Skelfilegar eftirstöðvar vegna 11. septembers

 

  11. september er fræg dagsetning.  Þann dag 1973 var löglega kjörnum stjórnvöldum í Chile steypt af stóli í valdaráni.  Pinochet varð einræðisherra.  Við tók sæluríki frjálshyggjunnar.  11. september 2001 var flugvélum flogið inn í svokallaða tvíburaturna í New York.  Þeir hrundu snyrtilega til jarðar ásamt einum turni til sem ekki var flogið á.  Enn í dag stríða New York búar við margvíslega erfiðleika vegna þessa atviks.

  Fjöldi þeirra glímir við áfallastreituröskun og slæmt þunglyndi.  Enn aðrir hafa orðið krabbameini að bráð.  Læknar hafa greint næstum því 70 tegundir af þannig krabbameini. Flest í öndunarfærum.  

  Þegar allt er talið saman þjást 400.000 manns af þessum veikindum sem afleiðingu turnahrunsins;  andlegum og líkamlegum. Þetta er há tala þegar mið er tekið af því að íbúar New York eru aðeins 8,5 milljónir.  Ætla má að flestir sjúklinganna séu á Manhattan þar sem turnarnir stóðu.  Íbúar þeirrar eyju eru 1,6 milljónir.  

Samgleðjumst bónusþegum

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Hvað hefur orðið um eiginleika fólks til samkenndar?  Setja sig í spor annarra og samgleðjast í einlægni yfir velgengni þeirra?  Af hverju er ekki almennur fögnuður yfir því að guttar í Kaupþingi fái 1000 eða 1500 milljónir króna í kaupauka,  svokallaðan bónus?  Án þessa kaupauka myndu hvorki þeir né aðrir varla nenna að mæta í vinnuna.  Hver láir þeim?  Vinnan er leiðinleg tölvuvinna.  Án kaupauka myndu þeir ekki sinna vinnunni - þó að þeir mæti með herkjum í vinnuna á næstum því réttum tíma.

  Kemur það niður á einhverjum að guttarnir fái í vasapening 1000 milljónir fyrir að mæta í vinnuna og sinna vinnunni? Nei. Þvert á móti - að því er mér skilst.  Þeir hafa sjálfir sagt að þetta sé í góðu lagi.  Það er ekki einu sinni vík á milli vina.  Guttarnir hafa alveg skilning á því að heilbrigðiskerfið sé í klessu;  aldraðir og öryrkjar séu í vandræðum með að ná endum saman um mánaðarmót og það allt.  Það er verkefni fyrir stjórnmálamenn að bæta og laga. Guttarnir hafa í nógu að snúast við að soga peninga inn í bankakerfið og ofan í sína vasa.  Það er þeirra vinna. Annað ekki.

      

Bónusar hvati til að ljúka verkinu

Af hverju eru íþróttir kynjaskiptar?

  Er kynjaskipting í íþróttum ekki tímaskekkja?  Á öldum áður - lengst af - kepptu einungis karlmenn í íþróttum.  Svo fóru konur að laumast til þátttöku.  Vildu leika sér eins og karlarnir.  Engum datt í hug að þær gætu leikið sér með körlunum.  Þess í stað voru stofnuð kvennalið.  Þeim fjölgaði hratt.  Núna eru þau næstum því jafn mörg og karlalið.  

  Konur leika sér við konur og menn með mönnum.  Á mörgum öðrum sviðum hafa konur sótt inn í áður lokuð karlavé.  Dyr hafa verið opnaðar og konur gengið inn. Meira að segja hjá Frímúrareglunni.  Líka á allskonar vinnustöðum.  Í dag starfa konur í lögreglunni,  keyra strætisvagna og vörubíla,  stýra flugvélum,  borgum og eru prestar, biskupar og forsetar.  Klósettin í Verslunarskólanum eru ekki lengur kynjaskipt.  Ekki einu sinni pissuskálarnar.

  Íþróttaheimurinn situr eftir í þessari eðlilegu þróun.  Afleiðingarnar eru ýmis leiðindi og vandræðamál.  Til að mynda mátti mesti fótboltasnillingurinn,  stelpa,  í Vestmannaeyjum ekki keppa með strákunum þegar á reyndi.  Í Ólympíuleikum í útlöndum eru stöðugt og vaxandi vandamál að fjöldi keppenda er intersex.  Þeir einstaklingar eru á milli þess að vera karlar og konur.  Þar að auki fjölgar í heiminum einstaklingum sem skipta alveg um kyn með aðgerð.

  Burt séð frá því þá er kynjaskipting í íþróttum kjánaleg.  Jafn kjánaleg og ef keppnisliðum í íþróttum væri skipt í örvhenta og rétthenta.  Eða útskeifa og innskeifa.    

   

   

Sérfræðingarnir að éta sokkinn

Barnabrúðir, barnaníð

  Vorið 1958 var bandarískur rokkari,  píanóleikarinn og söngvarinn Jerry Lee Lewis,  vinsælasti skemmtikraftur heims.  Plötur hans seldust í hærra upplagi en plötur Elvis Presleys,  sem var á hátindi frægðar.  Þá gerðist það að breskir fjölmiðlar uppgötvuðu að eiginkona hans var aðeins 13 ára og þar að auki náfrænka hans.

  Eðlilega varð allt brjálað í Evrópu út af þessu.  Jerry Lee var úthrópaður barnaníðingur.  Í Biblíubeltinu í Bandaríkjum Norður-Ameríku var þetta ekkert mál.  Þetta þótti eðlilegt og þykir enn víða í Bandaríkjunum.  Líka í Massachusetts,  New York og víðar nyrðra.  Giftingaaldurinn er 12 samkvæmt lögum. Mun algengara er þó að brúðirnar séu 13 ára.  Það er mjög mikill þroskamunur á 12 ára og 13 ára börnum.  Brúðgumarnir eru svo gott sem alltaf miklu eldri.  Um það bil tvöfalt eldri eða meir.  

  Jerry Lee var tíu árum eldri en frænkan.  Ferill hans tók dýfu og náði aldrei almennilegu flugi á ný.  Hjónabandið varði í nokkur ár. Að því loknu upplýsti konan að hann hafi átt það til að fá skapofsaköst og verið vondur við hana.          

 

Bítlarnir sameinast

  Allir eftirlifandi Bítlarnir (The Beatles) hafa sameinast í baráttu fyrir hertum skotvopnalögum.  Þetta eru Paul McCartney,  Ringo Starr og, já,  Yoko Ono.  Íslandsvinurinn Yoko (með annan fótinn á Íslandi) er ekkja bítilsins Johns Lennons.  Hann var skotinn til bana af geðveikum aðdáanda 1980.  Nítján árum síðar reyndi annar geðveikur aðdáandi að myrða bítilinn George Harrison sofandi í rúmi sínu um nótt.  Honum til lífs varð að árásarvopnið var hnífur en ekki byssa.  Þrátt fyrir stungusár í lungu og hjarta tókst George að yfirbuga árásarmanninn og halda honum þangað til lögreglan tók hann í sína vörslu.  Þökk sé gömlum slagsmálatöktum frá unglingsárum Bítlanna í Liverpool.    

  Áskorun eftirlifandi Bítlanna er beint til bandarískra þingmanna.  Þingmennirnir ku njóta rausnarlegra fjárstyrkja (mútur) frá skotvopnaframleiðendum.  Bítlarnir vilja að skorður verði settar á skotvopnasölu til geðveikra og félagsmanna í hryðjuverkasamtökum á borð við Isis og Al-Kaida.  Þetta er snúið.  Skotvopnasala er arðvænlegur bisness.  Þessir eru góðir viðskiptavinir skotvopnaframleiðenda og skotvopnasala.  

  Þegar Ringo skrifaði undir áskorunina lét hann þess getið að hann væri reyndar hættur að gefa eiginhandaráritanir.  En nauðsyn brýtur lög.  

  Paul og Yoko notuðu tilefnið jafnframt til að senda bandarískum þingmönnum erindi vegna laga um greiðslur til höfunda tónlistar í stafrænu formi og plötuútgefenda.  Þeim þykir halla á höfunda.   

Skotárás í Þýskalandi

Hver skóp gjá á milli ráðamanna og þjóðar?

  Mikla undrun og athygli vakti að almenningi var kyrfilega haldið frá Austurvelli þjóðhátíðardaginn 17. júní.  Margir hafa vanið sig á - alveg frá 1944 - að standa á "sínum stað" á Austurvelli undir hátíðarræðum ráðamanna. Í gær mættu þeim girðingar og lögregluþjónar,  gráir fyrir járnum með kylfur og handjárn í beltisstað og gasúða á brúsum. Aldrei jafn tilbúnir og nú að hrópa:  "Gas! Gas! Gas!".

  Gamla fólkið vissi ekki hvaðan á sig stóð veðrið.  Það fékk ekki að brölta í gamla stæðið sitt.  Þarna utan girðingar hvorki sá það né heyrði í ráðamönnum þjóðarinnar.  Kannski táknrænt.  Á Fésbók hefur yngra fólk einnig kvartað undan því að hafa ekki náð að heyra né sjá hvað landsfeður höfðu þarna að færa,  Höfðu þó sumir einlæga þörf fyrir að fá leiðsögn frá þeim í lífinu. 

  Enginn kannast við að hafa búið til þessa gjá á milli ráðamanna og þjóðar. Hver vísar á annan.  Forsætisráðherra vísar á lögregluna. Hún vísar til baka á forsætisráðherra.  Segir þetta hafa verið samráðsverkefni forsætisráðherra og þjóðhátíðarnefndar.  Þjóðhátíðarnefnd kannast ekki við sína aðkomu.  

  Lögreglan hefur bent á að hún hafi aðeins staðið vörð um hefðbundna gjá á milli þjóðar og ráðamanna.  Þetta hafi verið nákvæmlega eins í fyrra. Gjáin hafi einungis verið stækkuð um 5 metra á kant,  samtals aðeins 20 metra.  

  Einhverjir hafa vísað til þess að hróp voru gerð að Sigmundi Davíð,  þáverandi forsætisráðherra, í fyrra.  Aðrir benda á að sú uppákoma hafi verið vel og rækilega boðuð og auglýst fyrirfram.  Nú hafi aftur á móti ekkert slíkt verið boðað eða fyrirhugað.  Enda hefur núverandi forsætisráðherra,  Sigurður Ingi, gagnrýnt lögregluaðgerðirnar.  Þrátt fyrir að löggan fullyrði að hann og hans embætti hafi staðið fyrir því að gjáin á milli ráðamanna og þjóðar var breikkuð í gær.

      

   

Undrast lokanir lögreglu á Austurvelli

Fylgi Guðna hrynur

  Morgunblaðið / mbl.is er í herskárri kosningabaráttu í aðdraganda kosninga á forseta íslenska lýðveldisins;  sameiningartákni þjóðarinnar,  umvefjandi jákvæðs og glaðlegs landsföðurlegs þjóðarleiðtoga og andliti Íslands úti í hinum stóra heimi. Það er ekkert nema hið besta mál að ritstjóri Morgunblaðsins/mbl.is - sem er í framboði - nýti sín tæki og tól.  Án þess væri hann að misnota aðstöðu sína herfilega.

  Vinsælasta fyrirsögn Morgunblaðsins/mbl.is síðustu vikurnar er:  "Fylgi Guðna minnkar".  Fylgið hrynur þvílíkt að á örfáum vikum er það ítrekað komið niður fyrir 60%.  Í dag rétt slefar það í 56%.  Sem er ekkert voðalega mikið meira en fylgi allra hinna frambjóðenda til samans.

  365 miðlar léku þann ljóta leik að pikka fjóra frambjóðendur af níu út úr og láta allt snúast um þá.  Það kom Höllu Tómasdóttur sérlega vel.  Hún er í náðinni hjá 365 miðlum.  Hún hefur margfaldað sitt fylgi eftir að 365 miðlar létu umræðuna snúast einungis um Guðna Th.,  DOddsson,  Andra Snæ og Höllu.  Fylgi við Höllu nálgast óðfluga fylgi DOddssonar - sem dalar jafnt og þétt. Hægt og bítandi.  Hún er á fljúgandi siglingu.

  Ég er hallur undir framboð Sturlu Jónssonar.  Skrifaði undir meðmæli með hans framboði. Þrátt fyrir að hans framboð sé ekki í náðinni hjá 365 miðlum þá er það mjög rísandi þessa dagana.  Er komið fast að 3% (og meira en tífalt það í sumum skoðanakönnunum,  svo sem á www.hringbraut.is og www.utvarpsaga.is). Ef hans framboð hefði fengið að vera með í framboðskynningum 365 miðla er næsta víst að það væri á svipuðu róli og framboð DOddssonar,  Höllu og Andra Snæs.  

  Nýjustu tíðindi koma úr herbúðum forsetaframjóðandans þaulvana, Ástþórs Magnússonar:  Ástþór býður nú upp á kostakjör; "2 fyrir 1".  Ef - ef - EF - hann verður forseti þá skipar hann Sturlu þegar í stað sem aðstoðarforseta.  Fleiri forsetaframbjóðendur mættu taka upp svona pakkatilboð.  

  Svo er framboð Elízabetar Jökulsdóttur skemmtilegt.  Hún er frábær.  

  Tveir frambjóðendur voru handvaldir til framboðs af himnaföður.  Framboð þeirra nýtur ekki stuðnings annarra.  Því miður.  

 

      

Fylgi Guðna minnkar

Forsetaframbjóðandi viðurkennir heimilisofbeldi

  Líkamlegar refsingar á börnum eru ofbeldi.  Þegar barn er beitt slíku ofbeldi af uppalendum sínum þá er það heimilisofbeldi.  Það er bannað með lögum á Íslandi - eins og í öðrum siðuðum þjóðfélögum þar sem ofbeldi er ekki liðið.  Barnaverndarnefnd skerst í málið ef að grunur vaknar eða vitneskja um að barn sæti harðræði af þessu tagi.  

  Það er einkennilegt að á kosningafundi í Indiana í Bandaríkjum Norður-Ameríku þá hreykti frambjóðandinn Ted Cruz sér af því að á sínu heimili væru börn beitt ofbeldi.  Fyrir að grípa frammí væru þau rassskellt.   

  Fyrir utan það að ofbeldi gegn börnum er glæpur þá hafa rannsóknir leitt í ljós vondar,  skaðlegar og langvarandi afleiðingar þess.  Rassskellt börn verða árásargjarnari en önnur,  andfélagsleg og eru í mikilli hættu með að þróa með sér þunglyndi og kvíða fram eftir öllum aldri. Fólk sem beitir börn ofbeldi er vont fólk.   

Olnbogaði konuna í andlitið

Hvar er best og verst fyrir stelpur að alast upp?

 

 

 

 

 

 

 

 

  Ég hef komist í skýrslu yfir bestu og verstu lönd fyrir stelpur að alast upp í.  Tekið er inn í útreikninginn allt frá líkum á að deyja við barnsburð til möguleika á skólagöngu og allt þar á milli.  Líka landsframleiðslu á mann og hlutfall kvenna í launavinnu í samanburði við karla.  Og svo framvegis.  Þetta eru vandaðir útreikningar.

  Niðurstaðan kemur ekki eins og þruma í heiðskíru veðri.

  Verstu löndin eru þessi (ekki góðar fréttir fyrir Afríku):

1  Nígería

2  Sómalía

3  Malí

4  Mið-Afríku lýðveldið

5  Jemen 

6  Kongó

7  Afganistan

8  Fílabeinsströndin

9  Chad

10 Kamerún

  Langbestu löndin eru þessi (góðar fréttir fyrir Norðurlöndin):

1  Noregur

2  Svíþjóð

3  Danmörk

4  Ísland

5  Finnland

6  Holland

7  Ástralía

8  Nýja-Sjáland

9  Sviss

10 Belgía

Eineltið færist í aukana

  Hálfskoski-kvartþýski New York athafnamaðurinn Dónald Jón Trump hefur sætt stanslausu einelti síðustu mánuðina.  Ekki síst af hálfu íslensks almennings og íslenskra fjölmiðla.  Hann er hæddur og spottaður.  Að því er virðist fyrir það eitt að taka þátt í forvali repúblikana fyrir forsetakosningar í Bandaríkjum Norður-Ameríku.

  Eineltistilburðir Íslendinga hafa eitrað út frá sér. Bandarískir tónlistarmenn hafa snúist gegn Dónaldi Jóni.  Menn sem hann áleit vera sína bestu og nánustu vini.  Fleiri skemmtikraftar hafa fylgt í kjölfarið og sagt ljót orð um manninn.

  Nú eru kjósendur reppanna hver á fætur öðrum farnir að taka þátt í eineltinu.  Þeir eru margir hverjir hættir að kjósa hann.  Núna síðast í Wyoming og Washington DC.  Um og yfir 9 af hverjum 10 kusu ekki Trump.  

  Góðu fréttirnar eru að hann nýtur einarðs og einlægs stuðnings nasistahópa á borð við Ku Klux Klan. 

  Dónald Jón er breyskur eins og allt annað fólk. Einn af hans göllum er að treysta ekki fagmönnum.  Hann stólar á eigin getu.  Það kemur ekki alltaf vel út.  Til að mynda ber hann sjálfur á sig sjálfbrúnkukrem.  Yfirleitt er það misheppnað. Of mikið,  of appelsínugult,  flekkótt og ójafnt.  Þetta þarf að laga.  Svona gera menn ekki.  Það má ekki bera sjálfbrúnkukrem alveg að augum og hársverði. Fagmenn kunna að afgreiða það með einfaldri tækni.  Hún er kennd í förðunarskólum.  Greinilega og hrópandi kann Dónald Jón það ekki.  Auk þess virðist hann ekki vita af því að til eru sjálfbrúnkukrem sem framkalla eðlilegan sólbrúnkutón án appelsínugula litsins. Ég er miður mín yfir því hvernig hann klúðrar þessu. Niðurstaðan gæti orðið sú að hann verði fyrsti appelsínuguli forseti Bandaríkjanna eða þó öllu heldur ekki.    

Trump gersigraður í tveimur ríkjum