Átta ára krúttbomba

  Stelpa er nefnd Anastasia Petrik.  Hún er fædd og uppalin í Úkraínu (eða Úkraníu, eins og Skagfirðingar kalla landið - ef miðað er við leiðtogann, Gunnar Braga Sveinsson).  Hún á afmæli á morgun,  4. maí.  Þá fagnar hún fæðingardeginum í fimmtánda sinn.

  Í myndbandinu hér að ofan er hún nýorðin átta ára að keppa í söngvarakeppni barna (8 - 12 ára) í beinni útsendingu í úkraínska sjónvarpinu.  Hún geislar af leikgleði og sjálfsöryggi.  Skemmtir sér vel.  Hún gerir þetta gamla Bítlalag að sínu.  Hnikar lipurlega til áherslum í laglínu.  Þarna kunni hún ekki ensku.  Textinn skolast því dálítið til.  En kemur ekki að sök nema síður sé.  Úkraínskur almenningur kann ekki ensku.  

  Án þess að þekkja frammistöðu annarra keppenda kemur ekki á óvart að hún - yngst keppenda - bar sigur úr bítum.  Síðan hefur hún verið atvinnusöngkona og sungið inn á vinsælar plötur.  Góð söngkona.  Þannig lagað.  En um of "venjuleg" í dag.  Það er að segja sker sig ekki frá 1000 öðrum atvinnusöngkonum á sömu línu.  Ósköp lítið spennandi.  Hér er ný klippa frá henni:

  

   

Heldur betur Gettu betur

 

 

 

 

 

 

 

 

  Einn af vinsælustu sjónvarpsþáttum á Íslandi er "Gettu betur"; spurningaþáttur þar sem nemendur í framhaldsskólum etja kappi saman.  Það er gaman.  Uppskriftin er afskaplega vel heppnuð.  Skipst er á flokkum á borð við hraðaspurningar, bjölluspurningar,  þríþraut og svo framvegis.  

  Þekking keppenda er ótrúlega yfirgripsmikil.  Þeir eru eldsnöggir að hugsa, tengja og tjá sig.    

  Spurningar hafa iðulega skemmtanagildi auk þess að vera fræðandi.  Rétt svar skerpir á fróðleiknum.  

  Spyrill,  spurningahöfundar og stigaverðir geisla af öryggi;  léttir í lundu og hressir.  Allt eins og best verður á kosið.  Nema að óþarft er að þylja upp hverju átti eftir að spyrja að þegar svar kemur í fyrra falli. 

  Spurningaflóðið er hvílt með innliti í skólana sem keppa.  Einnig troða samnemendur keppenda upp með músík.  Jafnan mjög góðir söngvarar.  Gallinn er sá að þetta er of oft karókí:  Þreyttur útlendur slagari,  útjaskaður í sjónvarpsþáttum á borð við the Voice, Idol, X-factor...

  Ólíkt metnaðarfyllra og áhugaverðara væri að bjóða upp á tónlistaratriði frumsamin af nemendum.  Það eru margir lagahöfundar í hverjum menntaskóla.  Líka fjöldi ljóðskálda.

  Kostur er að ýmist spyrill eða spurningahöfundar endurtaka svör.  Ungu keppendurnir eru eðlilega misskýrmæltir.  Eiginlega oftar frekar óskýrmæltir.  Enda óvanir að tala í hljóðnema.  Stundum líka eins og að muldra hver við annan eða svara samtímis.  Netmiðillinn frábæri Nútíminn er með skemmtilegt dæmi af þessu vandamáli.  Smellið HÉR 

  Úrslitaþáttur "Gettur betur" verður í beinni útsendingu næsta föstudagskvöld.  Spennan magnast.  Ég spái því að spurt verði um bandaríska kvikmynd.  Einnig um bandarískan leikara.  Líka um bandaríska poppstjörnu.  Að auki spái ég því að ekki verði spurt um færeyska tónlist.         

     

Það þarf að hafa kontról á óþörfu rápi

  Girðingar og múrveggir hafa oft gefist vel.  Fangelsi eru iðulega umlukin öflugum girðingum og múrveggjum.  Stundum er rafmagni hleypt í girðinguna.  Þetta dregur úr möguleikum óstöðugra á að brjótast inn í fangelsi, gera usla og fjölga föngum ótæpilega.  

  Um miðja síðustu öld gerðu Þjóðverjar tilraun með múrvegg.  Þeir skiptu borginni Berlín í tvennt með honum.  Hann kom í veg fyrir óþarft ráp á milli borgarhluta.  Hitt er annað mál að fyrir hlálegan misskilning var múrinn rofinn seint á síðustu öld og allt fór í rugl.

  Í Palestínu hefur verið reistur snotur aðskilnaðarmúr.  Með honum hefur reglu verið komið á ólívurækt Palestínumanna.  Þeim eru skammtaðir tilteknir dagar til að skottast í gegnum múrinn og tína ólívur.  Nema landtökugyðingar séu búnir að kveikja í trjánum enn einu sinni.

  Næst á dagskrá er múrveggur á milli Mexíkó og Bandaríkjanna.  Með honum verða Bandaríkin einangruð frá sunnanverðri Ameríku.  Girt af.  Ef einangrunarmúrinn gefst vel er næsta skref að reisa samskonar múr á milli Kanada og Bandaríkjunum.  Í báðum tilfellum "flýja" mun fleiri Bandaríkjamenn yfir landamærin til Mexíkó og Kanada en öfugt.  Það þarf að hafa kontról á þessu flakki.  

   

     

Við munum reisa múr segir Trump

Fræðandi skaup

 

  Áramótaskaupið í sjónvarpinu á gamlársdag var ekki aðeins skemmtilegt.  Það var ekki síður fræðandi.  Indriði fór á kostum.  Gott hjá honum að fræða forsetann um ýlið í baðherbergisglugganum.  Bílastæðaverðirnir gáfu honum lítið eftir.  "Nei, nú hringi ég í Jens!"  Einnig sá sem klúðraði víkingaklappinu.  Sem og margir fleiri.

  Bitastæðastur var fróðleiksmolinn um skyrið.  Svo skemmtilega vill til að breska dagblaðið Daily Mail komst að sömu niðurstöðu í árslok.  

  Í næstum því heilsíðugrein er fjallað um kosti og galla jógúrts.  Fyrirsögnin er "Jógúrt-tegundirnar sem gera þér gott".  Í inngangi er vísað til Heilbrigðisráðs Englands.  Það varar stranglega við óhóflegu sykurmagni í sumum jógúrt-tegundum.  Næringarfræðingur Daily Mail kafar í málið og bendir með góðum rökum á fimm ákjósanlegustu tegundirnar.  

  Fyrst er nefnt Íslenskt vanillu-skyr.  Það ber höfuð og herðar yfir aðrar jógúrt-tegundir.  170 gr dolla kostar 1,25 pund (175 ísl kr.).  Hitaeiningar í þessu magni eru 95,  fita 0,17 gr,  sykur 5,6 gr og prótein 16,6 gr.

  Það er framleitt úr undanrennu.  Samt er það þykkt og kremkennt.  Halda mætti að óreyndu að það sé framleitt úr rjóma.  

  Prótein-magnið er þrefalt í samanburði við aðrar jógúrt-tegundir. Það jafngildir próteini þriggja brúneggja.  Fyrir bragðið er neytandinn pakksaddur í langan tíma eftir að hafa gúffað því í sig.  Fullkominn morgunverður.  Líka heppilegur millibiti.  Leyndarmálið liggur í hárnákvæmri blöndu af náttúrulegum mjólkursykri og gervisætuefnum.  Sykurinn rúmast lipurlega í sléttfullri teskeið.

   

Landsmenn tísta um skaupið

Breytir öllu í gull

  Fyrst var hann flautuleikari á Reyðarfirði.  Svo gítarleikari þungarokkshljómsveitarinnar Bisund(ar). Hún kom, sá og hreppti 2. sæti í Músíktilraunum 1999.  Bróðir hans,  Birkir Fjalar í Bisund,  var kosinn besti trommuleikari Músíktilrauna. Hann gerði síðar garðinn frægan með Stjörnukisa, Gleðisveitinni Döðlunum, I Adapt,  Hellvar(i) og Celestine.  

  Andri Freyr sló í gegn í útvarpsþættinum Karate á X-inu.  Hann trompaði það rækilega með þættinum "Freysa" á sömu stöð.  Það var svakalegur þáttur sem gekk út og suður yfir fínu línuna. Langt yfir. Var kærður þvers og kruss. Fékk á sig handrukkara,  vinslit og allskonar til viðbótar.  Hann lét allt vaða og fór yfir öll mörk.  

 Um svipað leyti var Andri Freyr gítarleikari Botnleðju.  Spilaði með þeirri hljómsveit út um allan heim,  meðal annars með Blur.  Hann var líka í hljómsveitinni frábæru Fidel.

  Mörgum kom á óvart þegar þessi hressi og kjaftfori þungarokkari var ráðinn sem morgunútvarpshani á Rás 2.  Það þótti djarft og bratt.  En morgunþáttur hans og Gunnu Dísar,  Virkir morgnar,  stal senunni.  Sá eða sú sem tók þá glannalegu ákvörðun að ráða þau í morgunþáttinn hitti beint í mark.

  Í framhjáhlaupi - eða kannski áður - man það ekki - fór hann á kostum með Ómari Ragnarssyni í dagskrárliðnum "Ómar og Andri á flandri" á Rás 2.  Líka kvöldþættinum "Litlu hafmeyjunni" með Dodda litla á Rás 2.  Þar talaði hann frá Danmörku. Síðar með vinsælum sjónvarpsþáttunum "Andri á flandri".  Þeir sjónvarpsþættir nutu mikilla vinsælda í norrænum sjónvarpsstöðvum.  Svo mjög að til að mynda í Noregi þá tæmdust götur á útsendingatíma þáttanna.  Snilldar þættir.

  Eðlilega hafa fjölmiðlafyrirtæki sótt í kappann og togast á um hann.  Framleiðslufyrirtækið Republik hefur nú ráðið hann sem yfirmann innlendrar dagskrárgerðar.  Spennandi verður að fylgjast með.  Allt sem hann snertir breytist í gull. 

    

Andri Freyr ráðinn til Republik

Hneyksli!

  Það er gott að hneykslast.  Ennþá betra er að hneykslast á þeim sem hneykslast.  Langbest er að hneykslast á þeim sem hneykslast á þeim sem hneykslast.  Ekki síst þegar um flutning á dægurlagi er að ræða.  Hneyksli hafa fylgt dægurlaginu frá því að elstu menn muna.  Vandamálið er að hneykslin fjara út í áranna rás,  hverfa og gleymast.  Eftir stendur dægurlagið bísperrt og sívinsælt, líkt og aldrei hafi fallið á það blettur.

  Þegar Elvis Presley kom fram á sjónarsviðið um miðjan sjötta áratug síðustu aldar ætlaði allt um koll að keyra.  Hann þótti vera grófasta klám og negrasleikja, eins og það var kallað af hneyksluðum lýðnum sem mátti ekki vamm sitt vita.

  Hérlendis hneykslaði Skapti Ólafsson virðulegt fólk með meintum svæsnum klámsöng,  Allt á floti.  Til að friða hneykslaðan skrílinn var lagið bannað. Það mátti ekki spila það í útvarpinu.  Aðeins þannig var hægt að forða börnum frá skaða á sál til lífstíðar og forða fjölskyldum og samfélaginu frá upplausn.

  Um svipað leyti brutust nánast út óeirðir vegna lagsins Vagg og velta með Sauðkrækingnum Erlu Þorsteins.  Textinn þótti svívirðilegur.  Hneykslaður mörlandinn las út úr textanum stórhættulega lágkúru.  Talað var um að senda börn á útvarpslaus sveitaheimili til að þau lentu ekki á glapstigum við að heyra ósköpin.  Sátt náðist og ró komst á þegar Útvarpsráð bannaði ófögnuðinn.

  Oftar hefur þurft að banna glæfraleg háskadægurlög.  Allt til að vernda börn og standa vörð um fjölskylduvænt Ísland.  Í fljótu bragði er í dag ekki alltaf augljóst hvað hneykslaði hneykslunarglaða í þátíð.  Góðu fréttirnar eru að margir fengu útrás í hneykslunarfárinu.  Urðu eins og betri og siðvandaðri menn um stund.  

Gísli Marteinn í báðum liðum

Voru Bítlarnir írskir?

 

  Seint á níunda áratug síðustu aldar dvaldi ég í Bandaríkjum Norður-Ameríku. Bítlarnir njóta mikilla vinsælda þar á bæ.  Í sjónvarpinu var daglega í barnatíma sýnd teiknimyndasería um Bítlana.  Ég nennti ekki að fylgjast með henni.  Lét barnunga syni mína um það.  Merkilegra þótti mér að horfa á heimildarmynd um Bítlana.  Af henni mátti ráða að Bítlarnir væru bandarísk hljómsveit.

  Töluverðu púðri var varið í hljómsveit George Harrison gítarleikara Bítlanna,  Traveling Vilburys.  Með honum í hljómsveitinni voru bandaríkjamennirnir Bob Dylan,  Tom Petty og Roy Orbison.  Bretinn Jeff Lynn slæddist með.  Eiginkona Georges,  barnsmóðir og tengdamóðir íslenskrar dóttur Kára Stefánssonar,  Ólavía,  er fædd mexíkósk en bjó í Bandaríkjunum.

  Af framsetningu mátti ráða að Traveling Wilburys væri bandarísk hljómsveit.  Sem er ekki alrangt.  

  George Harrison söng með sínu nefi Vestmannaeyarlag.

Viðbjóðslegt ofbeldi

 

  Í áranna rás hefur verið áhugavert að fylgjast með umræðu um bardagaíþrótt sem háð er undir merki UFC.  UFC er skammstöfun fyrir Ultimate Fighting Championship.  Það er fjölbragðaglíma sem lýtur ströngum reglum.  

  Í árdaga (á síðustu öld) voru glímurnar iðulega assgoti "brútal" og blóðugar.  Þær eru settlegri í dag.  Engu að síður má sjá á Fésbók upphrópanir og yfirlýsingar um að þessar glímur séu viðbjóðslegt ofbeldi.

  Strákar tuskast.  Það er í þeirra eðli.  Þannig er það líka hjá öðrum í dýraríkinu.  Ung karldýr takast á.  Frá því að ég man fyrst eftir mér þá voru áflog algeng - nánast dagleg góð skemmtun.  Fram eftir barnaskólaaldri og eitthvað fram á unglingsár.  Strákar tuskuðust.  Reyndu sig.  Sjaldan raunverulega í illu.  Oftast í góðu þó að fantabrögð slæddust með.  Eins og gengur.

  Í mörgum íþróttagreinum eru átök hörð.  Menn meiðast og slasast.  Fjöldamargir enda sinn feril í boltaleikjum sem illa farnir öryrkjar og vesalingar.  Allt í klessu:  Liðir ónýtir, hausinn í klessu (eftir að hafa ítrekað skallað bolta),  sinar slitnar,  tær maukaðar og svo framvegis.   

  Það hefur verið virkilega gaman að fylgjast með ferli Gunnars Nelsons.  Það er gaman að vera stoltur af framgöngu hans í UFC.  Hann er skemmtilega "öðruvísi".  Kemur inn í hringinn undir pollrólegum reggítakti hljómsveitarinnar Hjálma.  Kominn inn í hringinn sest hann á hækjur sér og bíður eftir að leikar hefjist.  Þegar flautað er til leiks er hann hinsvegar eldsnöggur í hreyfingum.  En jafnframt yfirvegaður.  Reiknar andstæðinginn út í snatri.  Svo lætur hann til skarar skríða.  Hraðinn er slíkur að það þarf að skoða árásina í "slow motion" til sjá hvernig hún gengur fyrir sig.  

  Í gólfinu er hann á heimavelli.  Og áfram rólegur og yfirvegaður.  Þegar hann stendur uppi sem sigurvegari þá hleypur hann ekki um búrið eins og aðrir sigurvegarar veifandi upp höndum sigurvegarans.  Hann röltir rólegur um og setur hendur á mjaðmir.  

  Það er meiriháttar góð skemmtun að fylgjast með bardagakappanum Gunnari Nelson.  Í bardaganum í nótt var keppinauturinn töluvert hærri,  með lengri arma og með góða ferilsskrá sem snöggur rotari.  Spörk langra fótleggja hans urðu aðeins fálm í átt að snöggri  undankomu Gunnars.  Gaurinn átti ekki möguleika.  Gunnar lék sér að honum eins köttur að mús. Veðbankar spáðu öðru.  En við vissum betur.

Er Skagaströnd í Skagafirði?

  "Spurningabomban" er skemmtilegur sjónvarpsþáttur á Stöð 2.  Spurningarnar eru fjölbreyttar,  hnyttnar og stemmning frjáls og fjörleg.  Í kvöld öttu að venju tvö tveggja manna lið kappi.  Annað liðið (Ingó veðurguð og Erna Hrönn) samdi spurningu sem hitt liðið (Andri Freyr og Sóli) átti á svara.  Liðsmenn fyrrnefnda liðsins spurði hvar þau (þeir) hafi fyrst troðið upp saman.  Gefnir voru upp fjórir möguleikar.  Einn þeirra var að það hafi verið í Skagafirði.  Hann var síðan gefinn upp sem rétt svar.

  Þegar upplýst var hvert rétta svarið væri var það undirstrikað með söngli liðsins á laginu um Kántrýbæ á Skagaströnd.  Af því má ráða að fyrsta samspil liðsmanna hafi verið á kántrýhátíð á Skagaströnd.

  Ég hef efasemdir um að Skagaströnd sé í Skagafirði. Hinsvegar hef ég oft og tíðum orðið var við að ýmsir telja Skagaströnd vera í Skagafirði.  Jafnvel að Skagafjörður dragi nafn sitt af Skagaströnd.

  Hvort sem fólkið tróð fyrst upp saman í Kántrýbæ á Skagaströnd eða telur sönglagið um Kántrýbæ vera einkennislag fyrir Skagafjörð þá er skekkja í dæminu.    

  Rétt er að taka fram að þessi eina spurning réði ekki úrslitum í "Spurningabombunni".  Enda er þátturinn allur á léttu nótunum.  Skemmtanagildi hans ræðst af flestu öðru en hvort liðið vinnur.  

  Annað og "Spurningabombunni" óviðkomandi:  Stundum má sjá og heyra fólk tala um Sauðkrækinga sem Sauðkræklinga.  Ekki í galsa heldur í hugsunarleysi.  Þetta er ekki til eftirbreytni.  

   

Vindgerðir snjóboltar á Sauðárkróki

Sjónvarpið og Jón Þorleifs

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Jón Þorleifsson,  verkamaður og rithöfundur,  hafði margt gott til brunns að bera.  Hann var góðum gáfum gæddur;  hagyrtur,  skrifaði góða íslensku (þrátt fyrir stutta skólagöngu),  glöggur og fjölfróður.  Oft sat hann heima hjá mér þegar spurningaþættir voru í sjónvarpinu,  svo sem Útsvar og Gettu betur.  Mig grunar að hann hafi í og með stílað upp á að sjá þessa þætti;  vitandi að ég fylgdist með þeim.

 Það var gaman að fylgjast með spurningaþáttunum með Jón sér við hlið.  Hann gaf keppendum ekkert eftir við að svara spurningum rétt. Meira að segja spurningum um djass (sem Jón hafði óbeit á) og spurningum um rokkmúsík (sem Jón hlustaði ekki á).  Hann kom mér ítrekað á óvart með þekkingu sinni.  

  Sjálfur var hann lengst af sjónvarpslaus.  Meira en það.  Hann marglýsti yfir andúð sinni á sjónvarpi.  Það væri heimskandi,  höfðaði til lægstu hvata mannsins,  uppfullt af ofbeldi og ósiðum af ýmsu tagi.  Dagskráin væri að mestu bandarískur áróður með það eina hlutverk að sljóvga og heimska almenning.

  Líkast til hafði Jón lítil kynni af sjónvarpi áður en hann fór að venja komur inn á mitt heimili á seinni hluta áttunda áratugarins.  Hann tók kvikmyndum að einhverju leyti sem raunveruleika.  Einhverskonar heimildarþáttum fremur en leiknu efni.

  Eitt sinn horfði ég á kvikmynd í sjónvarpinu er Jón bar að garði.  Hann horfði á myndina með mér.  Áður en á löngu leið hófst slagsmálasena í myndinni á milli tveggja manna.  Annar fór halloka fyrir miklum hrotta.  Jóni varð svo um að hann spratt á fætur. Hann titraði og skalf af geðshræringu og hrópaði:  "Viðbjóðslegur fantur.  Tökumaðurinn er samsekur að hjálpa ekki vesalings drengnum!  Hann heldur bara áfram að mynda og gerir ekki neitt!"

  Ég tók undir gagnrýni Jóns og hann var lengi að róast.  Svo skrökvaði ég því að honum að eftir að myndin var tekin til sýningar í kvikmyndahúsum þá hafi bæði ofbeldismaðurinn og tökumaðurinn verið dæmdir í fangelsi.  "Að sjálfsögðu," svaraði Jón og var létt.    

  Í annað skipti gerðist það að Jón var rétt nýkominn í hús þegar kynlífssenu brá fyrir í sjónvarpinu.  Jón hrökk við og eins og snöggreiddist.  "Hvur djöfullinn.  Eru þeir að sýna klám í sjónvarpinu?" spurði hann hneykslaður.

  Í stríðni skrökvaði ég:  "Ég veit ekki hvaða rugl þetta er.  Þetta er barnatíminn hjá henni Bryndísi Schram."

  Við þessi tíðindi gat Jón ekki setið kyrr. Hann óð um stofuna og fordæmdi hörðum orðum Bryndísi og allt hennar fólk.  Ekki síst tengdaföður hennar,  Hannibal Valdemarsson.  Sagðist alltaf hafa haft óbeit á honum.  Í kjölfar fór hann á flug við að segja sögur af kauða.  Þar á meðal sagði hann að sér væri nuddað um nasir að deilu sína á Hannibal mætti rekja til þess að Hannibal hafi sængað hjá stúlku sem Jón hafði augastað á.  Jón sagðist ekki hafa neinar sannanir fyrir því að Hannibal hafi sængað hjá þessari dömu. En hafi hún sloppið við ágengni Hannibals þá væri hún undantekning á öllum Vestfjörðum.          

  Þess á milli hótaði hann því að kæra Bryndísi fyrir klám.  Jafnframt taldi hann brýnt að koma henni út úr sjónvarpinu.  

  Án þess að ég viti það þá tel ég líklegt að Jón hafi hringt í yfirmenn sjónvarpsins og kvartað undan kláminu.

  Fleiri sögur af Jóni Þorleifs:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1529603/  

----------------------------------

  Ein mest lesna fréttin í Færeyjum í gær og dag:  http://www.in.fo/news-detail/news/foeroysk-aettarbond-ovast-a-islendska-tonatindinum/?sword_list[]=Bjartmar&no_cache=1