Fréttatíminn lýgur

 

  Veðurfræðingar eru ekki einir um að ljúga.  Ótrúlegt en satt.  Fjölmiðlar eiga það líka til að bregða fyrir sig ónákvæmni,  hálfsannleik og hreinum og tærum ósannindum.  

  Í Fréttatímanum í dag er skemmtilegur spurningaleikur á blaðsíðu 56.  Ein spurningin er:  "Hvaða bítill samdi lagið Yellow Submarine?"

  Á sömu síðu eru rétt svör gefin upp.  Svarið við þessari spurningu er sagt vera:  "Ringo Starr."

  Þetta eru rakin ósannindi frá rótum.  Ringo samdi ekki Yellow Submarine.  Höfundurinn er Paul McCartney - þó að lagið sé skráð á Lennon-McCartney.

 

  

Paul McCartney mætir á Hróarskelduhátíðina

Ringo segir Paul hafa látist í bílslysi 1966

 

  Í viðtali við Hollywood Inquirer segir trommuleikari Bítlanna,  Ringo Starr,  að bítillinn Paul McCartney hafi látist í bílslysi 1966.  Allir hafi fengið áfall og fyrstu viðbrögð verið að halda þessu leyndu.  

 

  Ringo nafngreinir mann sem hafði skömmu áður borið sigur úr bítum í keppni um tvífara Pauls.  Hann hafi reynst vera góður tónlistarmaður.  Upphaflega átti þetta að vera til bráðabirgða.  En gekk svo vel að það varð til frambúðar.  Eina vandamálið var að staðgenlinum samdi illa við John Lennon.

 

  Ringo er 74 ára og segist vilja ekki taka þetta leyndarmál með sér í gröfina.  Aðrir Bítlar,  John Lennon og George Harrison,  eru fallnir frá.  

 

  1967 urðu margir fjölmiðlar til að lýsa yfir grunsemdum um að Paul væri dáinn og staðgengill tekinn við hlutverki hans í Bítlunum.  Fyrir þessu voru færð mörg rök.   

 

  Paul hefur ekki viljað tjá sig um uppljóstrun Ringos.  Aðrir hafa tjáð sig og lýst yfir grunsemdum um að Ringó sé lagstur í áfengisþamb og rugl.  Enn aðrir telja þetta vera dæmi um sérkennilega kímnigáfu Ringos.

 

 http://in-1966.beforeitsnews.com/eu/2015/02/ringo-says-paul-died-in-1966-2579186.html

 

 

 

Eivör breytir mannanafnalögum

  Í huga Íslendinga er færeyska álfadísin Eivör eiginlega íslensk.  Það er staðfest með því að hinar ýmsu akademíur hafa ítrekað verðlaunað og eða nefnt Eivöru og tónlist hennar til íslenskra verðlauna af margvíslegu tagi;  allt frá "Besta íslenska söngkonan" til "Besta íslenska leikverkstónlistin" Jafnframt hefur Eivör verið hluti af Íslensku dívunum.

 Í huga Íslendinga er Eivör líka færeyska drottningin.  Eða færeyska álfadrottningin.  

  Vinsældir Eivarar eru það miklar og langvarandi að nafn hennar er orðið íslenskt.  Mannanafnanefnd hefur nú formlega kveðið upp úrskurð þar um.  Ekki seinna vænna.  Íslenskir foreldrar vilja gefa dætrum sínum nafnið Eivör.

  Í aldir hefur einstaka íslensk kona borið nafnið Eyvör.  Það þýðir heill Vör!  Vör er vitur og spurul gyðja í ásatrú.

  Nafnið Eivör hefur aðra merkingu.  Það þýðir ávallt verndandi.  Í Færeyjum er nafnið borið fram sem Ævör.  Þannig höfum við einnig vanist því á Íslandi.

  

   

Þetta vissir þú ekki um Dave Grohl, trommara Nirvana og framvörð Foo Fighters

 

 Dave Grohl var boðin staða í bandarísku Seattle-gruggsveitinni Nirvana áður en hún sló í gegn.  Hann hafði einu sinni séð hljómsveitina á hljómleikum.  Og var heillaður.  Hann var þá í hljómsveitinni Scream sem var stærra nafn en Nirvana.  

 

  - Dave er af slóvenskum ættum.  Bassaleikari Nirvana er af króatískum ættum  (áður hluti af Júgóslavíu).  

 

  - Dave hefur ekki hlustað á plötur Nirvana síðan forsprakki hljómsveitarinnar,  Kurt Cobain,  svipti sig lífi.  Minningarnar eru honum of sárar.

 

  - Dave hefur hlotið Grammy-verðlaun.  Hann ber litla virðingu fyrir þeirri upphefð.  Lengst af notaði hann verðlaunagripinn fyrir hurðarstoppara.  Núna er hann hinvegqar uppi í hillu.

 

  - Dave er frá borginni Warren í Ohio.  Þar ber gata nafn hans,  Dave Grohl Alley.

 

  - Dave er ofvirkur.  Sem barn mátti hann varla vera að því að sofa.  Hann vaknaði fyrir allar aldir því að það var svo margt sem hann langaði að gera.  

 

  - Fyrir 15 árum var Dave í Ástralíu sviptur ökuleyfi vegna ölvunaraksturs.  Hann var fullur á skellinöðru.

 

  - Sem unglingur vann Dave í plötubúð.  Hann hataði vinnuna þar. Það er furðulegt.  Ég rak plötubúð í nokkur ár og það var rosalega gaman. 

 

  - Frambjóðendur republikana í Bandaríkjum Norður-Ameríku eru stöðugt ótrúlega klaufalegir við val á baráttusöngvum.  2004 gerði Brúskur (George W. Bush) lag Davíðs,  "Time Like These",   að baráttulagi sínu.  Dave mótmælti því opinberlega með yfirlýsingu um að hann styddi frambjóðanda demókrata,  John Kerry.  Hann fylgdi yfirlýsingunni eftir með því að troða upp á kosningafundum Jóns Kerrys.     

  

  - Dave þykir súrrealískt að vera auðmaður.  Rauðháls (redneck) frá Suðurríkjum Bandaríkjanna. Dæmigerði rauðhálsinn er blanki sveitalubbinn sem reddar sér fyrir horn (og er aðhlátursefni fyrir bragðið). 

 

  - Dave spilaði á öll hljóðfæri og söng á fyrstu plötu Foo Fighters,  hljómsveitarinnar sem hann stofnaði eftir að dagar Nirvana voru taldir.

 

  -  Þegar Foo Fighters spilaði á Íslandi fyrir nokkrum árum uppgötvaði Dave íslensku hljómsveitina Nilfisk.   Hann fékk dálæti á hljómsveitinni.  Bauð henni að hita upp fyrir Foo Fighters og henni eru gerð skil á DVD heimildarmynd um Foo Fighters. 

 

  - Dave hefur spilað með mörgum hljómsveitum og tónlistarmönnum.  Þar á meðal Killing Joke,  Queens of the Stone Age og Paul McCartney.  

 

  

 

  

Courtney Love og dóttirin sameinaðar á ný

Merkilegur listi söngvara Flaming Lips yfir plöturnar sem breyttu lífi hans

  Bandaríska hljómsveitin Flaming Lips er ein sú stærsta í alt-rokkdeildinni (framsækið rokk).  Hún hefur margoft verið nefnd til Grammy-verðlauna og iðulega landað verðlaunagripunum.  Hún hefur tvívegis haldið hljómleika á Íslandi fyrir troðfullu húsi.

  Í breska tónlistarblaðsins Music Radar opinberar aðalkallinn í Flaming Lips,  Wayne Coyne, lista yfir plöturnar sem breyttu lífi hans.  Plöturnar í 1. og 2. sæti koma ekki á óvart. Hinsvegar vekur platan í 3. sætinu verðskuldaða athygli.

1.  Strawberry Fields Forever smáskífan með Bítlunum

2.  Hvíta albúmið með Bítlunum

3.  Debut með Björk 

  Listann í heild má sjá hér

Plötuumsögn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 - Titill:  Ýlfur

 - Flytjandi og höfundur laga:  Gísli Þór Ólafsson

 - Textar:  Geirlaugur Magnússon, Gísli Þór Ólafsson og Gyrðir Elíasson

 - Einkunn: **** 

 

  Í fyrra sendi Gísli Þór Ólafsson frá sér plötuna Bláar raddir.  Um hana má lesa með því að smella hér .  Ýlfur er eins og beint framhald af henni.  Efnistök eru að mestu þau sömu. Gísli Þór og Sigfús Arnar Benediktsson skipta á milli sín hljóðfæraleik,  sem fyrr.  Sá fyrrnefndi spilar á kassagítar og bassa.  Hinn á rafgítar,  hljómborð og trommur.

 Lögin eru flest komin til ára sinna,  16 - 18 ára.  Þau eru mörg hver frekar seintekin.  Kannski í og með vegna þess að ekki eru alltaf skörp skil á milli laglínukafla (vers) og viðlags.  En öll vinna þau glæsilega á við ítrekaða hlustun. Fegurð laglínunnar skríður fram.  Þegar best lætur nær hún góðu skriði.  Aðeins tvö lög er hröð og rokkuð.  Annarsvegar er það hið bráðskemmtilega Fleiri nátta blús.  Hrífandi pönkað nýbylgjurokk.  Hefði smellpassað í  Rokk í Reykjavík.  Hinsvegar er það Síðasti blús.  Einnig hið ágætasta lag.    

  Eitt af mörgu sem er heillandi við plötuna er að Gísli Þór rembist ekki við að syngja fagurfræðilega vel.  Hann leyfir sér að skæla röddina og hafa hana allavega.  Jafnvel fara pínulítið í humátt að Megasi. Eða þannig.  Honum virðist vera þetta eðlislægt.  Söngstíllinn gefur tónlistinni ævintýralegan blæ.

  Gísli Þór á helming söngtextanna.  Fjórir eru eftir Guðlaug Magnússon og einn eftir Gyrði Elíasson.  Allir standa vel fyrir sínu sem sjálfstæð úrvals ljóð (óháð tónlistinni).               

  Fegurstu lög plötunnar eru Óttusöngur,  Og einn blús til tanja og Milli drauma.  Það er einhver stemmning sem leiðir huga að Tom Waits.  Samt ekki eins áberandi og á Bláum röddum.  Kannski er maður orðinn vanari sjálfstæðum stíl Gísla Þórs og þarf ekki að líkja honum við aðra (nema í viðleitni til að staðsetja hann fyrir þá sem ekki hafa heyrt í honum).

 Sýnishorn:  HÉR og HÉR

 

 

     

  

Færeyingar trompuðu óskalög þjóðarinnar! Allir sigurvegararnir eru af færeyskum ættum!

  Íslendingar völdu um síðustu helgi óskalag þjóðarinnar.  Úrslitin komu ekki á óvart:  Óskalag þjóðarinnar er "Þannig týnist tíminn" eftir Bjartmar Guðlaugsson.  Valið var fyrirsjáanlegt. Það þurfti ekki mikla spádómsgáfu til að sjá niðurstöðuna fyrir.

  Röðin á lögunum sem röðuðust í sæti 2 og 3 var heldur ekki óvænt.  Þetta lá nokkurn veginn fyrir.  Kannski samt spurning um sæti til eða frá.  

  Í dag var ég í viðtali á Útvarpi Sögu um óskalög þjóðarinnar. http://www.utvarpsaga.is/eldri-thaettir-2.html (fletta þarf upp á Síðdegisútvarpi 1. hluta 8. desember).

 Undir lok spjallsins áttaði ég mig skyndilega á því að höfundar allra 3ja sigurlaga óskalaga þjóðarinnar eru af færeyskum ættum.  

  Höfundur óskalags þjóðarinnar,  "Þannig týnist tíminn",  Bjartmar Guðlaugsson,  er hálfur Færeyingur.  Mamma hans er Færeyingur.

  Lag Magnúsar Þórs Sigmundssonar,  Ást,  kom þétt upp að sigurlaginu.  Pabbi hans er Færeyingur.  

  Lagið sem var númer 3 er "Söknuður" eftir Jóhann Helgason.  Amma hans er Færeyingur. 

  Íslenskir söngvahöfundar af færeyskum ættum eru ekki mikið fleiri en sigurvegararnir þrír.  Íslenskir söngvahöfundar sem eiga engin tengsl við Færeyjar skipta hundruðum.  Úrslitin geta ekki verið tilviljun.     

  

______________________________________________________________________________________

    Steinn Kárason

   7. desember kl. 18:39

 

Bókin Eivør, Gata, Austurey, Færeyjar og færeysk tónlist eftir Jens Guð er skemmtileg og fræðandi bók sem ég mæli með.

Plötuumsögn

 

 

  - Titill:  LIVE in Garðabær

  - Flytjandi:  Marel Blues Project

  - Einkunn:  ****

 

  Er Marel ekki framleiðandi tækjabúnaðar í Garðabæ fyrir fiskvinnslur?  Ég hélt það.  En Marel er líka blúshljómsveit í Garðabæ.  Tilviljun?  Veit það ekki.

  Liðsmenn Marel Blues Project eru:  Brynjar Már Karlsson (bassi),  Haukur Hafsteinsson (trommur og söngur), Haraldur Gunnlaugsson (gítar og söngur) og Jóhann Jón Ísleifsson (gítar).  Platan er skráð sem hljómleikaplata (live).  Og það í Garðabæ.  Fjölmennasta kaupstað landsins án pöbba,  skemmtistaðar eða annarrar aðstöðu til skemmtanahalds.  Það er hvergi hægt að kaupa bjór í þessum 14 þúsund manna bæ.  Jú,  reyndar er hægt að kaupa sænskan bjór með mat í IKEA.  

  Á móti aðstöðuleysinu og bjórleysinu vegur þessi fína blúshljómsveit,  Marel Blues Project.  Hún ræðst ekki á garðinn þar sem hann er lægstur heldur spreytir sig á mörgum af þekktustu perlum blússögunnar.  Það segir kannski eitthvað að næstum því öll lögin á plötunni eru til í "orginal" útgáfu í mínu fátæklega blúsplötusafni (innan við 100 plötur).    

  Platan hefst á ballöðunni "Three O´Clock Blues" eftir BB King.  Sagt hefur verið um BB King að hann segi meira með einum teygðum gítartóni en allir hríðskotagítaraleikarar heims til samans með sínum hraðskreiðustu tónstigaklifrum.  Þetta vita Makrel Blues Project liðar og halda sig blessunarlega við útfærslu BB King (þeir Eric Clapton afgreiddu þetta líka á dúettplötu sinni "Riding With The King").  Hafsteinn syngur af innlifun og fer vel með.  Hljómurinn á plötunni er hreinn og tær.  Lifandi flutningurinn er eins og best verður á kosið.

  Næsta lag er "29 Ways" eftir Willie Dixon.  Hraðskreiður djassaður rythma-blús.  Andrea Gylfa syngur kröftuglega, smá hás og "töff".  Hún fer á kostum.  Sigurður Perez Jónsson blæs í saxafón og Sævar Garðarsson í trompet.  Stuðlag.  Blásararnir setja skemmtilegan og djassaðan svip á flutninginn.

  Því næst er það "Meaning Of The Blues".  Ég þekkti þetta lag bara sem ljúfan djass.  Með heimavinnu (leit á youtube) fann ég útfærslu Joe Bonamassa á laginu.  Hún er auðheyranlega fyrirmynd Marel Blues Project.  Þetta er í humátt að metal-blús. Söngvari er Einir Guðlaugsson og Sveinn Ingi Reynisson er á orgel.  Einir hefur sterka söngrödd og beitir öskursöngstíl í áreynslumeiri köflum.

  Í fjórða laginu taka ljúfmennska og mildi við.  Rakel María Axelsdóttir syngur "Bring It On Home To Me" eftir Sam Cook. Þetta lag er víðfrægt í flutningi The Animals,  Bítlabræðranna Jóns Lennons og Páls Magnússonar,  svo og bandaríska blúsdúettsins sem talaðist ekki við en starfaði (í óvild) saman áratugum saman,  Brownie McGhee og Sonny Terry.  Aftur setja blásararnir áðurnefndu sterkan ballöðusvip á flutninginn.  Rakel María syngur lagið vel. Af látleysi til að byrja með (og inn á milli) en gefur svo bærilega í þegar á líður.  

  Við tekur "Ain´t Doin´ Too Bad" eftir Deadric Malone.  Brynhildur Óskarsdóttir syngur.  Hratt rytma-blús lag. Enn og aftur setja blásarnir sterkan svip á lagið.  Brynhildur afgreiðir lagið með stæl.  

  Sjötta lagið er "Crossroads" eftir Robert Johnson.  Þetta er virkilega bratt dæmi.  Eric Clapton hefur gert því góð skil í hálfa öld.  M.a. með The Cream, Derek & The Dominos og ótal sólóhljómleikum. Marel Blues Project gefur engan afslátt.  Valgarð Thoroddsen syngur af öryggi og innlifun.  

  Þá er röð komin að Billie Holiday "djass-standardinum" "Lady Sings The Blues".  Engin afgreiðir það betur en Andrea Gylfadóttir.  Virkilega glæsilegt.  Hún er á ljúfu tónunum framan af en sveiflar sér síðan snyrtilega í hása koktóna í bland. Yndislegt.       

  Margir hafa spreytt sig á "Stormy Monday" eftir T-Bone Walker.  Þar á meðal íslenska hljómsveitin Eik á áttunda áratugnum.  Hér syngur Brynhildur Oddsdóttir það í ballöðu-stíl.  Allt notalega lágstemmt. Engu að síður kraumar kraftur undir handan við hornið. Saxinn er á góðu flugi.  Trompetinn blíðkar áhersluna þegar fram vindur.      

  "Give Me Some Reason" eftir Tracy Chapman er eitt girnilegasta og sterkasta blúslag síðustu áratuga. Það rífur í.  Marel Blues Project heldur sig við upprunaútgáfuna.  Sem er gott.  Það voru sérkenni hennar;  hrynjandinn og stemmningin,  sem sveipuðu lagið þeim heillandi ljóma sem stimplaði það inn.  Rakel María syngur.  Þetta er uppáhasldslag mitt á plötunni.  Til gamans má geta að á þútúpunni (youtube) má finna skemmtilega afgreiðslu höfundar,  Tracy Chapman,  og Eiríks Klappmanns (Eric Clapton) á laginu.   

  Óvænt er mætt til leiks lagið "Personal Jesus" úr smiðju bresku tölvupoppsveitarinnar Depeche Mode.  Ég er tvístígandi varðandi þetta lag.  Sem ekki aðdáandi Depeche Mode en hrifinn af flutningi Jóns Reiðufés (Johnny Cash) á laginu þá,  já,  í flutningi MBP er það ekki að gera mikið fyrir mig.  Söngur Snorra Þorkelssonar er samt alveg ljómandi góður.  Kannski er þetta lag ágætt hvað varðar fjölbreytni plötunnar?

  "Mama Talk To Me" eftir JB Lenoir er afturhvarf til gamla blúsins.  Haraldur Gunnarsson syngur. Töluvert rokkaðra en "orginalinn".

  Margoft hef ég heyrt gítarleikara stæra sig af því að geta spilað Jimi Hendrix alveg eins og Jimi Hendrix. Þá gleymist að Hendrix var frumkvöðull í gítarleik.  Hann kom með nýja afstöðu til gítarleiks.  Það er alveg hægt að herma eftir gítarleik hans.  En snilli hans lá í nýrri útfærslu á gítarleik.  Hann var líka góður lagahöfundur og frábær túlkandi.  Það toppar enginn Jimi Hendrix.  Marel Blues Project veit það. Afgreiðir "Purple Haze" lipurlega í Hendrix-stíl.  Söngvari er Einir.

  Svipað má segja um Janis Joplin.  Andrea Gylfa og MBP afgreiða "Piece Of My Heart" glæsilega.  Andrea er ekki að herma eftir Janis.  En fylgir stemmningunni.  Er á mildum nótum þar sem við á,  hás á réttum stöðum og fer nálægt öskursöngstíl í átakamestu köflum.          

  Lokalag plötunnar er "My Man" eftir Hauk Hafsteinsson.  Rakel María syngur. Billie Holiday-djössuð lágtempruð sveifla.  

 Heildarniðurstaða:  Virkilega áheyrileg og vel heppnuð blúsplata. Allir hljóðfæraleikarar eru góðir og söngvarar eru hver öðrum ekki bara góðir heldur frábærir.  Stemmningin er "lifandi flutningur".  Þannig er góður blús.

 

           

                    

  

  

            

       

Andri á Færeyjaflandri - leiðrétting - útskýring

 

  Sjónvarpsþáttaserían Andri á Færeyjaflandri hefur heldur betur slegið í gegn.  Situr sem fastast á Topp 10 yfir það sjónvarpsefni sem flestir horfa á hverju sinni.  Enda bráðskemmtileg og fróðleg.   Á Fésbókinni hneykslast óþarflega margir á því að samtöl Andra við Færeyinga fara fram á ensku.  

 

  Förum yfir það.  Áratugum saman stunduðu margir Færeyingar sjó við Íslandsstrendur.  Áratugum saman hlustuðu Færeyingar til sjós og í Færeyjum á íslenska útvarpið. Færeyingar skildu íslensku. það var auðvelt fyrir Færeyinga að spjalla við Íslendinga á íslensku.  

  Þetta breyttist 1991.  Þá fauk langbylgjumastur íslenska útvarpsins út í veður og vind.  Íslenska útvarpið datt út.  Í kjölfarið lengdi færeyska útvarpið dagskrá sína úr stuttri daglegri útsendingu yfir í langa útsendingu.  Að auki hömstruðu Færeyingar gervihnattadiska og fóru að fylgjast með mörgum útlendum sjónvarpssendingum.

 

  Þegar ég fór fyrst til Færeyja,  1993,  var auðvelt að ræða við Færeyinga á íslensku.  Þeir skildu mig og ég skildi þá.  

 

  Á þessari öld hefur orðið mikil breyting.  Færeyska hefur færst hratt frá íslensku.  Útlendu sjónvarpsefni er kennt um.  Líka því að Færeyingar sækja í æ ríkari mæli framhaldsnám til Danmerkur.  Náminu fylgir iðulega lengri búseta í Danmörku áður en aftur er snúið heim til Færeyja (oft með dönskum maka). 

 

  Ungir Færeyingar skilja í dag ekki íslensku.  Íslendingar skilja í dag ekki færeysku.  

 

  Færeyskir fjölmiðlar hafa oft samband við mig.  Vilja ræða tiltekin fréttnæm mál eða hafa almennt viðtal.  Ég skil færeysku ágætlega.  Ég tala líka einfalda færeysku. En alltaf setja Færeyingarnir þennan fyrirvara:  "Til að forðast misskilning skulum við spjalla á ensku."  Vissulega eru ótrúlega mörg orð þau sömu í færeysku og íslensku en hafa ólíka merkingu. Ég þekki mörg dæmi þess.  

 

  Andri Freyr talar dönsku. Færeyingar eru nánast tvítyngdir.  Þeir tala dönsku eins og innfæddir.  Málið er að helmingur Færeyinga hefur andúð á dönskum yfirvöldum,  dönskum embættismönnum og dönsku. Nýleg skoðanakönnun í Færeyjum leiðir í ljós að ungir Færeyingar hafna dönskunámi og vilja að enska sé tekin upp sem annað tungumálanám í staðinn.   

 

   

  

  

     

Athyglin er "of" dreifð fyrir nýja rokkbyltingu

  Um miðjan sjötta áratuginn kom rokkið til sögunnar af miklum þunga.  Þetta var alvöru bylting.  Bylting sem aðgreindi kynslóðir.  Það hafði ekki áður gerst í tónlistarsögunni.  Skyndilega varð til bandaríks tónlistartegund,  rokk,  sem höfðaði til svo gott sem einungis til ungs fólks.  Skoðanakönnun í Bandaríkjum-Norður Ameríku leiddi það í ljós.  

  Rokkið fór eins og stormsveipur um heimsmarkaðinn (eða að minnsta kosti vestræna hluta hans).  Þetta var "æði".  Rokkkvikmyndir fóru mikinn og voru sýndar undir lögregluvernd.  Líka á Íslandi.  Þetta þótti geggjun.  Margir höfðu áhyggjur af ástandinu.  Bandarísku rokkararnir urðu stærstu stjörnur heims.  Og eru enn í hávegum:  Bill Haily,  Elvis Presley,  Chuck Berry,  Jerry Lee Lewis,  Little Richard...  Eldra fólki þótti villimennska út í eitt að hvítir söngvarar væru að farnir að beita öskursöngrödd og skaka mjöðmum  

  Á þessum árum voru fáar útvarpsstöðvar og ennþá færri sjónvarpsstöðvar.  Á Íslandi var engin sjónvarpsstöð og ein útvarpsstöð.  Þegar rokkkvikmynd var sýnd í kvikmyndahúsi á Íslandi þá fjölmenntu ungmenni. Þegar rokklag var spilað í íslensku útvarpi lögðu ungmenni við hlustir.  Rokkæðið fór ekki framhjá neinni ungri manneskju.  Ekki heldur eldra fólki.  Það fordæmdi villimennskuna.

  Næst gerist það að ensk hljómsveit,  Bítlarnir,  koma bratt til leiks 1963.  Þeir voru ennþá geggjaðri en bandarísku rokkararnir.  En sóttu margt í smiðju bandarísku frumherja rokksins.  Bítlarnir voru svo aðsópsmiklir að talað var um Bítlaæði.  Það var ekkert smá.  Bítlarnir lögðu undir sig markaðinn svo rækilega að aldrei verður endurtekið. Sem dæmi um Bítlaæðið má nefna að í júní 1964 áttu þeir 6 af 6 vinsælustu lögum á bandaríska vinsældalistanum.  Þetta verður aldrei endurtekið. Í árslok kom í ljós að 60% af allri plötusölu í Bandaríkjunum var sala á Bítlaplötum.  

  Bresku Bítlarnir opnuðu fyrir flóðgáttir á enskri "bítlatónlist".  Ómar Ragnarsson söng samantekt á Bítlaæðinu

  Bítlaæðið ól af sér hipparokk,  þungarokk og framsækið tilraunarokk (prog).  Svo færðist þreyta yfir markaðinn er leið undir miðjan áttunda áratuginn.  Þá,  1976,  spratt fram breska pönkið.  Því fylgdi svokölluð nýbylgja.  Pönkið stokkaði öllu upp. Það urðu kynslóðarskipti. Forystusveitirnar voru Sex Pistols og The Clash.