Heitt íste

  Ég kom við í kaffihúsi í miðbæ Reykjavíkur.  Þangað kom líka par sem talaði - að ég held - frönsku áður en það fór að skoða matseðilinn.  Svo pantaði það sér drykki í hálfgerðum tungumálaörðugleikum.  Strákurinn spurði á bjagaðri ensku hvort að hægt væri að fá heitt íste (Ice Tea).  Þetta hljómar eins og mótsögn.  Ég er ekki nógu mikill heimsborgari né vel að mér í tedrykkju til að átta mig á því hvort að tedrykkjufólk tekur almennt svona til orða.

 

Heimska fólkið fer á kostum

  Það er ekki öllum gefið að hafa verksvit.  Sumir synda í gegnum lífið eins og hálf sofandi.  Lengst af er líkt og þeir gangi ekki á öllum "cylindrum". Eða eins og máltækið segir:  "Margur er sljór þó hann sé mjór."  Þetta á ekki síst við í flatbökubransanum þar sem almúganum er selt ítalskt fátækrafæði á uppsprengdu verði.  Kátínu vakti um verslunarmannahelgi auglýsing um opnunartíma einnar flatbökusjoppunnar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Önnur flatbökugerð komst í kastljósinu.  Skjáskot af netsamtali gengur manna á meðal.  Flatbökusalinn ruglar saman nöfnunum Sighvatur og Frank.  Það er eðlilegt.  Bæði nöfnin innihalda sjaldgæfu stafina a og r. Til að sjá textann betur þarf að smella á skjáskotið.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Margir hafa ofnæmi fyrir jarðhnetum.  Þess vegna er á umbúðum sumra matvæla merkt að þau innihaldi jarðhnetur.  Til að ekkert fari á milli mála hefur þótt ástæða til að merkja við jarðhneturekka í matvöruverslun að jarðhnetur innihaldi jarðhnetur.  Í Bandaríkjum Norður-Ameríku er ástæða til að passa upp á svona lagað.  Kæruglaðar lögfræðistofur gera út á að hanka verslanir sem gulltryggja sig ekki með bæði belti og heilgalla. 

  Vínberalaus vínber.  Heimskinginn hefur líkast til ætlað að koma því á framfæri að vínberin séu steinlaus. 

 

Túrhestarnir bjarga sér

  Ljósmyndir sem Garðar Valur Hallfreðsson tók á bílaþvottaplani á Egilsstöðum hafa vakið athygli.  Þær hafa farið eins og hvítur stormsveipur um netheima.  Á þeim sjást kviknaktir erlendir ferðamenn skola af sér ferðarykið,  gestum og gangandi til skemmtunar og nokkurrar undrunar.  

  Fyrir nokkrum dögum átti ég erindi að bensínstöð Neins í Fossvogi.  Ég þurfti að yfirfara loftþrýsting í dekkjum.  Á bílaþvottaplaninu birtist bíll eins og þruma úr heiðskýru lofti.  Út snöruðust tveir ungir menn.  Þeir töluðu útlensku.  Þeir báru út á planið handfylli af óhreinum borðbúnaði:  Djúpum og grunnum glerdiskum, skálum í ýmsum stærðum,  glös,  bolla,  hnífapör,  ausur, sleifar,  sax og sitthvað fleira.  Jafnframt stóran tóman bala.  Svo hófust þeir handa:  Tóku bílaþvottaburstana og skrúbbuðu leirtauið hátt og lágt.  Balann fylltu þeir af vatni og sprautuðu uppþvottasápu í.  Þangað stungu þeir uppvaskinu að þvotti loknum.  Að endingu skoluðu þeir allt og þurrkuðu samviskusamlega.  

  Túrhestarnir bjarga sér.  Þeir þurfa ekki uppþvottavél.

  Einn kom inn í kaffihús á dögunum og pantaði heitt íste (Can I have a hot ice tea?). 

   

Hvatt til sniðgöngu

 

 

 

 

 

 

 

 

  Þegar fólki mislíkar við skoðanir,  framkomu eða aðgerðir annarra er sniðganga algeng viðbrögð.  Viðskiptabann af einhverju tagi.  Útfærslan fer eftir því hvort að óánægjan beinist gegn einstaklingum,  fyrirtækjum,  félagasamtökum,  þjóðum eða öðrum.  

  Reynslan hefur sýnt að í flestum tilfellum skilar viðskiptabann engum árangri.  Oft þvert á móti.  Til að mynda kemur viðskiptabann Íslands á Rússa ekki niður á Rússum.  Þess í stað kemur það aðeins niður á Íslendingum sjálfum.  Við töpum tugmilljörðum króna á þessu kjánalega viðskiptabanni.  Þökk sé Gunnari Braga Sveinssyni.

  Íslendingar eru sérlega klaufskir í þessum efnum.  Fyrir nokkrum árum var skipulagt sniðugt viðskiptabann á íslensk olíufélög vegna verðsamráðs þeirra.  Sniðganga átti eitt tiltekið olíufélag í viku,  annað vikuna þar á eftir og þannig koll af kolli.  Sömuleiðis átti að sniðganga algjörlega kaup á öðrum vörum en bensíni á bensínstöðvum.  Þetta misheppnaðist gjörsamlega.  Engin breyting varð á verslun við olíufélögin - þrátt fyrir hávært stríðsöskur og stórkallalegar yfirlýsingar á Fésbók og í bloggheimum.

  Rétt er að halda til haga að viðskiptabann á S-Afríku virkaði og braut á bak aftur aðskilnaðarstefnu þáverandi stjórnvalda.  Sömuleiðis eru viðskiptaþvinganir á Ísrael að bíta.

  Víkur þá sögu að hvalveiðum Færeyinga. Þeir náðu 48 marsvínum í Hvannasundi í dag.  Það er fyrsta uppskera sumarsins í ár.  Í fyrrasumar voru 500 liðsmenn hryðjuverkasamtakanna Sea Shepherd staðsettir í Færeyjum.  Þeir reyndu með ráðum og dáðum að hindra hvalveiðar Færeyinga.  Framganga þeirra varð háðungarför.  Allt klúðraðist sem gat klúðrast. Færeyska lögreglan tók SS-liðana föstum tökum.  Járnaði,  fjarlægði af vettvangi og gerði dýran búnað þeirra upptækan.  Allt frá bátum til rándýrra kvikmyndatökuvéla.  Að auki voru SS-liðarnir dregnir fyrir dómara og sektaðir persónulega hver og einn um hundruð þúsunda króna + greiðslu á málskostnaði sem nam ennþá hærri upphæð.  Síðan var þeim sparkað úr landi með skít og skömm og fá ekki að koma til Færeyja aftur næstu ár.

  Í stuttu máli þá rassskelltu Færeyingar SS-liða svo rækilega að þeir hafa ekki látið sjá sig í Færeyjum í ár.  Hinsvegar hafa þeir farið hamförum á Fésbók og Tísti í dag.  Þar fer fremstur í flokki forsprakkinn,  Páll Watson. Nú hvetur hann heimsbyggðina til sniðgöngu á færeyskum laxi.  Hann segir laxinn vera alinn við vond skilyrði í kvíum í færeyskum fjörðum.  Hann fái hvergi um frjálst höfuð strokið.  Um sé að ræða gróft dýraníð af verstu tegund. Páll skorar á heimsbyggðina við kaup á sushi að spyrja hátt og snjallt í matvöruverslunum og á veitingastöðum hvort að laxinn sé Færeyskur. Ef svarið sé "já" þá skuli samstundis lýsa yfir vanþóknun,  góla um dýraníð og yfirgefa staðinn með formælingar á vör.

          

Veiddu 50 grindhvali í Færeyjum

Heitir drykkir heilsuskaðandi

  Læknavísindum fleygir fram.  Stöðugt er verið að rannsaka hitt og þetta sem snýr að heilsu okkar.  Út um allan heim eru rannsóknir í gangi.  Margar þeirra leiða til óvæntrar niðurstöðu og auka skilning okkar á líkamsstarfseminni.  Löngum hefur legið fyrir að kaffidrykkja eykur líkur á krabbameini í vélinda.  Fyrir vikið hefur kaffi verið á lista Alþjóða heilbrigðisstofnunarinnar WHO yfir krabbameinsvalda.  Ný rannsókn leiðir í ljós sannleikann.

  Kaffið er í sjálfu sér saklaust.  Það er heilsudyrkkur fremur en eitthvað annað.  Hressir og kætir.  Vandamálið liggur í hita drykksins.  Skiptir þá engu máli hvort að drukkið er sjóðandi heitt kaffi,  te eða súkkulaði.  Nauðsynlegt er að leyfa drykknum að kólna dálítið áður en hann er þambaður.  Ekki er mælt sérlega með því að kæla hann með mjólk.  Hún er fyrir kálfa.

           

Einfalt ráð gegn magakveisu í útlöndum

 

 

 

 

 

 

 

 

  Af og til birtast í hérlendum fjölmiðlum uppsláttarfyrirsagnir af Íslendingum sem hafa drukkið kranavatn í útlöndum.  Það er varhugavert.  Það er að segja að drekka kranavatn erlendis (ekki að kjafta frá því).  Ástæðan er sú að í kranavatni leynast iðulega ókunnugar bakteríur.  Magaflóran í okkur Íslendingum þekkir ekki þessar bakteríur.  Okkur verður bumbult.  Líkaminn reynir að losa sig við bakteríurnar með hraði. 

  Af sömu ástæðu er ástæða fyrir Íslendinga á ferðalagi erlendis að sniðganga ferskt grænmeti sem er skolað með kranavatni.  Hvað oft höfum við ekki oft heyrt sögur af Íslendingum sem stríddu við magakveisu frá fyrsta degi í útlöndum?

  Ráðið við þessu er einfalt:  Það er að hefja dvöl erlendis á því að þamba þarlenda jógúrt.  Því meiri þeim mun betra.  Í henni eru varnir gegn bakteríunum.  Kýrnar koma vörnunum ofan í kálfana sína með mjólkinni.  Þetta eiga Íslendingar að nýta sér.

  Einnig er ágætt að taka inn mjólkursýrugerla.  Þeir fást víða í litlum mjólkurhylkjum.  Einnig í töfluformi undir heitinu acidophilus.  Það er fáránlegt og óþarfi að vera með magakveisu í útlöndum.  

 

Þorbjörg drakk kranavatn í Marokkó

Æsispennandi kosningaslagur framundan

  Töluverðrar taugaveiklunar er farið að gæta í herbúðum sumra þeirra sem tilkynnt hafa framboð sitt til embættis forseta Íslands.  Í dag er síðasti skiladagur á undirskriftum meðmælenda framboðsins.  Þegar hafa nokkrir tilkynnt að söfnun nægilega margra meðmælenda hafi reynst þeim ofviða.  Aðrir eru á ægilegu spretthlaupi í dag og eru að niðurlotum komnir eftir spretthlaup síðustu daga.  Í einhverjum tilfellum er allt unnið fyrir gíg.

  Þegar í ljós kemur hverjir eru með öll gögn í lagi og verða í framboði hefst kosningabaráttan loks fyrir alvöru.  Þá verður gripið til ýmissa ráða.  Samkvæmt skoðanakönnunum og í spjalli meðal fólks eru verulegar líkur á því að næstum því öll framboðin nái ekki þeim árangri sem að er stemmt.  Nánast allar líkur eru á því að einungis einn frambjóðandi fái nægilega mörg atkvæði til að verða kjörinn forseti.

  Í örvæntingu um að hífa upp fylgi verður víða gripið til óvæntra útspila.  Hvað gengur í skrílinn?  Eitt kosningaloforð sem er í skoðun er að læsa bæði svefnherbergi og eldhúsi Bessastaða.  Verði viðkomandi kosinn forseti muni hann gista heima hjá sér og taka með sér nestisbox og kaffibrúsa í vinnuna upp á hvern virkan dag.  Í allra verstu veðrum hefur hann svefnpoka með meðferðis og sefur þá á gólfinu á Bessastöðum.

  Ef útlenda gesti ber að garði verður þeim einungis boðið upp á brjóstsykur.  Einn moli á mann.  Nema um höfðingja sé að ræða.  Með þá verður farið í matstofu Samhjálpar.  Þar verða þeir fóðraðir á heitri súpu og brauðsneið.

  Þetta er sparnaður sem nemur gríðarháum upphæðum.  Mestur sparnaður verður í launakostnaði.  Fjölda manns verður sagt upp.  Það kemur sér vel fyrir atvinnulífið.  Nú er mikill skortur á vinnandi höndum í byggingariðnaðinum.  

  Fyrir sparnaðinn verða ný tæki keypt á Landspítalann við Hringbraut í stað úreltra og bilaðra tækja.  

  Það á eftir að útfæra tillöguna betur.  Ef hún reynist ekki afla nægilegri fylgisaukningu þá verður bætt í hana loforði um að forsetabíllinn verði seldur og andvirðinu skipt á milli öryrkja, aldraðra,  einstæðra mæðra og fátæklinga.

  Félagar í BDSM ganga óbundnir til kosninga.

Guðni á pari við Davíð

Svona matreiðir þú besta lambalæri í heimi

  Svokallaður skyndibiti (fast food) er einnig kallaður ruslfæði (junk food).  Réttilega.  Það þarf enga sérfræðikunnáttu í heilsu- og næringarfræði til að átta sig á því.  Til er brosleg bandarísk heimildarkvikmynd um þetta. Hún heitir Supersize me.  

  Andstæða skyndibitans er hægeldun (slow food).  Vandamálið er að fólk almennt kann ekki hægeldun.  Það stillir hita á of háa tölu.  Sama hvort er um að ræða eitthvað í potti eða á pönnu og þó einkum það sem er eldað í ofnskúffu.

  Tökum lambalæri sem dæmi.  Kúnstin við bragðbesta lambalæri er að rispa grunnt netmunstur á yfirborð þess. Ekki má rista ofan í sjálft kjötið.  Síðan er lærinu komið fyrir í ofnskúffu.  Salti, pipar og sítrónusafa er nuddað frekjulega ofan í rispurnar.  Olíu er penslað yfir.  Rósmarin og hvítlauksrifjum er plantað í óhófi yfir og undir lærið.  

  Í ofnskúffuna er hellt úr kældri hvítvínsbelju þannig að fljóti upp að börmum.  Í fallegt hvítvínsstaup er einnig hellt hvítvíni.  Það er sötrað og hellt í aftur og sötrað.  Fólk finnur á sér hvað oft þarf að endurtaka þetta.

  Til að halda safa í kjötinu þarf að þekja með steikarfilmu (eða álpappír) allt sem stendur upp úr hvítvínsleginum.  Skúffunni er stungið lipurlega inn í ofninn.  Hitinn stilltur á 78 - 80°.  Enginn má skipta sér af ofninum næstu klukkutíma. Best er að þykjast ekki sjá hann.  

  Að 14 klukkutímum liðnum er stokkið óvænt að ofninum,  hann opnaður og steikarfilmunni svipt burt með svo hröðum handtökum að líkist galdri.  Hitinn er aukinn í 187 - 190°.  Þannig standa mál í næstu 47 mínútur (þetta er trix til að fá ysta lag lærisins til að brúnast og herðast lítið eitt).  Á meðan er rifjað upp dæmið með að sötra hvítvín,  fá sér aftur í glas,  halda áfram að sötra o.s.frv.

  Lokahnykkurinn felst í því að merja (nú) mjúk hvítlauksrifin ofan í rispurnar á lærinu. Soðið má (það er ekki skylda) nota í bestu sósu sem til er.  Bragðbetra lambalæri færð þú aldrei og hvergi.

  Það er líka upplagt að endurtaka þetta stundum án lambalæris.   

      

   

   

         

Matvöruverslun án afgreiðslufólks

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í Amsterdam er margt að sjá.  Hægt er að læra af sumu.  Til að mynda eru síldarflök seld í vögnum samskonar pylsuvögnum.  Kosturinn við síldarvagna er að þar þarf ekki pott til að hita mat í né rafmagn. Síldarflakið er þverskorið í hæfilega munnbita.  Það er ýmist afgreitt lagt á bréf eða í pylsubrauði.  Sósur,  laukur,  súrsaðar gúrkur og eitthvað fleira er hægt að sulla á.  Þetta er eðlilega vinsælt. Síld er holl.  Pylsan ekki.

  Í Amsterdam rakst ég inn í matvöruverslun án sjáanlegrar afgreiðslumanneskju. Ekkert annað starfsfólk sást heldur. Þó má ætla að einhverjir vinni á lager og við eftirlit.  Viðskiptavinir afgreiða sig sjálfir.  Skanna vörurnar inn og borga með korti. 

  Klárlega er töluverður launasparnaður við þetta fyrirkomulag.  Spurning hvernig svona verslun er varin gegn þjófnaði.  Það hljóta að vera öflugar þjófavarnir við útganginn.  Ef þetta gefst vel þá er næsta víst að þetta breiðist út um allan heim.  Hver verður fyrstur til að innleiða þetta á Íslandi?  Ekki Kaupfélag Skagfirðinga.     

  Í S-Kóreu er annar háttur hafður á.  Þar er matvöruverslun ósköp hefðbundin á að líta.  Þegar betur er að gáð þá eru engar vörur í hillum. Þess í stað eru myndir af vörunum.  Viðskiptavinurinn ýtir á myndir af þeim vörum sem hann vill kaupa.  Samstundis smalast vörurnar saman inni á lager.  Síðan koma þær á færibandi í poka eða pokum fram á afgreiðsluborðið.  Þarna er rýrnun vegna þjófnaðar 0%.  Hér er ljósmynd úr þannig búð:

          

Nakið starfsfólk og viðskiptavinir í London

 

 

 

 

 

 

 

 

   Innan skamms býðst Íslendingum í London að snæða kviknaktir á veitingastað.  Annarra þjóða kvikindum líka.  En einkum höfðar þetta til Íslendinga.  Grunar mig.  Starfsfólk staðarins verður einnig klæðalaust.  Samt ekki starfsfólk í eldhúsi.  Það er fyrst og fremst til að forðast slys með sjóðheitan mat.  Líka af hreinlætisástæðum.  Gestir sjá hvort sem er ekki inn í eldhúsið.  Þeir upplifa aðeins nekt hvert sem litið er.  

  Gestir fá ekki að hafa með sér neina hluti. Hvorki farsíma,  úr né skartgripi.

  Hugmyndafræðin á bak við veitingastaðinn er sú sama og með nektarnýlendur og nektarhjólreiðar:  Frelsi.  Jafnframt að vera í snertingu við náttúruna.  Allar innréttingar og áhöld eru sem náttúrulegust.  Ekkert plast,  engir málmhlutir.  Ekkert rafmagn.  Borð verða aðgreind með bambustjöldum.  Svigrúm til að góna mikið á ókunnuga á næstu borðum er þannig takmarkað.  Þetta er ekki staður fyrir perra.  Hinsvegar er staðurinn upplagður fyrir vinnufélaga til að styrkja móralinn og hrista hópinn saman.   

  Staðurinn verður opnaður eftir rúman mánuð.  Þegar er byrjað að taka við borðpöntunum.  Þrátt fyrir töluverða gagnrýni og efasemdir liggja fyrir bókanir 16 þúsund gesta.  Aðallega Íslendinga - giska ég á.  Þó getur verið að þetta sé blandaður hópur.  Óljóst er hvort að 365 miðlar eigi hlut í veitingastaðnum. Kannski bara í öllum hinum veitingastöðum í hverfinu.