Missti af Herjólfi

  Þeir kalla ekki allt og alla ömmu sína í Vestmannaeyjum.  Enda yrði það fljótlega ruglingslegt.  Vestamannaeyingar eru harðgerðir afkomendur víkinga og þræla.  Í gærkvöldi bar svo við að lögreglumaður Eyjanna missti - fyrir hlálegan misskilning - af fari með bátnum Herjólfi.  Hann gerði sér þá lítið fyrir og synti frá Eyjum til lands.  Lagði af stað laust fyrir miðnætti og náði landi við Landeyjahöfn um hálf sjö í morgun.   

  Þegar þangað var komið uppgötvaðist að hann hafði sparað sér 1320 króna fargjald.  

 

Synti 11 km leið frá Eyjum

Heitt íste

  Ég kom við í kaffihúsi í miðbæ Reykjavíkur.  Þangað kom líka par sem talaði - að ég held - frönsku áður en það fór að skoða matseðilinn.  Svo pantaði það sér drykki í hálfgerðum tungumálaörðugleikum.  Strákurinn spurði á bjagaðri ensku hvort að hægt væri að fá heitt íste (Ice Tea).  Þetta hljómar eins og mótsögn.  Ég er ekki nógu mikill heimsborgari né vel að mér í tedrykkju til að átta mig á því hvort að tedrykkjufólk tekur almennt svona til orða.

 

Allt samfélagið hagnast á rokkhátíðinni G!Festivali

   Þriggja daga útirokkshátíðin G!Festival er gríðarleg innspýting í hagkerfi Götu í Færeyjum.  Eða eiginlega fjögurra daga.  Hún hefst á fimmtudegi og stendur yfir fram til klukkan fjögur að morgni sunnudags.  Þessa daga breytist litla 1000 manna Götuþorpið í glaðværan 4500-7500 manna kaupstað.  Iðandi mannlíf hvert sem litið er.  Hópurinn þarf að nærast.  Allan tímann er stappað af viðskiptavinum í litlu bensínsjoppunni, matvörubúðinni og í fjölda sölutjalda sem setja sterkan svip á hátíðarsvæðið.  Í þeim eru seldar hljómplötur,  bækur,  fatnaður,  minjagripir og ýmislegt matarkyns.  

  Ætla má að hver gestur versli mat og drykk fyrir að minnsta kosti 30-40 þúsund kall.  Við það bætist miðaverð, gisting og sitthvað fleira.  Til að mynda bensín,  hljómplötur og leiga á sundfötum og handklæðum.  Þegar allt er saman talið eru heildarútgjöld gests farin að slaga í 100 þúsund kallinn.  

  Hátt hlutfall þorpsbúa fær launaða vinnu festivalsdagana og margir dögum og vikum saman fyrir og eftir.  Það þarf að smíða og taka niður svið,  sölutjöld,  heitapotta og allrahanda aðstöðu.      

  Hluti af heildarveltunni fer til sveitarfélagsins í formi útsvars og til ríkissjóðs í formi skatta.  

  Stærsti ávinningurinn eru ruðningsáhrifin.  Reynslan hefur sýnt að erlendu skemmtikraftarnir eru öflug auglýsing fyrir Götu og Færeyjar.  Milljónir aðdáenda út um allan heim fylgjast með póstum þeirra á samfélagsmiðlum á borð heimasíður,  blogg,  Fésbók, Twitter, Instigram og hvað þetta allt heitir.  Í næstu fjölmiðlaviðtölum segja poppstjörnurnar frá ánægjulegri upplifun á G!Festivali.  

  Fjölþjóða festival á borð við þetta laðar að tugi ef ekki hundruð fjölmiðlafólks og útsendara annarra tónlistarhátíða.  Athyglin beinist að færeysku flytjendunum.  Þetta er stóra tækifæri þess.  Tónlist þeirra er lýst í erlendum tónlistarblöðum og stórum dagblöðum.  Útvarps- og sjónvarpstöðvar taka viðtöl og spila músíkina.  Í kjölfar tekur sala á tónlist þess kipp svo og spilun á henni á þútúpunni.  Þetta skilar sér í fjölgun ferðamanna til Færeyja og bókunum á færeyskum tónlistarmönnum á tónlistarhátíðir ðí útlöndum.

  Bara svo eitt dæmi sé nefnt:  Útsendari Airwaves uppgötvaði þarna færeysku tónlistarkonuna Konni Kass og réði hana þegar í stað til að spila á Airwaves í haust.  Í dag þekkja Íslendingar ekki Konni Kass.  Í haust munu margir Íslendingar kynna sér músík hennar - og kunna vel að meta.  

  Ég þurfti ekki að hafa neitt fyrir því að finna umfjöllun um G!Festival 2016 utan Færeyja.  Sjá:  H É R  og  H É R  og  H É R  og  H É R  og  H É R 

Hættuleg þróun

  Gríðarmikill vöxtur er í neyslu metamfetamíns á Íslandi.  Það kemur glöggt fram í dómum.  Á síðustu tíu árum hefur metamfetamín komið fyrir 76 sinnum.  Þar af þriðjungur á síðasta ári.  Dómarnir hlaðast bratt upp á þessu ári.

  Þetta bendir sterklega til þess að metamfetamínið sé framleitt hérlendis.  Nokkur dæmi hafa komið upp þar sem augljóst er að menn lögðu drög að því að hefja framleiðslu.  

  Flestir sem neyta metamfetamíns hérlendis sniffa jöfnum höndum amfetamín.  Þeir þekkja ekki muninn.  Vita ekki einu sinni af honum.  Efnin,  metamfetamín og amfetamín,  eru ekki nefnd á nafn í dópheimi heldur kölluð samheitinu "speed" (framborið "spítt").

  Megin ástæðuna fyrir þróuninni má rekja til tískufyrirbæris sem kallast "Speed dating".  Það gengur þannig fyrir sig að hópi karla og kvenna er stefnt saman.  Hópurinn er svo ör ("speed" er rosalega örvandi) að hver karl "deitar" dömu í fimm mínútur.  Þá snýr hann sér að þeirri næstu.  Þannig koll af kolli.  Af þessu er dregið orðið skyndikynni.

    

Túrhestarnir bjarga sér

  Ljósmyndir sem Garðar Valur Hallfreðsson tók á bílaþvottaplani á Egilsstöðum hafa vakið athygli.  Þær hafa farið eins og hvítur stormsveipur um netheima.  Á þeim sjást kviknaktir erlendir ferðamenn skola af sér ferðarykið,  gestum og gangandi til skemmtunar og nokkurrar undrunar.  

  Fyrir nokkrum dögum átti ég erindi að bensínstöð Neins í Fossvogi.  Ég þurfti að yfirfara loftþrýsting í dekkjum.  Á bílaþvottaplaninu birtist bíll eins og þruma úr heiðskýru lofti.  Út snöruðust tveir ungir menn.  Þeir töluðu útlensku.  Þeir báru út á planið handfylli af óhreinum borðbúnaði:  Djúpum og grunnum glerdiskum, skálum í ýmsum stærðum,  glös,  bolla,  hnífapör,  ausur, sleifar,  sax og sitthvað fleira.  Jafnframt stóran tóman bala.  Svo hófust þeir handa:  Tóku bílaþvottaburstana og skrúbbuðu leirtauið hátt og lágt.  Balann fylltu þeir af vatni og sprautuðu uppþvottasápu í.  Þangað stungu þeir uppvaskinu að þvotti loknum.  Að endingu skoluðu þeir allt og þurrkuðu samviskusamlega.  

  Túrhestarnir bjarga sér.  Þeir þurfa ekki uppþvottavél.

  Einn kom inn í kaffihús á dögunum og pantaði heitt íste (Can I have a hot ice tea?). 

   

Áríðandi að hafa í huga

  Margir kunna ekki fótum sínum forráð.  Þeir kaupa skó á kolvitlausum tíma.  Til að mynda þegar haldið er í sumarfrí til útlanda eða hringinn í kringum Ísland.  Eða hitt:  Að fólk fer til útlanda í ónýtum skóm til að láta sitt fyrsta verk í útlandinu vera að endurnýja skóbúnað.

  Vandamálið er að oft og tíðum þarf að ganga skó til.  Þó að þeir séu í réttri stærð þá eru fletir á þeim sem þrengja að hér og þar fyrstu dagana;  nuddast á húð og valda særindum.  Við það bólgnar fóturinn.  Þá nuddast hann ennþá meira.  Á faraldsfæti er fátt til ráða annað en láta þetta yfir sig ganga.  Og sumarfríið ónýtt.  Er undirlagt aumum og sárum fótum.

  Kunningi minn átti erindi til Asíu.  10 daga ferðalag.  Hann fjárfesti í nýjum skóm degi áður.  Um nóttina hófst ferðalagið á því að hann ók niður á Umferðamiðstöðina til að taka flugrútuna til Keflavíkur.  

  Skórnir voru strax til vandræða.  Það kostaði illindi að troðast í þá með aðstoð skóhorns.  Kominn í flugrútuna varð hann að taka af sér skóna vegna sársauka. Í flugstöðinni komst hann ekki í skóna.  Hann lét sig hafa það að ganga á sokkunum um hana og út í vél.  Í flugvélinni sofnaði hann skólaus og vær.  Síðla rumskaði hann við það að bornar voru fram veitingar.  Þá stal hann hnífnum;  vitandi að hans þyrfti við til að komast í skóna á áfangastað.  Veitti ekki af.

  Næstu daga tóku við fundarhöld.  Skórnir sem áttu að gangast til gerðu það ekki. Þeir þrengdust með hverjum degi.  Maðurinn sparaði þá.  Gekk á sokkunum meira en góðu hófi gegndi.  Þegar hann neyddist til að troðast í skóna (vegna rigningar) þá varð hann að beita undarlegu göngulagi til að lágmarka sársaukann.  Hann staulaðist á þeim upp á rönd þannig að iljar snéru inn.

  Hann var félaus að mestu.  Þetta var í árdaga greiðslukorta.  Kortið hans virkaði ekki í Asíu þegar á reyndi. Hann var aðeins með lágmarks gjaldeyri meðferðis.  Ekkert svigrúm til að kaupa nýja skó.

  Ferðin sem átti að vera ævintýri í framandi heimsálfu varð kvöl og pína.  Maðurinn var aldrei glaðari en þegar hann loks skjögraði hálf skríðandi inn um útidyrnar heima hjá sér.  Eiginkonan tók honum fagnandi opnum örmum og spurði:  "Af hverju fórstu í mínum skóm?"

   

Hvatt til sniðgöngu

 

 

 

 

 

 

 

 

  Þegar fólki mislíkar við skoðanir,  framkomu eða aðgerðir annarra er sniðganga algeng viðbrögð.  Viðskiptabann af einhverju tagi.  Útfærslan fer eftir því hvort að óánægjan beinist gegn einstaklingum,  fyrirtækjum,  félagasamtökum,  þjóðum eða öðrum.  

  Reynslan hefur sýnt að í flestum tilfellum skilar viðskiptabann engum árangri.  Oft þvert á móti.  Til að mynda kemur viðskiptabann Íslands á Rússa ekki niður á Rússum.  Þess í stað kemur það aðeins niður á Íslendingum sjálfum.  Við töpum tugmilljörðum króna á þessu kjánalega viðskiptabanni.  Þökk sé Gunnari Braga Sveinssyni.

  Íslendingar eru sérlega klaufskir í þessum efnum.  Fyrir nokkrum árum var skipulagt sniðugt viðskiptabann á íslensk olíufélög vegna verðsamráðs þeirra.  Sniðganga átti eitt tiltekið olíufélag í viku,  annað vikuna þar á eftir og þannig koll af kolli.  Sömuleiðis átti að sniðganga algjörlega kaup á öðrum vörum en bensíni á bensínstöðvum.  Þetta misheppnaðist gjörsamlega.  Engin breyting varð á verslun við olíufélögin - þrátt fyrir hávært stríðsöskur og stórkallalegar yfirlýsingar á Fésbók og í bloggheimum.

  Rétt er að halda til haga að viðskiptabann á S-Afríku virkaði og braut á bak aftur aðskilnaðarstefnu þáverandi stjórnvalda.  Sömuleiðis eru viðskiptaþvinganir á Ísrael að bíta.

  Víkur þá sögu að hvalveiðum Færeyinga. Þeir náðu 48 marsvínum í Hvannasundi í dag.  Það er fyrsta uppskera sumarsins í ár.  Í fyrrasumar voru 500 liðsmenn hryðjuverkasamtakanna Sea Shepherd staðsettir í Færeyjum.  Þeir reyndu með ráðum og dáðum að hindra hvalveiðar Færeyinga.  Framganga þeirra varð háðungarför.  Allt klúðraðist sem gat klúðrast. Færeyska lögreglan tók SS-liðana föstum tökum.  Járnaði,  fjarlægði af vettvangi og gerði dýran búnað þeirra upptækan.  Allt frá bátum til rándýrra kvikmyndatökuvéla.  Að auki voru SS-liðarnir dregnir fyrir dómara og sektaðir persónulega hver og einn um hundruð þúsunda króna + greiðslu á málskostnaði sem nam ennþá hærri upphæð.  Síðan var þeim sparkað úr landi með skít og skömm og fá ekki að koma til Færeyja aftur næstu ár.

  Í stuttu máli þá rassskelltu Færeyingar SS-liða svo rækilega að þeir hafa ekki látið sjá sig í Færeyjum í ár.  Hinsvegar hafa þeir farið hamförum á Fésbók og Tísti í dag.  Þar fer fremstur í flokki forsprakkinn,  Páll Watson. Nú hvetur hann heimsbyggðina til sniðgöngu á færeyskum laxi.  Hann segir laxinn vera alinn við vond skilyrði í kvíum í færeyskum fjörðum.  Hann fái hvergi um frjálst höfuð strokið.  Um sé að ræða gróft dýraníð af verstu tegund. Páll skorar á heimsbyggðina við kaup á sushi að spyrja hátt og snjallt í matvöruverslunum og á veitingastöðum hvort að laxinn sé Færeyskur. Ef svarið sé "já" þá skuli samstundis lýsa yfir vanþóknun,  góla um dýraníð og yfirgefa staðinn með formælingar á vör.

          

Veiddu 50 grindhvali í Færeyjum

Hvar er dýrast að búa?

  Hvar er dýrast að dvelja þegar allur helsti kostnaður við það er tekinn saman?  Við erum að tala um húsaleigukostnað,  verðlag á veitingastöðum,  verð í stórmörkuðum,  kaupmátt innfæddra og eitthvað svoleiðis.  Netmiðillinn Numbeo þykir vera sá marktækasti í heiminum þegar kemur að samanburði á þessu.  Á hálfs árs fresti tekur hann saman lista yfir þetta.  Nú hefur birt lista yfir dvalarkostnað í borgum heimsins.  

  Hann spannar 372 borgir í hinum ýmsu löndum.  Eðlilega hrúga sig saman á listann borgir í sama landinu.  Hér hef ég aðeins dýrustu borg hvers lands:

1.  Hamilton,  Bermuda

2.  Zurich,  Sviss

3.  Luanda,  Angóla

4.  Tromsö,  Noregi

5.  Tokyo,  Japan

6.  Reykjavík,  Íslandi

7.  New York,  Bandaríkjunum

8.  Kaupmannahöfn,  Danmörku

9.  Singapore,  Singapore

10. Perth,  Ástralíu

11. Kuweit,  Kuweit

12. Hamilton,  Nýja-Sjálandi

13. Stokkhólm,  Svíþjóð

14. London,  Englandi

15. París,  Frakklandi 

16. Dublin, Írlandi

17. Turku,  Finnlandi

18. Busan,  Suður-Kóreu

19. Linz,  Austurríki

20. Tel Aviv,  Ísrael

  Kostnaður á Bermúda er um það bil 36% hærri en á Íslandi.  Þó að kostnaður í Reykjavík og New York sé nánast sá sami þá er kaupmáttur launa Reykvíkinga aðeins 86% af kaupmætti New York búa.  

  Lægstur er kostnaður á Indlandi.  Þar er kaupmáttur launa lítill.  Sama á við um Úkraínu þar sem kostnaður er næst lægstur og Moldova sem vermir 3ja neðsta sætið. 

  Með því að smella á kortið má betur sjá hvar ódýrast er að hreiðra um sig í sumarfríinu.

Stórefla kafbátaleit

  Utanríkisráðherra Íslands,  Lilja Alfreðsdóttir,  og varavaravarnarmálaráðherra Bandaríkja Norður-Ameríku,  Róbert Óh Work a lot, undirrituðu í gær sameiginlega á mikilvægt plagg um áframhaldandi samstarf Íslands og Bandaríkja Norður-Ameríku.  Einkum á sviði varnarmála.  Ekki seinna vænna nú þegar sótt er að Íslandi úr öllum áttum.

  Bandaríkjaher var búinn að greina ítarlega frá inntaki samningsins í málgagni sínu löngu áður en íslenski utanríkisráðherrann var settur inn í málið.

  Plaggið er áþekkt eldri plöggum frá 1951 og 2006.  Pappírinn er þó vandaðri og áferðarfallegri og blásvart pennablekið skarpara.  

  Í plagginu heita ríkin tvö því að eiga samstarf.  Ísland skuldbindur sig til að leyna Bandaríkin engu um sín varnarmál.  Síst af öllu því sem snýr að loftrýmisgæslu.  Hvorugt landið mun upp á sitt einsdæmi og í leyni í skjóli nætur stunda viðhald á mannvirkjum.

  Víkur þá sögu að megin inntaki skjalsins.  Það kveður á um stóraukna kafbátaleit um allt Ísland.  Til að byrja með verður meginþunga leitarinnar beint að Hveragerði og nágrenni.

 

Léttvægt fundið að níðast á keppinaut

  Samkeppni er góð.  Oftast. Samkeppni hefur góð áhrif á keppinauta.  Hún veitir þeim aðhald. Er þeim hvatning til að leggja sig alla fram.  Veita viðskiptavinum bestu þjónustu.  Lokka þá til sín með bestu kjörum.  Þannig er heilbrigð samkeppni.  Flestir kunna þessar leikreglur.  Þær eru svo einfaldar og almennar að venjulegu fólki eru þær eðlislægar.  

  Í öllum kimum mannlífs finnast einstaklingar sem kunna sig ekki.  Kunna ekki leikreglurnar.  Þetta er fólkið sem leggur aðra í einelti;  tuddast áfram í lífinu.  Stelur bílum eða rænir banka - innan frá jafnt sem utan.  Lýgur og svindlar hvar sem því er við komið.

  Til margra ára vann ég á auglýsingastofu.  Af og til kom viðskiptavinur með hrútshorn.  Hann vildi stanga keppinaut. Hann var með hugmyndir um auglýsingar sem áttu að níða niður keppinautinn.  Það þurfti aldrei langt spjall til að telja honum hughvarf.  Fá hann til að beina allri athygli fremur að kostum þess sem hann hafði upp á að bjóða.  Þegar upp var staðið urðu allir glaðir yfir að hafa valið réttu aðferðina.

  Nýju samfélagsmiðlarnir í netheimum eru þess eðlis að hvatvísum sést ekki fyrir.  Við sjáum það í sóðalegum,  heimskulegum og hatursfullum "kommentum" margra sem skilgreinast sem "virkir í athugasemdum".  Nýju samfélagsmiðlarnir eru opinn hljóðnemi fyrir fólk án sómakenndar.

  Nýju samfélagsmiðlarnir hafa opnað fyrir margan vettvang þar sem almenningur getur tjáð sig um kosti og galla allskonar.  Alveg frá plötuumsögnum til dvalar á hóteli.  Allt þar á milli.

  Nú hefur opinberast að starfsmaður hótels í Keflavík misnotaði umsagnarvettvang á netinu hjá keppinauti í Keflavík.  Þar níddi hann og rakkaði niður samkeppnisaðila.  Aftur og aftur.  Ítrekað.  Ætla má að níðingslegar umsagnir hans hafi fælt fjölmenni frá viðskiptum við keppinautinn.  Giskum á að gistinótt í 2ja manna herbergi sé um 50 þúsund kall.  Þetta er fljótt að telja.  

  Neytendastofa hefur nú sektað glæpahótelið um 250 þúsund kall.  Það er ekki upp í kött á Nesi.  Tjónið er áreiðanlega meira en tíföld þessi upphæð. Eða meira.  Með svona lágri sekt er Neytendastofa að gefa ósvífnum grænt ljós.  Til að sektin hafi fælingarmátt þarf hún að koma við pyngju glæpamannsins.  5 milljón króna sekt myndi hitt í mark.    

Níddist á keppinaut í Keflavík