Íslensk hjarðhegðun

  Íslendingar eru hópsál.  Auðteymd í allar áttir.  Hjarðhegðun einkennir þjóðarsálina.  Þegar ný verslun er opnuð þarf ekki mikið til að smala hjörðinni í hús.  Ókeypis kleinuhringur eða 5% afsláttur á fimm stykkjum af skrúfjárni dugir.  Biðröð myndast degi fyrir opnun.  Hjörðin bíður ofan í svefnpoka eftir opnun búðarinnar.  Þeir fremstu í röðinni upplifa sig sem hetjur.  Ekki ætla ég að kalla þá eitthvað annað.  

 Þegar ekki er um opnun á nýrri verslun að ræða þá dugir til að mynda bílaumboði að auglýsa ókeypis kaffisopa.  Þá myndast örtröð.  Ef auglýstar eru ókeypis kleinur með þá bruna menn frá Keflavík,  Borgarnesi og Selfossi til Reykjavíkur.      

  Ég rakst á kunningja frá Hveragerði sem gerði sér ferð í bæinn.  Ástæðan var sú að IKEA auglýsti smakk á smákökum.  Smakkið átti að hefjast klukkan 13.00.  Vinurinn náði ekki að mæta fyrr en 13.30.  Þá var ekki byrjað að gefa smakk.  Einhver bið var í það.  Hvergerðingurinn var gráti nær yfir þessum "svikum".

  Ég benti honum á að aksturinn til og frá Hveragerði kostaði hann sennilega á annað þúsund kr.  Fyrir þann pening gæti hann keypt í næstu matvörubúð 100 eða 200 smákökur í stað þessarar einu smáköku sem hann ætlaði að smakka í IKEA.

  Hann horfði ringlaður á mig í nokkrar sek.  Svo muldraði hann um leið og hann settist upp í jeppann og ók á brott:  "Þær eru náttúrulega ekki nýbakaðar."

   

Fyrstu mættu í röðina í nótt

Kúaskítur til framleiðslu á rjómaís

 

 

 

 

 

 

 

  Einn besti og vinsælasti ís í heimi er skoski Mackie´s.  Til að framleiða þennan ís þarf mjólk og rjóma.  Einnig vanillu,  súkkulaði,  hunang,  mintu,  jarðaber,  rifsber,  karamellu og sitthvað fleira.  En uppistaðan er mjólk.  Hún er fengin úr 400 beljum í eigu Mackie´s.

  Beljur gefa af sér fleira en mjólk.  Af þeim gengur óhemju mikið magn af ágætis túnáburði.  En það má nýta kúadelluna sem orku.  Það vita stjórnendur Mackie´s.  Skíturinn býr til orkuríkt gas,  mugas.  Þetta gas virkjar Mackie´s til að knýja ísverksmiðjuna.  Fyrir bragðið er framleiðslukostnaður Mackie´s lægri en keppinautanna.  

  Englendingar hafa af gamalkunnri illgirni búið til hefðbundna Skotabrandara um þetta.  Þeir ganga út á meinta nísku Skota.  Skotar eru miklu útsjónasamari en Englendingar.  Gott dæmi um það er að Englendingar skjóta úr fallbyssum kastalabygginga 12 skotum klukkan 12 á hádegi til heiðurs drottningunni.  Skotar skjóta af sama tilefni úr Edinborgarkastala einu skoti klukkan eitt.  

  

   

Jón Þorleifs og arfur

  Hér fyrir neðan má finna hlekk á fyrri bloggfærslur mínar um Jón Þorleifsson,  rithöfund og verkamann.  Þar er tíundað ósætti Jóns við ættingja sína.  Það var einhliða af hálfu hans.  Á síðustu æviárum sniðgekk hann ættingja sína með öllu.

  Svo gerðist það að bróðir hans féll frá.  Jón taldi það ekki koma sér við.  Það olli vandræðum varðandi dánarbúið.  Bróðirinn var einhleypur og barnlaus.  Jón var einn af hans nánustu ættingjum og erfingjum.  Jón vildi ekkert af dánarbúinu vita.  Það var sama hvort að ættingjar eða skiptastjóri dánarbúsins hringdu í Jón.  Hann skellti tólinu á þá um leið og þeir kynntu sig.

  Þetta tafði um margar vikur að hægt væri að ganga frá dánarbúinu.  Að lokum bankaði upp hjá Jóni ungur maður giftur frænku Jóns.  Hann var með lausnir á vandamálinu sem Jón sættist á.  Tilbúna pappíra um að Jón afsalaði sér sínum hluta af arfinum.  Gott ef ekki var framsali til einhvers tiltekins góðgerðarfélags.  

  Þegar Jón sagði mér frá þessu - alvarlegur á svip - orðaði hann það þannig:  "Ég gat ekki annað en tekið vel í erindi þessa unga manns.  Hann virtist vera nokkurn veginn í lagi.  Enda er hann ekkert skyldur mér."

------------------------------------------------------------------------------

  Tekið skal fram að ég þekki til margra ættingja Jóns.  Þeir eru mikið úrvals fólk í alla staði.

  Fleiri sögur af Jóni HÉR

  

 

Hvaða þjóðir hafa það best?

  Hvaða þjóðir búa við besta heilsu?  Eða njóta mest fjárhagslegs öryggis?  Eða eru hamingjusamastar?  Eða þurfa síst að óttast glæpi?  Breska tímaritið Business Insider hefur svarið.  Það ber fyrir sig rannsókn og niðurstöðu The Legatum Institute.  

  Niðurstaðan kemur ekki á óvart.  Sú þjóð sem toppar listann er Norðmenn.  Ekki í fyrsta skipti.  Niðurstaðan er samhljóða hliðstæðum rannsóknum margra annarra stofnana og fjölmiðla síðustu ár. Svo eru þeir sprækir í rokkinu.  

  Toppsæti Norðmanna er svo sjálfgefið að það er ekki fréttnæmt.  Eiginlega ekki heldur annað sætið.  Það fellur í skaut Svisslendinga.  Þjóðarinnar sem beitir þjóðaratkvæðagreiðslum oftar en allir aðrir. Með þessum árangri.  Það er ekki tilviljun að svissneskir karlar lifa lengst allra í heiminum.

Íslenskur miðill fær 130 milljónir

  Margur góður maðurinn og mörg góð konan hafa í áranna rás reddað sér fyrir horn fjárhagslega með því að bjóða upp á miðilsfund.  50 eða 100 eða 150 manns borga glaðir í bragði 3000 kall eða 4000 þúsund kall eða 5000 kall fyrir að fá hlýja kveðju frá draugum fortíðar.

  Þetta er góður bisness.  Ennþá betra er að fólk sem syrgir nýlátna ástvini gleðjist yfir kveðju frá þeim.  Þó ekki sé nema með þeim orðum að viðkomandi fylgist með,  sé með syrgjanda í vöku og draumi og hafi það gott.  Verra væri ef einhver kvartaði undan því að hafa það djöfull skítt í draugaheimi.  Það er ekki í boði.  Það væri vondur bisness.

  Bestu fréttirnar eru þær að til er mun arðbærari leið fyrir sjáendur drauga en að tína seðla upp úr peningaveski fátækra syrgjenda nýlátinna ástvina.  Það eina sem þarf að gera er að halda miðilsfund fyrir framan mann að nafni James Randi.  Hann borgar miðlinum 130 milljón krónur fyrir frambærilegan miðilsfund.  Það er gott tímakaup.

  Að þessum fróðleik uppgefnum er næsta víst að miðillinn og leikkonan Anna Birta komist aftur i fréttir.  Að þessu sinni undir fyrirsögninni "Íslenskur miðill fær 130 milljónir!"  Þá býður hún Frosta Logasyni og frú út að borða á Draugabarnum á Stokkseyri.    

 

  

Eru óheiðarlegir glæpamenn á meðal vor?

  Á mínum uppvaxtarárum í Skagafirði fyrir hálfri öld og rúmlega það stóðu menn við orð sín.  Peningar og fleira var lánað.  Það þurfti ekki að útbúa neina pappíra þar um.  Orð stóðu.  Metnaður fólks lá í því að vera orðheldið.

  Nú er öldin önnur er Sveinbjörn stökk á stöng.  Viðskiptafélagar saka hvern annan um óheilindi.  Það er nýlunda.  Róbert Wessman gefur lítið fyrir viðskiptasiðferði Björgúlfs Thors. Vænir hann um að standa ekki skil á megni af sínum skuldum. Kennir honum um að hafa valdið bankahruni með tilheyrandi tjóni fyrir land og þjóð.  Það næstum því jaðrar við að hann vísi til hryðjuverkalaga sem Bretar settu á Íslendinga.

  Róbert ráðleggur Björgúlfi að skammast sín.  Það er til heldur mikils mælst.

  Björgúlfur sakar Róbert um að vera ljósfælinn hrægamm.  Það er dáldið gróft.  Silfurskottur eru ljósfælnar.  Og fleiri dýr.  Það er ekkert til að skammast sín fyrir.  Ljósið er ekki allra.

  Bjórgúlfur segist hafa verið nauðbeygður til að sparka Róberti út í hafsauga eftir að hann setti allt á hausinn sem hægt var að setja á hausinn.  Er það þó afrek út af fyrir sig. Hann hafi stungið undan digrum sjóðum sem hann nú geymi á földum stað og sæki í þegar í harðbakka slær.  Ég giska á Tortólaeyjar.  Veit samt ekkert hvar best er að geyma stolið góss þessa dagana.

  Fleiri eru sakaðir um afglöp og hugsanlega fáfræði.  Til að mynda Vilhjálmur Bjarnason alþingismaður og meint "óþverraviðskipti hans",  svo og lífeyrissjóðir.  Þeir eru sagðir meta siðferði sitt á 5 - 10 milljónir króna.  Það er spottprís í stóra samhenginu.  Útsöluverð á siðferði.  

  Af hverju er allt í einu orðið svona erfitt að vera heiðarlegur?  Eitt sinn urðu menn af aurum apar.  Núna,  eða, þannig...

   

   

„Björgólfur ætti að skammast sín“

Sea Shepherd sökkti glæsibáti

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í gær kvað bandarískur dómstóll upp dóm yfir hryðjuverkasamtökunum Sea Shepherd.  Hann komst að þeirri niðurstöðu að samtökin hafi viljandi sökkt glæsibátnum Ady Gill.  Það voru eigendur glæsibátsins sem sökuðu Sea Shepherd um þetta og kærðu málið.

  Atvikið átti sér stað á Suðurhöfum.  Ady Gill var í slagtogi með Sea Sheperd við að trufla hvalveiðar Japan.  Í atinu lenti báturinn í samstuði við japanskan hvalveiðibát.  Hvorugan bátinn sakaði að ráði.  Maður um borð í Ady Gill meiddist.

  Daginn eftir brá svo við að Ady Gill var sokkinn. 

  Forsprakki og talsmaður SS,  Paul Watson, kenndi japanska bátnum umsvifalaust um að hafa siglt Ady Gill niður,  stórslasað áhöfn og sökkt bátnum.  Óskaði Paul samtímis eftir myndarlegu fjárframlögum frá ríkum stuðningsmönnum til að hægt yrði að bæta tjónið.  Enn frekar til að SS yrði kleift að herða baráttu gegn hvalveiðum ofbeldisfullra og yfirgangssamra Japana.  

  Við vitnaleiðslur varð Paul Watson tvísaga og þrísaga;  hann talaði í mótsögnum og bullaði.  Til viðbótar voru frásagnir hans á skjön við ýmis opinber skrif hans um atvikið.  Frásagnir tveggja vitna voru ósamhljóða vitnisburði Pauls.  

  Niðurstaða dómsins var sú að SS hafi viljandi sökkt glæsibátnum til þess eins að afla sér samúðar og fjárframlaga.

  SS er gert að greiða eigendum Ady Gill 500 þúsund dollara (65 millj. ísl. kr.).  Einnig 27 þúsund dollara í sakakostnað (3,5 millj. ísl. kr.).  Hafi SS skít og skömm fyrir.  

Græðgi og frekja

  Á sjöunda áratug síðustu aldar bryddaði veitingastaðurinn Askur upp á ýmsum nýjungum.  Þar á meðal að börn borðuðu frítt.  Það var auglýst með orðunum:  "Ókeypis fyrir börn í fylgd með foreldrum."  Þessu var vel tekið.  Þar á meðal af roskinni frú og miðaldra karlmanni.  

  Að lokinni veglegri veislumáltíð var komið að greiðslu.  Frúin tilkynnti að þau þyrftu aðeins að borga fyrir hennar mat.  Barnið borði frítt.  

  Þjónninn hváði og mótmælti.  Hann sagði:  "Þessi fúlskeggjaði miðaldra maður getur ekki talist vera barn."   

  "Jú,  hann er barnið mitt,"  svaraði frúin ákveðin og reiðileg á svip.  "Börn borða frítt í fylgd með foreldrum."

  Vopn voru slegin úr höndum þjónsins.  Til viðbótar vildi hann forðast leiðindi,  skv. reglunni um að kúnninn hafi alltaf rétt fyrir sér.  Honum var samt misboðið.  En lét gott heita.

  Í þann mund sem mæðginin stigu út um dyrnar þá brá þjónninn við snöggt.  Hann hljóp á eftir þeim með sleikibrjóstsykur á lofti og kallaði hátt - til að allir í troðfullum veitingastaðnum heyrðu:  "Barnið á að fá sleikibrjóstsykur!  Öll dugleg börn sem klára matinn sinn fá sleikibrjóstsykur í verðlaun!"

Hér fá börnin frítt að borða

Ömurleg þjónusta

  Ég var staddur í Borgarfirði.  Skyndilega langaði mig í svalandi kaldan heilsudrykk ásamt hvítlauksristuðum humri.  Helst einhvern hjartastyrkjandi og B6-vítamínríkan drykk.  Það kom ekki margt til greina.  Eini möguleikinn var að skottast í ÁTVR - þá einu verslun sem má lögum samkvæmt selja bjór, löglegan heilsudrykk.

  Eftir nokkra leit fann ég einokunarverslunina.  Klukkan var rösklega 2 á laugardegi.  Ég kom að lokuðum dyrum.  Ríkisbúðin er lokuð eftir klukkan 2 á laugardögum.  Allt í kring voru galopnar einkareknar verslanir með iðandi mannlífi.  Þar á meðal fjölda útlendra viðskiptavina.

  Næsta einokunarverslun ríkisins í norðurátt frá Borgarnesi er á Blönduósi.  Það er ekki nema 2ja - 3ja klukkutíma akstur þangað.  Þangað leitaði klárinn þegar í stað.  En dyr einokunarverslunarinnar á Blönduósi voru einnig harðlæstar.

  Ekki nóg með það;  ríkisbúðin er lokuð allan sunnudaginn.  Hún er lokuð samfellt í 44 klukkutíma hverja helgi.  Þetta er lengri tími en vinnuvika heiðarlegs fólks.  Þetta er ömurleg þjónusta.  

   

         

Bjór hollur fyrir hjartað

Varúð! Ekki kaupa falsaða flugmiða!

  Það er ósköp einfalt og auðvelt að kaupa á netinu flugmiða til útlanda með Wow eða Icelandair.  Og líka til baka ef að sá gállinn er á manni.  Hitt er verra: Þegar farið er út fyrir þægindarammann.  Miði keyptur á netinu af útlendu flugfélagi.  Ekki er alltaf allt sem sýnist.  Í útlöndum felur vont fólk sig innanum gott fólk.  Það beitir brögðum til að féfletta saklausa flugfarþega.  

 14 manna hópur Færeyinga lenti í svikahröppum.  Hópurinn var á leið til Rúmeníu.  Hafði keypt flugmiða á netinu.  Fyrst var flogið frá Færeyjum til Kaupmannahafnar.  Við innritun í tengiflug frá Kaupmannahöfn kom babb í bátinn.  Bókað og þegar borgað flug til Rúmeníu kom ekki fram í tölvubúnaði á Kastrup-flugvelli í Kaupmannahöfn.  

  Færeyski hópurinn var með kvittanir fyrir kaupum á flugmiðunum.  Þetta virtist allt vera samkvæmt bókinni.  Nema að kaupin á flugmiðunum skiluðu sér ekki inn í innritunarkerfið á Kastrup.  

  Sérfræðingar á tölvusviði Kastrup voru kvaddur til.  Í ljós kom að Færeyingarnir höfðu lent í klóm á glæpamönnum.  Sennilega rúmenskum.  Færeyingarnir höfðu keypt og borgað flugmiða frá netsíðu sem var horfin.  

  Verðið hjá platsíðunni var aðeins þriðjungur af verði alvöru ferðaskrifstofu,  rösklega 35 þúsund kall á kjaft.  Það eru góð kaup.  En ekki farsæl þegar upp er staðið.  Nú voru góð ráð dýr.  Það var ekki um annað að ræða en kaupa nýjan miða á 120 þúsund kall. 

  Góðu fréttirnar eru að af þessu má læra:  Ekki kaupa utanlandsferð af öðrum en vel þekktum flugfélögum og ferðaskrifstofum. Fólk er alltaf að læra.  Það er leikur að læra.