Flott bókargagnrýni

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    Árni Helgason skrifar góða, vandaða, ítarlega og vel rökstudda gagnrýni í nýjasta tölublað vikublaðsins Reykjavík um bókina "Gata, Austurey,  Færeyjar, Eivör og færeysk tónlist".

  Gagnrýnin spannar næstum hálfa blaðsíðu (dagblaðsbrot).  Ég endurskrifa hér aðeins brot af gagnrýninni.  Um leið kvitta ég undir aðfinnslur Árna.  Þær eru réttmætar.  

  Fyrirsögnin er "Ég syng alltaf berfætt".

  Í meginmálstexta segir m.a.:  "Fyrir þá sem áhuga hafa á færeyskri tónlist á síðasta hluta 20. aldar og fyrstu árum hinnar 21. er fengur að þessari bók.  Aðdáendur Eivarar fá einnig gott yfirlit yfir þátttöku hennar í tónlist og afrek hennar um víða veröld sem eru umtalsverð eftir því sem frá greinir  í bókinni."

  Líka segir:  "Þessi bók er ekki ævisaga Eivarar í hefðbundnum skilningi og ekki er mikið fjallað um hana sjálfa nema að því er að tónlistinni lýtur en sú saga virðist tíunduð mjög nákvæmlega.  Fjöldi hljómsveita og tónlistarmanna sem hún hefur unnið með er nefndur og margir leggja bókinni til umsagnir sínar sem eru undantekningalaust jákvæðar."

  Síðan:  "Í lok bókar tekur höfundur saman mjög ítarlegt yfirlit yfir hljómplötur og mynddiska sem Eivör hefur gefið út eða verið þátttakandi í.  Er fengur að þeirri skrá sem og einni opnu sem höfundur kallar færeysk-íslenska orðabók en ég hygg að Íslendingar hafi gaman af því að sjá sum orðin og hugtökin svo sem að vera hundasjúkur sem getur hent eftir að menn hafa verið bakbundnir.  Innskotskaflar um Færeyjar eru einnig mjög fræðandi og kemur margt fram sem líklega er ekki á allra vitorði hér á landi."

  Svo:  "Umfjöllunin er að nokkru leyti í tímaröð en þar sem sumir kaflarnir eru laustengdir Eivöru þá er farið nokkuð fram og aftur í tíma.  Almennt er bókin lipurlega skrifuð...  Fjöldi skemmtilegra mynda prýðir bókina.

  Í heildina tekið er hér um fróðlega - og oft nokkuð hnyttna - bók um tónlistarmanninn Eivöru og tónlist í Færeyjum að ræða auk almenns fróðleiks um frændur okkar Færeyinga."

  

       

Athugasemdir

[sæunn guðmundsdóttir (IP-tala skráð) 15.12.2013 kl. 13:43]

Enda snilldarbók mæli með henni;)

[Tobbi (IP-tala skráð) 15.12.2013 kl. 16:02]

Var Þrándur heiðinn víkingur?  En í 31. kafla Færeyingasögu stendur: „Var Þrándur þá skírður af presti og hans heimamenn.“  Og Sigmundi Leifssyni kenndi hann bæði paternoster og kreddu, sbr. 57. kafla.  Kannski var hann reyndar heiðinn í hjarta sínu en víkingur var hann enginn jafnvel þótt hann færi til Danmerkur og Noregs á sínum yngri árum.

[Jens Guð, 15.12.2013 kl. 21:18]

  Sæunn,  takk fyrir það.  Ég mæli líka með henni. 

[Jens Guð, 15.12.2013 kl. 21:39]

  Tobbi,  þarna er frásögn og túlkun viðmælanda míns á sögunni.  Í litla Götuþorpinu snýst allt meira og minna um Þránd.  Það eru haldnar heilu menningarhátíðirnar um hann í Götu, ráðstefnur,  skemmtanir og fyrirlestrar fræðimanna á færibandi.  Styttan af honum í Götu er flottasta stytta sem til er.  Götubúar kunna söguna af Þrándi aftur á bak og áfram.  Jafnvel ung börn. 

  Ég veit fátt um Þránd annað en það sem Götubúar hafa sagt mér.  Þrándi var gert að velja á milli þess að vera tekinn af lífi eða taka skírn.  Það væri lítið mál fyrir mig og flesta að velja þarna á milli.  Fyrir Þránd voru þetta afar vondir kostir.  Hann lagði sig fram um að gera manninum er setti honum þessa kosti lífið leitt og gekk það vel.  Þrándur drap meira að segja son hans.

   Orðið víkingar er teygjanlegra hugtak en orðið strax.  Í wikipedíu segir:  "Almennt má telja að flestir álíti Víkinga syni og dætur norrænna samfélaga á Víkingatímabilinu. Samkvæmt því voru flestir víkingar einnig bændur, sæfarar, smiðir, lögmenn eða skáld."

  Þar segir líka:  "Sumir telja að allir norrænir menn hafi verið víkingar þar sem orðið víkingasamfélag sé samheiti yfir þau norrænu samfélög sem stóðu með hvað mestum blóma á fyrrnefndum tímaskeiðum."

  Þrándur í Götu er einnig togari.