Farsímar eru fitandi

  Nýjustu rannsóknir sýna að mikil notkun farsíma leiðir til gríðarmikillar þyngdaraukningar.  Þetta er alveg skelfilegt.  Ég kann ekki efnafræðina að baki þessu.  Og nenni ekki að setja mig inn í hana.  Þetta er bara svona.  Leikfimiæfingar og sprikl út í allar áttir breyta engu um niðurstöðuna.  Enda er það bara leiðindi út í eitt.  

  Þegar einhver finnur fyrir löngun til að hreyfa sig er best að fá sér kókómalt og leggjast fyrir þangað til löngun til að hreyfa sig líður hjá.  Og hlusta í leiðinni á sígildan færeyskan sumarsmell með Dortheu Dam:

 

Léttist þú ekki þrátt fyrir að æfa mikið?

Hvað lokkar fólk í stórmarkaði?

 

  Hver einasti stórmarkaður á Íslandi er hannaður samkvæmt vel útfærðri uppskrift.  Uppskrift sem viðskiptavinurinn stendur höllum fæti gagnvart.  Hann fer inn í búðina til að kaupa mjólkurfernu.  Út úr búðinni fer hann með fulla poka af allskonar.  Til að kaupa mjólkina þarf hann að fara innst inn í búðina.  Á leiðinni þangað garga á hann freistingar úr öllum áttum.  Tilboð á hinu og þessu.  Lykt af nýbökuðu brauði eða heitum mat vekur upp hungurtilfinningu.  Í biðröð við kassann glenna sig tyggjópakkar og ýmislegt smánammi sem kitlandi er að grípa með í leiðinni.  Og Séð og heyrt eða Vikuna.  Eða bæði tímaritin.    

  Með sérhannaðri músík (ekki tónlist.  Stórmarkaðamúsík er ekki list í bókstaflegri merkingu orðsins) er hægt að auka sölu í stórmarkaði um fjórðung.  Það er ótrúlega há tala.   

  En hvað er það sem lokkar og laðar fólk inn í stórmarkaði?  Á tímabili reyndu íslenskir stórmarkaðir að búa til viðskiptatryggð með sérstökum afsláttarkortum.  Eitt það fyrsta hét Samkort.  Það er minnisstæðast fyrir að hafa reynst smákrimmum fjötur um fót.  Tveir vitgrannir ungir menn sviku út Samkort og fóru til Flórída í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Þar hugðust þeir lifa eins og kóngar út á sviknu Samkortin.  Þegar á reyndi kannaðist enginn í Flórída við Samkortið (sem gefið var út af Sambandi íslenskra Samvinnufélaga og gilti einungis í Kaupfélagsverslunum og Miklagarði).  

  Strákarnir lentu í miklum hremmingum.  Peningalausir og allslausir.  Þetta var fyrir daga internets, e-mails,  farsíma og annarra slíkra hjálpargagna.  Ég man ekki hvort að þeim tókst að hafa upp á ræðismanni Íslands í Flórída eða hvort að þeir leituðu á náðir Flugleiða.  Eða kannski hvorutveggja.  Einhvernvegin rataði frétt af aulagangi og örlögum þessara drengja á forsíður dagblaðanna.

  Víða erlendis,  kannski aðallega í Bandaríkjum Norður-Ameríku,  er hægt að klippa út úr auglýsingabæklingum allskonar afsláttarmiða til að lokka fólk inn í stórmarkaði.  Lítið fer fyrir þeim hérlendis.  Hinsvegar eru bornir í hús hér auglýsingapésar frá ýmsum stórmörkuðum.  Þeir skila einhverju.  En í fjölbýlishúsum má sjá að fáir skipta sér af pésunum.  Uppistaðan af þeim fer beint í ruslið.  Það er dapurlegt að fylgjast með því mikla magni af ólesnum auglýsingapésum sem borið er í hús og hleðst þar upp áður en ruslatunnan tekur við öllum þessum pappír.  Mikil sóun á prentbleki og pappír.   

  Nýjasta aðferðin til að lokka fólk inn í stórmarkaði er að bjóða upp á ókeypis kaffibolla.   Sú aðferð virkar vel.  Hún býr til meiri viðskiptatryggð en afsláttakort.  

  Markaðssetning stórmarkaða er hönnuð samkvæmt vel rannsakaðri og reyndri markaðsfræði (sem byggir á sálfræði).  Framboð stjórnmálaflokka gera það einnig.  Ég vann á auglýsingastofum til fjölda ára.  Vann meðal annars við nokkrar vel heppnaðar kosningabaráttur margra ólíkra stjórnmálaflokka.  Þekking og reynsla staðfesta orð Jóns Sigurðssonar,  fyrrverandi formanns Framsóknarflokksins,  um að kosningabarátta Framsóknarflokksins í Reykjavík hafi verið úthugsuð og hönnuð frá A - Ö.  Út frá stöðlum markaðsfræði var kosningabarátta Framsóknarflokksins í Reykjavík vel hönnuð.  Hún skilaði því sem markaðsfræðingar vissu upp á tíu fingur að virkaði.  Það virkar að höfða til lægstu hvata "skrílsins".  Svínvirkar ALLTAF.  Hitler kunni þetta.     

 

Hagar orðið fyrir grófum aðdróttunum

Áttavilltur lögregluþjónn

 

  Í kvikmyndinni sívinsælu,  Sódóma Reykjavík,  gengur einn af mörgum vel heppnuðum bröndurum út á það að ein persónan þekkir ekki mun á hægri og vinstri.  Þetta er smákrimmi sem Helgi Björnsson leikur af snilld.  Reyndar er það svo að mörgum,  einkum ungum börnum,  gengur illa að muna hvað er hægri og hvað er vinstri.  Flestir eru búnir að læra það þegar þeir eru komnir töluvert á fullorðinsár.

  Fyrir tveimur árum varð lögregluþjónn á Manhattan-eyju í Bandaríkjum Norður-Ameríku fyrir því að ungur reiður maður kýldi hann með olnboga af öllu afli í annað augað.  Á dögunum var málið dómtekið.

  Sækjandi og verjandi þráspurðu lögregluþjóninn um atvikið og eftirmála þess.  Í ljós kom að hann gerði engan greinarmun á vinstri og hægri.  Ítrekað benti hann á vinstra auga þegar hann nefndi hægra auga og öfugt.  

  Þetta olli miklum vandræðum.  Einkum setti þetta dómsritara í klípu og klúðraði að stórum hluta skráningu hans.  Hún fylgdi framsögn lögregluþjónsins að uppistöðu til en þurfti jafnframt að geta bendinga hans.  Þar stangaðist allt á.

  Önnur vandræði fylgdu því að lögregluþjónninn hafði í upphafi réttarhalda gengist undir eið,  svarið við gamlar þjóðsögur gyðinga í Arabíu,  að segja sannleikann og ekkert nema sannleikann.  Maður sem fer rangt með hægri og vinstri undir eið er í raun að rjúfa eiðinn og eyðileggja réttarhöldin.  Strangt til tekið.  

  Vegna þessara vandræða neyddist dómarinn í lok réttarhaldanna til að fá úr því skorið hvort að lögregluþjónninn vissi hvað væri hægri og hvað vinstri.  Hann skaut sér lipurlega undan því að svara já eða nei heldur sagði að í þessu tilfelli skipti það engu máli.  Til væru ljósmyndir og áverkavottorð sem sýndu hvort augað var slasað.  

 

Óheppileg nöfn

 

  Ég er ekki með söguna á hreinu.  Á Norðurlöndunum heita íslensku Ópaltöflurnar OBAL.  Ein sagan segir að Ópal þýði eitthvað dónalegt.  Önnur saga segir að Ópal sé skrásett vörumerki en ónotað á Norðurlöndunum.  Þriðja sagan segir að Ópal sé bæði dónalegt orð og líka skrásett og frátekið vörumerki.  Hvað sem rétt er þá eru til mörg dæmi um að nöfn á sælgæti og öðru matarkyns hljómi illa þegar það er sett á markað í öðrum löndum en upprunalandi.  Einkum á það við um asískar vörur sem eru merktar á ensku.  Hér eru nokkur dæmi:

  Þessi asíski drykkur heitir á ensku Gyðingaeyrnasafi.  Eða kannski Gyðingaeyrnamergur?

  Hér er rifsberjasulta.  Sennilega er átt við að hún bragðist eins og heimagerð sulta ömmu.  En yfirskriftin er "Bragðast eins og amma".   

  Ég veit ekki hver merkingin hefur átt að vera en þessi núðlusúpa heitir "Súpa fyrir druslur".

  "Aðeins æla" er nafnið á snakkinu. 

 

  "Ristaðar apahreðjar"

 

   "Piss kóla"

 

  "Rifið barnakjöt"

 

  "Extra typpi"

 

  "Gautaborgar nauðgun"

 

Sjálfsmyndir afhjúpa geðheilsu

  Sjálfsmyndir,  svokallaðar sjálfur eða "selfies",  eru tískufyrirbæri.  Í fyrra var þetta "orð ársins" í Bretlandi.  Algengasta orðið á samfélagsmiðlum í netheimum.  Og kannski víðar.  Eðlilega eru sálfræðingar og geðlæknar farnir að gefa fyrirbærinu gaum.  Niðurstaða skoðunar og greiningar á fyrirbærinu er þessi:  Það er eðlilegt og ekkert athugavert við að fólk taki sjálfsmynd og deili á fésbók og instigram.  Vandamálið er að þegar fólk verður upptekið af sjálfsmyndum þá sé andleg heilsa í ólagi.  Það er sterkt samband þarna á milli.  Þeim mun fleiri sjálfsmyndir því verri er andlega heilsan.  Sjálfhverf hugsun,  sjálfsdýrkun og þráhyggja.

  Frægasta fjölmiðlafígúra sem er uppteknust af sjálfsmyndum er kanadíski klikkhausinn Justin Bieber.     

  Þegar slegið er inn í "gúggl" orðin "selfies and mental illness" skilar leitin 50 milljón síðum.   Reyndar er þetta svo augljóst að engin þörf er á að bera málið undir sálfræðinga og geðlækna.  Ekki frekar en að hómópata-bullið eða smáskammtalækningar standast auðvitað engar alvöru vísindalegar rannsóknir.  Né heldur höfuðbeina- og spjaldhryggsruglið og það allt.  Svo ekki sé nú minnst á óþolsprófið sem nú er í tísku.

  Fólk elskar að láta plata sig og plokka af sér aura fyrir allskonar dellu.  Sumir ganga svo langt að kjósa Framsóknarflokkinn.     

----------------------------------------------------------

  Í Póllandi er fagmennska í gerð músíkmyndbanda á sama stigi.  Hér er gott dæmi um myndband ofurvinsæls lags.  Lagið er spilað sem "playback";  söngur og hljóðfæraleikur "mæmuð".  Gítarleikarinn í myndbandinu kann greinilega ekkert á gítar.  Sömu sögu er að segja um bassaleikarann.  Hann kann ekkert á bassa.  Hefur það fram yfir gítarleikarann að vera í buxum.  Bæði snúa hljóðfærinu í vitlausa átt.  Bassaleikarinn er "splæstur" inn í myndbandið eftir á.  Pólskir sjónvarpsáhorfendur eru gagnrýnislausir og halda að þetta sé "live" í hljóðveri.  

 

Tók sjálfsmynd eftir árásina

Hrátt sjávarfang er lífshættulegt

  Á uppvaxtarárum mínum á sjötta og sjöunda áratug síðustu aldar var fiskmeti ánægjulega oft á borðum.  Allra handa fiskur og silungur.  Ýsa og þorskur voru oftast í matinn.  Stundum var þorskurinn saltaður vel og lengi,  vikum saman.  Það var ekkert nætursaltað.  Þetta var alvöru saltfiskur.  Ýsan var stundum látin hanga.  Sigin ýsa er meiriháttar sælgæti.  Af og til var lúða,  rauðspretta eða rauðmagi.  

  Allur var fiskurinn soðinn í langan tíma.  Látinn malla í korter eða 20 mínútur.  Eða steiktur í drjúga stund.   

  Síðari tíma kenningar ganga út á að best sé að snöggsjóða eða snöggsteikja fisk.  Þær má til sanns vegar færa.  Þannig er fiskurinn þéttari, bragðmeiri og hollari.  Gallinn við þetta er að hringormurinn stendur af sér svona stuttan hita.  Að vísu dasast hann og verður töluvert ringlaður.  En það er ekki lystugt að borða iðandi orm.  Hann getur lifað um tíma í maganum.  Síðan borar hann sig í gegnum allskonar líffæri.  Það er ekki þægilegt þegar um kannski 3ja - 4ra cm langt kvikindi er að ræða.  

  Á allra síðustu árum hefur færst í vöxt að fólk snæði hrátt sjávarfang.  Japanski þjóðarrétturinn suchi er í ört vaxandi hávegum hafður.  Tískufyrirbæri.  Bæði sem veisluréttur og partýsnakk.  Svo eru það hráar ostrur,  laxatartar,  hörpuskel og sashimi.  

  Vandamálið með hrátt sjávarfang er að það er löðrandi í spriklandi ormum,  flóm,  lús og allskonar óþverra.  Sumum finnst "töff" að snæða þannig mat.  Vandamálið er að þetta veldur magakveisum,  matareitrun og bráðaofnæmi.  Sá sem eitt sinn fær bráðaofnæmi við að snæða hrátt sjávarfang verður að sniðganga sjávarrétti það sem eftir er ævinnar.  Um líf og dauða er að tefla.    

  Ostrur eru iðulega á glæsilegustu veisluborðum.  Þær eru ofan á ísklakahrúgu og snæddar hráar.  Kokkur sagði mér að það sé ólystugt að sjá vatnið eftir að veisluhöldum lýkur,  ostrurnar uppétnar og ísklakarnir bráðnaðir.  Aðeins vatn eftir.  Yfirborð þess er allt á hreyfingu,  krökkt af lús.      

  Ef að ég man rétt eru einhversstaðar í Gamla testamentinu fyrirmæli um að einungis skuli borða sjávardýr með hreistur og ugga.  Eða eins og Bítillinn Ringo Starr orðaði það í Atlavík:  "Ekkert sem skríður." 

  Í splunku-Nýja testamentinu fjölfaldar Jesús nokkra fiska og mettar fjöldann.  Ágreiningur er um hvort að fiskurinn var hrár,  marineraður,  soðinn eða steiktur.  Maður sem hefur rannsakað þetta útilokar að fiskurinn hafi verið djúpsteiktur.  

  Ormalausir hoppa hátt

og hendast yfir slána.

  Fyrr var oft í koti kátt 

og klofað yfir rána.

.

 

Hringormur veldur bráðaofnæmi

Einföld ókeypis leið til bæta heilsuna svo um munar

  Hvað er að hrjá þig?  Streita?  Lungnasjúkdómar?  Bronkitis?  Lungnaþemba?  Ég man ekki hvað það heitir þegar fólk er andstutt.  Þegar það nær ekki því sem kallast djúpöndun.  Kannski andnauð?  Það er til einföld,  auðveld og ókeypis aðferð til að ráða léttilega niðurlögum allra þessara vandamála.

  Það eina sem þarf að gera er að syngja.  Syngja oft á dag og mikið.  Ræfilslegt humm og raul hjálpar.  Einkum til að losa um spennu/streitu.  En að þenja sig og syngja kröftuglega gerir gæfumun.  Hóflegur söngur hjálpar hóflega.  Gróflegur söngur hjálpar gróflega.  Honum fylgir öflug súrefnisinntaka.  Þegar best tekst til tæmast lungun og fyllast aftur af súrefni sem nærir frumur líkamans.  Frumur sem fá góðan skammt af súrefni eiga auðveldar með að verjast krabbameini.  Bara svo að eitt dæmi af mörgum sé nefnt.  Eftir góðan söngsprett andar söngvarinn dýpra í töluverðan tíma.  Lungun herðast og nýta súrefnið betur.  

 

Fór með lungnabólgu inn á spítala, vaknaði án handa og án fóta

 

  56 ára kona var lögð inn á sjúkrahús vegna lungnabólgu.  Til að byrja með hafði hún það bara alveg gott.  Hún þambaði að venju - eins og ekkert hefði í skorist - sinn kóladrykk og maulaði sitt sælgæti,  nokkuð sátt við tilveruna.  Lífið gekk sinn vanagang.  Þetta var ekkert mál út af fyrir sig.  Engin ástæða til að kippa sér neitt sérstaklega upp við.  

  Skyndilega fann konan fyrir sérkennilegum fótakulda.  Svo leið yfir hana.  Þegar hún vaknaði upp uppgötvaði hún sér til skelfingar að búið var að fjarlægja af henni hendur og fætur.  

  Við eftirgrennslan komst konan, hin norska Anniken Kvaal,  að því að baktería úr lungunum hafði komist út í blóðið.  Bakterían olli blóðeitrun með þessum afleiðingum.  Til að bjarga lífi konunnar dugði ekki minna en höggva af henni alla útlimi.   

  Vitaskuld var henni töluvert brugðið.  Engu að síður er hún þakklát læknunum fyrir lífsbjörgina.  Þeir gerðu það sem þurfti að gera.   

 

 

 

 

 

 

 

---------------------------------------

  Eitt af þekktustu lögum hljómsveitarinnar Nirvana frá 16 þúsund manna þorpinu Aberdeen í Bandaríkjunum heitir  Come As You Are.   Nú hafa gömul (auglýsinga-) póstkort frá hóteli í Aberdeen skyndilega orðið eftirsótt.  Slagorð hótelsins var Come as you are.  Það þykir næsta víst að slagorð hótelsins hafi orðið höfundi sönglagsins,  Kurt Cobain,  beint eða óbeint innblástur.  Þegar smellt er á myndina stækkar póstkortið og slagorðið verður læsilegra.  

 

Flensa er bráðholl

  Þegar kona kvefast eða fær flensu þá,  jú,  hún kippir sér örlítið upp við það.  Tekur jafnvel frí frá vinnu eða námi.  Fyrst og fremst af tillitssemi við vinnufélaga og skólasystkini.  Það er dónaskapur að smita liðið, lama vinnustaðinn eða skólann.  Heima er konan hinsvegar nokkuð spræk þrátt fyrir hita og slappleika.

  Þegar karlmaður kvefast eða fær flensu þá verður hann virkilega veikur.  Hann nánast lamast.  Leggst fárveikur undir sæng.  Er nánast með óráði.  Með bullandi hita,  kaldan svita og vorkennir sér alveg gríðarlega mikið.

  Í hverju liggur munurinn á viðbrögðum konu og karls við kvefi og flensu?  Munurinn er líffræðilegur að því er vísindaleg rannsókn í háskóla í Kaliforníu hefur leitt í ljós.  Karlmennskuhormónið testósteron hálf lamar varnarkerfi líkamans þegar það vill berjast við kvef- og flensubakteríur.  Fyrir bragðið leika bakteríurnar óáreittar að mestu lausum hala í karlinum.   Þær djöflast þvílíkt að kallinn er í raun fárveikur.  Gott að vita það.

  Líkami konunnar framleiðir lítið af testósteroni.  Þess vegna tvíeflist varnarkerfi hennar við áreiti frá kvefi og flensu.  Það ræðst á bakteríurnar af fullum þunga og lætur þær ekki komast upp með neitt múður.  Slátrar þeim léttilega þvers og kruss.  Fyrir bragðið er konan ekki eins veik og kallinn.  

  Engu að síður:  Henni veitir ekkert af hvíld.  Barátta varnarkerfisins kostar orku og átök.  

  Muninn á þessu má rekja til þess að í aldanna rás hefur karlinn unnið við erfiðar aðstæður.  Stundað veiðar,  siglingar á úfnu hafi og hernað af ýmsu tagi.  Í þessar aldir er kallinn stöðugt að meiða sig og slasa.  Það hefur leitt til þess að líkaminn hefur fundið leið til þess að gera lítið úr svoleiðis áreiti.  En þegar kemur að kvef- og flensubakteríum þá er stillingin föst í viðbrögðum sem miðast við smáskeinur og annað líkamlegt hnjask.

  Góðu fréttirnar eru þær að fyrir bæði karla og konur eru kvef og flensa gott áreiti fyrir varnarkerfi líkamans.  Það fær æskilega æfingu og stendur sterkar á eftir.  

  Til viðbótar losa hósti, hæsi og önnur óþægindi um spennu í líkamanum.  Það er sérlega heppilegt í tilfelli skapstyggra.  Óþægindin tappa af þeim.  Í kjölfarið verða þeir ljúfir sem lömb.  Þeir eru þá búnir að fá sinn skammt af útrás.

  Ekki nóg með það.  Veikindin neyða sjúklinginn til að slaka á.  Liggja fyrir.  Hósta í rólegheitum undir sæng og sofa lengur en venjulega.  Í streitu nútímans er svona "pása" frá álagi daglegs amsturs og þeytings út um borg og bí alveg nauðsynleg endrum og eins.   

   Þegar upp er staðið er hollt að fá kvef og flensu.  Þess vegna á að fagna því að fá kvef og flensu.  Jafnvel halda upp á það og gera vel við sig.

    

--------------------------

 

 

 

 

 

 

 

  Nýja starfsmanninum var sagt að mála sebrabraut þarna.  Ekki málið.  Hann leysti það vel og snyrtilega úr hendi.   

Lulla frænka var skyggn

  Lulla föðursystir mín sá eitt og annað sem aðrir sáu ekki.  Í afmælisveislu heima hjá frænku minni í móðurætt,  sátu gestir og heimilisfólk í góðu yfirlæti í rúmgóðri stofu.  Skyndilega fékk Lulla hláturskast.  Hún hló og hló og kom ekki upp orði vegna hláturs.  Hún sleppti ekki augum af einum kvengestinum.  Allir horfðu í forundran á Lullu. 

  Þegar Lulla mátti loks mæla seint og síðar meir stundi hún upp:  "Sáuð þið ekki Spánverjann?"

  - Nei,  hvaða Spánverja?  

  - Spánverjann sem sat á öxlinni á Hrönn.

  - Ha?  Sat Spánverji á öxlinni á Hrönn.

  - Já,  pínulítill og sprenghlægilegur Spánverji.  Ekki nema 20 cm á hæð. 

  - Af hverju Spánverji?

  - Ég þekki alltaf Spánverja þegar ég sé þá.

 

  Í annað skipti var Lulla að keyra frá Laugarvatni.  Á þeim tíma var malarvegurinn einbreiður.  Þegar bílar mættust þurftu báðir að hægja á ferð og beygja varlega eins langt út í kant og mögulegt var.  Þegar hleypa þurfti frammúr var einnig ekið varlega út í kant og jafnvel staðnæmst til að auðvelda frammúraksturinn.

  Við þessar aðstæður ók Lulla í rólegheitum.  Hún ók reyndar alltaf mjög hægt.  Það var nótt og fáir bílar á ferli.  Rútubíll ók Lullu uppi.  Bílstjóranum virtist liggja á.  Hann blikkaði stöðugt framljósum og lagðist á flautuna.  "Lét eins og fáviti,"  sagði Lulla.  Hún lét sér hvergi bregða.  Hún ók á óbreyttum hraða á miðjum vegi.  

  Eftir langan spotta tókst rútubílstjóranum á gatnamótum að troðast fram fyrir Lullu.  Þar stöðvaði hann rútuna,  hljóp út á veg,  reif upp hurðina hjá Lullu og gargaði hamslaus af frekju:  "Hvur djöfullinn gengur að þér?  Hvað á það að þýða að blokkera veginn og hleypa mér ekki frammúr?"

  Lulla svaraði:  "Það kemur ekki til greina að ég glanni út í kant með fullan bíl af gömlu fólki."

  Þegar Lulla sagði frá þessu fylgdi með að það hefði verið eins og rútubílstjóranum væri gefið á kjaftinn.  Hann steinþagnaði og starði manndrápsaugum á Lullu í dálitla stund.  "Ég hélt að hann ætlaði að ráðast á mig.  Hann var sturlaður og hættulegur," sagði Lulla.  Síðan hljóp hann til baka upp í rútuna sína og ók á ólöglegum hraða í burtu.

  Lulla taldi upp gamla fólkið sem var í bílnum hjá henni.  Það hafði allt fallið frá áratugum áður.  Lulla sagði við mig:  "Kristján afi þinn sat fyrir miðju í aftursætinu og spilaði á takkaharmónikku.  Þetta var svo gaman.  Ég söng með og söng alveg eins og ítölsk óperusöngkona."    

 

-----------------------

   

  Fleiri sögur af Lullu frænku:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1353811/

 

Aldrei sátt við að vera skyggn