Útlendir ferðamenn á Íslandi éta ekki hvað sem er

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í ár koma hátt í tvær milljónir erlendra ferðamanna til Íslands. Þeir eru ekki í leit að alþjóðlegum skyndibitastöðum á borð við McDonalds,  Burger King,  Subway,  KFC,  Dominos eða Taco Bell.  Þessa staði finna þeir heima hjá sér.  Ör fjölgun túrista á Íslandi skilar sér ekki í kaupum á ruslfæði samkvæmt alþjóðlegum stöðlum.  Þvert á móti.  Það þrengir að þessum stöðum.  Gott dæmi um það er að Subway á Ísafirði gaf upp öndina á dögunum.  Einmitt í kjölfar túristasprengju á Vestfjörðum.  

  Útlendir ferðamenn á Íslandi vilja smakka eitthvað nýtt og öðruvísi.  Þeir prófa kæstan hákarl,  hangikjöt,  svið,  lifrarpylsu og ýmsa spennandi sjávarrétti.   Nú er lag fyrir veitingastaði að bjóða upp á íslenskan heimilismat: Kjötsúpu,  plokkfisk og sveitabjúgu.  Svo að ekki sé minnst á grillað lambakjöt,  kótelettur (án rasps!) og lambalæri með brúnni sósu,  Ora grænum og rauðkáli.  Íslenska lambakjötið er best í heimi (á eftir færeyska skerpikjötinu).  Við eigum að fóðra túrista á því.  Svo vel og rækilega að þeir verði háðir því.  Það styrkir útflutning á kjötinu.

  Á spjalli mínu við erlenda ferðamenn hef ég uppgötvað undrun þeirra yfir því að Íslendingar borði heita sósu með flestum mat. Þeir eiga öðru að venjast.

 

Ferðafólki boðið lambakjöt

Auðleyst vandamál

  Ég var vestur á fjörðum. Sem oft áður.  Í gamla daga var hálf einmanalegt utan vinnutíma í vinnuferðum úti á landi. Ég var oftast eini gestur á gistiheimilum og hótelum. Það var næstum því óþægilegt.  Starfsmenn kannski þrír eða fjórir. Gistikostnaður minn stóð ekki undir launakostnaði þeirra. Á móti kom að um sumarið mættu ferðamenn til leiks og bættu upp taprekstur vetrarins.

  Nú er öldin önnur er Sveinbjörn stökk á stöng.  Nú er ekki þverfótað fyrir útlendum ferðamönnum á öllum tímum árs. Jafnframt hefur framboð á gistirýmum vaxið ævintýralega. Það er skemmtileg tilbreyting frá því sem áður var að lenda í þvögu af ferðamönnum frá öllum heimsálfum.  Líka vitandi að þeir skilja eftir sig hérlendis í ár 500 þúsund milljónir króna í gjaldeyri.  Þeir togast á um alla mögulega leigða bíla,  fjölmenna á matsölustaði,  kaupa lopapeysur og aðra minjagripi. Og það sem telur einna mest: Taka ljósmyndir og myndbönd af norðurljósunum,  skíðabrekkum og allskonar.  Þetta póstar liðið á Fésbók og Twitter út um allan heim.  Við það ærast vinir og vandamenn. Verða friðlausir í löngun til að koma líka til Íslands.  Margfeldisáhrifin eru skjótvirk og öflug.

  Hitt er annað mál að ástæða er til að taka snöfurlega á glannaskap túrista. Þeir átta sig ekki á að hættur leynast í íslensku landslagi.  Bæði við fossa og í fjöru.  Túristarnir taka ekkert mark á vel merktum lokunum á gönguleiðum eða vegum.  Það þarf að glenna framan í þá merkingum um að brot á banni á þessum svæðum varði háum fjársektum.  Þá finna þeir til í buddunni.  Það virkar.  

   

Rottukjöt í matinn

 

 

 

 

 

 

 

  Þrátt fyrir allskonar niðurgreiðslur,  styrki,  ívilnanir,  fyrirgreiðslur,  klíkuskap og annað kunnuglegt freistast margir matvælaframleiðendur til þess að svindla á viðskiptavinum.  Líklegt er að þú eða einhver sem þú þekkir hafi borðað rottukjöt án þess að vita það. Talið sig vera að japla á kjúklingakjöti.  

  Þetta hendir þegar snætt er í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Það staðfestir matvælaeftirlitið vestra.  Milljónir kílóa af rottukjöti er selt sem beinlaust kjúklingakjöt,  hvort heldur sem er á veitingastöðum eða í matvöruverslunum.  

  Að sögn kunnugra er rottukjöt lakara en kjúklingakjöt.  Með réttum kryddum má fela muninn.  Að minnsta kosti upp að því marki að villa um fyrir grunlausum.   

 

Allt í rugli hjá Kanye West

  Það er margt einkennilegt við bandarískan rappara,  Kanye West frá Chicago.  Hann er einnig fatahönnuður og plötuútgefandi.  Lög hans og plötur seljast eins og heitar lummur. Samt er hann alltaf blankur.  Alltaf vælandi yfir peningaleysi.  Samt er hann giftur vellauðugri konu,  Kim Kardashian West.  Hún er módel og sjónvarpsstjarna.  Hún vill að hann standi á eigin fótum fjárhagslega.  Þess vegna hleypir hún honum ekki í budduna sína. Hún er þó alveg til í að fóðra.

  Kanya er nánast eina óvænta frægðarmennið sem styður Donald Trump í baráttu hans við að verða frambjóðandi republikana til embættis forseta Bandaríkja Norður-Ameríku.  Aðspurður segist Trump vera þakklátur stuðningnum. Einhverra hluta vegna gerir hann ekkert með stuðninginn.  Slær honum ekki upp í auglýsingum né á kosningasíðu sinni.

 Stuðningurinn er einungis munnlegur.  Ekki fjárhagslegur.  Þvert á móti segja illar tungur að stuðningurinn sé lymskubragð til að plata Trump til að fjárfesta í fyrirtækjum Wests (les = gauka peningum að síblönkum Kanye).

  Sjálfur ætlar Kanye að verða forseti BNA 2021.

  Við fráfall ensku poppstjörnunnar Davids Bowies hótaði Kanye að gera plötu honum til heiðurs (tribute).  Kráka öll hans vinsælustu lög.  Aðdéendur Bowies brugðust hinir verstu við.  Mótmæltu út og suður, þvers og kruss.  Sökuðu Kanye um allt það versta varðandi plötuna. Vísuðu þeir m.a. í það hvernig honum hefur tekist upp við að kráka Freddy Mercury í heiðursskini.   

  Hörðustu aðdáendur Freddys lýsa flutningi Kanyes sem misþyrmingu á Queen-slagara og grófa vanvirðingu við góðan söngvara.  Ekki skipti ég mér af því.  Hvað sem segja má um Queen þá var Freddy nokkuð góður söngvari.  Hlustið og dæmið sjálf.  

    

Kanye þrábiður Zuckerberg um peninga

Af hverju geta listamenn ekki fengið sér venjulega vinnu eins og annað fólk?

  Einstaka þingmenn Sjálfstæðisflokksins hafa spurt að þessu í ræðustól Alþingis.  Von er að þeir spyrji.  Spurningin verður alltaf áleitin í kjölfar úthlutunar Listamannalauna.  Það er gott að henni sé velt upp sem oftast.  Það veitir aðhald.

  Fyrir mörgum árum leiddi skoðun í ljós að yfir 70% af ferðamannaiðnaði í Jamaíka má rekja til reggea-söngvarans Bobs Marleys.  Forvitnilegt væri að kanna hvað hátt hlutfall af brattri aukningu á ferðamönnum til Íslands megi rekja til heimsfrægðar Bjarkar,  Sigur Rósar,  Of Monsters And Men,  Emilíönu Torríni,  Jóhanns Jóhannssonar,  Hilmars Arnar Hilmarssonar,  Mezzoforte,  Ólafs Arnalds og fleiri.

  Nú hefur dæmið verið skoðað og reiknað út í litlu hafnarborginni Liverpool í Englandi. Niðurstaðan er sú að fjögurra manna rokkhljómsveit,  Bítlarnir,  standi á bak við 2335 stöðugildi í Liverpool. Bein störf.  Ekki afleidd.  Íbúafjöldi Liverpool er um 450 þúsund.  Þetta jafngildir því að 1728 störf á Íslandi séu vegna heimsfrægra íslenskra tónlistarmanna.

  Árlegar beinar tekjur Liverpool af Bítlunum eru 82 milljónir punda x 141 = hálfur 12. milljarður ísl.kr.  

  Það merkilega er að Bítlarnir störfuðu aðeins til ársins 1969. Í sex ár. Frá 1963. Þar af voru þeir í Liverpool aðeins í blábyrjun.  En hljómsveitin er ennþá að dæla háum upphæðum inn í hagkerfi litlu hafnarborgarinnar í Englandi. Hvers vegna gátu Bítlarnir ekki fengið sér venjulega vinnu eins og annað fólk? 

   Þeir hefðu getað keypt 26 milljarða króna hlut í Borgun á 2,2 milljarða. Þeir hefðu getað keypt af Landsbankanum á einn milljarð land sem Landsbankinn keypti nokkrum dögum áður á 2 milljarða.  

   

Smásaga um vinnustaðaglens

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Þetta er fyrsti dagur Tóta í pylsuvagninum.  Hann er búinn að hlakka til í marga daga.  Þar áður átti hann sér langþráðan draum um að afgreiða pylsur - eins og algengt er með ungt fólk.  Vinnufélagi hans er Ása,  boldangshnáta á sjötugsaldri með sólgleraugu og fjölda húðflúra.  Tóti hefur oft fylgst með henni úr fjarlægð afgreiða pylsur.  Hann hefur stundum undrast hvað vinnufélagar hennar stoppa stutt við í vagninum.    

  Tóti heilsar og kynnir sig með handabandi.  Ása kynnir sig ekki heldur svarar glettnislega:  "Tóti, já.  Ég ætla að kalla þig Tóta ljóta til aðgreiningar frá öðrum Tótum."

  "Þekkir þú aðra Tóta?" spyr Tóti undrandi.

  "Ekki ennþá," svarar Ása.  "Kannski síðar."

  Lengra er samtalið ekki í bili.  Ása bendir Tóta þegjandi á að taka af sér jakkann.  Um leið bendir hún á kaffikönnu með nýlöguðu kaffi.  Hún bendir honum líka á að fá sér sæti.  Hann lætur ekki benda sér á það tvisvar.  Sjálf hellir hún sér kaffi í plastmál.  Með vönum handbrögðum gusar hún eldsnöggt úr því ofan í hálsmálið á Tóta.  Hann öskrar af sársauka undan brennandi heitu kaffinu,  sprettur á fætur og rífur sig úr bolnum.  Hann horfir undrandi og ásakandi á Ásu.  Hún heldur um magann í hláturskrampa.

  "Vinnustaðagrín,"  útskýrir hún skellihlæjandi og sækir handklæði.  Hún vætir það í köldu vatni og leggur samanbrotið yfir brunasárið á öxlinni.  

  "Farðu í bolinn yfir,"  skipar hún og hjálpar honum að troðast í kaffiblautan bolinn.

  Tóti reynir að taka gríninu vel.  Hann brosir vandræðalega.  Brosið verður einlægt þegar Ása bætir við:  "Ég ætla að skjótast í ísbúðina við hliðina og kaupa handa okkur ís í brauðformi.  Þá fyrirgefur þú mér grínið.  Er það ekki?"

  Hún býður ekki eftir svari heldur snarast út.  Að vörmu spori kemur hún til baka með tvo barnaísa.  Annar er súkkulaðiís.  Hinn jarðarberja.  Hún réttir súkkulaðiísinn að munni Tóta og segir:  "Vittu hvorn þér þykir betri."

  Tóti er við það að narta í ístoppinn þegar Ása þrykkir ísnum þéttingsfast framan í hann.  Ísinn klessist upp á nef og út á kinnar.  Hún fylgir því eftir nógu fast til að brauðformið maskast.

  Tóti tekur andköf.  Hann skefur með höndunum ísinn framan úr sér.  Hann sullast niður bringuna og litar bolinn.  

  "Vinnustaðagrín!"  hrópar Ása sigri hrósandi.  Um leið og orðinu sleppir þrykkir hún jarðarberjaísnum á sama hátt í andlitið á Tóta.  

  "Æ,  þetta fór úr böndunum,"  játar hún og horfir á Tóta þrífa á sér andlitið.  "Fyrirgefðu. Ég sá þetta fyrir mér miklu fyndnara.  Ég hélt að þú myndir líta út eins og Gosi spýtukall:  Að brauðformið myndi standa út í loftið á nefinu á þér.  Það hefði verið fyndið." 

  Tóta fyrirgefur Ásu í huganum.  Hann vorkennir henni fyrir aulalegan húmor.  Það geta ekki allir verið gordjöss.  Hún vill vera skemmtileg.  

  "Ég skal vera almennileg,"  lofar Ása.  "Ég er búin að biðjast fyrirgefningar.  Ég skal hringja í konuna sem á pylsuvagninn og óska eftir því að þú verðir fastráðinn."

  Orðum sínum til áréttingar hringir hún og segir í tólið: "Þú ættir að fastráða Tóta.  Hann þarf bara að taka með sér hreinan aukafatnað.  Núna er hann útataður í kaffisulli og ís.  Bæði súkkulaðiís og jarðarberja.  Þetta er ógeðslegt fyrir kúnna að horfa upp á.  Ég er viss um að hann er ömurlegur faðir.  Það kemur vinnunni ekkert við.  Ég þarf bara að tala við Barnaverndarnefnd.  Láta dæma af honum börnin.  Viltu að ég komi eftir vinnu og nuddi á þér bakið?  Ég get einnig gefið þér fótanudd.  Ég hlakka til,  yðar hátign."

  Ása leggur símann frá sér og segir:  "Þú heyrðir það sjálfur,  Tóti ljóti,  að ég mæli með þér.  Ég ræð töluverðu um fastráðningar.  Ég sef nefnilega stundum hjá hennar hátign."  

 

 

 

 

 

 

 

  Fleiri smásögur og leikrit HÉR.

Færeyskt veitingahús á Íslandi

  Eftir röskan mánuð,  í mars,  munu Færeyingar opna nýjan veitingastað hérlendis.  Hann verður í fimm kílómetra fjarlægð frá miðbæ Reykjavíkur.  Nánar tiltekið á Grensásvegi 10.  Súper staðsetning.  

  Þetta er ekki í fyrsta skipti sem Færeyingar koma nálægt matseld á Íslandi. Marentza Poulsen (systir Elisar Poulsen) hefur í áratugi fóðrað svanga Íslendinga.  Frá því á síðustu öld hefur hún rekið af rausnarskap Flóruna,  veitingastað í Grasagarðinum í Laugardal.   

  Á Laugavegi 170 er rekin færeyska Smurbrauðsstofa Sylvíu.  Árlega er þar boðið upp á færeyska viku.  Þá er á borðum bragðsterk og matarmikil færeysk ræstkjötsúpa ásamt brauði með ýmiskonar færeysku áleggi.  Þar á meðal skerpukjötinu góða.  

  Af og til eru spennandi færeyskir dagar í Fjörukránni.  Þá kokkar einn af heimsins bestu kokkum,  Birgir Enni,  færeyskar kræsingar af einskærri snilld.  Birgir er föðurbróðir tónlistarmannanna vinsælu Brands Enni og Tróndar Enni.  

  Færeyingarnir sem blanda sér í veitingahúsaflóruna á Íslandi í mars opnuðu í fyrra veitingastaðinn Angus Steakhouse í Þórshöfn í Færeyjum. Frá fyrsta degi hefur verið troðið út úr dyrum.  Þar á meðal hafa íslenskir túristar fjölmennt, tekið hraustlega til matar síns og komið dag eftir dag.  Fá aldrei nóg af því góða. 

  Eðlilegt næsta skref til að koma til móts við íslenska aðdáendur er að opna útibú í Reykjavík.

  Angus Steakhouse tilheyrir samnefndri enskri matsölukeðju.  Enskir kokkar hafa almennt ekki hrifið Íslendinga.  Öfugt við færeyska kokka.  Í því liggur stóri munurinn.  Færeyingar kunna þetta.  

   

Þorir þú að kaupa bíl af þessum manni?

  Þannig er oft spurt þegar heiðarleiki og trúverðugheit einhvers eru til umræðu.  Nú er spurt svona að gefnu tilefni.  Fíat páfans er til sölu þessa dagana.  Um er að ræða smábílinn Fiat 500L.  Hann er skráður á götu 2015 og nánast ekkert keyrður;  bara í rólegheita vikurúnt um New York,  Fíladelfíu og Washington DC.  Hvorki hefur verið reykspólað á bílnum né brunað á ofsaakstri yfir hraðahindranir.

  Fullyrt er að páfi hafi gengið vel um bílinn.  Hvorki reykt inni í honum né djammað að ráði.   

  Númerið er SCV 1.

Gátan leyst

Fréttir hafa borist af eldri borgurum í Reykjavík,  höfuðborg landsins.  Þeir eru svangir.  Einkum og sér í lagi um helgar.  Fréttirnar af þessu eru um margt óljósar.  Jafnvel villandi.  Sumir fullyrða að matur eldri borgara sé eldaður af alúð.  Hann sé skammtaður samviskusamlega ofan í þar til gerð hitabox.  Vandamálið er að maturinn hefur ekki skilað sér til eldri borgara.  Einhver annar borðaði hann.  Nú er komin skýring á.  Sá sem borðaði mat eldri borgara hefur játað:  "Dagur borðaði mat eldri borgara".

  

Dagur borðaði mat eldri borgara

Listamaður gegn listamönnum

  Í fyrra sótti sjónhverfingamaður,  Einar Mikael,  stíft í og náði að suða út rösklega hálfrar milljón króna styrk frá Nýsköpunarsjóði.  Hann er svo heimsfrægur í Grænlandi að hann neyðist til að versla með sólgleraugu á nefi í matinn dulbúinn sem Spiderman um miðja nótt í Hagkaup í Skeifunni.

  Þá gerist það að helstu rithöfundar landsins fá listamannalaun upp á rösklega 300 þúsund kall á mánuði.  Heimsfrægasti íslenski töframaður í Grænlandi brást hinn versti við.  Í Spædermanbúningi úti á bílastæði við Hagkaup í Skeifunni um miðja nótt sendi hann frá sér yfirlýsingu.  Í henni fordæmdi hann þá frekju í fólki að sníkja pening úr opinberum sjóðum.  Hann hvatti almenning til þess að sniðganga sníkjudýrin.  Búinn að steingleyma því að hann fór þar fremstur í flokki.

  Spyrja má hvort að spilagaldrar Einars auðgi andann,  næri þjóðarsálina,  umfram Draumaland Andra Snæs eða bækur Hallgríms Helgasonar og Gerðar Kristnýjar. 

  Kannski er það góð uppástunga hjá Einari að sniðganga hann og aðra sem sótt hafa um og fengið aura úr opinberum sjóðum. Til að mynda bændur, leikhús og kvikmyndir.