Embættismenn skemmta sér

  Margar reglur eru skrítnar,  kjánalegar og til mikillar óþurftar.  Opinberir embættismenn skemmta sér aldrei betur en þegar þeir fá tækifæri til að beita þessum reglum.  Þá kumra þeir innan í sér.  Sjálfsálit þeirra fer á flug þegar þeir fá að þreifa á valdi sínu.

  Nýjasta dæmið er bann Samgöngustofu,  staðfest af ráuneyti Hönnu Birnu og aðstoðarmanna hennar - annar í fríi (ríkisvæddur frjálshyggjudrengur með 900 þús kall í mánaðrlaun á ríkisjötunni),  á innfluttum bíl frá Bretlandi.  Stýrið er hægra megin.  Margir slíkir bílar eru og hafa verið í umferð á Íslandi.  Án þess að nokkur vandræði hafi hlotist af.  Bílar með stýri hægra megin aka vandræðalaust um Evrópu þvers og kruss.  Ég man ekki betur en að söngkonan Ragga Gísla hafi ekið með reisn á þannig bíl um götur Reykjavíkur.  Ég hef ekið í breskri vinstri umferð á bíl með stýri vinstra megin.  Ekkert mál.  

  Þetta hefur lítið sem ekkert með umferðaröryggi að gera (þó að því sé borið við).  Þetta hefur aðallega með það að gera að farþegum sé hleypt út gangstéttarmegin í stað þess að æða út í umferðina.  

  Enda má flytja inn til landsins bíl með stýri hægra megin ef að hann er hluti af búslóð og eigandinn hafi átt hann í sex mánuði.  Hvers vegna sex mánuði?  Það er meira töff en fimm mánuðir.  Búslóð þarf lágmark að samanstanda af stól og borði.  Það auðveldar dæmið ef að pottur er með.     

  Hinn möguleikinn er að hafa verið skráður fyrir bílnum í 12 mánuði.  Þá þarf enga búslóð með í pakkanum.   

  Sá sem hefur - án fyrirhyggju -  gripið með sér frá Bretlandi bíl með stýri hægra megin hefur um tvennt að velja:  

  a)  Flytja bílinn aftur út.  Bíða í sex mánuði og flytja hann þá inn ásamt borði  stól og potti.

  b)  Flytja bílinn aftur út.  Bíða í 12 mánuði og flytja hann þá inn án borðs,  stóls og potti.

  Í öllum tilfellum er þetta sami bíllinn.  Öryggi hans í umferðinni er það sama.  Eini munurinn er sá að embættismenn fá að kumra.  Það skiptir máli.  

----------------------------------------

  Á áttunda áratugnum skruppu þúsundir Íslendinga til Svíþjóðar að vinna í Volvo-verksmiðju og á fleiri stöðum.  Á þeim tíma kostuðu raftæki í Svíþjóð aðeins hálfvirði eða minna í samanburði við raftæki á Íslandi.  Þegar Íslendingarnar snéru heim var til siðs að kaupa gott sjónvarpstæki til að grípa með sér heim.  Vandamálið var að þeir þurftu að hafa átt það í eitt ár úti í Svíþjóð.  Sænskir sjónvarpssalar gáfu þeim kvittun með ársgamalli dagsetningu.  Ekkert mál.  Svíunum þótti þetta spaugilegt.  Til að skerpa á trúverðugleikanum spreyjuðu Svíarnir úr úðabrúsa ryki yfir sjónvarpstækið sem annars virtist vera nýtt.  Allir hlógu vel og lengi að þessu.  Nema embættismennirnir sem alvörugefnir skoðuðu kvittanir og kíktu á rykfallin sjónvarpstækin.

  

Neitað um skráningu með hægra stýri

Veitingaumsögn

 

  - Réttur:  Íslensk kjötsúpa

  - Veitingastaður:  Súpuvagninn,  Mæðragarði við MR

  - Verð:  900 - 1100 kr.

  - Einkunn: **** (af 5)

 

  Litlir matsöluvagnar með sölulúgu spretta nú upp eins og gorkúlur í Reykjavík.  Þökk sé hlýnandi veðurfari og fjölgun túrhesta. 

  Ennþá betra er að í sumum matsöluvögnunum er boðið upp á bráðholla íslenska kjötsúpu. 

  Í Súpuvagninum er hægt að velja um tvær skammtastærðir.  Minni skálin tekur sennilega um hálfan lítra og kostar 900 kr.  Stærri skálin tekur líklega um 800 ml eða því sem næst.  Hún kostar 1100 kr. 

  Ég fékk mér stærri skálina og borðaði úr henni ofan frá. Það er að segja ég hrærði ekki upp í henni heldur leyfði henni að skilja sig.  Þunn,  glær og bragðgóð súpan flaut á efri helmingi skálarinnar.  Þegar kom að neðri helmingnum tók við þykk súpa með hafragrjónum,  gulrótum,  rófum, kartöflum,  hvítkáli og lauk.  

  Þessi kjötsúpa er í alla staði eins og hefðbundin íslensk kjötsúpa.  Fyrir minn smekk mætti hún vera aðeins matarmeiri.  Kjötið er 140 gr  (jafngildir kjötskammti í hamborgara).  Hlutfall þess mætti vera pínulítið hærra.  Á móti vegur að hægt er fá aukaskammt af kjöti fyrir 250 kr.  Það er sniðugur kostur.  280 gr af kjöti er samt heldur mikið af því góða.

  Eini gallinn við súpuna var að kjötið var magurt og mauksoðið.  Þar með dálítið losaralegt í stað þess að vera þétt.    

 

  

-------------------------------------------

Síðustu veitingaumsagnir: 

 

Warn Farmer' s Soup:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1427446/

 

Dirty Burger & Ribs:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1425792/

Salatbarinn:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1320816/

Hótel Cabin:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1309370/

Grillmarkaðurinn:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1298062

Ruby Tuesday:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1296771/

Grill 66:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1296313/

Prikið:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1288948/

Noodle Station:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1287104

Benzin Café:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1284984/

Pizza King:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1282151

Pamela Anderson lausgirt í Kaupmannahöfn

  Kanadísk-bandaríska leikkonan,  Pamela Anderson,  var sem kunnugt er í Færeyjum í síðustu viku.  Í þarlendum fréttamiðlum var hún oftar titluð sem klámdrottning eða klámleikkona.  Burt séð frá því þá gekk henni brösuglega að komast til og frá Færeyjum.  Þess vegna dvaldi hún lengur í Færeyjum en upphaflega var ætlað og sömuleiðis töluvert lengur í Kaupmannahöfn en áætlað var.  

  Í Kaupmannahöfn bjó hún á lúxushóteli með stórum svölum.  Það vakti athygli og undrun annarra hótelgesta hvað hún girti sig illa.  Margir gátu ekki setið strák sínum og smelltu mynd af klæðaburðinum.  Til að gæta velsæmis birti ég aðeins siðsömustu myndina.

  Í heimalandi Pamelu,  Bannríkjum Norður-Ameríku,  eru á sumum stöðum háar fjársektir og jafnvel fangelsun við því að vera illa girt.   

 

------------------------------------------------------------------

  

Til er betri og hagkvæmari lausn - ekki síst fyrir flugfarþega

 

  Gríðarlega mikil stemmning hefur myndast fyrir því að komið verði á laggir hraðlest á suðvesturhorninu.  Nánar tiltekið á milli BSÍ,  Umferðarmiðstöðvarinnar við Hringbraut,  og Flugstöðvar Leifs heitins Eiríkssonar í Sandgerði.  Kostnaður hefur verið reiknaður út fram og til baka.  Hann er ekki nema eitthvað smávegis á annað hundrað milljarðar rammíslenskra króna.  Beisk reynsla segir okkur að sú upphæð sé líklegri að enda í á þriðja hundrað milljarða króna.  Sem eru smáaurar í samanburði við gjaldþrot Björgúlfs.    

  Til er miklu ódýrari lausn.  Ekki síst fyrir flugfarþega.  Hún er sú að flytja Keflavíkurflugvöll til Reykjavíkur.  Inn í þetta spilar að margir Keflvíkingar vilja losna við flugvöllinn.  Hávaði frá flugvélum vekur keflavísks börn og fullorðna af værum blundi síðla nætur og heldur fyrir þeim vöku síðla kvölds.  Gífurleg bílaumferð til og frá flugvellinum veldur mengun.  Þess vegna hósta Keflvíkingar svona mikið og margir þjást af astma og ótímabærri streitu.  

  Með flutningi á Keflavíkurflugvelli til Reykjavíkur sparast risavaxnar upphæðir,  bæði í íslenskum krónum og ekki síst í beinstífum gjaldeyri.  Nánast allir flugfarþegar eiga leið til og frá Reykjavík.  Við erum að tala um árlegan akstur fram og til baka með hátt á aðra milljón manns.  Bensínið sem knýr áfram ökutækin með þennan hóp hendir gjaldeyrisforða okkar út um gluggann í bílförmum.  

  Fargjald með hraðlestinni er áætlað 800 til 3800 kall.  Fargjaldið verður ALDREI 800 kall á þessari leið.  ALDREI.  Upphæðin verður nær því sem það er nú hjá Kynnisferðum,  um 2000 kall (um 4000 kalla fyrir ferð fram og til baka). Það kemur sér vel fyrir fjöldann að spara þennan pening.  Menn rölta bara í flugstöðina í Reykjavík.   Það er hressandi.  

  Í dag þurfa flestir íslenskir flugfarþegar að geyma bílana sína í rándýrum stæðum við flugstöðina í Sandgerði.  Er þeir snúa aftur heim frá útlöndum þurfa þeir að grafa upp úr seðlaveskinu sína síðustu 10 þúsund kallana til að ná bílnum út af stæðinu.  

  Verði Keflavíkurflugvöllur fluttur til Reykjavíkur þarf ekki lengur að halda keflavíkurveginum opnum með snjómokstri yfir vetrarmánuði.   Það þarf ekki að halda veginum við.  Samgöngur á milli Suðurnesja og höfuðborgarsvæðisins leggjast sjálfkrafa af.  Það þarf ekki einu sinni að hafa kveikt á ljósastaurunum við Keflavíkurveginn.      

  Margt fleira get ég nefnt til að sýna fram á hagkvæmni af því að flytja Keflavíkurflugvöll til Reykjavíkur.  Það sem ég hef talið upp er aðeins toppurinn á ísjakanum.   

 

Stofnkostnaður hraðlestar 100 milljarðar

Skrítnar og spaugilegar merkingar

  Texti á sumum aðvörunarskiltum og öðrum merkingum virðast stundum vera saminn af bjánum.  Það þarf þó ekki að vera raunin.  Til að mynda í Bandaríkjum Norður-Ameríku þurfa ýmsir að tryggja sig í bak og fyrir gegn málaferlum og himinháum skaðabótakröfum.  Þar í landi er heill herskari lögfræðiteyma sérhæfður í að sækja stjarnfræðilega háar skaðabætur til allt frá McDonalds - sem seldi heitt kaffi án viðvörunartexta - til borgaryfirvalda sem sýna kæruleysi við að hafa allar gangstéttarhellur jafnar og sléttar.  Fólk getur dottið um ójafnar gangstéttarhellur og uppskorið í kjölfarið kvíðaköst og þunglyndi. 

  Fataframleiðendur vara við því að ekki skuli strauja flíkur þegar fólk klæðist þeim. 

  Jafn áríðandi er að fólk gleypi ekki herðatré.  Það getur fests í hálsinum.  Var þetta útbreitt vandamál áður en viðvörun var sett á miðann?

 

  Sömuleiðis er áríðandi að fólk andi ekki þegar það er undir yfirborði vatns.  Mörgum gæti svelgst á af minna tilefn. 

 

  Snerting við rafmagnsvír veldur bráðadauða.  Ekki nóg með það.  Slíkt uppátæki kostar jafnframt sekt upp á 200 bandaríska dali.  Það er óskemmtileg staða að vera bæði steindauður og fá á sig 200 dala sekt í ofanálag.  Við erum að tala um 23 þúsund ísl. kr.

    

   Á Tælandi er ósyndum víða bannað að synda.  Geta ósyndir synt?

  Til gamans má geta að Færeyingum þykir broslegt að heyra Íslendinga tala um að synda;  ætla að fara að synda eða hafi verið að synda.  Á færeysku þýðir það að drýgja synd.  Og er í hugrenningum tengt við að drýgja hór. 

  Einhverra hluta vegna hefur hér verið talin þörf á að taka fram að hárþurrkuna á hótelinu megi einungis nota á höfuðhár.  Hér hlaðast upp spurningarmerki. 

  Sterkur grunur leikur á að skilti hafi ruglast.  Þetta hafi átt að vera fyrir ofan vaskinn.  Hér er boðað að áður en vatnið sé drukkið skuli það fá að renna í hálfa mínútu.  Spurning hvað stendur á miðanum fyrir ofan vaskinn.    

  Annað mál er hvort að einhver tekur mark á fyrirmælum. Á þessu skilti segir að ekki megi klifra á skólplögninni,  leika sér á henni né í námunda við hana. 

Fara verður varlega að álfabyggðum

  Ég treysti ekki Ragnhildi Jónsdóttur til að túlka rétt afstöðu álfa til vegastæðis nýs Álftanesvegar í Garðahrauni.  Ég hef sannfrétt af álfum sem eru ekkert áfjáðir í að hopa vegna vegaframkvæmda.  Þeir eru eins og álfar út úr hól(i) þegar kemur að svona stóru verkefni.  Hvað með huldufólkið þarna?  Hefur það ekkert að segja?  Má vaða með skítugum skóm yfir það?  Ég veit um einn huldumann sem á huldu-Land Rover bíl.  Það kemur þessu máli ekkert við.  En huldubíllinn er góður.  Og sparneytnari en margur Land Rover.  Það munar 17%.

  Undanfarin 2 ár hefur verið unnið að byggingu Hofs (bænahúsi Ásatrúarmanna) í Efra-Ási í Hjaltadal í Skagafirði.  Hofinu er ekki ætlað að höfða til ferðamanna.  Það er fyrst og fremst til heimabrúks fyrir íbúa í Efri-Ási.  Þeir sækja styrk til Óðins, Týs,  Þórs og allra hinna aðal guðanna.  

   Svo skemmtilega vill til að ég er fæddur og uppalinn í Hjaltadal.  Þekkti að góðu einu Sverri,  föður bóndans í Efri-Ási.  Eitt sinn sat Sverrir ásamt fleirum fyrir utan hús í Efri-Ási eftir hádegismat þegar í hlað renndi trúboði frá Fíladelfíu.  Sá tilkynnti heimamönnum að hann væri að selja guðs orð.  Sverrir spurði:  "Selur þú það eftir vigt eða orðafjölda?"  Trúboðinn snérist á hæli og brunaði burt án frekari orðaskipta.  

 

Álfakirkjan verður færð

Páskar í Vesturheimi - IV

   

  Um páskana var kvikmynd Baltasar Kormáks,  Contraband,  sýnd í bandarísku sjónvarpi.  Hún var margspiluð á hverjum einasta degi.  Það var gaman að sitja í setustofu fullri af ferðamönnum frá ýmsum löndum og fylgjast með þeim horfa á þessa ágætu mynd.   Allir virtust kunna vel við myndina.  Engin óskaði eftir því að skipta um sjónvarpsrás.  Fólk sem rambaði inn í salinn eftir að myndin byrjaði beið í lok spennt eftir byrjuninni til að horfa á frá upphafi.

  Fátt er um almennilegt drykkjarvatn í Bandaríkjunum.  Í búðum er hægt að kaupa vatn.  Ein tegundin ber af,  Icelandic Glacial.  Það er besta og ferskasta vatnið.  Að auki í töff hannaðri flösku.  Eins og nafnið gefur til kynna er vatnið rammíslenskt.  Það er gaman að sjá Icelandic Glacial í bandarískum matvöruverslunum.

 

 

 

  Ég reikna með að unglingar á kassa í bandarískum stórmörkuðum á borð við Walmart séu lágt launaðir.  Svo gott sem allir eru hörundsdökkar stelpur þó að blökkumenn séu lágt hlutfall af íbúafjölda,  í þessu tilfelli Washington DC.  Stelpurnar eru kurteisar og kunna sína rullu.  

  Á hverjum degi keypti ég mínar Budweiser-kippur.  Afgreiðsludaman tók fram þunnan gegnsæjan plastpoka og spurði:  "Má bjóða þér annan poka?"  Á því var ætíð þörf.  Pokarnir eru það haldlitlir að þeir bera ekki þunga.   Eitt kvöldið hljóp óvænt í mig galsi.  Í stað þess að jánka öðrum poka spurði ég:  "Hvað í ósköpunum ætti ég að gera við annan poka?"

  Afgreiðsludaman svaraði um hæl:  "Ég veit það ekki,  herra.  Verslunarstjórinn segir að ég eigi alltaf að spyrja að þessu."

  Í annað skipti var afgreiðsludaman greinilega á sínum fyrsta vinnudegi.  Margt vafðist fyrir henni þegar hún afgreiddi þá sem voru á undan mér í röð.  Þegar röð kom að mér bað daman um persónuskilríki.  Ég hváði.  Daman útskýrði:  "Þú ert að kaupa áfengan bjór.  Ég þarf að ganga úr skugga um að þú hafir aldur til þess."

  Ég (næstum sextugur):  "Ókey.  Er ég dálítið barnalegur í útliti?"

  Hún:  "Þetta er bara regla.  Allir sem kaupa áfengan drykk verða að sýna fram á að þeir hafi aldur til þess."

  Ég rétti dömunni vegabréfið mitt.  Hún fletti upp í því og las ábúðafull upphátt:  "08-05-1956.  Já, þetta er í lagi."     

 

Páskar í Vesturheimi - III

 

 

 

 

  Mig grunar að fáar þjóðir geri eins mikið úr frjósemishátíðinni,  páskunum,  og Íslendingar.  Mörgum vikum fyrir páskana er ekki þverfótað í íslenskum matvöruverslunum fyrir páskaeggjum í ýmsum stærðum.  Um svipað leyti hellist blessaður páskabjórinn yfir land og þjóð.

 

  Í Washington DC fór lítið fyrir páskunum.  Í matvöruverslunum mátti sjá nett úrval af litlum súkkulaðikanínum og súkkulaðieggjum.  Súkkulaðieggin eru í sömu stærð og hænuegg.  Þau eru pökkuð inn í skrautlegan álpappír.  

  Ég veit ekki hvort að þau eru fyllt með nammi,  eins og íslensku eggin.  En ósköp eru þau ræfilsleg í samanburði við íslensku risaeggin.

 

  Súkkulaðikanínurnar eru í hóflegri stærð.  Það er meira úrval af þeim.  Fleiri útfærslur en eggjunum.  Hver kanína er einn til tveir munnbitar.  

 

  Á páskadag heilsaðist fólk í WDC með kveðjunni:  "Gleðilega páska!"  Allar verslanir og allir veitingastaðir voru opnir eins og á venjulegum sunnudegi.  Engin páska-tilboð eða páska-gylliboð.  

 

  Miðað við hvað Kaninn gerir almennt mikið úr tyllidögum og er duglegur að selja allskonar glingur stingur í stúf hvað frjósemishátíðin er lágstemmd í WDC.  

 

  Til samanburðar var á laugardaginn Plötubúðadagurinn.  Næstu daga á undan,  sama dag og næstu daga á eftir voru fjölmiðlar í WDC undirlagðir umfjöllun um Plötubúðadaginn.  Með þeim árangri að á laugardeginum þurfti að hleypa fólki inn í hollum í plötubúðirnar.  Það voru langar raðir,  margra metra langar,  fyrir utan hverja einustu plötubúð í WDC.  Ég nennti ekki að hanga í þannig röð.  En rölti framhjá.  Flestar helstu plötubúðirnar í WDC eru við sömu götu.  Það er verslunargata,  18. stræti,  í nokkurri fjarlægð frá miðbænum.  

 

  Í umfjöllun um Plötubúðadaginn kom fram að sala á vinylplötum vex bratt í Bandaríkjunum.  Geisladiskurinn víkur hratt fyrir niðurhali.  Einn viðmælandi benti réttilega á að sálfræðiþátturinn sé vinylplötunni í hag:  Það að vera með 12" flykki í fanginu,  stóra mynd á framhlið,  stórt letur á bakhlið,  nærhald og textablað,  setja hlunkinn á spilarann,  ræsa tækið,  koma klunnalegum hausnum með nálinni á sinn stað,  sjá ferlíkið snúast...  Þetta er athöfn sem gerir svo mikið úr upplifuninni að hlusta á plötu - áður en platan fer að hljóma.  Fyrir músíkdellufólk er þetta eins og helgiathöfn.    

 

  Geislaspilarann eða músík í tölvunni vantar allt sem gerir "athöfn".   Það er alveg eins hægt að setja útvarpið í gang.  

 

  Í móttökunni á gistiheimilinu sem ég dvaldi á var að jafnaði spiluð leiðinleg R & B músík.  Inn á milli spilaði ung dama heila plötu með Of Monster and Men.  Dag eftir dag.  Það var dásemd.  Aðspurð vissi hún ekki hvers lensk OMAM er.  Hún sagðist elska þessa plötu.  Varð mjög hissa þegar ég upplýsti hana um að OMAM væri íslensk hljómsveit.  Það örlaði jafnframt á efasemdum því að hún spurði:  "Hvernig veistu?"

 

 

 

Páskar í Vesturheimi - II

  Í Washington DC vekur athygli gríðarlega hátt hlutfall af skrifstofubyggingum.  Þegar málið er skoðað nánar þá á það sér eðlilegar skýringar.  WDC er stjórnsetur alríkisstjórnar Bandaríkja Norður-Ameríku.  Þarna er stjórnsýslan eins og hún leggur sig:  Alþingi,  ráðuneyti  forsetaembættið og það allt.  

 

  Bandaríkjamenn eru 1000 sinnum fjölmennari en Íslendingar.  Lauslega áætlað má gera ráð fyrir að embættismenn bandaríska alríkisins séu um það bil 1000 sinnum fleiri en skrifstofu- og embættismenn íslenska ríkisins.   Það þarf margar skrifstofur undir þann fjölmenna hóp sem nagar blýanta í nafni bandaríska alríkisins.  

 

  Víða eru bílastæðisplön.  Þau eru römmuð inn með hænsnaneti.  Það er togað og teygt.  Ber þess merki að óprúttnir stytti sér leið með því að klöngrast yfir það.  Plönin sjálf eru ekki með sléttu yfirborði.  Þau eru öll í hólum og lautum,  holum og hæðum.  Undirlagið er olíuborin möl.  Ég giska á að plönin séu rekin af einkaaðilum.  Inni á miðju plani er pínulítill skúr.  Þar hafast við 3 starfsmenn. Í öllum tilfellum hörundsdökkir ungir menn.  Þeir rukka 15 dollara (um 1700 kall) fyrir daginn.   

 

  Gönguljós við gangbrautir eru skemmtileg.  Þegar gangandi vegfarandi fær grænt ljós þá hefst niðurtalning á ljósaskilti í sek.  Það er mismunandi eftir gatnamótum hvort að gangandi fái 60 eða 80 sek.  Þegar 18 sek. eru eftir má enginn halda út á gangbraut.  Þeir sem lagðir eru af stað fá 18 sek. til að koma sér yfir.

 

  Það er ekki bundið við WDC heldur viðgengst um öll ríki BNA að alkahólprósenta er ekki gefin upp á bjórumbúðum.  Það er vandamál fyrir ókunnuga.  Sumir vilja kaupa léttan 3% bjór.  Aðrir sækja í 6% bjór.  Starfsfólk verslana er verra en ekkert.  það þykist vita og giskar á.  Jafnan með óþægilegum skekkjumörkum.  

 

  Ég hef ekki staðfestingu á en mér er sagt að þetta hafi allt með það að gera að ekkert samræmi sé með áfengislögum hinna ýmsu ríkja Bandaríkjanna.  Leyfður hámarksstyrkleiki bjórs sé mismunandi.  Bjórframleiðendur fríi sig vandræðum með því að gefa ekki upp styrkleika bjórsins.    

 

  Í WDC er mikið af áhugaverðum söfnum.  Það er frítt inn á þau.  Hæst ber kannski Smithsonian listasafnið.  

 

 

 

  Þar getur að líta bandaríska myndlist af ýmsu tagi.  Allt frá mörg hundruð ára gömlum málverkum til nútíma vídíóverka.  Þarna er fræga myndin hans Andys Warhols af mannréttindabaráttukonunni og anti-rasistanum Marilyn Monroe.  

 

 

  Þarna eru málverk af Muhammeth Ali og fleiri hnefaleikaköppum;  ýmsum öðrum íþróttahetjum,  forsetum og fleirum.  Mér skilst að uppskriftin af ókeypis aðgangi að söfnum í WDC sé sú að það laði ferðamenn til WDC.  Mig minnir að árlega komi 6 milljónir ferðamanna til WDC.  Þeir troðist í ókeypis söfn og skilji eftir sig góðan pening í formi hótelgistingar og matar og drykkjar.  

 

  Þegar ég var staddur við inngang Smithsonian safnsins blossaði upp í mér íslenskur Geysiskall.  Mig langaði virkilega til að hefja umsvifalaust þarna við innganginn rukkun á aðgengi.  Hundruð túrista streymdi að.  Hvað hefði þá munað um að borga mér eins og 500 kall? 

Páskar í Vesturheimi

  Ég brá mér vestur um haf til að fagna stórhátíðinni kenndri við frjósemisgyðjuna Oester,  páskana (eða easter).  Nánar tiltekið var stefnan sett á Washington DC,  höfuðborg Bandaríkja Norður-Ameríku.  Hún er einnig kölluð morðhöfuðborgin.  Mannslífið er til fárra fiska metið þarna um slóðir.

 

  Glæpir í WDC eru ekki bundnir við morð.  Það er öll flóran.  Kynferðisofbeldi,  vopnuð rán,  innbrot og annað slíkt er daglegt brauð.  Ég varð ekki var við það á annan hátt en þannig að dag og nótt ómuðu sírenur lögreglubíla og bláu blikkljósin lýstu upp hverfið.  Einn daginn rölti ég mér til gamans um nokkur íbúðahverfi.  Við mörg hús og í görðum eru auglýsingaspjöld með upplýsingum um að þar séu öryggismyndavélar, skynjarar og annað slíkt í notkun.  

 

  Það er ekki hægt að villast í WDC.  Svo auðvelt er að rata að það er vandræðalegt.  Götukerfið er svipað og í New York.  Þar heita götur 1. stræti, 2. stræti, 3ja stræti og svo framvegis.  Götur í hina áttina heita 1. Ave,  2. Ave,  3ja Ave og svo framvegis.  Í WDC heita götur einnig 1. stræti, 2. stræti og 3ja stræti.  Götur í hina áttina bera bókstafi:  A-stræti, B-stræti og C-stræti.  Mjög snjallt.  Undarlegt að þessi uppskrift sé ekki ráðandi í borgum heimsins.  

 

  Ráðamenn í Reykjavík og á Akureyri þurfa að huga að þessu.  Það auðveldar ferðamanninum heldur betur að rata.  

   

  Umferð í WDC er róleg og afslöppuð (ólíkt brjálæðinu í New York).  Ég fékk mér gistingu í miðbænum,  í útjaðri Kínahverfisins.  Einhverra hluta vegna er gistiheimilið ómerkt.  

 

   

  Ég varð var við að fleiri gistiheimili eru algjörlega ómerkt.  Miðað við hvað Kaninn er almennt harður í auglýsingamennsku þá er þetta einkennilegt.  Ástæðan hlýtur að vera einhver praktísk.  Hugsanlega tengd hárri glæpatíðni.   

 

  Í Kínahverfinu er ógrynni af fjölbreyttum veitingastöðum:  Japönskum, indverskum, thailenskum,  vietnömskum,  kínverskum...  Ég hélt mig við þá sem buðu upp á hlaðborð.  Þá er hægt að bragða á einu og öðru framandi án þess að sitja uppi með fullan disk af einhverju ekki góðu.  Annars fannst mér allur matur góður.  

 

 

  Það er ekki beinlínis galli en mér gekk illa að muna eftir því að öll verð eru gefin upp án virðisaukaskatts.  Hann er á bilinu 10 - 14,5%.  Þegar greitt er fyrir mat eða leigubíl eða eitthvað þá þarf að auki að bæta 15% þjórfé ofan á upphæðina.  

 

  Það er í góðu lagi.  Hlaðborð með öllu er á 2500 kall.  

 

  Á nóttunni er mannlífið fjörlegt sem aldrei fyrr í Kínahverfinu.  Fullorðna fólkið er heima að sofa og unglingarnir leika lausum hala.  Þarna má sjá ungan hraustan dreng slá sér upp á því að hlaupa með blaðsölustand undan Washington Post og henda honum á gangstéttina skammt frá.  Þvílíkur töffari!  Og ekki eldri en þetta.  

  

 

.