Varasamar vídeóleigur

  Allir eru utan við sig af og til.  Kannski er einhver stigsmundur á milli einstaklinga á því sviði.  Kannski kippir fólk sér mismikið upp við það að vera utan við sig.  Sumir taka varla eftir því þó að þeir séu meira og minna utan við sig alla daga.  Aðrir taka það mjög nærri sér.  Þeim hættir til að velta sér upp úr því með áhyggjusvip.

  Rannsóknir hafa leit í ljós að unglingar eru alveg jafn oft utan við sig og eldra fólk.  Þá erum við ekki að taka með í dæmið alvarleg elliglöp á borð við alzæmer.

  Fyrir mörgum árum tilkynnti vinur minn - eldsnemma að morgni - lögreglu að bíl hans hafi verið stolið um nóttina.  Hann hringdi jafnframt í mig og sagði tíðindin.  Alla næstu hálftíma fram að hádegi hringdi hann í mig með kenningar um bílstuldinn.  Hann var sannfærður um að bíllinn yrði seldur í varahluti.  Næst var hann sannfærður um að bíllinn hafi verið fluttur til Vestmannaeyja.  Og svo framvegis.  

  Síðasta símtalið þennan dag kom um hádegisbil.  Lögreglan fann bílinn.  Hann stóð fyrir utan myndbandaleigu í göngufæri frá heimili mannsins.  Gátan var ekki flóknari en það að hann hafði tekið sér þar myndbandsspólu á leigu kvöldið áður.    

 

Gleymdi barninu á vídeóleigu

Athugasemdir

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 8.11.2015 kl. 01:09]

Það þurfti sem betur fer ekki að stofna fjölmenna nefnd (nefndanna), til að ræða og skipuleggja leit að bílnum (eða þannig:(? Nógu miklu er fórnað í rándýrar gagnslausar nefndir, og aðrar álíka óvirkar, rándýrar og fjölmennar eftirlitsembættanna gagnlausar stofnanir. 

M.b.kv.

[Jens Guð, 8.11.2015 kl. 22:45]

Anna Sigríður,  það sér hvergi fyrir enda á vel launuðum nefndum.  Líka þeim með fínni nöfn eins og ráð og starfshópa.  Það sér heldur engan enda á utanlandsferðum embættismanna ásamt maka.  Allur hópurinn á ríflegum dagpeningum.