Smásaga um stolinn bíl

   Útidyrahurð á sjoppunni er hrundið upp með látum.  Inn um dyrnar stekkur eldri maður.  Hann er náfölur.  Hárlubbinn stendur í allar áttir.  Augun uppglennt.  Hann veifar höndum og hrópar:  "Sími, sími!  Fljótt, fljótt!"

  Afgreiðsludömunni er brugðið.  Hún hörfar frá afgreiðsluborðinu og spyr skelkuð:  "Hvað er að?  Hvað er í gangi?"

  Maðurinn bendir út og hrópar óðamála:  "Það er miði á ljósastaurnum;  auglýst eftir stolnum bíl.  Lánaðu mér síma!  Fljótt, fljótt!"

  Konan fálmar taugaveikluð eftir farsímanum sínum og réttir manninum.  Hann brettir eldsnöggt upp vinstri ermina.  Á handlegginn hefur hann skrifað símanúmer stórum stöfum.  Það auðveldar honum að slá inn númerið á símann.  Hann er varla fyrr búinn að hringja en það er svarað.  Við það er eins og þungu fargi sé af manninum létt.  Hann róast allur og segir hægt, skýrt og fumlaust.

  "Góðan daginn.  Ég hringi úr sjoppunni við Grensásveg.  Á ljósastaur hér fyrir utan er auglýst eftir stolnum bíl.  Það er mynd af BMW og upplýsingar um bílnúmer, ásamt því að spurt er:  Hefur þú séð þennan bíl?  Ég get upplýst undanbragðalaust að þennan bíl hef ég aldrei séð.  Ég fullvissa þig um það.  Vertu svo blessaður, góði minn."

 

 

 

 

 

 

 

------------------------------------

Fleiri smásögur má finna með því að smella HÉR

Þetta vill Hillary ekki að þú sjáir

  Frú Hildiríður Clinton hefur gefið kost á sér til framboðs í embætti forseta Bandaríkja Norður-Ameríku.  Hún er frambjóðandi Demókrataflokksins.  Helsi keppinautur hennar er Dóni Trump.  Hann er forsetaframbjóðandi Repúblikana.  Reyndar í óþökk margra hæst settu flokkssystkina hans.

  Bæði tvö eiga fortíð.  Sumt sem hvorugt þeirra þykir heppilegt að rifja upp og flagga.  Til að mynda að fyrir örfáum árum var Dóni ákafur aðdáandi Hildiríðar.  Hann studdi fjárhagslega kosningaslag hennar við Hússein Óbama.  Hann hlóð hrósi á hana.  Kallaði hana góða konu.

  Þau láta eins og það sé gleymt og tröllum gefið.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Kært hefur verið á milli Hildiríðar og Georgs W. Brúsks,  fyrrverandi forseta Bandaríkjanna.  Gróa á Leiti segir að þau daðri gróflega við hvort annað í hvert sinn sem fundum ber saman.  Þrátt fyrir að vera flokkssystkini Dóna þá ætlar Bush-fjölskyldan ekki að kjósa hann.  Óljóst er hvort að hún kýs Hildiríði í staðinn.  Það fer hljótt. 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Kosningavél Hildiríðar hefur ekki hampað afmæliskorti sem Bill sendi flokkssystur sinni,  Miss Móniku Lewinsky.  Hún hefur aldrei boðið Móniku í afmælið sitt.

 

 

 

 

 

 

.

49% styðja Clinton samkvæmt CNN

Hvað er í gangi? Spaugilegar furðumyndir

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Sumar ljósmyndir eru þannig að erfitt er að átta sig á því hvað þar er í gangi.  Þarna er stúlka að snæða pylsu.  En af hverju gerir hún það svona?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í mörgum tilfellum er fólk í undarlegum stellingum í tilteknum danssporum.  Hér er einkennilegasta útfærslan. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   

  Það er gamall og góður siður að bursta tennurnar kvölds og morgna.  En er þetta heppilegasta stellingin:  Annar fóturinn ofan á hurð og sími við tærnar?

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Stolist í bjórinn.  En af hverju er dósin þarna?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Ég hef ekki hugmyndaflug til að átta mig á því hvað þarna er í gangi.  Konur að skríða hver yfir aðra. 

  Myndirnar má stækka með því að smella á þær.  Þá verða þær skýrari og auðveldara að átta sig á aðstæðum.

Besta íslenska lagið er norskt

  Öll elskum við Ríkisútvarpið, RÚV:  Sjónvarpið, Rás 1, Rás 2 og Rondo.  Þó að aldrei finnist neinn hlustandi á Rondo í hlustendamælingu þá er sú stöð í uppáhaldi hjá mörgum.  Oftar flottur djass en leiðinlegt óperugaul.  

  Í gærkvöldi var sjónvarpsdagskrá RÚV einstaklega glæsileg: Barnatími klukkustundum saman.  Þetta kom sér vel á flestum heimilum:  Börnin sofnuð og fullorðna fólkið gat ótruflað fylgst með Rannveig og krumma, tuskubrúðum og Línu langsokk.  Dagskráin var svo spennandi að hún hélt vöku fyrir vistmönnum á heimili aldraðra á Hlíð á Akureyri.

  Barnadagskrá laugardagskvöldsins féll í skugga á vali RÚV á besta ÍSLENSKA barnalaginu.  Almenningur fékk að taka þátt og kaus rafrænt.  Í dag lá niðurstaða fyrir.  Besta íslenska barnalagið er norskt.  Það er eftir Thorbjörn Egner og heitir So, ro, lillemann. 

Ofbeldið heldur áfram

  Það er svakalegt að fylgjast með því hvernig ráðist er á heiðursmanninn Dóna Trump þessa dagana.  Maðurinn hefur unnið sér fátt til saka umfram sterka löngun til að verða forseti Bandaríkja Norður-Ameriku og eitthvað svoleiðis.  Nú hefur hljómsveitin U2 bæst í hóp ofsækjenda ljúflingsins.  Þessi frægasta hljómsveit heims er á hljómleikaferð um Bandaríkin.  Þar er spjótum beint að heiðursmanninum afar gróflega.  Hvað eru þessir írsku Jesú-guðspjallaguttar að skipta sér af forsetakosningum handan við sjó og land?  

  Það er annað með stórleikarann Robert De Niro.  Hann má skipta sér af.  Hann er sveitungi Dóna.  En mætti vera orðvarari.  Það er ekki til fyrirmyndar að segjast langa til að kýla prúðmennið í andlitið.  Bara óuppalinn götustrákaskríll segir svoleiðis.  

  Smella hér

  

„Grípa í píkuna á þeim“

Af hverju geta menn ekki verið vinir?

  Flokksfundur Framsóknarflokksins í Háskólabíói var bíó.  Aðdragandinn var sérkennilegur.  Sigmundur Davíð reyndi sólarhringum saman að ná sambandi við forsætisráðherrann,  Sigurð Inga Jóhannsson.  Á sama tíma náðu allir aðrir - sem vildu ná sambandi við forsætisráðherra - sambandi við hann.  Meira að segja óvenju góðu sambandi.

  Sambandsleysi tvímenninganna átti ekki að koma að sök.  Forsætisráðherrann mátti hvergi sjá til né heyra í Sigmundi án þess að margfullyrða að hann færi ekki gegn honum í formannskosningu.  Sigmundi þótti þetta þreytandi og óþörf tugga.  Það lá í augum úti að hann væri formaður, ætti að vera og yrði formaður áfram.  Það þurfti ekki að ræða slíkt.  Pólitískt innsæi staðfesti það.  100% stuðningur við eyðibýlisbóndann í NA-kjördæmi undirstrikaði þetta.

  Sigmundur Davíð gekk glaðbeittur til formannskjörs.  Sjálfsöryggið geislaði af honum.  Þá kom babb í bátinn.  Að sameiginlegu bílastæði Háskólabíós og Hótel Sögu renndu rútur.  Út úr þeim streymdi fólk sem leit ekki út eins og Framsóknarmenn:  Gult á hörund og skáeygt með svart hár.  Það var greinilegt að Sigurður Ingi og erlendar leyniþjónustur voru að beita brögðum.  Rútubílstjórar hafa vottað að rútur með kanadískum Kínverjum komu á svæðið.  Sigmundur Davíð horfði upp á þetta fólk hlaupa út um allt. Eins og kettir sam þurfti að smala. Á sama tíma fjölmenntu stuðningsmenn hans í Háskólabíó en var snúið öfugum við.  Rammöfugum.  Fundust hvergi á kjörskrá. En kínversku túristarnir frá Kanada?  Voru þeir á kjörskrá flokksfundar Framsóknarflokksins?  Það hlýtur að vera.  Annars væri Sigmundur ennþá formaður.        

     

Sigmundur: Kosningarnar voru áfall

Nýtt framboð og kosningasvindl

  Gríðarmikill áhugi er fyrir því á meðal stuðningsmanna Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar að hann stofni nýjan Framsóknarflokk.  Bjóði fram í komandi alþingiskosningum og snúi þannig aftur sem sigurvegari.  Hann hefur aldrei kynnst því að vera "lúser".  Alltaf verið sigurvegari.  Þangað til á flokksþingi Framsóknarflokksins um helgina.  Niðurstaðan var svo óvænt, ný og brött að hann kunni ekki að höndla niðurlæginguna: Að vera "lúser".  Hann klappaði ekki fyrir sigurvegaranum.  Þess í stað tók hann á sprett út af flokksþinginu og hljóp í felur.  Fór í fýlu.

  Illar tungur herma að hann skorti kjark til að bjóða fram undir nafni nýs flokks.  Hann velji alltaf öruggu leiðina:  Að þiggja 1. sæti Framsóknarflokksins í NA-kjördæmi og kyngi niðurlægingunni á flokksþinginu.

  Sveinn Hjörtur Guðfinnsson forseti Framsóknarfélags Reykjavíkur og fleiri játa að svindlað hafi veri gróflega í formannskjörinu.  Samt dugði það ekki til.  Sigmundur Davíð tapaði.  Vigdís Hauksdóttir sakar Litlu gulu hænuna um að hafa skreytt sig með stolnum fjöðrum.  Tími til kominn að flett sé ofan af illfyglinu.

  Nýtt framboð Sigmundar Davíðs og stuðningsmanna hans er spennandi hugmynd.  Það er þörf á Nýja Framsóknarflokknum.  Eða eitthvað svoleiðis.        

„Þekkjum ekki taparann Sigmund Davíð“

Börnin bregða á leik

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    Börn búa yfir ýmsum eiginleikum.  Þau eru miklu áhugasamari um að læra en fullorðnir.  Þau eru viljugri að hjálpa til en fullorðnir.  Þau elska að gera heimilið fínt.  Sérstaklega að skreyta það.  Alveg sama hvort er að skreyta jólatré eða annað.

  Ef málning eða tússlitir eru á staðnum þarf ekki að hvetja börn til að skreyta heimilið.  Þau taka upp á því sjálf.  Best njóta þau sín í ró og næði þegar enginn sér til þeirra.

  Ef hundur á leið um þegar þau eru í þessum ham er hann skreyttur í leiðinni.  

  Mikilvægt er að hrósa börnum þegar þau leggja sig svona fram um að gera hlutina fína.  

  

Gullkorn

  Í athugasemdakerfi www.dv.is fór og fer fram áhugaverð umræða um kurteisi, siðvenjur, menningarmun, uppeldi og allskonar í þeim dúr.  Í sumum menningarsvæðum heilsast fólk með handabandi.  Í öðrum heilsast fólk með faðmlagi. Í enn öðrum heilsast fólk með kossi á munn.  Líka eru til samfélög þar sem fólk heilsast með því að nudda saman nefjum.  

  Hvenær og hvar er við hæfi að fólk frá öðrum menningarsvæðum taki þátt í framandi siðvenjum?  Hvenær og hvar er ókurteisi að sniðganga siðvenjur annarra?

  Eiríkur Stefánsson er alltaf hreinn og beinn. Hann hvetur til kurteisi og á þetta kröftuga innlegg í umræðuna:

  "Fíflin ykkar,  við eigum að virða kurteislega kveðju og uppeldi fólks."  

 

   

Hörmulegir bílar

 

 

 

 

 

 

 

 

  Það er ekki öllum lagið að hanna bíl svo vel fari.  Að mörgu þarf að hyggja.  Hætta er á að eitthvað gleymist.  Enginn getur séð fyrir öllu.  Þannig var það 2003 með franska bílinn Citroën C3 PLURIEL.  Hann var svo sportlegur að hægt var að taka toppinn af í heilu lagi.  Hinsvegar var ekkert geymslurými í bílnum fyrir toppinn.  Þess vegna þurfti að geyma toppinn inni í stofu.  Verra var að rigning og snjór gera ekki alltaf boð á undan sér.  Fáir treystu sér til að fara í langt ferðalag á topplausum sportbílnum.  

 

 

 

 

 

 

 

 

  1998 kom á markað Fiat MULTIPLA.  Öll áhersla var lögð á að bíllinn væri sem rúmbestur að innan.  Það tókst að því marki að sitjandi inni í honum leið fólki eins og það væri í mun stærri bíl.  Gallinn var sá að þetta kom illilega niður á útlitinu.  Bíllinn var hörmulega kauðalegur, klesstur og ljótur.  Eins og alltof stóru húsi væri hnoðað ofan á smábíl.  Sem var raunin.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 1991 birtist Subaru SVX með undarlegar hliðarrúður.  Það var líkt og gluggarnir væru tvöfaldir;  að minni aukagluggum hefði verið bætt utan á þær.  Ekki aðeins á hurðarrúðunni heldur einnig á aftari hliðarrúðunni.  Áhorfendur þurftu ekki að vera ölvaðir til að finnast þeir vera að sjá tvöfalt.  

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í Júgóslavíu var fyrir fall járntjaldsins framleiddur bíllinn Yugo GV.  Útlitið var allt í lagi.  Öfugt við flest annað.  Eitthvað bilaði í hvert sinn sem hann var settur í gang.  Vélin var kraftlítil og bilanagjörn.  Tímareimin slitnaði langt fyrir aldur fram.  Rafmagnsþræðir bráðnuðu ásamt fleiru.  Lykt af brunnu plasti eða öðru einkenndu bílinn,  sem og allskonar hlutir sem losnuðu:  Hurðahúnar, ljós, takkar og stangir.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Á Norður-Írlandi var á níunda áratugnum framleiddur nýtískulegur Delorean DMC-12.  Mestu munaði að dyrnar opnuðust upp.  Það var framúrstefnulegt.  En kostaði vandræði í þröngum bílastæðum og inni í bílskúr.  Og bara út um allt.  Aðeins hávaxnir og handsterkir gátu lokað dyrunum.  Ofan á bættist að vélin var alltof veik fyrir þennan þunga stálhlunk.  Bíllinn var ekki hraðbrautarfær vegna kraftleysis.  Til að bæta gráu ofan á svart var hann verðlagður alltof hátt.