Vond plötuumslög?

  Á dögum vinylplötunnar vóg hönnun umslagsins þungt.  Umslag vinylplötunnar er 31 x 31 cm.  Til samanburðar er algeng stærð á forsíðu bókar 15 x 21 cm.  Vinylplötuumslag glennir sig allt að því yfirþyrmandi framan í þann sem handleikur gripinn.  Flott grafísk hönnun á umslagi gerir heilmikið fyrir plötuna.  Góð dæmi um það eru síðustu plötur Bítlanna.

  Vond grafísk hönnun á umslagi dregur að sama skapi plötuna niður.  Í þeim tilfellum er oft um að ræða að tónlistarmaðurinn á plötunni hefur fengið hugmynd - sem honum þykir snjöll - og fær einhvern ungan teikniglaðan ættingja til að útfæra dæmið.  Undantekingalítið kemur þetta illilega niður á leturvali og úrvinnslu. 

  Í öðrum tilfellum eru poppstjörnurnar greinilega með einhverja ranghugmynd um sig.  Eins og gengur.

  Þetta hefur þótt bráðsniðug hugmynd.  Skilaboðin eiga sennilega að vera þau að ekki sé allt sem sýnist.  Þegar betur verði að gáð þá reynist platan dýpri og bitastæðari en halda má í fljótu bragði.  Þarna er líka fótósjoppað af dugnaði.  Næstum sjötug konan virðist vera með jafn slétta húð og fermingarstelpa.

  Þessi plata kom út 2009.  Carly Simon á langan og framan af farsælan feril.  Þekktasta lag hennar er  You´re So Vain.  Hún átti fjölda þekktra kærasta.  Þar á meðal Mick Jagger,  Kris Kristofferson,  Warren Beatty og James Taylor.  Með þeim síðastnefnda samdi hún fjölda söngva.  Hann er á leið til Íslands að syngja í Hörpu. 

  Þegar platan  Never Been Gone  kom út var allt í klessu hjá Carly.  Plötur hennar seldust ekki lengur.  Alvöru plötufyrirtæki vildu ekki gefa út nýjar plötur með henni.  Kaffihúsakeðja hafði aumkað sig yfir hana og gefið út næstu plötu á undan.   

  Never Been Gone  var unnin af vanefnum.  Kella var illa fyrir kölluð og ringluð (í andlegu ójafnvægi).  Hún stóð í málaferlum við kaffihúsið.  Taldi það hafa selt einhver eintök af plötunni en þóst ekki selja neitt. Sonur hennar sá um  Never Been Gone  og var algjör "amatör" á því sviði.  Umslagið ber þess merki.  Á plötunni raular Carly þó sín bestu og þekktustu gömlu lög.  5 stjörnu lög sem slík.  En það er allt svo illa gert að gagnrýnendur gáfu plötunni 1 eða í hæsta lagi 2 stjörnur.  

  Það er eins og sumar poppstjörnur tapi dómgreind eftir langvarandi eiturlyfjaneyslu og rugl.       

  Þannig hljómaði Carly Simon fyrir næstum hálfri öld:

 

  Jú,  jú.  Sérhannaðir búningarnir eru svakalega smart.  Eða...ja,  sko,  þeir einhvern veginn smell passa á þessa ofur svölu töffara.   Kjaftur hæfir skel.  Og letrið skrautlegt.  Þeir hafa verið stoltir af sér og plötunni þessir sænsku stælgæjar.

  Kynþokkinn gargar.  Hann geislar af þessum skvísum.  Hárið snyrtilega hrúgað upp eins og vel hlaðinn heyvagn.  Og hjörtun syngja í kór.  Glennulegar poppgálur klámkynslóðarinnar geta margt lært af þessum pæjum.  Þær kunna að kitla erótíkina án þess að sýna of mikið.

  Hægt er að hlusta á glaðlega músík þessara glaðværu kvenna hér:  http://mrweirdandwacky.blogspot.com/2010/06/braillettes-our-hearts-keep-singing.html

  Þetta eru svo harðir gaurar að þeir bryðja glerflöskur í morgunmat.  Takið eftir öllum gullkeðjunum.  Líka á hundinum.  Vindillinn undirstrikar hversu harðir naglar þessar poppstjörnur eru.  Grrrrrrrr...

 

  Pizzur og bongótrommur.  Ósvikin ávísun á risa fjör.  Hvoru tveggja pizzurnar og trommurnar eru táknaðar með hvítum kringlóttum flötum.  Og einum rauðum.  Svo er þarna kjöthakk í skál.  Hugmyndasmiðurinn hefur verið við það að rifna úr monti. 

  Hljómsveitin,  Irving Fields Trio,  var skipuð annáluðum stuðboltum frá New York.  Aðrar stuðplötur með hljómsveitinni báru nöfn eins og  Kringlur og bongótrommur,  Kampavín og bongótrommur,  Bikíni og bongótrommur  og eitthvað álíka.  Það einkennilega var að hljómsveitin var ekki með neinar bongótrommur.  Og reyndar ekki pizzur heldur. 

  Það verður ekki hjá því komist að láta sýnishorn með stuðboltunum fylgja hér með.  Þeir kunnu að trylla lýðinn,  þessir guttar:

  Þessi skutla er ekkert að eltast við rakáhöld eins og stelpur klámkynslóðarinnar.  Þvert á móti er hún stolt af loðnum fótum.  Og má vera það.  Það er ekkert að því.  Samt myndi þetta umslag ekki teljast markaðsvænt í dag.  Blómamyndirnar á stuttum kjólnum og stólnum eru nánast í stíl.

  Hér er einn ofurtöffarinn til.  Munstrið á skyrtunni er eins og geisladiskum hafi verið raðað utan hana.  Kappinn reiðir jakka um öxl og pírir augun á eins kynþokkafullan hátt og honum er mögulegt.  Hann kann þetta.  Dáleiðir hreinlega dömurnar,  dásamaður alls staðar.

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 1.4.2012 kl. 23:38]

Stundum geturðu drepið mann Jens

[Axel Jóhann Hallgrímsson, 2.4.2012 kl. 00:24]

Þú ert gamansamur Jens, þykir mér, kaldhæðnin þvílík að maður fær tannkul.

[Páll Blöndal, 2.4.2012 kl. 00:48]

Hún er sexy þessi með loðnu leggina :)

[Ómar Ingi, 2.4.2012 kl. 01:02]

[Jens Guð, 2.4.2012 kl. 01:58]

  Ásthildur Cesil,  það eru þessi fínu plötuumslög sem geta drepið mann. 

[Jens Guð, 2.4.2012 kl. 01:59]

  Axel Jóhann,  þetta er assgoti gott orðatiltæki með tannkulið.  Ég verð að hnupla því við tækifæri.

[Jens Guð, 2.4.2012 kl. 01:59]

  Páll,  hún er hlýleg.

[Jens Guð, 2.4.2012 kl. 02:00]

  Ómar Ingi,  takk fyrir innlitið.

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 2.4.2012 kl. 02:05]

Mér fannst skemmtilegasta myndin af gaurunum í bleiku skyrtunum og grænu vestunum

[Jens Guð, 2.4.2012 kl. 02:12]

  Jóna Kolbrún,  þeir eru snilld.  Ég veit ekki hvers vegna sú hljómsveit skipti um nafn fyrir einhverjum árum.  Eða hvort að frægðin steig söngvaranum til höfuðs og hann fór út í sólóferil og tók nafnið með sér.  Það var eitthvað svoleiðis í gangi. 

[Grrr (IP-tala skráð) 2.4.2012 kl. 08:23]

Eru hörðu gaurarnir búnir að pimpa hundinn up með medalíu?

[Jens Guð, 2.4.2012 kl. 11:36]

  Grrr,  ég held að hundurinn sé aðal í þessari hljómsveit;  það sé hann sem hengi bling-blingið á drengina.

[Heimir Tómasson, 2.4.2012 kl. 11:55]

Ég fann síðu með svona "Vondplötuumslags" þema fyrir allnokkru síðan. Tók mig til á einu fylleríinu og náði mér í megnið af þeim plötum (allt hægt að finna á netinu).

Tónlistin var verri en umslögin.

[hilmar jónsson, 2.4.2012 kl. 12:34]

Gert Jonnys rokka þarna feitast, tel ég.

[Bergur Ísleifsson (IP-tala skráð) 2.4.2012 kl. 17:55]

Þú gleymdir þessu umslagi.

[Jens Guð, 2.4.2012 kl. 20:19]

  Heimir,  það er oft sterkur samhljómur með plötu og umslagi.  Umslag sem ber öll merki mikils metnaðar,  fagmennsku og listrænnar framsækni er líklegt til að innihalda tónlist í stíl.  

  Á sama hátt er barnalegt umslag með klúðurslegri framsetningu á kjánalegri hugmynd gjarnan merki um aulalega músík.

  Þetta er dálítið eins og hvað er auðvelt að átta sig á músíksmekk fólks út frá klæðaburði viðkomandi,  hárgreiðslu og fasi:  Rappararnir með sínar lausgirtu víðu gallabuxur,  húfu og þess háttar.  Þungarokkararnir með sitt síða hár,  húðflúr og leðurjakka.  Pönkarar með hanakamb og anarkistamerki.  Og svo framvegis.

[Jens Guð, 2.4.2012 kl. 20:22]

  Hilmar,  ég er sannfærður um að gaurarnir í Gert Jonnys eru þér sammála.  Þegar þeir hafa verið á mesta flugi eiga Geirmundur Valtýs og Skálmöld til samans ekki séns. 

[Jens Guð, 2.4.2012 kl. 20:26]

  Bergur,  takk fyrir ábendinguna.  Þetta kventríó slær The Braillettes við.  Þær ná líka hrúga hárinu ennþá betur upp í heysátu.

[Víðir (IP-tala skráð) 17.4.2012 kl. 17:45]

Ég get ekki hætt að hlæja.

[Jens Guð, 18.4.2012 kl. 01:03]

  Víðir,  þetta eru brandarar án þess að vera ætlaðir sem brandarar.  Þess vegna er þetta svona fyndið.