1001 gamansaga - sýnishorn

  Í síðustu viku birti ég á þessum vettvangi útdrátt úr bókinni  1001 gamansaga  eftir Helga Seljan.  Það féll í góðan jarðveg.  Þess vegna er ekki eftir neinu að bíða með að birta hér annan skammt úr bókinni.  Ef smellt er á slóðina  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1121929/  má sjá fyrri færsluna og frekari upplýsingar um bókina. 

-------------------------------------------

  .Einu sinni var ég spurður af dóttursyni mínum hvort ég vissi hver væri munur á fjallabíl og hesti, en því gat ég ekki svarað. „Jú, fjallabíllinn er með farsíma en hesturinn með fax.“

  .Ég er þekktur að því að geta ekki sagt nei þegar ég er beðinn einhvers. Hönnu eiginkonu minni blöskrar eðlilega og einu sinni á hún að hafa sagt: „Það er gagn að þú ert ekki kvenmaður að geta ekki neitað neinum um neitt.“

  .Eitt sinn kom ég út á Eskifjörð og í kaffiboði þar sagði Regína Thorarensen við mig: „Mikið þykir mér vænt um þessar minningargreinar sem þú skrifar um Reyðfirðinga, annars vissi maður bara ekkert hver væri dauður þar.“

  .Vinkona mín bað mig eitt sinn að skrifa nokkrar gamansögur. Ég tók vel í það og sagðist skyldu vera með nokkrar góðar. Þegar hún var að ganga út sagði hún: „Helgi minn, viltu hafa gott bil á milli þeirra svo ég sjái hvar hver endar.“

  .Eitt sinn kom ég niður í þing eftir að ég hætti þar til að hitta Karvel Pálmason. Þá gengur Ragnar Arnalds fram hjá okkur og segir: „Já, á nú að fara að æfa – á nú að fara að syngja?“ Ég svara: „Jú, jú, nú vantar okkur bara það að þú semjir söngleik fyrir okkur.“ Þá ansaði Ragnar: „Já, og á hann altso að heita Bakkabræður?“