Furðulegt sumarfrí

  Nú þegar Íslendingar streyma í sumarfrí og umferð ýmist þyngist til eða frá höfuðborgarsvæðinu rifjast upp bráðfyndin saga sem vinafólk mitt frá Víetnam sagði mér á dögunum.  Atburðurinn átti sér stað fyrir einhverjum áratugum þegar sumarfrí var sjaldgæfur lúxus í víetnamska þorpinu sem kunningjarnir eru frá.

  Gamall maður (á víetnamskan mælikvarða.  Um sextugt) tók sitt fyrsta alvöru sumarfrí.  2ja vikna frí.  Hann undirbjó fríið vel og vandlega mánuðum saman.  Þetta var stórmál.  Því fylgdi gífurlegur ævintýraljómi.  Þetta var fyrir daga tölvupósts,  faxtækja og almenns símasambands.  Samskipti við fólk utan þorpsins fóru fram í gegnum gamaldags hægfara bréfapósts (snail mail).  Eldra fólk var flest háð yngra fólki með að lesa fyrir sig bréf og skrifa.  Kallinn bókaði gistingu á hóteli í fjarlægju þorpi og dundaði sér dag eftir dag við að skipuleggja fríið þar með aðstoð yngra fólks sem kunni að lesa og skrifa.  Kallinn hafði komist yfir bækling eða rit um þorpið.  Það auðveldaði skipulagið.  Allir í þorpinu fylgdust spenntir með framvindunni við skipulag frísins.  Síðustu vikur fyrir fríið ræddu þorpsbúar varla um annað en frí kallsins.  Enda bar yfirleitt aldrei neitt til tíðinda í þorpinu.  En þetta var alvöru ævintýri.

  Þegar frí kallsins gekk í garð fylgdu ættingjar,  vinir og vinnufélagar honum á rútustöðina.  Það var svo mikill ævintýraljómi yfir fríinu að allir samglöddust kalli og vildu kveðja hann á rútuplaninu.  Í Víetnam skiptir aldur miklu máli.  Fólk nýtur vaxandi virðingar til samræmis við hækkandi aldur.  Með því að fylgja kallinum að rútunni vildu þorpsbúar sýna öldrun mannsins tilhlýðanlega virðingu. 

  Rútan kom reglulega viðp í þorpinu tvisvar í mánuði.  Hún var ætíð troðin af fólki frá öðrum þorpum en fátítt var að fólk úr þessu þorpi tæki sér far með henni.  Fylgdarfólk kallsins fyllti rútuplanið.  Ungur vinnufélagi kallsins naut þess heiðurs að fá að bera ferðatöskur hans.  Sá ungi átti í vandræðum með að troða ferðatöskunum aftast í rútuna.  Þetta var ekki rúta eins og við þekkjum þar sem töskurými er undir rútunni heldur höfðu farþegar pinkla sína - og jafnvel húsdýr - meðferðis inni í rútunni. Ungi vinnufélaginn tróðst með töskur kallsins innan um farangur ferðafélaga í stappfullri rútunni.  Þá ók rútan skyndilega af stað.  Með vinnufélagann innanborðs en kallinn úti á rútuplani umkringdan ættingjunum og öðrum þorpsbúum.  Hópurinn á rútuplaninu horfði á eftir rútunni bruna burt.

  Vinnufélaginn kom engum skilaboðum til bílstjórans.  Rútan var svo stöppuð af fólki og allir kallandi hver ofan í annan til að yfirgnæfa hávaðann frá rútunni sjálfri.  Vinnufélaginn endaði á þeim stað sem kallinn hafði bókað frí sitt.  Vinnufélaginn var með alla pappíra í lagi,  kvittun fyrir gistingu,  uppskrift að því hvernig fríinu yrði best varið og það allt.  Næsta rúta til baka fór ekki fyrr en eftir hálfan mánuð.  Vinnufélaginn gat í raun fátt gert í stöðunni annað en fara í fríið sem kallinn hafði ætlað í.  Hann var vel settur,  með nóg af hreinum fötum af kallinum,  peningana hans og svo framvegis.
  
  Kallinn og ungi vinnufélaginn voru þeir einu sem kunnu almennilega á rafstöðina er þeir unnu við.  Kallinn gat því ekki gert annað en mæta í vinnuna á hverjum degi á meðan vinnufélaginn hafði það gott í fríinu.  Eftir að ungi vinnufélaginn kom úr fríinu var stirt á milli þeirra.  Kallinn tók algjörlega fyrir að heyra ferðasögu þess unga og tók aldrei annað frí.

 

Mikil umferð til Reykjavíkur

Kvikmyndaumsögn

 - Titill:  The Hangover ("Hundasýkin" á færeysku,  "Þynnkan" á íslensku)

 - Sýningarstaður:  Sambíón

 - Einkunn: **1/2 (af 5)

  The Hangover er bandarísk gamanmynd sem gerist í borg syndanna,  Las Vegas.  Leikstjórinn,  Todd Phillips,  á að baki myndir á borð við  Road Trip,  Old School  og Starsky & Hutch.

  Að uppistöðu til gengur myndin út á að þrír kunningjar vakna upp eftir næturslark í borginni og reyna að átta sig á atburðum næturinnar.  Þeir muna ekki eftir neinu.  Hægt og bítandi tekst þeim að fylla upp í eyðurnar. 

  Söguþráðurinn er byggður á raunverulegum atburði.  Jafnvel má ætla að eitthvað þessu líkt hafi gerst mörgum sinnum víða um heim.  Þar fyrir utan er söguþráðurinn ekki upp á marga fiska og skiptir litlu máli.  Það eru samskipti félaganna innbyrðis og við annað fólk sem afgreiða brandarana.  Brandararnir eru þokkalega margir og margir þokkalega fyndnir.  Sumir nokkuð ferskir.  Þar ber einn félaganna hita og þunga.  Sá er Zach Galifianakis í hlutverki Alans.  Hann er í miðið á ljósmyndinni hér fyrir ofan.  Án hans hlutverks væri myndin ansi þunn. 

  Einstaka brandari er mjólkaður um of.  Dæmi um það er hversu mikið og ítrekað er gert út á að einn félaganna missir framtönn á næturslarkinu.  Til gamans má geta að viðkomandi leikari hefur frá barnsaldri verið án þessarar tannar í raunveruleikanum.

  Myndin er auglýst sem "ein albesta grínmynd sumarsins".  Hún stendur undir þeirri fullyrðingu.  Í og með vegna þess að framboð á góðum grínmyndum er takmarkað.   Töluvert er um ofleik í myndinni.  Einnig er hún dálítið klisjukennd og þess vegna oft fyrirsjáanleg.  Sem er allt í lagi.  Þetta er fyrst og fremst létt grínmynd og reynir ekki að vera neitt meira.  Hún heldur jöfnu flugi til enda.  Ágæt skemmtun fyrir fólk á öllum aldri.  Það eru mörg fín rokklög í myndinni í bland við nokkur leiðinleg popplög.

Færeyskur brandari

 

  Færeyskur húmor er dásamlegur.  Ég kann ekki að greina hann.  En það er alltaf gaman þegar Færeyingar senda mér brandara.  Ég veit ekkert hvort þeir eru frumsamdir eða færeyskir yfir höfuð.  Það skiptir ekki máli.  Stemmningin er alltaf sú sama  Hér er einn dæmigerður:

 Nunna gengur framhjá geðveikrahælinu.  Einn vistmanna hleypur að henni,  skellir henni í jörðina og sparkar í hana liggjandi um leið og hann segir sigri hrósandi:  "Já,  var það ekki?  Þú ert ekki eins mikið hörkutól og þú þykist vera,  Batman!"

  Á færeysku:  Ein nonna gegg framvið Kaggan, tá ein av bumsunum har, leyp út og bukaði nonnuna av og sparkaði hana har hon lá, meðan hann segði: "náhh.. tú ert ikki so skrappir kortini, ha? Batman..."

 

Smellnar ljósmyndir

  Galdurinn við marga góða og broslega ljósmynd er þegar tekist hefur að frysta rétta sekúndubrotið.  Hér eru nokkur bráðskemmtileg dæmi um slíkt.

Ljósmyndir af Phil Spector

  Þessar bráðskemmtilegu ljósmyndir af Phil Spector voru allar teknar á meðan bandarískir dómstólar fjölluðu um morðákæru á hendur honum.  Nema fyrsta myndin.  Hún er örlítið eldri.  Phil hefur forðast myndavélar eins og heitan eld í gegnum tíðina.  Ástæðuna segir hann vera þá að hann myndist illa.  Það hefur ekki verið átt við (fótósjopp) neina af þessum myndum nema þá síðustu.

  Phil er afar viðkvæmur fyrir útliti sínu.  Hann hefur farið í margar lýtaaðgerðir.  Meðal annars hefur hann látið festa eyrun að aftan við höfuðið.  Honum þótti þau vera of útstæð.  Hann skiptir ört um hárlit, hárgreiðslu, gleraugu og fatastíl.  Hann dvelur löngum stundum fyrir framan spegil hvern dag og greiðir hárið í ýmsar áttir ásamt því að vera stöðugt að máta ný föt.

  Phil er höfundur margra þekktra laga í flutningi Tínu Turner,  Bítlanna,  Dolly Parton,  Emmylou Harris,  Lindu Ronstadt og fleiri.  Hann er ennþá þekktari fyrir upptökustjórn á plötum Johns Lennons,  Georges Harrisonar, The Ramones,  Leonards Cohens,  Bítlanna og fleiri. 

  Phil hefur alla tíð þótt verulega skrítinn.  Margir telja hann vera geðveikan.  Nýverið var hann sakfelldur fyrir morð á lítið þekktri leikkonu.  Hér er eitt hans þekktasta lag.  Það var samið löngu fyrir daga pönksins.  Þess vegna þýðir ekkert að setja sig í pönkstellingar.  Þetta myndband er komið til ára sinna.  Emmylou Harris (sú lengst til hægri) er í dag gráhærð og miklu sætari:

Dýramyndir

 

  Dýr geta verið yndislega krúttleg og / eða glæsileg og tignarleg.  Hér eru nokkur bráðskemmtileg sýnishorn.

 

Hvað er í gangi? Furðulegar ljósmyndir

 

  Þessar ljósmyndir fékk ég sendar.  Og hló.  Ég vona að þær skemmti ykkur jafn vel.  Ég veit ekki hvað er í gangi.  Hef grun um að einhverjar af þessum ljósmyndum eigi að vera fyndin og / eða frumleg listaverk.  Einhverjar eru hugsanlega úr auglýsingum og hafa þá haft það hlutverk að fanga athygli áhorfandans.

 

10 ástæður fyrir því að hundar bíta fólk

  Það er þekkt að hundaeigendur velja sér hund sem líkist eigandanum í andliti.   Sama má ætla með klæðaburð.  Verra er þegar hundar eru klæddir upp þannig að hlegið er að þeim.  Það er ljótt.  En hver hefur sinn hátt á eins og innræti segir til um.  Takið eftir hvað flestir hundanna eru daprir á svip.  Hundar eru nefnilega mjög spéhræddir.  Þeir vilja líta vel út og líður illa þegar þeir vita að verið er að hlæja að sér.

 

 

Harkalega tekist á

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Ég skrapp á bókasafn í gær.  Það er svo gaman að glugga í héraðsfréttablöðin.  Einkum Feyki frá Sauðárkróki.  Á næsta borði hægra megin við mig sat miðaldra maður og las Fréttablaðið.  Skyndilega gengur að honum aldraður maður og spyr kurteislega:  "Verður þú lengi enn að lesa Fréttablaðið?"

  Sá miðaldra sagðist ekki vita það.  Það færi eftir því hvort eitthvað áhugavert sé á blaðsíðunum sem hann eigi eftir að fletta.  Þá snöggfauk í þann gamla og hann hreytti út úr sér:  "Þú ert búinn að einoka blaðið í meira en 20 mínútur.  Þú ert ekki Palli einn í heiminum þó þu haldir það!"

  Miðaldra maðurinn afsakaði sig með því að hann vissi ekki til að neinar reglur gildi um þetta.  Sjálfur telji hann eðlilegast að fólk taki sér þann tíma sem þarf til að lesa hvað sem í boði er á bókasöfnum.

  Við þetta æstist sá gamli upp.  Hann sagði yngri manninn vera ósvífinn frekjuhund, óhæfan í mannlegum samskiptum og óuppalinn drullusokk.   Lokaorð gamla mannsins voru þau að hann kæmi aldrei aftur í þetta bókasafn og það væri ófyrirleitni hins að kenna.  Svo strunsaði hann hraðgengur út úr húsinu.

  Ég blandaði mér ekki í deiluna.  En glotti við fót í laumi um leið og ég gjóaði augum á næsta borð mér á vinstri hönd.  Þar lá annað eintak af Fréttablaðinu og enginn var að lesa það. 

Það er auðvelt að grennast

 

  Þessi gutti slapp í pönnukökur þegar enginn sá til.  Hann tók ekki eftir því að við hverjar 100 pönnukökur sem hann sporðrenndi á einu bretti bætti hann aðeins á sig í þyngd.  Það var ekki fyrr en hann hitti bróðir sinn fyrir tilviljun að þeir bræður tóku báðir eftir því að þeir litu ekki lengur út eins og tvíburar.  Þeir urðu hissa.

  Það var þá sem guttinn ákvað að borða frekar hefðbundinn heimilismat en 100 pönnukökur í hvert mál.  Það var eins og við manninn mælt.  Mörinn rann af kauða og hann varð grannur og spengilegur.

 

  Húðin virtist ekki taka þátt í breytingunni.  Það var ekkert mál.  Hún var bara klippt burt með einfaldri skurðaðgerð og kauði saumaður saman eins og sláturkeppur.  Hann notaði tækifærið og lét klippa á sér hárið í leiðinni - fyrst skærin voru á lofti hvort sem var.

  Núna eru þeir bræður aftur eins og tvíburar.

  Enginn þekkir þá í sundur.  Þeir aðgreina sig með því vera ekki í eins skyrtum. 

  Svona er auðvelt að kippa hlutunum í lag.