Bassaleikari The Kinks fallinn frá

  Í fyrradag lést Pete Quaife,  bassaleikari einnar þekktustu hljómsveitar rokksögunnar,  The Kinks.  Pési spilaði í öllum vinsælustu lögum hljómsveitarinnar.  Hinsvegar hætti hann tvívegis í hljómsveitinni.  Fyrst í nokkra mánuði 1966 og aftur í lok áratugarins.  Hann spilaði síðast með The Kinks 1990 er hljómsveitin var vígð inn í Frægðarhöll rokksins (Rock and Roll Hall of Fame) í Bandaríkjunum.

  Pési stofnaði The Kinks 1961 með Davis-bræðrunum,  Ray og Dave.  Framan af var æskuvinur Pésa á trommunum.  Síðar leysti trommuleikari The Rolling Stones,  Mike Avory,  hann af. 

  Fyrstu árin var hljómsveitin iðulega bókuð undir nafninu The Pete Quaife Quintet.  1963 var nafnið The Kinks tekið í gagnið.  Það er stundum ranglega þýtt í íslensku útvarpi sem Kóngarnir.  Nafnið er dregið af afbrigðilegu kynlífi (kinký) jafnframt því að vera stafaleikur að hætti Bítlanna,  The Beatles.

  Pési spilaði á 8 hljómleikum með The Kinks á Íslandi 1965.  Þá var hljómsveitin á hápunkti frægðar sinnar.

  Pésa leiddist að vera í The Kinks utan sviðs.  Hann upplýsti að þó liðsmenn hljómsveitarinnar hafi virst góðir vinir á sviði hafi þeir utan sviðs rifist og slegist eins og hundar og kettir.  Ekki einstaka sinnum heldur alltaf.  Illkvitni, kvikindisskapur og ofbeldishneigð réðu ríkjum.  Jafnframt var ofríki Rays sem söngvahöfundar og útsetjara algjört.  Ef undan er skilinn slaki hvað þetta varðar á plötunni Village Green Preservation Society.  Hún kom út 1968.

  Síðustu áratugi bjó Pési í Kanada og starfaði þar sem teiknari.

Athugasemdir

[Kristinn Snævar Jónsson, 26.6.2010 kl. 23:05]

Það er söknuður í því, en lífsins gangur.

Jebb! The Kinks var og er óviðjafnanleg hljómsveit og lögin ógleymanleg og sígild snilld.

Það vantaði aldrei Kinks-lag á lagalistann í skólahljómsveitunum hjá okkur forðum.

Minnst á plötuna Village Green Preservation Society frá 1968. Ég heyrði hana fyrst einmitt í jólafríinu '68 og var hún stöðugt á fóninum til skiptis við Hvíta albúm Bítlanna sem átti sömuleiðis þau jól. Þetta er ein sérstæðasta og besta plata Kinks finnst mér, sem heild, en líklega spilar 68-ljóminn og andrúmsloftið þá inn í það tilfinningamat. Ég á gamla vinylinn með henni og flestum í góðu ástandi og bregð henni af og til á gamla fóninn þegar svo ber undir, ekki síst á aðventunni. Það er meira en hægt er að segja um margar aðrar plötur.

Takk fyrir upplýsingarnar.

[Jens Guð, 26.6.2010 kl. 23:13]

  Kristinn,  ég er kominn það hátt á sextugsaldurinn að ég upplifði vinsældir The Kinks beint í æð frá fyrstu lögum þeirra.  Þeir virtust vera endalaus uppspretta af flottum töff lögum.  Það var mikill ævintýraljómi yfir þessari hljómsveit.

[Helga Kristjánsdóttir, 27.6.2010 kl. 02:54]

   Áttu þeir ekki lagið ,,in a summertime,, mér finnst alltaf gaman að rómantískum lögum,þegar djassinn var hvíldur.

[Ómar Ingi, 27.6.2010 kl. 13:23]

Flott band.

[Gjagg (IP-tala skráð) 27.6.2010 kl. 13:30]

Kristinn Snævar Jónsson hefur rétt fyrir sér...lífsins gangur.  Thá hugsar madur ósjálfrátt um sinn eigin dauda.  Hvenaer aetli thad gerist?  Ykkur finnst kannski ekki spennandi ad reyna ad giska á ykkar daudadag? 

Ég giska á ad ég deyji föstudaginn 10. júlí 2065.  

[Jens Guð, 27.6.2010 kl. 13:50]

  Helga,  Mungo Jerry var með "In the Summertime".  The Kinks áttu lög eins og "I´m on an Island",  "Sunny Afternoon",  "All Day and All the Night",  "Lola",  "Waterlou Sunset"...

[Jens Guð, 27.6.2010 kl. 14:03]

  Ómar Ingi,  þetta var töff band.

[Jens Guð, 27.6.2010 kl. 14:11]

  Gjagg,  flestir eru svo heppnir að vita hvorki fyrr né síðar um dauða sinn.  Það er lúxus.

[Gjagg (IP-tala skráð) 27.6.2010 kl. 14:27]

Rétt er thad...en viltu ekki giska?

[Klukk, 27.6.2010 kl. 16:30]

Ég giska á að Jens deyji ... ne, er ekki ljótt að spá fyrir um annarra manna dauðdaga? Verða menn þá ekki skelfingu lostnir þegar dagurinn nálgast? Geta viðkvæmar sálir ekki dáið úr meðvirkni? Best að sleppa þessu.

Sjálfur drepst ég annað hvort fljótlega eða þá fljótlega eftir það nema síðar verði. Það sagði mér spákerling fyrir löngu og tók tvöþúsundkall fyrir.

[Gjagg (IP-tala skráð) 27.6.2010 kl. 19:36]

Já..en Klukk...finnst thér ekki kjánalegt af mér ad deyja svona rétt fyrir helgina?

[Baldur Fjölnisson, 27.6.2010 kl. 19:51]

Takk Jens fyrir að fylgjast vel með.

[Auður Matthíasdóttir (IP-tala skráð) 27.6.2010 kl. 21:26]

The Kinks skilja eftir sig frábær lög, sem munu lifa.  Sunny Afternoon er meðal minna eftirlætis.  Og I´m on an Island, sem ég set alltaf í samband við Íslandsheimsókn þeirra. Bara svona tilfinning!

[Jens Guð, 27.6.2010 kl. 23:17]

  Gjagg,  líkurnar á að ég geti giskað á réttan dánardag minn eru 1 á móti 7000 eða eitthvað álíka.  Svo þegar dánardagurinn rennur upp er hann kannski vitlaus.  Það hlýtur að vera ömulegt að deyja á vitlausum degi.

[Jens Guð, 27.6.2010 kl. 23:24]

  Klukk,  ég tel miklar líkur á að spá þín rætist um að ég deyi.

[Jens Guð, 27.6.2010 kl. 23:26]

  Baldur,  ekkert að þakka.  Það er gaman að fyrlgjast með.  Og leyfa öðrum að fylgjast með í leiðinni.

[Helga Kristjánsdóttir, 27.6.2010 kl. 23:40]

 Æ! Já það er ,,Sunny afternoon,,sem ég meinti, Jens. Þið ræðið um dauðann,úff, máltækið segir ,,ungur má en gamall skal,,.Fyrir 3 dögum sendi nafna mín og ömmubarn lagið ,,The autumn leaf,s á facebook og tileinkaði það ömmu sinni,ég bað hana spila það við hinstu kveðju,það má allt í kirkjum nú til dags.  Eins og Auður tengi ég lög við e.h. t.d. ,,Smile,, eftir mr.Chaplyn,sem ég ætla að setja á og rífa úr mér ólundina núna. 

[Jens Guð, 27.6.2010 kl. 23:59]

  Auður,  það eru deildar meiningar með hvort lagið "I´m on an Island" hafi eitthvað með komu The Kinks til Íslands að gera.  Lagið kom að sönnu út á stórri plötu rétt eftir að hljómsveitin spilaði hér.  Á þessum tíma var útgáfurferli langt.  Töluverðar líkur eru á að platan hafi verið hljóðrituð fyrir komu hljómsveitarinnar til Íslands.  En hvort sem var þá hefur Ray Davies ekki svarað spurningum um lagið nema með útúrsnúningum.  Lagið er lítt þekkt nema á Íslandi þannig að litlar upplýsingar er að hafa um það í útlendum ritum.  Yfirleitt er ekki minnst á þetta lag í umfjöllun um plötuna.

[Jens Guð, 28.6.2010 kl. 00:01]

  Helga,  ég hafði grun um að þú værir að rugla heitum þessara laga saman.  Mér heyrist þú vera komin í smá djassstemmningu núna.  Það er flott.

[Helga Kristjánsdóttir, 28.6.2010 kl. 01:36]

Það er rétt er að fylgjast með flugi  frá París,ofbókað og farþegar urðu að fara í sundið yfir til London. Sé ég er að troða ypsiloni á Chaplin gamla.Ég ætla að deila með þér uppryfjun á hljómssveitum sem börnin mín hlustuðu á eftir aldri. Þau urðu mörg í uppáhaldi hjá mér og minna á þau. ELO,Supertramp,Steve Wonder,svo voru stelpurnar með það leiðinlega Oliva Newton og Travolta,síðan (ó) Abba, Beach boys Djassinn hljómaði allar helgar;Lee Konitch, Dizzy Gilypsi, Monk,Oscar Peterson, Fór að finnast Eroll Gardner hreint yndislegur á pianóið,áslátturinn svo sérstakur hrífandi.Gaf í vetur fötluðum manni sem sonur minn bar fyrir brjósti,megnið af vynil djassplötunum,hélt þó eftir einni sem heitir EURASIA,man ekki nafnið á hljómsveitarstjóranum (pianó),en alt-saxófónleikarinn heitir Paul Desmon,´með flauelsmjúkan tón,og heillandi flipp.Ég gæti verið að allt árið, þú ferð létt með að þurrka þetta út,seinutu ár varð Jhon Coltrain í uppáhaldi held ég hafi sagt það áður. Nú segi ég amen eftir efninu,bíð þér og öllum góða nótt.  

[Helga Kristjánsdóttir, 28.6.2010 kl. 02:39]

 Hæ! komin aftur,Dave Brubeck hljóðritaði EURASIA,enn er seinkun á flugi. Skemmti mér á meðan við lesninguá bloggum. 

[Jens Guð, 28.6.2010 kl. 11:00]

  Helga,  þetta er flottur djasspakki sem þú ert með.  Ég á plötur með öllum djassistunum sem þú nefnir.