Hulunni svipt af hræðilegu leyndarmáli

  Fréttir af banksterum eru skemmtilegri en afleiðingar bankahrunsins/bankaránsins.  Er þá mikið sagt.  Skemmtilegastar eru fréttir af réttarhöldum yfir klíkunni.  Þær keppa við fréttir af vist hennar á Kvíabryggju:  Átök um rauðvín með matnum,  átök um reiðnámskeið - með og án vændis og svo framvegis.

  Verðbréfamiðlari hjá Glitni upplýsir vinnufélaga og nú alþjóð um að Jón Ásgeir hafi verið og/eða sé á djöflamerg.  Það ku vera betra en að vera á djöflasýru.  Nema það sé það sama.  Rifjast þá upp að korteri fyrir bankahrun kallaði Jón Steinar Gunnlaugsson nafna sinn viðarrenglu.  Um það má lesa hér 

  Í dag er pistill í dagblaði Jóns Ársgeirs (skráð á konu hans),  Fréttablaðinu.  Pistilinn skrifar eiginkona Ólafs Ólafssonar,  hótelgests/vistmanns á Kvíabryggju.  Henni er niðri fyrir.  Eina sinni, einu sinni enn.  Að þessu sinni sakar hún forstjóra Fangelsismálastofnunar um að brjóta á skjólstæðingi sínum,  kallgreyinu,  með því að opinbera persónugreinanlegt einkamál hans.  Það gerði hann með því að kjafta frá vel varðveittu leyndarmáli:  Að "mjög lítill hópur fanga hefði aðgang að mörgum milljónum".  

  

Jón Ásgeir á djöflamergnum

Karlinn sem reddar hlutunum

  Þúsund þjala smiðurinn er ómissandi í hverju þorpi;  þessi sem reddar hlutunum snöfurlega.  Enginn hlutur er svo bilaður að reddarinn kippi honum ekki í lag á mínútunnni.  Hann þarf ekki annað en skima í kringum sig eitt augnablik til að koma auga á nothæfan varahlut.

  Heimafyrir bera flestir hlutir þess merki að reddarinn hafi farið um þá höndum.  Þegar pulla í sófasettinu ónýtist kemur eldhússtóll að góðum notum.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   Veggklukkan fellur í gólfið og brotnar.  Þá er minnsta málið að teygja sig í vélritunarblað og tússpenna.  Klukkan er sem ný. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Slökkvitækið í sameigninni tæmist.  Vatnsflaska gerir sama gagn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Hliðarspegillinn á fína jeppanum brotnar.  Þá er gott að eiga handspegil og límband.

 

Sparnaðarráð: Kauptu jólamatinn núna!

  Hagsýnir húsbændur vita að nú er rétti tíminn til að kaupa mat fyrir sólrisuhátíðina miklu,  jólin,  hátíð ljóss og friðar,  svo og gamlárskvöld, nýársdag og næstu daga þar á undan og eftir.  Ástæðan er sú að eftir nokkra daga fer verð á mat að hækka nokkuð bratt.  Hann hækkar og hækkar í verði í stórum stökkum alveg fram á næsta ár.  Jafnframt minnkar úrval á sumum matvörum.    

  Sá sem bíður með að kaupa matinn fram undir jól tapar háum fjárupphæðum.  Þeim upphæðum er betur varið í gott borðvín og nokkra jólabjóra.  

    

Matur og flug hækkar í verði

Íslensk hjarðhegðun

  Íslendingar eru hópsál.  Auðteymd í allar áttir.  Hjarðhegðun einkennir þjóðarsálina.  Þegar ný verslun er opnuð þarf ekki mikið til að smala hjörðinni í hús.  Ókeypis kleinuhringur eða 5% afsláttur á fimm stykkjum af skrúfjárni dugir.  Biðröð myndast degi fyrir opnun.  Hjörðin bíður ofan í svefnpoka eftir opnun búðarinnar.  Þeir fremstu í röðinni upplifa sig sem hetjur.  Ekki ætla ég að kalla þá eitthvað annað.  

 Þegar ekki er um opnun á nýrri verslun að ræða þá dugir til að mynda bílaumboði að auglýsa ókeypis kaffisopa.  Þá myndast örtröð.  Ef auglýstar eru ókeypis kleinur með þá bruna menn frá Keflavík,  Borgarnesi og Selfossi til Reykjavíkur.      

  Ég rakst á kunningja frá Hveragerði sem gerði sér ferð í bæinn.  Ástæðan var sú að IKEA auglýsti smakk á smákökum.  Smakkið átti að hefjast klukkan 13.00.  Vinurinn náði ekki að mæta fyrr en 13.30.  Þá var ekki byrjað að gefa smakk.  Einhver bið var í það.  Hvergerðingurinn var gráti nær yfir þessum "svikum".

  Ég benti honum á að aksturinn til og frá Hveragerði kostaði hann sennilega á annað þúsund kr.  Fyrir þann pening gæti hann keypt í næstu matvörubúð 100 eða 200 smákökur í stað þessarar einu smáköku sem hann ætlaði að smakka í IKEA.

  Hann horfði ringlaður á mig í nokkrar sek.  Svo muldraði hann um leið og hann settist upp í jeppann og ók á brott:  "Þær eru náttúrulega ekki nýbakaðar."

   

Fyrstu mættu í röðina í nótt

Kúaskítur til framleiðslu á rjómaís

 

 

 

 

 

 

 

  Einn besti og vinsælasti ís í heimi er skoski Mackie´s.  Til að framleiða þennan ís þarf mjólk og rjóma.  Einnig vanillu,  súkkulaði,  hunang,  mintu,  jarðaber,  rifsber,  karamellu og sitthvað fleira.  En uppistaðan er mjólk.  Hún er fengin úr 400 beljum í eigu Mackie´s.

  Beljur gefa af sér fleira en mjólk.  Af þeim gengur óhemju mikið magn af ágætis túnáburði.  En það má nýta kúadelluna sem orku.  Það vita stjórnendur Mackie´s.  Skíturinn býr til orkuríkt gas,  mugas.  Þetta gas virkjar Mackie´s til að knýja ísverksmiðjuna.  Fyrir bragðið er framleiðslukostnaður Mackie´s lægri en keppinautanna.  

  Englendingar hafa af gamalkunnri illgirni búið til hefðbundna Skotabrandara um þetta.  Þeir ganga út á meinta nísku Skota.  Skotar eru miklu útsjónasamari en Englendingar.  Gott dæmi um það er að Englendingar skjóta úr fallbyssum kastalabygginga 12 skotum klukkan 12 á hádegi til heiðurs drottningunni.  Skotar skjóta af sama tilefni úr Edinborgarkastala einu skoti klukkan eitt.  

  

   

Jón Þorleifs og arfur

  Hér fyrir neðan má finna hlekk á fyrri bloggfærslur mínar um Jón Þorleifsson,  rithöfund og verkamann.  Þar er tíundað ósætti Jóns við ættingja sína.  Það var einhliða af hálfu hans.  Á síðustu æviárum sniðgekk hann ættingja sína með öllu.

  Svo gerðist það að bróðir hans féll frá.  Jón taldi það ekki koma sér við.  Það olli vandræðum varðandi dánarbúið.  Bróðirinn var einhleypur og barnlaus.  Jón var einn af hans nánustu ættingjum og erfingjum.  Jón vildi ekkert af dánarbúinu vita.  Það var sama hvort að ættingjar eða skiptastjóri dánarbúsins hringdu í Jón.  Hann skellti tólinu á þá um leið og þeir kynntu sig.

  Þetta tafði um margar vikur að hægt væri að ganga frá dánarbúinu.  Að lokum bankaði upp hjá Jóni ungur maður giftur frænku Jóns.  Hann var með lausnir á vandamálinu sem Jón sættist á.  Tilbúna pappíra um að Jón afsalaði sér sínum hluta af arfinum.  Gott ef ekki var framsali til einhvers tiltekins góðgerðarfélags.  

  Þegar Jón sagði mér frá þessu - alvarlegur á svip - orðaði hann það þannig:  "Ég gat ekki annað en tekið vel í erindi þessa unga manns.  Hann virtist vera nokkurn veginn í lagi.  Enda er hann ekkert skyldur mér."

------------------------------------------------------------------------------

  Tekið skal fram að ég þekki til margra ættingja Jóns.  Þeir eru mikið úrvals fólk í alla staði.

  Fleiri sögur af Jóni HÉR

  

 

Hvaða þjóðir hafa það best?

  Hvaða þjóðir búa við besta heilsu?  Eða njóta mest fjárhagslegs öryggis?  Eða eru hamingjusamastar?  Eða þurfa síst að óttast glæpi?  Breska tímaritið Business Insider hefur svarið.  Það ber fyrir sig rannsókn og niðurstöðu The Legatum Institute.  

  Niðurstaðan kemur ekki á óvart.  Sú þjóð sem toppar listann er Norðmenn.  Ekki í fyrsta skipti.  Niðurstaðan er samhljóða hliðstæðum rannsóknum margra annarra stofnana og fjölmiðla síðustu ár. Svo eru þeir sprækir í rokkinu.  

  Toppsæti Norðmanna er svo sjálfgefið að það er ekki fréttnæmt.  Eiginlega ekki heldur annað sætið.  Það fellur í skaut Svisslendinga.  Þjóðarinnar sem beitir þjóðaratkvæðagreiðslum oftar en allir aðrir. Með þessum árangri.  Það er ekki tilviljun að svissneskir karlar lifa lengst allra í heiminum.

Íslenskur miðill fær 130 milljónir

  Margur góður maðurinn og mörg góð konan hafa í áranna rás reddað sér fyrir horn fjárhagslega með því að bjóða upp á miðilsfund.  50 eða 100 eða 150 manns borga glaðir í bragði 3000 kall eða 4000 þúsund kall eða 5000 kall fyrir að fá hlýja kveðju frá draugum fortíðar.

  Þetta er góður bisness.  Ennþá betra er að fólk sem syrgir nýlátna ástvini gleðjist yfir kveðju frá þeim.  Þó ekki sé nema með þeim orðum að viðkomandi fylgist með,  sé með syrgjanda í vöku og draumi og hafi það gott.  Verra væri ef einhver kvartaði undan því að hafa það djöfull skítt í draugaheimi.  Það er ekki í boði.  Það væri vondur bisness.

  Bestu fréttirnar eru þær að til er mun arðbærari leið fyrir sjáendur drauga en að tína seðla upp úr peningaveski fátækra syrgjenda nýlátinna ástvina.  Það eina sem þarf að gera er að halda miðilsfund fyrir framan mann að nafni James Randi.  Hann borgar miðlinum 130 milljón krónur fyrir frambærilegan miðilsfund.  Það er gott tímakaup.

  Að þessum fróðleik uppgefnum er næsta víst að miðillinn og leikkonan Anna Birta komist aftur i fréttir.  Að þessu sinni undir fyrirsögninni "Íslenskur miðill fær 130 milljónir!"  Þá býður hún Frosta Logasyni og frú út að borða á Draugabarnum á Stokkseyri.    

 

  

Eru óheiðarlegir glæpamenn á meðal vor?

  Á mínum uppvaxtarárum í Skagafirði fyrir hálfri öld og rúmlega það stóðu menn við orð sín.  Peningar og fleira var lánað.  Það þurfti ekki að útbúa neina pappíra þar um.  Orð stóðu.  Metnaður fólks lá í því að vera orðheldið.

  Nú er öldin önnur er Sveinbjörn stökk á stöng.  Viðskiptafélagar saka hvern annan um óheilindi.  Það er nýlunda.  Róbert Wessman gefur lítið fyrir viðskiptasiðferði Björgúlfs Thors. Vænir hann um að standa ekki skil á megni af sínum skuldum. Kennir honum um að hafa valdið bankahruni með tilheyrandi tjóni fyrir land og þjóð.  Það næstum því jaðrar við að hann vísi til hryðjuverkalaga sem Bretar settu á Íslendinga.

  Róbert ráðleggur Björgúlfi að skammast sín.  Það er til heldur mikils mælst.

  Björgúlfur sakar Róbert um að vera ljósfælinn hrægamm.  Það er dáldið gróft.  Silfurskottur eru ljósfælnar.  Og fleiri dýr.  Það er ekkert til að skammast sín fyrir.  Ljósið er ekki allra.

  Bjórgúlfur segist hafa verið nauðbeygður til að sparka Róberti út í hafsauga eftir að hann setti allt á hausinn sem hægt var að setja á hausinn.  Er það þó afrek út af fyrir sig. Hann hafi stungið undan digrum sjóðum sem hann nú geymi á földum stað og sæki í þegar í harðbakka slær.  Ég giska á Tortólaeyjar.  Veit samt ekkert hvar best er að geyma stolið góss þessa dagana.

  Fleiri eru sakaðir um afglöp og hugsanlega fáfræði.  Til að mynda Vilhjálmur Bjarnason alþingismaður og meint "óþverraviðskipti hans",  svo og lífeyrissjóðir.  Þeir eru sagðir meta siðferði sitt á 5 - 10 milljónir króna.  Það er spottprís í stóra samhenginu.  Útsöluverð á siðferði.  

  Af hverju er allt í einu orðið svona erfitt að vera heiðarlegur?  Eitt sinn urðu menn af aurum apar.  Núna,  eða, þannig...

   

   

„Björgólfur ætti að skammast sín“

Sea Shepherd sökkti glæsibáti

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í gær kvað bandarískur dómstóll upp dóm yfir hryðjuverkasamtökunum Sea Shepherd.  Hann komst að þeirri niðurstöðu að samtökin hafi viljandi sökkt glæsibátnum Ady Gill.  Það voru eigendur glæsibátsins sem sökuðu Sea Shepherd um þetta og kærðu málið.

  Atvikið átti sér stað á Suðurhöfum.  Ady Gill var í slagtogi með Sea Sheperd við að trufla hvalveiðar Japan.  Í atinu lenti báturinn í samstuði við japanskan hvalveiðibát.  Hvorugan bátinn sakaði að ráði.  Maður um borð í Ady Gill meiddist.

  Daginn eftir brá svo við að Ady Gill var sokkinn. 

  Forsprakki og talsmaður SS,  Paul Watson, kenndi japanska bátnum umsvifalaust um að hafa siglt Ady Gill niður,  stórslasað áhöfn og sökkt bátnum.  Óskaði Paul samtímis eftir myndarlegu fjárframlögum frá ríkum stuðningsmönnum til að hægt yrði að bæta tjónið.  Enn frekar til að SS yrði kleift að herða baráttu gegn hvalveiðum ofbeldisfullra og yfirgangssamra Japana.  

  Við vitnaleiðslur varð Paul Watson tvísaga og þrísaga;  hann talaði í mótsögnum og bullaði.  Til viðbótar voru frásagnir hans á skjön við ýmis opinber skrif hans um atvikið.  Frásagnir tveggja vitna voru ósamhljóða vitnisburði Pauls.  

  Niðurstaða dómsins var sú að SS hafi viljandi sökkt glæsibátnum til þess eins að afla sér samúðar og fjárframlaga.

  SS er gert að greiða eigendum Ady Gill 500 þúsund dollara (65 millj. ísl. kr.).  Einnig 27 þúsund dollara í sakakostnað (3,5 millj. ísl. kr.).  Hafi SS skít og skömm fyrir.