Plötuumsögn

  - Titill:  Trúður í felum

  - Flytjandi:  Stella Hauks

  - Einkunn:  **** (af 5)

  Söngvaskáldið og trúbadorinn Stella Hauks varð sextug í lok síðasta árs.  Vinir og velunnarar hennar samfögnuðu tímamótunum með því að hljóðrita 12 söngva hennar og gefa út á hljómplötu.  

  Fyrir mörgum árum sendi Stella frá sér sína fyrstu plötu.  Sú plata var hrá og einföld í alla staði.  Hún kynnti Stellu sem ágætt söngvaskáld með sterk persónuleg sérkenni sem söngkona.  Röddin hrjúf og söngkonan skýrmælt.

  Nýja platan virðist vera hljóðrituð svo gott sem "live" í hljóðveri.  Mér telst til að 14 tónlistarmenn leggi sitt af mörkum.  Fasti kjarninn er bassaleikarinn Tómas M. Tómasson,  gítarleikararnir Eðvarð Lárusson og Magnús R. Einarsson, trommuleikarinn Birgir Nielsen og söngkonan Andrea Gylfadóttir.  

  Það er djammstemmning í flestum lögum.  Sú stemmning birtist strax í upphafslaginu,  Hvað með það?.  Þar fer Eðvarð Lárusson á gott og grimmt spunaflug á rafgítar.  Að öðru leyti er það lag og platan í heild á ljúfum lágstemmdum nótum.  Hrá "live" stemmningin hentar söngvum Stellu afskaplega vel.   

  Ég hlusta yfirleitt ekki eftir textum fyrr en eftir að hafa melt laglínur og flutning.  Laglínur Stellu eru grípandi og snotrar.  Vinalegar og notalegar.  Fremur einfaldar í um það bil þriggja hljóma uppskrift.  Sumar með töluverðum kántrýkeim.  

  Frá fyrstu spilun hljóma lögin vel.  Öll viðkunnanleg.  Þegar síðar meir textarnir voru kannaðir kom í ljós að þeir eru bitastæðir;  ljóðrænir og geta staðið sjálfstæðir sem fyrirtaks ljóð.  Þetta eru vangaveltur um lífið og tilveruna,  efa, kvíða og eftirsjá í bland við ástir,  samkynhneigð,  vonir og kæruleysi.  

  Hvað með það - hvað með það -

  lífið heldur áfram í dag.

 Þannig segir í viðlagi upphafslagsins.  

  Söngraddir Stellu og Andreu Gylfa eru ólíkar.  Rödd Andreu silkimjúk, björt,  hvíslandi og stelpuleg.  Rödd Stellu dekkri og svipar meira til Marianne Faithful.  Þessi munur ljær plötunni fjölbreytta áferð.  Ég heyri ekki betur en Hafþór Ólafsson úr dúettinum Súkkat syngi í laginu  Von.  Hans er þó hvergi getið á umbúðum plötunnar.  Von er sterkasta lag plötunnar.  Bongotrommur og flautuspil gefa því seyðandi og draumkenndan blæ.  

  Heildarniðurstaðan er sú að vel hafi tekist til með plötuna.  Efniviðurinn er góður og líflegur lausbeislaður flutningurinn klæðir hann hið besta.  

 

 

 

 

 

 

 

 Mynd: Óskar Pétur Friðriksson  

Plötuumsögn

  - Titill:  On High

  - Flytjandi:  Knút

  - Útgefandi:  Tutl

  - Einkunn: ****1/2 (af 5)

   Knút er Knút Háberg Eysturstein,  færeyskt söngvaskáld.  Hann kvað sér fyrst hljóðs með rokksveitinni Reverb í Götu í Færeyjum,  12 ára gamall.  Jafnaldra hans,  Eivör,  var söngvarinn.  Af öðrum þekktum í Reverb má nefna trommuleikarann Högn Lisberg.  Hann og Eivör voru síðar í "súper grúppunni" Clickhaze.  Högni á farsælan sólóferil.  Um það má lesa í nýútkominni bókinni "Gata, Austurey, Færeyjar, Eivör og færeysk tónlist".

  On High er þriðja og besta plata Knúts.  Það er ekki auðvelt að lýsa tónlistinni.  Hún er róleg eða á millihraða og iðulega með stígandi.  Sumt minnir örlítið - en aðeins örlítið - á REM.  Einkum lagið Revolution of the Heart.  

  Lögin hljóma strax vel en eru samt flest frekar lengi að síast inn.  Það er að segja að fegurð þeirra kemur hægt og bítandi betur og betur í ljós.  Það er mikið lagt í útsetningar.  Mikið um fagran baksöng,  fiðlur og allskonar önnur hljóðfæri.  Um bakraddirnar sjá Dam systur og frænkur (þar á meðal hin vinsæla Dorthea Dam).  Þær vega þungt og laða fram þungan hátíðarblæ.  Kallast mikilfenglegar skemmtilega á við einfalt píanópikk.  Þetta er flott plata sem venst einstaklega vel við ítrekaða spilun.  Músíkin er notaleg og á köflum virkilega fögur.  Öll lögin eiga það sameiginlegt að vera ljúf og þægileg áheyrnar. 

  Platan fæst hjá www.tutl.com   

   

Tómt svindl og svínarí

   Hvernig stendur á því að búið er að tilnefna bækur í hinum ýmsu flokkum til Íslensku bókmenntaverðlaunanna 2013?  Langt er til áramóta.  Fjöldi bóka kemur út í desember.  Jafnvel fleiri en allan hinn hluta ársins til samans.  Reyndar byrja bækur að streyma á markað í lok nóvember. 

  Samtals koma út rösklega 700 bækur í ár.  12 ágætar manneskjur lesa og velja og tilnefna 20 bækur til verðlauna.  Hvað les hver dómnefnd margar bækur á örfáum dögum í nóvember?  175?  

  Nei,  alveg rétt.  Flestar bækurnar koma ekki út fyrr en eftir að dómnefndir hafa komist að niðurstöðu.  Það léttir verulega á lestrarvinnunni.  

  Sennilega er það Félag íslenskra bókaútgefenda sem stendur fyrir þessu skemmtilega uppátæki.  Uppátækið er viðskiptalegs eðlis fremur en að allir sitji við sama borð.  Tilnefning á bókum til bókmenntaverðlauna er gott fréttaefni.  Hún kemur af stað umræðu um nýjar íslenskar bækur.  Beinir kastljósi að bókum og sparkar jólabókasölunni af stað.  Það er gott mál.

  Ég tek það fram að allar tilnefndar bækur eiga það áreiðanlega skilið.  Þetta eru gullmolar, að því er ég hef hlerað.  

  Í næstu viku koma á markað margar bækur.  Ein af þeim heitir  Gata, Austurey, Færeyjar, Eivör og færeysk tónlist.  Nafnið gefur sterka vísbendingu um hvað bókin fjallar.  Mér segir svo hugur að lesendur verði fróðari um margt við lestur á bókinni.  Sumt kemur skemmtilega á óvart.  Meira um það þegar bókin kemur út.  Myndin hér fyrir ofan sýnir frábæru styttuna af hinum merka og þvera Þrándi í Götu.  Myndin er ekki í bókinni.  En þær eru samt margar myndirnar í bókinni.  Þar á meðal af styttunni. 

15 bækur tilnefndar

Bráðskemmtileg bók

  Fyrir tæpum áratug kom út létt og fjörleg vísnabók eftir Akureyringinn Magnús Geir Guðmundsson.  Sú heitir Geiravísur.  Áður var Magnús Geir þekktur sem flottur blaðamaður hjá dagblöðunum Tímanum og Degi.  Þar skrifaði hann um dægurlagamúsík og hélt úti plötugagnrýni.  Ég keypti þessi blöð fyrst og fremst til að fylgjast með skrifum Magnúsar Geirs.   

  Nú var Magnús Geir að senda frá sér aðra vísnabók,  Limrurokk.  Nafnið bendir til þess að hún innihaldi limrur.  Vísbendingin er rétt.  

   Eins og algengt er með limrur þá ræður kímni víða för í limrum Magnúsar.  Þær eru flestar ortar í tilefni einhverrar fréttar eða einhvers atburðar.  Þar á meðal er ort um fjölda nafngreindra íslenskra og erlendra stjórnmálamanna,  tónlistarmanna,  boltasparkara og fjölda annarra.  Samtals eru limrurnar hátt á annað hundrað.  Hverri limru fylgir frásögn af tilurð hennar.  Frásögnin hefur mikið að segja.  Hún útskýrir margt og gefur limrunni dýpt.  

  Þannig rifjar Magnús Geir upp þegar höfundur þessa bloggs vakti 2007 athygli á einelti sem átti sér stað á Veðurstofunni.  Sýndist þar sitt hverjum og upphófst heilmikið þref.  Þá varð Magnúsi að orði:

  Jens minn, þú stendur í ströngu,

  ert stöðugt í baráttugöngu.

  Með kjafti og klóm

  og kraftmiklum róm,

  að greina hið rétta frá röngu!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Vert er að geta skemmtilegrar hönnunar á bókakápu.  Höfundur hennar er Jakob Jóhannsson.   

  Það er óhætt að mæla með Limrurokki,  hvort heldur sem er til jólagjafa eða til eigin brúks.  Limrurnar laða fram bros.  Það er upplagt að hafa bókina á náttborðinu og renna yfir nokkrar blaðsíður fyrir svefninn.  Þá svífur maður með bros á vör inn í draumaheim. 

Kvikmyndarumsögn

 

 

 

 

 

 

 - Titill:  Málmhaus

 - Höfundur og leikstjóri:  Ragnar Bragason

 - Leikarar:  Þorbjörg Helga Dýrfjörð,  Ingvar E. Sigurðsson,  Halldóra Geirharðsdóttir,  Sveinn Ólafur Gunnarsson

 - Einkunn: **** (af 5)

  Myndin er ólík því sem ég hélt.  Ljósmyndir af aðalpersónunni,  Heru Karlsdóttur (Þorbjörg Helga Dýrfjörð),  með andlitsfarða að hætti norskra svartmálmshausa og nafn myndarinnar gáfu vonir um að svartmálmi væri gert hátt undir höfði.  Sú er ekki raunin.  Rokkmúsík er sparlega notuð.  Uppistaðan af henni er laufléttur popp-metall.  Það er ekki fyrr en undir lok myndarinnar sem Hera syngur og spilar svartmálmsslagara.  Sá er frábær!  Ég hlakka til að kaupa hann á plötu og hlusta oftar á hann.  Þó ekki sé nema fyrir þetta eina lag er góð ástæða til að skreppa í kvikmyndahús.  En það kemur fleira til.  Hera syngur og spilar annað lag,  ljúfa ballöðu,  í lok myndar.

  Myndin gerist í sveit.  Bóndasonurinn á bænum,  Baldur,   er þungarokkari og spilar á gítar í hljómsveit.  Við fáum ekki að heyra í hljómsveitinni;  sjáum aðeins ljósmynd af henni.  Einn sólléttan sumardag ekur hann á dráttarvél um tún.  Aftan á vélinni er heyþyrla.  Drifskaftið er bert og óvarið.  Það er bannað.  Á sjöunda áratugnum þegar síða hippahárið var málið ollu hlífðarlaus drifsköft dauðsföllum.  Þegar drifskaft nær hárlokki er það fljótt að rífa höfuðleðrið af viðkomandi.  Þetta er einmitt það sem hendir Baldur.  Hann ekur yfir ójöfnu á túninu og hárið flækist í drifskaftinu.

  Hera systir hans verður vitni að slysinu.  Hún er 12 ára.  Hún og foreldrar þeirra ná ekki að vinna úr sorginni.  Þau festast í sorginni,  döpur,  þögul og sinnulaus.  Þetta er drama.  Árin líða.  Hera leitar huggunnar í að hlusta á plötusafn Baldurs og spila á gítarinn hans.  Sorgin fléttast saman við "gelgjuna":  Mótþróa,  uppreisn og stjórnleysi.  

  Hera fær áhuga á norskum svartmálmshausum þegar Bogi Ágústsson les frétt um þá í Sjónvarpinu.  Fréttin sagði frá dómum sem þeir fengu fyrir kirkjubrennur og morð.   

  Dramað í myndinni er létt upp með einstaka brandara og broslegu atviki.  Margt ber til tíðinda.  Sagan er trúverðug.  Þökk sé góðum og sannfærandi leik.  Mest mæðir á Þorbjörgu Helgu.  Hún vinnur feitan leiksigur og hlýtur að fá Edduna.  Hlutverkið er margbrotið og krefst margs umfram leikræna hlutann.  Gítarleikur hennar er fínn,  söngurinn snilld,  "slammið" flott...  Það er sama hvar borið er niður:  Hún neglir þetta allt niður.  Hún er jafn trúverðug sem illa áttuð unglingsstelpa og málmhaus sem gefur skít í allt og alla.  Áhorfandinn hefur samúð með henni og sýnir öfgafullum uppátækjunum skilning.  Þorbjörg Helga er stórkostlegur leikari.  

  Persónan sem Sveinn Ólafur leikur er sterkt útspil í framvindu sögunnar.  Sá, ja, klunnalegi og grunni karakter leggur til grínið og dregur fram ennþá fleiri hliðar á Heru.  Hliðar sem hlaða undir skilning á persónunni og trúverðugleika hennar.   

  Það er ekki gott að staðsetja sögusviðið í tíma.  Og kannski óþörf smámunasemi að reyna það.  Upphaf myndarinnar gæti gerst snemma á níunda áratugnum eða fyrr.  Þetta er á dögum vinylplötunnar og kassettutækisins.  Fréttir af norskum svartmálmshausum hafa varla ratað í íslenska fréttatíma fyrr en um miðjan tíunda áratuginn. 

  Í kynningartexta um myndina er gefið upp að sögusviðið í byrjun sé 1970.  Það passar ekki.  Þá voru hljómsveitir eins og Iron Maiden og Ac/Dc ekki til, né heldur ýmsar aðrar sem koma við sögu.  Þetta skiptir engu máli.  Þetta er áhugaverð bíómynd en ekki sagnfræði.         

  Myndataka er alveg ljómandi góð og klipping Valdísar Óskarsdóttur afbragð.  Þegar andlegt svartnætti persónanna liggur í þunglyndi er áferðin grá og drungaleg.  Reyndar lengst af.   

  Það segir eitthvað um kvikmyndina að frá því að ég sá hana þá hefur hún sest að í hausnum á mér.  Ég rifja upp senur úr myndinni og langar ákaflega mikið til að heyra aftur rokklagið með Heru/Þorbjörgu.  Það er svo meiriháttar flott.      

      

     

Hræddi börn í Húsdýragarðinum

Færeyskt lag í 1. sæti á bandaríska vinsældalistanum

  Það er ekki á hverjum degi sem færeyskt lag er í toppsætinu á bandaríska internetvinsældalistanum og þriðja sæti á bandaríska almenna vinsældalistanum.  Þetta gerist ekki einu sinni annan hvern dag.  En þetta var nú bara að gerast.  Og gæti gerst aftur.  

  Þannig er að á dögunum kom út plata með bandarísku söng- og leikkonunni Cher.  Platan heitir Closer to the Truth.  Öflugasta lag plötunnar heitir My Love.  Það er eftir færeysku söngkonuna og söngvahöfundinn Gretu Svabo Bech.  

  Closer to the Truth er 26. plata Cher.  Jafnframt hennar fyrsta plata í 12 ár.  Gríðarlegur spenningur var fyrir plötunni.  Hún flaug í toppsæti bandaríska internetvinsældalistans,  3ja sæti digitalvinsældalistans (plötur seldar í stafrænu formi) og 3ja sæti almenna bandaríska vinsældalistans (plötur seldar í föstu formi).  

  Platan hefur verið ofarlega á sölulistum víðar um heim.  Til að mynda er hún í 11. sæti kanadíska vinsældalistans,  13. sæti ástralska digitalvinsældalistans, 17. sæti ástralska almenna vinsældalistans,  19. sæti ítalska almenna vinsældalistans og 20. sæti ungverska almenna vinsældalistans.   

  Stelpan í Miðvági í Færeyjum er í góðum málum. 

  Meira má lesa um Gretu með því að smella á þennan hlekk:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1311692/

  Greta er miklu betri söng- og tónlistarkona en Cher.

  

Gott og gleðilegt framtak.

  Breska dægurlagahljómsveitin Bítlarnir (The Beatles) er virtasta og vinsælasta hljómsveit sögunnar.  Hljómsveitin var skammlíf en skildi eftir sig aragrúa af ódauðlegum og sívinsælum söngvum.  Fyrsta plata Bítlanna,  Please Please Me,  kom út 1963.  Síðasta plata Bítlanna,  Abbey Road, var hljóðrituð 1969 og kom út það ár.  Þá var hljómsveitin hætt.  Snemma árs 1970 kom út platan Let It Be.  Hún var uppsóp af mismikið frágengnum hljóðritunum frá janúar 1969.

  Á ferlinum sló hljómsveitin ótal sölumet sem flest standa enn í dag - þrátt fyrir að plötusala og markaðurinn hafi margfaldast að umfangi á þeirri hálfu öld sem liðin er frá útgáfu fyrstu plötu Bítlanna.  Viðskiptavild Bítlanafnsins og liðsmanna hljómsveitarinnar er risastór.  Unglingar jafnt sem ellilífeyrisþegar kannast við nöfnin John Lennon,  Paul McCartney,  George Harrison og Ringo Starr.  

  Bítlarnir spiluðu aldrei á Íslandi.  Enda hætti hljómsveitin hljómleikastússi 1966 og læsti sig inni í hljóðveri eftir það. 

  Á undanförnum árum hafa Bítlarnir og Ísland fléttast saman,  æ ofan í æ,  hægt og bítandi,  fastar og þéttar.  Fyrst var það Ringo.  Hann kom til Íslands 1984 og spilaði með Stuðmönnum um verslunarmannahelgi í Atlavík.   

  Sama ár fóru launþegar á Íslandi í langt og mikið verkfall.  Mig minnir að það hafi bæði verið BSRB og starfsfólk á fjölmiðlum sem stóðu að því.  Baráttufundur var haldinn á Lækjartorgi.  Fundinum barst skeyti frá ekkju Johns Lennons,  Yoko Ono.  Í því sendi hún fundinum baráttukveðjur.  Fyrst héldu menn að um sprell væri að ræða.  En það tókst að sannreyna að skeytið væri frá Yoko.  Hún átti íslenska vini í myndlistageiranum, hafði fengið áhuga á Íslandi og fylgdist náið með íslensku samfélagi.  

  Nokkrum árum síðar setti Yoko upp stórkostlega myndlistarsýningu á Kjarvalsstöðum.  Hún er frumleg, djörf og hugmyndarík myndlistakona.   Nokkrum árum þar á eftir setti Yoko upp myndlistarsýningu á sama stað með myndverkum Johns Lennons.  Hann var lunkinn teiknari með skemmtilega einfaldan stíl.  

  Fyrir 13 árum kom Paul McCartney til Íslands.  Hér dvaldi hann um hríð.  Ferðaðist um landið með þáverandi eiginkonu sinni.  Svo leiðinlega vildi til að íslenskir ljósmyndarar sýndu Paul frekjulega aðgangshörku.  Það lagðist illa í Paul og hann hefur ekki komið hingað síðan.  Hafi ljósmyndararnir skömm fyrir ókurteisina.  Kannski var þetta bara einn ljósmyndari.  Hinsvegar breytti Paul texta lagsins Why Don´t We Do It In The Road frá og með Íslandsheimsókninni.  Eftir það hefur hann jafnan sungið textann "Why don´t we do it in the Fjörðs".  

 

  2007 vígði Yoko Ono merkilega ljósasúlu í Viðey,  Friðarsúluna.  Á ensku heitir súlan Imagine Peace Tower.  Hún er kennd við þekktasta lag Johns Lennons,  Imagine.  Reist til minningar um Lennon og friðarboðskap hans.

  Friðarsúlan hefur fengið mikla umfjöllun í poppmúsíkblöðum og -fjölmiðlum um allan heim.  Ef "Imagine Peace Tower" er "gúgglað" innan gæsalappa koma upp á aðra milljón síður.  Ef gæsalöppunum er sleppt koma upp 28 milljón síður.  Súlan er nefnilega oft aðeins kölluð Imagine Peace.  

  Yoko hefur ætíð sjálf verið viðstödd þegar kveikt er á Friðarsúlunni á fæðingardegi Johns Lennons,  9. október.  Sonur þeirra Johns,  Sean Lennon,  er jafnan með í för (og á afmæli sama dag),  ásamt Ringo og ekkju George Harrisons.

  Yoko og Sean Lennon eru miklu oftar á Íslandi en þegar Friðarsúlan er tendruð.  Þau troða reglulega upp á Iceland Airwaves með hljómsveitinni Plastic Ono Band,  hljómsveitinni sem John Lennon setti saman eftir að Bítlarnir hættu.  Plastic Ono Band spilaði á sólóplötum hans og sólóplötum Yokoar.  Liðsskipan Plastic Ono Band er losaraleg.  George Harrison,  Ringo Starr og Eric Clapton voru í Plastic Ono Band.  Á hljómleikum Plastic Ono Band á Íslandi hafa m.a. verið gítarleikarar Wilco og Sonic Youth,  svo og Lady Gaga.   

  Yoko Ono hefur veitt við hátíðlega athöfn í Reykjavík friðarverðlaun Johns Lennons.  Í fyrra veitti Lady Gaga þeim viðtöku.  

  Starfsmaður á Hilton hótelinu (sem lengst af hét Hótel Esja) við Suðurlandsbraut sagði mér að Yoko og Sean væru mun oftar á Íslandi en við áðurnefnd tilefni.  Þau séu með annan fótinn á Íslandi.

  Á heimasíðu Yokoar og á Fésbók er Yoko ólöt við að hampa Íslandi.  Þegar íslensk yfirvöld hófu auglýsingaátakið Ispired By Iceland í kjölfar vandræða vegna eldgosins í Eyjafjallajökli var gert út á skemmtilegt myndband um Ísland.  Helmingurinn af spilun og deilingu á myndbandinu var í gegnum heimasíðu Yokoar.  

  Einkasonur George Harrisons,  Dhani,  er tíður gestur á Íslandi.  Hann er giftur íslenskri konu,  Sólveigu Káradóttur (Stefánssonar í Íslenskri erfðagreiningu).  Ég er ekki alveg viss en mig minnir að Þórunn Antonía Magnúsdóttir hafi sungið með hljómsveit hans.  Einnig rámar mig í að hljómsveit hans hafi spilað á Airwaves.            

  Það var gott og gleðilegt framtak hjá borgarstjórn Reykjavíkur að gera Yoko Ono,  ekkju bítilsins Johns Lennons,  að heiðursborgara Reykjavíkur.  Vel við hæfi og undirstrikar skemmtilega sívaxandi samfléttun Bítlanna og Íslands.  

   

„Eðlilegur þakklætisvottur“

Plötuumsögn

 

  - Plata:  Bárujárn

 - Flytjandi:  Hljómsveitin Bárujárn

 - Útgefandi:  Melur Records

 - Einkunn: ****

 .

  Á níunda áratugnum töluðu Íslendingar iðulega um þungarokk sem bárujárn.  Ég er ekki viss en mér finnst eins og andstæðingar hafi uppnefnt þungarokkið bárujárnsgarg.  Þungarokksunnendur gripu nafnið á lofti og notuðu það í jákvæðri merkingu.  

  Hvort sem ég man þetta rétt eða rangt þá er bárujárn ennþá notað í umræðu um þungarokk.  Sennilega þó einkum af okkur sem erum komnir á eða yfir miðjan aldur.

  Fyrir okkur er hljómsveitarnafnið Bárujárn villandi.  Bárujárn er ekki þungarokkshljómsveit.  Músíkstíllinn er brimbrettarokk (sörf).  Nafnið er orðaleikur;  tilbrigði við leikinn á bárum hafsins.

  Brimbrettarokk var létt og fjörugt rokk í Suður-Kaliforníu í Bandaríkjunum á fyrri hluta sjöunda áratugarins.  Gítarleikarinn Dick Dale fann upp brimbrettarokkið þegar hann kryddaði gítarrokk með arabískum tónum frá Mið-Austurlöndum.  The Beach Boys spiluðu léttpoppaða útgáfu af brimbrettarokki.  Eiginlega var meira "surf" í lagaheitum The Beach Boys en í músíkinni. 

  Brimbrettarokk Bárujárns er hart og allt að því pönkað.  Sver sig mjög í ætt við margt sem gítarleikarinn Link Wray gerði.  Hann var ekki brimbrettarokkari.  Hinsvegar hafði hann mótandi áhrif á brimbrettarokk Dicks Dale og fleiri.  Link var pönkaður og hávær (faðir þvergripsins og gítarriffsins). 

  Styrkur Bárujárns liggur í því hvað músíkin er hrjúf, rokkuð, pönkuð og "lifandi".  Spilagleði geislar af hverjum tóni og kröftugum söng.   

  Fyrir minn smekk er söngurinn hljóðblandaður aðeins of aftarlega.  Hann er öflugur og það er svo sem ekki skaði af því að hafa hann á sama styrk og hljóðfæraleikinn.  Þetta er smekksatriði.

  Þeramín-spil Heklu Magnúsdóttur setur sterkan og skemmtilegan "speis-rokk" svip á músíkáferðina.  Aðrir hljóðfæraleikarar eru trommarinn Leifur Ýmir Eyjólfsson,  bassaleikarinn Oddur S. Lárusson og gítarleikarinn Sindri Freyr Steinsson.  Sindri Freyr syngur jafnframt og á ættir að rekja til Hjaltadals í Skagafirði.  Það er kostur.  Hann er sonur tónlistarmannsins Steins Kárasonar.

  Þeramín er þetta einkennilega rafhljóðfæri þar sem stöng stendur upp úr kassa.  Hendur snerta ekki hljóðfærið heldur nálgast stöngina og spila á hana þannig.

  Daníel Sigurðsson blæs í trompet í laginu  Cha, Cha, Cha.  Blástur hans setur ljúfan blæ á þetta eitt mest grípandi lag plötunnar.  Reyndar eru öll lögin fljóttekin og aðlaðandi.  

  Það mæðir töluvert á hljóðfæraleikurum Bárujárns í þessari músík.  Sindri Freyr þarf að hræra snögghentur í gítarstrengjunum.  Leifur Ýmir (Ýmir er afskaplega flott nafn) keyrir hamaganginn áfram með hröðum og þróttmiklum trommuleik.  Oddur S. Lárusson styður við botninn af öryggi eins og klettur.    

  Upplýsingar á stórbrotnum (í bókstaflegri merkingu) umbúðum eru dálítið "lókal".  Gefið er upp að lagið Út sé kráka (cover song) eftir Pál Ísólfsson.  Það bendir til þess að aðrir söngvar á plötunni séu frumsamdir.  Engar upplýsingar eru þó um það.

  Upptökur eru sagðar hafa farið fram hjá Frikka og Jóa í Hafnarfirði.  Frikki er upptökustjórinn Friðrik Helgason.  En aðeins þeir sem til þekkja vita hver Jói er.

  Upptökur eru sagðar hafa einnig farið fram heima hjá ömmu Steinunnar.  Meira fáum við ekki að vita um það hverjar amman og Steinunn eru.  

  Vegna þess hvað söngur er hljóðblandaður aftarlega er eins og textar skipti litlu máli.  Þeir eru samt ljóðrænir og ágætir.  Orðalag er ekki ungæðislegt.  Það sver sig meira í ætt við þá sem hafa lesið Hávamál eða önnur gömul kvæði.  Dæmi úr söngnum um Vígspá:

  Hún fyllti fleira og fleira

Heimsmynd falla tók.

  Og hljóðmynd frá eyra

Og mun að lokum foldu fylla dreyra.

  Niðurstaða:  Þessi plata er vel heppnuð í flesta staði.  Hún er skemmtileg.  Það skiptir mestu máli. 

        

     

Fjórða lagið á færeysku frá Högna. Magnað lag. Eivör gestasöngvari!

  Færeyski tónlistarmaðurinn Högni Lisberg hefur sent frá sér fjórða og síðasta lag á nýrri Ep-plötu.  Platan er sú fyrsta á farsælum ferli Högna sungin á færeysku.  Þetta er dúndur flott plata.  Verulega mögnuð.  Eins og reyndar fyrri sólóplötur Högna.  Þessi toppar samt dæmið.

  Eivör syngur með Högna í laginu,  Minnið.   Knut Háberg spilar á hljómborð.  Svo skemmtilega vill til að þau þrjú;  Eivör, Högni og Knut, voru saman í þungarokkshljómsveitinni Reverb í Götu fyrir næstum tveimur áratugum.  Þá voru þau 12 ára og spreyttu sig meðal annars á Led Zeppelin og Bob Dylan. 

  Ep-plötu Högna má kaupa á www.hogni.com.  

  Önnur lög af Ep-plötu Högna:   http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1313951/

Sorglegustu söngvar sögunnar

  Þegar ég var krakki,  kannski 4ra til sex ára,  naut lagið "Söngur villiandarinnar" mikilla vinsælda (jú,  ég var einu sinni krakki.  Ég sver það).  Söngvarinn syngur í orðastað villiandar sem lendir í hremmingum vegna grófs ofbeldis byssuóðs veiðimanns.  Textinn er sorglegur.  Ég fór ætíð að skæla þegar lagið var spilað í útvarpinu.  Eldri bróður mínum þótti það verulega fyndið.  Hann vaktaði alla dægurlagaþætti í útvarpinu.  Þegar "Söngur villiandarinnar" var hljómaði kom bróðir minn hlaupandi með útvarp til mín.  Og ég grét með það sama af vorkunn yfir dapurlegum örlögum villiandarinnar.

  Útbreiddasta tónlistarblað heims,  hið bandaríska Rolling Stone,  var fyrir nokkrum mínútum að opinbera val lesenda sinna á sorglegustu söngvum allra tíma.  Niðurstaðan er þessi:

1  Tears In Heaven með Eric Clapton

  Tilefni þessa sönglags er verulega dapurlegt.  Fjögurra ára sonur Erics féll út um glugga á 53. hæð í blokkaríbúð og lést.  Eric tókst á við sorgina með því semja þennan kveðjuóð til sonar síns.  Það hvarflaði ekki að Eric að lagið yrði ofursmellur sem toppaði vinsældalista víða um heim,  sem varð í reynd.  Þetta var aðeins kveðja sem hann varð að koma frá sér og hrópa út í loftið.  Honum þykir gott að syngja lagið.  Það er honum "heilun".   

   

2  Hurt með Nine Inch Nails

  Textinn fjallar um þunglyndi, heróínfíkn söngvarans og sjálfsvígshugsanir.  Johnny Cash krákaði (cover song) lagið síðar og túlkaði frábærlega.  Gerði það að sínu.  Enda þekkti hann yrkisefnið að eigin raun. 

3  Everybody Hurts með REM

  Eins og með fleiri REM söngva er textinn óljós.  Margir túlka hann sem frásögn af ástarsorg.  Einkum unglingar þegar hvolpaást steitir á skeri.  

4  Cat´s In The Craddle með Harry Chapin

5  Something In The Way með Nirvana

6  He Stoped Loving Her með George Jones

7  Black með Pearl Jam

8  Sam Stone með John Prine

9  Nutshell með Alice in Chains

10  I´m So Lonesome I Could Cry með Hank Williams

  Þessi niðurstaða kemur mér að sumu leyti á óvart.  Til að mynda kemst "Seasons In The Sun" með Terry Jacks ekki á blað.  Sá söngur hefur oft verið kallaður sorglegasta sönglag sögunnar.  Reyndar án þess að vísað sé í neitt því til staðfestingar.  Slúðursögur voru í gangi á sínum tíma um að í Bretlandi og í Bandaríkjum Norður-Ameríku hafi verið gripið til ráðstafana svo að dauðvona fólk á sjúkrahúsum og elliheimilum yrði ekki vart við þetta sorglega sönglag.