Trump hermir eftir íslenskum útrásarvíkingum

  Í kjölfar bankahrunsins á Íslandi í október 2008 var rætt við ýmsa sem fóru með aðal hlutverk í þeim hildarleik.  Það var eðlilegt.  Hitt var ekki eins eðlilegt:  Þeir áttu það sameiginlegt að sjúga upp í nefið í tíma og ótíma.  Stundum gripu þeir um nefið um leið.  

  Menn mér kunnugri í eiturlyfjafræðum segja þetta vera einkenni þeirra sem "sniffa" kókaín.  Ástæðan er sú að eftir "sniffið" þá verða einhver korn eftir í nefgöngunum.  Síðan hrökkva þau til og rúlla fram nefið.  Þá eru ósjálfráð viðbrögð að sjúga upp í nefið.  

  Nú hafa glöggir rekið eyrun í það að ljúflingurinn Dóni Trump,  forsetaframbjóðandi í Bandaríkjum Norður-Ameríku, hermir eftir íslensku bankaræningjunum.  Í kappræðum sýgur hann um 100 sinnum upp í nefið.  Sjálfur þvertekur hann fyrir að vera kókaínfíkill heldur fái hann alltaf gallaðan hljóðnema.  

  

Trump saug 93 sinnum upp í nefið

Íslendingar líða dýraníð

  Íslendingar eru dýraníðingar.  Svínabændum hefur þótt sjálfsagt að gelda gelti án deyfingar eða annarra aðferða til að milda sársaukann.  Sársaukahrínið í dýrunum hljómar eins og fögur sinfónía í eyrum svínabænda.  Kröfum um úrbætur var mætt af stjórnvöldum með áhugaleysi.  Það þurfti að gefa bændum góðan tíma til að reyna að venja sig af pyntingunum.

  Lengst af þótti hið besta mál að klippa rófuna af grísum.  Án deyfingar.

  Af og til komast í umferð myndbönd af fólki að misþyrma hestum.  Það hefur ekki þótt ástæða til aðgerða.  

  Í nýju búvörulögunum er dýraníð samþykkt.  Dýraníð breytir engu um styrkveitingar.

  Nýjasta dæmið er af misþyrmingu á lambi í Hörgárdal.  Það er dæmigert.  Fjöldi manns horfði upp á smalamann ganga í skrokk á lambi.  Lambið hafði örmagnast.  Í þannig aðstæðum er eðlilegast að taka það í fangið og reiða á hesti.  Eða setja upp í næsta bíl.  Í Hörgárdal var annar háttur hafður á.  Smalinn greip lambið, hóf það á loft og grýtti í jörðina.  Þessu næst sparkaði hann í það og stappaði á hálsi þess.  

  Viðstaddir létu gott heita.  Kipptu sér ekki upp við þetta.  Því síður var gripið í taumana.  Enn síður var ofbeldið tilkynnt eða kært til yfirvalda.  Í sveitinni ríkir þöggun um málið.

  Fólk sem misþyrmir dýrum er líklegt til að beita annað fólk ofbeldi.  Það skortir samkennd.  

 

 

     

Grunur um dýraníð í Hörgársveit

Af hverju neytir fólk eiturlyfja?

  Hvers vegna neytir ungt fólk eiturlyfja á borð við e-pillur, amfetamín, kókaín og hass?  Það veit að þetta eru varasöm efni.  Þau geta skaðað heilabúið til lífstíðar.  Heppilegra er að bíða með eiturlyfjaneyslu til elliára. Þá gerir ekki mikið til þó eitthvað rugl fari í gang.

  Ung, klár, heilbrigð og hamingjusöm manneskja finnur ekki fyrir þörf til að breyta því.  Hún er ánægð með óbreytta heilastarfsemi.  Segir það sig ekki sjálft?  

  Í Færeyjum eru ekki vandamál tengd eiturlyfjaneyslu.  Ný könnun staðfestir þetta.  94,1% færeyskra unglinga í 9. bekk hafa aldrei prófað hass eða marijúana.  

  99,6% hafa aldrei prófað e-pillur og kókaín.

  99,8% hafa aldrei prófað amfetamín.

  Aðeins 1,2% laumuðust í svona efni síðustu 30 daga.

  

    

Rokkarar í harðvítugu stríði

 

  Skipulögð sniðganga á vörum eða öðrum viðskiptum fer sjaldnast eins og til er ætlað.  Oft hefur hún þveröfug áhrif.  Samt ekki alltaf,  vel að merkja.  Undanfarin ár hafa hvalavinir víða um heim beitt sér fyrir sniðgöngu á Íslandi og íslenskum vörum.  Uppskeran er sú að Ísland komst í sviðsljósið,  sífellt fleiri uppgötvuðu að Ísland væri til í alvörunni.  Næsta skref var að "gúgla" Ísland og skoða á þútúpunni myndbönd af ægifögru íslensku landslagi, dansandi norðurljósum og heyra sögur af álfum.  Hver sem vettlingi getur valdið er friðlaus að koma til Íslands og skoða dýrðina í raunheimum. Ferðamannaiðnaðurinn er orðinn stærsta gjaldeyristekjulind Íslands.  Það munar um 800 milljarða þetta árið.  

  Sömu sögu er að segja af Færeyingum.  Sumarið 2014 og 2015 dvöldu 500 liðsmenn hryðjuverkasamtakanna Sea Shepherds í Færeyjum.  Tilgangurinn var að hindra marsvínaveiðar og vekja athygli heimsbyggðarinnar á þeim.  Þetta snérist í höndunum á SS-liðum.  Uppskeran varð stauraukin ferðamannastraumur.

  SS-liðar eru ekki af baki dottnir. Að vísu treystu þeir sér ekki til að verða enn eitt sumarið aðhlátursefni í Færeyjum.  Færeyingar dæmdu þá,  það er einstaklingana,  í háar fjarsektir og gerðu upptæk allskonar rándýr tæki og tól,  svo sem tölvubúnað, ljósmyndavélar,  kvikmyndatökuvélar, spíttbáta og fleira.

  Í sumar hafa SS-liðar beitt sér gegn heimsþekktustu færeysku rokksveitinni,  Tý.  Hún hefur náð þeim árangri að vera eftirsótt á helstu þungarokkshátíðir heims.  Nú bregður svo við að vegna þrýstings frá SS hafa fimm hátíðir afturkallað þátttöku Týs.  

  Viðbrögð Hera Joensen,  forsprakka Týs,  urðu þau að gera myndband, setja það inn á þútúpuna og pósta á Fésbók. Í því útskýrir hann sín viðhorf til marsvínaveiða Færeyinga.  Á nokkrum dögum var það spilað yfir 30 þúsund sinnum.  Afbókunarhrinan stöðvaðist með það sama.  Þess í stað hafa aðrir hljómleikahaldarar haft samband og óskað eftir spilamennsku Týs.  Það er rífandi gangur sem hvergi sér fyrir enda á.  Síðustu dagana hefur Heri ekki haft undan að afgreiða viðtöl í heimspressunni.  Aldrei færri en þrjú viðtöl á hverjum einasta degi.  

.           

Feiti kallinn

 

  Löng og gróin hefð er fyrir því að æðstu ráðamenn landa og þjóða séu í góðum holdum.  Það er kostur.  Þeir eiga síður en aðrir hættu á að fjúka.  Norski konungurinn Ólafur Haraldsson var iðulega kallaður "hinn digri" þegar aðdáendur vildu hampa mannkostum hans.  Breska forsætisráðherranum Winston Churchill er lýst sem miklum og stæðilegum af aðdáendum.

  En hvað með leiðtoga Norður-Kóreu,  Kim Jong-Un?  Þar í landi þorir enginn að tala um hann sem feita kallinn.  Íbúar landsins eru grannvaxnir,  eða öllu heldur horaðir.  Holdafar Kims er afbrigðilegt í samanburði.  Þess vegna hefur verið gripið til ýmissa bragða svo að minna beri á hvolpafitunni á guttanum.  Þar á meðal hafa augabrúnir verið helmingaðar.  Það er öflugt trix.  Einnig hefur hárgreiðsla hans,  kústur,  verið hækkuð. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Ein aðferð til viðbótar nýtur vinsælda í N-Kóreu.  Hún felst í því að gleraugum með hárri umgjörð er troðið á nef kauða og ljósmynd af honum þrengd.

 

Vill efla kjarnorkuvopnabúr N-Kóreu

Löggan er að standa sig

  Kunningi minn lenti í því seint að kvöldi - eða snemma nætur - að á hann sótti svefnhöfgi.  Hugsanlega hafði eitthvað að segja að hann hafði staðið sig óvenju vel við drykkju á áfengum heilsudrykkjum þann daginn.  Verra var að hann var á reiðhjóli sem strauk undan honum og hvarf.  Hann hélt þó eftir öðrum petalanum (fann hann í jakkavasanum daginn eftir).  Við tóku tveir jafnfljótir.

 Á gangi eftir miðri Snorrabraut gerðu draumaheimar ákaft kall á hann.  Góðu fréttirnar voru að veður var gott og þurrt.  Fyrst féll hann varfærnislega niður á hné.  Eiginlega lak niður. Því næst fór hann á fjóra fætur og hugðist skríða þannig hálf dottandi heim til sín upp í Hlíðar.  Eftir örstuttan spöl gáfu útlimirnir sig. Hann lagðist á stéttina og sofnaði værum blundi.  

  Nokkru síðar - óvíst hvursu löngu síðar - veittust að honum lögreglumenn.  Þeir reyndu að reisa hann á fætur.  Án árangurs.  Samt rumskaði maðurinn og reyndi að hjálpa til.  Alltaf fús og viljugur til að hjálpa.  Svo fór að lögreglumennirnir skiptu liði. Annar tók undir hendur og hinn undir fætur.  Þannig var hann selfluttur inn í Svörtu-Maríu.

  Vininum var stirt um stef en gat framvísað skilríkjum.  Þar sást heimilisfang.  Þangað brunaði lögreglan.  Aftur skipti hún liði.  Með sömu aðferð og fyrr var hann ferjaður inn í hús.  Kominn að rúminu þekkti hann sinn næturstað.  Við það bráði örlítið af honum og hann hugðist hátta sig með hraði.  Tókst ekki betur til en svo að hann rúllaði út á gólf og stangaði lögregluskó.  Með einhverskonar umli sem hann skildi ekki sjálfur tókst að koma bón á framfæri um aðstoð við að hátta.  Laganna verðir voru ekkert nema hjálpsemi.  Losuðu af honum skó, sokka, jakka, skyrtu og buxur.  Leyfðu honum að vera í næbuxunum.  Þessu næst skorðuðu þeir hann í rúm og breiddu sængina yfir,  alveg upp að höku.  Það eina sem vantaði upp á fullkomna fagmennsku var að þeir byðu góða nótt með kossi á ennið.

         

Ökumaðurinn nánast áfengisdauður

Kurteisu börnin

 

 

 

 

 

 

 

 

  Sú var tíð að fjölskyldan mataðist á sama tíma og á sama stað.  Sat umhverfis matarborðið á matmálstímum.  Einnig í kaffitímum.  Þegar börnin stóðu mett upp frá borði þá þökkuðu þau foreldrunum fyrir matinn.  

  Nú er öldin önnur.  Á mörgum heimilum eru ekki eiginlegir sameiginlegir matmálstímar.  Börn kíkja eins og fyrir tilviljun inn í eldhús þegar þau renna á matarlykt.  Þau skella einhverju matarkyns á disk og fara með inn í stofu. Maula matinn fyrir framan sjónvarpið.  Foreldrar gera það gjarnan líka.  Algengt er að börnin beri mat inn í herbergi sitt.  Kroppa í hann fyrir framan tölvuskjá. 

  Til áratuga hafa fæstir heyrt neinn þakka fyrir matinn.  

  Í fyrra var mér boðið í mat úti á landi.  Glæsilegan veislumat.  Í lok borðhalds stóð heimasætan,  unglingsstelpa,  upp og þakkaði foreldrunum með kossi fyrir matinn.  Það var til fyrirmyndar; undirstrikaði gott uppeldi og fallegt fjölskyldulíf.  Ég hélt fram að því að það væri alveg liðin tíð að börn þakki fyrir matinn.

  Í dag skrapp ég á veitingastað.  Á næsta borði var ungt par ásamt um það bil fjögurra eða fimm ára barni.  Þegar mig bar að hafði það lokið máltíð.  Parið stóð upp.  Barnið spurði hátt og snjallt:  "Við hvern á ég að segja takk fyrir matinn?"

  "Við mig,"  svaraði móðirin.

  Krakkinn skellti upp úr við þetta fráleita svar og mótmælti hæðnislega í hláturskasti:  "Þú bjóst ekki til þennan mat!"

   

Litríkt samfélag

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Eitt af mörgu skemmtilegu við fjölmenningu er gott úrval fjölbreytilegra veitingastaða.  Vissulega er alltaf gaman að snæða á veitingastöðum sem selja kæsta skötu, kjötsúpu og plokkfisk. Mörgum þótti góð tilbreyting þegar bættust við matsölustaðir sem seldu þýskar kjötsamlokur (hamborgara), ítalskar fátæklinga-flatbökur með matarafgöngum og arabískar pítur.

  Á allra síðustu áratugum hafa bæst við allra handa asískir matsölustaðir.  Þar á meðal kínverskir, thailenskir, víetnamskir og filippseyskir.  Líka mið-austurlenskir kebab-staðir,  svo fátt eitt sé nefnt.  

  Einn margra Asíustaða er á Grensásvegi.  Hann heitir Tían.  Þar er boðið upp á klassískt kínverkst hlaðborð á 1790 kr. í hádeginu. Einnig er hægt að velja tvo rétti úr borði á 1590 kr. eða þrjá á 1690.  

  Allt starfsfólk er af asískum uppruna.  Það talar íslensku og er alveg sjálfbjarga.  Á öllum borðum er plaststandur með fallegri litprentaðri auglýsingu.  Þar segir:

Eftirrétt eftir matinn

Kínverskt djúpsteiktar bannani með ís

  Þetta er skemmtilega krúttlegt. 

  Íslenska býður upp á margt broslegt.  Til dæmis að taka orðatiltækið um að setja kíkinn fyrir blinda augað.  Það er ljóðræn myndlíking;  lýsir þeim sem veit af broti en ákveður að þykjast ekki vita af því.

  Rammíslensk þingkona tók snúning á þessu orðatiltæki í útvarpsviðtali í vikunni.  Þar sakaði hún seðlabankastjóra um að hafa látið hjá líða að stöðva saknæmt athæfi þáverandi ráðherra.  Hann setti höndina fyrir blinda augað,  sagði hún.

  

Gargandi snilld! Allt á sama stað.

  Í stærri bæjarfélögum og borgum eru götur og hverfi skipulögð af yfirvöldum.  Sum hverfi eru skilgreind íbúðarhverfi.  Önnur iðnaðarhverfi.  Enn önnur verslunarhverfi.  og svo framvegis.  Í einhverjum tilfellum er þess gætt að atvinnusvæði séu blönduð.  Fjöldi veitingahúsa er takmarkaður ásamt fjölda hótela,  skemmtistaða,  verslana og íbúðarhúsa.

  Eðlilega leitar starfsemi á heppilegustu staðsetningu.  Einkar vel hefur tekist með það í Flatahrauni 5 í Hafnarfirði.  Í sama húsi eru hlið við hlið bjórkráin Ölstofa Hafnarfjarðar og Útfararstofa Hafnarfjarðar.  Hagkvæmara getur það ekki verið.  Í sama húsi er matsölustaðurinn Burger-inn.  Ekki nóg með það.  Þessi snilldar samsetning leiddi rökrétt til þess að Félag aldraðra í Hafnarfirði er flutt í næsta hús við hliðina,  Flatahraun 3.  

Mjólkurþamb

  Fyrsta verk splunkunýrra, farsælla og ástsælla forsetahjóna,  Guðna Th. Jóhannessonar og Elizu Reid,  var að heimsækja Sólheima.  Þar er rekið vistheimili fyrir skemmtilegt fólk með allskonar þroskafrávik. Að óreyndu mátti ætla að með þessu væru forsetahjónin að votta vistmönnum virðingu sína.  Sem áreiðanlega var meiningin.  

  Þá bregður svo við að tvær þekktar fatlaðar konur fordæma heimsóknina.  Lýsa henni sem svo að vistmenn á Sólheimum séu gerðir að sýningargripum og blessun lögð yfir aðskilnað fatlaðra frá "heilbrigðum".  Sjónarmið út af fyrir sig.

  Í fréttum Stöðvar 2 var sagt frá heimsókninni.  Vistmaður var inntur eftir því hvernig honum lítist á nýju forsetahjónin. Svarið var þetta vel rímaða gullkorn: "Gott fólk sem drekkur mikla mjólk!"

  

Breytingar á Bessastöðum