Bítladrengirnir blíðu og stórkostlegu

  Ég skrapp á skemmtistaðinn Ob-La-Di.  Þar skemmta Bítladrengirnir blíðu á fimmtudögum.  Þetta er stórkostleg hljómsveit.  Hún spilar Bítlalög með sínum hætti.  Stælir ekki nákvæmlega útsetningar Bítlanna á þeirra lögum heldur snýr þeim í allar áttir.  Þetta er allt að því djamm og spuni á köflum.  Samt svífur andi Bítlanna yfir vötnum.  Lögin eru Bítlanna en framvindan tekur á sig ýmsar myndir.

  Þannig getur lag á borð við Eleanor Rigby þróast yfir í hávært rokk áður en yfir lýkur.  Bara svo að dæmi sé nefnt.

  Kjarninn í Bítladrengjunum blíðu eru Tómas M. Tómasson á bassa,  Eðvarð Lárusson á sólógítar,  Magnús R. Einarsson syngur og spilar á gítar.  Ásgeir Óskarsson trommar.  Iðulega mæta gestir til leiks.  Í kvöld voru það óperusöngvarinn Þór Breiðfjörð og ásláttarleikarinn Karl (ég er ekki með fullt nafn hans á hreinu).

  Magnús hefur þægilega söngrödd og er fínn gítarleikari.  Eðvarð er dúndur góður sólógítarleikari.  Viðar Júlí vinur minn telur sig merkja áhrif frá Pat Metheny í sólógítarleik hans.  Gítarleikur Eðvarðs er frjáls, lipur og oft ófyrirsjáanlegur og æsilegur á köflum.  Tómas er traustur bassaleikari.  Einn sá besti.  Ásgeir er sjaldan eins kröftugur á trommusettinu og í Bítlalögunum þegar leikar "tjúnast upp".  Frábær trommari.     

  Frekar lítið bar á Karli ásláttarleikara.  Þeim mun sterkari var innkoma Þórs Breiðfjörð.  Það var ekki að heyra að þetta væri þjálfaður óperusöngvari.  Hann var í alvöru rokkgír.  Söngröddin sterk og jafnan stutt í öskursöngstílinn. 

  Það er virkilega gaman fyrir Bítlaunnendur og hverja sem er að heyra Bítladrengina ljúfu á Ob-La-Di.  Spilagleðin ræður ríkjum, ásamt því hvað hljómsveitin er góð.  Liðsmenn hennar þekkja hvern annan út í eitt.  Þeir geta leyft sér að fara á flug vitandi hvað hinir í hljómsveitinni muni gera.

  Hverjir tveir hljómleikar með Bítladrengjunum blíðu eru ólíkir.  Enginn veit hvert framvindan leiðir þá.  Ekki heldur þeir sjálfir.  Þetta er góð skemmtun.  Virkilega góð skemmtun.