Bestu plötur ársins 2013

Það er svoooo gaman að skoða lista yfir bestu plötur ársins 2013 í áramótauppgjöri fjölmiðla.  Hér er niðurstaða 3ja breskra tímarita.  Fyrsta röðin er listi Uncut.  Fremri sviginn vísar í lista Mojo.  Aftari sviginn vísar í lista Q. 

1. (14) (12) My Bloody Valentine – m b v

2. (3)  (3) David Bowie – The Next Day
3. (9)  (-) Nick Cave & the Bad Seeds – Push the Sky Away

 

4. (5)  (9) John Grant – Pale Green Ghosts
5. (19) (18) Laura Marling – Once I Was An Eagle

 

6. (39) (-) Roy Harper – Man and Myth

 

7. (1) (27) Bill Callahan – Dream River
8. (-) (36) Kurt Vile – Wakin’ On a Pretty Daze

.

 

9. (4)  (1) Artic Monkeys – AM
10. (-) (25) Boards of Canada – Tomorrow’s Harvest

 

11. (-)  (-) Matthew E White – Big Inner (was this not 2012?)
12. (12) (34) Prefab Sprout – Crimson/Red
13. (2)  (4) Daft Punk – Random Access Memories
14. (-) (37) The National – Trouble Will Find Me
15  (47) (-) Julie Holter – Loud City Song
16. (-)  (-) Thee Oh Sees – Floating Coffin
17. (38) (26) Kanye West – Yeezus
18. (-)  (-) Parquet Courts – Light Up Gold
19. (-)  (-) Endless Boogie – Long Island
20. (7) (2) Vampire weekend – Modern Vampires of the City

.

.

Í Q er Kveikur með Sigur Rós í 45. sæti. 

Fleiri listar:

  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1333848/

  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1336363/

Flott bókargagnrýni

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    Árni Helgason skrifar góða, vandaða, ítarlega og vel rökstudda gagnrýni í nýjasta tölublað vikublaðsins Reykjavík um bókina "Gata, Austurey,  Færeyjar, Eivör og færeysk tónlist".

  Gagnrýnin spannar næstum hálfa blaðsíðu (dagblaðsbrot).  Ég endurskrifa hér aðeins brot af gagnrýninni.  Um leið kvitta ég undir aðfinnslur Árna.  Þær eru réttmætar.  

  Fyrirsögnin er "Ég syng alltaf berfætt".

  Í meginmálstexta segir m.a.:  "Fyrir þá sem áhuga hafa á færeyskri tónlist á síðasta hluta 20. aldar og fyrstu árum hinnar 21. er fengur að þessari bók.  Aðdáendur Eivarar fá einnig gott yfirlit yfir þátttöku hennar í tónlist og afrek hennar um víða veröld sem eru umtalsverð eftir því sem frá greinir  í bókinni."

  Líka segir:  "Þessi bók er ekki ævisaga Eivarar í hefðbundnum skilningi og ekki er mikið fjallað um hana sjálfa nema að því er að tónlistinni lýtur en sú saga virðist tíunduð mjög nákvæmlega.  Fjöldi hljómsveita og tónlistarmanna sem hún hefur unnið með er nefndur og margir leggja bókinni til umsagnir sínar sem eru undantekningalaust jákvæðar."

  Síðan:  "Í lok bókar tekur höfundur saman mjög ítarlegt yfirlit yfir hljómplötur og mynddiska sem Eivör hefur gefið út eða verið þátttakandi í.  Er fengur að þeirri skrá sem og einni opnu sem höfundur kallar færeysk-íslenska orðabók en ég hygg að Íslendingar hafi gaman af því að sjá sum orðin og hugtökin svo sem að vera hundasjúkur sem getur hent eftir að menn hafa verið bakbundnir.  Innskotskaflar um Færeyjar eru einnig mjög fræðandi og kemur margt fram sem líklega er ekki á allra vitorði hér á landi."

  Svo:  "Umfjöllunin er að nokkru leyti í tímaröð en þar sem sumir kaflarnir eru laustengdir Eivöru þá er farið nokkuð fram og aftur í tíma.  Almennt er bókin lipurlega skrifuð...  Fjöldi skemmtilegra mynda prýðir bókina.

  Í heildina tekið er hér um fróðlega - og oft nokkuð hnyttna - bók um tónlistarmanninn Eivöru og tónlist í Færeyjum að ræða auk almenns fróðleiks um frændur okkar Færeyinga."

  

       

Útvarp Saga með pálmann í höndunum

  Svo snemma sem 2006 var byrjað að gagnrýna á Útvarpi Sögu þenslu bankanna og allt sukkið á þessum árum.  Til að mynda afmæli Ólafs Ólafssonar og fleiri þar sem keppst var við að bjóða upp á skemmtiatriði með heimsfrægum og rándýrum poppstjörnum.  Menn ferðuðust í þyrlum til að fá sér pylsu með öllu.  Menn snæddu gull.

  Um þetta var fjallað á gagnrýninn hátt í ýmsum þáttum á Útvarpi Sögu.  Meðal annars í símatímum.  Fyrir þetta var Útvarp Saga atyrt,  stöðin sökuð um neikvæðni,  öfund,  róg og annað slíkt.  Innhringendur líka.  Spurt var hvers vegna þetta fólk gæti ekki samglaðst velgengni auðmanna,  ævintýralegum og rándýrum lúxuslífstíl þeirra,  margföldun umsvifa bankanna,  útrásinni,  útrásarvíkingunum, íslenska efnahagsundrinu og svo framvegis.  

  Útvarp Saga varaði við á meðan aðrir hengdu orður á krimmana og hrópuðu þrefalt húrra fyrir þeim.  Nýfelldir dómar yfir krimmunum staðfesta að viðvaranir Útvarps Sögu áttu rétt á sér.  

  Útvarp Saga varaði við Icesave samningunum og REI.  Bara svo að tvö dæmi af mörgum séu tiltekin þar sem Útvarp Saga stóð vaktina og varði hagsmuni Reykvíkinga og íslensku þjóðarinnar á meðan aðrir fjölmiðlar sátu hjá.  Útvarp Saga er samviska þjóðarsálarinnar.  

    

Vitna í gamalt bréf frá Sigurði

Plötuumsögn

  - Titill:  On High

  - Flytjandi:  Knút

  - Útgefandi:  Tutl

  - Einkunn: ****1/2 (af 5)

   Knút er Knút Háberg Eysturstein,  færeyskt söngvaskáld.  Hann kvað sér fyrst hljóðs með rokksveitinni Reverb í Götu í Færeyjum,  12 ára gamall.  Jafnaldra hans,  Eivör,  var söngvarinn.  Af öðrum þekktum í Reverb má nefna trommuleikarann Högn Lisberg.  Hann og Eivör voru síðar í "súper grúppunni" Clickhaze.  Högni á farsælan sólóferil.  Um það má lesa í nýútkominni bókinni "Gata, Austurey, Færeyjar, Eivör og færeysk tónlist".

  On High er þriðja og besta plata Knúts.  Það er ekki auðvelt að lýsa tónlistinni.  Hún er róleg eða á millihraða og iðulega með stígandi.  Sumt minnir örlítið - en aðeins örlítið - á REM.  Einkum lagið Revolution of the Heart.  

  Lögin hljóma strax vel en eru samt flest frekar lengi að síast inn.  Það er að segja að fegurð þeirra kemur hægt og bítandi betur og betur í ljós.  Það er mikið lagt í útsetningar.  Mikið um fagran baksöng,  fiðlur og allskonar önnur hljóðfæri.  Um bakraddirnar sjá Dam systur og frænkur (þar á meðal hin vinsæla Dorthea Dam).  Þær vega þungt og laða fram þungan hátíðarblæ.  Kallast mikilfenglegar skemmtilega á við einfalt píanópikk.  Þetta er flott plata sem venst einstaklega vel við ítrekaða spilun.  Músíkin er notaleg og á köflum virkilega fögur.  Öll lögin eiga það sameiginlegt að vera ljúf og þægileg áheyrnar. 

  Platan fæst hjá www.tutl.com   

   

Íslensk tónlist gerir það gott í áramótauppgjöri erlendra fjölmiðla

  Ísland er svokallað örríki.  Við erum 0, eitthvað % af rösklega 7 milljörðum jarðarbúa.  Fyrir aldarfjórðungi sótti kunningi minn brúðkaupsveislu í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Þar hitti hann Indverja.  Sá hafði setið við hlið Dana í flugvél vestur um haf.  Indverjinn henti gaman af því að Daninn kom frá 6 milljón manna landi.  Indverjinn hló.  Hann sagði:  "Að hugsa sér að hægt sé að kalla það þjóð sem er aðeins 6 milljón manna þorp."

  Íslendingurinn ákvað að upplýsa ekki að hann væri frá 300 þúsund manna þjóð.

  Í áramótauppgjöri útlendra fjölmiðla eru íslenskar plötur áberandi.  Dæmi:  Breski netmiðillinn OMH (musicomh.com) birti í gær áramótauppgjör sitt.  Niðurstaðan er þessi:

  1.  John Grant:  Pale Green Ghosts

  29.  Sigur Rós:  Kveikur

  74.  Ólöf Arnalds:  Sudden Elevations

   Í áramótauppgjöri Íslendinga hafa sumir spurt hvort að plata Johns Grants sé íslensk eða útlensk.  Svarið er:  Hún er íslensk.  John Grant er búsettur á Íslandi.  Hann gerir sína músík út frá Íslandi.  Meðspilarar hans eru Íslendingar.  Hans starfsvettvangur er íslenskur.  Upptökustjórar og aðrir sem koma að upptökum á hans tónlist eru Íslendingar.  Sjálfur upplifir hann sig sem þátttakanda að einu og öllu í íslensku tónlistarlífi.

  Þetta er alveg eins og með færeysku söngkonuna Eivöru.  Hún var búsett á Íslandi í nokkur ár.  Hér samdi hún sína músík.  Hér var hún í hljómsveit með íslenskum hljóðfæraleikurum.  Hér upplifði hún sig sem fullgildan þátttakanda í íslensku tónlistarsenunni.  

  Eivör var á þessu tímabili margútnefnd og verðlaunuð með íslenskum tónlistarverðlaunum og leikhúsverðlaunum.  Um þetta má lesa í bókinni Gata, Austurey, Færeyjar, Eivör og færeysk tónlist.

 

  Það kemur kannski einhverjum á óvart að plata með Ólöfu Arnalds rati inn í áramótauppgjör erlendra tónlistarmiðla.  Staðreyndin er sú að Ólöf Arnalds er nokkuð hátt skrifuð í Bretlandi (einkum Skotlandi) og Þýskalandi.  Í skoskum plötubúðum hef ég séð plötum hennar stillt upp á áberandi hátt og undir yfirskrift "Mælt með".  Ég hef séð svipað í aðal plötubúð Berlínar í Þýskalandi.  

  Ólöf Arnalds er mun stærra dæmi erlendis en við hér á Íslandi gerum okkur grein fyrir.   Í skoskri plötubúð var mér sagt að Ep-plata með henni væri vinsæl.  Bæði söluhá og lög af henni spiluð í skosku útvarpi. 

 

 

Bókin um færeysku álfadísina Eivöru

  Í gær kom í verslanir bókin "Gata,  Austurey,  Færeyjar,  Eivör og færeysk tónlist".  Bókin er bæði gefin út í mjúkri kápu og harðspjaldakápu.  Harðspjaldakápan er töluvert dýrari (um 5 þúsund kall en mjúka kápan um 3 þúsund kall). 

  Nafn bókarinnar segir töluvert mikið um innihaldið.  Í gær atti bókin kappi við tvær öflugar bækur í útvarpsþættinum frábæra Virkir morgnar.  Eins og allir vita (nema Eiður Guðnason) þá er þátturinn Virkir morgnar skemmtilegasti morgunþáttur í íslensku útvarpi.  Þó er samkeppnin hörð á þeim vettvangi.  Andri Freyr og Gunna Dís fara á kostum í þættinum.  Þau eru svooooo afgerandi skemmtileg að það hálfa væri hellingur.  

  Bókin með langa titlinum,  "Gata, Austurey, Færeyjar, Eivör og færeysk tónlist",  rúllaði upp samkeppninni.  Engu að síður voru hinar bækurnar meiriháttar flottar:  Annars vegar "Brosbörn" og hinsvegar "Strákar".  Bókin "Brosbörn" er mega vel heppnuð og ævintýraleg barnabók. Gargandi snilld út í eitt.  Bókin "Strákar" er virkilega snjöll fyrir unglingsstráka.  Fjölbreytt, skemmtileg og unglingsstrákum nauðsynlegt hjálpartæki.   Það var mér mikill heiður að kynna bókina um Eivöru um leið og þessar glæsilegu og eigulegu bækur,  "Brosbörn" og "Strákar".   

 

Nýja íslenska jólalagið sem er að slá rækilega í gegn

  Í gærkvöldi setti Þórður Bogason inn á youtube splunkunýtt frumsamið jólalag,  "Biðin eftir aðfangadegi".  Það var eins og kveikt á flugeldi.  Lagið rauk af stað í einskonar jó-jó þvers og kruss um Fésbók.  Ég hef aldrei séð annað eins flug á þeim vettvangi.  Í "commentakerfi" Fésbókar var laginu fagnað og það hlaðið lofið í bak og fyrir.  Margir lýsa því sem flottasta íslenska jólalagi síðustu ára.  Sumir nota tækifærið og hæða 2ja stjörnu (skv. mbl.is) jólaplötu "Ekki háttvirts" um leið og þetta lag er rómað sem hinn fullkomni jólasöngur.  Ég hef ekkert heyrt af jólaplötu "Ekki háttvirts" (hlusta ekki á Bylgjuna) og tek því ekki þátt í þeirri umræðu.  

  Fyrir minn smekk er jólalag Þórðar Bogasonar virkilega grípandi og gott jólalag.  Það hefur alla eiginleika til að verða sívinsælt jólalag.  Eitt útspilið er hvernig lagið er brotið upp með örstuttu ágengu rokkgítarsólói.  Til viðbótar við hvað laglínan er sterk bæði í versi og viðlagi.  Trompin eru lögð á borðið á færibandi. 

  Hljómsveitin Foringjarnir er skráð fyrir laginu.  Mér virðist þó sem að þetta sé sólóverkefni Þórðar Bogasonar,  söngvara,  lagahöfundar,  textahöfundar og gítarleikara.  En skiptir ekki máli.  Jólalagið í ár og næstu ára.  Þegar ég smellti á lagið á youtube í gærkvöldi hafði það verið spilað 5 sinnum.  Í dag þegar ég sá hversu mjög rösklega því hafði verið deilt á Fésbók sá ég að það hafði verið spilað  500 sinnum á innan við sólarhring.  Ég man ekki eftir jafn rosalegum viðbrögðum.  

  Þetta er nýja íslenska jólalagIÐ (með ákveðnum greini).  Toppurinn í nýjum jólalögum 2013.  Dreifið laginu og leyfið öðrum að komast í rétta jólagírinn.    

   

Rás 2 er frábært útvarp

  Öll fyrirtæki hafa gott af því að ganga í gegnum allsherjar endurskoðun.  Þess vegna - meðal annars - ber að fagna kreppu og grófum samdrætti.  Þumalputtaregla er að fyrirtæki stofnað í aðdraganda kreppu eða eftir að kreppa er skollin á verði langlífari og blómstri betur en fyrirtæki sett á laggir í góðæri.

  Kreppa og samdráttur kalla á hagræði.  

  Fyrstu viðbrögð eru jafnan að segja upp þeim sem skúrar og þrífur klósettin.  Æðstu stjórnendur með margföld laun þess sem skúrar slá skjaldborg um sín 16 milljón króna árslaun,  jeppa,  síma og það allt.  Hjá Rúv eru 11 æðstu stjórnendur með hátt á annað hundrað milljón króna launakostnað.  Þegar aðrir yfirstjórnendur eru meðtaldir er talan - að mig minnir - um 260 milljónir króna.  

  Þetta er svo sem ekki há tala.  Ríkiskirkjan er með 4000 milljónir.  Domino´s var verðlaunað sem markaðsfyrirtæki ársins 2013 eftir 2000 milljón króna afskriftir (eða voru þær bara 1000 milljónir?).  Morgunblaðrið:  4000 milljónir, 

  Ég kann ekki nöfnin á öllum þeim Björgúlfum sem hafa fengið afskrifaðar svo margar milljónir að ég get ekki talið núllin án þess að ruglast í talningunni.

  Víkur þá sögu að Rúv og Rás 2.  Rás 2 hefur gegnt stóru hlutverki í íslenskri tónlist.  Rás 2 er ábyrg fyrir þeirri sterku stöðu sem íslensk tónlist gegnir innanlands og ekki síður erlendis.  Með tilheyrandi gjaldeyristekjum íslenska ríkisins (sameiginlegum sjóði landsmanna) - ef menn vilja meta dæmið út frá krónutölu.  Sem er þó ekki eftirsóknarverðasti þáttur í menningu og listum.  Að næra sálina er nauðsynlegra en að telja aura.

  Rás 2 og Rúv hafa sinnt sínu hlutverki frábærlega vel. Hljómsveitin Kukl varð til í útvarpsþætti á Rúv.  Kukl var þúfan sem velti stórum steini.  Kukl varð Sykurmolarnir.  Sykurmolarnir urðu heimsfræg hljómsveit. Söngkona Sykurmolanna,  Björk,  varð frægasti Íslendingur sögunnar.  Heimsfrægð Bjarkar lagði grunn að því að útlendum ferðamönnum til Íslands fjölgaði úr 80.000 í 600.000.  Þegar á leið með fulltingi Sigur Rósar,  Of Monster and Men og fleiri.  

  Hvar og hvenær sem eitthvað er um að vera í íslenskri tónlist þar er Rás 2.  Hvort heldur sem eru Músíktilraunir,  Airwaves,  Menningarnótt,  17. júní eða annað.  Ferill Of Monster and Men hófst með sigri í Músíktilraunum og fór á flug á Airwaves.   

  Rás 2 býr að þeirri gæfu að þar hefur safnast saman hugsjónafólk sem leggur sig fram um að styðja íslenska tónlist.  Dagskrárgerðarmenn sem hafa metnað, elju, ástríðu og ákafa  í að sinna þessu hlutverki:  Óli Palli,  Andrea Jóns,  Guðni Már,  Matti Matt,  Doddi litli,  Andri Freyr og Gunna Dís, Ásgeir Eyþórs,  Þossi,  Valli Dordingull og fleiri.  Ég er að gleyma svoooo mörgum.

  Í áranna rás hef ég af og til stússað í kringum tónlist með íslenskum og útlendum tónlistarmönnum.  Flestar - nánast allar - músíkútvarpsstöðvar eru lok, lok og læs.  Nema Rás 2.  Meira að segja þegar "Ormurin langi" með færeysku hljómsveitinni Tý seldist í 4000 eintökum á Íslandi var hann einungis spilaður á Rás 2.  Sama var þegar Eivör seldi 10 þúsund eintök af Krákunni.  Hún var aðeins spiluð á Rás 2.  Þannig mætti áfram telja.  

  Rás 2 stendur öllum tónlistarstílum opin.  Engu er hafnað á þeirri forsendu að það falli ekki að lagalista stöðvarinnar.  

  

Adolf Inga sagt upp

Útvarp Saga er þjóðarútvarp

   Ég kann vel að meta Útvarp Sögu.  Útvarp Saga er þjóðarútvarp.  Þjóðin talar og þjóðin hlustar.  Frá klukkan 09 að morgni til hádegis fær almenningur að hringja inn og tjá sig í beinni útsendingu.  Ranglega fullyrða sumir að örfáir innhringendur séu ráðandi í þessum símatímum.  Athugun hefur hrakið það.  Jú, jú, inn á milli ná einhverjir inn sem áður hafa látið í sér heyra.  Er eitthvað að því?  Umræðuefnið er af ýmsu tagi.  Þeir sem ná inn og eru alveg jafn góður þverskurður af íslenskum almenningi og þeir sem daglega taka þátt í "lofi og lasti" á Bylgjunni. 

  Símatímar Útvarps Sögu spegla umræðuna á Íslandi dag hvern.  Þar fyrir utan er margt annað áhugavert dagskrá Útvarps Sögu utan þessara 3ja klukkutíma símatíma.  Til að mynda skemmtilegur og fjölbreyttur morgunþáttur Markúsar Þórhallssonar og Jóhanns Kristjánssonar.  Núna er Jóhann að auki með bókmenntaþátt.  Rúnar Þór er með forvitnilega og fróðlega viðtalsþætti.  Þar rekur hann garnir úr þekktum tónlistarmönnum.  Torfi Geirmundsson og Guðný í Heilsubúðinni eru með þátt um hár og heilsu.  Annar heilsuþáttur heitir Heilsan heim.  Magnús Magnússon spilar gamlar dægurlagaperlum,  talar við tónlistarmenn og gefur hlustendum tertur,  bílabón og fleira.  Arnþrúður er með þátt um mat og matreiðslu.  Pétur Gunnlaugsson og Erlingur Már eru með síðdegisþátt.  Þangað fá þeir iðulega góða gesti í spjall.  Margt fleira áhugavert er á dagskrá Útvarps Sögu.

  Nýlega var hleypt af stokkum nýrri útvarpsstöð,  Jóla-Sögu:  89 á fm.  Nafnið segir sína sögu. 

 

Er Veðurstofan nauðsynleg?

  Ég hlusta daglega vel og rækilega á Útvarp Sögu.  Fyrir bragðið verð ég fróðari um sitthvað á hverjum einasta degi.  Í gærdag krossbrá mér illilega.  Á Útvarpi Sögu kom fram að starfsmenn Veðurstofu Íslands séu fleiri en tuttugu og fimm og fleiri en fimmtíu og fleiri en hundrað og fleiri en hundrað og fimmtíu.  Starfsmenn Veðurstofunnar eru 152!  Segi og skrifa:  Eitt hundrað fimmtíu og tveir!

  Þeir eru fleiri en meðalstórt þorp;  til að mynda allir íbúar Laugavatns til samans.  Hvað kostar rekstur Veðurstofunnar á ári?  Þarna er allt vaðandi í stjórum (gæðastjóri, hópstjórar, fagstjórar, mannauðsstjóri, vaktstjórar, aðalbókari, bókasafnsfræðingur, framkvæmdastjórar, forstjóri, rannsóknastjóri, verkefnastjóri, náttúruvárstjóri...).  Allir sennilega með sér skrifstofu með tilheyrandi búnaði.  Áreiðanlega hið vænsta fólk, samviskusamt og fullt áhuga. 

  Nú nota flestir Íslendingar norsku veðurstofuna yr.no.  Er þörf á Veðurstofu Íslands?  Ef svo er þá þörf fyrir að íslenska ríkið reki veðurstofu?  Er ekki hægt að einkavinavæða Veðurstofuna?  

  Hvað kostar þátttakan í Nató?  Er ekki hægt að einkavinavæða hana í leiðinni? 

 

Blint verður í fyrramálið