Forsetaframbjóðandi hrekktur

  Einn af þeim fjölmörgu sem sækjast eftir því að verða frambjóðandi repúblikana til embættis forseta Bandaríkja Norður-Ameríku sætir grófu einelti.  Ekki einungis af hálfu Íslendinga heldur einnig Breta.  Já, og jafnvel landa sinna.  Þetta er ljótt.

  Fórnarlambið,  Donald Trump,  ber sig engu að síður vel.  Enda nýtur hann vaxandi vinsælda innan flokksins.  Einkum meðal kvenna.  

  Eitt af því sem grínast er með er að sjóndeildarhringur Trumps nái ekki út fyrir túnfótinn.  Hann viti ekkert hvað gerist í öðrum löndum.  Nema í Kína.

  Það sér hvergi fyrir enda á eineltinu.

  Trump er duglegastur allra að hlaða á sig hrósi af öllu tagi.  Til að mynda hefur hann hrósað sér af því að ekki sé hægt að plata sig.  Hann sé svo næmur að hann greini á örskotsstund ef hrekkur eða gabb eru í uppsiglingu.  

  Breskur hrekkjalómur sannreyndi þetta á dögunum.  Eða þannig.  Hann sendi Trump stuðningsyfirlýsingu fyrir hönd föður síns.  Sagði kallinn ætla í fyrsta skipti á ævinni að kjósa og það Trump.  Með lét hann fylgja ljósmynd af formanni breska Verkamannaflokksins.  Sá verður mögulega breski forsætisráðherrann sem forseti Bandaríkjanna mun hafa samskipti við á næsta kjörtímabili.

  Trump féll í gildruna.  Hann hoppaði hæð sína í loft upp af ánægju með að fá atkvæði frá Bretlandi.  Heimsþekkt andlitið á formanni Verkamannaflokksins þekkti hann ekki.  Þess í stað hampaði hann á twitter stuðningsyfirlýsingunni.

 

   

Trump selur Ungfrú Bandaríkin strax aftur

Veitingaumsögn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  - Réttur:  Hrefnusteik

  - Veitingastaður:  Bike Cave,  Skerjafirði

  - Verð:  2495,-

  - Einkunn: *****

  Þeir eru ekki margir veitingastaðirnir sem bjóða upp á hvalkjöt.  Þeim mun meira fagnaðarefni er að boðið sé upp á hrefnukjöt í Bike Cave í Skerjafirði.  Ennþá meira fagnaðarefni er hvað steikin og meðlæti eru mikið lostæti.

  Kjötið er marinerað til margra daga.  Það er síðan kryddað kryddblöndunni frábæru "Best á nautið" og snöggsteikt. Ytra lag dökknar og fær ljúfengt steikarbragð.  Í miðju er kjötið fallega rautt án þess að vera blóðugt.  Allt lungnamjúkt.

  Meðlæti er ferskt salat, krossarar og bearnaise-sósa.  Jarðaber gefa salatinu skarpt frískandi bragð.  Krossarar eru náskildir frönskum kartöflum.  Þetta eru skarpkryddaðar (ég greindi papriku, salt og pipar) djúpsteiktar kartöflur.  Þær eru mun bragðbetri en hefðbundnar franskar.  Stökkar (crispy) í gegn. Toppurinn yfir i-ið er bearnaise-sósan.  Hún er ekki venjuleg.  Þetta er verðlaunuð sósa,  uppskrift Hjördísar Andrésdóttur verts og listakokks á Bike Cave.  Besta bearnaise-sósa sem ég hef smakkað. Blessunarlega að mestu laus við smjörbragðið (sem háir iðulega bearnaise-sósum).       

  Ég mæli eindregið með hrefnusteikinni í Bike Cave í Skerjafirði. Hún er sælkeramáltíð.

--------------------------------------------------------

  Fleiri veitingaumsagnir má finna með því að smella HÉR

 

Forsetaframbjóðandi misstígur sig

  Ég hef aldrei nennt að fylgjast með vali republikana á frambjóðanda til embættis forseta Bandaríkja Norður-Ameríku.  Enda kemur mér það ekkert við.  Nú er öldin önnur er Sveinbjörn stökk á stöng.  Einn af frambjóðendunum er litríkur.  Það er góð skemmtun að fylgjast með Trump.  Það gustar af honum.  Sjálfur lýsir hann keppinautum sínum sem dusilmennum.  Gufum og görmum.  Sennilega er eitthvað til í því.  Án þess að ég hafi kynnt mér neitt um þá virðist mér sem þetta sé hópur snyrtilega klipptra og greiddra eldri hvítra karlmanna í grálitum jakkafötum.

  Trump er hálfskoskur.  Fyrir nokkrum árum var ég staddur í Skotlandi.  Þá vildi Trump kaupa Skotland og breyta því í golfvöll.  En nú vill hann verða forseti.

  Í upphafi kosningabaráttu sinnar gerði Trump út á baráttulag eftir Njál Unga,  "Rockin in The Free World".  Njáll brást hinn versti við.  Harðbannaði Trump að nota lagið.  Umboðsmaður Njáls var þó búinn að leyfa notkun lagsins og fá pening frá Trump fyrir.  Þetta varð Trump til töluverðrar háðungar.  Það styrkti mjög stöðu hans meðal reppanna. 

  Eftir miklar vangaveltur og vandræðagang kynnti Trump til leiks nýtt kosningalag. Það er "It´s The End Of The World As We Know It (And I Feel Fine)" með hljómsveitinni REM.  Nú hafa liðsmenn REM sameinast um að banna Trump að nota lagið.  Ekki nóg með það.  Þeir tala líka illa um hann og hans viðhorf.  Í yfirlýsingu hvetja þeir Trump til að hafa mök við sjálfan sig (fuck yourselves).  Þeir lýsa honum sem aumkunarverðu, athyglissjúku og valdagráðugu lítilmenni.

  Þetta mun tryggja Trump yfirburðasigur meðal reppa.  

  Trump lætur framleiða fyrir sig hálsbindi,  skyrtur og allskonar fyrir lítinn pening úti í Kína.  Eitt af baráttumálum hans er að ná allri framleiðslu á bandarískum vörum úr höndum Kínverja og láta Bandaríkjamenn sjálfa framleiða bandarískar vörur.  Þetta er honum svo mikið hjartans mál að hann á það til að hrópa orðið "China,  China,  China" upp úr svefni heilu og hálfu næturnar.

  Einnig hefur orðið vart við að þegar hann heldur sig vera í einrúmi þá tautar hann stöðugt "China,  China, China" fyrir munni sér.

  

  

Túpupressan - Þannig nýtir þú allt innihald kavíartúpunnar, tannkremstúpunnar, næturkremstúpunnar....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Bandarísk skoðanakönnun hefur leitt í ljós að helsta ágreiningsefni hjóna er peningar.  Næst algengasta ágreiningsefnið er umgengni við tannkremstúpuna.  Karlar kreista tannkremstúpuna iðulega frá miðju.  Konur kreista túpuna frá enda hennar.  

  Hvor leiðin sem er valin leiðir nær ekki að fullnýtta innihaldið.  Þegar túpunni er loks hent er töluvert eftir af innihaldi hennar.  Þetta á líka við um kavíartúpur,  hárlitunartúpur,  rakakremstúpur,  næturkremstúpur og allskonar túpur.

  Sumir nota einhvern harðan hlut,  eins og hnífsskaft, til að leggjast á túpuna og pressa sem mest úr henni.  Það eru líka til þvingur fyrir plasttúpur sem virka líkt og póstlúga sem pósti er troðið í gegnum.  Og sitthvað fleira.  Allt gott og blessað.

  Svo er það túpupressan,  EZ sqeezer.  Hún er þannig að túpuendanum er stungið í lítið plasttæki.  Síðan er sveif snúið.  Túpan pressast svo fast að allt innihald hennar er fullnýtt. Ef túpan er að lokinni pressu skorin upp þá finnst ekki tangur né tetur af innihaldi í henni. Einfalt og þægilegt.  Þegar búið er að pressa allt úr túpunni þá er túpan örlítil samanþjöppuð klessa án innihalds.  Túpupressan kostar um 600 - 700 kall og er fljót að borga sig.

  Túpupressan fæst í Bike Cave í Skerjafirði,  Nettó í Keflavík,  Vöruvali í Vestmannaeyjum og í apótekinu í JL-húsinu,  Dómus Medica,  Kringlunni,  Mjódd, Mosfellsbæ,  Hellu, Glerártorgi á Akureyri og Akureyrar Apóteki í Kaupangi.

Ný hugsun gegn geggjaðri sóun á matvælum

  Íslendingar hafa löngum hent gríðarlega miklu magni af úrvals matvælum.  Matvælum sem eru í góðu lagi en nálgast merkingarnar "Best fyrir" og "Síðasti söludagur".  Báðar merkingarnar gefa upp dagsetningu sem stendur fyrir allt annað en síðasta neysludag.  Alltof margir rugla þessu saman.

 

 

  Ég hef horft upp á starfsmenn 10-11 henda í ruslagáma þessar ágætu vörur í miklum mæli.  Það er dapurleg sjón.  Þarna er um verðmæti að ræða.  Á sama tíma á fátækt fólk í vandræðum með að láta enda ná saman.  Það stendur í öllum veðrum í langri röð fyrir utan húsnæði Mæðrastyrksnefndar og Fjölskylduhjálpar Íslands.  

  Fyrir nokkrum árum mættu ábúðafullir embættismenn í Fjölskylduhjálpina og stöðvuðu dreifingu á úrvals góðum kartöfluflögum sem voru komnar á dagsetningu.  Vel að merkja dagsetningu sem vísaði á síðasta söludag en átti langt í síðasta neysludag.

  Það þarf hugarfarsbreytingu, vakningu og uppreisn hérlendis gegn því að matvælum í góðu lagi sé hent í ruslagáma.  Nú hafa verslanir Krónunnar tekið upp á því að selja útrunnin matvæli á spottprís.  Það er til fyrirmyndar.  Þetta er algengt erlendis og nýtur vinsælda.

  Einnig er til fyrirmyndar að hjá N1-bensínsjoppunni á Blönduósi fá gestir gjarnan hálfétna matarskammta.  Það gerist þannig að afgreiðsla á skyndibitanum (kjúlli eða hamborgari og franskar) fer öll úr skorðum á álagstímum.  Þegar greint er úr flækjunni þá er hálfétnum matarskömmtum komið snöfurlega í réttar hendur.  Hver matarskammtur nýtist þannig til fulls.  

   

Sala á útrunnum mat gengið vel

Pottþétt ráð sem tryggir að bílnum sé ekki stolið

  2007 dönsuðu Íslendingar umhverfis gullkálfinn sem aldrei fyrr.  Það þarf ekki að rifja upp fyrir neinum þá geggjun sem einkenndi dansinn.  Miðbærinn þagnaði ekki vegna flugs einkaþotna;  menn skruppu á einkaþyrlum í sjoppu til að fá sér pylsu.  Í stað þess að bjóða neftóbak í nefið að hætti bænda fyrri tíma buðu stórtækir dansarar hver öðrum hreint kók í nefið.

  Hámarki náði dansgleðin daginn fyrir bankahrunið 2008.  Þá flugu einkaþoturnar úr landi drekkhlaðnar töskum fullum af gjaldeyri.  Síðan heyrðist ekki í þeim meir.  Dansinn lagðist af og bank á búsáhöld tók við.

  Núna er verið að endurreisa byggingakranana og rykið dustað af dansskónum.  Togast er á um hvern einasta flotta 15 - 20 milljón króna jeppann.  Vandamálið er að vondir menn sækja líka í fína jeppa.  Þeim er stolið.  

  Til er ráð.  Einföld aðferð til að forða fína dýra bílnum frá því að vera hnuplað af vondu fólki.  Það eina sem þarf að gera er að fá næstu skiltagerð til að þrykkja mynd af ryðguðum bíl á dúk.  Svo er fíni bíllinn klæddur í dúkinn.  Eini gallinn er sá að þá vita nágrannarnir ekki að þú eigir nýjan og fínan bíl.  Því er kippt í lið með því að taka ljósmynd af bílnum fyrir dúklagningu og sýna nágrönnunum myndina.  

   

Ísland á leið í hóp þeirra ríku

Norðurlandaráð styður hvalveiðar Færeyinga

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessa daga stendur yfir þing Norðurlandaráðs.  Þar gengur á ýmsu.  Meðal annars er til umfjöllunar svívirðileg framkoma íslenskra embættismanna í garð færeyska fiskveiðiskipsins Nærabergs.  Skipinu var meinað að sækja til Íslands grænlenska áhöfn.  Rökin voru þau að Næraberg væri að veiða makríl við Grænlandsstrendur án þess að Færeyingar hafi samið um það við Íslendinga.  Á sama tíma dekstruðu Íslendingar rússnesk skip sem veiddu á sömu slóðum.  Fróðlegt verður að vita að hvaða niðurstöðu Norðurlandaráð kemst í því fáránlega máli.

  Hitt er merkilegra að í morgun samþykkti Norðurlandaráð eiróma stuðning við hvalveiðar Færeyinga.  Mér vitanlega hefur sú merkilega samþykkt ekki ratað í íslenska fjölmiðla.  Hún er engu að síður stórfrétt og hér með "skúbb".

  Hér má hlera fróðleiksmola um hvalveiðar Færeyinga:  

http://www.visir.is/section/MEDIA98&fileid=CLP38358 

Rasismi hefur margar hliðar

  Kynþáttafordómar,  lífsstílsfordómar og menningarfordómar hafa margar birtingamyndir.  Ein er sú að hörundsdökkt fólk leggur mikið á sig til að líkjast bleiknefjum.  Frægasta dæmið er bandaríska poppstjarnan Michael Jackson.  Þessi ein frægasta poppstjarna heims hefði getað nýtt ofurvinsældir sínar til að vera stoltur blökkumaður og fyrirmynd.  Þess í stað kaus hann að nota auðævi sín til að láta breyta sér í hvíta konu (Sófíu Lóren).

 En hvað getum við bleiknefjar sett okkur á stall og gagnrýnt þá leið sem hann valdi?  Við búum við forréttindi.  Þau forréttindi að húðlitur háir okkur ekki.  Truflar okkur ekki á neinn hátt.  Hvorki gagnvart vinnu eða viðhorfum almennings til okkar.

  Við bleiknefjar tökum ekki eftir flestu því mótlæti sem hörundsdekkri mæta.  Til að mynda getum við mætt skælbrosandi í plástursrekka hvaða apóteks eða súpermarkaðs sem er.  Þar finnum við gott úrval af plástrum í sama lit og okkar húðlit.  Plástrar í öðrum húðlit eru ekki í boði.

   

  

Elska konur sem skína í nóttinni

Neyðarlegur happdrættisvinningur

 Á sjöunda áratugnum - og eflaust fyrr og síðar - urðu flokksbundnir í Sjálfstæðisflokknum sjálfkrafa áskrifendur að árlegum happdrættismiða flokksins.  Þar á meðal foreldrar mínir.  Svo bar til að einn miðaeigandi,  Grétar á Goðdölum í Skagafirði, fékk langlínusímtal frá Reykjavík.  Erindið var að tilkynna honum að hann hefði unnið glæsibifreið í happdrættinu.

 Á þessum tíma,  á fyrri hluta sjöunda áratugarins,  var heilmikið mál að ferðast landshluta á milli. Helsta ráð var að leita uppi vörubíl á leið suður.  Björninn var ekki unninn þegar komið var til höfuðborgarinnar.  Þá var eftir að finna hótel og gistingu næstu daga.  Það skaust enginn eina dagstund suður og til baka samdægurs. Í bestu færð við góð skilyrði fór dagurinn í ferð aðra leið.

  Farið til Reykjavíkur fékk Grétar á föstudegi.  Sanngjarnt þótti að hann tæki þátt í bensínkostnaði við ferðina.  Þar við bættist að það sprakk á tveimur dekkjum á leiðinni með tilheyrandi kostnaði.  Þetta var í tíð gúmmíslöngunnar og dekk voru fljót að étast upp á grófum malarvegum.  Farþeginn deildi kostnaði af hrakförunum með vörubílstjóranum.  Útgjöldin voru ekki óvænt.  Svona var þetta fyrir hálfri öld.

  Kominn til Reykjavíkur naut Grétar aðstoðar leigubílstjóra við að finna rándýra gistingu næstu örfáa daga. Hann gisti á Hótel Sögu.  Það var gaman.  Um helgina voru dansleikir á hótelinu.  Matartímar á Grillinu á Hótel Sögu voru glæsilegar veislur en dýrar.  

  Á mánudeginum mætti Grétar glaður og hamingjusamur á skrifstofu Sjálfstæðisflokksins til að veita glæsibifreið móttöku.  Þá kom babb í bátinn.  Happdrættismiðinn sem hann framvísaði passaði ekki við vinningsnúmerið.  Þar skeikaði síðasta tölustaf. Við nánari athugun kom í ljós að bróðir Grétars,  Borgar,  átti vinningsmiðann.  Borgar bjó einnig í Goðdölum.

  Aldrei var fyllilega upplýst hvað fór úrskeiðis.  Kannski víxluðustu happdrættismiðar bræðranna þegar þeir voru póstlagðir.  Líklegra þótti þó að lélegt og frumstætt símasamband ætti sök að máli.  Hringja þurfti frá einni símstöð til annarrar til að koma á símtali.  Ein símadama þurfti að biðja aðra um að ná sambandi við þann sem kallaður var til.  Nafnið Borgar á Goðdölum varð við þessi skilyrði Grétar á Goðdölum.  Hugsanlega spilaði inn í að Grétar fékk oft langlínusímtöl en ekki Borgar.  

  Spenningurinn og tilhlökkun Grétars við að eignast nýjan bíl breyttist í spennufall.  Bílar voru ekki á öllum heimilum,  eins og í dag.  Hlutfallslega voru bílar miklu dýrari og meiri lúxus.  Grétar var gráti nær.  Að auki var hann að eyða mörgum dögum í ferðalagið,  mikilli fyrirhöfn og heilmiklum útgjöldum í platferð suður.

  Næsta skref var að á skrifstofu flokksins var hringt í Borgar.  Hann var upplýstur um stöðu mála.  Hann þurfti ekki að framvísa happdrættismiðanum.  Númer miðans var skráð á hann.  Er leið á símtalið var Grétari rétt tólið.  Hann sagði síðar þannig frá:  "Það var eins og nudda salti í sárið þegar Borgar bað mig um að grípa bílinn með norður fyrst að ég væri á norðurleið hvort sem er."

  Næstu ár bjó Grétar við það að horfa upp á glæsikerru Borgars í heimreiðinni á Goðdölum.  Á þeim tíma voru aðeins gamlir jeppar á öðrum sveitabæjum.  Ef þar var bíll á annað borð.

    

Framhaldsskólakennari vann Mercedes-Benz

Íslendingar með allt niðrum sig

 

  Fyrirséður vaxandi straumur erlendra ferðamanna til Íslands afhjúpar ýmis einkenni Íslendinga.  Til að mynda fyrirhyggjuleysi og gullgrafaraæði.  Ýmsir hafa síðustu ár bent á sáran skort á salernum við helstu áfangastaði ferðamanna.  En þeir sem málið heyrir undir góna út í loftið sljóum augum og aðhafast ekki neitt.  Á sama tíma fjölgar erlendum ferðamönnum.  Þeim fjölgar um mörg prósent í hverjum einasta mánuði.

  Tölurnar eru stórar.  Í fyrra kom ein milljón erlendra ferðamanna til Íslands.  Í ár eru þeir 200.000 fleiri.  Á næsta ári verða þeir um 1,5 millj.

  Túrhestarnir koma hingað með fulla vasa fjár.  Þeir moka seðlunum í sparibauka allra sem koma nálægt ferðaþjónustu.  Hátt hlutfall af fjármagninu hefur viðkomu í ríkissjóði.  Við erum að tala um milljarða.  Enginn hefur rænu á að taka af skarið og láta eitthvað af gróðanum renna í að koma til móts við spurn eftir salernum.  Peningurinn er notaður til að standa straum af nýjum ráðherrabílum og tíðum utanlandsferðum embættismanna. Aðstoðarmönnum ráðherra fjölgar jafn hratt og túrhestum.  Einnig nýjum nefndum,  starfshópum og ráðgjafateymi um allt annað en salernisaðstöðu.  

  Túrhestunum er nauðugur einn kostur að ganga sinna erinda úti um allar koppagrundir. Hvorki kirkjugarðar né aðrir grænir blettir sleppa undan áganginum.  Hvergi er hægt að víkja út af gönguleið án þess að vaða skarn upp að hnjám.

  Víða má í fjarlægð líta snjó í fjallshlíðum.  Þegar nær er komið er engan snjó að sjá. Aðeins klósettpappír.

  Viðbrögð Íslendinga eru þau ein að yppa öxlum í forundran og saka túrhestana um sóðaskap.  

  Góðu fréttirnar eru þær að hraukarnir sem túrhestarnir skilja eftir sig er fyrirtaks áburður.  Eigendur skrautblómagarða gætu gert sér eitthvað gott úr því.   

   

„Míga og skíta“ glottandi við Gullfoss