Eru Íslendingar of bláeygir?

  Fyrir nokkrum áratugum hafði aldrei verið framið bankarán á Íslandi.  Sú staðreynd var svo eðlileg að enginn hugsaði út í þann möguleika að eitthvað slíkt gæti gerst á Íslandi.  Svo gerðist það að maður með lambhúshettu bankaði á bakdyr í banka í Breiðholti.  Þetta var eftir lokun bankans.  Starfsmaður bankans opnaði dyrnar og hleypti lambhúshettumanninum inn.  Hvorugur sagði orð.  Starfsmaðurinn gekk út frá því sem vísu að þetta væri einhver að sækja konuna sína úr vinnu í bankanum.

  Lambhúshettumaðurinn gekk að gjaldkerastúku og hrifsaði til sín alla seðlana þar.  Starfsfólk bankans horfði á og hugsaði með sér:  "Þetta er nú meiri grínistinn!"  Svo hélt það áfram að vinna.  Lambhúshettumaðurinn yfirgaf bankann.  Starfsfólkið reiknaði með að hann kæmi aftur og segðist hafa verið að grínast.  En það gerðist ekki.  Síðan hefur ekkert til mannsins né peninganna spurst.  

  Löngu síðar komst starfsfólk bankans að þeirri niðurstöðu - í samráði við lögregluna - að um bankarán hafi verið að ræða.  Vandamálið var það að starfsfólkið hafði eiginlega ekki veitt manninum neina athygli.  Það átti í erfiðleikum með að muna klæðaburð hans eða annað.  Nema að allir mundu eftir því að hann var með lambhúshettu.  Einhver taldi sig hafa séð út undan sér er maðurinn hvarf út í myrkrið að göngulag hans hefði verið fjaðrandi er hann steig yfir þröskuldinn.  Sá sami taldi sig hafa tekið eftir herðablöðum mannsins.   Þau hafi vísað út.  

  Þegar ljóst var að bankaþjófurinn myndi ekki gefa sig fram af sjálfsdáðum auglýsti lögreglan eftir manni með lambhúshettu,  útstæð herðablöð og fjaðrandi göngulag.   

  Það eina sem kom út úr því var niðurstaða aldraðrar konu sem fór - sjálfviljug - á ballettsýningu.  Hún tók eftir því að göngulag sumra dansaranna var fjaðrandi.  Hinsvegar var enginn þeirra með útstæð herðablöð.   

  Um svipað leyti tókst ungu pari að svíkja fé út úr pósthúsi.  Það hringdi í pósthús og sagðist vera að hringja frá banka.  Peningur hafi verið lagður inn í bankann og yrði sóttur í pósthúsið.  Svo var mætt í pósthúsið og sagt:  "Það á að vera kominn peningur til mín sem var lagður inn á banka."  Afreiðslukonan kannaðist við það og afhenti peninga án spurningar.   Það hafði aldrei hvarflað að neinum að neinn myndi misnota þetta einfalda og þægilega fyrirkomulag.

  Í mars var eldri maður dæmdur í tveggja og hálfs árs fangelsi fyrir að svíkja á annað hundrað milljónir út úr 16 manneskjum.  Í lok síðustu aldar var hann dæmdur í 20 mánaða fangelsi fyrir samskonar brot.  Þá brá svo við að hann var náðaður á þeirri forsendu að honum myndi líða illa í fangelsi.  Hann væri vanur að reka hótel,  tívolí,  billjardstofu og sjoppu og búa við lífsstíl sem er ólíkur þeim sem stela samloku og snærisspotta.  Líklegt væri að depurð myndi sækja að honum í fátæklega búnum fangaklefa.   

  Af dómnum í mars verður ekki ráðið annað en að maðurinn hafi síðustu áratugi verið í fullri vinnu við að svíkja fé út úr fólki.  Hann vann ekkert annað.  Hann þóttist vera auðmaður - og var það í raun vegna þess hve vel honum gekk að komast yfir fé annarra.   Hann bauðst til að gera fólk ríkt.  Það eina sem það þyrfti að gera væri að láta hann hafa allan sinn pening.  Svo myndi hann sjá um rest.  Ekkert gerðist annað en fólkinu var sagt að það þyrfti að láta manninn fá meiri pening svo að það yrði ennþá ríkara.       

Ævintýraleg ákæra yfir „Sigga hakkara“

Hvað lokkar fólk í stórmarkaði?

 

  Hver einasti stórmarkaður á Íslandi er hannaður samkvæmt vel útfærðri uppskrift.  Uppskrift sem viðskiptavinurinn stendur höllum fæti gagnvart.  Hann fer inn í búðina til að kaupa mjólkurfernu.  Út úr búðinni fer hann með fulla poka af allskonar.  Til að kaupa mjólkina þarf hann að fara innst inn í búðina.  Á leiðinni þangað garga á hann freistingar úr öllum áttum.  Tilboð á hinu og þessu.  Lykt af nýbökuðu brauði eða heitum mat vekur upp hungurtilfinningu.  Í biðröð við kassann glenna sig tyggjópakkar og ýmislegt smánammi sem kitlandi er að grípa með í leiðinni.  Og Séð og heyrt eða Vikuna.  Eða bæði tímaritin.    

  Með sérhannaðri músík (ekki tónlist.  Stórmarkaðamúsík er ekki list í bókstaflegri merkingu orðsins) er hægt að auka sölu í stórmarkaði um fjórðung.  Það er ótrúlega há tala.   

  En hvað er það sem lokkar og laðar fólk inn í stórmarkaði?  Á tímabili reyndu íslenskir stórmarkaðir að búa til viðskiptatryggð með sérstökum afsláttarkortum.  Eitt það fyrsta hét Samkort.  Það er minnisstæðast fyrir að hafa reynst smákrimmum fjötur um fót.  Tveir vitgrannir ungir menn sviku út Samkort og fóru til Flórída í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Þar hugðust þeir lifa eins og kóngar út á sviknu Samkortin.  Þegar á reyndi kannaðist enginn í Flórída við Samkortið (sem gefið var út af Sambandi íslenskra Samvinnufélaga og gilti einungis í Kaupfélagsverslunum og Miklagarði).  

  Strákarnir lentu í miklum hremmingum.  Peningalausir og allslausir.  Þetta var fyrir daga internets, e-mails,  farsíma og annarra slíkra hjálpargagna.  Ég man ekki hvort að þeim tókst að hafa upp á ræðismanni Íslands í Flórída eða hvort að þeir leituðu á náðir Flugleiða.  Eða kannski hvorutveggja.  Einhvernvegin rataði frétt af aulagangi og örlögum þessara drengja á forsíður dagblaðanna.

  Víða erlendis,  kannski aðallega í Bandaríkjum Norður-Ameríku,  er hægt að klippa út úr auglýsingabæklingum allskonar afsláttarmiða til að lokka fólk inn í stórmarkaði.  Lítið fer fyrir þeim hérlendis.  Hinsvegar eru bornir í hús hér auglýsingapésar frá ýmsum stórmörkuðum.  Þeir skila einhverju.  En í fjölbýlishúsum má sjá að fáir skipta sér af pésunum.  Uppistaðan af þeim fer beint í ruslið.  Það er dapurlegt að fylgjast með því mikla magni af ólesnum auglýsingapésum sem borið er í hús og hleðst þar upp áður en ruslatunnan tekur við öllum þessum pappír.  Mikil sóun á prentbleki og pappír.   

  Nýjasta aðferðin til að lokka fólk inn í stórmarkaði er að bjóða upp á ókeypis kaffibolla.   Sú aðferð virkar vel.  Hún býr til meiri viðskiptatryggð en afsláttakort.  

  Markaðssetning stórmarkaða er hönnuð samkvæmt vel rannsakaðri og reyndri markaðsfræði (sem byggir á sálfræði).  Framboð stjórnmálaflokka gera það einnig.  Ég vann á auglýsingastofum til fjölda ára.  Vann meðal annars við nokkrar vel heppnaðar kosningabaráttur margra ólíkra stjórnmálaflokka.  Þekking og reynsla staðfesta orð Jóns Sigurðssonar,  fyrrverandi formanns Framsóknarflokksins,  um að kosningabarátta Framsóknarflokksins í Reykjavík hafi verið úthugsuð og hönnuð frá A - Ö.  Út frá stöðlum markaðsfræði var kosningabarátta Framsóknarflokksins í Reykjavík vel hönnuð.  Hún skilaði því sem markaðsfræðingar vissu upp á tíu fingur að virkaði.  Það virkar að höfða til lægstu hvata "skrílsins".  Svínvirkar ALLTAF.  Hitler kunni þetta.     

 

Hagar orðið fyrir grófum aðdróttunum

Ósvífin markaðseinokun

 

 

     Íslenski útvarps- og sjónvarpsmarkaðurinn er óheilbrigður.  Honum var og er skipt á milli 365 miðla og Ríkisútvarpsins.  Öðrum var og er haldið úti í kuldanum með slóttugheitum.  Og ósvífni.  Dæmi um það er að fyrir sjö árum - í skjóli nætur - keyptu 365 miðlar og Ríkisútvarpið í sameiningu tækjabúnað sem mælir notkun á tilteknum útvarps- og sjónvarpsstöðvum rafrænt.  Þessu næst var skoðanakannanafyrirtæki fengið til að fylgjast með því sem tækjabúnaðurinn sýnir og birta niðurstöður.

  Auglýsingastofur,  birtingahús og helstu auglýsendur byggja sínar auglýsingaherferðir á þessum niðurstöðum.  Máta markhópa við tölurnar yfir aldurshópa,  kyn,  stétt og stöðu þeirra sem hlusta á útvarp og horfa á sjónvarp.  Síðan er reiknað út snertiverð (það er hver krónukostnaður er við að ná til rétta markhópsins).

  Stóri gallinn við þetta er að tækjabúnaðurinn góði og dýri mælir aðeins hlustun og gón á sjónvarps- og útvarpsstöðvar í eigu eigenda tækjabúnaðarins.  Þar með vinna auglýsingastofur,  birtingahús og helstu auglýsendur með tölur yfir aðeins þá ljósvakamiðla.  Allar aðrar útvarps- og sjónvarpsstöðvar eru ekki með.  Þær eru dæmdar úr leik.  Þeir sem stýra auglýsingabirtingum eru ekkert að skipta sér af öðrum fjölmiðlum en þeim sem eru mældir.  

  Í fimm ár hafa forráðamenn Útvarps Sögu kvartað undan þessu við samkeppnisyfirvöld og menntamálanefnd Alþingis.  Í fimm ár hafa svörin verið á þá leið að málið sé í athugun.

  Nú bregður svo við - eftir fimm ár - að Samkeppniseftirlitið hefur fallist á að rafrænu mælingarnar - með tækjabúnaðinum góða - skekki samkeppnisstöðu, tryggi yfirburðarstöðu risanna á markaðnum og brjóti samkeppnislög.  

  Með þessum snöfurlegu viðbrögðum Samkeppniseftirlitsins (tók ekki nema fimm ár að skoða málið) er fjölmiðlakannanafyrirtækinu gert að hleypa öðrum en eigendum rafræna tækjabúnaðarins að markaðnum.     

   Hafandi unnið á auglýsingastofum til fjölda ára og stýrt mörgum auglýsingaherferðum skil ég að sumu leyti vinnubrögð auglýsenda með þessi gögn í höndunum frá fjölmiðlakannanafyrirtækinu en ekki önnur gögn.  Það er svo auðvelt að velja fyrirhafnarminnstu leiðina fremur en vinna heimavinnuna.  Að vera mataður í stað þess að leggjast í sjálfstæða rannsókn á fjölmiðlamarkaðnum.  

  Sömuleiðis:  Hafandi þekkingu á markaðnum var ég gapandi af undrun yfir því þegar bjartsýnir menn - utan 365 - réðust í það að setja upp sjónvarpsstöðvar á borð við Miklagarð og Bravó.  Það voru engar forsendur fyrir því að dæmið gengi upp.  Ekki fremur en þegar NFS stöðin var sett á laggir á sínum tíma.   

   

365 eignast Bravó og Miklagarð

Kattakaffi

 

  Nei,  það er ekki byrjað að framleiða kaffi úr köttum.  Hinsvegar eru sérstök kaffihús fyrir ketti og kattaeigendur farin að ryðja sér til rúms víða um heim.  Eftir því sem ég kemst næst voru Japanir frumkvöðlar á þessu sviði.  Þar mætir viðskiptavinurinn með köttinn sinn (eða annarra) og borgar um 1400 kall (ísl. kr.) fyrir eins og hálfs klukkutíma dvöl í kaffihúsinu.  Annar kostur er að borga 2800 kall fyrir ótakmarkaða dvöl.

 

  Þetta er bara fyrir viðveruna á staðnum.  Þar fyrir utan er hægt að kaupa allskonar snakk fyrir köttinn og flóaða rjómamjólk fyrir hann að lepja.  Kattareigandinn getur sömuleiðis keypt sér tebolla og sætabrauð að maula.   

 

  Kettirnir hlaupa frjálsir um húsakynni.  Þar er ýmislegt spennandi fyrir þá að sjá og skoða og leika sér að.  Reyndar þykir köttunum skemmtilegast að hitta aðra ketti.  Það eru aldrei slagsmál eða leiðindi þeirra á milli.  

 

  Um síðustu mánaðarmót var opnað fyrsta kattakaffihúsið í New York í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Nánar tiltekið í Brooklyn.  Síðar á árinu verður opnað kattakaffihús í San Francisco í Bandarískjunum.  Því er spáð að innan skamms verði kattakaffihús í öllum fjölmennari borgum Bandaríkjanna.

 

  Spurning er hvort að þetta sé eitthvað fyrir Íslendinga.   

 

 

   

Málað hár og bakaðar baunir besti mælikvarði

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Ég hitti ágætan mann í gær,  pylsusala á miðjum aldri.  Konan hans vinnur í banka.  Er bankastjóri eða eitthvað svoleiðis.  Þau voru búin að selja flugvélina sína og stóra Hummer-jeppann.  Núna eiga þau bara minni jeppana.  Þau standa í skilum með gullkortið sitt en berjast um á hæl og hnakka við að halda einbýlishúsinu og tveimur öðrum íbúðum sem þau leigja út svart.  Þau urðu að skera húshjálpina niður við nögl.  Núna kemur hún aðeins á virkum dögum.  

  Kallinn sagði:  "Ég hlakka til þess dags þegar konan fær kaupauka,  bónusgreiðslu sem nemur fernum árslaunum.  Þá get ég hætt að mála á mér hárið og neglurnar sjálfur.  Þá get ég farið á réttinga- og sprautuverkstæði og látið aðra mála á mér hárið og neglurnar.  Við sem viljum fá strípur í hárið úti í bæ og lakkaðar neglur,  líka táneglur,  þurfum að stofna þrýstihóp.  Jafnvel tvo.  Einn fyrir strípur og annan fyrir neglur.  Það verður að ríkisvæða skuldir tekjuhæstu einstaklinga svo við geti um frjálst og litað höfuð strokið."

  Þetta er í hnotskurn lýsing á því hvar skóinn kreppir sárast.  Einnig sá kompás sem mælir nákvæmast kreppu í efnahagslífi.  Kreppu er ekki lokið fyrr en menn hætta að mála á sér hárið sjálfir og gjaldeyrishöftum hefur verið aflétt.  Forstjóri Ikea í Garðabæ varði gríðarlega verðhækkun á baunasúpu fyrirtækisins með fullyrðingu um að kreppan sé að baki.  Hið rétta er að kreppunni er lokið í Ikea en ekki utan Ikea.  Ástæðan fyrir kreppulokum í Ikea er sú að lögfræðingar eru að mestu hættir að skipta um verðmiða á húsgögnum þar á bæ. 

  Næst besti mælikvarði á kreppu og góðæri felst í því að telja byggingakrana.  Í kreppu sjást fáir kranar.  Í þenslu snarfjölgar þeim.  Þegar þeir eru orðnir fleiri en tölu verður komið á er stutt í hrun.  

  Í Bretlandi eru bakaðar baunir nákvæmasti mælikvarðinn.  Þegar þrengist um efnahag Breta eykst sala á bökuðum baunum svo um munar.  Í dýpstu kreppu nemur sala á Heinz bökuðum baunum 4 milljörðum fleiri kr.  en í góðæri.   Í góðæri gráta eigendur Heinz sáran.  Eins dauði er annars vínarbrauð.      

  Engu að síður borða Bretar af miklum móð bakaðar baunir alla morgna,  jafnt í góðæri sem í efnahagsþrengingum.  Það sem gerist í kreppu er að bakaðar baunir sækja inn í aðra málsverði.  Þá er þeim smurt ofan á brauð í hádegi og verða uppistaða í kvöldverðarkássu.  

 

Fyrir fólk sem litar sjálft á sér hárið

Klaufalega uppstoppuð dýr

  Að stoppa upp dýr er list.  Að mörgu þarf að hyggja.  Til að mynda þarf listamaðurinn að þekkja vel til dýrsins.  Þekkja svipbrigði þess,  augnsvip,  munn og tennur og hreyfingar og stellingar dýrsins.  Til viðbótar felst listin í því að koma þessu öllu til skila.  Þegar vel tekst til er uppstoppað dýr nánast alveg eins og lifandi dýr.  Áhorfandinn upplifir uppstokkaða dýrið eiginlega eins og raunverulegt dýr.

  Í fámennum þjóðfélögum,  eins og því íslenska,  komast fúskarar í faginu ekki langt.  Í fjölmennum þjóðfélögum,  aðallega í útlöndum,  eru kröfurnar ekki allsstaðar miklar.  Fúskarar komast upp með að skila af sér verulega gölluðu verki.  Hér er þekkir fúskarinn ekki tanngarð rándýrsins.  Rándýr eru með vígtennur en ekki sléttan tanngarð. 

 

  Þessi hundur er óþægilega tileygur.  Munnsvipurinn er algjört klúður.  Búkurinn er alltof smár í samanburði við höfuð og háls.  Höfuðið virðist vera bólgið og hálsinn í yfirstærð.

 

  Munnsvipur hreindýrsins er gallaður.  Hugsanlega hefur eitthvað dottið af snoppunni.  Nefið og hakan benda til þess. 

 

  Fætur hlébarðans eru einskonar staurfætur.  Þær eru beinar og að því er virðist liðamótalausar.  Þær eru líka útskeifar.  Læri vantar á afturfætur.  Búkurinn er allur úr lagi.  Og höfuðið einnig.   

 

  Kálfurinn er eiginlega líkari hundi en kálfi.  Eyrun lafa og eru síð eins og á hundi.  Kálfar liggja heldur ekki með fætur beina eins og hundar.  Kálfar beygja hné og setja fætur undir sig

 

  Refir sitja ekki með upprétt bak.  Nefið er of flatt.  Munnur skrítinn og augnsvipur ótrúverðugur. 

 

. 

Rauðhálsinn reddar þessu

   Það vill enginn láta stela frá sér bílnum.  En hvað er til ráða þegar læsingin er biluð?  Rauðhálsinn reddar því:  Gerir gat á framhurð og afturhurð,  keðjar þær saman og læsir með góðum lás.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Undirvagn bílsins bilar.  Ekkert verkstæði í nálægð.  Engin gryfja. Enda engin þörf á.  Rauðhálsinn reddar málunum.  Bílnum er hálfvelt og skorðaður þannig með tveimur spýtum.    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Það er vont mál þegar brotnar upp úr múrsteini í efsta lagi fyrir neðan glugga.  En ekki ef maður á Lego kubba.  Það er minnsta mál í heimi að fylla upp í skarðið með kubbunum. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   Það er hvimleitt þegar framhjólið á reiðhjólinu verður ónothæft.  Þó er vandamálið ekki stærra en svo að næsta matvöruverslun er heimsótt og innkaupakerru hnuplað.  Það er til nóg af þeim.

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

  Sá sem á þvingu lendir aldrei í vandræðum með að láta hlutina hanga saman.  

 

 

 

 

 

 

 

 Fleiri dæmi:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1147213/ 

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1094756/ 

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1099144/ 

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1114098/ 

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1096306/ 

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1309569/ 

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1191956/ 

----------------------------------------

  Fílum er oft hælt fyrir færni í að teikna og mála.  Hæfileikar þeirra eru ofmetnir.  Þeir hafa aldrei málað neitt merkilegt.  Þetta er hálfgert krot;  barnalegar teikningar:

 

Hvað er í gangi?

  Ég átti leið um Garðabæ áðan.  Mér datt í hug að koma við í Ikea og kaupa sænska gosdrykki.  Þegar á reyndi missti ég alla lyst á drykkjarföngum.  Hvert sem litið var blasti við undarleg sjón.  Það var eins og æði hafi runnið á mannskapinn.

Saltkjötið ekki lengur á túkall

Sparnaðarráð: Ódýr heimsreisa

  Fátt er skemmtilegra en að leggja land undir fót.  Skreppa til útlanda og viðra sig yfir framandi morgunverði.  Það er það skemmtilegasta þegar ferðast er frá einu landi til annars.  Hefðbundinn þjóðlegur morgunverður lýsir svo vel persónusérkennum hverrar þjóðar og sögu.  Eini gallinn við utanlandsferðir,  sérstaklega heimsreisur,  er að þær eru dýrar.  Ég veit um ráð gegn þeim útgjaldalið.  Mér er ljúft að deila því með ykkur.  

  Byrjum á því að fara til Skotlands.  Það þarf ekkert að kaupa flugmiða eða neitt.  Ekkert fara út á flugvöll.  Aðeins bara að skjótast út í matvöruverslun.  Kaupa þar egg, gróft brauð, smjör, bakaðar baunir, beikon,  litlar grófar pylsur (sausage), ósúrt slátur, tómat og English Breakfast te.  Komin heim í eldhús eru brauðsneiðar ristaðar.  Allt hitt er steikt á pönnu nema bökuðu baunirnar.  Te er lagað.  Áður en morgunverðurinn er snæddur er upplagt að skella sekkjapíputónlist undir nálina.  Svo er bara að anda vel að sér lyktinni af skoska morgunverðinum.  Þá ertu komin til Skotlands.   

   Frá Skotlandi er haldið til Portúgals.  Sami háttur er hafður á.  Nema að einungis þarf að kaupa croissant brauð,  flúrsykur,  venjulegt kaffi og mjólk.  Heima í eldhúsi er hellt upp á kaffi og flúrsykri stráð yfir brauðið.  Kaffið er drukkið með mjólk.  Dansmúsík frá Madeira smellpassar í bakgrunni. 

  Frá Portúgal er haldið til Ítalíu.  Þar er einnig croissant brauð með flúrsykri málið.  Nema að nú þarf að sprauta smávegis af súkkulaði yfir.  Bara smá.  Kaffið verður að vera cappuccino.  Pavarotti skal hljóma undir.

  Sérðu hvað það er einfalt og auðvelt að fara í heimsreisu með þessari aðferð?  Í Frakklandi er einnig croissant brauð.  Það er í fjölbreyttri útfærslu.  Eitt brauðið er með rúsínum.  Annað með súkkulaðibitum.  Það þriðja með möndlukurli.  Mestu munar um að músíkin er frábrugðin.

   Þegar til Þýskalands er komið er gróft brauð komið á diskinn í stað croissant.  Með því eru borðaðar þykkar sneiðar af osti og fjölbreyttum pylsum.  Þessu er skolað niður með sterku kaffi.  

 

   Áður en rokið er til annarra heimsálfa lýk ég fyrsta hluta heimsreisunnar í Tyrklandi.  Morgunverðurinn samanstendur af ólívum,  ýmsum gerðum af ostum (bæði hörðum og smurosti),  þurrkuðum tómötum eða tómat-paste,  grófu brauði og smjöri,  ferskum tómötum,  gúrkum,  bananabitum,  ferskjubitum,  berjasultu og hunangi með rjómaslettu.  Með þessu er sötrað te.  

   

 

 

  Meira á morgun. 

-------------------

Þjóðaratkvæðagreiðsla

Malta ræðst að Íslendingum með ósvífni

 

  Fullyrðing Vigdísar Hauksdóttur um að Malta sé ekki sjálfstætt ríki hefur farið eins og eldur í sinu um netheima.  Hver erlendi netmiðillinn á fætur öðrum hefur tekið málið upp.  Þetta er frétt dagsins víða um heim.  Þarna gætir smávægilegs misskilnings.  Vigdís stóð í þeirri trú að Malta væri súkkulaðikex.  Súkkulaðikex getur ekki verið sjálfstætt ríki.  Þar fyrir utan er sjálfstæði ríkja teygjanlegt hugtak.   

  Sunnudagsútgáfa maltneska netmiðilsins circle.com leggur út af orðum Vigdísar von Malta og gerir samanburð á Íslandi og Möltu.  Fyrirsögnin er: "Þess vegna er Malta betra land en Ísland"

  Þessi hrokafulla rangsanninda fyrirsögn er rökstudd með eftirfarandi:

  -  Sólin skín í 3000 klukkutíma á ári í Möltu en 1300 tíma á Íslandi. 

  -  Eldgos á Íslandi spúa eldi og brennisteini yfir alla Evrópu.  Eldfjöll á Möltu hafa vit á að hafa hægt um sig.

  -  Maltnesk eldfjöll bera lipur nöfn á borð við Mosta og Dingli.  Það er illmögulegt fyrir útlendinga að segja Eyjafjallajökull.   

  -  Hætta á innræktun er meiri á Íslandi vegna fámennis.  Íslendingar eru  320 þús.  Maltverjar eru 452 þúsund. 

  -  Verðlag á Íslandi er 8. hæsta í Evrópu.  Verðlag á Möltu er í 22. sæti.  Á Íslandi kostar brauðhleifur 1,55 evrur.  Á Möltu kostar hann 0,83 evrur. 

  - Íslendingar hafa ekki þjóðarrétt Möltu,  pastizzi.  Þess í stað eru bestu pylsur í heimi seldar á einum stað í Reykjavík. 

  - Íslendingar eru sjálfhverfir skrattakollar í norðri.

  Greinina má lesa í heild með því að smella á:  http://www.sundaycircle.com/2014/02/why-malta-is-a-better-country-than-iceland/     

Fjölmiðlar á Möltu fjalla um Vigdísi