Hjarðeðli Íslendingsins

  Það þarf ekki mikið til að æra óstöðugan;  breyta annars dagfarsprúðum og óframfærnum Íslendingi í villidýr.  Öskrandi villidýr sem veit ekki í þennan heim né annan.  Stjórnast af hjarðeðlinu einu.  

  Ef auglýst er að á morgun eða næsta dag verði verslun opnuð þá dettur landinn í hjarðeðlið.  Hann hleypur eins hratt og fætur togar að versluninni og stillir sér upp í röð.  Röð sem stækkar jafnt og þétt allt kvöldið og alla nóttina.  Það sér hvergi fyrir enda á henni þegar búðin er opnuð um morguninn. 

  Það skiptir ekki máli hvort að í versluninni séu seld leikföng eða kleinuhringir eða skrúfjárn.  

  Nú eru íslenskar búðarlokur farnar að afgreiða töðugjöld (þeldökkur fössari.  Á ensku "Black friday" vegna þess að hjörðin lendir í black-out) á sama hátt.  Kitla hjarðeðli landans með sama árangri.  Þetta er skemmtilegt.  Einna mestur troðningur varð í búðarholu í Hafnarfirði sem bauð 7% afslátt á sprittkertum (samt voru þau miklu dýrari en í Ikea).  Fólki er ekki sjálfrátt.  En fær adrenalínbombu.  Hún skilur eftir sig vellíðan.  Það besta er að hún er vanabindandi.  

 

   

Vefur Elko hrundi vegna álags

Tónlistarjöfur fallinn frá

 

  Tónlistarstjörnur sem hófu feril á sjötta og sjöunda áratugnum eru margar komnar uppundir og á aldur meðalævilengdar.  Þeim fjölgar ört sem hverfa yfir móðuna miklu.  Kanadíska söngvaskáldið Leonard Cohen, breska kamelljónið David Bowie og nú Suðurríkjarokkarinn Leon Russell.  Sá síðastnefndi féll frá fyrr í dag.  Hann á merkilegri feril en margur gerir sér grein fyrir.  Hann var ekki áskrifandi að toppsætum vinsældlalistanna.  Samt var hann ekki ókunnugur vinsældalistum.  Ekki svo oft undir eigin nafni heldur í slagtogi með öðrum.  Hann spilaði með Bítlum (öllum nema Paul), Stóns, Dylan, The Byrds, Eric Clapton og Elton John, svo örfáir meðreiðarsveinar séu nefndir af ótal.

  Leon spilaði á mörg hljóðfæri en var þekktastur sem píanóleikari.  Hann var farsæll söngvahöfundur.  Fjöldi þekktra flytjenda hefur spreytt sig á söngvum hans.  Söngrödd hans var sérstæð.  Að sumu leyti svipuð Willie Nelson nema Leon gaf betur í.

 

  Það er ekki á allra vitorði að hann spilaði á píanó í jómfrúarlagi The Byrds,  "Mr. Tambourine Man".  Það toppaði vinsældalista víða um heim 1965.

  1969 fór Bretinn Joe Cocker mikinn á vinsældalistum með lag Russels, "Delta Lady".  Þeir Joe túruðu saman undir heitinu Mad Dogs and the English man.

  Tónlistarstíll Leons heyrir undir samheitið americana (rótartónlist); hrár og ópoppaður blús,  kántrý,  soul, djass... Þegar hann gekk lengst í kántrý-inu þá var það undir nafninu Hank Wilson.  

  1972 náði plata Russels,  "Carney",  2.sæti bandaríska vinsældalistans.  Var með svipaða stöðu á vinsældalistum annarra landa.  2010 náði platan "The Union" 3ja sæti bandaríska vinsældalistans. Sú plata er dúettplata með Eltoni John.  Hann hafði frá unglingsárum dreymt um að spila með uppáhalds píanóleikara sínum,  Leon Russell.  Fyrir sex árum lét hsnn verða af því að bera draumaóskina undir Leon.  Til óvæntrar ðánægju tók Leon vel í erindið.        

  Á morgun blogga ég um persónuleg samskipti við Leon Russell.      

         

Leon Russell látinn

Stoltir aðdáendur forsetaframbjóðanda

  Á www.visir.is er frétt af íslenskum aðdáendum Dóna Trumps.  Þeir eru sagðir læðast með veggjum.  Humma, afsaka sig og draga í land þegar á þá er gengið.  Um þetta má lesa með því að smella HÉR.  Ég held að þetta sé misskilnungur hjá annars ágætum netmiðli. Það er engin ástæða fyrir hógværð í hrifningu af manninum.  Eins og staðan er í dag þá er hann annar tveggja frambærilegustu þegna Bandaríkja Norður-Ameríku. Það er til fyrirmyndar að dást að þeim sem skara fram úr af mannskostum þar á bæ.        

  Misserum saman hefur bandaríska þjóðin leitað logandi ljósi að þeim sem er hæfastur til að gegna æðsta embætti heims.  Ábyrgð þjóðarinnar er mikil.  Hún gerir sér grein fyrir því.  Þess vegna hefur verið vandað til verks.  Mátað fjöldann allan við hlutverkið.  Hver er traustastur?  Klárastur?  Líklegastur til að sameina landsmenn að baki sér?  Hver lýgur minnst?  Líklegastur til að verða landi og þjóð til sóma?  Hver í Bandaríkjunum er flestum dyggðum prýddur? 

  Hvort heldur sem Dóni eða Hildiríður verði í dag kosinn forseti þá segja úrslitin þetta:  Manneskjan er framúrskarandi afbragð samlanda í 320 milljón manna þjóð vestur í Ameríku.  Það er ástæða til að vera stoltur aðdáandi.  Það er heldur ekkert að því að lenda í 2. sæti:  Vera næst mesti mannkostaþegn Bandaríkja Norður-Ameríku.

  Hildiríður liggur undir grun um að hafa kosið sjálfa sig í dag.  Óvíst er með Dóna.  Hann er gamalgróinn Demókrati.  Öfugt við Clinton.  Hún er gamalgróin Reppi.           

Teikn um sigur Trumps í N-Karólínu

Framsókn þarf þrjá ráðherrastóla

  Framsóknarflokkurinn logar stafna á milli.  Eins og gengur.  Flokksmenn þora ekki lengur að "læka" við vitlausar Fésbókarfærslur.  Þeim sem hefur orðið slíkt á er hvergi vært.  Það er hringt í þá og lesið yfir hausamótunum á þeim.  Ekkert "elsku mamma" heldur er tekið í hnakkadrambið á þeim og þeir hristir og hrærðir uns allur vindur er úr þeim.  

  Nú er gerð sanngjörn krafa um að Sigmundur Davíð verði ráðherra.  Helst forsætisráðherra með 19 aðstoðarmenn.  Annars verður engin sátt.  Aðeins ófriður og illindi.  Sigurður Ingi hlaut ekki nema 40 atkvæðum meira í formannsslagnum.  Aðeins 817 kjósendur Framsóknarflokksins í NA-kjördæmi strikuðu yfir nafn Sigmundar.  Hann á þess vegna skýlausa kröfu um ráðherraembætti.  Það er eina leiðin til að hann verði glaður.

  Þetta þýðir að Framsókn þarf þrjú ráðherrasæti í komandi ríkisstjórn.  Formaðurinn og varaformaðurinn sitja vitaskuld fyrir.  Þetta getur orðið vandamál.  Stærsta vandamálið er það er alls óvíst að Framsóknarflokkurinn verði í ríkisstjórn.  Þá verður langt í að gleði ríki á eyðibýli á NA-landi.

   

Krefjast sætis fyrir Sigmund

Kostir útstrikana

  Nöfn tiltölulega fárra frambjóðenda eru strikuð út á kjörseðli í kosningum.  Ástæðan er sú að almenningur þekkir lítið sem ekkert til frambjóðenda.  Í nýafstöðnum alþingiskosningum voru hátt í 1300 manns í framboði.  Hvorki ég né aðrir þekkja haus né sporð á sumum sem skipuðu efsta sæti á framboðslistum.  Hvað þá þeirra sem skipuðu önnur sæti.  

  Fyrir bragðið er eðlilegt að útstrikaðir frambjóðendur séu upp með sér.  Kjósendur vita á þeim deili.  Þekkja meira að segja nógu vel til verka þeirra til að krota yfir nafn þeirra.  

  Montnastur allra í dag er Sigmundur Davíð Gunnlaugssonar.  Hann er kóngur -  útstrikanakóngur á eyðibýli.  Svo gott sem fimmti hluti kjósenda Framsóknarflokksins í NA-kjördæmi krassaði yfir nafn hans.  Það hefur verið skálað í kampavíni af minna tilefni.     

Rúm 8% strikuðu Þorgerði Katrínu út

Sjö tónlistarmenn á sjúkrahús eftir að hafa neitað að fara úr jökkunum

 

  Það er vandlifað í heimi tískunnar.  Konur stórskaða á sér fæturna þegar þær ganga í skóm með alltof háum hælum.  Fjöldi þarf að fara reglulega í aðgerð á sjúkrahúsi vegna þessa.  Samt lætur engin sér segjast.  Tískan kallar.  

  Í tónlistarheimi ríkja tískustraumar.  Leðurfatnaður hefur löngum fylgt rokkinu.  Strax á upphafsárum rokksins um miðjan sjötta áratuginn klæddist Elvis Presley leðurgalla á sviði.  Fyrirmyndina sótti hann í kvikmyndaleikarann Marlon Brando.

  Bítlarnir klæddust leðurgalla á fyrri hluta sjöunda áratugarins.  Á seinni hluta áratugarins klæddust hippar leðurfatnaði.  Til að mynda Jim Morrison forsprakki The Doors.  Á áttunda áratugnum fóru þungarokkarar í leðurgalla.  Þegar pönkið mætti til leiks á síðari hluta áratugarins varð leðurjakkinn einkennistákn.  Á hann var smellt fjölda járngadda ásamt því sem barmnælum var hlaðið á.

  Í heitari löndum er leðurgalli vandamál.  Hann hitnar og getur breyst í hraðsuðuketil.  Leðrið er svo þétt efni að það hleypir hvorki hita né svita út.  Þetta fengu liðsmenn bandarísku pönksveitarinnar AIDs Monkey að reyna á hljómleikum í Arizona.  

  Hljómleikarnir hófust síðdegis.  Hitastigið 47° á selsíus.  Hljómleikahaldaranum leist ekki á blikuna.  Hann vildi fresta hljómleikunum til klukkan hálf 10.  Þá væri farið að kólna.  Hljómsveitin tók það ekki í mál.  Né heldur að fara úr leðurjökkunum á sviði.

  Sem betur fer var aðsókn afar dræm.  Fólk hélt sig heima fyrir framan kæliviftur. Aðeins 15 borguðu sig inn.  

  Þegar tímasetningunni varð ekki haggað hvatti hljómleikahaldarinn viðstadda til að fara úr jökkunum.  Því var harðneitað.  Hljómsveitinni tókst að spila í 17 mínútur áður en hún leið útaf.  Fjórir liðsmenn voru í snarhasti fluttir rænulitlir á sjúkrahús ásamt 3 áhorfendum úr annarri hljómsveit.   

    

Þessi jakki er að gera allt vitlaust

Er Trump búinn að vera?

  Kosningabaráttan um embætti forseta Bandaríkja Norður-Ameríku hefur verið óvenju fjörleg í ár.  Munar þar mestu um framgöngu auðmannsins Dóna Trumps.  Hann var hallur undir Demókrata (enda New York-búi) uns hann ákvað að verða forseti og veðjaði þá réttilega á að reppaflokkinn.

  Kosningabarátta hans hefur gengið bærilega lengst af.  Hann hefur nýtt sér þekkt "trix" sem gáfust vel á fyrri hluta síðustu aldar.  Verra er að upptökur hafa lekið út þar sem ljúflingurinn hælir sér af því að komast upp með að grípa um kynfæri kvenna og kyssa þær án leyfis.  Giftar jafnt sem ólofaðar.  

  Þetta hrífur ekki íhaldssamar konur í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Þær hrífast að áformum Dóna um að einangra Bandaríkin með aðskilnaðarmúr á landamærum Mexíkó, banna múslima, refsa fyrir fóstureyðingu,  fangelsi pólitíska keppinauta,  banna innflutning á vörum frá Kína og eitthvað svoleiðis.  En ekki að hann grípi um kynfæri kvenna.  Það verður okkar manni að falli. Jafnvel þó að hann segist komast upp með það vegna frægðar.

   

Hvetur Trump til að hætta vælinu

Trump hermir eftir íslenskum útrásarvíkingum

  Í kjölfar bankahrunsins á Íslandi í október 2008 var rætt við ýmsa sem fóru með aðal hlutverk í þeim hildarleik.  Það var eðlilegt.  Hitt var ekki eins eðlilegt:  Þeir áttu það sameiginlegt að sjúga upp í nefið í tíma og ótíma.  Stundum gripu þeir um nefið um leið.  

  Menn mér kunnugri í eiturlyfjafræðum segja þetta vera einkenni þeirra sem "sniffa" kókaín.  Ástæðan er sú að eftir "sniffið" þá verða einhver korn eftir í nefgöngunum.  Síðan hrökkva þau til og rúlla fram nefið.  Þá eru ósjálfráð viðbrögð að sjúga upp í nefið.  

  Nú hafa glöggir rekið eyrun í það að ljúflingurinn Dóni Trump,  forsetaframbjóðandi í Bandaríkjum Norður-Ameríku, hermir eftir íslensku bankaræningjunum.  Í kappræðum sýgur hann um 100 sinnum upp í nefið.  Sjálfur þvertekur hann fyrir að vera kókaínfíkill heldur fái hann alltaf gallaðan hljóðnema.  

  

Trump saug 93 sinnum upp í nefið

Ofbeldið heldur áfram

  Það er svakalegt að fylgjast með því hvernig ráðist er á heiðursmanninn Dóna Trump þessa dagana.  Maðurinn hefur unnið sér fátt til saka umfram sterka löngun til að verða forseti Bandaríkja Norður-Ameriku og eitthvað svoleiðis.  Nú hefur hljómsveitin U2 bæst í hóp ofsækjenda ljúflingsins.  Þessi frægasta hljómsveit heims er á hljómleikaferð um Bandaríkin.  Þar er spjótum beint að heiðursmanninum afar gróflega.  Hvað eru þessir írsku Jesú-guðspjallaguttar að skipta sér af forsetakosningum handan við sjó og land?  

  Það er annað með stórleikarann Robert De Niro.  Hann má skipta sér af.  Hann er sveitungi Dóna.  En mætti vera orðvarari.  Það er ekki til fyrirmyndar að segjast langa til að kýla prúðmennið í andlitið.  Bara óuppalinn götustrákaskríll segir svoleiðis.  

  Smella hér

  

„Grípa í píkuna á þeim“

Af hverju geta menn ekki verið vinir?

  Flokksfundur Framsóknarflokksins í Háskólabíói var bíó.  Aðdragandinn var sérkennilegur.  Sigmundur Davíð reyndi sólarhringum saman að ná sambandi við forsætisráðherrann,  Sigurð Inga Jóhannsson.  Á sama tíma náðu allir aðrir - sem vildu ná sambandi við forsætisráðherra - sambandi við hann.  Meira að segja óvenju góðu sambandi.

  Sambandsleysi tvímenninganna átti ekki að koma að sök.  Forsætisráðherrann mátti hvergi sjá til né heyra í Sigmundi án þess að margfullyrða að hann færi ekki gegn honum í formannskosningu.  Sigmundi þótti þetta þreytandi og óþörf tugga.  Það lá í augum úti að hann væri formaður, ætti að vera og yrði formaður áfram.  Það þurfti ekki að ræða slíkt.  Pólitískt innsæi staðfesti það.  100% stuðningur við eyðibýlisbóndann í NA-kjördæmi undirstrikaði þetta.

  Sigmundur Davíð gekk glaðbeittur til formannskjörs.  Sjálfsöryggið geislaði af honum.  Þá kom babb í bátinn.  Að sameiginlegu bílastæði Háskólabíós og Hótel Sögu renndu rútur.  Út úr þeim streymdi fólk sem leit ekki út eins og Framsóknarmenn:  Gult á hörund og skáeygt með svart hár.  Það var greinilegt að Sigurður Ingi og erlendar leyniþjónustur voru að beita brögðum.  Rútubílstjórar hafa vottað að rútur með kanadískum Kínverjum komu á svæðið.  Sigmundur Davíð horfði upp á þetta fólk hlaupa út um allt. Eins og kettir sam þurfti að smala. Á sama tíma fjölmenntu stuðningsmenn hans í Háskólabíó en var snúið öfugum við.  Rammöfugum.  Fundust hvergi á kjörskrá. En kínversku túristarnir frá Kanada?  Voru þeir á kjörskrá flokksfundar Framsóknarflokksins?  Það hlýtur að vera.  Annars væri Sigmundur ennþá formaður.        

     

Sigmundur: Kosningarnar voru áfall