Helgi Hóseasson og Jón Þorleifs

  Ég skrifaði um Helga Hóseasson í gær.  Sjá hér .  Hann varð landsfrægur er hann skvetti skyri yfir þingmenn 1972.  Þannig mótmælti hann því að fá ekki að afturkalla það að hafa verið fermdur á barnsaldri,  14 ára krakki.  

  Helgi mætti allstaðar lokuðum dyrum í baráttu sinni fyrir afturköllun. Hann fylgdi eftir þessu baráttumáli sínu til dauðadags.  Og gaf engan afslátt.

  Jón Þorleifsson,  rithöfundur og verkamaður,  átti margt sameiginlegt með
Helga. Jón barðist fyrir því að afhjúpa verkalýðsforingjana.  Hann kallaði þá verkalýðsrekendur.  Taldi þá vera fláráða og spillta.  Hann taldi þá hafa farið illa með sig og íslenskan verkalýð.  

  Fyrst þegar ég kynntist Jóni Þorleifs á fyrri hluta áttunda áratugarins var Jóni oft líkt við Helga Hóseasson.  Þeir voru róttækir uppreisnarmenn.  Þeir fylgdu baráttu sinni eftir og fóru ótroðnar slóðir í baráttunni.

  Jón og Helgi voru vinnufélagar.  Helgi var húsasmiður og Jón verkamaður í vinnu við að byggja Breiðholtið.

  Þrátt fyrir að vera skoðanabræður um flest varð vinnufélögunum ekki vel til vinar.  Báðir sökuðu hinn um að vera öfgamann.  Eftir stutt kynni töluðust þeir ekki við.  En gáfu sameiginlegum vinnufélögum þá skýringu að hinn væri svo mikill öfgamaður að hann verðskuldaði ekki samskipti.  

  Lengst gekk gagnkvæm andúð á hvor öðrum - en jafnframt sama afstaða - þegar vinnufélagi þeirra var borinn til grafar. Báðir mættu spariklæddir til jarðarfararinnar.  Hvorugur mætti þó til kirkjunnar þar sem útförin fór fram. Þeir stilltu sér upp fyrir utan kirkjugarðinn.  Höfðu um það bil 10 metra bil á milli sín.  Þar stóðu þeir án þess að talast við á meðan messað var yfir hinum látna.  Samt viðstaddir utan kirkjugarðs til að votta hinum látna virðingu sína.  Þeir stóðu sömu vakt utan kirkjugarðs á meðan kista hins látna var lögð í gröf.  Báðir tóku niður höfuðfat á meðan.  Svo héldu allir heim á leið.

  Þegar Jón sagði mér frá þessu spurði ég:  "Heilsuðust þið vinnufélagarnir ekki?" svaraði Jón:  "Nei,  ég átti ekkert vantalað við þennan öfgamann!"  

  Fleiri sögur af Jóni: http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1541557/     

    

Ólund vegna vatnsskatts

 

  Það er töluverður urgur í Írum yfir svokölluðum vatnsskatti.  Innheimta hans hefst á þessu ári.  Í stað þess að borga vatnsskattinn með reisn setja margir Írar upp hundshaus og eiginlega "stræka" á að borga.  

  Í írska lýðveldinu býr um hálf fimmta milljón.  Heimili eru hálf önnur milljón.  Börn eru undanskilin skattinum.  Það er einkennilegt.  Þar með fá börn þau röngu skilaboð að eitthvað sé ókeypis.  

  Heimili með eina fullorðna manneskju er gert að borga um 25 þúsund króna árgjald.  Heimili með tvo fullorðna borgar um 40 þúsund kall.  Rukkað er fyrir þriggja mánaða tímabil í einu.

  Heimilum var boðið að gera greiðslusamning við Vatnsveituna í nóvember í fyrra.  Þá fengu þau afslátt. Í dag hefur hálf milljón heimila ekki gert greiðslusamning.  Margir segjast ekki ætla að borga vatnsskattinn.  Þeir láta sverfa til stáls.  Ýmsir eru með stórar yfirlýsingar um að ókeypis aðgangur að vatni sé mannréttindi.  Þeir vilja meina að vatnsskatturinn standist ekki lög.  

 Andstaða við vatnsskattinn kom ráðamönnum á Írlandi í opna skjöldu.  Þeir töldu að hann myndi mæta skilningi og jafnvel fögnuði.  Í leiðurum írskra dagblaða er viðruð sú skoðun að ríkisstjórninni sé vandi á höndum.  Ef hún lúffi fyrir andstöðunni og endurskoði dæmið verði það metið sem veikleikamerki. Það skiptir máli.  Ímynd skiptir máli.  Það er líka vond staða að halda til streitu óvinsælli skattheimtu.  En sýnir staðfestu.           

  

Dýrt í Noregi

  Á síðustu árum hafa Íslendingar í þúsundatali flutt búferlum til Noregs.  Þeir láta vel af sér og sínum þar.  Sumir þeirra geta ekki haldið aftur af sér og gaspra um að vera komnir á tvö- eða þrefaldan launataxta í samanburði við það sem býðst á Íslandi.  En ekki er allt sem sýnist.  Þegar betur er að gáð kemur í ljós að sumt er dýrara í Noregi en á Íslandi.

  Dæmi:  Ungur Norðmaður á níræðisaldri tók einn sólríkan sumardag eftir því að rafmagnsinnstunga var laus í kjallara íbúðar hans.  Fyrstu viðbrögð voru þau að festa hana sjálfur.  Eftir að hafa tekið síðdegisblund komst hann að þeirri niðurstöðu að tryggara væri að fá fagmann í verkið.

  Hann hringdi í rafvirkja.  Sá mætti með bros á vör,  festi innstunguna og þáði kaffi og norska hveitibollu með sultu.  Hann sagði að reikningurinn kæmi í pósti. 

  Maðurinn var orðheldinn.  Reikningurinn kom.  Hann hljóðaði upp á rúma kvartmilljón (13.750 norskar krónur x 18,5).  Ellilífeyrisþeginn hélt að núlli væri ofaukið fyrir mistök en borgaði þó upphæðina þegar í stað.  Síðan hringdi hann í rafvirkjann og gerði grein fyrir grun sínum. 

  Nei,  rafmagnskallinn sagði að reikningurinn væri samkvæmt taxta.  Ellilífeyrisþeginn hafði fátt fyrir stafni.  Hann tók þess vegna upp á því að skrifa rafvirkjanum sendibréf.  Þar hótaði hann málsókn.  Varð rafvirkinn þá hvumsa.  Í fátinu bauðst hann til að lækka reikninginn um 150 þúsund kall. 

  Síðan leið og beið.  Þrátt fyrir eftirrekstur skilaði endurgreiðslan sér ekki.  Þá var sjónvarpsstöðin TV2 sett í málið.  Hún gróf upp að frá 2011 hefði rafvirkinn margsinnis verið kærður fyrir svipuð atvik.  Skyndilega varð rafvirkinn gríðarlega áhugasamur um að endurgreiða ellilífeyrisþeganum 150 þúsund kallinn og koma málinu úr sögunni.

 

  

Áfengir drykkir eiga að vera undanþegnir virðisaukaskatti

  Margt er gott í fyrirhuguðum breytingum á virðisaukaskatti.   Mestu munar um að boðuð hefur verið byltingarkennd einföldun á honum.  Í stað tveggja þrepa verða tekin upp tvö þrep.  Flækjustigið á því að vera með mishá þrep kemur einna best fram í áfengum drykkjum.  Í blönduðum kokkteilum er hluti blöndunnar í lægra þrepi en áfengi hlutinn í hærra þrepi.  Í öðrum tilfellum borgar viðskiptavinurinn hátt verð fyrir kaffibolla í lægra þrepi.  Í kaupbæti fær hann ókeypis bjór í hálfslítra glasi.  Af því að hann er ekki seldur þá ber það engan virðisaukaskatt.  Það besta er að það þarf ekki einu sinni að drekka kaffið til að njóta þessara kjara.  Það bara stendur og kólnar.

  Til að losna við flækjustigið er einfaldast og best að fella niður virðisaukaskatt á áfenga drykki.  Næst skásti kostur er að setja það í lægra þrep.  Allt annað er della.  Hvort skrefið sem verður stigið til einföldunar mun verða til mikils stuðnings við rísandi ferðamannaiðnaði.  Það kemur öllum Íslendingum til góða þegar upp er staðið.     

 

 

Áfengi í lægra þrepið?

Málað hár og bakaðar baunir besti mælikvarði

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Ég hitti ágætan mann í gær,  pylsusala á miðjum aldri.  Konan hans vinnur í banka.  Er bankastjóri eða eitthvað svoleiðis.  Þau voru búin að selja flugvélina sína og stóra Hummer-jeppann.  Núna eiga þau bara minni jeppana.  Þau standa í skilum með gullkortið sitt en berjast um á hæl og hnakka við að halda einbýlishúsinu og tveimur öðrum íbúðum sem þau leigja út svart.  Þau urðu að skera húshjálpina niður við nögl.  Núna kemur hún aðeins á virkum dögum.  

  Kallinn sagði:  "Ég hlakka til þess dags þegar konan fær kaupauka,  bónusgreiðslu sem nemur fernum árslaunum.  Þá get ég hætt að mála á mér hárið og neglurnar sjálfur.  Þá get ég farið á réttinga- og sprautuverkstæði og látið aðra mála á mér hárið og neglurnar.  Við sem viljum fá strípur í hárið úti í bæ og lakkaðar neglur,  líka táneglur,  þurfum að stofna þrýstihóp.  Jafnvel tvo.  Einn fyrir strípur og annan fyrir neglur.  Það verður að ríkisvæða skuldir tekjuhæstu einstaklinga svo við geti um frjálst og litað höfuð strokið."

  Þetta er í hnotskurn lýsing á því hvar skóinn kreppir sárast.  Einnig sá kompás sem mælir nákvæmast kreppu í efnahagslífi.  Kreppu er ekki lokið fyrr en menn hætta að mála á sér hárið sjálfir og gjaldeyrishöftum hefur verið aflétt.  Forstjóri Ikea í Garðabæ varði gríðarlega verðhækkun á baunasúpu fyrirtækisins með fullyrðingu um að kreppan sé að baki.  Hið rétta er að kreppunni er lokið í Ikea en ekki utan Ikea.  Ástæðan fyrir kreppulokum í Ikea er sú að lögfræðingar eru að mestu hættir að skipta um verðmiða á húsgögnum þar á bæ. 

  Næst besti mælikvarði á kreppu og góðæri felst í því að telja byggingakrana.  Í kreppu sjást fáir kranar.  Í þenslu snarfjölgar þeim.  Þegar þeir eru orðnir fleiri en tölu verður komið á er stutt í hrun.  

  Í Bretlandi eru bakaðar baunir nákvæmasti mælikvarðinn.  Þegar þrengist um efnahag Breta eykst sala á bökuðum baunum svo um munar.  Í dýpstu kreppu nemur sala á Heinz bökuðum baunum 4 milljörðum fleiri kr.  en í góðæri.   Í góðæri gráta eigendur Heinz sáran.  Eins dauði er annars vínarbrauð.      

  Engu að síður borða Bretar af miklum móð bakaðar baunir alla morgna,  jafnt í góðæri sem í efnahagsþrengingum.  Það sem gerist í kreppu er að bakaðar baunir sækja inn í aðra málsverði.  Þá er þeim smurt ofan á brauð í hádegi og verða uppistaða í kvöldverðarkássu.  

 

Fyrir fólk sem litar sjálft á sér hárið

Grallararnir í N-Kóreu gefa í

   Norður-Kórea er lokaðasta ríki heims.  Að vísu er ekkert mál að ferðast til landsins.  Ferðamenn fá meira að segja innfæddan leiðsögumann.  Jafnvel leiðsögumenn.  Þeir fylgja ferðamanninum eins og skugginn, vaka yfir honum dag og nótt og reyna að uppfylla óskir hans.  Langi ferðamanninn að kíkja á pöbb;  ekkert mál.  Langi hann að kíkja á karókí-bar;  ekkert mál.  Það skrítna er að á þessum stöðum er einungis starfsfólk.  Engir gestir aðrir en ferðamaðurinn og leiðsögumaður hans.  

  Það er fleira skrítið í N-Kóreu.  Eiginlega flest.  Innfæddir fá ekki að fara úr landi.  Hvorki sem ferðamenn til annarra landa né til brottflutnings.  Þeir sem reyna að laumast úr landi eru í vondum málum ef þeir eru staðnir að verki.  Þá tekur við vist í þrælkunarbúðum við hryllilegar aðstæður. 

  Þjóðin býr við mikla fátækt og hungur.  Dæmi um vandræðaganginn er að landið er meira og minna rafmagnslaust.  Það sést glöggt á gervihnattamyndum.

  N-Kórea er merkt inn með útlínu.  Sunnan við sést ljósadýrðin í S-Kórea og ennþá sunnar í Japan.  Norðan við er Kína.  

  Þrátt fyrir fátæktina býr elítan við lúxus og allsnægtir.  Pabbastrákarnir sem fæddust með silfurskeið í munni og hafa engan skilning á vondum kjörum almúgans. 

      Eilífðarforseti landsins er afi núverandi leiðtoga og faðir næsta leiðtoga þar á undan.  Sá dó fyrir aldur fram eftir margra ára fyllerí.  Hans stíll var að sitja allsnakinn og þamba fínasta koníak.  Þess á milli samdi hann öll helstu klassísku tónverk sögunnar og fann upp hamborgarann.  Núverandi leiðtogi,  Kim Jong-un,  er meira fyrir að leika sér í vatnsrennibrautum.  Í síðustu viku vígði hann stærsta vatnsrennibrautargarð í heimi.  Engu er til sparað svo elítan geti leikið sér.

  Það er margt einkennilegt ef rýnt er í myndirnar.  Lengst til hægri á næst neðstu myndinni endar vatnsrennibraut óvænt upp úr þurru í góðri hæð og fjarri sundlaug.  Á neðstu myndinni er krökkt af fólki,  stappað,  en ekki einn einasti bíll á rúmgóðu bílaplani.  Illar tungur hvísla að einhver í N-Kóreu sé búinn að læra á fótósjopp.  Rennibrautagarðurinn sé til í raunveruleikanum en ekki eins glæsilegur og myndirnar sýna.

  Annars er aldrei að vita.  Það er svo margt undarlegt í austri.  Vegir eru breiðir og rúmgóðir.  Hinsvegar er hending ef á þeim sést bíll.  Það eru tíðindi til næsta bæjar ef 2 eða 3 bílar sjást samtímis á götu.  Menn smella ljósmynd af svo sjaldgæfri sjón.  Engin eru götuljósin.  Rafmagnsleysinu um að kenna.  Lögregluþjónar stýra umferðinni.  Þeim er iðulega kalt vegna aðgerðarleysis.

  Til að spara bensín skiptast börn á að ýta skólarútunni.   

  Ólíkt föður sínum lætur Kim Jong-un ekki sjá sig með gleraugu.  Samt er hann mjög nærsýnn.  Í stað gleraugna notar hann kíki.  Honum þykir meiri reisn yfir því.

   

 

  

     

Sjö stjörnu lífsstíll Kim Jong-un

Risa verðhækkanir á súkkulaði framundan

 

 Það er ekki langt síðan súkkulaði náði almennum vinsældum í Evrópu.  Það er mjög stutt síðan.  Áður var kakódrykkur sötraður í Mið-Ameríku.  Hann þótti góður.  Á 16. öld barst kakóbaun til Spánar.  Spánverjar héldu því leyndu.  Þetta var þeirra leyndarmál í meira en öld.  Svo talaði einhver af sér undir álagi.  Ítalir og Frakkar komust upp á lag með að laga sér kakódrykk.

  Um miðja 19. öld hóf enskt fyrirtæki framleiðslu á hörðu súkkulaði.  Það var snilld.  Þetta var það sem í dag er kallað suðusúkkulaði.  29 árum síðar datt svissneskur sælgætisframleiðandi niður á þá byltingarkenndu uppskrift að blanda mjólkurdufti saman við hræruna.  Þannig varð mjólkursúkkulaði til.  Síðan hæla Svisslendingar sér af því í tíma og ótíma að þeir hafi fundið upp súkkulaðið.  Guma sig af því hvert sem þeir fara.

  Fram til þessa hefur súkkulaði verið ódýr matvara,  til dæmis í samanburði við kæstan hákarl og hvítlauksristaðan humar.  Nú eru hinsvegar blikur á lofti.  Ástæðan er sú að nýverið var kínverskum og indverskum embættismönnum boðið upp á súkkulaði í veislu í Englandi.  Asíumennirnir kolféllu fyrir súkkulaði.  Þeir hömstruðu það í kjölfarið.  Jafnframt gáfu þeir vinum og vandamönnum heima í Kína og Indlandi smakk.  

  Spurn eftir súkkulaði vex afar hratt í Kína og á Indlandi.  Þessi tvö lönd hýsa 34% af jarðarbúum.  Það segir ekki alla söguna hvað súkkulaði varðar.  Víða um heim veit fólk lítið sem ekkert um súkkulaði.  Ljóst er að spurn eftir súkkulaði tvöfaldast á næstu örfáum árum.  Þar af jórtra Kínverjar og Indverjar helminginn af framleiðslunni.

  Kakóframleiðendur geta ekki annað eftirspurn nægilega vel.  Það þýðir aðeins eitt:  Verð á kakói rýkur upp eins og rjúpa við staur.  Þar með snarhækkar verð á súkkulaði.  

  Hvernig er hægt að bregðast við því?  Svar:  Með því að hamstra súkkulaði á meðan verðið er lágt og eiga byrgðir til lífstíðar.  Svona einfalt er að sjá við verðhækkunum á súkkulaði.  

 

Flugvöllinn í Vatnsmýri! Skemmtilegir flugvellir

  Það er lúxus að hafa flugvöll í Vatnsmýri.  Staðsetningin er farþegum til mikilla þæginda.  Þjóðfélagið hagnast á henni í samanburði við aðra valkosti (svo sem að færa flugið til Sandgerðis).  Það liggur gríðarmikill sparnaður í eldsneyti,  sliti á bílum,  vegaframkvæmdum og mannslífum. 

  Víða um heim er að finna skemmtilega staðsetta flugvelli. 

   Flugvöllurinn í Gíbraltar er inni í miðri borginni.  Hann er staðsettur þvert á aðal umferðagötu borgarinnar.  Þegar flugvél lendir eða tekur á loft hinkrar fólkið í bílunum sínum rétt á meðan.  Þetta fyrirkomulag hefur aldrei verið til verulegra vandræða.  Þvert á móti þá þykir þetta kósý.

  Flugvöllurinn í Madeira stendur á súlum ofan í fjörunni.  Lengst af var hann of stuttur.  Það kom fyrir að ekki tókst að stöðva flugvél í tæka tíð og hún endaði ofan í fjöru.  Því fylgdi vesen.  Þess vegna var flugvöllurinn lengdur fyrir 13 árum.  Engu að síður er víst kúnst að lenda á honum. 

  Það er verra með flugvöllinn Lukla í Nepal.  Ef ekki tekst að stöðva flugvél á brautarenda þá tekur við 2000 feta fall.  Flugvöllurinn er erfiður hvað margt annað varðar.  Sterkar vindkviður og hnausþykk þoka setja oft strik í reikninginn.  Um þennan flugvöll fara allir sem flandra upp Mount Everest. 

  Alþjóðaflugvöllurinn í Barra þjónar hlutverki baðstrandar þegar flugvél er hvorki að lenda eða taka á loft.  Baðstrandargestir eru stöðugt hvattir til að fylgjast með flugáætlun til að lenda ekki í vegi fyrir flugvélum. 

  Flugvöllurinn í Courchevel þykir sérlega glannalegur.  Hann liggur í bröttum hólum og yfirborðið.  Orðið flughált er komið úr lýsingu á þessum flugvelli.  Hann er iðulega þakinn íshellu sem flugvélarnar dansa á.  Alvarleg hætta á að illa fari er ekki meiri en svo að flugbrautin er umkringd háum og þéttum snjó sem virkar eins og stuðpúði þegar flugvélar nuddast utan í hann.

  Flugvöllurinn þykir það glannalegur að hann var notaður til að hræða bíógesti í James Bond myndinni Tomorrow Never Dies.  Bond er sýndur lenda flugvél þarna. 

  Juanco E. Yrausquin flugvöllurinn á Saba í Karabíska hafinu er einn sá erfiðasti í heimi.  Flugbrautin er aðeins 1300 fet að lengd og flestar flugvélar þurfa að fullnýta lengdina bæði við lendingu og flugtak.  Þessi hættulegi flugvöllur er talin vera ástæðan fyrir því að ekki hefur tekist að byggja upp ferðamannatraffík til eyjarinnar. 

Hvar er húfan mín? II

  Fyrir nokkrum dögum birti ég á þessum vettvangi skemmtilegar myndir af höfuðfötum aldraðra Finna.  Sjá:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1296630/ .  Svo skemmtilega vildi til að sama dag fékk kunningi minn sendan í pósti frá Bandaríkjum Norður-Ameríku glæsilegan hatt.  Svo einkennilega vildi til að í fljótfærni yfirsást kunningjanum verðið.  Mislas eitthvað um það.  Eins og gengur.  Hatturinn kostaði næstum hálfa milljón ísl. króna þegar á reyndi.  Reyndar aðeins meira þegar hann var leystur út úr tolli. En hatturinn er flottur og hverrar krónu virði.   

#STET- 1M48 DIAMANTE - Silver Belly 
1000X Premier Felt with carrying case.
4''  or 3 1/2" Brim. 4 5/8" Crown Height. Profile 48
Sizes: 6 3/4 - 7 3/4
Available Colors: 61-Silver Belly, 07-Black, 34-Mist Grey, or 72-White
CC Price: $4,124.99

 

 

Barlómur í Bretum

  Á dögunum skrapp ég til Englands.  Ég fann fyrir sterkri þörf til að kanna heilsufar Breta.  Ásamt því að taka púlsinn á bresku þjóðlífi.  Ekki nennti ég samt að setja mig inn í pólitíkina þar.  Nógu erfitt er að henda reiður á öllum þeim 15 framboðum sem við Íslendingar þurfum að velja á milli á laugardaginn. 

  Í stuttu máli þá snarbrá mér við að hlera barlóminn í Bretum.  Það er eins og allt sé að fara fjandans til hjá þeim.  Fátæklingum og útigangsmönnum fjölgar sem aldrei fyrr.  70 þúsund störf hafa horfið eins og dögg fyrir sólu frá síðustu mælingu.  Ég veit reyndar ekkert hvenær hún var gerð.  Atvinnuleysi er um 8%.  Heilbrigðiskerfið er í klessu.  Innan þess hefur störfum fækkað um 5 þúsund.  Ég veit ekki á hvað löngu tímabili.  Neyðarlínur eru í ólestri og 13 dauðsföll eru rakin til slælegra viðbragða sjúkrabíla við útkalli.  Í einhverju tilfelli var bið eftir sjúkrabíl 8 klukkutímar.

  Einhverjir kvörtuðu undan því að þurfa að lifa af 30 - eða hvort það var 40 - þúsund krónum á mánuði.  Ráðherra (eða kannski var það bara óbreyttur þingmaður) sagðist ekki sjá neina ástæðu til að vorkenna svoleiðis fólki.  Það væri leikur einn að lifa á 30 - 40 þúsund kalli á mánuði.  Sjálfur myndi hann léttilega treysta sér til þess.  Þessi yfirlýsing lagðist illa í marga.  

  Allskonar sjúkdómar herja á Breta.  Þeir stríða til að mynda við mislingafaraldur.  800 tilfelli á síðasta hálfa ári.  þar af eitt dauðsfall.  Um er kennt skorti á fyrirbyggjandi mislingasprautum.  Að mér skilst í og með vegna áróðurs gegn slíku.  Draugasögur eru á kreiki um að bólusetningar valdi einhverfu og drómasýki.  Bretar eru svo trúgjarnir. 

  Allskonar skattar eru að hellast yfir breskar fjölskyldur.  Eða hvort að þar er um að ræða niðurskurð á skattafrádrætti eða einhverju slíku.  Ég setti mig ekki inn í það.  Eitt fyrirbærið kallast grænn skattur (green tax).  Honum er ætlað að draga úr eldneytisbruðli.  Annað fyrirbæri kallast svefnherbergisskattur (bed tax).  Hann snýr að fjölskyldum með auka svefnherbergi (eða eitthvað álíka).  Það er grátið sárt undan honum.  Hann er um 120 þúsund kall á ári.  Margir telja sig muna um þá upphæð.  Svo mikið að þeir ráði ekki við hann og fjármál heimilisins séu í uppnámi. Eitthvað var um fjölmennar mótmælagöngur gegn svefnherbergisskattinum. 

  Hagvöxtur í ár er núll-komma-eitthvað.  

  Kennarar boða verkfall.  Líka starfsmenn Póstsins.  

  Mikill samdráttur er í hinni rótgrónu pöbbamenningu Breta.  Pöbbum fækkar að meðaltali um 18 á viku.   

  Ég er áreiðanlega að gleyma helmingnum af því sem Bretar væla sem mest undan um þessar mundir.  

  Góðu fréttirnar eru þær að breska konungsfjölskyldan hefur það gott.  Ég kann ekki skil á því fólki.  Gott ef einhver "meintur" sonur Kalla prins er ekki kominn með konu og börn. Fátt gleður Breta meira.

 

Fátækum fjölgar í Bretlandi