Furðulegir rangalar póstsins

 

  Rekstur Póstsins er i tómu veseni.  Fyrirtækið tapar allt að hálfu öðru hundraði milljónum króna á ári.  Það er óskemmtilegt til lengdar.  Það eru ekki margir kostir í stöðunni.  Þrautalendingin er sú að útibúum er lokað og gamalreyndu starfsfólki sagt upp.  Fólki sem hefur fikrast upp launastigann í áratuganna rás.  Þá fer oft eitthvað í rugl.  En unga starfsfólkið gerir sitt besta.  Ég hef ekki undan neinu að kvarta.  Þetta er allt yndælis fólk,  jákvætt og glaðlegt með ríka þjónustulund.

  Þróunin hefur tekið á sig ýmsar myndir.  Til að mynda er nánast flókið að koma pósti til DV.  Fyrst þarf að finna einhvern sporléttan sem getur lagt land undir fót.  Hann þarf að leita uppi  samviskusaman lektor í Háskóla Íslands.  Flestir treysta best Ársæli Valfells.  Það er heppilegast að ná á honum heima við seint að kvöldi og afhenda honum póstinn.  Til að ekkert fari úrskeiðis verður að merkja póstinn í bak og fyrir með nafni einhvers núverandi eða áður hátt setts embættismanns Fjármálaeftirlitsins.  Til að mynda Gunnars Andersen.  Lektorinn hringir þá í Gunnar til að fá staðfest að pósturinn eigi að skila sér til DV.  Bingó!  Ársæll skilar póstinum til DV ekki síðar en næsta dag. 

  Vandamálið við þessa aðferð er sú að Pósturinn fær ekkert póstgjald.  Það er ein af ástæðunum fyrir rekstrarhallanum.  Þanngi bítur þetta allt í skottið hvert á öðru.   

Ársæll fyrir utan höfuðstöðvar DV við Tryggvagötu.  

Það fer ekki framhjá gestum og gangandi á Tryggvagötu þegar Ársæll mætir á svæðið eldsnemma að morgni.  Hann blastar á útopnu fjörlegum Bítlalögum og tekur hraustlega undir í viðlagi.  Stígur jafnvel nokkur dansspor í leiðinni. 

Krafinn um 200 þúsund kall fyrir laskað mannorð

  Fyrir fimm árum var ég staddur á Selfossi.  Þar var mér bent á frétt í héraðsfréttablaði.  Mér þótti fréttin áhugaverð og skrifaði eftirfarandi bloggfærslu (örlítið stytt):

  "Sævar Óli Helgason var á dögunum dæmdur í hálfs árs fangelsi fyrir að ráðast á sýslumanninn á Selfossi,  Ólaf Helga Kjartansson. 

  Forsaga málsins er sú að Sævar Óli hafði áður í tvígang verið dæmdur fyrir annarsvegar heimilisofbeldi og hinsvegar líkamsárás úti á götu.  Hann var ósáttur við dómana.  Hélt því fram að um misskilning væri að ræða.  Hann sé í raun friðsemdarmaður og laus við allar tilhneigingar í átt að ofbeldi.  Hafði í bæði skiptin orðið fórnarlamb miskilinna aðstæðna.

  Hann taldi sig þurfa að leiðrétta þennan hrapalega misskilning við Ólaf Helga.  Ruddist inn í dómssal Héraðsdóms Suðurlands þar sem Ólafur Helgi var að flytja mál.  Og reyndi að koma skilaboðum þessa efnis á framfæri við sýslumanninn,  Ólaf Helga.  Ólafur benti manninum á að þarna væri hvorki staður né stund til að fjalla um þennan misskilning.  Við þau orð fauk í Sævar Óla.  Hann sveif á sýslumanninn,  tók hann haustaki og skellti í gólfið. 

  Þessar "trakteringar" urðu ekki til að sannfæra sýslumanninn um að Sævar Óli sé friðsemdarmaður sem forðist ofbeldi eins og heitan eld.  Þvert á móti kærði sýslumaðurinn Sævar Óla með ofangreindum afleiðingum."

  Í dag fékk ég í athugasemdakerfinu á þessari bloggsíðu eftirfarandi erindi frá Sævari Óla:

  "Að gefnu tilefni, vegna nýgenginns dóms héraðsdóms í svipuðu máli, geri ég, undirritaður, þér Jens Kristján Guðmundsson, sáttartilboð vegna þessara tilhæfulausra lyga og óhróðurs sem þú hefur haft uppi um mig og mína personu á bloggsvæði þínu. Nánar tiltekið þann 27.02.2007.

Sem þú hefur eflaust sett fram mér til háðungar og minnkunar án þess að hafa nokkuð kynnt þér eitt eða neitt í því máli sem þú tjáir þig um og þykist samt hafa vit á...

Vildi ég gjarnan fá að vita hvað ég hef til þess unnið hjá þér, að þú hafir fundið þessa þörf hjá þér að ljúga uppá mig og mína personu og gera svo allt til að draga mannorð mitt í svaðið... Meiddi ég þig, eða þína nánustu, einhverntíma...? Því ég man ekki til þess að hafa nokkurntíma talað við, eða átt á nokkurnhátt viðskipti við þig eða þína... 

Málið er...

Að eftir að ég byrjaði að blogga hérna á blog.is, í janúar, hefur mér verið bennt á að slái maður nafn mitt inní leit hérna á blogginu, þá fær maður upp bloggfærslu þína þar sem þú nefnir mig fullu nafni og lýgur, blákalt, uppá mig, ferð rangt með staðreyndir máls og reynir greynilega að gera sem minnst úr minni personu án sýnilegs tilefnis af einhverri óútskýrðri heift... Hvað veldur annað en þín vafasama personugerð og óútskýrður illvilji þinn í minn garð...? Hvað gerði ég þér til að eiga það skilið að þú ljúgir og svertir mannorð mitt á þennan hátt...?

Það skal því hér með, þér semog öðrum, upplýsast að ég, undirritaður, hef aldrei verið dæmdur fyrir "heimilisofbeldi" einsog þú heldur fram í þessu bloggi þínu... Heldur var ég einmitt að reyna að leggja fram kæru og láta taka af mér skýrslu vegna þesskonar heimilisofbeldis þegar samstuð okkar Ólafs Helga Kjartanssonar, sýslumannsfífls á Selfossi, varð... Komst ég að því seinna að Ólafur Helgi Kjartansson, sýslumannsfífl á Selfossi, hafði BANNAÐ undirmönnum sínum að taka af mér skýrslu vegna þessa máls... Þrátt fyrir þá nýútgefna verklagsreglugerð Ríkislögreglustjóra um undantekningalausa aðra málsmeðferð slíkra mála hjá lögreglustjóraembættum en mér var þar sýnd... Og er þar með komin ástæða og útskýring á því sem gerðist í framhaldinu...

Því það var EKKI ég sem "réðst" inní dómssal... Það var Ólafur Helgi Kjartansson, sýslumannsfífl, sjálfur... Væntanlega í því augnamiði að gera málstað minn að engu en allt það "ofbeldi" sem varð þar að undan varð við það að ég greip í öxl hans svo hann hrasaði við er ég var að reyna að stöðva hlaup hans í burtu frá mér... En þú heldur því blákalt uppá mig, í bloggfærslu þinni, að ég hafi "ráðist" á Ólaf Helga, sýslumannsfífl, inní réttarsal... Því lýgur þú... Jens Kristján Guðmundsson...!

Okkar samstuði lauk fyrir utan dómssalinn... Og hefði verið öllum ljóst sem kunna og nenna að lesa dóma sem ég, undirritaður, hef fengið... En þú telur þig væntanlega ekki þurfa þess til að tjá þig um mín mál...

Og væntanlega ekki nein önnur málefni... Er það...?

Býð ég þér því sættir að fyrrabragði því ég tel þig fyrirfram ekki ríkan mann hvorki af andlegum auði né veraldlegum...

Þær eru svona...

Þú ritar mér ásættanlega afsökunnarbeðni vegna þessara lyga þinna í minn garð sem verður svo auglýst í tveimur fréttablöðum er ná landsdreifingu... Munt þú að sjálfsögðu sjá um þann kostnað, að upphæð 200.000.kr...

Og svo skaltu greiða mér 200.000.kr sem bætur fyrir þessar tilhæfulausu lygar þínar í minn garð...

Þar með losnar þú við lögfræði- og málskostnað sem mun allavega tvöfalda þessa upphæð annars, og allir sáttir...

Hafir þú, eða þinn fulltrúi, ekki samband við mig, undirritaðan, innan 14 daga frá ritun og afhendingar (á þínu bloggsvæði) þessa sáttarboðs skalt þú eiga von á að það verði haft samband við þig af mínum lögfræðingum...

Takk...!

Kv. Sævar Óli Helgason

Tjarnargata 32. 101 Reykjavík

Gsm-8487019"

  Svo virðist vera sem bloggfærsla mín hafi ekki verið 100% nákvæm.  En samt innan skekkjumarka.  Eða því sem næst.  Tobbi hefur upplýst mig um það:

  "Þú hélst því fram að Sævar þessi hefði ráðist á sýsla inni í dómssalnum.  Þar mun hafa munað einum metra því aðalárásin átti sér stað utan dómssalsins en þó svo nálægt að sýsli varðist falli með því að grípa í hurðarhúninn að utanverðu.   Svo heldur þú því ranglega fram að delinkventinn hafi tekið sýsla haustaki þegar rétt er að sýsli taldi hann hafa tekið sig hálstaki og dómarinn taldi að hann hefði þrifið í öxlina á sýsla.  Hér er vitaskuld um alvarlegar rangfærslur að ræða og verða ekki réttlættar með því að ákærði og síðar dæmdi í máli þessu fékk svofellda umsögn dómarans: „Framkoma ákærða var ruddaleg og brot hans gagnvart sýslumanni tilefnislaust og gróft. Hann hefur ekki sýnt nein merki iðrunar eða eftirsjár.“

En, með hjálp snjalls lögfræðings, t.d. margumrædds Pro Bono, er líklegt að látið verði við skilorðsbundinn dóm sitja enda voru rangfærslur þínar aðeins metri í öðru tilvikinu en sennilega fimmtán sentimetrar í hinu." 

  Þetta er hið snúnasta mál.  Uppgefið heimilisfang Sævars Óla er svokallaður Ráðherrabústaður.  Gistiheimili fyrir erlenda þjóðhöfðingja.  Sævar Óli hefur að sönnu verið skráður sem útlendur flóttamaður í Danmörku.  Ég veit samt ekki hvort að það flokkast undir erlenda þjóðhöðingja.  Mér skilst að Sævar Óli hafi slegið eign sinni á Ráðherrabústaðinn.  Hann hafi gert sig heimakominn þar með innbroti án lykla.  Mínir fulltrúar telja óráðlegt að pósta peninga og bréf til Sævars Óla á þetta heimilisfang.  Það séu litlar líkur á að það komist til skila.  Eignarhald Sævars Óla á Ráðherrabústaðnum sé ekki viðurkennt.  Og jafnvel leiki vafi á að hann sé réttmætur húsráðandi þar eða hafi þar fasta búsetu.  Mér er illa við að vita af peningum lenda í reiðuleysi vegna misskilnings eða ánákvæmni á búsetu. 

Veitingahússumsögn

- Staður:  Roadhouse,  Snorrabraut 56

- Réttur:  Svínarif

- Verð:  1890 kr.

- Einkunn: ***1/2  (af 5)

.

  Það er pínulítið hallærislegt að íslenskur matsölustaður heiti útlensku nafni,  hvort sem það er á ensku,  kínversku eða finnsku.  Orðið "roadhouse" er í Bandaríkjum Norður-Ameríku notað yfir lítil ódýr þjóðvegamótel.  Þetta eru gistiheimili sem selja mat og bjór.  Eru í aðra röndina sveitakrár.  Venus í Borgarfirði er gott dæmi um svona vegamótel.

  Þjóðvegamótelið við Snorrabraut býður ekki upp á gistingu.  Það stendur ekki við þjóðveg.  Það er inni í miðri borg.  En þar er seldur matur og drykkur.

.

  Uppistaðan á matseðlinum er brauðsamlokur með áleggi,  þar á meðal ýmsir hamborgarar.  

  Góðu fréttirnar eru að það er líka boðið upp á reykt svínarif pensluð í grillsósu,  svokallaðri BBQ.  Minni stærðin (hálfur skammtur) kostar 1890 krónur.  Hann er alveg fullgild máltíð.  Stærri skammturinn kostar 3090 kr.  Hann hentar verulega svöngum mathákum.

.

  Reyktu svínarifin (spare ribs) eru virkilega bragðgóð.  Reykta bragðið skilar sér vel.  BBQ sósan er sömuleiðis bragðgóð.  Sú besta sem ég hef smakkað.  Iðulega er BBQ sósa óþægilega sæt.  En ekki þessi.  Hún er með góðu kryddbragði.  Og blessunarlega er hún í hófi.  Oftast þarf maður að skafa hluta af BBQ sósu burtu þegar svona réttur er á borðum.  Þarna er hún í temmilegum mæli.

.

  Meðlætið er franskar kartöflur og hrásalat. Kartöflurnar eru ekta kartöflur en ekki hveitistrimlar.  Þær eru að saltkryddaðar með einhverju kryddi sem gerir þær betri en aðrar franskar kartöflur.  Annars eru franskar kartöflur aldrei merkilegt meðlæti.  Ég hefði heldur kosið bakaða kartöflu.  Hún er ekki í boði.

.

  Hrásalataðið er borið fram í glerkrukku með loki.  Það er stæll á því.  Hrásalatið er ósköp venjulegt,  eins og það sem maður kaupir í matvörubúðum frá SS eða Kjarnafæði eða öðrum slíkum.

.

  Rif eru þannig matur að hnífur og gaffall ná ekki með góðu móti að hreinsa kjötið af beinunum.  Það þarf að taka á þeim með puttunum og naga kjötið af.  Ein bréfþurrka sem fylgir hnífapörum dugir ekki til að þurrka af puttunum.  Eflaust er auðsótt erindi að biðja um auka bréfaþurrku.  Auka bréfaþurrka mætti þó fylgja þessum rétti óumbeðið.

.

  Eitt af því sem angrar oft og tíðum á veitingastöðum er þegar í hátölurum hljómar dagskrá leiðinlegra útvarpsstöðva.  Á þjóðvegamótelinu við Snorrabraut hljómuðu hinsvegar ljúf jólalög með Jóni Reiðufé (Johnny Cash).  Að vísu er sérkennilegt að matast undir jólalögum um mánaðarmótin febrúar-mars.  En jólalög með Jóni eru notaleg á að hlýða. 

  Þjóðvegamótelið við Snorrabraut er millifínn veitingastaður.  Hluti af sætum er leðurbólstraður.  Önnur sæti eru lausir venjulegir eldhússtólar.  Það er fortíðarhyggjustíll í innréttingum.  Meðal annars gamaldags kóksjálfsali og fleira gamalt.  Það er þægileg stemmning þarna.

.

-----------------------------

.

Fleiri nýlegar umsagnir:

.

Sægreifinn

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1225233/

Shalimar

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1224003/

Tandoori

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1223171/

 

Hneyksli! Ósanngirni og ósvífni!

 

  Ég hef fylgst náið með málaferlum vegna þakviðgerðar á raðhúslengjunni Prestbakka 11 - 21.  Það er margbúið að dæma í því máli fyrir héraðsdómi og Hæstarétti.  Þar hafa skipst á sýknun og sekt.  Málið er á gráu svæði,  eins og mismunandi niðurstaða dómstóla hefur ítrekað leitt í ljós í þessu ferli.  Þar vega salt sanngirni annars vegar og kalt mat lagabókstafs hinsvegar.

  Förum yfir dæmið og setjum okkur í spor þeirra sem þarna eiga hlut að máli:

  -  Herbert Guðmundsson og Svala,  þáverandi eiginkona hans,  kaupa raðhús í Prestbakka.  

  -  Í þessu hverfi var löng hefð fyrir því að hver raðhúseigandi hugsaði um viðhald sinnar húseignar út af fyrir sig,  öfugt við það sem víða annars staðar tíðkast með raðhús.

  -  Hebbi og Svala urðu fljótlega vör við að þakviðgerða var þörf.  Þau létu gera við þak á sinni húseign.  Jafnframt undruðust þau að sumir aðrir í raðhúslengjunni létu sín húsþök drabbast niður,  vitandi að það yrði þeim mun dýrara þegar upp væri staðið.

  - Mörgum árum síðar er stofnað húsfélag í Prestbakka 11 - 21.  Húsfélagið ræðst í sameiginlega lagfæringu á niðurníddum húsþökum og tilheyrandi skemmdum vegna ónýtu þakanna.  Það var illa að þeirri framkvæmd staðið.  Kostnaðurinn varð himinn hár.

  - Hebbi og Svala töldu þessar framkvæmdir ekki koma sér við.  Þakið á þeirra íbúð var þegar komið í gott lag.  Með tímabæru viðhaldi var sá kostnaður ekki mikill.

  -  Húsfélagið fór að innheimta hjá öllum mánaðarlega 50 þúsund króna viðhaldskostnað á íbúð vegna þakviðgerða. Sú upphæð óx fljótlega upp í mánaðarlegan 500 þúsund krónu reikning.  Það var svo illa að öllu staðið að kostnaðurinn varð þetta hár.  Vissulega eru til fjölskyldur sem hafa efni á að borga hálfa milljón mánaðarlega í hússjóð.  Svona upphæð, mánaðarleg útgjöld í hússjóð,  er "venjulegu" fólki ofviða.  Eða hvað finnst þér?

  -  Hebbi og Svala höfnuðu því að vera þvinguð til að borga hálfa milljón mánaðarlega í hússjóð vegna þakvirðgerða á íbúðum annarra.  Þakið á þeirra íbúð var í góðu lagi og þau höfðu ekki efni á að bæta hálfri milljón mánaðarlega ofan á kostnað við sinn heimilisrekstur.  Þar fyrir utan ofbauð þeim hversu illa var staðið að viðgerðum hinna húseigenda.  Sá kostnaður var mörgum sinnum hærri en þurfti að vera ef vel hefði verið að verki staðið.

  -  Húsfélagið fór í mál við Hebba og Svölu.  Þau borguðu ekki þessa hálfu milljón mánaðarlega í hússjóð.  Húsfélagið var dyggilega stutt af Húseigendafélaginu,  þar sem í forsvari var sá sem samdi lög og reglur um fjöleignahús.  Lögin voru sniðin að blokkaríbúðum en ekki raðhúsum.  Rök Húseigendafélagsins voru þau að raðhús væru blokkaríbúðir ef raðhúsið væri reist upp lóðrétt.  Þess eru reyndar fá eða engin dæmi að raðhús sé reist upp lóðrétt.

  -  Málið fór fyrir dómstóla aftur og aftur og aftur og aftur.  Dómstólar skiptust á að sýkna og sekta.

  -  Síðasta dæmið:  Hæstiréttur dæmir Hebba til að borga um 8 milljónir vegna viðgerða nágrannanna (með dráttarvöxtum + málskostnaði).  Í millitíðinni ofreyndi dæmið á fjölskyldu Hebba og Svölu.  Þau skildu og fjölskyldan splundraðist. 

  - Niðurstaða Hæstaréttar þýðir að Hebbi er gjaldþrota.  

  - Setjum okkur í þessi spor:  Hver væru viðbrögð þín við því að borga mánaðarlega hálfa milljón króna í hússjóð vegna viðgerða nágranna sem létu þök á sínum húsum drabbast niður með tilheyrandi kostnaði?  Hver væru viðbrögð þín við því að vera dæmd/ur til að borga 8 milljónir vegna svona dæmis?  

  - Góðir og sanngjarnir nágrannar eru happdrættisvinningur.  Ósanngjarnir og ósvífnir nágrannar eru eitthvað allt annað.

  - Tekið skal fram að ekki var full samstaða meðal nágranna Hebba og Svölu í þessu máli.  Meirihlutinn réði hinsvegar úrslitum. 

  - Vegna umræðu á fésbók og víðar:  Já,  ég hef lesið dóminn.  Ég hef fylgst með þessu máli frá fyrsta degi á öllum stigum þess.  Ég hef kynnt mér rökin.  Niðurstaða Hæstaréttar er þannig að ósanngirni og ósvífni hafa orðið niðurstaðan.  Þegar fullreynt þótti að ekki náðist fram að fá Hebba og Svölu dæmd til að borga viðgerðir á húsum nágranna sinna var stefnunni snúið yfir í annan farveg:  Að þau Hebbi og Svala hefðu ekki greitt í hússjóð.  Tæknilega voru þau því felld á því að vera í vanskilum við hússjóðinn.  

  - Og,  já,  Hebbi og Svala eru vinir mínir.  Ég hef engu að síður reynt að setja mig í spor nágranna þeirra.  Mér ofbýður ósanngirnin og ósvífnin.  Þetta er vond og fráleit ósanngjörn niðurstaða.     

„Ég er orðinn öreigi“

Og sigurvegarinn er...!

  Þessar ljósmyndir fékk ég sendar.  Og hló.  Vonandi ná myndirnar að kæta þig líka.

  Rottuhali ársins! 

  Til gamans má geta að Færeyingar kalla mjóar hárfléttur - og það sem Íslendingar kalla tíkaspena - rottuhala. 

  Vonbrigði ársins!

  Ef vel er að gáð má lesa neðst í hægra horni auglýsingaspjaldsins að pylsan sé ekki í raunstærð.  Í Bandaríkjunum er nauðsynlegt að tryggja sig gegn málshöfðun á þennan hátt.  Fólk sér pylsuna auglýsta á 62 kr.  Það pantar eina pylsu.  Þegar hún reynist vera minni en sú á myndinni þá fær fólkið gríðarlegt áfall.  Það fer í skaðabótamál við Ikea.  Og vinnur málið ef hvergi er tekið fram að pylsan á auglýsingaspjaldinu sé ekki í raunstærð. 

  Bílastæðaverðir ársins!

  Lengst til vinstri má sjá menn bera líkkistu út úr kirkju í þann mund sem samviskusamir og ákafir bílastæðaverðir eru að fjarlægja líkbílinn.  Honum var ekki lagt í merkt bílastæði.

  Mótmælandi ársins!

  Hver þarf á eldsneyti að halda?  Ég ferðast bara með strætisvögnum.

  Flugvélaviðgerð ársins!

  Stór sprunga á steli löguð með málningateipi.

  Ráð ársins!

  Lesandi leitar ráða:  "Ég hef tvívegis gengið inn á manninn minn þar sem hann er að fróa sér inni á baðherbergi.  Hvað á ég að gera?"

  Ráð:  "Banka."

  Jafnvægislist ársins!

  Takið eftir hvað bíllinn er staðsettur upp á háu fjalli.  Það sést með því að skoða hægra hornið neðst á myndinni.

  Mest traustvekjandi bisness-útlit ársins!

  Brjóstgjöf ársins!

Veitingahússumsögn

-  Veitingastaður:  Sægreifinn,  Geirsgötu 8

-  Réttur:  Skata

-  Verð:  1950 kr.

-  Einkunn:  **** (af 5)

.

  Kjartan Halldórsson hefur rekið einn skemmtilegasta og sérstæðasta sjávarréttastað landsins til fjölda ára.

  Einkennisréttir Sægreifans eru fleiri en einn og fleiri en tveir.  Humarsúpan er ein sú besta í heimi.  Sæagra stinningarsúpan er einnig þekkt.  Í henni eru meðal annars sæbjúga og lúða.

  Grillaður fiskur á spjóti er fyrirferðamestur á matseðlinum.  Það er dagamunur á úrvalinu.  En líklegast er að hægt sé að fá sér þorsk,  blálöngu, lax,  bleikju,  steinbít,  lúðu,  skötusel,  karfa,  sólkola,  rauðsprettu,  hrefnu,  humar eða risarækjur.

  Viðskiptavinurinn velur sjálfur tilbúin uppáþrædd grillspjót úr kæliskáp.

.

  Yfir vetrartímann er boðið upp á siginn fisk á þriðjudögum og fimmtudögum og skötu á laugardögum.  Þeir réttir eru afgreiddir soðnir á hefðbundna mátann en ekki á grillspjóti.

  Í eftirrétt er grjónagrauturinn Steingrímur (Hermannsson) í sparifötum (með rjómarönd). 

.

  Kjartan stendur iðulega vaktina sjálfur,  eldar, ber á borð og spjallar við gesti.  Á orðafari hans og innréttingum staðarins má glöggt greina að Kjartan er gamall sjóari.  Það var gott uppátæki hjá honum að ráða sjálfan sig í vinnu á Sægreifanum.

.

  Skatan í dag var bragðmild.  Ég nefndi við Kjartan að ég hefði áður fengið hana kæstari á Sægreifanum.  Kjartan svaraði eins og ekkert væri eðlilegra:  "Ég er alltaf með tindabykkju líka.  Ég bara gleymdi henni í dag.  Þú færð hana næst."

  Þetta segir mikið um það hversu heimilisleg stemmningin er á Sægreifanum. 

.

  Þegar ekki þeim mun meira er að gera býður Kjartan gestum að beinhreinsa skötuna fyrst; áður en hann hleður kartöflum,  papriku,  hömsum og saltfiski með á diskinn.     

  Réttirnir á Sægreifanum eru vel úti látnir.  Skammtarnir eru eins og ætlaðir erfiðisvinnandi sjómönnum fremur en kyrrsetuvesalingum af skrifstofum höfuðborgarinnar. 

.

  Á mínum diski voru 4 væn stykki af skötunni og 3 ennþá vænni stykki af saltfisk á sér diski.  Ég varð að afþakka bæði saltfiskinn og grjónagrautinn.  Skatan,  kartöflurnar og rúgbrauð með smjöri voru ríflegri skammtur en kyrrsetuvesalingur getur torgað.  

  Paprikubitarnir gefa skötunni skemmtilega sætt aukabragð.  Kjartan kann þetta. 

.

  Matsalir Sægreifans skiptast í 4 svæði.  Á neðri hæð eru tveir matsalir.  Þar er setið við mjó langborð.  Ókunnugir sitja hlið við hlið.  Útlendir ferðamenn eru oft og tíðum hátt hlutfall gesta.  Það er þeim ævintýri að koma á þennan framandi veitingastað.  Útlendingarnir hefja iðulega spjall við ókunnuga Íslendinga sem sitja þeim næst.  Spyrja um eitt og annað.  Ókunnugir Íslendingar spjalla einnig hver við annan. 

.

  Fyrir utan er glerskáli.  Þar er gaman að sitja í góðu veðri.  Á efri hæðinni er veislusalur.  Hann er vistlegri og flottari en matsalirnir á jarðhæðinni.

  Á veggjum hanga ótal ljósmyndir og allskonar dót.  Sægreifinn er mitt á milli þess að vera millifínn staður og skyndibitastaður.  Hann er ekki skyndibitastaður vegna þess að maturinn er veglegur "heimilismatur".  En maturinn er afgreiddur á pappadiskum og drykkir í plastglösum.   

  Það er skemmtileg upplifun að heimsækja Sægreifann.

. 

Veitingahússumsögn

 

.

- Veitingastaður:  Shalimar,  Austurstræti 4

- Réttur:  Saagwala Gosht

- Verð:  3190,-

- Einkunn: **** (af 5)

.

  Shalimar er pakistanskur veitingastaður.  Innréttingar,  músík í hátölurum,  starfsmenn og maturinn bera því glöggt vitni.  Það mætti einnig kalla þetta indverskan stað.  Munurinn er enginn.  Enda var Pakistan hluti af Indlandi þangað til um miðja síðustu öld.

  Aðlaðandi lykt af karrý og öðru austurlensku kryddi tekur á móti gestum um leið og gengið er inn um dyrnar.  Karrý og tandoori eru einmitt orðin sem koma upp í hugann þegar pakistanskur eða indverskur matur ber á góma.  Orðið tandoori var upphaflega notað yfir sérstakan leirofn sem er hitaður í 500°.  Á öldum áður var ofninn notaður til að baka brauð og hita upp húsakynni.  Síðar var farið að elda kjöt og fleira í honum.  Í dag nær orðið tandoori yfir sósur,  jógúrt-mareneringu,  krydd,  matreiðsluaðferðir,  indverska veitingastaði og allskonar.  Flestir setja tandoori sennilega í samhengi við rauða kjúklingarétti.     

  Þegar ég byrjaði að ferðast til útland fyrir nokkrum áratugum var hluti af skemmtuninni að heimsækja indverska og pakistanska matsölustaði.  Nú er hægt að upplifa það ævintýri í hlaðvarpanum í Reykjavík.

  Shalimar er millifínn staður.   Borð eru smá og það er þröngt um manninn.  Staðurinn er lítill en á tveimur hæðum.  Samt eru þrengsli ekki óþægileg á neinn hátt þó að salirnir á báðum séu þétt setnir.  

  Rétturinn Saagwala Gosht samanstendur af lambakjötsbitum elduðum í spínatsósu með lauk, hvítlauk og engifer og einhverju fleiru sem ég kann ekki að nefna..  Þetta er bragðgóður millisterkur réttur.  Meðlætið er ferskt hrásalat og hrísgrjón.  Ofan á salatið eru settar þrjár aðskildar sósur.  Ein sterk, önnur sæt, sú þriðja er mild jógúrtsósa.  Hrísgrjónin eru hvít,  gul og appelsínugul.  Þetta tekur sig vel út á disknum, er allt ljúffengt og hlutföll góð.  Fyrir minn smekk mætti hlutfall kjötbitanna þó vera örlítð hærra.  Örlítið.

  Margir fá sér naan-brauð með réttunum.  Það er upplagt fyrir þá sem eru fyrir brauð.  Betri gerast ofnbökuð hveitibrauð ekki.  Hinsvegar er máltíðin þá orðin heldur rífleg.  En það er svo sem enginn sektaður fyrir að klára ekki af disknum.

.

Svarta hagkerfið

 

  Víða úti á landi eru þéttbýlisstaðir sem virðast vera einskonar draugaborgir.  Það er allt steindautt.  Engin verslun.  Enginn bjórkrá.  Engin hárgreiðslustofa.  Enginn matsölustaður.  Ekkert bakarí.  Engin snyrtistofa.  Engin nuddstofa.  Engin húðflúrstofa.  Engin vídeóleiga.  Ekki neitt.  Aðeins íbúðarhús. Fjöldi íbúðarhúsa.  Já,  og skóli og kirkja.

  Hvernig má þetta vera?  Þurfa íbúar þorpsins,  kannski 1000 manns,  ekki á neinni þjónustu að halda? Svo virðist sem um svefnbæ sé að ræða.  Þegar íbúarnir eru spurður út í þetta eru þeir þöglir sem gröfin.  Þykjast jafnvel ekki skilja aðkomumanninn eða segjast vera mállausir og heyrnarlausir.  

  Í raun er ekki til neitt þorp hérlendis án þess að helsta þjónusta sé í boði.  Hinsvegar er þessi þjónusta falin.  Hún er neðanjarðar.  Hvergi skráð,  hvorki í símaskrá né firmaskrá.  Aðeins íbúar þorpsins vita hvar þjónustuna er að finna.  Þetta er svart hagkerfi.  Þorpsbúar eru alsælir með það.  Þeir vilja ekki að rösk 20% af hverri krónu sem þeir borga fyrir þjónustuna fari umsvifalaust úr þorpinu í formi virðisaukaskatts og endi í ríkiskassanum fyrir sunnan.  Svo bara rúnta 1000 kallarnir óskiptir á milli hárskerans,  nuddarans,  húðflúrarans,  snyrtifræðingsins og hinna þorpsbúanna árum og áratugum saman. 

 

Húðflúrari handtekinn

Veitingahússumsögn

 

- Veitingahús:  Tandoori,  Skeifunni 11

- Réttur:  Lamba-nanito

- Verð:  1590 kr.

- Einkunn: *** (af 5)

.

  Tandoori er frekar fínn veitingastaður.  Kerti loga á ódúkuðum svörtum borðum.  Hnífapörin liggja á þykkum tau-munnþurrkum.  Matseðillinn og matreiðslan taka mið af indverskri matarhefð. 

  Lamba-nanito er er kryddlegið lambakjöt og salat vafið innan í Paratha brauð.  Brauðið er töluvert þykkara og bragðbetra en þunnu bragðdaufu hveitivefjurnar á veitingastöðum sem matreiða undir mexíkóskum áhrifum.  

.

  Paratha vefjurnar virðast vera tvær.  Í raun er þetta þó ein vefja, snyrtilega skorin í tvennt.

  Salatið samanstendur af Iceberg, rauðlauki,  papriku, ólívum,  fetaosti og gúrkum.  

.

  Kjötið og salatið eru hlutfallslega lítill hluti af réttinum; eru eiginlega af skornum skammti fyrir þann sem er meira fyrir kjöt og salat en brauð.  Aftur á móti er þetta áreiðanlega hið besta hlutfall fyrir þá sem sækja í brauð.  Með Nanito-inu er borin fram mild Raita jógúrtsósa.  Ég var varaður við að þetta væri sterkur réttur.  Sú var þó ekki raunin.

.

  Það er gaman að prófa svona framandi rétt.  En ég panta hann ekki aftur.  Aftur á móti er ástæða til að prófa  eitthvað fleira í Tondoori.  Þetta er svokallaður hollustu veitingastaður.  MSG (þriðja kryddið) og sykur eru ekki notuð.  Saltnotkun er í lágmarki.

.

  Sennilega getur verið gaman að tékka á hlaðborðinu sem boðið er upp á í hádeginu.  Það kostar 1690 kall sem að óreyndu er ágætt verð.  Verra er að það kostar að maður verði að rífa sig upp á fætur um hádegisbil.

Hversu lengi geymist drykkjarvatn?

  Fyrir nokkrum dögum birti ég á þessum vettvangi stórfenglegar ljósmyndir af vatni.  Nokkrir fróðleiksmolar um vatn fylgdu með.  Þetta má sjá með því að "skrolla" niður síðuna eða smella á eftirfarandi hlekk:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1222012/ .  Vatn er svo frábært fyrirbæri að þarna verður ekki látið staðar numið. 

  Allir kannast við aðstæður sem þessar:  Þú ert að keyra á bíl langt frá mannabyggð.  Þorsti hellist yfir þig.  Enginn lækur í augsýn.  Þá manstu skyndilega eftir flösku sem þú keyptir í fyrra með átöppuðu vatni og hefur verið ósnert í hanskahólfi bílsins síðan.  Þú teygir þig í flöskuna en sérð að dagsetningin á eftir "Best fyrir:" er útrunnin.  Hvað er til ráða?

  Svar:  Dagsetningin er bull.  Hún er eitthvað sem möppudýr í embættismannakraðaki hafa náð að setja í lög.  Forsendurnar eru ekki fyrir hendi.  Vatnið breytist ekkert í flöskunni næstu áratugi eða jafnvel árhundruð.  Norskur vatnssérfræðingur, Truls Krogh,  getur staðfest þetta.

  Reyndar geta einhverjir bent á að dagsetning á eftir orðunum "Best fyrir:" sé leiðbeinandi.  Hún þýðir ekki að varan sé óhæf til neyslu eftir þá dagsetningu.  Alltof margir halda að "Best fyrir:" þýði "síðasti neysludagur".  Þetta á ekki aðeins við um vatn.  Það er dapurlegt að vita af því hvað matvöruverslanir henda miklu magni af matvöru í góðu lagi vegna dagsetningar á eftir "Best fyrir". 

 Truls Krogh fullyrðir að vatn sé jafn gott þó að flaskan áðurnefnda hafi verið opnuð þegar hún var keypt og dreypt á vatninu þá.  Sama á við um það ef kranavatn er geymt opnu glasi í ísskáp.  Það er í fínu lagi að drekka það ári síðar.  

  Snjór er vatn í föstu formi.  Samspil vatns í lausu formi og föstu formi geta myndað fagurt landslag.