Hvaða þjóðir ala af sér flesta spennandi tónlistarmenn?

  Bandarísk netsíða,  Echo Nest,  hefur tekið saman og birt áhugaverðan lista.  Einkum áhugaverðan fyrir Íslendinga.  Líka áhugaverðan fyrir flesta aðra.  Hann byggir á yfirgripsmiklum gagnagrunni.  Þar á meðal hvaða ný og nýleg lög eru oftast spiluð (10 þúsund vinsælustu lögin),  hvernig fjallað er um þau og flytjendur þeirra á netinu og svo framvegis.  Þjóðerni flytjenda er greint og íbúafjölda lands þeirra deilt í útkomuna.  Þannig fæst út listi yfir þær þjóðir sem - miðað við höfðatölu - ala af sér eftirsóttasta og mest spennandi tónlistarfólk heims.  Þessar þjóðir skipa efstu sætin:

1. Ísland

2. Svíþjóð

3. Finnland

4. Noregur

5. Bretland 

6.  Danmörk

7.  Írland

8.  Bandaríkin

9.  Ástralía

10. Holland

11. Nýja-Sjáland

12. Kanada

13. Jamaíka

14. Belgía

15. Austurríki

16.  Þýskaland

17.  Frakkland

18.  Sviss

19.  Puerto Ríco

20.  Spánn

21.  Pólland

22.  Slóvakía

23.  Ísrael

24.  Ítalía

25.  Grikkland

 

 

 

 

 

 

 

 

  Listanum er fylgt úr hlaði með vangaveltum um leyndarmálið á bak við það að Norðurlöndin fimm raði sér í 6 efstu sætin.  Tilgáta er sett fram um að þetta hafi eitthvað með veðurfar að gera.  Þjóðirnar haldi sig innandyra vegna kulda yfir vetrartímann.  Í þeim aðstæðum verði til spennandi tónlist sem heillar hlustendur.  

Orðaleikir Jóns Þorleifssonar - framhald frá í gær

 

  1988 hófust útsendingar Útvarps Rótar.  Þetta var merkileg útvarpsstöð.  Hún var starfrækt til 1991.  Uppskriftin var almannaútvarp.  Allskonar félög og einstaklingar stóðu að stöðinni.  Dagskrá var fjölbreytt.  Meðal aðstandenda og dagskrárgerðarfólks voru allt frá trúfélögum og stjórnmálahreyfingum til rokkmúsíkunnenda og allskonar.  Gott ef Öryrkjabandalagið og ég man ekki hverjir komu að borðinu.

  Rótin var fjármögnuð með hlutabréfum og auglýsingum.  Fólk og félagasamtök keyptu ódýr hlutabréf í stöðinni og áttu þá greiða leið að dagskránni.  Þetta voru skemmtilegir tímar.  Margir sem hófu feril sinn á Útvarpi Rót hafa síðar haslað sér völl í öðrum fjölmiðlum.  Dæmi um það eru Stjáni stuð,  Jóhannes K. Kristjánsson tæknitröll 365 miðla,  Andrés Jónsson almannatengill og vinsæll álitsgjafi,  Guðlaugur Falk þungarokksgítarleikari,  Sveinn H. Guðmarsson (RÚV),  Kristinn Pálsson (Rás 2),  Guðrún Ögmundsdóttir síðar alþingiskona,  Ragnar "Skjálfti" veðurstofustjóri og Soffia Sigurðardóttir sem síðar rak Útvarp Suðurlands.  Mig minnir að Kiddi Rokk í Smekkleysu og Kiddi kanína í Hljómalind hafi einnig komið við sögu.

  Nema hvað.  Þegar unnið var að undirbúningi Útvarps Rótar birtist Jón Þorleifsson,  rithöfundur og verkamaður,  heima hjá mér.  Hann veifaði hlutabréfi í Útvarpi Rót.  Það kom mér á óvart í aðra röndina.  Ég spurði:  "Hvað kemur til að þú kaupir hlutabréf í útvarpi Rót?"

  Jón svaraði:  "Þetta er samkvæmt læknisráði.  Ég hef verið heilsulítill að undanförnu." 

  Við frekari eftirgrennslan svaraði hann áfram í dularfullum útúrsnúningum.  Að lokum upplýsti Jón að hann hefði heimsótt heimilislækni sinn,  Svein Rúnar Hauksson.  Sá hefði bent honum á að kaupa sér aðgang að Útvarpi Rót.  Þar gæti hann komið á framfæri gagnrýni á verkalýðshreyfinguna.  Sem reyndi svo aldrei á.  Jóni varð fljótlega uppsigað við Útvarp Rót.  Fyrst út af því að Samtökin 78 (samtök samkynhneigðra) komu að dagsrká stöðvarinnar.  Fleira í dagskránni lagðist illa í Jón.  Eins og gengur.  Ég var með rokkmúsíkþátt á Útvarpi Rót.  Alveg burt séð frá hlutabréfi Jóns í stöðinni þá skreytti ég dagskrána stundum með því að lesa upp eitt og eitt ljóð eftir Jón í bland við pönkrokk.   

Útvarp Rót

Fleiri sögur af Jóni HÉR

Lætur rannsaka hvort að hann sé blökkumaður

  Frá því að Tom Jones skreið upp úr kolanámu í Wales á sjöunda áratugnum og tók lagið hefur hann legið undir grun um að vera blökkumaður.  Hann hefur eðlilega ekkert verið ósáttur við það. Samt án þess að finna því stað í ættarskrá sinni.  

  Sterk söngrödd hans hefur ætíð þótt vera mjög svört.  Hann hefur jafnframt sótt í blökkumannatónlist allt frá sálarpoppi til blús.  Hann upplifir sig eins og heimagang í söngvum blökkumanna á borð við Prince og Leadbelly.  Hörundslitur hans er dökkur á breskan mælikvarða.  Hárið krullað.  Andlitsfallið líkt Doddssyni.

  Eftir að hafa náð miklum vinsældum í Bretlandi og Evrópu náði Tom inn á bandaríska markaðinn. Í þarlendum fjölmiðlum var iðulega gengið út frá því sem vísu að hann væri blökkumaður.  

  Nú hefur hann sjálfur afráðið að komast að sannleikanum um uppruna sinn.  Hann hefur farið fram á DNA rannsókn til að fá þetta á hreint.  Blökkumenn hafa verið fágætir gestir í Wales. Vitað er að þeir fáu sem áttu leið um nutu kvenhylli.  Það var engu að siður í leynum.  

  Tom býður spenntur eftir niðurstöðu DNA rannsóknar.  Vonast - frekar en hitt - eftir því að hún staðfesti að hann sé blökkumaður.  

   

Gróf og saknæm aðför að lýðræðislegri umræðu

  Útvarp Saga er þjóðarútvarp.  Í þrjá klukkutíma á dag fær almenningur að hringja inn í beina útsendingu og tjá sig.  Það er engin ritskoðun.  Þjóðin tjáir sig og þjóðin hlustar.  Ýmsum hliðum á ólíkum málum er velt upp.  Það er tekist á um fjölbreytt álitamál.  Þetta er lýðræði.  Opin og frjáls skoðanaskipti.

  Stundum er velt upp og haldið fram skoðunum sem eru ekki allra.  Þá er þeim mótmælt á sama vettvangi.  Oft er umræðan fjörleg.  Oft fróðleg og áhugaverð.  

  Þetta er ekki öllum að skapi.  Sumir þola ekki lýðræðislega umræðu.  Þeir þola ekki skoðanir annarra. Þola ekki að sitja undir frjálsum og opnum skoðanaskiptum.  Þeir öfgafyllstu grípa til fasískra aðferða:  Ráðast á útvarpsstöðina með lögbrotum til að þagga niður í umræðunni.  Ganga svo langt að brjótast inn í tölvukerfi Útvarps Sögu,  stela þar aðgangsorðum og yfirtaka heimasíðu hennar.  Falsa niðurstöðu skoðanakannana og búa jafnvel til nýja skoðanakönnun. Í þeim eina tilgangi að niðra með svívirðingum eiganda og útvarpsstjóra Útvarps Sögu.  

  Spurning hvort að annað fjölmiðlafyrirtæki sé þátttakandi í aðförinni.  

  Málstaður skemmdarverkamanna þessara er jafn aumkunarverður og glæpir þeirra. Þetta eru fasísk vinnubrögð glæpamanna. Fasískt ofbeldi gegn opinni og lýðræðislegri umræðu.  

  

Brotist inn á vef Útvarps Sögu

Útvarp Saga slær í gegn

  Þær útvarpsstöðvar sem njóta mestrar vinsælda á Íslandi eru Útvarp Saga,  Rás 2 og Bylgjan.  Það er að segja hafa mesta hlustun.  Bera höfuð og herðar yfir allar aðrar.  Netsíður þessara þriggja útvarpsstöðva eru sömuleiðis vinsælustu netsíður útvarpsstöðva (netsíðan visir.is er þá skilgreind sem málgagn Bylgjunnar þó að hún sé enn fremur síða Fréttablaðsins og Stöðvar 2).  

  Á netsíðunum www.visir.is og www.utvarpsaga.is er daglega boðið upp á skemmtilegan samkvæmisleik.  Hann felst í gamansamri skoðanakönnun.  Léttri spurningu er varpað fram.  Lesendur merkja við svar sem hentar þeim.  

  Eðlilega tekur almenningur þessu sem þeim lauflétta samkvæmisleik sem hann er.  Þetta er ekki hávísindaleg skoðanakönnun byggð á nákvæmum þverskurði þjóðarinnar.  Þátttakendur velja sig sjálfir í úrtak.  Niðurstaðan speglar viðhorf hlustenda viðkomandi útvarpsstöðva.  Ekkert að því nema síður sé.  Þetta er til gamans gert.

  Skoðanakannanir af þessu tagi njóta mikilla vinsælda.  Þátttakendur sveiflast frá mörgum hundruð daglega upp í nokkur þúsund.  Yfirleitt liggur niðurstaða fyrir snemma fyrir.  Eftir 100 greidd atkvæði er niðurstaða jafnan sú sama og eftir 4000 greidd atkvæði.

  Hvor útvarpstöðin fyrir sig varpar fram hátt í eða um 300 skoðanakönnunum á ári.  Spurningarnar eru iðulega settar fram í gáska.  Kastað fram í samhengi við það sem hæst ber í umræðu hverju sinni.

  Á dögunum var spurning í skoðanakönnun Útvarps Sögu:  "Treystir þú múslimum?"  Meirihluti þátttakenda svaraði:  Já.  

  Grallari í húsvísku grínhljómsveitinni Ljótu hálfvitunum brást við með yfirlýsingu um að banna að músík spaugaranna væri spiluð á Útvarpi Sögu.  Sem hún hvort sem er var ekki spiluð á Útvarpi Sögu.  

  Þetta vakti nokkra athygli.  Þá stökk á vagninn dægurlagasöngvari sem vildi líka - að venju - og þurfti athygli.  Enda í miðju kafi við að kynna nýja ljóðabók.  Hann endurtók yfirlýsingu Ljóta hálfvitans.  Rifjaðist þá upp ósjálfrátt slagarinn "Ég er löggiltur hálfviti..."

  þessi viðbrögð við því að meirihluti hlustenda Útvarps Sögu treystir múslimum vekur upp fleiri spurningar en svör.  Af hverju er ekki gott að meirihlutinn treysti múslimum?  Við erum að tala um hálfan annan milljarð fólks.  Þar af margt úrvals fólk karla og kvenna.

  Í næstu skoðanakönnun Útvarps Sögu var spurt:  "Treystir þú Bubba Morthens?"

  Viðbrögð voru ofsafengin.  Bubbi spurði hvort að eigandi Útvarps Sögu væri fyllibytta.  Það er víst verra en að vera skemmdur dópisti.  Skilst mér.  Eða eitthvað svoleiðis. Nema kannski ekki.  Ég veit það ekki.  Eða bara skemmdur án þess eða í bland.  Bara eitthvað. Svo ofsafengin voru viðbrögð að brotist var inn í tölvubúnað Útvarps Sögu og niðurstaðan brengluð í gegnum IP-tölu í Sviss!  Þá var kátt í höllinni.

  Eftir stendur:  Útvarp Saga er þjóðarútvarp.  Þjóðin hlustar.  Þjóðin tjáir sig.  Útvarp Saga er opið útvarp.  Allir fá þar að tjá sig í þrjá klukkutíma á dag.  Þar fyrir utan eru á dagskrá Útvarps Sögu ótal þættir þar sem meðal annarra fá að viðra sín viðhorf fulltrúar múslima,  andstæðingar múslima,  tónlistarmenn,  hagfræðingar,  talsmenn ríkisstjórnar,  talsmenn stjórnarandstæðinga og svo framvegis.  

  Útvarp Saga er góður og opinn vettvangur lýðræðislegrar og gagnrýnnar umræðu um þjóðmál.  

  Bubbi má vel við una.  Hann hefur fengið mikla og þarfa athygli út á upphlaupið. Það er gott.  Líka fyrir nýju ljóðabókina.  Hann býr einnig að því að fjöldi útlendinga hefur krákað (cover songs) lög hans.  Alveg frá því um miðja síðustu öld.  Hér fyrir neðan krákar John Fogerty (1973) GCD lag hans um Hótel Borg.  Það er gaman.

5 ára trommusnillingur

  Hún var varla byrjuð að skríða,  brasilíska stelpan Eduarda Henklein,  þegar hún trommaði á allt sem hægt var að tromma á.  Foreldrarnir keyptu handa henni leikfangatrommusett þegar hún byrjaði að ganga.  það var eins og við manninn mælt;  hún trommaði daginn út og inn.  

  Fjögurra ára er hún komin með stórt alvöru trommusett og trommar af krafti.  Hún nennir ekki að hlusta á létt popp.  Hún vill bara hart og krefjandi rokk. Hér afgreiðir hún System of a Down.  Og ekki gleymir hún bassatrommunni með hægri fætinum.  Bleika barnarúmið hennar í bakgrunni stingur í stúf við harða rokkið:

  Skemmtilegast er þegar hún,  fimm ára,  trommar Led Zeppelin.  Því miður eru þau dæmi án hljóðs á þútúpunni vegna höfundarréttar.  Ég hef séð þau með hljóði en tekst ekki að deila þeim hér inn.  Trommumyndbönd án hljóðs eru ekki skemmtileg.  En það er líka gaman að sjá og heyra hana tromma Deep Purple.  

Ísland mun hagnast gríðarlega á viðskiptabanninu

 

  Undir lok áttunda áratugarins sendi bandaríski tónlistarmaðurinn Frank Zappa frá sér tvöfalda plötu,  "Sheik Yerbouti".  Nafnið var orðaleikur; snúið út úr heiti vinsæls dægurlags,  "Shake Your Body" með hljómsveitinni KC and the Sunshine Band.  Framburður á nafni lagsins og plötu Zappa var eins.  

  Á framhlið plötutvennunnar var Zappa með höfuðbúnað sem sómir vel hvaða arabískum olíusjeik sem er. Það var hluti af orðaleiknum. Eitt af lykilnúmerum plötusamlokunnar var "Jewish Princess".  Klæminn texti.  Margir töldu Zappa skjóta sig í báða fætur með því að reita gyðinga til reiði með uppátækinu.  Hann hafði komist upp með margt sprellið fram til þessa.  Meðal annars vegið gróflega að Bítlunum.  Þegar þeir sendu frá sér tímamótaverkið "Sgt. Peppers..." gaf Zappa út plötu með samskonar plötuumslagi,  "We are only in it for the Money".  

  "Sheik Yerbouti" var fyrsta plata sem Zappa gaf sjálfur út eftir að hafa verið skjólstæðingur ráðandi plöturisa.  Á þessum tíma áttu ný plötufyrirtæki á bratta að sækja.  Markaðnum var stýrt af örfáum plöturisum.

  Eins og spáð hafði verið brugðust samtök gyðinga ókvæða við.  Zappa var bannfærður þvers og kruss.  Hann var settur á svartan lista.  Fjöldi útvarpsstöðva þorði ekki að snerta með litla fingri á plötum hans.  Síst af öllu "Sheik Yerbouti".

  Þetta vakti athygli í heimspressunni.  Almenningur varð forvitinn.  Hvað var svona hættulegt við þessa plötu?  Hvað var það í laginu "Jewish Princess" sem kallaði á bannfæringu gyðinga?

  Leikar fóru þannig að platan fékk athygli í pressunni.  Ekki síst lagið um gyðingaprinsessuna.  Litla plötufyrirtækið hans Zappa stimplaði sig rækilega inn á markaðinn til frambúðar.  Platan seldist í á þriðju milljón eintaka.  Hvorki fyrr né síðar hefur plata með Zappa náð viðlíka árangri.  

   Zappa sem áður var bara dálæti sérvitringa varð súperstjarna og auðmaður.  Hann keypti auglýsingu í New York Times eða álíka blaði.  Þar þakkaði hann gyðingum kærlega fyrir fyrir viðbrögðin og athyglina.  Hann sagðist ætla að fá kaþólikka til auglýsa næstu plötu.  Þeir féllu ekki fyrir bragðinu.  

 

   

Tónlistarmenn sem misstu af heimsfrægð á ögurstundu

  Það geta ekki allir orðið ofurríkar poppstjörnur.  Af 1000 sem reyna er kannski einn sem nær árangri.  Sumir streða alla ævi án árangurs.  Heimildarmynd um kanadísku hljómsveitina Anvil kemur því vel til skila að eitt er að vera á þröskuldi heimsfrægðar.  Annað að komast á þröskuldinn en ná ekki yfir hann.  

  Heimsfrægð og auðævi skila ekki alltaf hamingju og langlífi.  27 ára klúbburinn er svartur skuggi yfir rokksögunni.  Allt þetta hæfileikamikla fólk sem framtíðin blasti við en yfirgaf jarðvist 27 ára:  Jimi Hendrix,  Janis Joplin,  Jim Morrison,  Brian Jones,  Robert Johnson,  Amy Winehouse,  Kurt Cobain og svo margir aðrir.  Gram Parson var aðeins 26 ára.  

  Svo eru það hinir sem voru á barmi þess að verða súperstjörnur en misstu af á lokaspretti.

 

  Einn heitir Tony Chapman.  Hann var trommari The Rolling Stones.  Hann kom með bassaleikarann Bill Wyman inn í hljómsveitina.  Honum þótti hljómsveitin ekki halda nægilegri tryggð við blúsinn.  Rollingarnir voru of mikið rokk og ról fyrir hans smekk.  Charlie Watts tók við trommukjuðunum og hefur síðan verið einn af frægustu og tekjuhæstu trommurum rokksögunnar.

  Fyrsti trommari Bítlanna var Pete Best.  Hann var í Bítlunum 1960 til 1962.  Hann þótti snoppufríður og naut mestrar kvenhylli Bítla.  Illar tungur segja að það hafi átt einhvern þátt í því að aðrir Bítlar vildu sparka honum úr hljómsveitinni.  Minna illar tungur segja að hann hafi ekki þótt nógu góður trommari.  Einnig að hann hafi ekki blandað geði við hina Bítlana  Þeir hinir dópuðu og voru hálf geggjaðir.  Hann var þögull og hélt sig til hliðar.  Svo eignuðust Bítlarnir bráðskemmtilegan drykkjufélaga,  Ringó Starr. Hann var að auki dúndur góður trommari.  Hann var í töluvert frægari hljómsveit,  Rory & The Hurricanes.  En lét sig hafa það að ganga til liðs við drykkjufélaga sína í Bítlunum.

  Pete Best sat eftir með sárt enni.  Lagðist í langvarandi þunglyndi.  Reyndi sjálfsvíg ítrekað og allskonar vesen.  En tók gleði sína þegar breska útvarpsfélagið BBC gaf út plötur með upptökum með Bítlunum í árdaga hljómsveitarinnar.  þá fékk Pete 600 milljónir ísl kr. í eingreiðslu.  Hefur verið nokkuð sprækur síðan. Hann hefur alla tíð gert út hljómsveit.  En  töluvert vantar upp á að hún sé samkeppnisfær við Bítlana.

Plötuumsögn

  - Titill:  Í hnotskurn

  - Flytjandi: Fræbbblarnir

  - Einkunn:  *****

    Hljómsveitin Fræbbblarnir er næstum því jafnaldri pönkisins.  Pönkið varð til í Bandaríkjunum um miðjan áttunda áratuginn  (The Ramones,  Blondie,  Patti Smith,  Television...).  Í kjölfarið varð pönkbylting í Bretlandi á síðari hluta áttunda áratugarins (Sex Pistols,  Clash, Damned,  Buzzcocks...).  Þá mættu Fræbbblarnir sprækir til leiks.  Urðu fljótlega áberandi og áttu stórleik í íslensku pönksenunni, sem um og upp úr 1980 var kennd við "Rokk í Reykjavík".  

  Fræbbblarnir eru lífseigasta íslenska pönksveitin.  Jafnframt sú sem hefur elst hvað best.  Ferskur gustur og skemmtilegt pönk hefur alltaf einkennt Fræbbblana.  Snotrar lagasmíðar og kjaftforir textar.  Þeir hafa staðist tímans tönn með glæsibrag ekki síður en tónlistin.  Lög eins og "Bjór", "Í nótt",  "Hippar" og "CBGBs" eru fyrir löngu síðan orðin klassískar rokkperlur.  Og mörg fleiri úr Fræbbbla-söngbókinni til viðbótar.

  Í dag eru liðsmenn Fræbbblanna:  Valgarður Guðjónsson (söngur, gítar),  Guðmundur Þór Gunnarsson (trommur),  Helgi Briem (bassi),  Arnór Snorrason (gítar, bakraddir),  Ríkharður H. Friðriksson (gítar),  Iðunn Magnúsdóttir (bakraddir) og Þorsteinn Hallgrímsson (bakraddir).

  Nýjasta plata Fræbbblanna,  "Í hnotskurn",  er konfektkassi.  Hvert og eitt einasta lag er gómsætur moli.

  Platan hefst á teygðu rafgítarýlfri lagsins "Stagl".  Svo er undið sér í vinalega grípandi pönklaglínu. Notalegar og nettar laglínur eru eitt af höfuðeinkennum Fræbbblanna.  Lagið er haganlega brotið upp með hraðmæltri söngþulu. Uppskriftin er ekki langt frá "Anthrax" með Gang of Four.  Samt engin stæling og gjörólík melódía.  Hljóðfæraleikur er drífandi en söngur Valgarðs afslappaður og settlegur utan þulutextans.  Í textanum er tekið þéttingsfast í hnakkadrambið á röppurum og þeir hristir til eins og óþekkir hvolpar.

  Næsta lag,  "My Perfect Seven",  er lauflétt með björtum gítarhljómi. Bassagítar er að vanda framarlega í hljóðblöndun;  söngrænn,  sterkur og leikandi. Góð laglína.  Viðlag er keyrt upp með hörðum rafgítar.  Hann er snyrtilegur og fagmannlegur út alla plötuna. Á þessari plötu er hljóðfæraleikur fágaðri en á fyrri plötum Fræbbblana.  Þó það nú væri. Þetta er næstum fertug hljómsveit.  Hún er heiðarleg.  Hvergi að þykjast neitt. Hvergi að rembast við að hljóma öðru vísi en sú næstum fertuga pönkhljómsveit sem hún er. Hokin af reynslu í jákvæðustu merkingu. 

  Í hærri tónum svipar söngstíl Valgarðs til Davids Thomas í Pere Ubu.  Auðþekkjanlegur söngur Valgarðs er sterkasta vörumerki hljómsveitarinnar.  Hann smellpassar við allt sem pönkhljómsveitin stendur fyrir og varðveitir sérkenni hennar glæsilega.  Söngurinn er einn veigamesti "karakter" Fræbbblanna.        

  Þriðja lagið,  "Brains",  hefst á kitlandi sparlegum gítarleik og sterkri sönglínu.  Skerpt er á henni er á líður með sólógítarlínu og samsöng í viðlagi.  Það vantar ekki mikið upp á að örli á kántrýstemmningu.  En munar því sem munar.

 

  Fjórða lagið,  "Nines",  er pönkað ska.  Fræbbblarnir hafa löngum gælt við ska.  Viðlagið er hlýlegur samsöngskafli með góðu risi.  Ég hef ítrekað staðið mig að því að vera farinn að raula ósjálfrátt með í viðlaginu.  Slíkt er hrífandi aðdráttarafl þess.

  Næstu lög,  "A Folk In The Future" og "Judge A Pope Just By The Cover",  eru fastheldið og snöfurlegt pönk.  Það síðarnefnda er grimmara.  Munar þar um að söngur Valla er reiðilegur og þróttmikill.  Trommuleikur Guðmundar Gunnarssonar (Tappinn,  Das Kapital) er kröftugur,  ákafur,  þéttur og lipur. Þannig er hann plötuna út í gegn að segja má.  Snilldar trommari.  Titillinn talar sínu máli um yrkisefnið.  Í texta fyrrnefnda lagsins er skotið þéttingsfast á spákonur og þessháttar. 

    

  Titillagið,  "Í hnotskurn",  er að hluta undir ljúfum ska-áhrifum í bland við hart pönk. Ég túlka textann sem hugleiðingu eða gagnrýni á þá sem taka hátíðlega safn aldagamalla ævintýraþjóðsagna frá Arabíuskaga.  

  Inngangskafli áttunda lagsins,  "Bugging Leo",  hljómar eins og keltneskur kráarslagari sé að detta í hús.  En beygir síðan í kántrý.  Eða öllu heldur kántrý-polka. Lauflettan og dansvænan.  Sólógítarleikur er eins og klipptur út úr ítölskum spahettívestra.     

  Níunda lagið,  "Young In New York",  er dansandi létt nýbylgjurokk.

  Pönkið tekur við í tíunda laginu,  "Bergmáli".  Með lagni má greina örlítið bergmál frá ska-pönki.  Í textanum hreykir Valli sér verðskuldað af því að hafa haft rétt fyrir sér er hann orti texta lagsins "Bjór" á dögum bjórbannsins fáránlega á Íslandi.  Í dag er bjórbannið aðhlátursefni og öllum til skammar sem vörðu það í áratugi og börðust fyrir því fram á síðasta dag.  

  Næst síðast lagið,  "Dante",  jaðrar við að vera kántrýballaða (alt-country) með pönkkafla.

  Lokalagið,  "Immortal",  er mitt uppáhalds.  Hart og hratt pönk.  Góð keyrsla,  fjör og geislandi spilagleði.  Frábært lokalag.  

  Ég er sennilega búinn að hlusta um 50 sinnum á þessa plötu.  Fæ ekki nóg af henni.  Hún er einstaklega vel heppnuð og umfram allt skemmtileg.  Rosalega skemmtileg út í eitt. Fjölbreytt og kraftmikil.  Spilagleðin er smitandi.  Þó að árið sé ekki liðið í aldanna skaut þá segi ég og skrifa:  "Í hnotskurn" er besta plata ársins 2015.  Plata ársins!

 

Stærstu rokkstjörnur heims auglýsa íslenskt áfengi