Æsispennandi kosningaslagur framundan

  Töluverðrar taugaveiklunar er farið að gæta í herbúðum sumra þeirra sem tilkynnt hafa framboð sitt til embættis forseta Íslands.  Í dag er síðasti skiladagur á undirskriftum meðmælenda framboðsins.  Þegar hafa nokkrir tilkynnt að söfnun nægilega margra meðmælenda hafi reynst þeim ofviða.  Aðrir eru á ægilegu spretthlaupi í dag og eru að niðurlotum komnir eftir spretthlaup síðustu daga.  Í einhverjum tilfellum er allt unnið fyrir gíg.

  Þegar í ljós kemur hverjir eru með öll gögn í lagi og verða í framboði hefst kosningabaráttan loks fyrir alvöru.  Þá verður gripið til ýmissa ráða.  Samkvæmt skoðanakönnunum og í spjalli meðal fólks eru verulegar líkur á því að næstum því öll framboðin nái ekki þeim árangri sem að er stemmt.  Nánast allar líkur eru á því að einungis einn frambjóðandi fái nægilega mörg atkvæði til að verða kjörinn forseti.

  Í örvæntingu um að hífa upp fylgi verður víða gripið til óvæntra útspila.  Hvað gengur í skrílinn?  Eitt kosningaloforð sem er í skoðun er að læsa bæði svefnherbergi og eldhúsi Bessastaða.  Verði viðkomandi kosinn forseti muni hann gista heima hjá sér og taka með sér nestisbox og kaffibrúsa í vinnuna upp á hvern virkan dag.  Í allra verstu veðrum hefur hann svefnpoka með meðferðis og sefur þá á gólfinu á Bessastöðum.

  Ef útlenda gesti ber að garði verður þeim einungis boðið upp á brjóstsykur.  Einn moli á mann.  Nema um höfðingja sé að ræða.  Með þá verður farið í matstofu Samhjálpar.  Þar verða þeir fóðraðir á heitri súpu og brauðsneið.

  Þetta er sparnaður sem nemur gríðarháum upphæðum.  Mestur sparnaður verður í launakostnaði.  Fjölda manns verður sagt upp.  Það kemur sér vel fyrir atvinnulífið.  Nú er mikill skortur á vinnandi höndum í byggingariðnaðinum.  

  Fyrir sparnaðinn verða ný tæki keypt á Landspítalann við Hringbraut í stað úreltra og bilaðra tækja.  

  Það á eftir að útfæra tillöguna betur.  Ef hún reynist ekki afla nægilegri fylgisaukningu þá verður bætt í hana loforði um að forsetabíllinn verði seldur og andvirðinu skipt á milli öryrkja, aldraðra,  einstæðra mæðra og fátæklinga.

  Félagar í BDSM ganga óbundnir til kosninga.

Guðni á pari við Davíð

Er Júlíus Vífill ekki að snúa til baka í borgarstjórn?

  Nokkru eftir að ég lauk námi í grafískri hönnun mætti Ingvar Helgason á auglýsingastofuna.  Þetta var á níunda áratugnum.  Hann hafði rekið auglýsingaherferð í dagblaðinu Tímanum um skeið.  Spanderað í fjölda heilsíðuauglýsinga.  Án árangurs.  Hann bað mig um að finna út hvað hann væri að gera rangt.

  Því var auðsvarað:  Hann auglýsti kosti bíla sem hann var með umboð fyrir.  Gallinn var sá að í auglýsingarnar vantaði upplýsingar um það hver væri að auglýsa.  Hugsanlegir viðskiptavinir gátu ekki brugðist við auglýsingunum;  sýnt svörun.  Þetta var fyrir daga internets og google.

  Létt verk var að kippa auglýsingaherferðinni í lag.  Salan tók rækilega við sér.  Ingvar Helgason mokaði bílum út á markaðinn.  Ingvar var afskaplega skemmtilegur.  Hann ávarpaði mig aldrei með nafni.  Þess í stað hóf hann setningar gjarna á:  "Heyrðu þú" eða "Þú þarna".  Til að mynda sagði hann: "Heyrðu þú,  finnst þér ekki Trabantinn vera dálítið kubbslegur?  Getur þú teiknað mynd af honum þar sem hann sýnist vera meiri kaggi?"  Jú,  ég gat það.  Ingvar var ekki ánægður fyrr en teikningin sýndi sportlegan fólksbíl.  Hún seldi. Trabantinn mokaðist út.

  Fyrirtækið Ingvar Helgason malaði gull.  Ég yfirgaf auglýsingamarkaðinn. Ingvar féll frá. Það vakti undrun mína þegar í ljós kom að rekstur bílasölunnar virtist taka dýfu.  Það átti ekki að vera hægt.  Öll skilyrði voru fyrir hendi til að reka fyrirtækið áfram með góðum hagnaði.  

 Svo fór krónprinsinn, Júlíus Vífill Ingvarsson, með sína þekkingu á rekstri og peningum í borgarstjórn Reykjavíkur.  Ég sakna hans þaðan.  Er hann ekki að snúa aftur til leiks?  Það þarf að taka fjármál borgarinnar föstum tökum.  Það vantar í borgarstjórn fjölskylduvæna og trygga menn með þekkingu og reynslu úr atvinnulífinu.    

Leita týndra sjóða foreldra sinna

Baðfatatískan - áríðandi að fylgjast með

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Sumarið er handan horns.  Það eru hlýindi framundan á Fróni.  Sólbaðsveður um land allt.  Blessuð sólin elskar allt og allt með kossi vekur.  Nú er tímabært að huga að sólbaðsfötunum.  Enginn vill láta grípa sig í baðfötum sem eru komin út tísku og þykja hallærisleg.  Hvað segir tískan?  Kvikmyndin Borat eftir breska leikarann Sacha Baron Cohen innleiddi djarfa sundbolstísku fyrir karlmenn.  Kosturinn við hana er að hún er efnisrýr og kostar þess vegna ekki mikil fjárútlát.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Sundbolur Borats hefur haft mótandi áhrif á baðfatatísku kvenna.  Til að hlífa geirvörtum frá því að sólbrenna og brjóstunum að sveiflast um of - þegar hlaupið er eins og fætur toga út í buskann - er konusundbolurinn efnismeiri.  Þar með líka dýrari.  Það er í stíl við að allar vörur ætlaðar konum eru miklu dýrari en karlavörur.  Karlar láta ekki okra á sér.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   

 

 

 

 

 

 

 

 

  Sumum körlum finnst þeir vera of berskjaldaðir í Borat-sundbol - en vilja samt hlífa geirvörtunum við því að sólbrenna.  Þá er ráð að fá sér bikiní.  Best er að hafa það bleikt til að líkjast húðlit.  Þannig fer lítið fyrir því.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Gamla góða sundskýlan er alltaf vinsæl hjá körlum.  Enda hafa sumir átt hana alveg frá því í skólasundi barna.  Ef hún er týnd má smeygja sér í stuttu nærbuxurnar.  Það sér enginn muninn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Klassíski sundbolurinn býður upp á ýmsa möguleika.  Nú til dags er auðvelt að prenta allskonar myndir á tau.  Til að mynda teikningu af innyflum.  Hún kennir gestum og gangandi líffræði.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Einliti sundbolurinn nýtur alltaf vinsælda.

      

Bongó í kortunum?

Hvenær hefst skítkastið?

Snjall leikur

  Eins og ég var búinn að geta mér til um á Fésbók þá kynnti Davíð Oddsson í morgun þá ákvörðun sína að bjóða engan annan en sjálfan sig fram til embættis forseta Íslands.  Þetta þótti mér líklegra en að Dorrit Moussaieff myndi segja af sér.  

  Framboð DOddssonar er ekki mikil tíðindi út af fyrir sig.  Þetta hefur legið í loftinu.  Fjölmiðlar og fleiri hafa efnt til skoðanakannana um frambjóðandann.  Þær sýna að hann geti léttilega fengið rauðvínsfylgi (12 - 18%).  Þegar kvótakóngarnir leggja í auglýsingapúkkið hækkar styrkleikinn.  

  Það þarf ekki mikið meira til að sigra þegar á annan tug manna og kvenna er í framboði.

  Stóra fréttin við framboð DOddssonar er hvar hann tilkynnti tíðindin.  Það var í miðjum höfuðstöðvum aðal óvinarins: Baugsstofnandans Jóns Ásgeirs (og frú).  Sá átti banka sem DOddsson,  þáverandi Seðlabankastjóri, snéri niður haustið 2008.  Jón Ásgeir kallaði það stærsta bankarán Íslandssögunnar.  Áður og eftir höfðu þeir eldað saman grátt silfur.  Þar á meðal samdi DOddsson á Alþingi sérstakt fjölmiðlafrumvarp til þess að knésetja fjölmiðlaveldi Jóns Ásgeirs.  Allt var lagt undir.  Sú atlaga mistókst.  Eins og gengur.

  Í miðju stríði DOddssonar við Baugsfeðga sakaði hann þá opinberlega um að hafa reynt að múta sér með 300 milljónum kr. beint í vasann.  Og það úti í London sem gerir glæpinn alvarlegri.  Þrátt fyrir að hafa sturtað í sig vænum skerf af gerjuðum vínberjum (svæfandi og róandi) þá hélt mútutilboðið vöku fyrir honum alla nóttina - ásamt köldum svita og heitum á víxl.  

  Mútutilboðið taldi hann - réttilega - vera augljóst merki um það hversu hættulegir glæpamenn væru þar á ferð.  Það var augljóst.

  Þegar Baugsfeðgar keyptu fjölmiðlarisann sem nú kallast 365 þá lýsti DOddsson því sem verslun með þýfi.  Nú liggur ljóst fyrir að eigendur 365 eiga marga peninga í skattaskjólum erlendis.  Eru í hópi þeirra sem tæmdu gjaldeyrisforðann sem DOddsson átti lögum samkvæmd að passa upp á vel og vandlega í Seðlabankanum.  En tókst ekki.  Aflandseyjaliðið náði öllum gjaldeyrinum úr skúmaskotum Seðlabankans og faldi á Tortóla.  

  Eftir hart og illvígt stríð DOddssonar og Jón Ásgeirs til margra áratuga bankar sá fyrrnefndi upp á hjá þeim síðarnefnda og spyr eins og í laginu Ævintýri:  "Má, má, má, má ég koma innfyrir?".  Svarið er:  "Blessaður vertu ef þú hagar þér einu sinni eins og maður."          

  Þetta er snjall leikur hjá DOddssyni.  Hann slær vopnin úr höndum óvinarins með þessari vinabeiðni.  Fjölmiðlaveldið - sem hefði að öðrum kosti tekið upp harða baráttu gegn forsetaframboði hans - er nú sem leir í höndum hans.  Þar á bæ er mönnum stórlega létt.  Það er spennufall.  Friður ríkir yfir vötnum.  Allir eru vinir.  Stríðið er búið.  Fyrrum óvinir éta úr lófa Dabba kóngs.  

  Gamli maðurinn kann þetta.

 

 

 

Athyglisvert að Davíð bjóði sig fram

Furðufugl

  Ég hitti mann í gærkvöldi.  Ég spurði:  "Ertu búinn að ákveða hvað þú kýst í haust?"  Hann svaraði því neitandi.  Hinsvegar væri hann búinn að ákveða hvað hann kysi ekki:  "Enga manneskju sem hefur falið gjaldeyri í skattaskjóli.  Engan flokk sem hefur að geyma manneskju með tengsl við skattaskjól."

  Ég benti manninum á að enginn hafi viljandi geymt gjaldeyri í Money heaven.  Það hafa þeir allir vottað.  Gjaldeyrinn er og var aðeins falinn þar vegna hlálegs misskilnings einhverra amatörgutta í Landsbankanum.  Enginn hafi hagnast á þessu.  Þvert á móti.  Allir töpuðu nánast allri sinni eigu á þessu brölti.  Engu að síður borguðu allir samviskusamlega alla skatta og gjöld til Íslands af þessum gjaldeyri.  Meira að segja heldur ríflega.  Samt þurftu þeir þess ekki vegna þess að enginn vissi af földu peningunum.  Þar fyrir utan kostuðu menn milljónir króna í að stofna allskonar afætulandsfélög,  dótturfyrirtæki og vafninga til að hylja slóðina.  Eintómur kostnaður á kostnað ofan.

  Við þessa fróðleiksmola æstist kunninginn.  Hann kvaðst héðan í frá (klukkan var að ganga níu) ætla að segja upp áskrift á fjölmiðlum sem tengjast Money heaven.  Hann ætli að hætta að lesa fríblöð, hlusta á útvarp og horfa á sjónvarpstöðvar í eigu fólks með peninga í skattaskjóli.  Því síður muni hann kaupa símaþjónustu frá þessu fólki.  

  Hann hélt áfram:  "Inn á mitt skuldsetta heimili mun aldrei koma vara frá Matfugli,  Mata,  Síld & Fiski eða Salathúsinu."  

  Nú var mér öllum lokið.  Þvíklík sérviska.  Ég kvaddi vininn með þeim orðum að eina ljósið í myrkrinu væri að ekki séu fleiri svona furðufuglar eins og hann á kreiki.  

  

       

   

Er nafn ráðherra í gögnunum?

Bjóst aldrei við að ná svona langt

 

 

 

 

 

 

 

 

   Nýverið yfirgaf almannatengill bandaríska forsetaframbjóðandans Donald Trump sinn sómadreng.  Ástæðan sem sú ágæta kona gefur upp er að grínið sé komið úr böndunum.  Upphaflega hafi framboðið verið létt sprell.  Ætlað að gera grín að og atast í hefðbundinni kosningabaráttu.  Guttinn hafi sett markið á að ná 2. sæti í forvali repúblikanaflokksins.

  Leikar fóru þannig að grallarinn náði næstum því strax forystu í forvalinu.  Henni hefur hann haldið af öryggi síðan.  Jafnframt fóru að renna tvær grímur á almannatengilinn,  Cegielski.  Konan taldi sig verða vara við sífellt fleiri glórulausar,  fordómafullar og mannfjandsamlegar yfirlýsingar í málflutningi frambjóðandans.  Einnig algert bull.  Sitthvað sem henni mislíkaði. 

  Að lokum kom kornið sem fyllti mælinn:  Það var yfirlýsing frá Trump vegna fjöldamorða á kristnum í Pakistan.  Hún hljómaði þannig:  "I alone can solve."  Það útleggst sem svo að hann aleinn geti leyst vandamálið.

  Konan fullyrðir að þannig virki utanríkispólitík ekki.  Ekki fyrir neinn.  Aldrei.

  Hún ítrekar að guttinn hafi alls ekki gert ráð fyrir að sigra í forvalinu. Núna aftur á móti sé stolt hans í slíku rugli að hann geti ekki séð að sér.  

  Ástæða er til að hafa í huga að konan styður ekki lengur framboð Trumps.  Hún vinnur ekki lengur fyrir hann.  Kannski er hún óþokki og gengur illt eitt til.  Því gæti ég best trúaað.

             

Trump og Hillary með stórsigra

Matvöruverslun án afgreiðslufólks

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í Amsterdam er margt að sjá.  Hægt er að læra af sumu.  Til að mynda eru síldarflök seld í vögnum samskonar pylsuvögnum.  Kosturinn við síldarvagna er að þar þarf ekki pott til að hita mat í né rafmagn. Síldarflakið er þverskorið í hæfilega munnbita.  Það er ýmist afgreitt lagt á bréf eða í pylsubrauði.  Sósur,  laukur,  súrsaðar gúrkur og eitthvað fleira er hægt að sulla á.  Þetta er eðlilega vinsælt. Síld er holl.  Pylsan ekki.

  Í Amsterdam rakst ég inn í matvöruverslun án sjáanlegrar afgreiðslumanneskju. Ekkert annað starfsfólk sást heldur. Þó má ætla að einhverjir vinni á lager og við eftirlit.  Viðskiptavinir afgreiða sig sjálfir.  Skanna vörurnar inn og borga með korti. 

  Klárlega er töluverður launasparnaður við þetta fyrirkomulag.  Spurning hvernig svona verslun er varin gegn þjófnaði.  Það hljóta að vera öflugar þjófavarnir við útganginn.  Ef þetta gefst vel þá er næsta víst að þetta breiðist út um allan heim.  Hver verður fyrstur til að innleiða þetta á Íslandi?  Ekki Kaupfélag Skagfirðinga.     

  Í S-Kóreu er annar háttur hafður á.  Þar er matvöruverslun ósköp hefðbundin á að líta.  Þegar betur er að gáð þá eru engar vörur í hillum. Þess í stað eru myndir af vörunum.  Viðskiptavinurinn ýtir á myndir af þeim vörum sem hann vill kaupa.  Samstundis smalast vörurnar saman inni á lager.  Síðan koma þær á færibandi í poka eða pokum fram á afgreiðsluborðið.  Þarna er rýrnun vegna þjófnaðar 0%.  Hér er ljósmynd úr þannig búð:

          

Nakið starfsfólk og viðskiptavinir í London

 

 

 

 

 

 

 

 

   Innan skamms býðst Íslendingum í London að snæða kviknaktir á veitingastað.  Annarra þjóða kvikindum líka.  En einkum höfðar þetta til Íslendinga.  Grunar mig.  Starfsfólk staðarins verður einnig klæðalaust.  Samt ekki starfsfólk í eldhúsi.  Það er fyrst og fremst til að forðast slys með sjóðheitan mat.  Líka af hreinlætisástæðum.  Gestir sjá hvort sem er ekki inn í eldhúsið.  Þeir upplifa aðeins nekt hvert sem litið er.  

  Gestir fá ekki að hafa með sér neina hluti. Hvorki farsíma,  úr né skartgripi.

  Hugmyndafræðin á bak við veitingastaðinn er sú sama og með nektarnýlendur og nektarhjólreiðar:  Frelsi.  Jafnframt að vera í snertingu við náttúruna.  Allar innréttingar og áhöld eru sem náttúrulegust.  Ekkert plast,  engir málmhlutir.  Ekkert rafmagn.  Borð verða aðgreind með bambustjöldum.  Svigrúm til að góna mikið á ókunnuga á næstu borðum er þannig takmarkað.  Þetta er ekki staður fyrir perra.  Hinsvegar er staðurinn upplagður fyrir vinnufélaga til að styrkja móralinn og hrista hópinn saman.   

  Staðurinn verður opnaður eftir rúman mánuð.  Þegar er byrjað að taka við borðpöntunum.  Þrátt fyrir töluverða gagnrýni og efasemdir liggja fyrir bókanir 16 þúsund gesta.  Aðallega Íslendinga - giska ég á.  Þó getur verið að þetta sé blandaður hópur.  Óljóst er hvort að 365 miðlar eigi hlut í veitingastaðnum. Kannski bara í öllum hinum veitingastöðum í hverfinu.    

Klúður sem verður að rannsaka

  Það er auðvelt að vera vitur eftirá.  Það hef ég sjálfur sannreynt.  Í mörgum tilfellum er einnig auðvelt að vera vitur í tæka tíð.  Vera forsjáll og hafa vaðið fyrir neðan sig.  Einkennilegt verður að teljast að gatnagerðamenn Reykjavíkur helluleggi við Hverfisgötu viðkvæmar og brothættar gangstéttarhellur sem molna þegar í stað eins og hrökkbrauð við notkun.

  Spurningar vakna:  Hefur enginn rænu á að kanna aðstæður áður en gengið er til verka?  Leyndi seljandi í útboði kaupanda hvert burðarþol gangstéttarhellunnar er?  Eða laug hann?  Það er ekki sjálfgefið að hellur sem eiga að þola þunga barnavagna beri rútur jafn léttilega.  Eða fór ekki fram útboð?  Var um klíkuskap að ræða?  

  Hugsanleg afsökun er að rútur eigi ekki erindi upp á gangstéttir.  Málið er að fyrir lá að rútur fara stöðugt upp á stéttina við Hótel Skugga.  Auðvelt er að sporna gegn því með auðskildu skilti sem bannar rútum að laumast upp á stétt.  Ef það er ekki virt er rútufyrirtækið sektað umsvifalaust og látið borga allan kostnað við skemmdir.  

  Eðlilegast er samt að leggja gangstéttir með þokkalegu burðarþoli.  Annað er vítavert og kallar á rannsókn þegar í stað.  Svona vinnubrögð mega ekki endurtaka sig.  Borgarsjóður hefur ekki efni á því.  

.  

Hellur brotna undan flugrútum