mínn er fæddur og uppalinn í sveit svo hann dreif sig í verkefnið og ég hjálpaði til.  Við eyddum þarna dagparti við heyvinnu,  náðum öllu saman fyrir hana sem lá flatt.  Þessi dagur var alveg ógleymanlegur en aldrei kom rigningin sem hún spáði.  Þetta kallar maður að bjarga sér.

------------------------

  Fleiri frásagnir af Önnu á Hesteyri:

 - fór í bakarí

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/715823/

- gestir

www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/640301

- slóst við mömmu

www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/622422

- Farandssali

www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/606305

- Hringdi á lögguna

www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/463661

- Ekið á miðjum vegi

www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/423296

- Vildi ekki hleypa frammúr

www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/409355

- Samanbrotinn konfektkassi

www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/398785

- Málað yfir málverk

www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/398589

- Festist inn á hringtorgi 

www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/337158