Hættuleg þróun

  Gríðarmikill vöxtur er í neyslu metamfetamíns á Íslandi.  Það kemur glöggt fram í dómum.  Á síðustu tíu árum hefur metamfetamín komið fyrir 76 sinnum.  Þar af þriðjungur á síðasta ári.  Dómarnir hlaðast bratt upp á þessu ári.

  Þetta bendir sterklega til þess að metamfetamínið sé framleitt hérlendis.  Nokkur dæmi hafa komið upp þar sem augljóst er að menn lögðu drög að því að hefja framleiðslu.  

  Flestir sem neyta metamfetamíns hérlendis sniffa jöfnum höndum amfetamín.  Þeir þekkja ekki muninn.  Vita ekki einu sinni af honum.  Efnin,  metamfetamín og amfetamín,  eru ekki nefnd á nafn í dópheimi heldur kölluð samheitinu "speed" (framborið "spítt").

  Megin ástæðuna fyrir þróuninni má rekja til tískufyrirbæris sem kallast "Speed dating".  Það gengur þannig fyrir sig að hópi karla og kvenna er stefnt saman.  Hópurinn er svo ör ("speed" er rosalega örvandi) að hver karl "deitar" dömu í fimm mínútur.  Þá snýr hann sér að þeirri næstu.  Þannig koll af kolli.  Af þessu er dregið orðið skyndikynni.

    

Túrhestarnir bjarga sér

  Ljósmyndir sem Garðar Valur Hallfreðsson tók á bílaþvottaplani á Egilsstöðum hafa vakið athygli.  Þær hafa farið eins og hvítur stormsveipur um netheima.  Á þeim sjást kviknaktir erlendir ferðamenn skola af sér ferðarykið,  gestum og gangandi til skemmtunar og nokkurrar undrunar.  

  Fyrir nokkrum dögum átti ég erindi að bensínstöð Neins í Fossvogi.  Ég þurfti að yfirfara loftþrýsting í dekkjum.  Á bílaþvottaplaninu birtist bíll eins og þruma úr heiðskýru lofti.  Út snöruðust tveir ungir menn.  Þeir töluðu útlensku.  Þeir báru út á planið handfylli af óhreinum borðbúnaði:  Djúpum og grunnum glerdiskum, skálum í ýmsum stærðum,  glös,  bolla,  hnífapör,  ausur, sleifar,  sax og sitthvað fleira.  Jafnframt stóran tóman bala.  Svo hófust þeir handa:  Tóku bílaþvottaburstana og skrúbbuðu leirtauið hátt og lágt.  Balann fylltu þeir af vatni og sprautuðu uppþvottasápu í.  Þangað stungu þeir uppvaskinu að þvotti loknum.  Að endingu skoluðu þeir allt og þurrkuðu samviskusamlega.  

  Túrhestarnir bjarga sér.  Þeir þurfa ekki uppþvottavél.

  Einn kom inn í kaffihús á dögunum og pantaði heitt íste (Can I have a hot ice tea?). 

   

Áríðandi að hafa í huga

  Margir kunna ekki fótum sínum forráð.  Þeir kaupa skó á kolvitlausum tíma.  Til að mynda þegar haldið er í sumarfrí til útlanda eða hringinn í kringum Ísland.  Eða hitt:  Að fólk fer til útlanda í ónýtum skóm til að láta sitt fyrsta verk í útlandinu vera að endurnýja skóbúnað.

  Vandamálið er að oft og tíðum þarf að ganga skó til.  Þó að þeir séu í réttri stærð þá eru fletir á þeim sem þrengja að hér og þar fyrstu dagana;  nuddast á húð og valda særindum.  Við það bólgnar fóturinn.  Þá nuddast hann ennþá meira.  Á faraldsfæti er fátt til ráða annað en láta þetta yfir sig ganga.  Og sumarfríið ónýtt.  Er undirlagt aumum og sárum fótum.

  Kunningi minn átti erindi til Asíu.  10 daga ferðalag.  Hann fjárfesti í nýjum skóm degi áður.  Um nóttina hófst ferðalagið á því að hann ók niður á Umferðamiðstöðina til að taka flugrútuna til Keflavíkur.  

  Skórnir voru strax til vandræða.  Það kostaði illindi að troðast í þá með aðstoð skóhorns.  Kominn í flugrútuna varð hann að taka af sér skóna vegna sársauka. Í flugstöðinni komst hann ekki í skóna.  Hann lét sig hafa það að ganga á sokkunum um hana og út í vél.  Í flugvélinni sofnaði hann skólaus og vær.  Síðla rumskaði hann við það að bornar voru fram veitingar.  Þá stal hann hnífnum;  vitandi að hans þyrfti við til að komast í skóna á áfangastað.  Veitti ekki af.

  Næstu daga tóku við fundarhöld.  Skórnir sem áttu að gangast til gerðu það ekki. Þeir þrengdust með hverjum degi.  Maðurinn sparaði þá.  Gekk á sokkunum meira en góðu hófi gegndi.  Þegar hann neyddist til að troðast í skóna (vegna rigningar) þá varð hann að beita undarlegu göngulagi til að lágmarka sársaukann.  Hann staulaðist á þeim upp á rönd þannig að iljar snéru inn.

  Hann var félaus að mestu.  Þetta var í árdaga greiðslukorta.  Kortið hans virkaði ekki í Asíu þegar á reyndi. Hann var aðeins með lágmarks gjaldeyri meðferðis.  Ekkert svigrúm til að kaupa nýja skó.

  Ferðin sem átti að vera ævintýri í framandi heimsálfu varð kvöl og pína.  Maðurinn var aldrei glaðari en þegar hann loks skjögraði hálf skríðandi inn um útidyrnar heima hjá sér.  Eiginkonan tók honum fagnandi opnum örmum og spurði:  "Af hverju fórstu í mínum skóm?"

   

Hvatt til sniðgöngu

 

 

 

 

 

 

 

 

  Þegar fólki mislíkar við skoðanir,  framkomu eða aðgerðir annarra er sniðganga algeng viðbrögð.  Viðskiptabann af einhverju tagi.  Útfærslan fer eftir því hvort að óánægjan beinist gegn einstaklingum,  fyrirtækjum,  félagasamtökum,  þjóðum eða öðrum.  

  Reynslan hefur sýnt að í flestum tilfellum skilar viðskiptabann engum árangri.  Oft þvert á móti.  Til að mynda kemur viðskiptabann Íslands á Rússa ekki niður á Rússum.  Þess í stað kemur það aðeins niður á Íslendingum sjálfum.  Við töpum tugmilljörðum króna á þessu kjánalega viðskiptabanni.  Þökk sé Gunnari Braga Sveinssyni.

  Íslendingar eru sérlega klaufskir í þessum efnum.  Fyrir nokkrum árum var skipulagt sniðugt viðskiptabann á íslensk olíufélög vegna verðsamráðs þeirra.  Sniðganga átti eitt tiltekið olíufélag í viku,  annað vikuna þar á eftir og þannig koll af kolli.  Sömuleiðis átti að sniðganga algjörlega kaup á öðrum vörum en bensíni á bensínstöðvum.  Þetta misheppnaðist gjörsamlega.  Engin breyting varð á verslun við olíufélögin - þrátt fyrir hávært stríðsöskur og stórkallalegar yfirlýsingar á Fésbók og í bloggheimum.

  Rétt er að halda til haga að viðskiptabann á S-Afríku virkaði og braut á bak aftur aðskilnaðarstefnu þáverandi stjórnvalda.  Sömuleiðis eru viðskiptaþvinganir á Ísrael að bíta.

  Víkur þá sögu að hvalveiðum Færeyinga. Þeir náðu 48 marsvínum í Hvannasundi í dag.  Það er fyrsta uppskera sumarsins í ár.  Í fyrrasumar voru 500 liðsmenn hryðjuverkasamtakanna Sea Shepherd staðsettir í Færeyjum.  Þeir reyndu með ráðum og dáðum að hindra hvalveiðar Færeyinga.  Framganga þeirra varð háðungarför.  Allt klúðraðist sem gat klúðrast. Færeyska lögreglan tók SS-liðana föstum tökum.  Járnaði,  fjarlægði af vettvangi og gerði dýran búnað þeirra upptækan.  Allt frá bátum til rándýrra kvikmyndatökuvéla.  Að auki voru SS-liðarnir dregnir fyrir dómara og sektaðir persónulega hver og einn um hundruð þúsunda króna + greiðslu á málskostnaði sem nam ennþá hærri upphæð.  Síðan var þeim sparkað úr landi með skít og skömm og fá ekki að koma til Færeyja aftur næstu ár.

  Í stuttu máli þá rassskelltu Færeyingar SS-liða svo rækilega að þeir hafa ekki látið sjá sig í Færeyjum í ár.  Hinsvegar hafa þeir farið hamförum á Fésbók og Tísti í dag.  Þar fer fremstur í flokki forsprakkinn,  Páll Watson. Nú hvetur hann heimsbyggðina til sniðgöngu á færeyskum laxi.  Hann segir laxinn vera alinn við vond skilyrði í kvíum í færeyskum fjörðum.  Hann fái hvergi um frjálst höfuð strokið.  Um sé að ræða gróft dýraníð af verstu tegund. Páll skorar á heimsbyggðina við kaup á sushi að spyrja hátt og snjallt í matvöruverslunum og á veitingastöðum hvort að laxinn sé Færeyskur. Ef svarið sé "já" þá skuli samstundis lýsa yfir vanþóknun,  góla um dýraníð og yfirgefa staðinn með formælingar á vör.

          

Veiddu 50 grindhvali í Færeyjum

Hvar er dýrast að búa?

  Hvar er dýrast að dvelja þegar allur helsti kostnaður við það er tekinn saman?  Við erum að tala um húsaleigukostnað,  verðlag á veitingastöðum,  verð í stórmörkuðum,  kaupmátt innfæddra og eitthvað svoleiðis.  Netmiðillinn Numbeo þykir vera sá marktækasti í heiminum þegar kemur að samanburði á þessu.  Á hálfs árs fresti tekur hann saman lista yfir þetta.  Nú hefur birt lista yfir dvalarkostnað í borgum heimsins.  

  Hann spannar 372 borgir í hinum ýmsu löndum.  Eðlilega hrúga sig saman á listann borgir í sama landinu.  Hér hef ég aðeins dýrustu borg hvers lands:

1.  Hamilton,  Bermuda

2.  Zurich,  Sviss

3.  Luanda,  Angóla

4.  Tromsö,  Noregi

5.  Tokyo,  Japan

6.  Reykjavík,  Íslandi

7.  New York,  Bandaríkjunum

8.  Kaupmannahöfn,  Danmörku

9.  Singapore,  Singapore

10. Perth,  Ástralíu

11. Kuweit,  Kuweit

12. Hamilton,  Nýja-Sjálandi

13. Stokkhólm,  Svíþjóð

14. London,  Englandi

15. París,  Frakklandi 

16. Dublin, Írlandi

17. Turku,  Finnlandi

18. Busan,  Suður-Kóreu

19. Linz,  Austurríki

20. Tel Aviv,  Ísrael

  Kostnaður á Bermúda er um það bil 36% hærri en á Íslandi.  Þó að kostnaður í Reykjavík og New York sé nánast sá sami þá er kaupmáttur launa Reykvíkinga aðeins 86% af kaupmætti New York búa.  

  Lægstur er kostnaður á Indlandi.  Þar er kaupmáttur launa lítill.  Sama á við um Úkraínu þar sem kostnaður er næst lægstur og Moldova sem vermir 3ja neðsta sætið. 

  Með því að smella á kortið má betur sjá hvar ódýrast er að hreiðra um sig í sumarfríinu.

Stórefla kafbátaleit

  Utanríkisráðherra Íslands,  Lilja Alfreðsdóttir,  og varavaravarnarmálaráðherra Bandaríkja Norður-Ameríku,  Róbert Óh Work a lot, undirrituðu í gær sameiginlega á mikilvægt plagg um áframhaldandi samstarf Íslands og Bandaríkja Norður-Ameríku.  Einkum á sviði varnarmála.  Ekki seinna vænna nú þegar sótt er að Íslandi úr öllum áttum.

  Bandaríkjaher var búinn að greina ítarlega frá inntaki samningsins í málgagni sínu löngu áður en íslenski utanríkisráðherrann var settur inn í málið.

  Plaggið er áþekkt eldri plöggum frá 1951 og 2006.  Pappírinn er þó vandaðri og áferðarfallegri og blásvart pennablekið skarpara.  

  Í plagginu heita ríkin tvö því að eiga samstarf.  Ísland skuldbindur sig til að leyna Bandaríkin engu um sín varnarmál.  Síst af öllu því sem snýr að loftrýmisgæslu.  Hvorugt landið mun upp á sitt einsdæmi og í leyni í skjóli nætur stunda viðhald á mannvirkjum.

  Víkur þá sögu að megin inntaki skjalsins.  Það kveður á um stóraukna kafbátaleit um allt Ísland.  Til að byrja með verður meginþunga leitarinnar beint að Hveragerði og nágrenni.

 

Léttvægt fundið að níðast á keppinaut

  Samkeppni er góð.  Oftast. Samkeppni hefur góð áhrif á keppinauta.  Hún veitir þeim aðhald. Er þeim hvatning til að leggja sig alla fram.  Veita viðskiptavinum bestu þjónustu.  Lokka þá til sín með bestu kjörum.  Þannig er heilbrigð samkeppni.  Flestir kunna þessar leikreglur.  Þær eru svo einfaldar og almennar að venjulegu fólki eru þær eðlislægar.  

  Í öllum kimum mannlífs finnast einstaklingar sem kunna sig ekki.  Kunna ekki leikreglurnar.  Þetta er fólkið sem leggur aðra í einelti;  tuddast áfram í lífinu.  Stelur bílum eða rænir banka - innan frá jafnt sem utan.  Lýgur og svindlar hvar sem því er við komið.

  Til margra ára vann ég á auglýsingastofu.  Af og til kom viðskiptavinur með hrútshorn.  Hann vildi stanga keppinaut. Hann var með hugmyndir um auglýsingar sem áttu að níða niður keppinautinn.  Það þurfti aldrei langt spjall til að telja honum hughvarf.  Fá hann til að beina allri athygli fremur að kostum þess sem hann hafði upp á að bjóða.  Þegar upp var staðið urðu allir glaðir yfir að hafa valið réttu aðferðina.

  Nýju samfélagsmiðlarnir í netheimum eru þess eðlis að hvatvísum sést ekki fyrir.  Við sjáum það í sóðalegum,  heimskulegum og hatursfullum "kommentum" margra sem skilgreinast sem "virkir í athugasemdum".  Nýju samfélagsmiðlarnir eru opinn hljóðnemi fyrir fólk án sómakenndar.

  Nýju samfélagsmiðlarnir hafa opnað fyrir margan vettvang þar sem almenningur getur tjáð sig um kosti og galla allskonar.  Alveg frá plötuumsögnum til dvalar á hóteli.  Allt þar á milli.

  Nú hefur opinberast að starfsmaður hótels í Keflavík misnotaði umsagnarvettvang á netinu hjá keppinauti í Keflavík.  Þar níddi hann og rakkaði niður samkeppnisaðila.  Aftur og aftur.  Ítrekað.  Ætla má að níðingslegar umsagnir hans hafi fælt fjölmenni frá viðskiptum við keppinautinn.  Giskum á að gistinótt í 2ja manna herbergi sé um 50 þúsund kall.  Þetta er fljótt að telja.  

  Neytendastofa hefur nú sektað glæpahótelið um 250 þúsund kall.  Það er ekki upp í kött á Nesi.  Tjónið er áreiðanlega meira en tíföld þessi upphæð. Eða meira.  Með svona lágri sekt er Neytendastofa að gefa ósvífnum grænt ljós.  Til að sektin hafi fælingarmátt þarf hún að koma við pyngju glæpamannsins.  5 milljón króna sekt myndi hitt í mark.    

Níddist á keppinaut í Keflavík

Æsispennandi kosningaslagur framundan

  Töluverðrar taugaveiklunar er farið að gæta í herbúðum sumra þeirra sem tilkynnt hafa framboð sitt til embættis forseta Íslands.  Í dag er síðasti skiladagur á undirskriftum meðmælenda framboðsins.  Þegar hafa nokkrir tilkynnt að söfnun nægilega margra meðmælenda hafi reynst þeim ofviða.  Aðrir eru á ægilegu spretthlaupi í dag og eru að niðurlotum komnir eftir spretthlaup síðustu daga.  Í einhverjum tilfellum er allt unnið fyrir gíg.

  Þegar í ljós kemur hverjir eru með öll gögn í lagi og verða í framboði hefst kosningabaráttan loks fyrir alvöru.  Þá verður gripið til ýmissa ráða.  Samkvæmt skoðanakönnunum og í spjalli meðal fólks eru verulegar líkur á því að næstum því öll framboðin nái ekki þeim árangri sem að er stemmt.  Nánast allar líkur eru á því að einungis einn frambjóðandi fái nægilega mörg atkvæði til að verða kjörinn forseti.

  Í örvæntingu um að hífa upp fylgi verður víða gripið til óvæntra útspila.  Hvað gengur í skrílinn?  Eitt kosningaloforð sem er í skoðun er að læsa bæði svefnherbergi og eldhúsi Bessastaða.  Verði viðkomandi kosinn forseti muni hann gista heima hjá sér og taka með sér nestisbox og kaffibrúsa í vinnuna upp á hvern virkan dag.  Í allra verstu veðrum hefur hann svefnpoka með meðferðis og sefur þá á gólfinu á Bessastöðum.

  Ef útlenda gesti ber að garði verður þeim einungis boðið upp á brjóstsykur.  Einn moli á mann.  Nema um höfðingja sé að ræða.  Með þá verður farið í matstofu Samhjálpar.  Þar verða þeir fóðraðir á heitri súpu og brauðsneið.

  Þetta er sparnaður sem nemur gríðarháum upphæðum.  Mestur sparnaður verður í launakostnaði.  Fjölda manns verður sagt upp.  Það kemur sér vel fyrir atvinnulífið.  Nú er mikill skortur á vinnandi höndum í byggingariðnaðinum.  

  Fyrir sparnaðinn verða ný tæki keypt á Landspítalann við Hringbraut í stað úreltra og bilaðra tækja.  

  Það á eftir að útfæra tillöguna betur.  Ef hún reynist ekki afla nægilegri fylgisaukningu þá verður bætt í hana loforði um að forsetabíllinn verði seldur og andvirðinu skipt á milli öryrkja, aldraðra,  einstæðra mæðra og fátæklinga.

  Félagar í BDSM ganga óbundnir til kosninga.

Guðni á pari við Davíð

Er Júlíus Vífill ekki að snúa til baka í borgarstjórn?

  Nokkru eftir að ég lauk námi í grafískri hönnun mætti Ingvar Helgason á auglýsingastofuna.  Þetta var á níunda áratugnum.  Hann hafði rekið auglýsingaherferð í dagblaðinu Tímanum um skeið.  Spanderað í fjölda heilsíðuauglýsinga.  Án árangurs.  Hann bað mig um að finna út hvað hann væri að gera rangt.

  Því var auðsvarað:  Hann auglýsti kosti bíla sem hann var með umboð fyrir.  Gallinn var sá að í auglýsingarnar vantaði upplýsingar um það hver væri að auglýsa.  Hugsanlegir viðskiptavinir gátu ekki brugðist við auglýsingunum;  sýnt svörun.  Þetta var fyrir daga internets og google.

  Létt verk var að kippa auglýsingaherferðinni í lag.  Salan tók rækilega við sér.  Ingvar Helgason mokaði bílum út á markaðinn.  Ingvar var afskaplega skemmtilegur.  Hann ávarpaði mig aldrei með nafni.  Þess í stað hóf hann setningar gjarna á:  "Heyrðu þú" eða "Þú þarna".  Til að mynda sagði hann: "Heyrðu þú,  finnst þér ekki Trabantinn vera dálítið kubbslegur?  Getur þú teiknað mynd af honum þar sem hann sýnist vera meiri kaggi?"  Jú,  ég gat það.  Ingvar var ekki ánægður fyrr en teikningin sýndi sportlegan fólksbíl.  Hún seldi. Trabantinn mokaðist út.

  Fyrirtækið Ingvar Helgason malaði gull.  Ég yfirgaf auglýsingamarkaðinn. Ingvar féll frá. Það vakti undrun mína þegar í ljós kom að rekstur bílasölunnar virtist taka dýfu.  Það átti ekki að vera hægt.  Öll skilyrði voru fyrir hendi til að reka fyrirtækið áfram með góðum hagnaði.  

 Svo fór krónprinsinn, Júlíus Vífill Ingvarsson, með sína þekkingu á rekstri og peningum í borgarstjórn Reykjavíkur.  Ég sakna hans þaðan.  Er hann ekki að snúa aftur til leiks?  Það þarf að taka fjármál borgarinnar föstum tökum.  Það vantar í borgarstjórn fjölskylduvæna og trygga menn með þekkingu og reynslu úr atvinnulífinu.    

Leita týndra sjóða foreldra sinna

Baðfatatískan - áríðandi að fylgjast með

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Sumarið er handan horns.  Það eru hlýindi framundan á Fróni.  Sólbaðsveður um land allt.  Blessuð sólin elskar allt og allt með kossi vekur.  Nú er tímabært að huga að sólbaðsfötunum.  Enginn vill láta grípa sig í baðfötum sem eru komin út tísku og þykja hallærisleg.  Hvað segir tískan?  Kvikmyndin Borat eftir breska leikarann Sacha Baron Cohen innleiddi djarfa sundbolstísku fyrir karlmenn.  Kosturinn við hana er að hún er efnisrýr og kostar þess vegna ekki mikil fjárútlát.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Sundbolur Borats hefur haft mótandi áhrif á baðfatatísku kvenna.  Til að hlífa geirvörtum frá því að sólbrenna og brjóstunum að sveiflast um of - þegar hlaupið er eins og fætur toga út í buskann - er konusundbolurinn efnismeiri.  Þar með líka dýrari.  Það er í stíl við að allar vörur ætlaðar konum eru miklu dýrari en karlavörur.  Karlar láta ekki okra á sér.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   

 

 

 

 

 

 

 

 

  Sumum körlum finnst þeir vera of berskjaldaðir í Borat-sundbol - en vilja samt hlífa geirvörtunum við því að sólbrenna.  Þá er ráð að fá sér bikiní.  Best er að hafa það bleikt til að líkjast húðlit.  Þannig fer lítið fyrir því.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Gamla góða sundskýlan er alltaf vinsæl hjá körlum.  Enda hafa sumir átt hana alveg frá því í skólasundi barna.  Ef hún er týnd má smeygja sér í stuttu nærbuxurnar.  Það sér enginn muninn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Klassíski sundbolurinn býður upp á ýmsa möguleika.  Nú til dags er auðvelt að prenta allskonar myndir á tau.  Til að mynda teikningu af innyflum.  Hún kennir gestum og gangandi líffræði.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Einliti sundbolurinn nýtur alltaf vinsælda.

      

Bongó í kortunum?