Pottþétt ráð sem tryggir að bílnum sé ekki stolið

  2007 dönsuðu Íslendingar umhverfis gullkálfinn sem aldrei fyrr.  Það þarf ekki að rifja upp fyrir neinum þá geggjun sem einkenndi dansinn.  Miðbærinn þagnaði ekki vegna flugs einkaþotna;  menn skruppu á einkaþyrlum í sjoppu til að fá sér pylsu.  Í stað þess að bjóða neftóbak í nefið að hætti bænda fyrri tíma buðu stórtækir dansarar hver öðrum hreint kók í nefið.

  Hámarki náði dansgleðin daginn fyrir bankahrunið 2008.  Þá flugu einkaþoturnar úr landi drekkhlaðnar töskum fullum af gjaldeyri.  Síðan heyrðist ekki í þeim meir.  Dansinn lagðist af og bank á búsáhöld tók við.

  Núna er verið að endurreisa byggingakranana og rykið dustað af dansskónum.  Togast er á um hvern einasta flotta 15 - 20 milljón króna jeppann.  Vandamálið er að vondir menn sækja líka í fína jeppa.  Þeim er stolið.  

  Til er ráð.  Einföld aðferð til að forða fína dýra bílnum frá því að vera hnuplað af vondu fólki.  Það eina sem þarf að gera er að fá næstu skiltagerð til að þrykkja mynd af ryðguðum bíl á dúk.  Svo er fíni bíllinn klæddur í dúkinn.  Eini gallinn er sá að þá vita nágrannarnir ekki að þú eigir nýjan og fínan bíl.  Því er kippt í lið með því að taka ljósmynd af bílnum fyrir dúklagningu og sýna nágrönnunum myndina.  

   

Ísland á leið í hóp þeirra ríku

Norðurlandaráð styður hvalveiðar Færeyinga

 

 

 

 

 

 

 

 

Þessa daga stendur yfir þing Norðurlandaráðs.  Þar gengur á ýmsu.  Meðal annars er til umfjöllunar svívirðileg framkoma íslenskra embættismanna í garð færeyska fiskveiðiskipsins Nærabergs.  Skipinu var meinað að sækja til Íslands grænlenska áhöfn.  Rökin voru þau að Næraberg væri að veiða makríl við Grænlandsstrendur án þess að Færeyingar hafi samið um það við Íslendinga.  Á sama tíma dekstruðu Íslendingar rússnesk skip sem veiddu á sömu slóðum.  Fróðlegt verður að vita að hvaða niðurstöðu Norðurlandaráð kemst í því fáránlega máli.

  Hitt er merkilegra að í morgun samþykkti Norðurlandaráð eiróma stuðning við hvalveiðar Færeyinga.  Mér vitanlega hefur sú merkilega samþykkt ekki ratað í íslenska fjölmiðla.  Hún er engu að síður stórfrétt og hér með "skúbb".

  Hér má hlera fróðleiksmola um hvalveiðar Færeyinga:  

http://www.visir.is/section/MEDIA98&fileid=CLP38358 

Rasismi hefur margar hliðar

  Kynþáttafordómar,  lífsstílsfordómar og menningarfordómar hafa margar birtingamyndir.  Ein er sú að hörundsdökkt fólk leggur mikið á sig til að líkjast bleiknefjum.  Frægasta dæmið er bandaríska poppstjarnan Michael Jackson.  Þessi ein frægasta poppstjarna heims hefði getað nýtt ofurvinsældir sínar til að vera stoltur blökkumaður og fyrirmynd.  Þess í stað kaus hann að nota auðævi sín til að láta breyta sér í hvíta konu (Sófíu Lóren).

 En hvað getum við bleiknefjar sett okkur á stall og gagnrýnt þá leið sem hann valdi?  Við búum við forréttindi.  Þau forréttindi að húðlitur háir okkur ekki.  Truflar okkur ekki á neinn hátt.  Hvorki gagnvart vinnu eða viðhorfum almennings til okkar.

  Við bleiknefjar tökum ekki eftir flestu því mótlæti sem hörundsdekkri mæta.  Til að mynda getum við mætt skælbrosandi í plástursrekka hvaða apóteks eða súpermarkaðs sem er.  Þar finnum við gott úrval af plástrum í sama lit og okkar húðlit.  Plástrar í öðrum húðlit eru ekki í boði.

   

  

Elska konur sem skína í nóttinni

Neyðarlegur happdrættisvinningur

 Á sjöunda áratugnum - og eflaust fyrr og síðar - urðu flokksbundnir í Sjálfstæðisflokknum sjálfkrafa áskrifendur að árlegum happdrættismiða flokksins.  Þar á meðal foreldrar mínir.  Svo bar til að einn miðaeigandi,  Grétar á Goðdölum í Skagafirði, fékk langlínusímtal frá Reykjavík.  Erindið var að tilkynna honum að hann hefði unnið glæsibifreið í happdrættinu.

 Á þessum tíma,  á fyrri hluta sjöunda áratugarins,  var heilmikið mál að ferðast landshluta á milli. Helsta ráð var að leita uppi vörubíl á leið suður.  Björninn var ekki unninn þegar komið var til höfuðborgarinnar.  Þá var eftir að finna hótel og gistingu næstu daga.  Það skaust enginn eina dagstund suður og til baka samdægurs. Í bestu færð við góð skilyrði fór dagurinn í ferð aðra leið.

  Farið til Reykjavíkur fékk Grétar á föstudegi.  Sanngjarnt þótti að hann tæki þátt í bensínkostnaði við ferðina.  Þar við bættist að það sprakk á tveimur dekkjum á leiðinni með tilheyrandi kostnaði.  Þetta var í tíð gúmmíslöngunnar og dekk voru fljót að étast upp á grófum malarvegum.  Farþeginn deildi kostnaði af hrakförunum með vörubílstjóranum.  Útgjöldin voru ekki óvænt.  Svona var þetta fyrir hálfri öld.

  Kominn til Reykjavíkur naut Grétar aðstoðar leigubílstjóra við að finna rándýra gistingu næstu örfáa daga. Hann gisti á Hótel Sögu.  Það var gaman.  Um helgina voru dansleikir á hótelinu.  Matartímar á Grillinu á Hótel Sögu voru glæsilegar veislur en dýrar.  

  Á mánudeginum mætti Grétar glaður og hamingjusamur á skrifstofu Sjálfstæðisflokksins til að veita glæsibifreið móttöku.  Þá kom babb í bátinn.  Happdrættismiðinn sem hann framvísaði passaði ekki við vinningsnúmerið.  Þar skeikaði síðasta tölustaf. Við nánari athugun kom í ljós að bróðir Grétars,  Borgar,  átti vinningsmiðann.  Borgar bjó einnig í Goðdölum.

  Aldrei var fyllilega upplýst hvað fór úrskeiðis.  Kannski víxluðustu happdrættismiðar bræðranna þegar þeir voru póstlagðir.  Líklegra þótti þó að lélegt og frumstætt símasamband ætti sök að máli.  Hringja þurfti frá einni símstöð til annarrar til að koma á símtali.  Ein símadama þurfti að biðja aðra um að ná sambandi við þann sem kallaður var til.  Nafnið Borgar á Goðdölum varð við þessi skilyrði Grétar á Goðdölum.  Hugsanlega spilaði inn í að Grétar fékk oft langlínusímtöl en ekki Borgar.  

  Spenningurinn og tilhlökkun Grétars við að eignast nýjan bíl breyttist í spennufall.  Bílar voru ekki á öllum heimilum,  eins og í dag.  Hlutfallslega voru bílar miklu dýrari og meiri lúxus.  Grétar var gráti nær.  Að auki var hann að eyða mörgum dögum í ferðalagið,  mikilli fyrirhöfn og heilmiklum útgjöldum í platferð suður.

  Næsta skref var að á skrifstofu flokksins var hringt í Borgar.  Hann var upplýstur um stöðu mála.  Hann þurfti ekki að framvísa happdrættismiðanum.  Númer miðans var skráð á hann.  Er leið á símtalið var Grétari rétt tólið.  Hann sagði síðar þannig frá:  "Það var eins og nudda salti í sárið þegar Borgar bað mig um að grípa bílinn með norður fyrst að ég væri á norðurleið hvort sem er."

  Næstu ár bjó Grétar við það að horfa upp á glæsikerru Borgars í heimreiðinni á Goðdölum.  Á þeim tíma voru aðeins gamlir jeppar á öðrum sveitabæjum.  Ef þar var bíll á annað borð.

    

Framhaldsskólakennari vann Mercedes-Benz

Íslendingar með allt niðrum sig

 

  Fyrirséður vaxandi straumur erlendra ferðamanna til Íslands afhjúpar ýmis einkenni Íslendinga.  Til að mynda fyrirhyggjuleysi og gullgrafaraæði.  Ýmsir hafa síðustu ár bent á sáran skort á salernum við helstu áfangastaði ferðamanna.  En þeir sem málið heyrir undir góna út í loftið sljóum augum og aðhafast ekki neitt.  Á sama tíma fjölgar erlendum ferðamönnum.  Þeim fjölgar um mörg prósent í hverjum einasta mánuði.

  Tölurnar eru stórar.  Í fyrra kom ein milljón erlendra ferðamanna til Íslands.  Í ár eru þeir 200.000 fleiri.  Á næsta ári verða þeir um 1,5 millj.

  Túrhestarnir koma hingað með fulla vasa fjár.  Þeir moka seðlunum í sparibauka allra sem koma nálægt ferðaþjónustu.  Hátt hlutfall af fjármagninu hefur viðkomu í ríkissjóði.  Við erum að tala um milljarða.  Enginn hefur rænu á að taka af skarið og láta eitthvað af gróðanum renna í að koma til móts við spurn eftir salernum.  Peningurinn er notaður til að standa straum af nýjum ráðherrabílum og tíðum utanlandsferðum embættismanna. Aðstoðarmönnum ráðherra fjölgar jafn hratt og túrhestum.  Einnig nýjum nefndum,  starfshópum og ráðgjafateymi um allt annað en salernisaðstöðu.  

  Túrhestunum er nauðugur einn kostur að ganga sinna erinda úti um allar koppagrundir. Hvorki kirkjugarðar né aðrir grænir blettir sleppa undan áganginum.  Hvergi er hægt að víkja út af gönguleið án þess að vaða skarn upp að hnjám.

  Víða má í fjarlægð líta snjó í fjallshlíðum.  Þegar nær er komið er engan snjó að sjá. Aðeins klósettpappír.

  Viðbrögð Íslendinga eru þau ein að yppa öxlum í forundran og saka túrhestana um sóðaskap.  

  Góðu fréttirnar eru þær að hraukarnir sem túrhestarnir skilja eftir sig er fyrirtaks áburður.  Eigendur skrautblómagarða gætu gert sér eitthvað gott úr því.   

   

„Míga og skíta“ glottandi við Gullfoss

Umdeildir kleinuhringir, sleiktir og ósleiktir

 

1100 mann hafa "lækað" frétt mbl.is af væntanlegri opnun kleinuhringjastaðarins Dunkin´Donuts á Laugavegi 3.  Formleg opnun verður um mánaðarmótin júlí/ágúst.  Eða því sem næst verslunarmannahelginni.  Flest "lækin" eru komin frá lögregluþjónum.  Þeir eru spenntir fyrir kleinuhringjunum.  Einkum þeim sem hafa mikið af glassúr.  Jafnframt hefur myndast mikill þrýstingur frá lögregluþjónum á landsbyggðinni um að fá í sitt þorp útibú frá DD kleinuhringjum.  

  Ekki fagna allir innrás DD.  Tónlistarmaðurinn frábæri Oddur Hrafn Björgvinsson - þekktastur sem rokkstjarnan Krummi í Mínus - hefur stigið fram og lýst yfir vanþóknun á þessu ullabjakki.  Og uppskorið á Fésbók hátt í sex hundruð "læk" á það.  Ekkert frá lögregluþjónum.  Krummi veit hvað hann syngur.  Einn besti söngvari landsins,  flottur lagahöfundur og túlkandi í hljómsveitum á borð við Esju og Legend.  

  Það er alltaf gott þegar poppstjörnur láta sig varða samfélagsmál.   

  Ég veit ekki hvernig á að túlka viðhorf bandarísku söngkonunnar Ariana Grande til kleinuhringja.  Hún hefur viðbjóð á þeim og merkir þá með slefi í búðum sem selja þá. Sleikir þá svo lítið ber á. Það er ekki til eftirbreytni.  Ef hún er með hundaæði,  herpes eða alnæmi þá er hætta á að hún smiti kleinuhringjaætur af þessum sjúkdómum.  Ástæða er fyrir íslenska DD staði og viðskiptavini til að vera á varðbergi gagnvart sleiktum kleinuhringjum.  

  Ég hef ekki smekk fyrir kleinuhringjum.  En þeim mun meiri smekk fyrir Legend, Esju og Mínus.  Hvort sem er harðkjarnarokki eða Kurts Weills-legri efnistökum. 

 

https://www.facebook.com/krummi.bjorgvinsson?fref=nf&pnref=story

Dunkin´Donuts fer ekki framhjá neinum

Nú er lag að græða á túrhestum

 

  Útlendingar sem leggja leið sína til Íslands eru vanir að reykja kannabis.  Sumir snæða það eins og hvert annað grænmeti með mat.  Aðrir taka það í nefið.  

  Á Íslandi bregður svo við að þessir menn eru flokkaðir í hóp með morðingjum,  nauðgurum og öðrum ofbeldishrottum.  Fyrir bragðið þurfa túrhestarnir fyrir komu til Íslands að ná sambandi við glæpaklíkur hérlendis.  Þær sjá þeim fyrir kannabisi strax við komu á flugvelli í Sandgerði.

  Þessi kannabissala sogar til sín helling af erlendum gjaldeyri sem hverfur eins og dögg fyrir sólu ofan í vasa neðanjarðarglæpamanna.  Þeir fara umsvifalaust með gjaldeyrinn úr landi til að kaupa allskonar eiturlyf í útlöndum.  Jafnvel rítalín.

  Þessu þarf að breyta.  Peningnum væri betur komið í íslenska hagkerfinu til að létta undir við launagreiðslur til starfsmanna heilbrigðiskerfisins.  Dómsmálaráðherra eða utanríkisráðherra eða einhver þarf að hliðra til í flugstöðinni.  Leyfa Fríhöfninni eða einhverri annarri verslun í flugstöðinni að koma sér upp söluborði með góðu úrvali af hágæða kannabisefnum.  Þar getur góður sölumaður reitt helling af útlendum seðlum upp úr vösum hálfrar annarrar milljón túrhesta á næsta ári.  Ef vel gengur þá á þarnæsta ári líka.   

Panta kannabis áður en þeir lenda

Takið vel á móti írsku hellu- og grjótlagningarmönnunum

  Á undanförnum árum hafa húseigendur á Norðurlöndunum verið svo lánsamir að fá heimsókn frá írskum hellu- og grjótlagningarmönnum.  Þeir bjóðast til að taka til í stóra og fína garðinum þeirra.  "Koma skikkan á garðinn,"  eins og þeir orða það. Þeir eru ótrúlega naskir að koma auga á garð sem þarnast lagfæringar.

  Írarnir eru hörkuduglegir til vinnu.  Þeir ganga snöfurlega til verks og draga hvergi af sér.  Hafa jafnvel endaskipti á garðinum þannig að húseigandinn ratar ekki um hann næstu daga.  

  Fyrir þetta rukka Írarnir eitthvað smáræði.  Þeir finna sanngjarna tölu út frá því hve ríkmannlega húseigandinn býr.  Stærð einbýlishússins, garðsins og lúxusbílanna í innkeyrslunni gefur ágætar upplýsingar um það.

  Eitt af því skemmtilega við þetta er að Írarnir laga garðinn eftir sínum eigin smekk.  Fyrir bragðið fær garðurinn írska stemmningu.  Það er ekkert nema dónaskapur að reyna að segja þeim hvernig garðurinn eigi að vera.  Enda fara þeir ekkert eftir því.  Þeir vita betur.  

  Nú hafa írsku hellu- og grjótlagnamennirnir borist til Íslands,  eins og lúsmýið.  Íslendingar eiga að taka vel á móti þessum frændum okkar.  Bjóða þeim upp á rótsterkt kaffi og kökubita.  Leyfa þeim að róta dálítið í garðinum og borga uppsett verð.  Írarnir hafa flestir fyrir fjölskyldu að sjá.  Efnahagsástandið á Írlandi hefur ekki verið upp á marga fiska síðustu árin.  Nýverið fengu þeir á sig nýjan vatnsskatt.  

  Sumum bregður dálítið við groddalega framkomu Íranna.  Hún er afleiðing þess að þeir ólust upp við harðneskju. Á N-Írlandi tókust kristnir söfnuðir á í áratugi.  Í þeim átökum var hvergi gefið eftir.  Kaþólikkar og mótmælendatrúar drápu í sameiningu allt að 100 manns í röðum hvors annars á ári auk sprellvirkja af ýmsu tagi.  Breskir hermenn og leyniskyttur drápu nokkra til viðbótar.  

Vafasamur maður í Vogahverfi

Aldrei flugvöllur í Hvassahrauni

  Á árum áður kvörtuðu ferðamenn hástöfum undan gríðarlegu og stöðugu hvassviðri í hrauninu á milli Voga á Vatnsleysuströnd og Hafnarfjarðar. Alla tíð síðan hefur hraunið gengið undir nafninu Hvassahraun. Það er í dag formlegt heiti hraunsins.  

 Nú ber svo til að rokrassgatið í hrauninu hefur ratað í fréttir dagsins.  Svokallaður stýrihópur,  einnig kallaður Rögnunefnd,  ber ábyrgð á því.  Í stýrihópnum er enginn flugmaður.  Enginn flugkennari.  Enginn læknir af bráðamóttöku.  Enginn fulltrúi landsbyggðarinnar.  Enginn notandi innanlandsflugs.  Enginn rokkari.  

   Hópurinn telur nokkra ágæta andstæðinga Reykjavíkurflugvallar.  Ljúfa embættismenn sem aldrei eiga erindi með flugvél út fyrir 101 Reykjavík.  En troðast fremstir í flokki þegar utanlandsferðir eru í boði.  Þeim fylgja feitir dagpeningar í útlöndum.

  Rögnunefnd amatöranna hefur boðað að vænlegasti kostur sé að flytja Reykjavíkurflugvöll til Hvassahrauns.  Rökin eru rýr,  illa útfærð og eiginlega út í hött.  

  Inn í dæmið vantar að Reykvíkingar hafa ekkert með Hvassahraun að gera.  Það er bratt að ráðstafa Reykjavíkurflugvelli til niðursetningar í önnur sveitarfélög að þeim forspurðum.  Íbúar og ráðamenn í Vogum á Vatnsleysuströnd eru ekkert á þeim buxum að leggja hraunið undir flugvöll fyrir Reykvíkinga.  Þeir vilja frekar fá álver.  Það hefur ólyginn Vogabúi sagt mér.

  Þar fyrir utan:  Allur kostnaður við flutning Reykjavíkurflugvallar til Hvassahrauns er vanreifaður.  Flutningurinn myndi kosta gríðarleg útgjöld við gatnamál til og frá Reykjavík.  Innanlandsflug myndi að mestu leggjast af.  Það færi allt í klessu. Reynsla er af beinu flugi á milli Keflavíkur og Akureyrar.  Þegar sú staða er uppi kjósa flestir fremur að keyra á milli.  Með tilheyrandi sliti og álagi á þjóðvegi.  Allt eftir því.  Sem skiptir svo sem engu máli.  Það verður aldrei lagður flugvöllur í Hvassahrauni.  Hvað kostaði Röggunefndin?  Af hverju er himinninn blár?  

Varasöm matvæli

 Oft er ekki allt sem sýnist þegar kemur að mat í útlöndum.  Sjálfur formaður Framsóknarflokksins,  Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, hefur vakið athygli á því.  Hann hefur sagt frá veirum eða einhverju álíka í útlendu kjöti sem breytir hugunarhætti og hegðun heilu þjóðanna;  það með svo afgerandi hætti að enginn framsóknarmaður finnst í öllu útlandinu.  Ekki einu sinni í Kína þó að það sé fjölmennasta land heims.

  Margur Íslendingurinn hefur bjargað sér frá hættulegri kjötvöru í útlöndum með því að seðja sárasta hungrið með rjómaköku.  Betra er að skoða kvikindið vandlega.  Oft leynist padda í henni.   

 

 

 

 

 

 

 

  Enn aðrir snúa sér að súkkulaðibollu.  Í henni leynist iðulega súkkulaðiormurinn ægilegi.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ýmsir veðja á ferskt salat í útlöndum.  Salat er bara gras.  Hvað getur verið varasmat við gras?  Mörg dýr lifa góðu lífi á grasi.  Salat geymir samt eitt og annað fleira en grasið grænt.  Til að mynda haus af eðlu.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Svo ekki sé talað um blessaða músina.  Hún finnur sér ætíð leið í allskonar mat og drykk. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Meira að segja í gosdósirnar.  Þetta er þráhyggja.  Hún vill vera hluti af fæðu mannsins.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Maðurinn lifir ekki á brauði einu saman.  Það er músarkenningin í hnotskurn

 

 

 

 

 

 

 

 Djúpsteiktir kjúklingabitar luma stundum á skemmtilegu viðbiti í formi flugu.

. 

Fundu áratugagamalt frosið kjöt