Íslendingar með allt niðrum sig

 

  Fyrirséður vaxandi straumur erlendra ferðamanna til Íslands afhjúpar ýmis einkenni Íslendinga.  Til að mynda fyrirhyggjuleysi og gullgrafaraæði.  Ýmsir hafa síðustu ár bent á sáran skort á salernum við helstu áfangastaði ferðamanna.  En þeir sem málið heyrir undir góna út í loftið sljóum augum og aðhafast ekki neitt.  Á sama tíma fjölgar erlendum ferðamönnum.  Þeim fjölgar um mörg prósent í hverjum einasta mánuði.

  Tölurnar eru stórar.  Í fyrra kom ein milljón erlendra ferðamanna til Íslands.  Í ár eru þeir 200.000 fleiri.  Á næsta ári verða þeir um 1,5 millj.

  Túrhestarnir koma hingað með fulla vasa fjár.  Þeir moka seðlunum í sparibauka allra sem koma nálægt ferðaþjónustu.  Hátt hlutfall af fjármagninu hefur viðkomu í ríkissjóði.  Við erum að tala um milljarða.  Enginn hefur rænu á að taka af skarið og láta eitthvað af gróðanum renna í að koma til móts við spurn eftir salernum.  Peningurinn er notaður til að standa straum af nýjum ráðherrabílum og tíðum utanlandsferðum embættismanna. Aðstoðarmönnum ráðherra fjölgar jafn hratt og túrhestum.  Einnig nýjum nefndum,  starfshópum og ráðgjafateymi um allt annað en salernisaðstöðu.  

  Túrhestunum er nauðugur einn kostur að ganga sinna erinda úti um allar koppagrundir. Hvorki kirkjugarðar né aðrir grænir blettir sleppa undan áganginum.  Hvergi er hægt að víkja út af gönguleið án þess að vaða skarn upp að hnjám.

  Víða má í fjarlægð líta snjó í fjallshlíðum.  Þegar nær er komið er engan snjó að sjá. Aðeins klósettpappír.

  Viðbrögð Íslendinga eru þau ein að yppa öxlum í forundran og saka túrhestana um sóðaskap.  

  Góðu fréttirnar eru þær að hraukarnir sem túrhestarnir skilja eftir sig er fyrirtaks áburður.  Eigendur skrautblómagarða gætu gert sér eitthvað gott úr því.   

   

„Míga og skíta“ glottandi við Gullfoss

Hvað verður um fólk sem hlustar á þungarokk á unglingsárum?

  Frá því að rokkið kom fram á sjónarsvið um miðjan sjötta áratuginn hefur það verið skilgreint sem afkvæmi djöfulsins.  Meðal þeirra sem héldu þessu fram var bandaríski sjónvarpspredikarinn Jimmy Swaggart.  Í dag má oft sjá hann fara á kostum í sjónvarpsstöðinni Omega.  Sonur hans hefur komið til Íslands,  predikað og fordæmt homma.

  Nýverið sá ég Jimmy Swaggart hæla sér af því að vera náfrændi Jerry Lee Lewis,  eins af frumherjum rokksins.  Hann er hættur að skilgreina rokk og ról sem afkvæmi djöfulsins.  Hann benti hinsvegar á að þungarokkið væri afkvæmi djöfulsins.  Því til sönnunar nefndi hann að norskar þungarokkshljómsveitir brenni kirkjur til kaldra kola.

  

  Um miðjan níunda áratuginn dvaldi ég - eins og stundum áður og síðar - í Bandaríkjunum í hálfan annan mánuð.  Þar fóru mikinn svokölluð Verndarsamtök foreldra,  PMRC.  Fremstar í flokki voru eiginkonur bandarískra öldungadeildarþingmanna.  Tipper Gore,  eiginkona Als Gores,  leiddi baráttuna.  Baráttuna gegn þungarokki.  Það var sagt upphefja grófasta ofbeldi,  klám,  guðlast og djöfladýrkun.

  Konurnar drógu fram plötuumslög hljómsveitanna Twisted Sisters og WASP máli sínu til stuðnings.  Þær náðu töluverðum árangri.  Plötufyrirtæki voru skikkuð til að setja aðvörunarmiða á plötur með hættulegum boðskap.  Þau voru skikkuð til að prenta söngtextana á plötuumbúðir (til að foreldrar gætu sannreynt um hvað söngtextarnir fjölluðu án þess að þurfa að hlusta á djöflarokkið).  Jafnframt var bannað að selja plötur til 16 ára og yngri.  

  Frægt dæmi kom upp þegar 15 ára strákur í Flórída var fangelsaður fyrir að kaupa plötu.  

  Lögin eru enn í gildi.  Verndarsamtökin beittu þeirri aðferð að herja á auglýsendur útvarpsstöðva sem spiluðu þungarokk.  Útvarpsstöðvarnar eiginlega hættu að þora að spila þungarokk.  Þá kom sænska hljómsveitin Europe til sögunnar eins og frelsandi engill.  Snoppufríðir drengir sem ómögulegt var að tengja djöflum,  klámi og sadó-masókisma.  Allar konurnar í Verndarsamtökum foreldra bráðnuðu undir léttu og sakleysislegu þungarokki Europe.  Rokkútvarpsstöðvar sem höfðu lagt til hliðar allar plötur með Twisted Sisters og Black Sabbath fögnuðu sem aldrei fyrr né síðar að geta spilað "Final Countdown" án þess að auglýsendur sættu ofsóknum og þvingunum Verndarsamtaka foreldra.

  

Skjaldborg um kynferðisbrotamenn

  Þegar hópur kvenna stígur fram og sakar þekktan mann um kynferðislegt áreiti, nauðgun og þess háttar fer ætíð af stað sama ferli:  Fjöldinn allur stormar af stað og kemur manninum til varnar.  Allt er reynt til að draga úr trúverðugleika kvennanna.  Hamrað er á klisjunni:  "Allir eru saklausir uns sekt er sönnuð."  Jafnfram er dustað ryk af dæmi um falska nauðgunarkæru eða upploginn áburð um barnaníð (í öllum brotaflokkum eru til dæmi um falskar kærur.  Allt frá kærðum innbrotum til bilaþjófnaðar. Þau dæmi eru aldrei dregin fram í umfjöllun um önnur afbrot en kynferðisbrot).   

  Við þekkjum allt um þetta af máli Ólafs Skúlasonar biskopps.  Einnig af máli predikarans Gvendar "smjörsýru" Byrgismanns og pastors.  Bara svo tvö þekkt dæmi séu nefnd. Þrátt fyrir vitneskju um barnaníð biskoppsins og kynferðisofbeldi gagnvart fullorðnum konum sátu embættismenn biskupsstofu glaðir og reifir undir málverki af níðingnum.  Þar á bæ þótti við hæfi að hampa delanum og heiðra svo lengi sem kostur var.  Karl Sigurbjörnsson,  þá biskup,  sparaði aldrei lofsöng um kynferðisglæpamanninn - hvar sem hann kom því við.  Fremur en þeir sem lofsungu barnaníðinga kaþólsku kirkjunnar hérlendis og erlendis,  barnaníðinginn Karl Vigni aðventísta,  kynferðisofbeldi á stúlknaheimili Auðar Eir,  Bjargi, og allskonar.  

  Nú hefur verið opinberað að bandaríska sjónvarpsstjarnan Bill Cosby viðurkenndi fyrir dómi 2005 að hafa byrlað konu ólyfjan og nauðgað henni. Hópur fleiri kvenna hefur sakað hann um hið sama. Þrátt fyrir það eru ennþá til manneskjur sem halda áfram að verja Cosby með kjafti og klóm.  Þeirra á meðal er leikkonan Whoopi Goldberg. Sumir aðrir í harðlínu stuðningsmannahópi Cosbys hafa dregið í land - eða látið af háværum opinberum stuðningi - eftir að játning hans var opinberuð.  

www.stigamot.is

www.aflidak.is

www.solstafir.is

www.blattafram.is

 

    

   

Felur ekki lengur sannleikann

Vigdís kom mér í opna skjöldu. Og aftur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fyrir nokkrum árum átti ég erindi í Pósthúsið á Eiðistorgi á Seltjarnanesi.  Þar var töluverður erill.  Tvær dömur stóðu vakt við afgreiðsluborðin.  Ég var að venju með smá frekju.  Tróðst fram fyrir raðir og bað um tiltekna límmiða og og eitthvað fleira. Þá snýr sér við í röð kona og segir við mig:  "Mikið er gaman að heyra skagfirskan framburð."  Þetta var Vigdís Finnbogadóttir.  

  Ég er fæddur og uppalinn í Skagafirði.  Flutti þaðan á unglingsárum fyrir næstum hálfri öld og hélt að skagfirski framburðurinn hefði fjarað út strax á unglingsárum.  En greinilega ekki alveg miðað við viðbrögð Vigdísar.

  Ég efast um að fleiri en Vigdís nemi það sem ennþá eimir eftir af skagfirskum framburði mínum. Það er ekki tilviljun að hún reki Stofnun Vigdísar Finnbogadóttur.  Sú stofnun hefur allt að segja um allskonar tungumál.  Ég hef skrautskrifað ýmsa diplóma fyrir hana - án þess að hitta Vigdísi þar.      

 1983 skrifaði ég af hvatvísi og í miklu tímahraki ömurlega bók sem heitir Poppbókin. Bókaforlag Æskunnar gaf hana út.  Bókin mokseldist. Því miður.  Einn góðan veðurdag birtist Vigdís inn á gólfi hjá Æskunni og óskaði eftir því að kaupa eintak af bókinni.  Viðbrögð urðu þau að vilja gefa henni eintak af bókinni.  Hún tók það ekki í mál.  Áreiðanlega er þetta versta bók í bókasafni hennar.   

  Ég kaus Vigdísi í forsetakosningunum.  Og er stoltur af.  

 

Vigdísi fagnað í miðborginni

Enn eitt klúðrið við val á kosningalagi

  Ótrúlega oft opinbera frambjóðendur til embættis forseta Bandaríkja Norður-Ameríku gargandi skilningsleysi og ranghugmyndir við val á kosningalagi.  Þetta er einkennilegt.  Meðal annars vegna þess að framboð kostar meira en alltof dýr pylsa í Bæjarins bestu.  Bara til að eiga möguleika á að ná árangri í forvali kostar nokkur þúsund milljónir íslenskra króna.  Stór hluti kostnaðarins rennur til allskonar rándýrra ímyndunarfræðinga,  spunameistara,  almannatengla,  auglýsingafræðinga,  sálfræðinga og þannig mætti lengi áfram telja.  

  Sérfræðingastóðið virðist aldrei læra hvernig á að standa að vali á kosningalagi.  Það sækir um leyfi hjá umboðsskrifstofu viðkomandi söngvahöfundar og flytjanda.  Þar á bæ er venja að samþykkja á færibandi notkun á öllum lögum,  hvort heldur sem er til notkunar í auglýsingar fyrir bíla eða sjampó,  í sjónvarpsþætti,  í bíómyndir eða hvað sem er.  Spilun á lagi á sem flestum vígstöðvum er fagnað - að öllu jöfnu.    

   Vandamál frambjóðenda Republikanaflokksins er að margar rokkstjörnur eru ekki stuðningsmenn þeirra.  Þó að umboðsskrifstofan hafi samþykkt notkun á lagi þeirra þá bregðast þær hinar verstu við.  Dæmi um þetta er þegar George W. Bush gerði út á lag Toms Pettys,  "Won´t Back Down".  Tom brást hinn versti við.  Vegna andúðar á flestu sem Bush stóð fyrir fordæmdi hann "misnotkun" á laginu. Þetta varð Bush til töluverðrar háðungar.

  Minna þekktur frambjóðandi "misnotaði" annað lag eftir Tom Petty,  "American Girl",  höfundinum til lítillar gleði.

  Ronald Reagan gerði lag Brúsa frænda "Born in the USA" að sínu kosningalagi.  Jafnframt vitnaði hann til Brúsa í framboðsræðum.  Brúsi samþykkti uppátækið með þeim skilyrðum að Reagan myndi hlusta á plötuna "Nebraska".  Þar syngur Brúsi um fátæka fólkið í Bandaríkjunum.

  Nú hefur auðmaðurinn Donald Trump skotið sig í fótinn með því að hefja framboð sitt í forvali Republikanaflokksins til forsetaembættis með lagi Njáls Unga,  "Rockin´ in the Free World".  Njáll hefur tekið uppátækinu illa.  Í frétt tímaritsins Rolling Stone er hann sagður styðja tiltekinn frambjóðanda Demókrataflokksins.  Í yfirlýsingu sem Njáll sendi frá sér í gærkvöldi segist hann aftur á móti ekki styðja bandaríska pólitík.  Hún hafi verið tekin yfir af stórfyrirtækjum.  

  Frambjóðandi Republikana,  John McCain,  lenti í þeirri neyðarlegu stöðu 2008 að Dave Grohl krafðist þess að hann hætti að nota Foo Fighters lagið "My Hero".  Áður hafði McCain neyðst til að hætta við að nota sitthvert lagið frá John Mellencamp og Jackson Brown vegna mótmæla þeirra. 

  Mörg fleiri dæmi mætti rifja upp.  Líka í öðrum löndum.  Núna er færeyska álfadísin Eivör heldur betur ósátt við það að færeyski Fólkaflokkurinn notar lag með henni í sínum auglýsingum.  Hún er ekki stuðningsmaður þess flokks.

  Á sínum tíma þótti bratt þegar breska Margrét Thatcher gerði lag Johns Lennons,  "Imagine", að sínu kosningalagi. Rökin voru þau að í eina skiptið sem John neytti atkvæðisréttar þá kaus hann ungur drengur Íhaldsflokkinn.    

Young ekki ánægður með Trump

Hvar eru flestar nauðganir?

  Oft og víða er því haldið fram að nauðganir séu hlutfallslega flestar í Svíþjóð af öllum löndum heims.  Þetta er ekki rétt.  En samt næstum því.  Samanburður á tilfellum nauðgana á milli landa er afar ónákvæmur.  Hægt er að bera saman tölur yfir kærðar nauðganir.  Einnig yfir dæmda nauðgara.  Líka skeikular skoðanakannanir.  Þar fyrir utan er skilgreining á nauðgun afar ólík á milli landa og menningarsvæða. 

  Af öllum alvarlegum glæpum eru nauðganir léttvægar fundnar í mörgum löndum.  Í sumum samfélögum getur verið hættulegt að kæra nauðgun.  Í sumum samfélögum er fylgifiskur nauðgunar að þolanda er útskúfað af fjölskyldu sinni og almenningi.  Í öðrum löndum þykir nauðgun ekki vera neitt til að gera veður út af.  Allt að því viðurkennt sport af hálfu nauðgara.

  Netsíðan Wonderlist birtir þennan lista yfir mestu nauðganalönd heims (æ, þetta er illa orðað):

1.  Bandaríkin

2.  S-Afríka

3.  Svíþjóð

4.  Indland

5.  Bretland

  Bandaríkin eru sér á parti (ásamt Ísrael) hvað varðar nauðganir á karlmönnum.  Þær eru ótrúlega algengar.  Einkum í fangelsum,  hernum,  rugby-boltafélögum og bræðralagsfélögum unglingaskóla.  Þær nauðganir eru sjaldnast taldar með.  Ekki kærðar né skráðar.      

  Wikipedía er í mörgum tilfellum þokkalega áreiðanleg heimild.  Að vísu eru tölur þar ekki nýjar.  Þetta eru nokkurra ára gamlar tölur.  Þar eru afrísk lönd í verstu sætunum.  Innan sviga er fjöldi nauðgana á hverja 100.000 íbúa.

1. S-Afríka (132,4)

2. Botswana (92,9)

3. Losotho (82,7)

4. Swasiland (77,5)

5. Bermuda (67,3) 

6. Svíþjóð (63,5)

  Netsíðan Top 10 For birtir þennan lista:

1. Indland

2. Spánn

3. Ísrael

4. Bandaríkin

5. Svíþjóð

  Hvaða listi sem er marktækastur verður ekki framhjá því litið að Svíþjóð er ofarlega á þeim öllum.  Það er skelfilegt.  

  P.s.  Ég er ósammála Páli Vilhjálmssyni um rofnar/órofnar samfarir (sjá HÉR).  Ef að kona eða kall vilja hætta við í miðjum leik þá á viðkomandi fullan rétt á því.  Taki karlinn eða konan ekki mark á því og heldur áfram þá er er það nauðgun.   

Nauðgaði „eiginkonunni“ reglulega

Færeyingar verjast hryðjuverkasamtökum

 

  Bandarísku hryðjuverkasamtökin Sea Shepherd hafa boðað komu sína til Færeyja 14. júní.  500 liðsmenn samtakanna héldu til í Færeyjum í allt síðasta sumar.  Urðu þar aðhlátursefni.  Erindi þeirra var að hindra hvalveiðar Færeyinga.  En höfðu ekki erindi sem erfiði.  Hvalurinn,  marsvín (grind),  sýndi sig ekki það árið. Engu að síður lugu hryðjuverkasamtökin því á heimasíðu sinni að þau hafi bjargað lífi á annað þúsund hvala í Færeyjum.

  Á ýmsu gekk. Kanadíska/bandaríska leikkonan Pamela Anderson mætti á svæðið og bullaði.  Hélt því m.a. fram að fjölskyldan væri hornsteinn samfélags hvala.  Það er della.  Hvalir eru nautheimskir.  Hálf vangefin dýr.  En éta frá okkur óhemju mikið af fiski.  

  Nú hafa Færeyingar fest í lög háar fésektir við því að fæla hval úr færeyskum firði.  Lágmarks sekt er hálf milljón ísl. króna.  Það mun reyna á þetta.  Hryðjuverkasamtökin hafa stefnt til Færeyja öllum sínum stærstu og öflugustu skipum.  Þau gefa baráttu í Ástralíu og Asíu frí í sumar.  Einbeita sér þess í stað gegn Færeyingum (og kannski Noregi í leiðinni).  Þau búast við beinum átökum við færeyska hvalveiðimenn.  Verða með myndatökulið um borð í hverjum bát.  Tilgangurinn er meðal annars sá að útbúa áróðursefni.  Út á það komast þau í feita bankareikninga heimsfrægra rokkstjarna og kvikmyndaleikara.        

  Það verður fjör.  

   

Kvikmyndarumsögn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 - Titill:  Hrútar

 - Handrit og leikstjórn:  Grímur Hákonarson

 - Helstu leikarar:  Sigurður Sigurjónsson,  Theodór Júlíusson,  Guzzi (Gunnar Jónsson),  Charlotte Böving,  Jörundur Ragnarsson...

 - Einkunn: ****

  Áður en kvikmyndin Hrútar var tekin til sýningar í íslenskum kvikmyndahúsum vann hún til verðlauna í Cannes í Frakklandi.  Það er helsta kvikmyndaráðstefna/hátíð heims.  Fyrst var myndin valin úr hópi fjögur þúsund kvikmynda og síðan verðlaunuð.  Fyrsta og eina íslenska kvikmynd til að ná þessum árangri.  Og það verðskuldað.  

 Vandamálið sem fylgir er að áhorfandi í íslensku kvikmyndahúsi býst við miklu. Þegar á reynir fer myndin rólega af stað.  Við kynnumst bræðrum,  einyrkjum,  á tvíbýli í sveit.  Þeir hafa ekki talast við í fjóra áratugi.  Þetta er alvanalegt í sveitum á Íslandi.  Ekki endilega alveg eins.  Í Skagafirði þekkti ég mæðgin sem bjuggu ein í sama húsi.  Sonurinn talaði ekki við mömmu sína í áratugi.               

  Í Hrútum fáum við ekki upplýst hvað olli þagnarbindindi bræðranna. Enda aukaatriði.  

  Frá fyrstu mínútum myndarinnar er glæsileg myndataka áberandi.  Reyndar er allt glæsilegt en rembingslaust við myndina:  Tónlist notuð á áhrifaríkan hátt (samin af Atla Örvarssyni);  íslenskt veður á stórleik.  Blessunarlega er - aldrei þessu vant - engin áhersla lögð á fallegt íslenskt landslag.  Landslagið í myndinni er sviplítið og "venjulegt".  

  Er líður á myndina taka við skondin atvik,  óvænt framvinda og af og til spennandi senur.  Allt hjúpað hlýju og samúð með persónum.  Mest hvílir á leik Sigga Sigurjóns.  Hann er frábær í sínu hlutverki.  Trúverðugur,  brjóstumkennanlegur og ekta bóndi.  Hann kann öll réttu handbrögðin.  Það leynir sér ekki að hann hefur verið í sveit og hefur bóndann í sér.  

  Fjárhópur og hundur leika vel og sannfærandi.  Einkum hundurinn. 

  Kynningarklippan (treilerinn) skemmir smá fyrir því sem gæti verið óvænt uppákoma er annar bróðurinn skýtur á rúður hins.  Samt er nóg eftir sem gerir myndina áhrifaríka.  

  Orðið sem lýsir myndinni best er "magnað".  Þetta er mögnuð mynd.  Ég mæli með henni sem magnaðri upplifun í bíósal.   

 

Fermingardrengur dæmdur í fangelsi fyrir stuðning við ISIS

  Fjórtán ára austurískur gutti hefur verið dæmdur til tveggja ára fangelsisvistar.  Tilefnið er að hann ráðgerði að ganga til liðs við geggjuðu hryðjuverkasamtökin ISIS (Ríki islam).  Ekki nóg með það.  Hann stefndi á að ferðast til Sýrlands og taka þátt í hernaði ISIS gegn sýrlenskum stjórnvöldum.  Ekki nóg með það.  Upp um kauða komst vegna þess hversu áhugasamur hann var um að afla sér upplýsinga um sprengjugerð. Það þykir ekki við hæfi krakka á fermingaraldri.  

  Hann langaði til að sprengja upp járnbrautastöð í Sankt Pölten,  höfuðborg Neðra-Austurríkis.  Stráksi er fæddur í Tyrklandi en flutti sex ára gamall til Austurríkis.  Hann viðurkenndi fúslega að hafa þótt það spennandi tilhugsun að hanna sprengju. Það væri alveg gaman að leika sér í byssó með félögunum;  en meira alvöru að sprengja alvöru sprengju.  

  Þetta er ungt og leikur sér.

  16 mánuðir af dómnum eru óskilorðsbundnir.  8 eru á skilorði.  

 

Stúlkurnar í þjálfun í Raqqa

Ótrúlegt skilningsleysi stjórnarandstöðunnar á fjarveru forsætisráðherra

 

 

 

 

 

 

 

 

  Alveg er með ólíkindum hvað þingmenn stjórnarandstöðunnar hafa mikið óþol gagnvart fjarveru forsætisráðherra,  hæstvirts Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar,  frá Alþingi.  Við umræðu um rammaáætlun ætlaði allt um koll að keyra vegna fjarveru Sigmundar Davíðs.  Það var gólað,  skammast og gargað í allar áttir.

  Vita þingmenn ekki að í dag er alþjóðlegi djöflatertudagurinn? 

Kvörtuðu yfir fjarveru Sigmundar