Sjaldan fellur eplið langt frá hænunni

  Það er tvíeggjað sverð að vera sonur eins af merkustu tónlistarmönnum sögunnar.  Kosturinn er sá að margar dyr standa opnar.  Viðskiptavild pabbans er stór og sonurinn nýtur góðs af því.  Sonurinn fær á þann hátt forgjöf umfram aðra nýliða í tónlist.  Það munar öllu.  

  Ókosturinn er sá að allt sem sonurinn gerir í tónlist er og verður borið saman við helstu afreksverk pabbans.  Það er ójafn leikur.

  James McCartney,  sonur bítilsins Pauls McCartneys,  segir að ekki einu sinni pabbi hans geti keppt við Bítlana.  Paul hefur sjálfur sagt að engin hljómsveit geti keppt við Bítlana.  Ef Bítlarnir hefðu verið endurreistir á meðan John Lennon og George Harrison voru á lífi á áttunda áratugnum þá hefðu þeir ekki getað keppt við Bítlana eins og hljómsveitin var á sjöunda áratugnum.  Bítlarnir voru slík yfirburðarhljómsveit á sínum stutta ferli að ótal met hennar í vinsældum, áhrifum og öðru verða aldrei slegin út.  

  James McCartney,  sonur Pauls,  var að senda frá sér sína fyrstu sólóplötu.  Hann er hálf fertugur og hefur verið að dútla í músík til margra ára.  En látið fara lítið fyrir sér.  Hann hefur þó spilað á gítar á nokkrum plötum pabbans.  Hann hefur einnig sent frá sér nokkrar smáskífur í hálfgerðri kyrrþey.  

  Plata James heitir  Me.  Gagnrýnendur tæta plötuna í sig.  Breska tímaritið Q gefur henni 1 stjörnu af 5.  Hér er eitt lag af plötunni.  Það á ekki eftir að toppa neinn vinsældalista.  Frekar óspennandi dæmi.

   Söngrödd og raddbeitingu James skortir alveg sjarma Pauls.  Að öðru leyti er ósanngjarnt að bera músík James saman við Bítlana,  samanber tilvitnanir hér að ofan.  Sanngjarnara er að bera músík hans saman við minna þekkt lög pabbans,  Pauls.  Það er að segja lög sem hafa ekki tröllriðið vinsældalistum,  svo sem "Let Me Roll It".  Sönglag sem Paul hrissti fram úr erminni til að svara skætingi frá John Lennon.  "Leyfðu mér að leika mér í friði," söng Paul og hermdi skemmtilega eftir höfundareinkennum Johns,  gítarstíl hans og trommuleik Alans Whites (Yes) sem trommaði með Lennon.   

  Það er sterkur "karakter" í söngrödd Pauls.  Takið eftir því hvað hann gefur skemmtilega örlítið í um og upp úr mín. 1.00.  Röddin verður smá rám í örskotsstund.  Um mín. 2.00 gefur Paul enn betur í og bregður fyrir sig nettum öskursöngstíl.  Hann kann þetta en James kann þetta ekki.    

  Eldri sonur Johns Lennons,  Julian,  fór ágætlega af stað í músík með ska-laginu "Too Late for Goodbyes".

  Svo var hann fullur í mörg ár og hefur aldrei náð að byggja upp feril.  Hér eru skemmtilegar ljósmyndir af þeim feðgum á sama aldri.

  Þeir eru glettilega líkir,  feðgarnir.  Julian verður ekki föðurbetrungur úr þessu.   Það er næsta víst.

   Yngri sonur Johns,  Sean,  hefur valið þá skynsamlegu leið að gera út á jaðarmúsík (alternative).  Þar með staðsetur hann sig nær mömmunni, Yoko Ono.  Vandamálið er að hann er ekki góður lagahöfundur. 

  Þau mæðgin,  Yoko og Sean,  hafa verið með annan fótinn á Íslandi síðustu ár.  Þau eru hér miklu oftar en fjölmiðlar skýra frá.    

  Sonur bítilsins George Harrisons,  Danni Harrison,  á íslenska konu.  Ég man ekki nafnið en hún er dóttir Kára Stefánssonar (Íslensk erfðagreining).  Danni hefur farið sömu skynsamlegu leið og Sean:  Gert út á jaðarmúsík,  ólíka Bítlapoppinu.  

Athugasemdir

[Hugrún Jónsdóttir (IP-tala skráð) 21.8.2013 kl. 12:04]

Það hlýtur að vera þreytandi að vera endalaust borinn saman við pabba og fá ekki að vera maður sjálfur á eigin forsendum. Hlýtur að skapa daddy issues.

[Jens Guð, 21.8.2013 kl. 23:13]

  Hugrún,  þetta er rétt hjá þér.  En þessi staða er jafnframt áskorun um að standa sig.  Sanna sig á eigin verðleikum.  Feður Pauls og Johns voru atvinnutónlistarmenn.  Synirnir urðu föðurbetrungar á því sviði.