Dúndur skemmtileg bíómynd - kvikmyndarumsögn

 -  Titill:  Anvil! The Story of Anvil

 -  Einkunn:  ***** (af 5)

 -  Sýningarstaður:  Háskólabíó

.

  Þetta er grátbrosleg heimildarmynd um tvo vini í Toronto í Kanada.  Þeir byrjuðu að spila þungarokk saman sem unglingar 1973.  Í dag eru þeir komnir á sextugsaldurinn og eru enn á fullu.  Þeir hafa fengið fleiri og stærri tækifæri en flestir tónlistarmenn til að slá í gegn á alþjóðavettvangi.  Hljómsveit vinanna,  Anvil,  var frumkvöðull hraðkeyrslu- og þrass-málmsins (speed/thrash) og fyrirmynd hljómsveita á borð við Metallica,  Megadeath,  Slayer,  Pantera og Overkill.  Einnig má nefna Anthrax sem hefur krákað (cover) lög frá Anvil.   Liðsmenn þessara hljómsveita eru einlægir aðdáendur Anvil,  eins og fjöldi annarra frægra þungarokkara.

.       

  Myndin hefst á því að margar af helstu rokkstjörnum heims hlaða hrósyrðum á Anvil í bak og fyrir.  Síðan tekur alvaran við.  Hljómsveitin hefur túrað með flestum stærstu nöfnum þungarokksins,  svo sem Iron Maiden,  Whitesnake,  Motörhead,  Scorpions,  Bon Jovi og þeim sveitum sem áður eru nefndar.  Hún hefur spilað á mörgum heimsins stærstu þungarokkshátíðum,  sem eru umsetnar rokkmúsíkblaðamönnum,  öðru fjölmiðlafólki,  plötuútgefendum og umboðsmönnum.  

.

  Allt kemur fyrir ekki.  Anvil hefur aldrei náð að "meika það".  Plötur hljómsveitarinnar eru orðnar 13.  Þær seljast ekkert.  Anvil er ekki nógu stórt nafn til að halda sjálfstæða hljómleika nema á litlum pöbbum.  Það er "happa og glappa" hvort hljómsveitin fær borgað fyrir að troða upp.  Liðsmenn hennar eru sífellt staurblankir.  Þeir eru í óþrifalegri dagvinnu til að sjá sér farborða.  Hljómsveitin er bara útgjaldaliður og hobbý.

.  

  Það er dagamunur á því hvort vinirnir eru fullir bjartsýni eða hvort örvæntingin er við völd.  Tíminn vinnur gegn þeim.  En þeir neita að gefa drauminn um að "meika það" og verða alvöru rokkstjörnur upp á bátinn.  Fjölskyldur þeirra hafa mismikinn skilning á þráhyggjunni.  Ein konan segir eitthvað á þessa leið:  30 ára ferill og 13 plötur án þess að nokkuð gerist eru sterk skilaboð um hver staðan er.  Sumir eru ekki raunhæfir.

.

  Forsendur fyrir því að "meika það" voru fyrir hendi framan af ferlinum.  Svo sannarlega.  Fyrstu plötur þeirra eru fínar og voru spennandi er þær komu út.  En vinirnir eru lúðar.  Þeim sást ekki fyrir í þránni eftir að verða alvöru rokkstjörnur.  Þeir klæddu sig kjánaleg á sviði.  Líktust léttpoppuðum stelpulegum glam-rokkurum í hár-metal deildinni (Posion,  Mötley Crue,  Hanoi Rocks...) og rökuðu sig undir höndum og bringuna.  Málið er að aðdáendur þyngra og harðara rokks þola illa hár-metal poppið og stelpulegt útlit hár-metalistanna.  Öðrum vinanna þótti líka voða flott að spila á gítarinn með gervityppi.  Hörmulega hallærislegt.

.

  Aulaháttur vinanna er svo mikill að um tíma voru þeir með umboðsmann,  konu frá A-Evrópu,  sem kunni varla ensku.  Það litla sem hún kunni kom ekki að gagni vegna illskiljanlegs framburðar.  

  Myndin kemur þessu öllu vel til skila á hlýlegan hátt,  virðingu fyrir viðfangsefninu og næmu auga fyrir spaugilegu hliðinni.  Vinirnir eru óhemju ánægðir með kvikmyndina.  Þeir átta sig áreiðanlega ekki á því hvað þeir eru kjánalegir. 

 .

   Að mörgu leyti svipar myndin til fyndnu leiknu grínmyndarinnar The Spinal Tap.  Vegna þess að "Anvil! The Story of Anvil" er heimildarmynd um raunverulega tónlistarmenn er hún miklu fyndnari.  Hún snertir líka áhorfandann.  Það er ekki hægt annað en vorkenna vesalingunum. 

  Ég mæli eindregið með þessari mynd.  Frábær kvöldskemmtun.  Hún er jafn skemmtileg hvort sem fólk "fílar" á þungarokk eða ekki.  Það eru aldrei spilaðir nema örstuttir bútar af músík hljómsveitarinnar.  Mér þótti það galli því ég kann vel við músík hennar.  En átta mig á að þessi háttur er hafður á til að allir hafi gaman af myndinni.  Ég er dálítið fyrir þennan músíkstíl og kannaðist við nafnið Anvil en hafði aldrei heyrt í þessari hljómsveit svo ég muni eftir.  Þykir þó líklegt að ég eigi lag með henni á safndisk/um án þess að gefa því gaum.  Nenni ekki ganga úr skugga um það.  Hinsvegar kannast ég við hljómsveitina Overkill sem fyrrum gítarleikari Anvil fór í.  Hún er töluvert betur þekkt.  Hvað um það.  Þetta er ein besta mynd ársins sem er liðið í aldanna skaut eftir örfáa daga.   

.