Plötusala og tónlistarmenn blómstra

  Plötusala hefur vaxið og vex ennþá frá einum áratug til annars.  Þannig hefur það verið alveg frá upphafi plötuframleiðslu og plötusölu.  Þetta á við um plötusölu hérlendis,  jafnt sem erlendis.  Á þessum tíma hefur sala á plötum tekið allskonar hliðarspor.  Á tímabili kom kassettan sterk inn og náði nokkurri markaðshlutdeild í plötusölu.  Svokölluð 8 rása teip urðu líka vinsæl.  Einkum í Bandaríkjunum.  Svo leysti geisladiskurinn vinylplötuna af hólmi.  Um 15 ára skeið eða svo var geisladiskurinn allsráðandi.  Að undanförnu hefur sala á vinylplötum aukist aftur jafnt og þétt.

  Á sama tíma hefur sala á tónlist í stafrænu formi tekið stóran og ört vaxandi bita af kökunni.  Sá markaður er ennþá í mótun.  Hann á eftir að taka miklum breytingum eins og hingað til.  Músíkveitur á borð við tonlist.is og spotify.com selja stök lög og heilar plötur í gegnum niðurhal.  Sömuleiðis selja tónlistarmenn lög (og plötur) beint til neytandans af sínum eigin netsíðum.  Líka í gegnum erlendar netsíður á borð við amazon.com og play.com.  Sala á þessum síðum telur ekki í opinberum gögnum um sölu á íslenskum plötum.    

  Jafnframt hefur færst í vöxt að músík íslenskra tónlistarmanna sé gefin út af erlendum plötufyrirtækjum.  Sala á þeirra músík telur ekki í opinberum tölum um sölu á íslenskri tónlist.

  Þrátt fyrir þetta var í fyrra sala á tónlist gefinni út af íslenskum plötufyrirtækjum svipuð og árin 2009 og 2010.  Salan 2011 og 2012 var meiri.  

  Á síðustu fimm árum eru tónlistarmenn að selja plötur á Íslandi í stærra upplagi en áður þekktist.  Mugison og Ásgeir Trausti eru að selja 30 og 40 þúsund eintök af stakri plötu.  Of Monsters and Men kemur fast á hæla þeirra.

  Jaðarmúsík er að seljast vel.  Skálmöld selur sinn víkingametal í þúsunda upplagi.  Mammút,  Lay Low,  Valdimar,  Kaleo,  Blússveit Þollýjar og fleiri eru á góðu róli.  Hebbi selur um og yfir 6000 eintök af hverri plötu sinni. 

  Bestu fréttirnar eru þær að söluhæstu plötur síðustu ára eru góðar plötur.  Þetta eru plötur sannra listamanna sem leggja sálina í tónlist sína.  Sköpunargleði, metnaður og einlægni ráða för.  Þessir tónlistarmenn njóta virðingar fyrir að standa með sjálfum sér sem listamenn.  Það skilar sér í vinsældum og góðri plötusölu.  Ólöglegt niðurhal styrkir sölu á bitastæðri tónlist.  Rannsóknir í Bretlandi og Frakklandi hafa staðfest það.  Niðurhalarar eru stórtækustu plötukaupendurnir.  Vegna áhuga og ástríðu fyrir tónlist nota þeir allar leiðir til að kynnast sem mestu magni af tónlist.  Svo kaupa þeir rjómann af því sem best lætur í eyrum.     

  Íslendingar sem hafa fulla atvinnu af sinni tónlist eru mun fjölmennari en áður.  Góð og heiðarleg íslensk tónlist og íslenskir tónlistarmenn blómstra sem aldrei fyrr.  Líka í kynþokka.  

 

Kynþokkafyllstu íslensku söngvararnir

Pete Seeger

  Bandaríska söngvaskáldið Pete Seeger kvaddi í gær.  Hann var alveg við það að ná 95 ára aldri.  Hann hefur verið kallaður faðir bandarísku þjóðlagatónlistarinnar.  Það er ónákvæmt.  En nálægt því.  Woody Guthrie er nær lagi.  Woody var 7 árum eldri og fyrri til að stimpla sig inn á markaðinn og leggja línurnar.  Þar fyrir utan spilaði Woody á kassagítar og blés í munnhörpu á meðan Pete spilaði á banjó.  Kassagítar og munnharpa hafa alla tíð síðan verið einkennishljóðfæri bandarískrar þjóðlagatónlistar.  Fáir spila á banjó.    

  7 ára aldursmunur er mikill þegar menn eru ungir.  Pete og Woody spiluðu saman í hljómsveitinni The Almanac Singers um og upp úr 1940.  Woody var fyrirmynd og lærifaðir Petes,  eins og margra annarra.  Woody kunni þann galdur að semja auðlærða einfalda létta söngva sem allir gátu spilað og sungið með án þess að hafa heyrt lagið áður.  Söngvar Petes voru ljóðrænni og "dýpri".  Lærisveinn þeirra beggja,  Bob Dylan,  skilgreindi sig síðar sem Woody Guthrie djúk-box.  Engu að síður leituðu söngvar hans meira í sama stíl og söngvar Petes.

  The Almanac Singers breyttist í hljómsveitina The Weavers.  1950 sló sú hljómsveit rækilega í gegn með lagi Leadbellys,  Goodnight Irene.  

  Þetta lag sat í 1. sæti bandaríska vinsældalistans í 13 vikur,  seldist í 2 milljónum eintaka.  Það sölumet stóð árum saman.  The Weavers átti annað topplag,  Tzena, Tzena, Tzena.  

  Bakslag kom þegar leið á sjötta áratuginn.  Pete Seeger hafði undarlegar skoðanir sem töldust vera hættulegar.  Hann var friðarsinni,  studdi mannréttindabaráttu blökkumanna og verkafólks, var andvígur fátækt og umhverfisverndarsinni.  Hann var - ásamt Chaplin og fleirum - settur á svartan lista vænisjúka fasíska drykkjuboltans McCarthys.  Það þýddi að flestar dyr lokuðust á Pete.  Hann var útilokaður frá útvarpi,  sjónvarpi,  tónleikastöðum og svo framvegis.  Bannfærður.  Það var til margra ára skrúfað fyrir tjáningafrelsi,  skoðanafrelsi,  atvinnufrelsi... 

  Söngvar Petes Seegers voru það öflugir að þeir fundu sér farveg í flutningi annarra (sem voru ekki á svarta listanum).  1962 náði Kingston Tríó 1. sæti bandaríska vinsældalistans með lagi Petes Seegers,  Where Have All The Flowers Gone?

  

  Þetta er einn af þeim skaðlegu söngvum sem setja spurningarmerki við tilgangsleysi hernaðar - þegar upp er staðið.  Lagið naut vinsælda hérlendis með íslenskum textum í flutningi Ragnars Bjarnasonar,  Ellýjar Vilhjálms og Savanna Tríós.  Á íslensku heitir það ýmist  Hvert er farið blómið blátt?  eða  Veistu um blóm sem voru hér?  

  Marlene Dietrich söng sama lag inn á plötu sama ár.  Það varð vinsælt í hennar flutningi bæði í Evrópu og Bandaríkjunum.  

  1962 negldi tríóið Peter, Paul & Mary sönglag Petes Seegers,  If I Had a Hammer,  í 1. sæti víða um heim.  

  Ári síðar endurtók Trini Lopez leikinn með sama lag:

  1965 sendi fyrsta bandaríska bítlahljómsveitin,  The Byrds,  frá sér smáskífulag eftir Pete Seeger,  Turn, Turn,  Turn. Það flaug í 1. sætið.  Og var fylgt eftir með öðru sönglagi eftir Pete Seeger,  The Bells of Rhymney.    

 

  Pete Seeger spilaði stóra rullu í mannréttindabaráttu Marteins Luther Kings og annarra blökkumanna á sjöunda áratugnum.  Sönglag hans (byggt á eldra sönglagi) varð baráttusöngur í mannréttindabaráttu blökkumanna í Bandaríkjanna,  We Shall Overcome.  

  Víkur þá sögu að systur Petes,  söngkonunni Peggy.  Hennar kall var skoskur söngvahöfundur,  Ewan McCall.  Um hana samdi Ewan sönglag sem Elvis Presley,  George Michael og fleiri hafa sungið inn á plötu.  Roberta Flack fór með það í 1. sæti vinsældalista víða um heim.

  Ewan McCall kynnti Bretum og Evrópu fyrir blús (sem náði hámarki með The Rolling Stones).  Það er önnur saga.  Hans frægasta lag er Dirty Old Town.  Það hefur komið út á íslenskum plötum með Pöpunum og PKK.

  Dóttir Ewans,  Kirsty McCall,  söng þekktasta lag The Pouges:  

  Svo sigldi blindfullur auðmaður á snekkju yfir Kirsty útifyrir Mexicó og drap hana.  Það var refsilaust.  Morðinginn var fínn kall með góð sambönd.  

  Kirsty kippti í kynið.  Var góður lagahöfundur.  Hennar frægasta lag var sungið af bresku leikkonunni Tracey Ullman.

  Kirsty sjálf náði hæstum hæðum á vinsældalistum með lagi eftir breska vísnapönkarann Billy Bragg,  A New England.  

  Billy Bragg tilheyrir yngstu kynslóð lærisveina Petes Seegers.  Billy náði 1. sæti breska vinsældalistans með lagi eftir Bítlana,  She´s Leaving Home.   

  Hér syngur Billy Bragg lag Seegers,  If I Had a Hammer.  Myndbandið er skreytt ljósmyndum af Pete.

Plötuumsögn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  - Titill:  It´s Me

  - Flytjandi:  Svenni Björgvins

  - Einkunn: ***1/2 (af 5)

  Ég veit lítið sem ekkert um Svenna Björgvins.  Einhverjir hafa á Fésbók hampað tónlist hans.  Þar hefur komið fram að hann er Keflvíkingur.  Sveinn er höfundur allra 11 laga plötunnar.  Titillagið er að auki í tveimur útfærslum,  rafmagnaðri og órafmagnaðri.  Textarnir eru á ensku og ýmist eftir Svein eða textahöfunda frá Nýja-Sjálandi,  Bretlandi og Bandaríkjunum.  

  Svenni syngur aðalrödd og bakraddir.  Ingunn Henriksen og Lynn Carey Saylor hlaupa undir bagga í þremur lögum.  Hann spilar á öll hljóðfæri en fær aðstoð á hljómborð og munnhörpu í fjórum lögum.  Hljóðfæraleikurinn er snyrtilegur og látlaus.  Svenni er einkar lipur á gítar en hófstilltur.  Blessunarlega laus við stæla og sýndarmennsku.  

  Lögin eru ljúf og notaleg.  Þau hljóma vinaleg við fyrstu hlustun og venjast vel við frekari spilun.  Þau eru flest róleg.  Ekkert fer upp fyrir millihraða.  Músíkstíllinn er milt og áreynslulaust popp.  Samt ekki poppað popp.  Frekar hippalegt (í jákvæðri merkingu) og trúbadorlegt popp.  Það eru engar ágengar krækjur (hook-línur) heldur streyma lögin fram eftir bugðulausum farvegi.  Sterkasta er Into the Wind.  Það er á millihraða,  með pínulitlum kántrýkeim - eða kannski öllu heldur pínulitlum Creedence Clearwater Rivival keim.    

  Söngur Svenna er mjúkur og án átaka.  Það er þó auðheyrt að hann hefur ágætt raddsvið.  Hann gæti klárlega gefið í og þanið sig.  En gerir það ekki.  Nettur söngstíllinn hæfir músíkinni.

  Heildarstemmning plötunnar er þægilegt popp.  Platan rennur áfram án þess að trufla hlustandann með einhverju sem brýtur upp yfirlætislaust formið.  Þannig er platan fín sem bakgrunnsmúsík í amstri dagsins.  Hún er líka alveg fín til að hlusta á með græjur stilltar á hærri styrk.  Það er bara mín sérviska að langa til að heyra eitt ágengt eða rokkað lag.  Eða þótt ekki væri nema einn rifinn og fössaðan gítartón.  Áreiðanlega kunna fleiri betur við plötuna eins og hún er.     

Glæsilegur pakki

 

   Bæði erlendis og hérlendis höfum við ótal oft orðið vitni að því að hljómsveitir eða einstaklingar verði ofurvinsælar stjörnur um hríð en fatist flugið og endi í geymslu hjá tröllum.  Bubbi er augljóst dæmi.  Hann flaug með himinskautum á níunda áratugnum.  Plötur hans seldust í um og yfir 20 þúsund eintökum.  Hann naut ofurvinsælda og virðingar.  Rödd hans hafði vægi.  Í dag seljast nýjar plötur frá honum ekki neitt.  Þrátt fyrir að plöturnar séu spilaðar grimmt í aðal útvarpsstöð Jóns "Baugs" Ásgeirs,  Bylgjunni.  Eða kannski að hluta einmitt þess vegna.  Eða eitthvað.

  Aðrir eiga langan farsælan feril sem hvergi sér fyrir enda á.  Raggi Bjarna er dæmi um það.  Annar til er Herbert Guðmundsson,  Hebbi.  Hann hefur í meira en fjóra áratugi verið áberandi í tónlistarsenunni.  Á áttunda áratugnum söng hann með helstu rokksveitum landsins.  Allt frá Tilveru og Eik til Pelicans og Kan.  Um miðjan níunda áratuginn kom hann fram með eitt sívinsælasta lag íslensku rokksögunnar,  ofursmellinn Can´t Walk Away.  Þar var ekki látið staðar numið.  Fjöldi annarra smella fylgdu í kjölfarið - alveg fram á þennan dag:  Svaraðu,  Hollywood,  Eilíf ást,  Time,  Vestfjarðaróður...   

  Hver ný plata með Hebba selst í 5 - 6 þúsund eintökum.  Nýjasta platan er glæsilegur pakki.  Hún heitir  Flakkað um ferilinn.  Þetta er yfirlitsplata með tuttugu af hans vinsælustu lögum.  Með í pakkanum eru tuttugu myndbönd á DVD.  Þar af meirihlutinn tekinn upp á hljómleikum.  Í veglegum umbúðum er að finna fjölda skemmtilegra ljósmynda af Hebba allt frá barnsaldri og unglingsárum í bland við nýjar og nýlegar.

  Pakkann má panta á www.herbert.is/verslun eða kaupa í næstu plötubúð.  

 

Vaxandi vinsældir íslenskrar hljómsveitar í útlöndum

  Fyrir mánuði síðan sagði ég frá vaxandi vinsældum íslensku hljómsveitarinnar Q4U í útlöndum.  Um það má lesa með því að smella á slóðina:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1339108/             Vinsældunum hefur fylgt umfjöllun í útlenskum fjölmiðlum.  Hér eru dæmi (kannski þarf að smella á mynd til að hún stækki:

 

  Vinsældum íslensku pönksveitarinnar Q4U hefur fylgt að fjöldi fyrirbæra vill kenna sig við hljómsveitina.  Allt frá framleiðendum krema og úra til verslana. 

Spennandi plata

  Í lok janúar kemur út heldur betur spennandi 7“ vínylplata.  Þar skiptast á lögum tvær af mögnuðustu hljómsveitum landsins,  Sólstafir og Legend.  Um er að ræða flutning Sólstafa á laginu „Runaway Train“ - sem Legend gaf út á plötunni „Fearless“ - og flutning Legend á laginu „Fjöru“.  "Fjara" er vinsælasta lag Sólstafa.  Það er af plötunni „Svartir Sandar“.

  Kanadíska plötufyrirtækið Artofact stendur að útgáfunni og útgáfudagurinn er 24. janúar.  Nú þegar er þó hægt að heyra bæði lögin á netinu.  Lag Sólstafa má streyma á Pitchfork.com og lag Legend á Lastrites.es.

  Þessa dagana eru Legend að semja fyrir nýja plötu sem fylgir eftir „Fearless“ - er kom út 2012 og fékk gríðalega góða dóma út um allan heim.  Landaði dúettnum magnaða meðal annars útgáfusamningi hjá Artoffact.

  Sólstafir eru um þessar mundir að leggja lokahönd á upptökur fimmtu plötu sinnar.  Hún er væntanleg næsta sumar. Platan fylgir eftir „Svörtum Söndum“, sem náði miklum vinsældum um allan heim. Sólstafir hefa verið á tónleikaferðarlagi nánast látlaust síðan platan kom út í október 2011.  Framundan er eitt viðburðaríkasta sumar hljómsveitarinnar til þessa þar sem hún er bókuð á tónleikahátíðir nánast um hverja einustu helgi. Þar á meðal eru stórhátíðir eins og Sweden Rock, Rock Hard, Hellfest, Graspop og auðvitað hið eina sanna Eistnaflug. "Ég sé fram á að búa í ferðatösku frá og með maí", segir bassaleikarinn Svavar Austmann, og bætir við: "En það er svo sem ekkert nýtt.  Það er búið að tilkynna um 15 tónleikahátíðir nú þegar og það eiga fleiri eftir að bætast við."

Hægt er að heyra ábreiðu Sólstafa á Legend laginu „Runaway Train“ hér:
http://pitchfork.com/reviews/tracks/16473-runaway-train/

Og ábreiðu Legend á Sólstafa laginu „Fjara“ má heyra hér:
http://lastrit.es/articles/685/legend---fjara

Hér er svo flutningur Legend á "Runaway Train":

og flutningur Sólstafa á "Fjöru": 

Plötuumsögn

  - Titill:  Trúður í felum

  - Flytjandi:  Stella Hauks

  - Einkunn:  **** (af 5)

  Söngvaskáldið og trúbadorinn Stella Hauks varð sextug í lok síðasta árs.  Vinir og velunnarar hennar samfögnuðu tímamótunum með því að hljóðrita 12 söngva hennar og gefa út á hljómplötu.  

  Fyrir mörgum árum sendi Stella frá sér sína fyrstu plötu.  Sú plata var hrá og einföld í alla staði.  Hún kynnti Stellu sem ágætt söngvaskáld með sterk persónuleg sérkenni sem söngkona.  Röddin hrjúf og söngkonan skýrmælt.

  Nýja platan virðist vera hljóðrituð svo gott sem "live" í hljóðveri.  Mér telst til að 14 tónlistarmenn leggi sitt af mörkum.  Fasti kjarninn er bassaleikarinn Tómas M. Tómasson,  gítarleikararnir Eðvarð Lárusson og Magnús R. Einarsson, trommuleikarinn Birgir Nielsen og söngkonan Andrea Gylfadóttir.  

  Það er djammstemmning í flestum lögum.  Sú stemmning birtist strax í upphafslaginu,  Hvað með það?.  Þar fer Eðvarð Lárusson á gott og grimmt spunaflug á rafgítar.  Að öðru leyti er það lag og platan í heild á ljúfum lágstemmdum nótum.  Hrá "live" stemmningin hentar söngvum Stellu afskaplega vel.   

  Ég hlusta yfirleitt ekki eftir textum fyrr en eftir að hafa melt laglínur og flutning.  Laglínur Stellu eru grípandi og snotrar.  Vinalegar og notalegar.  Fremur einfaldar í um það bil þriggja hljóma uppskrift.  Sumar með töluverðum kántrýkeim.  

  Frá fyrstu spilun hljóma lögin vel.  Öll viðkunnanleg.  Þegar síðar meir textarnir voru kannaðir kom í ljós að þeir eru bitastæðir;  ljóðrænir og geta staðið sjálfstæðir sem fyrirtaks ljóð.  Þetta eru vangaveltur um lífið og tilveruna,  efa, kvíða og eftirsjá í bland við ástir,  samkynhneigð,  vonir og kæruleysi.  

  Hvað með það - hvað með það -

  lífið heldur áfram í dag.

 Þannig segir í viðlagi upphafslagsins.  

  Söngraddir Stellu og Andreu Gylfa eru ólíkar.  Rödd Andreu silkimjúk, björt,  hvíslandi og stelpuleg.  Rödd Stellu dekkri og svipar meira til Marianne Faithful.  Þessi munur ljær plötunni fjölbreytta áferð.  Ég heyri ekki betur en Hafþór Ólafsson úr dúettinum Súkkat syngi í laginu  Von.  Hans er þó hvergi getið á umbúðum plötunnar.  Von er sterkasta lag plötunnar.  Bongotrommur og flautuspil gefa því seyðandi og draumkenndan blæ.  

  Heildarniðurstaðan er sú að vel hafi tekist til með plötuna.  Efniviðurinn er góður og líflegur lausbeislaður flutningurinn klæðir hann hið besta.  

 

 

 

 

 

 

 

 Mynd: Óskar Pétur Friðriksson  

Flottur útvarpsþáttur

   Virkir morgnar  á Rás 2 eru með allra skemmtilegustu þáttum í sögu útvarps á Íslandi.  Þau Andri Freyr Viðarsson og Gunna Dís Emilsdóttir fara á kostum. 

  Ég hef fylgst með Andra Frey í útvarpi alveg síðan hann byrjaði með rokkþáttinn  Karate  á X-inu fyrir mörgum árum.  Þessu næst fór hann á svakalegt flug í þættinum  Freysa  á sömu útvarpsstöð.   Sá þáttur var ein samfelld rosaleg flugeldasýning.  Engum var vægt og allt látið flakka.  Það kostaði sitt.  Lögfræðingar fengu hellings vinnu við að útbúa kærur á hendur Andra Frey og / eða hóta honum kærum.  Líka handrukkarar.  Grallaragangurinn á Andra Frey kostaði hann peninga.  Og jafnvel vini.  Á þessum tíma var hann gítarleikari í Botnleðju og lék aðra í bransanum grátt með "grófu" slúðri.

  Þegar hlustað var á þáttinn  Freysa  hvarflaði ekki að neinum að Andri Freyr væri framtíðarstjarna RÚV,  sjónvarps og Rásar 2.  En það var augljóst að maðurinn var stjarna:  Hugmyndaflugið óendanleg uppspretta spaugilegs gassagangs,  hnyttin tilsvör,  fyndið kæruleysi en jafnframt metnaður.  

  Stjórnendur og yfirmenn X-ins voru lengst af ótrúlega djarfir og umburðarlyndir gagnvart þættinum  Freysa.  Ég man ekki hvers vegna þátturinn var tekinn af dagskrá.  Hvort að kærumál og skaðabætur voru farnar að íþyngja. 

  Allt í einu var Andri Freyr - ásamt Dodda litla - kominn með snilldar föstudagsþátt á Rás 2,  Litlu hafmeyjuna.  Þá var Andri Freyr  plötusnúður í Danmörku.  Gott ef ekki á skemmtistað Dóru Takefúsa og víðar.  

  Staðsettur á Íslandi hélt Doddi litli utan um þáttinn.  Andri Freyr var meira með innslög og eitthvað svoleiðis.  Viðtöl við danskar poppstjörnur og þess háttar.  Það kom afskaplega vel út að Andri Freyr hefði einhvern við hlið sér sem veitti aðhald og héldi honum nær jörðinni.

  Gunna Dís,  sem er með Andra Frey í  Virkum morgnum,  er glæsileg í því hlutverki.  Móðir mín á níræðisaldri gætir þess vandlega að missa aldrei af  Virkum morgnum.  Henni þykir þau tvö rosalega skemmtileg.  Og skemmtilegast þykir henni þegar Gunna Dís veitir drengnum aðhald / tiltal.

  Þau eru frábær saman.  Ég er sammála mömmu með það.  Og reyndar fleira sem er þessu óviðkomandi.           

  Andri Freyr er sömuleiðis meiriháttar skemmtilegur sjónvarpsmaður.  Þættirnir um  Andra á flandri  eru afskaplega vel heppnaðir.  Þar vinnur hann að hluta með skrifaðan texta (sem hann skrifar sjálfur) og þættirnir eru unnir fram og til baka.  Í sumar verður Andri á flandri í Færeyjum.  Ég hlakka mikið til að sjá þá.   

  Hér er Andri Freyr með hljómsveitinni stórkostlegu Bisund:

  Og hér með Botnleðju - líka meiriháttar:

„Af hverju skiptiru þá ekki um stöð?“

Íslensk tónlist í Barselona

  Þetta er framhald á síðustu tveimur færslum.

  Einu verslanir sem ég sniðgeng ekki á ferðum erlendis eru plötubúðir.  Það er samt ekki jafn gaman og á árum áður að kíkja í plötubúðir í útlöndum.  Sú tíð er nánast liðin að maður rekist á eitthvað óvænt og spennandi í þessum búðum.  Í dag selja þær eiginlega bara plötur allra vinsælustu flytjenda.  Lítið þekktir flytjendur sinna sínum markaði í gegnum netið.  

  Á vegi mínum í Barselona urðu þrjár plötubúðir.  Allar á sama blettinum við Katalóniutorg.  Í aðeins nokkurra metra fjarlægð hver frá annarri.  Það er alltaf forvitnileg að sjá hvaða íslenskar plötur fást í útlendum plötubúðum.  Í Barselona reyndust það vera:

Björk (margar plötur.  Allar sólóplötur og einhverjar remix og smáskífur að auki)

Sigur Rós (margar plötur)

Emilíana Torríni  (nýja platan,  Tookah)

Ólöf Arnalds  (nýja platan,  Sudden Elevation)

Múm (margar plötur)

  Þetta þýðir að viðkomandi flytjendur njóti töluverðra vinsælda í Barselona.  Við vitum svo sem að Björk, Sigur Rós og Emilíana Torríni eru vinsæl víða um heim.  Ólöf Arnalds er stærra nafn á heimsmarkaði en margur heldur.  Til að mynda er hún töluvert nafn í Skotlandi og einnig þekkt í Englandi.  Það kom mér á óvart að rekast á plöturnar með Múm í Barselona.  

  

Íslensk hljómsveit nýtur vaxandi vinsælda erlendis

  Hljómsveitin Q4U varð til í rokkbyltingunni 1980 - 1983,  frjóasta og orkumesta tímabili íslensku rokksögunnar.  Tímabili sem í dag er kennt við kvikmyndina og plötuna  Rokk í Reykjavík. 

  Auglýsingar um myndina og framhlið umslags plötunnar skreytti ljósmynd af Ellý,  söngkonu Q4U.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Á þessu tímabili naut Q4U mikillar athygli og vinsælda.  Vinsælasta lag Q4U,  Böring,  er sívinsæl klassík.  

  Eins og flestar aðrar hljómsveitir í  Rokki í Reykjavík  lagðist Q4U í dvala.  Liðsmenn hennar fóru að spila og syngja með öðrum hljómsveitum.  Af og til reis hljómsveitin úr dvala og er enn að.  

  Fyrir nokkrum árum tók að berast póstur til Q4U frá Þýskalandi.  Í póstunum var upplýst að í Þýskalandi ætti Q4U harðsnúinn aðdáendahóp.  Einhverjir höfðu rekist á efni með Q4U á þútúpunni og heilluðust.  Leikar fóru þannig þýski aðdáendahópurinn keypti 300 eintök af diski með heildarútgáfu á lögum Q4U.  Það voru mun fleiri eintök en seldust af disknum hérlendis.  

  Þjóðverjarnir lögðu hart að Q4U að koma í hljómleikaferð til þýskalands.  Áður en til þess kom barst Q4U póstur frá Brasilíu.  Þar var annar harðsnúinn aðdáendahópur Q4U.  Brassarnir lögðu enn harðar að Q4U að koma í hljómleikaferð til Brasilíu.  Jafnframt vildu Brassarnir fá að gefa út "Best of" plötu með Q4U.  Þeir fengu leyfi til þess.  "Best of" platan kom út fyrir tveimur árum og seldist í 1000 eintökum í Brasilíu.  

  Á meðan liðsmenn Q4U veltu vöngum yfir hugsanlegri hljómleikaferð til Brasilíu og Þýskalands tók að berast póstur frá Bandaríkjunum.  Þar var enn einn harðsnúni aðdáendahópurinn.  Sá hópur grátbað Q4U um að koma í hljómleikaferð til Bandaríkjanna.  Þá var komin upp sú staða að halda í hljómleikaferð til Þýskalands,  Brasilíu og Bandaríkjanna.  Ljóst var að það yrði töluverður pakki.  Kannski 2ja - 3ja mánaða túr.  Það var snúið mál.  Liðsmenn hljómsveitarinnar voru í fastri vinnu sem erfitt var að hlaupa úr.  Jafnframt foreldrar barna á ýmsum aldri.  Allt niður í ung börn.  

  Túrinn var eiginlega þegar afskrifaður er Ingólfur gítarleikari veiktist af hvítblæði fyrir 15 mánuðum.  Hann féll frá í vor og er sárt saknað.  

  Nýverið kom út í Bandaríkjunum vinyl-plata með Q4U.  Hún er kölluð "Deluxe Edition 1980 - 1983".  Hún inniheldur 16 lög frá þessum árum.  Umslagið er hið sama og á Ep-plötu sem kom út með Q4U 1983.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   Það er vel til útgáfunnar vandað í alla staði.  Plötunni fylgir textablað og allar helstu upplýsingar um hljóðritanir á hverju lagi fyrir sig.  Mér þykir líklegt að vinylplatan sé til sölu í helstuplötubúðum á Íslandi - sem á annað borð selja vinyl.