Bestu gítar"riff" rokksögunnar - framhald

  Í gær birti ég niðurstöðu breska rokkblaðsins Kerrang! yfir 10 bestu gítar"riff" rokksögunnar.  Þann lista má sjá - ásamt sýnishornum af "riffunum" - hér:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/971996/.  Þá er röðin komin að "riffunum" sem lentu í næstu sætum þar á eftir:

11.  The Kinks:   You Really Got Me

12.  Sex Pistols:  God Save the Queen

13.  Black Sabbath:  Paranoid

14.  Van Halen:  Ain´t Talkin´ 'Bout Love

15.  Bítlarnir:  Helter Skelter  

16.  Slayer:  Raining Blood

17.  Jimi Hendrix:  Purple Haze

18.  Aerosmith:  Walk This Way

19.  Green Day:  Basket Case

20.  Pearl Jam:  Alive

Athugasemdir

[Steingrímur Helgason, 30.10.2009 kl. 00:43]

Dona er náttla bara smekkzatriði hjá viðkomandi en hjákátlegt finnzt mér að 'Jón, vertu góður' með Chuck Berry eða 'Willti hlutur' Troggzara hafi ekki hitt inn á topp 20ttugu.

Flezt hitt kannazt ég við að hafa glamrað í óverdrævi á mínum JCM900...

[Ari (IP-tala skráð) 30.10.2009 kl. 02:54]

hver tekur sosum mark á "Kerrap" eins og það kallast af gárungunum þarna úti.

[Stefán (IP-tala skráð) 30.10.2009 kl. 08:38]

Gaman að sjá Kinks þarna á metal-listanum og Paul McCartney er enn að öskra lagið sitt Helter Skelter á hljómleikum - 67 ára gamall !

[Brynjar Jóhannsson, 30.10.2009 kl. 09:29]

Hvaða kjánar settu þennan lista upp ?

Hvar er smoke on the water með Deep purple og Sadisfacion með Rolling stones ?  Shout i stay our shout i go með clashmeð deep purple og Blister in the sun með wiolent fammes-  eru líka miklu flottari riff en megnið af þessu stöffi þarna en eins og með flest góð riff þá eru þau ofspiluð. Ég get talið upp endalaust af riffum sem eru flottari en flest riffin þarna eins og t.d Back in black og high way to hell með Ac/Dc og svo nátturulega Whole lotta of love og Immigrand song með Led Zeppelín.

vonlaus listi.

[dagbjartur (IP-tala skráð) 30.10.2009 kl. 10:22]

þetta er kjánaleg samantekt. Barnalega einföld riff.

Hvar er Robert Fripp. Sólóið hans á Heroes er besta riffið og mörg fleiri !

[Stefán (IP-tala skráð) 30.10.2009 kl. 10:46]

Dagbjartur - tónlistarsnillingurinn Robert Fripp ( King Crimson ) er nánast vanmetnasti gítarleikari rokksins.

[viðar (IP-tala skráð) 30.10.2009 kl. 11:50]

Talandi um vanmetna gítarista, hvurnig væri að splæsi í svoleiðis lista? Top 20 kanski.

[Jens Guð, 30.10.2009 kl. 21:44]

  Steingrímur,  þrátt fyrir að Chuck Berry sé hátt skrifaður sem einn áhrifamesti gítarleikari rokksögunnar og frumherji rokk og róls er eins og hann sé ekki staðsettur í hóp "riffara".  Ég tek undir undrun þína á að "Wældarinn" (eins og Pétur Kristjáns kallaði "Wild Things") sé ekki á listanum. 

[Jens Guð, 30.10.2009 kl. 21:54]

  Ari,  vissulega hafa harðir rokkarar sitthvað út á Kerrang! að setja.  Eins og önnur þungarokksblöð.  Kerrang! er þó einhverra hluta vegna söluhæsta þungarokksblað heims. 

  Fyrir röskum áratug fór ég í fyrsta skipti til Þýskalands.  Nýlentur þar keypti ég nýjasta hefti Kerrang! á flugvellinum.  Þegar ég fór að glugga í það kom í ljós að það var á þýsku.  Þannig að útbreiðsla blaðsins nær út fyrir enskumælandi markaðinn.

  Ég skal ekkert segja um hversu mikið mark menn taka á Kerrang!  Sjálfum þykir mér gaman að kaupa þetta blað af og til.  En hef í sjálfu sér enga skoðun á því.  Þannig lagað.  Les það nokkuð rækilega og fæ nasasjón af því sem er að gerast í þungarokkinu. 

[Jens Guð, 30.10.2009 kl. 22:37]

  Stefán,  ég hefði orðið verulega spældur ef  You Really Got Me  væri ekki þetta ofarlega.  Paul var að tilkynna að hann myndi fara í eina hljómleikaferð til viðbótar áður en hann tæki því rólega,  kominn á aldur sem löggilt gamalmenni.  Það er með ólíkindum að kallinn leyfir sér enn að beita öskursöngstíl eins og unglingur.  Og ræður við það.  Þegar hann rokkaði hressilega á plötunni  Run Devil Run  sagðist hann að í upptöku á þeirri plötu hafi bergmálað í hausnum á honum gamalkunn hvatning frá Lennon frá í gamla daga um að setja sig í hlutverk Little Richards:  Öskra af hömluleysi eins og hann eigi líf að leysa.  "Þú getur þetta!" hrópaði Lennon á hann og var aldrei ánægðari en þegar McCartney gaf í botn.

[Jens Guð, 31.10.2009 kl. 00:13]

  Brynjar,  það vantar í listann hvernig staðið var að honum.  Miðað við hvernig hann er afgreiddur virðist sem þekktir rokkgítarleikarar hafi tilnefnt sitt uppáhalds gítar"riff".  Yfirskriftin hjá Kerrang! er "100 Killer Riffs - that shook the world".  Þar sem vitnað er til gítarleikara er yfirskriftin "My Favourite riff". 

  Af þessu má ráða að gítarleikararnir hafi ekki verið beðnir um að tilnefna bestu gítar"riff" heldur sín uppáhalds gítar"riff".  Á þessu er munur.

  Smoke on the Water er #31.  White Riot  með The Clash er #23.  Back in Black  með AC/DC #5 og Whole Lotta Rosie  með AC/DC #39.  Whole Lotta Love  með Led Zeppelin #3.

  Þannig að þetta er ekki alveg út í hött.  Að mörgu leyti harmónerar þessi listi við marga aðra hliðstæða lista í stórum dráttum.

[Jens Guð, 31.10.2009 kl. 00:36]

  Af því að þú,  Brynjar,  nefnir  Should I Stay or Should I Go  með The Clash þá þótti það ekki merkilegt lag á sínum tíma.  Þótti ómerkilegt popp "sell out" lag þegar það kom út 1982.  The Clash fékk yfir sig gusur af fordæmingu fyrir þetta poppjukk.  Bæði bresk og bandarísk rokkblöð náðu ekki upp í nef sér fyrir hneykslun.  Lagið fékk hvergi spilun og komst hvergi á vinsældalista.  Gagnrýnendur slátruðu laginu sem því ómerkilegasta sem The Clash hefði haft fram að færa.

  Löngu eftir að hljómsveitin hætti (1985) reis þetta lag úr öskustó.  Upp úr 1990 dúkkaði það upp á dansvinsældalistum.  Allskonar lið fór að kráka (cover) það í tölvupoppútsetningum og svo var það notað í auglýsingu fyrir gallabuxur.  Allt í einu var þetta orðið vinsælasta lag heims 1991.  Fór meðal annars í 1. sæti breska vinsældalistans og margra annarra vinsældalista í Evrópu og Asíu.  Og hefur síðan orðið eitt af helstu "classic rock" lögum rokksögunnar.    

[Jens Guð, 1.11.2009 kl. 18:40]

  Dagbjartur,  þessi listi er ósköp svipaður flestum öðrum listum yfir bestu gítar"riffin".  Það virðist ekki skipta miklu máli hvernig að þeim er staðið.  Hvort þekktir gítarleikarar nefna sín uppáhalds "riff" (eins og virðist vera með þennan lista) eða hvort blaðamenn rokktímarits velja eða hvort lesendur kjósi bestu "riffin".

  Þetta eru mikið til sömu lögin sem svona listar samanstanda af.  Munurinn liggur frekar í því hvar þau raðast í sæti.  Fólk virðist almennt hrifnari af einföldum "riffum" en flóknum.  Sem er kannski ekki skrýtið.  Það er kúnst að semja einfalt "riff" sem steinliggur.

  Róbert Fripp á ekkert "riff" á listanum yfir þau 100 bestu.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      

[Jens Guð, 1.11.2009 kl. 18:41]

  Stefán, það er margt til í því.

[Jens Guð, 1.11.2009 kl. 18:43]

  Viðar,  þetta er góð hugmynd.

[DAGBJARTUR (IP-tala skráð) 7.11.2009 kl. 00:27]

Róbert Fripp hefur oft komið fyrir á riff-listum en Kerrang er fyrir heilalausa rokkáðdaendur og því er það svona mikið selt, það er svo mikið af steiktu fólki til. Róbert er fyrst og fremst áhrifavaldur annara gítarleikara, Musicicians musician. Það er draumur allra gítarleikara að fá hann til að spila með sér. Hann er bara ekki að semja lög fyrir vinsældalistana og því þekkja lesendur Kerrang ekkert með honum. Frægasta lagið þar sem heyrist í honum er Heroes þar sem hann býr til sírenufeedback með því að staðsetja sig í réttri fjarlægð frá magnara fyrir hverja nótu. Hann er auðvitað mjög vanmetinn eins og einn benti hér á en afar vel metinn fyrir þá sem hafa nennt að hlusta út fyrir mainstream.

Nóg um það.

Besta gítarsóló sem hefur verið þrykkt á plast er með Robert Fripp í laginu St. Elmors Fire á plötunni Another Green World með Brian Eni

[Jens Guð, 7.11.2009 kl. 02:35]

  Dagbjartur,  takk fyrir þessa fínu umsögn um Robert Fripp. Ég kvitta alveg undir hana - þó ég seti fyrirvara varðandi Kerrang!  Það er þungarokksmálgagn.  Þar liggja skekkjumörk.