Lulla frænka og lögreglan

  Lulla frænka var það sem kallast "góðkunningi lögreglunnar".  Ekki vegna þess að hún væri í neinum afbrotum.  Það var hún ekki.  Alls ekki.  Ekki þannig lagað.  Lulla frænka var strangheiðarleg.  Hitt er annað mál að hún hafði annan skilning á umferðarlögum en flestir.  Hún tók lítið mark á umferðarljósum,  umferðarskiltum og öðru slíku.  Hún var svipt ökuréttindum.  Það breytti engu.  Hún ók eftir sem áður.  Svo fékk hún ökuskírteinið aftur.  Á sjöunda og áttunda áratugnum var mun meira umburðarlyndi gagnvart því að ökumenn túlkuðu umferðarlög frjálslega en er í dag. 

  Á þessum árum voru gangandi lögregluþjónar áberandi á gatnamótum.  Einkum í miðbænum.  Þegar Lulla ók yfir á rauðu ljósi eða virti ekki stöðvunarskyldu hlupu lögregluþjónarnir á eftir bíl Lullu og veifuðu ákaft.  Lulla veifaði á móti og flautaði til að endurgjalda þessa vinalegu kveðju frá þeim.  Hún var upp með sér af því:  "Ég er í miklu uppáhaldi hjá lögreglunni.  Hvert sem ég keyri þá veifa og veifa lögregluþjónarnir mér eins og ég sé gömul skólasystir þeirra eða eitthvað."   

  Þegar ég var í heimavistarskóla á Laugarvatni fékk ég einstaka sinnum bæjarleyfi.  Þá heimsótti ég alltaf Lullu frænku.  Það var svo gaman.  Í einu bæjarleyfi fékk ég Lullu til að skutla mér og Viðari Ingólfs frá Reyðarfirði,  skólabróður mínum,  á hljómleika í félagsmiðstöðinni Tónabæ.  

  Á leiðinni ókum við frammá mann sem gekk yfir merkta gangbraut.  Lulla sló hvergi af né beygði framhjá manninum.  Hún ók harkalega utan í hann.  Hann flaug í götuna.  Mér var brugðið og hrópaði í undrun og taugaveiklun á Lullu:  "Þú keyrðir manninn niður!"  

  Ég ætlaðist til að Lulla stöðvaði bílinn svo við gætum hugað að slösuðum manninum.  Lulla ók áfram og svaraði sallaróleg eins og ekkert væri eðlilegra:  "Hann á náttúrulega ekkert með það að vaða svona í veg fyrir umferðina."  

----------------------------

Fleiri sögur af Lullu frænku:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1328591/

„Hef ekkert á móti lögreglunni“

Athugasemdir

[ingibjörg kr einarsdóttir (IP-tala skráð) 23.11.2013 kl. 17:37]

Mér finnst sögurnar þínar bara hreint út sagt yndislegar. Bæði af Lullu frænku og Önnu á Hesteyri. Svo mikill húmor en nærgætni. Bestu kveðjur og bíð spennt til að heyra frekari sögum af Lullu.

[ólafur (IP-tala skráð) 23.11.2013 kl. 20:51]

þekki þig ekki rassgat. Enn skemtilegri bloggari er varla til! Maður grenjar hér við að lesa þetta frá þér. Ég held að þú ættir að taka að þér uppistand eða e h álíka. Snildar pennni amk!

[Jens Guð, 24.11.2013 kl. 22:58]

  Ingibjörg,  mikið er gaman að fá svona viðbrögð.  Það er hvetjandi og gefandi. 

[Jens Guð, 24.11.2013 kl. 23:23]

  Ólafur,  bestu þakkir.  Ég hef ekki gefið mig út fyrir að vera uppistandara.  Hinsvegar er ég nokkuð oft fenginn til að vera kynnir á skemmtunum eða flytja ávarp.  Þá dett ég alltaf í þann gír að segja stuttar sögur af ættingjum og vinum.

  Ég vinn við að skrautskrifa fyrir stofnanir,  fyrirtæki og einstaklinga á heiðursskjöl,  meistarabréf,  viðurkenningaskjöl,  kort,  innan í bækur o.s.frv.  Fyrir 2 eða 3 árum skilaði ég af mér verkefni til fullorðinnar konu í Kópavogi.  Ég fylgdi henni inn í stofu til að sýna útkomuna.  Þá kom ég auga á útprentun á bloggsögum mínum.  Undrun mín var mikil og ég spurði hvað væri í gangi.  Konan sagði að upplestur á sögunum hafi verið skemmtiatriði á Þorrablóti aldraðra í Kópavogi.

  Ég hef frétt af fleiri svipuðum dæmum.  Sjálfur hef ég verið á skemmtun þar sem lesnar voru upp bloggsögur mínar á milli annarra atriða.  Upplesarinn vissi að ég væri í salnum og kallaði mig upp á svið þegar leið á dagskrána.  Þetta er allt dálítið gaman.  

  Svo hef ég mjög gaman af því þegar ég rekst á eitthvað eins og þetta:

  http://eirikurjonsson.is/buxnalaus-logga-lika/