Kvikmyndaumsögn

 - Titill:  Okkar eigin Osló

 - Handritshöfundur:  Þorsteinn Guðmundsson

 - Leikstjóri:  Reynir Lyngdal

 - Leikendur:  Þorsteinn Guðmundsson,  Brynhildur Guðjónsdóttir,  Laddi,  Lilja Guðrún Þorvaldsdóttir,  Hilmar Snær Guðnason og fleiri.

.

 - Tónlist:  Helgi Svavar Helgason,  Valdimar Guðmundsson og Memphismafían

. 

 - Einkunn: ***1/2  (af 5)

.

  Nafnið á myndinni,  Okkar eigin Osló,  segir fátt.  Það er fráhrindandi fremur en hitt.  Reyndar hefst myndin í Osló.  Hugsanlega er það skýringin á nafninu.  Þar hittast og kynnast íslensk bankastarfskona (Brynhildur Guðjónsdóttir) og íslenskur starfsmaður Marels (Þorsteinn Guðmundsson).  Þau dvelja á sama hóteli.  Að sjálfsögðu hoppa þau umsvifalaust saman upp í rúm,  eins og Íslendingar gera alltaf þegar þeir hittast í útlöndum.  Þau klúðra málum með því að halda áfram að hittast eftir að heim til Íslands er komið.  Það eiga Íslendingar aldrei að gera í kjölfar skyndikynna í útlöndum. 

.

  Osló virðist vera falleg og notaleg borg með laufguðum trjám.  Innisenurnar í Osló eru "kósý".  Þökk sé hlýlegri lýsingu.  Munurinn er sláandi - og dæmigerður fyrir söguna - þegar klippt er yfir á Reykjavík.  Reykjavík er grá og guggin og kuldaleg. 

.

  Parið heldur í sumarbústað á Þingvöllum með barnungum syni konunnar og misþroska systir mannsins.  Allur seinni hluti myndarinnar gerist í og við sumarbústaðinn.  Áhorfandinn kynnist parinu hægt og bítandi á sama tíma og parið kynnist hvort öðru.

.

  Söguþráðurinn skiptir litlu máli.  Hann er einfaldur og fyrirsjáanlegur.  Það er aðeins eitt atriði í honum sem kemur rækilega á óvart.  Ekki síst fyrir mig.  Það er eins og klippt út úr smásögu eftir mig.  Hana birti ég hér á blogginu þegar ég var nýbyrjaður að blogga 2007.  Ég mun síðar gera betri grein fyrir þessu og endurbirta söguna þegar fleiri hafa séð myndina.   

.

  Styrkur myndarinnar liggur í nettum lúmskum húmor.  Hann er undirliggjandi allan tímann.  Svo gægist hann upp á yfirborðið af og til.  Ekki með látum þannig að áhorfandinn springi úr hlátri.  Maður hlær meira svona innra með sér.  En,  jú, jú,  það var líka hlegið upphátt undir fyndnustu senunum.  Það er hvergi dauður punktur.  Myndin heldur dampi til enda.

.

  Okkar eigin Osló ber sterk höfundareinkenni Þorsteins Guðmundssonar.  Hann er í kunnuglegu hlutverki hins brjóstumkennanlega;  dálítið seinheppna, allt að því lúðalega örlítið sérvitra en hjálpsama góðviljaða manns.

.

  Leikararnir standa sig allir með prýði.  Sérstaklega má tiltaka Maríu Hebu Þorkellsdóttur í hlutverki misþroska stúlkunnar.  Hún á stjörnuleik.

.

  Ég mæli með  Okkar eigin Osló.  Þetta er ljúf - allt að því - fjölskyldumynd fyrir þá sem vilja eiga huggulega kvöldstund. 

Athugasemdir

[Björn Birgisson, 7.3.2011 kl. 23:20]

Takk fyrir þetta. Ég læt konuna bjóða mér í bíó! Kominn tími til!

[Jens Guð, 7.3.2011 kl. 23:59]

  Björn,  góða skemmtun!

[Björn Birgisson, 8.3.2011 kl. 00:03]

Takk! Þín umsögn er í húfi!

[Sigurður I B Guðmundsson, 8.3.2011 kl. 00:33]

Ég hef greinilega ekki verið á réttum hótelum í gegnum árin!!! Fer á myndina um helgina og hlakka mikið til.

[Jens Guð, 8.3.2011 kl. 02:10]

  Björn,  ég ábyrgist góða skemmtun.

[Jens Guð, 8.3.2011 kl. 02:11]

  Sigurðpur I.B.,  það þarf bara að gæta þess að aðrir Íslendingar séu á sama hóteli.  Það er þumalputtareglan.  Góða skemmtun á myndinni.

[Ómar Ingi, 8.3.2011 kl. 08:00]

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 8.3.2011 kl. 09:57]

Ekki sama hvða kyn þó... eða hvað   Takk fyrir þessa umsögn. 

[Jens Guð, 8.3.2011 kl. 23:41]

  Ómar Ingi,  ertu búinn að sjá myndina?

[Jens Guð, 8.3.2011 kl. 23:43]

  Ásthildur Cesil,  það er einhver tvöfaldur mórall í gangi varðandi viðhorf til kynjanna.  Ég held - eða vona - að hann sé samt á undanhaldi.

[Jens Guð, 9.3.2011 kl. 02:02]

Ég heyrði í dag á rás 2 mjög samhljóða dóm við minn um þessa mynd. 3 og hálf stjarna og svipaða lýsingu.

[Anna María Karlsdóttir (IP-tala skráð) 9.3.2011 kl. 14:08]

Sæll

Höfundur frumsaminnar tónlistar í myndinni er Helgi Svavar Helgason. Valdimar og Memfismafían flytja hins vegar titillag hennar, sem er eftir Helga Svavar og Braga Valdimar, bagglút.

kv, Anna María Karlsdóttir.

[Ómar Ingi, 9.3.2011 kl. 20:02]

Já mér leið eins og ég væri komin aftur í tímann og væri að sjá gamla islenska kvikmynd enda handritið hræðilegt , myndin byrjar þó með ágætum en leysist svo upp í hreina hörmung, illa leikin á köflum hjá annars reyndum leikurum er vitni um kæruleysislega leikstjórn Reynirs sem er mikið talent en er ekki í essinu sínu hérna, enda með MJÖG dapurt handrit. Tónlistin er reyndar eitt af því besta við myndina.

Já sem betur fer er misjafn smekkur manna, fólk hló á þessari mynd á meðan ég brosti útí annað í nokkrum atriðum , svona svipað og þegar ég sjá Jóhannes sem er einhver mesti viðbjóður og rusl sem boðið hefur verið uppá í íslenskri kvikmyndagerð , þessi kvikmynd er þó mun mikið betri en sú mynd var, en vinsæl var það ruslið þannig að þetta getur gengið í landann sem er gott fyrir aðstandendur myndarinnar.

Bara sorglegt að sjá svona hæfileikaríkt fólk eyða tíma sínum í svona kvikmyndagerð þegar við vitum að hægt er að gera svo mikið mikið betur , en það kemur vonandi bara næst

[Jens Guð, 9.3.2011 kl. 22:00]

  Anna María,  bestu þakkir fyrir leiðréttinguna.  Ég laga þetta í hvelli í færslunni.

[Jens Guð, 9.3.2011 kl. 22:04]

  Ómari Ingi,  það er aldeilis!  Ég er reyndar sammála með myndina  Jóhannes.  Það er að segja að þar er slöpp mynd.  Og dómgreindarleysi aðstandenda þeirrar myndar að láta þessa huggulegu stelpu leika af reynslu- (og getu-) leysi á móti góðum leikurum.

[Siggi Lee Lewis, 20.3.2011 kl. 05:07]

Þegar að Þorsteinn Guðmundsson bauð eiginkonu sinni út að borða í fyrsta skiptið, áður en þau giftust, spurði hann hana hvort hann mætti ekki taka með sér aldraða móður sína með sem væri offitusjúklingur.