Hvað er í hamborgaranum þínum?

 

 

 

 

 

 

 

  Veistu hvað er í samlokunni þinni?  Þessari sem kallast hamborgari?  Áleggið er flöt "kjötbolla";  hakkað nautakjöt.  Í auglýsingum segir:  "Einungis úr 1. flokks úrvals ungnautahakki af nýslátruðum."  Stenst það skoðun?  

  Í nýrri rannsókn í Bandaríkjum Norður-Ameríku voru hamborgarnir efnagreindir.  Það er að segja hamborgarakjötið.   Þetta voru hamborgarar frá 8 helstu hamborgarakeðjunum í Ameríku.  Niðurstaðan var þessi:

  Helmingurinn af hamborgarakjötinu var vatn (allt upp í 62,4%.  Í skásta tilfellinu var vatnið aðeins 37,7%).  Það kom ekki á óvart.  Matvælaframleiðendur eru orðnir lagnir við að drýgja framleiðsluna með vatni.  

  Hitt kom verulega á óvart:  Kjöt var ekki nema 8,45% af kjötinu!  Í grófasta dæminu var kjötið bara 2,1%.  Það eru hrein og klár vörusvik,  næstum eins og íslensku kjötlokurnar sem voru án kjöts.  Í skásta dæminu var kjötið 14,8% af kjötinu.

  Hvaða fylliefni fylla upp í 41,5% sem kjötið samanstendur af ásamt vatni og kjöti?  Í stuttu máli:  Drasl og viðbjóður.  Bein, brjósk, æðar, fituvefi, taugar og svo framvegis.  Að ógleymdum saurgerlum!

  Þannig lítur fylliefnið í hamborgaranum út:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Það er spurning hvort að íslenskir hamborgarar séu frábrugðnir þeim bandarísku.  Hér voru til skamms tíma tvær hamborgarakeðjur sem eru áberandi í Bandaríkjunum.  Annars vegar McDonalds og hinsvegar Burger King (Burger King hefur lengst af verið ensk keðja með útibú víða um heim).  Þannig keðjur hæla sér af því að bjóða upp á nákvæmlega eins vöru frá einu landi til annars.  

  Margir sem eiga það til að laumast í hamborgara segjast ætíð fá magakveisu í kjölfarið.  Til að verjast henni er ástæða til að sniðganga hamborgarakeðjur í útlöndum.

  Ég hef sannfæringu fyrir því að rammíslenskir hamborgarastaðir séu lítið sem ekkert í því að drýgja nautakjötið hjá sér.       

Fær skaðabætur frá ljótri konu

  Fyrir nokkrum árum hittust ókunnug kona og ókunnugur maður.  Þau felldu hugi saman,  eins og gengur með ungt fólk.  Með þeim tókust heitar ástir.  Sagan endar ekki þar,  heldur er rétt að byrja.  Þau gengu í hjónaband og síðan í eina sæng.  Að röskum níu mánuðum liðnum fæddi hans gullfallega kona barn.

  Barnið var ótrúlega ljótt,  að mati mannsins.  Hann mat stöðuna þannig að útilokað væri að jafn fagur Kínverji og hann sjálfur gæti verið faðir svona ljóts barns.  Öll börn og fullorðnir í hans ætt eru hver öðrum fallegri.  Það var næsta víst að köttur hafi komist í ból bjarnar.  

  Kappinn lét þegar í stað taka DNA sýni úr ljóta barninu til að ekkert færi á milli mála.  Niðurstaðan var sú að hann væri örugglega faðir barnsins.  Þá var ekki um annað að ræða en rannsaka ljósmyndir af ættingjum konunnar.  Þar var klárlega einhver ljótur arfberi.  Rannsóknin leiddi í ljós að það var kínverska eiginkonan,  barnsmóðirin,  sem var svona herfilega ljót.  Hvernig mátti það vera?

  Svarið leyndist í leyndarmáli:  Konan hafði - áður en hún kynntist fagra manninum - farið í sex lýtaaðgerðir.  Samtals hafði hún kostað sem svarar 12 milljónum íslenskra króna í nýtt útlit.  

  Maðurinn taldi sig vera illa og gróflega svikinn.  Hann sótti þegar í stað um skilnað frá flagðinu.  Samtímis kærði hann konuna fyrir að hafa af makalausri ósvífni leitt sig í gildru.  Dómarinn var manninum sammála.  Hann dæmdi konuna til að borga fórnarlambinu sömu upphæð og andvirði lýtalækninganna + álagi.  Samtals 14 milljónir ísl. króna.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Hvað varð um að útlitið skipti ekki máli?  Það sé innrætið sem skipti máli.   Er fegurðardýrkunin ekki komin út í öfgar í Kína?  Þetta er ljót frétt. 

Kona bundin á pallbíl

 

 

 

  Vegfarendum í Waco í Texas var illa brugðið í umferðinni á dögunum.  Eru þeir þó ýmsu undarlegu vanir.  Þaulvanir.  Það sem olli þeim undrun núna var sjón sem blasti við er þeir óku á eftir hvítum pallbíl.  Við blasti ljóshærð kona í hnipri á pallinum.  Hún var bundin á höndum og fótum.

  Vegfarendur gerðu hið rétta í stöðunni:  Þeir hringdu í lögregluna og tilkynntu um unga konu í vandræðum aftan á pallbíl.

  Þegar málið var rannsakað kom í ljós að aftan á pallbílnum var aðeins ljósmynd af konunni.  Eigandi bílsins er skiltagerðarfyrirtæki.  Myndinni er ætlað að sýna prentgæði á útprentuðum myndum fyrirtækisins.  Eigandi skiltagerðarinnar fullyrðir að viðbrögðin við myndinni komi sér í opna skjöldu.  Hann sá þau ekki fyrir, að sögn (les= fáviti). En viðurkennir treglega að uppátækinu sé ætlað að vekja athygli á skiltagerðinni.

   Fagmenn í auglýsingabransanum skilgreina svona aðferð sem dapurlega lágkúru.  Hún sé ekki nýstárleg heldur gamaldags, úrelt og skammarleg.  Það hafi löngum tíðkast í pallbílabransanum að sýna hliðstæðar myndir af illri meðferð á konum.  

  Spurningu er varpað upp hvort að ástæða sé til að kæra og sekta fyrirtæki sem nota auglýsingaaðferðir er auki ástæðulaust álag á neyðarlínu lögreglunnar.

     

Uppfinningar sem "floppuðu"

  Á hverjum einasta degi koma á markað bráðsnjallar nýjar uppfinningar.  Flestar lúta að því að bæta líf okkar.  Gera tilveruna þægilegri.  Þökk sé letingjum.  Það eru þeir sem finna leiðir til að auðvelda sér puðið.  Vandamálið er að fyrir hverja eina nýja uppfinningu sem slær í gegn þá "floppa" 100 (talan er ónákvæmt slump).  Ástæðan fyrir því snýr að markaðssetningunni.  Annað hvort var ekki kannað - áður en varan fór í framleiðslu - hvort að spurn væri eftir henni.  Eða hitt að "þörfin" fyrir vöruna er ekki kynnt á réttan hátt fyrir neytendum.

  Fyrir næstum öld eyddi íslenskt ljóðskáld öllum sínum peningum í Danmörku í framleiðslu á járnlokum til að skella ofan á bjórglös.  Hugmyndin var góð.  Danir drekka gjarnan öl utan dyra.  Járnlokið hélt flugum og fjúkandi drasli frá bjórnum.  Engir keyptu járnlok.  Þau ryðguðu til ónýtis í geymslu skáldsins.

  Á móti höfum við ótal dæmi um vörur sem ekkert seldust árum saman.  En með snjöllu markaðsátaki urðu vörurnar ómissandi á hverju heimili.  Góð dæmi eru fótanuddtækin og Soda Stream. 

  Hér eru nokkrar uppfinningar sem ekki hafa náð almennilega inn á markaðinn:

  Tjaldhælar með ljósi.  Kæmu sér vel um verslunarmannahelgina í Herjólfsdal.  Myndu forða mörgum ofurölvi unglingnum frá því að detta um tjaldið.  Sömuleiðis myndu þeir hjálpa hinum sömu að finna tjaldið sitt. 

  Tölvuborð með göngubretti.  Margir sem vinna við tölvur eyða dýrmætum tíma í að heimsækja líkamsræktarstöðvar og rölta klukkustundum saman á göngubretti.  Þann tíma má spara með því að rölta á göngubretti á meðan unnið er í Excel skjölunum. 

 

  Allir hundaeigendur kannast við vandamálið við að passa hundinn niðri á strönd eða á tjaldstæðinu.  Fólk er að böðlast við að tjóðra hundinn;  hann er samt sígeltandi á aðra og reyna að hlaupa af stað.  Lausnin er hundataska undir baðstrandarstólnum. 

  Þegar matur hefur verið olíu- eða smjörsteiktur á pönnu eru stöðug vandræði við að fjarlægja feitina.  Það er reynt að hella henni af pönnunni en þá dettur maturinn út um allt.  Væri þá ekki gott að hafa við höndina plasttrekt sem síar olíuna frá án þess að maturinn detti út um allt.   

  Þegar gashellur eru brúkaðar kostar það stöðug þrif.  Það er alltaf eitthvað að sullast niður.  Væri ekki þægilegt að eiga kost á tilsniðnum mottum sem smellt er undir grindina og taka við öllu sullinu?  Það hefði ég haldið. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Fyrir daga brauðristarinnar var logsuðutæki ómissandi á öllum betri heimilum.  Með því ristaði fólk brauðið sitt.  Þegar brauðristin kom til sögunnar átti hún ekki upp á pallborðið hjá almenningi.  Aðal vandamálið var það að fólki gekk illa að skera sneiðar sem pössuðu í brauðristina.  Fólk var að troða of þykkum sneiðum í hana.  Þær festust.  Tóm leiðindi.  Sami maður og fann upp brauðristina leysti vandamálið með því að hefja sölu á niðursneiddu brauði.  Þær sneiðar smellpössuðu í brauðristina.  Þetta var göldrum líkast.  Töfrarnir voru slíkir að niðursneidd brauð urðu tískubylgja og brauðristin var árum saman talin vera þarfasta heimilistækið.

6 ára prjónar sín eigin föt

  Sem barn prófaði ég að prjóna.  Það fór allt í rugl.  Prjónarnir fóru í vitlausa átt,  garnið flæktist og ég áttaði mig aldrei á því hvað ég var að reyna að prjóna.  Niðurstaðan varð sú að það sé kúnst að prjóna. 

  Í Færeyjum ríkir sá skemmtilegi siður að við upphaf skólagöngu fær nýneminn nýja prjónapeysu.  Oftast er það amman sem prjónar peysuna.  Þessi siður gerir upphaf skólagönguna ævintýralegri og skemmtilegri en annars.  

  Tilhlökkun að eignast nýja prjónapeysu er hjá mörgum eftirsóknarverðara og meira spennandi en að setjast á skólabekk.

  6 ára stelpa í Rituvík gerði sér lítið fyrir á dögunum og prjónaði sjálf nýju peysuna á sig.  Nicolína Æðustein Daníelsen heitir stelpan.  Hún getur prjónað hvaða flík á sig sem er.  Hún sá ömmu sína prjóna og áttaði sig algjörlega út á hvað prjónaskapur gengur.  Nicolína frumsemur sjálf mynstur og hannar útlit á fatnaðinum sem hún prjónar.  Hún þarf ekkert að sækja í uppskrift frá öðrum.  Henni þykir flottast að láta ólíka liti kallast á.  Samtímis gætir hún þess að hafa hemil á mynstrum og litadýrð.  Hún lætur mynstrin endurtaka sig með smá tilbrigðum.  Hún passar líka upp á að ráðandi einlitir fletir fái að njóta sín.

  Fatahönnun er ekki mín bjórdós.  Engu að síður dáist ég að útfærslunni.  Það er virkilega töff hvernig Nicolína lætur vvv-laga mynstrið endurtaka sig neðst á peysunni og endurtekur það í stærra sniði ofar á peysunni.  Að láta aðra ermina kallast á við græna litinn í mynstrinu og hálsmálinu er djörf og vel heppnuð snilld.  

  Ég spái Nicolínu glæsilegum frama á sviði fatahönnunar í framtíðinni.  Það bara hlýtur að vera.   

Húsmóðir á sextugsaldri í Gullbringusýslu breyttist í ungling

  Þetta er frétt sem lýtalæknar hata og vilja þagga í hel.  Þetta er vel varðveitt leyndarmál sem framleiðendur Botox og snyrtistofur vilja ekki að þú fréttir af.  Alls ekki.  Þetta er saga af 53ja ára ráðsettri konu í Gullbringusýslu.  Á örfáum dögum breyttist hún í ungling.  Núna er hún með bullandi unglingaveiki,  hlýðir hvorki foreldrum sínum né öðrum,  djammar út í eitt,  vakir allar nætur og safnar úrklippum um Justin Bieber.  

  Það eina sem konan,  María,  gerði var að kaupa hræódýr útlensk krem.  Svokölluð yngingarkrem.  Kremin sjálf eru óvirk.  Það er trúin á kremin sem gerir gæfumuninn.  Trúin flytur fjöll og búslóðir.  

Veitingahússumsögn

 

 - Réttur:  Marineruð úrbeinuð kjúklingalæri

 - Staður:  BK kjúklingur á Grensásvegi

 - Verð: 1990 kr.

 - Einkunn: *** (af 5)

 

  Kjúklingabitarnir tveir líta girnilega út og smakkast ágætlega.  Þeir koma framreiddir ofan á vænni hrísgrjónahrúgu.  Til hliðar á disknum er ferskt salat.  Það samanstendur af paprikustrimlum, rauðlauk,  gúrkubitum,  tómatabitum og káli.  Dálítið hefðbundin blanda sem virkar alltaf þokkalega og prýðilegur skammtur. Í smáum plastboxum er annarsvegar salsasósa og hinsvegar hvítlaukssósa.  

  Sósuskammturinn er full naumur.  Hann þarf að vera ríflegri til að vega betur upp á móti þurrum hrísgrjónunum og salatinu.  Engu að síður falla báðar sósurnar vel að meðlætinu og kjúklingnum.

  Í lýsingu á réttinum er talið upp að grillaðir tómatar og ískaldur Toppur fylgi með.  Þegar á reyndi fylgdu ekki grillaðir tómatar með.  Þess í stað fylgdi hálfur grillaður tómatur með.  Það er töluverður munur á tómötum og hálfum tómati.  TómatAR í fleirtölu eru lágmark tveir.  Hálfur tómatur er aðeins fjórðungur af tveimur tómötum.

  Hálfi tómaturinn gerði mikið fyrir réttinn.  Gaf honum girnilegt yfirbragð og grillbragðið er gott. 

  Ískaldi Toppurinn skilaði sér ekki með matnum.  Mér var alveg sama.  Kranavatn er betra.  Þess vegna gerði ég ekki athugasemd.  En það er gölluð þjónusta þegar eitthvað vantar í pakkann.  Á matseðli BK kjúklings er Toppur verðlagður á 320 kr. eða sem svarar 16% af heildarverði réttarins.

  Rétturinn er frekar hollur.  Getur talist vera heilsubiti. 

  BK kjúklingur er veitingastaður í milliklassa og ber einkenni skyndibitastaðar.  Dagblöð liggja frammi fyrir gesti til að glugga í.  Á ódúkuðum borðum er tómatsósuflaska, salt, pipar og munnþurrkur.  Gestir sækja sjálfir hnífapör og vatnsglas (pappaglas). 

-------------------------------

10 síðustu veitingaumsagnir:

Hótel Cabin:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1309370/

Grillmarkaðurinn:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1298062

Ruby Tuesday:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1296771/

Grill 66:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1296313/

Prikið:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1288948/

Noodle Station:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1287104

Benzin Café:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1284984/

Pizza King:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1282151/

Ikea:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1280116/

Fljótt og gott:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1279446/

Skondin skilaboð

  Þegar fyrirtæki,  stofnanir eða heimili í Danmörku eru heimsótt er ekki byrjað á því að bjóða upp á kaffi.  Kannski er slíkt aðeins séríslenskur siður.  Ég veit það ekki.  Í Danmörku er gesturinn spurður að því hvort hann vilji Carlsberg eða Tuborg.  Það er góður siður. 

  Víða erlendis er rótgróin og sterk pöbbamenning.  Hún er í Danmörku,  Þýskalandi of út um allt Bretland.  Og víðar.  Þar um slóðir er fastur siður að karlar (og nokkrar konur) skreppi á pöbbinn eftir kvöldmat.  Það má mikið ganga á til að menn skrópi á pöbbinn. 

  Þar sem margir pöbbar eru í samkeppni á sama svæði er reynt að lokka viðskiptavini inn með skondnum texta á auglýsingaskilti.  Textinn skartar ekki tilboði eða slíku.  Hann skartar sniðuglegheitum.  Fólk stoppar við skiltin til að lesa broslegan texta.  Sá sem staðnæmist fyrir utan pöbba er líklegri til að kíkja inn heldur en sá sem gengur framhjá.

  Hér eru sýnishorn:

"Súpa dagsins er ROMM!"

"Áfengi leysir ekki vandamál þín...  Ekki heldur mjólk."

"Ef þú drekkur til að gleyma, vinsamlegast borgaðu fyrirfram." 

"Ef lífið færir þér sítrónu skaltu laga sítrónusafa og finna einhvern sem lífið hefur fært vodka og slá upp partýi!!!"

"21 árs aldurstakmark.  Hér eru börnin búin til en fá ekki afgreiðslu"

"Ekki gleyma að kaupa gjafakort handa pabba á feðradaginn (mundu að þú ert ástæðan fyrir því að hann drekkur)"

"Drekktu þrefaldan,  sjáðu tvöfalt,  hegðaðu þér eins og þú sért einn"

Það má líka skilja Act single sem "hegðaðu þér eins og einhleypur".

  Rúsínan í pylsuendanum er textinn á skiltinu hér fyrir neðan:

"Eitthvað hnyttið,  djúpviturt og ögrandi (forstjórinn bað mig um að skrifa þetta)"

      

Carlsberg næstum uppurinn í Danmörku

Veitingahússumsögn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  - Veitingastaður:  Hótel Cabin,  Borgartúni 32 í Reykjavík

  - Réttur:  Salatbar

  - Verð:  1490 kr. í hádegi,  1850 kr. á kvöldin

  - Einkunn: ***1/2 (af 5)

  Eftir fyrstu heimsókn í Hótel Cabin hafði ég hug á að gefa salatbarnum 4 stjörnur.  Nú hef ég heimsótt staðinn 8 sinnum með nokkurra daga millibili.  Við ítrekaðar heimsóknir fækkaði stjörnunum um hálfa.  

  Út af fyrir sig er salatbarinn hinn ágætasti.  Hann er hefðbundinn og þar með ekkert sérstakur.  Það er engin ný, framandi eða spennadi salatblanda.  Þetta er allt ósköp "venjulegt".  Hægt er að velja um yfir þrjá tugi tegunda grænmetis, ávaxta, núðla, pasta og þess háttar.  Þetta er allt frá rúsínum og túnfiski til niðursneiddra eggja, tómata og agúrkna.  Úrval af köldum sósum er gott.  Ofan á "þakinu" á sjálfu salatborðinu stendur fjöldi flaskna með allskonar olíum.  Þær virðast vera frekar til skrauts en brúks.  Ég hef hvorki séð mig né aðra gesti skipta sér af olíunum.

  Í auglýsingum er sagt að úrval heitra og kaldra rétta sé í boði.  Það er ósatt eða í besta falli töluvert villandi.  Einungis einn heitur réttur er í boði hvern dag.  Sá er jafnan lítilfjörlegur.  Í eitt skiptið voru það litlar kjötbollur.  Í annað skiptið voru það núðlur með örlitlu af kjöthakki.  Í öll hin skiptin hafa það verið of þurrir og óspennandi kjúklingavængir og -leggir.

  Daglega er boðið upp á tvær súputegundir og gott nýbakað gróft kornbrauð.  Ætíð fleiri en ein tegund.  Gestir skera sér sjálfir brauðsneiðar.  Súpurnar eru einhæfar.  Í öll skiptin nema eitt var um samskonar tæru grænmetissúpuna að ræða.  Í undantekningatilfellinu var það lauksúpa.  Hún var samt merkt sem grænmetissúpa.  Og þannig er það með merkingarnar á súpunum.  Þær eru oft rangar.  Aðrar súpur geta verið þykk grænmetissúpa eða paprikusúpa.  Súpurnar eru ágætar en ekkert "spes".

  Drykkir eru innifaldir í verði - að ég held:  Gosdrykkir,  kaffi og litað sykurvatn með ávaxtakjörnum (djús).  Vatnið er alltaf best - ef maður er á bíl.  Eðlilega þarf að borga fyrir áfenga drykki.

  Staðurinn er hreinn og snyrtilegur í milliklassa.  Mjúk leðursæti með háu baki. 

  Það er gaman að skreppa þarna einstaka sinnum.  Einhæfni gerir örar heimsóknir ekki eins spennandi.   

       

  

 

 

 

 

 

 

 

 Nýjustu 10 veitingaumsagnir:

Grillmarkaðurinn:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1298062

Ruby Tuesday:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1296771/

Grill 66:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1296313/

Prikið:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1288948/

Noodle Station:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1287104

Benzin Café:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1284984/

Pizza King:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1282151/

Ikea:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1280116/

Fljótt og gott:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1279446/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1270414/

 

Einfalt sparnaðarráð fyrir þá sem eiga ekki ljósmyndavél

  Flestir eiga sér draum.  Draum um að taka ljósmyndir.  Margir þeirra eiga sér einnig annan draum.  Draum um að eiga ljósmyndavél.  Draum um að taka á hana ljósmyndir.  Ljósmyndir til að hengja upp á vegg.  Skreyta húsakynni sín - og jafnvel annarra - með þessum ljósmyndum.

  Vandamálið er það að sumt af þessu draumórafólki er fátækt.  Það á engan pening fyrir ljósmyndavél.  Sumt af þessu draumórafólki á að vísu pening fyrir ljósmyndavél.  En það á engan pening fyrir því að láta framkalla myndina yfir á pappír. 

  Hvað er þá til ráða?  Lausnin er einföld.  Hún felst í því að teikna myndir sem líta út alveg eins og ljósmyndir.  Eiginlega þarf lítið annað til en þolinmæði.  Það er seinlegt að rissa upp þannig myndir.  En hvað liggur svo sem á?  Hver er að flýta sér?  Er einhver að missa af strætó?

  Þetta er sömuleiðis gott sparnaðarráð fyrir hvern sem er.  Málið er að nostra við smáatriðin.  Nostra og nostra.  Það má til að mynda fá ókeypis brúnan innpökkunarpappír á næsta pósthúsi og dusta rykið af trélitunum.  Þá verður útkoman svona:

   

Ef enginn er pappírinn þá er málið að teikna á vegginn. 

Ef engir litir eða málning er til taks er hægt að nota kolamola.  Útkoman verður eins og svart-hvít ljósmynd.

Ef illa gengur að ná tökum á teikningunni getur verið ráð að vinna myndina á haus.  Það gefst oft betur.